«Ελληνοκεντρικό κίνημα» – οι ψευδοπροφήτες!
ώωωωωρα «Ελληνοκεντρικό κίνημα»; Τώρα, καλά σαράντα!… Ζωή τ’ αλόγου μας, καί να ζήσουμε να μην το θυμόμαστε! Lol!!! (Εδώ έχει αρπάξει φωτιά ο κώλος μας, αυτά θα κοιτάμε; )
Όμως, παρά το ανεπίκαιρο του θέματος, θεώρησα πως όντως έπρεπε ν’ αφιερώσω μιά αναρτησούλα. Όχι ως επικήδειο σε μιά σιχαμερή κατάσταση, αλλά επειδή κρίνω πως όντως θα μας οφελήσει σε κάτι – ακόμη καί στα χάλια που βιώνουμε.
Αν καί το θέμα ίσως πυροδοτήσει μακροσκελείς συζητήσεις (διότι δεν μπορώ να καλύψω πάντα τα σχετικά σε μιά καί μοναδική ανάρτηση), θα προσπαθήσω να μην σας κουράσω μακρηγορώντας.
Ως «Ελληνοκεντρικό κίνημα» θεωρούμε το σύνολο μιάς ιδιότυπης κουλτούρας, που προτρέπει (καλύτερα, προέτρεπε – στον παρατατικό) :
Άρχισε να ξεψυχάει ταυτόχρονα με τους βιολογικούς θανάτους των εμβληματικών γραφιάδων του, καί στις μέρες μας ψόφησε οριστικώς. Γιατί; Διότι περνάμε πολύ άσχημα, καί η πρώτη μας προτεραιότητα δεν είναι η Ψιψιλονολογία. (Χώρια οι αυτοκτονίες καί η σωρηδόν -φοβάμαι οριστική…- μετανάστευση νέων ανθρώπων στο εξωτερικό.) Συνεπώς, η εποχή δεν σηκώνει βιβλία ψευδοπροφητών, που πουλάνε ανύπαρκτες ελπίδες. (Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους επιζώντες το βούλωσαν. Ελάχιστοι επιμένουν να λένε μαλακίες – περί Ψίψιλον καί λοιπά παρόμοια.)
α. Ο απολογισμός: μηδέν εις το …πηλίκιον!
Τα παραπάