…. Για μάς φταίνε μονίμως οι άλλοι. Αυτοί που "κάθονται στούς καναπέδες με τα τηλεκοντρόλ". Χωρίς να αναρωτηθούμε κατά πόσον οι παραστάσεις, οι οποίες κυριαρχούν στον εγκέφαλό μας, είναι πράγματι δικά μας προϊόντα, επιγνώσεις "ασκητικού επιτεύγματος", ή ξενόφερτα εμφυτεύματα τού Μάτριξ με ελληνοφανή περικαλύματα……..
Γράφει ο Denis Cladas
1. ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΓΕΛΑΜΕ ΣΥΝΕΠΑΡΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Μετά από 46 χρόνια παραμονής στην Γερμανία κατανόησα την μέθοδο, με την οποία οι νεοταξίτες ποδηγετούν στο άνετο αυτήν την χώρα: Αν θέλεις να κρατήσης κάποιον πολύ χαμηλά, πείσε τον ότι είναι κάργα μάγκας. Δεν μπορώ να ισχυριστώ, ότι ,ενώ αυτή η κατάσταση,είναι στην βάση της φαιδρή, πως δεν ενοχλεί ταυτοχρόνως. Η ενόχληση αυτή όμως μοιάζει με τα παράσιτα, που περιβάλλουν ένα χρήσιμο σήμα. Ενοχλούν μεν, αλλά τελικά αφορούν κάτι ξένο, το οποίο επισυνάπτεται σε αυτό που θεωρώ δικό μου, ή χρήσιμο. Πρόκειται για μια κατάσταση, που τράβηξα επι σειρά δεκαετιών, σφυρίζοντας και κάνοντας λίγο το χαζό, χαράζοντας μια στρατηγική στοιχειώδους επιβιώσεως σε αυτό το περιβάλλον. Γνωρίζω, ότι όταν κάποιος κάνει τον χαζό, τελικά βαθμηδόν καταλήγει χαζός. Και με αυτήν την έννοια δεν παραβλέπω, ότι έχω υποστεί κάποιες εσωτερικές καθιζίσεις. Όμως, προσπάθησα να εξισορροπίσω όλο αυτό το χάλι τής καθημερινότητός μου, νοηματαδοτώντας κάποιους άξονες, οι οποίοι με αποζημιώνουν τα μέγιστα, χωρίς να αρέσκομαι να τούς απαριθμίσω εδώ και τώρα. Εκεί που έχω όμως πρόβλημα, χωρίς να είμαι εις θέσιν να το διαχειριστώ καθ' οιονδήποτε τρόπον, είναι η αρειμάνια μαγκιά τών νεοελλήνων. Ασχέτως εάν αυτοί βρίσκονται εντός ή εκτός Ελλάδος, η εντύπωση που αποκομώ από τούς συμπατριώτες μου, είναι ότι αυτοί στις πλείστες τών περιπτώσεων μάλλον έχουν καταπιεί κάποια τρόμπα, που φουσκώνουν μπαλόνια.
Από την στιγμήν όμως, που κάποιος εγκαταλείπει οικειοθελώς το τεραίν, θα μπορούσαν να ισχυριστούν οι εναπομένοντες εντός ότι: "Εντάξει φίλε, από την στιγμή που ισχυρίζεσαι, ότι δεν σού κάνουμε, τα μάζεψες και έφυγες. Γιατί εξακολουθείς να μάς κλαίγεσαι; Κάμε ρόκα σου εκεί που βρίσκεσαι και άσε μας στην ησυχία μας". Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η πλειοψηφία αυτών που αποδημήσαμε, δεν εγκαταλείψαμε τα πρόσωπα που αγαπούσαμε και τον φυσικό μας χώρο εκουσίως, αλλά από ανάγκη. Πάρα πολύ συχνά μάς διακατέχει ένα βαθύ παράπονο, ότι φάγαμε την κλοτσιά στα πλαίσια τού brain drain. Στην ουσία, με την μετανάστευση επαναλήφθηκε εν πολλοίς η διαδικασία τού εμφυλίου. Ενώ αριστεροί ήσαν κατά κανόνα οι έντιμοι καπιταλιστές, οι μορφωμένοι, οι κοινωνικά και οικονομικά αποκατεστημένοι, στην δεξιά είχαν εισχωρήσει όλα τα λούμπεν στοιχεία. Οι μαυραγορίτες, οι χαφιέδες, οι νταβατζήδες, οι χαρτοπαίκτες, οι τεμπέληδες και οι πειναλέοι. Ούτως ή άλλως, αυτό που ονομάζεται στην Ελλάδα "εργατική τάξη" δεν υπήρξε ποτέ σε αριθμό άξιο λόγου, πέραν από κάποια μπρελόκ με σφυροδρέπανα, που πούλαγαν κατά την περίοδο τών απόκρεω. Ο εμφύλιος ήταν μια ευκαιρία για τούς κουρελήδες, οι οποίοι είχαν καταλάβει την δεξιά ρεμούλα, να διώξουν - ή να εξωντώσουν - τούς έντιμους καπιταλιστάς τής αριστεράς από την Ελλάδα, με στόχο να τούς υφαρπάξουν τις περιουσίες. Το σλόγκαν "οι κουμουνιστές θα σάς πάρουν τα σπίτια" στάθηκε κλασσική εφαρμογή τής παροιμίας "φωνάζει ο κλέφτης".
Κάτι ανάλογο συνέβη και με την μετανάστευση, βασικόν τμήμα τής οποίας υπήρξε η φοιτιτική τοιαύτη. Δεκάδες χιλιάδες ανήσυχοι νέοι πήραν τον δρόμο τής ξενητειάς, κυρίως κατά την περίοδο τής δικτατορίας. Βεβαίως δεν πρόκειται για κάποιο ενιαίο σύνολο. Μεταξύ αυτών και πλείστοι όσοι εγωιστές και καιροσκόποι, με μοναδική φροντίδα και προοπτική, την απόκτηση τού χαρτιού, με στόχο αμέσως μετά τις σπουδές την επιστροφή στην Ελλάδα, με στόχο μια θεσούλα στις γαλέρες τής κακομοιράς, που είχε επιφέρει και το ξωπέταγμά τους. Κλασσική περίπτωση τέτοιων θλιβερών "ηρώων" τού τιποτένιου, ήσαν και οι λεγόμενοι στις εδώ πιάτσες "αγάμητοι". Αυτοί, τούς οποίους παρά την πολυετή παραμονή τους στο εξωτερικό, ουδέποτε απασχόλησε η προβληματική να συνάψουν μια σχέση με το άλλο φύλο. Όμως ένα μεγάλο ποσοστό τών ανθρώπων στην ξενητειά έδειξε αναμφίβολες ευαισθησίες, κουράγιο και τόλμη, όσο αφορά την κινητοποίησή τους για τις υποθέσεις τής πατρίδος. Άλλο ζήτημα, ότι με τον εγκλωβισμό τους από το κατεστημένο σε κομματικές νεολαίες και βοϊδομάγαζα τής αριστεράς και τής σοσιάλδημοκρατίας κατάφερε αυτό να τούς βαυκαλίσει χονδροειδώς τον εγκέφαλο και να τούς οδηγήσει στην απογοήτευση και την πλήρη αδράνεια στην συνέχεια. Πολύ γλαφυρά το έκφρασε απέναντί μου κάποιος φίλος, μετά από παραμονή 30 περίπου χρόνων στο εξωτερικό, λεγοντάς μου: "Τελικά είσαι πολύ αφελής. Αυτά, λόγω τών όποίων εγκατέλειψες στην Ελλάδα και σηκώθηκες. κι έφυγες, με τα ίδια καταπιάστηκες μια ζωή και εδώ. Τελικά είσαι κολλημένος. Για ποιον λόγο έφυγες ρε κορόιδο";
Όμως το αίμα νερό δεν γίνεται. Όπως γράφει ο Σεφέρης, "όπου κι αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει. Παραπετάσματα, οροσειρές, γυμνοί γρανίτες". Κι αυτοί οι γρανίτες δεν καταπίνονται πουθενά και με τίποτε, έστω κι αν κάποιοι ρουφάνε τις γρανίτες στα θέρετρα, νομίζοντας, ότι έχουν απαλλαγεί μια για πάντα από εμάς.
Η ελλαδίτικη μαγκιά με πληγώνει. Τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδος. Δεν μπορώ σ' αυτήν την περίπτωση να πώ "Ας τους είναι Γερμανοί". Είμαστε ένας λαός, ο οποίος εθίσθηκε να πιθικίζει σηκώνοντας ψηλά λάβαρα. Πλειοδοτούμε στην φράσι, ενώ μεοδοτούμε βάναυσα στην περίσκεψι. Μας γοητεύουν οι αλαλαγμοί, τα χειροκροτήματα, οι εξάρσεις, πεπεισμένοι ότι έχουμε δίκιο, επειδή συνταυτιζόμαστε με αυτούς που θεωρούμε από χέρι, a priori, "καλούς", χωρίς να επιχειρούμε τον όποιον ενδελεχή εσωτερικό αυτοέλεγχο. Το σλόγκαν που μάς διέπει είναι το: "σωραίος". Για μάς φταίνε μονίμως οι άλλοι. Αυτοί που "κάθονται στούς καναπέδες με τα τηλεκοντρόλ". Χωρίς να αναρωτηθούμε κατά πόσον οι παραστάσεις, οι οποίες κυριαρχούν στον εγκέφαλό μας, είναι πράγματι δικά μας προϊόντα, επιγνώσεις "ασκητικού επιτεύγματος", ή ξενόφερτα εμφυτεύματα τού Μάτριξ με ελληνοφανή περικαλύματα. Θυμάμαι τα λόγια τού Γέροντος Επιφανείου Κιτίου, αρχιεπισκόπου τών ΓΟΧ τής Κύπρου, στα μέσα τής δεκαετίας του '90, αφού είχαμε τραβήξει αλύπητα ο ένας τα γένια τού άλλου: "Αδελφέ μου, για να βρούμε την αλήθεια, πρέπει να κλάψουμε πολύ στο κελί μας".
Διερωτάμαι χωρίς περιστροφές: Πόσοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν ενάντια στην συμφωνία τών πρεσπών, διάβασαν το κείμενό της; Πρόκειται για ένα πολύ σύντομο κείμενο 20 σελίδων, ο πυρήνας τού οποίου δεν είναι περισσότερο από τρεις ή τέσσερεις σελίδες. Για ποιον λόγο διαδήλωσαν όλοι αυτοί; Επειδή κάπου άκουσαν, ότι αυτή η συμφωνία εκχωρεί την ιστορία και τα σύμβολά στούς σκοπιανούς; Πού εντόπισαν όλοι αυτοί κάτι ανάλογο στο κείμενο τής συφωνίας; Και όλοι αυτοί που συνέγραψαν σελίδες επί σελίδων ενάντια σε αυτήν την συμφωνία,. η κοπυπάστωσαν στούς διαδικτυακούς τους ιστοτόπους πολλαπλάσιο αριθμό από αυτές τις σελίδες, φρόντισαν να λάβουν γνώμη τού κειμένου της, ή αρκέστηκαν, ότι ο γείτονας που εκτιμούν αφάνταστα, ήταν εναντίον της; Ή μήπως δεν έχουν πάρει είδηση, ότι στην πιάτσα κυκλοφορούν πλείστοι όσοι ελλαδέμπορες, οι οποίοι είναι στην κυριολεξία "κωλοτούμπες", φιλομνημονιακοί λύκοι με προβιά αρνιού, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν και να παραχαράξουν την ορμή αυτών, οι οποίοι σπεύδουν να βάψουν αυγά με πορδές;
2. Ο ΛΟΓΟΣ, ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Όταν πληροφορήθηκα για την αποπομπή τού τού Ν.Κ. υπέθεσα σε πρώτη φάση, ότι αυτό συνέβη με πρωτοβουλία τού Πάνου Καμμένου, με στόχο να διασώση τα απολειφάδια τού κόμματός του σε μια ύστατη προσπάθεια. Και ότι η υποστήριξη που έλαβε από τα κυβερνητικά στελέχη τού σύριζα, είχε ως αιτία την διατήρηση τής κυβερνητικής πλειοψηφίας στις καρέκλες, από ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από άκρατο οπορτουνισμό. Όμως, παρά την υποτιθέμενη πείρα, που ονειρεύομαι ότι δήθεν διαθέτω, σχετικά με την ερμηνεία τών πολιτικών δεδομένων, έπεσα τελείως έξω, παραβλέποντας με αυτές τις εκτιμήσεις μου τα στοιχειώδη δεδομένα τών παγίων πολιτικών δομών, οι οποίες συγκροτούν την γενικότερη πραγματικότητα στην χώρα μας. Επί τού προκειμένου, δεν πρόκειται απλώς για το λανθασμένο ζύγισμα κάποιας πολιτικής συγκυρίας. Αλλά για την πλήρη παρανόηση γενικών δομών, οι οποίες ενώ μού είναι περισσότερο από γνωστές εδώ και πλείστες όσες δεκαετίες, δεν ηδυνήθην να αξιολογήσω την επιρροή τους στην συγκεκριμένην φάσιν στοιχειωδώς. Διότι και εγώ παρασύρθηκα από το περιρρέον ρεύμα τού ανορθολογισμού στην σκέψη, το οποίον διακρίνει δυστυχώς το σύνολον τών αναλυτών, τμήμα τών οποίων είναι αναμφιβόλως και καλοπροαίρετο και φιλότιμο. Η προειδοποίηση, η οποία έχει δωθεί, ότι "οι δρόμοι προς την κόλασι είναι στρωμμένοι με αγαθές προθέσεις", πρέπει μονίμως να αποτελούν τον οδοδείκτη μας μέσα στούς λαβυρίνθους τού Μάτριξ. Τοιουτοτρόπως, ενώ ξεκίνησα την παράθεση σε αυτήν την θεματική ενότητα, με αγνές προθέσεις μεν, αλλα επί διόλου ξεκαθαρισμένης βάσεως, η περεταίρω έρευνα κατά την συνέχιση τής αναπτύξεως τού θέματος, με βοήθησε να διακρίνω, αυτές που θεωρώ τώρα ως βασικές συνιστώσες του. Αυτή η διαδικασία καταδεικνύει, εξίσου και στην δική μου περίπτωση, ότι θεωρούμε ότι είμαστε γνώστες τών θεμάτων, ενώ δεν τα έχουμε ερευνήσει, όσο αυτό είναι αναγκαίον. Και επ' αυτού επικαιροποιώ στην σκέψη μου την τεράστια αξία, μιας προτροπής ενός από τούς ευφυέστερους πολιτικούς ηγέτες, που προήγε ο αγώνας για την απελευθέρωση τής ανθρωπότητος: Τού Ιωσήφ Στάλιν, καθότι τυγχάνω αποφασισμένος "σταλινικός". Καίτοι ο Ιωσήφ Στάλιν υπήρξε εγκληματίας σε βάρος εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, ουδέποτε εγκλημάτησε εις βάρος τής ανθρωπότητος. Όποιος σπουδάζει με σοβαρότητα τον διαχρονικό αγώνα τών Ρώσων, μπορεί να κατανοήση την αιμοσταγή, αλλά σωτήρεια επιταγή τους: "Σκοτώνω ανελέητα δέκα, για να σώσω χίλιους". Αυτή η επιλογή δεν συνδυάζεται με την παράδωσιν, το ήθος και την αποστολήν τού Ελληνισμού. Και ένεκα αυτού, ούτε επιθυμώ, ούτε δύναμαι την υιοθετήσω. Γράφω όμως με χρυσά γράμματα στην καρδιά μου την προτροπή τού Ιωσήφ Στάλιν: "Να μελετάμε, να μελετάμε, και πάλι να μελετάμε". Αυτή η αλεπού τού Ρωσικού πατριωτισμού, στάθηκε ένας από τούς πλέον μελετηρούς και ως εκ τούτου ευφυείς ανθρώπους. Καθ' ότι κατάφερε να συνδυάση την γνώση με την πονηρία ενός αστυνομικού χαφιέ τής τσαρικής αστυνομίας, την οποίαν υπηρέτησε ως κεκαλυμμένος αντικομμουνιστής ως το τέλος τής ζωής του.
Όπως εξηγησα σε προηγούμενα μέρη αυτού τού θέματος και όπως θα αναλύσω διεξιδικότερα στην συνέχεια, η συμφωνία τών πρεσπών είναι επαμφοτερίζουσα. Δωρίζοντας το όνομα, ταυτοχρόνως ροκανίζει από την ρίζα του ολωσχερώς τον αλυτρωτισμό. Το λάθος που έκανα αρχικώς με την αποτίμηση τών λόγων τής εκδιώξεως τού Ν.Κ. ανάγετο στο ότι απέδιδα την πρωτοβουλία τής επιβολής αυτής τής επιλογής σε συγκεκριμένα πρόσωπα τής συριζανέλ κυβερνήσεως. Όμως στα πλαίσια τού ελλαδικού προτεκτοράτου, δεν παίρνονται οι αποφάσεις σε σημαντικά ζητήματα από εγχώριες μαριονέτες, αλλά από τούς νεοταξίτες διεθνείς αρμοστές τών κρονείων ιερατείων.
Το "επιτελείο" στο ΥπΕξ. με επικεφαλής τον Ν.Κ. είχε πετύχει με ένα ευφυέστατο συμβιβασμό να δέσει κόμπο τούς νεοταξίτες, φέρνοντάς τους πρό ισχυροτάτου αδιεξόδου, έστω κάνοντας ταυτοχρόνως την απαράδεκτη παραχώρηση τού ονόματος. Αυτοί βρέθηκαν σε μια κατάσταση σκακιστικού Ματ. Εάν απέρριπταν την συμφωνία, θα έχανα την ευκαιρία τή ονοματοδοσίας, φορτώνοντας όλη την ευθύνη περί αυτού στα σκόπια. Εάν την εδέχοντο, θα έχαναν όλο τον οχετό τού αλυτρωτισμού, που επί δεακαετίες εκλιμάκωναν. Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν τούς έμενε άλλη δυνατότητα από τον παρελκυσμό, τού "ούτε δέχομαι, ούτε απορρίπτω". Αυτός ήταν ο λόγος, που φρόντισαν η συμφωνία να απορριφθεί από το δημοψήφισμα στα σκόπια, ενώ αυτή έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία τον δύο τρίτων τής σκοπιανής βουλής κατά τον πρώτο γύρο. Για να σχηματισθεί αυτή η πλειοψηφία δεν χρειάσθηκαν ούτε κατά διάννοια τα βαλιτσάκια τού σόρος με τα εκατομμύρια. Είναι προφανέστατο, ότι για τούς εκστρεμιστές αλυτρωτικούς τού VMRO θα ήταν ηλιθιότητα να κλοτσήσουν ολοκληρωτικά την ευκαιρία τού ονόματος. Ο ίδιος ο Ιβάνωφ είναι αυτός που έβαλε κάποια από τα μπουλντόκ του να υπερψηφίσουν. Εξ άλλου στα κρατίδια κουτσουλιές όπως τα σκόπια, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ "μετριοπαθών"και "ακραίων". Όλα αυτά αποτελούν σκηνοθεσίες, από τα ισχυρά κυκλώματα τού "ξένου παράγοντος", ο οποίος κινεί τα νήματα από τα παρασκήνια. Εξ άλλου, κατωχυρώνοντας με αυτήν την πλειοψηφία αρχικώς υπό μιαν έννοιαν την ονομασία, προσβλέπαν στο "έχει ο καιρός γυρίσματα", όπως έγινε στην συνέχεια με την εκδίωξη τού Ν.Κ., ώστε να μπορέσουν να εξουδετερώσουν τα υπόλοιπα τμήματα τής συμφωνίας.
Ο Ν.Κ. εκδιώχθηκε με στόχο ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ, ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΔΟΜΗΘΕΙ ΕΝΤΕΧΝΩΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ" ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕ ΤΙΣ ΔΥΝΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΘΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΛΥΤΡΤΙΣΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΪΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ, ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΤΟΥ Ν.Κ. ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΟΣΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΜΕΤΑΚΛΕΙΤΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΑΥΤΗΝ DE FACTO ΑΝΕΝΕΡΓΗ.
Ας δούμε όμως στην συνέχεια τον πυρήνα κάποιων βασικών όρων τής συμφωνίας:,,,,,,,Ολο το αρθρο εδώ...http://bostopel.blogspot.com/2018/11/blog-post_12.html
1. ΜΑΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΓΕΛΑΜΕ ΣΥΝΕΠΑΡΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Μετά από 46 χρόνια παραμονής στην Γερμανία κατανόησα την μέθοδο, με την οποία οι νεοταξίτες ποδηγετούν στο άνετο αυτήν την χώρα: Αν θέλεις να κρατήσης κάποιον πολύ χαμηλά, πείσε τον ότι είναι κάργα μάγκας. Δεν μπορώ να ισχυριστώ, ότι ,ενώ αυτή η κατάσταση,είναι στην βάση της φαιδρή, πως δεν ενοχλεί ταυτοχρόνως. Η ενόχληση αυτή όμως μοιάζει με τα παράσιτα, που περιβάλλουν ένα χρήσιμο σήμα. Ενοχλούν μεν, αλλά τελικά αφορούν κάτι ξένο, το οποίο επισυνάπτεται σε αυτό που θεωρώ δικό μου, ή χρήσιμο. Πρόκειται για μια κατάσταση, που τράβηξα επι σειρά δεκαετιών, σφυρίζοντας και κάνοντας λίγο το χαζό, χαράζοντας μια στρατηγική στοιχειώδους επιβιώσεως σε αυτό το περιβάλλον. Γνωρίζω, ότι όταν κάποιος κάνει τον χαζό, τελικά βαθμηδόν καταλήγει χαζός. Και με αυτήν την έννοια δεν παραβλέπω, ότι έχω υποστεί κάποιες εσωτερικές καθιζίσεις. Όμως, προσπάθησα να εξισορροπίσω όλο αυτό το χάλι τής καθημερινότητός μου, νοηματαδοτώντας κάποιους άξονες, οι οποίοι με αποζημιώνουν τα μέγιστα, χωρίς να αρέσκομαι να τούς απαριθμίσω εδώ και τώρα. Εκεί που έχω όμως πρόβλημα, χωρίς να είμαι εις θέσιν να το διαχειριστώ καθ' οιονδήποτε τρόπον, είναι η αρειμάνια μαγκιά τών νεοελλήνων. Ασχέτως εάν αυτοί βρίσκονται εντός ή εκτός Ελλάδος, η εντύπωση που αποκομώ από τούς συμπατριώτες μου, είναι ότι αυτοί στις πλείστες τών περιπτώσεων μάλλον έχουν καταπιεί κάποια τρόμπα, που φουσκώνουν μπαλόνια.
Από την στιγμήν όμως, που κάποιος εγκαταλείπει οικειοθελώς το τεραίν, θα μπορούσαν να ισχυριστούν οι εναπομένοντες εντός ότι: "Εντάξει φίλε, από την στιγμή που ισχυρίζεσαι, ότι δεν σού κάνουμε, τα μάζεψες και έφυγες. Γιατί εξακολουθείς να μάς κλαίγεσαι; Κάμε ρόκα σου εκεί που βρίσκεσαι και άσε μας στην ησυχία μας". Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η πλειοψηφία αυτών που αποδημήσαμε, δεν εγκαταλείψαμε τα πρόσωπα που αγαπούσαμε και τον φυσικό μας χώρο εκουσίως, αλλά από ανάγκη. Πάρα πολύ συχνά μάς διακατέχει ένα βαθύ παράπονο, ότι φάγαμε την κλοτσιά στα πλαίσια τού brain drain. Στην ουσία, με την μετανάστευση επαναλήφθηκε εν πολλοίς η διαδικασία τού εμφυλίου. Ενώ αριστεροί ήσαν κατά κανόνα οι έντιμοι καπιταλιστές, οι μορφωμένοι, οι κοινωνικά και οικονομικά αποκατεστημένοι, στην δεξιά είχαν εισχωρήσει όλα τα λούμπεν στοιχεία. Οι μαυραγορίτες, οι χαφιέδες, οι νταβατζήδες, οι χαρτοπαίκτες, οι τεμπέληδες και οι πειναλέοι. Ούτως ή άλλως, αυτό που ονομάζεται στην Ελλάδα "εργατική τάξη" δεν υπήρξε ποτέ σε αριθμό άξιο λόγου, πέραν από κάποια μπρελόκ με σφυροδρέπανα, που πούλαγαν κατά την περίοδο τών απόκρεω. Ο εμφύλιος ήταν μια ευκαιρία για τούς κουρελήδες, οι οποίοι είχαν καταλάβει την δεξιά ρεμούλα, να διώξουν - ή να εξωντώσουν - τούς έντιμους καπιταλιστάς τής αριστεράς από την Ελλάδα, με στόχο να τούς υφαρπάξουν τις περιουσίες. Το σλόγκαν "οι κουμουνιστές θα σάς πάρουν τα σπίτια" στάθηκε κλασσική εφαρμογή τής παροιμίας "φωνάζει ο κλέφτης".
Κάτι ανάλογο συνέβη και με την μετανάστευση, βασικόν τμήμα τής οποίας υπήρξε η φοιτιτική τοιαύτη. Δεκάδες χιλιάδες ανήσυχοι νέοι πήραν τον δρόμο τής ξενητειάς, κυρίως κατά την περίοδο τής δικτατορίας. Βεβαίως δεν πρόκειται για κάποιο ενιαίο σύνολο. Μεταξύ αυτών και πλείστοι όσοι εγωιστές και καιροσκόποι, με μοναδική φροντίδα και προοπτική, την απόκτηση τού χαρτιού, με στόχο αμέσως μετά τις σπουδές την επιστροφή στην Ελλάδα, με στόχο μια θεσούλα στις γαλέρες τής κακομοιράς, που είχε επιφέρει και το ξωπέταγμά τους. Κλασσική περίπτωση τέτοιων θλιβερών "ηρώων" τού τιποτένιου, ήσαν και οι λεγόμενοι στις εδώ πιάτσες "αγάμητοι". Αυτοί, τούς οποίους παρά την πολυετή παραμονή τους στο εξωτερικό, ουδέποτε απασχόλησε η προβληματική να συνάψουν μια σχέση με το άλλο φύλο. Όμως ένα μεγάλο ποσοστό τών ανθρώπων στην ξενητειά έδειξε αναμφίβολες ευαισθησίες, κουράγιο και τόλμη, όσο αφορά την κινητοποίησή τους για τις υποθέσεις τής πατρίδος. Άλλο ζήτημα, ότι με τον εγκλωβισμό τους από το κατεστημένο σε κομματικές νεολαίες και βοϊδομάγαζα τής αριστεράς και τής σοσιάλδημοκρατίας κατάφερε αυτό να τούς βαυκαλίσει χονδροειδώς τον εγκέφαλο και να τούς οδηγήσει στην απογοήτευση και την πλήρη αδράνεια στην συνέχεια. Πολύ γλαφυρά το έκφρασε απέναντί μου κάποιος φίλος, μετά από παραμονή 30 περίπου χρόνων στο εξωτερικό, λεγοντάς μου: "Τελικά είσαι πολύ αφελής. Αυτά, λόγω τών όποίων εγκατέλειψες στην Ελλάδα και σηκώθηκες. κι έφυγες, με τα ίδια καταπιάστηκες μια ζωή και εδώ. Τελικά είσαι κολλημένος. Για ποιον λόγο έφυγες ρε κορόιδο";
Όμως το αίμα νερό δεν γίνεται. Όπως γράφει ο Σεφέρης, "όπου κι αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει. Παραπετάσματα, οροσειρές, γυμνοί γρανίτες". Κι αυτοί οι γρανίτες δεν καταπίνονται πουθενά και με τίποτε, έστω κι αν κάποιοι ρουφάνε τις γρανίτες στα θέρετρα, νομίζοντας, ότι έχουν απαλλαγεί μια για πάντα από εμάς.
Η ελλαδίτικη μαγκιά με πληγώνει. Τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδος. Δεν μπορώ σ' αυτήν την περίπτωση να πώ "Ας τους είναι Γερμανοί". Είμαστε ένας λαός, ο οποίος εθίσθηκε να πιθικίζει σηκώνοντας ψηλά λάβαρα. Πλειοδοτούμε στην φράσι, ενώ μεοδοτούμε βάναυσα στην περίσκεψι. Μας γοητεύουν οι αλαλαγμοί, τα χειροκροτήματα, οι εξάρσεις, πεπεισμένοι ότι έχουμε δίκιο, επειδή συνταυτιζόμαστε με αυτούς που θεωρούμε από χέρι, a priori, "καλούς", χωρίς να επιχειρούμε τον όποιον ενδελεχή εσωτερικό αυτοέλεγχο. Το σλόγκαν που μάς διέπει είναι το: "σωραίος". Για μάς φταίνε μονίμως οι άλλοι. Αυτοί που "κάθονται στούς καναπέδες με τα τηλεκοντρόλ". Χωρίς να αναρωτηθούμε κατά πόσον οι παραστάσεις, οι οποίες κυριαρχούν στον εγκέφαλό μας, είναι πράγματι δικά μας προϊόντα, επιγνώσεις "ασκητικού επιτεύγματος", ή ξενόφερτα εμφυτεύματα τού Μάτριξ με ελληνοφανή περικαλύματα. Θυμάμαι τα λόγια τού Γέροντος Επιφανείου Κιτίου, αρχιεπισκόπου τών ΓΟΧ τής Κύπρου, στα μέσα τής δεκαετίας του '90, αφού είχαμε τραβήξει αλύπητα ο ένας τα γένια τού άλλου: "Αδελφέ μου, για να βρούμε την αλήθεια, πρέπει να κλάψουμε πολύ στο κελί μας".
Διερωτάμαι χωρίς περιστροφές: Πόσοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν ενάντια στην συμφωνία τών πρεσπών, διάβασαν το κείμενό της; Πρόκειται για ένα πολύ σύντομο κείμενο 20 σελίδων, ο πυρήνας τού οποίου δεν είναι περισσότερο από τρεις ή τέσσερεις σελίδες. Για ποιον λόγο διαδήλωσαν όλοι αυτοί; Επειδή κάπου άκουσαν, ότι αυτή η συμφωνία εκχωρεί την ιστορία και τα σύμβολά στούς σκοπιανούς; Πού εντόπισαν όλοι αυτοί κάτι ανάλογο στο κείμενο τής συφωνίας; Και όλοι αυτοί που συνέγραψαν σελίδες επί σελίδων ενάντια σε αυτήν την συμφωνία,. η κοπυπάστωσαν στούς διαδικτυακούς τους ιστοτόπους πολλαπλάσιο αριθμό από αυτές τις σελίδες, φρόντισαν να λάβουν γνώμη τού κειμένου της, ή αρκέστηκαν, ότι ο γείτονας που εκτιμούν αφάνταστα, ήταν εναντίον της; Ή μήπως δεν έχουν πάρει είδηση, ότι στην πιάτσα κυκλοφορούν πλείστοι όσοι ελλαδέμπορες, οι οποίοι είναι στην κυριολεξία "κωλοτούμπες", φιλομνημονιακοί λύκοι με προβιά αρνιού, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν και να παραχαράξουν την ορμή αυτών, οι οποίοι σπεύδουν να βάψουν αυγά με πορδές;
2. Ο ΛΟΓΟΣ, ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΑΝ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
Όταν πληροφορήθηκα για την αποπομπή τού τού Ν.Κ. υπέθεσα σε πρώτη φάση, ότι αυτό συνέβη με πρωτοβουλία τού Πάνου Καμμένου, με στόχο να διασώση τα απολειφάδια τού κόμματός του σε μια ύστατη προσπάθεια. Και ότι η υποστήριξη που έλαβε από τα κυβερνητικά στελέχη τού σύριζα, είχε ως αιτία την διατήρηση τής κυβερνητικής πλειοψηφίας στις καρέκλες, από ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από άκρατο οπορτουνισμό. Όμως, παρά την υποτιθέμενη πείρα, που ονειρεύομαι ότι δήθεν διαθέτω, σχετικά με την ερμηνεία τών πολιτικών δεδομένων, έπεσα τελείως έξω, παραβλέποντας με αυτές τις εκτιμήσεις μου τα στοιχειώδη δεδομένα τών παγίων πολιτικών δομών, οι οποίες συγκροτούν την γενικότερη πραγματικότητα στην χώρα μας. Επί τού προκειμένου, δεν πρόκειται απλώς για το λανθασμένο ζύγισμα κάποιας πολιτικής συγκυρίας. Αλλά για την πλήρη παρανόηση γενικών δομών, οι οποίες ενώ μού είναι περισσότερο από γνωστές εδώ και πλείστες όσες δεκαετίες, δεν ηδυνήθην να αξιολογήσω την επιρροή τους στην συγκεκριμένην φάσιν στοιχειωδώς. Διότι και εγώ παρασύρθηκα από το περιρρέον ρεύμα τού ανορθολογισμού στην σκέψη, το οποίον διακρίνει δυστυχώς το σύνολον τών αναλυτών, τμήμα τών οποίων είναι αναμφιβόλως και καλοπροαίρετο και φιλότιμο. Η προειδοποίηση, η οποία έχει δωθεί, ότι "οι δρόμοι προς την κόλασι είναι στρωμμένοι με αγαθές προθέσεις", πρέπει μονίμως να αποτελούν τον οδοδείκτη μας μέσα στούς λαβυρίνθους τού Μάτριξ. Τοιουτοτρόπως, ενώ ξεκίνησα την παράθεση σε αυτήν την θεματική ενότητα, με αγνές προθέσεις μεν, αλλα επί διόλου ξεκαθαρισμένης βάσεως, η περεταίρω έρευνα κατά την συνέχιση τής αναπτύξεως τού θέματος, με βοήθησε να διακρίνω, αυτές που θεωρώ τώρα ως βασικές συνιστώσες του. Αυτή η διαδικασία καταδεικνύει, εξίσου και στην δική μου περίπτωση, ότι θεωρούμε ότι είμαστε γνώστες τών θεμάτων, ενώ δεν τα έχουμε ερευνήσει, όσο αυτό είναι αναγκαίον. Και επ' αυτού επικαιροποιώ στην σκέψη μου την τεράστια αξία, μιας προτροπής ενός από τούς ευφυέστερους πολιτικούς ηγέτες, που προήγε ο αγώνας για την απελευθέρωση τής ανθρωπότητος: Τού Ιωσήφ Στάλιν, καθότι τυγχάνω αποφασισμένος "σταλινικός". Καίτοι ο Ιωσήφ Στάλιν υπήρξε εγκληματίας σε βάρος εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, ουδέποτε εγκλημάτησε εις βάρος τής ανθρωπότητος. Όποιος σπουδάζει με σοβαρότητα τον διαχρονικό αγώνα τών Ρώσων, μπορεί να κατανοήση την αιμοσταγή, αλλά σωτήρεια επιταγή τους: "Σκοτώνω ανελέητα δέκα, για να σώσω χίλιους". Αυτή η επιλογή δεν συνδυάζεται με την παράδωσιν, το ήθος και την αποστολήν τού Ελληνισμού. Και ένεκα αυτού, ούτε επιθυμώ, ούτε δύναμαι την υιοθετήσω. Γράφω όμως με χρυσά γράμματα στην καρδιά μου την προτροπή τού Ιωσήφ Στάλιν: "Να μελετάμε, να μελετάμε, και πάλι να μελετάμε". Αυτή η αλεπού τού Ρωσικού πατριωτισμού, στάθηκε ένας από τούς πλέον μελετηρούς και ως εκ τούτου ευφυείς ανθρώπους. Καθ' ότι κατάφερε να συνδυάση την γνώση με την πονηρία ενός αστυνομικού χαφιέ τής τσαρικής αστυνομίας, την οποίαν υπηρέτησε ως κεκαλυμμένος αντικομμουνιστής ως το τέλος τής ζωής του.
Όπως εξηγησα σε προηγούμενα μέρη αυτού τού θέματος και όπως θα αναλύσω διεξιδικότερα στην συνέχεια, η συμφωνία τών πρεσπών είναι επαμφοτερίζουσα. Δωρίζοντας το όνομα, ταυτοχρόνως ροκανίζει από την ρίζα του ολωσχερώς τον αλυτρωτισμό. Το λάθος που έκανα αρχικώς με την αποτίμηση τών λόγων τής εκδιώξεως τού Ν.Κ. ανάγετο στο ότι απέδιδα την πρωτοβουλία τής επιβολής αυτής τής επιλογής σε συγκεκριμένα πρόσωπα τής συριζανέλ κυβερνήσεως. Όμως στα πλαίσια τού ελλαδικού προτεκτοράτου, δεν παίρνονται οι αποφάσεις σε σημαντικά ζητήματα από εγχώριες μαριονέτες, αλλά από τούς νεοταξίτες διεθνείς αρμοστές τών κρονείων ιερατείων.
Το "επιτελείο" στο ΥπΕξ. με επικεφαλής τον Ν.Κ. είχε πετύχει με ένα ευφυέστατο συμβιβασμό να δέσει κόμπο τούς νεοταξίτες, φέρνοντάς τους πρό ισχυροτάτου αδιεξόδου, έστω κάνοντας ταυτοχρόνως την απαράδεκτη παραχώρηση τού ονόματος. Αυτοί βρέθηκαν σε μια κατάσταση σκακιστικού Ματ. Εάν απέρριπταν την συμφωνία, θα έχανα την ευκαιρία τή ονοματοδοσίας, φορτώνοντας όλη την ευθύνη περί αυτού στα σκόπια. Εάν την εδέχοντο, θα έχαναν όλο τον οχετό τού αλυτρωτισμού, που επί δεακαετίες εκλιμάκωναν. Κατ' αυτόν τον τρόπο δεν τούς έμενε άλλη δυνατότητα από τον παρελκυσμό, τού "ούτε δέχομαι, ούτε απορρίπτω". Αυτός ήταν ο λόγος, που φρόντισαν η συμφωνία να απορριφθεί από το δημοψήφισμα στα σκόπια, ενώ αυτή έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία τον δύο τρίτων τής σκοπιανής βουλής κατά τον πρώτο γύρο. Για να σχηματισθεί αυτή η πλειοψηφία δεν χρειάσθηκαν ούτε κατά διάννοια τα βαλιτσάκια τού σόρος με τα εκατομμύρια. Είναι προφανέστατο, ότι για τούς εκστρεμιστές αλυτρωτικούς τού VMRO θα ήταν ηλιθιότητα να κλοτσήσουν ολοκληρωτικά την ευκαιρία τού ονόματος. Ο ίδιος ο Ιβάνωφ είναι αυτός που έβαλε κάποια από τα μπουλντόκ του να υπερψηφίσουν. Εξ άλλου στα κρατίδια κουτσουλιές όπως τα σκόπια, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ "μετριοπαθών"και "ακραίων". Όλα αυτά αποτελούν σκηνοθεσίες, από τα ισχυρά κυκλώματα τού "ξένου παράγοντος", ο οποίος κινεί τα νήματα από τα παρασκήνια. Εξ άλλου, κατωχυρώνοντας με αυτήν την πλειοψηφία αρχικώς υπό μιαν έννοιαν την ονομασία, προσβλέπαν στο "έχει ο καιρός γυρίσματα", όπως έγινε στην συνέχεια με την εκδίωξη τού Ν.Κ., ώστε να μπορέσουν να εξουδετερώσουν τα υπόλοιπα τμήματα τής συμφωνίας.
Ο Ν.Κ. εκδιώχθηκε με στόχο ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ, ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΔΟΜΗΘΕΙ ΕΝΤΕΧΝΩΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ" ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕ ΤΙΣ ΔΥΝΟΤΗΤΕΣ ΠΡΟΘΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΛΥΤΡΤΙΣΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΕΪΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ, ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΜΠΗ ΤΟΥ Ν.Κ. ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΠΡΟΣ ΟΣΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΜΕΤΑΚΛΕΙΤΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΑΥΤΗΝ DE FACTO ΑΝΕΝΕΡΓΗ.
Ας δούμε όμως στην συνέχεια τον πυρήνα κάποιων βασικών όρων τής συμφωνίας:,,,,,,,Ολο το αρθρο εδώ...http://bostopel.blogspot.com/2018/11/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου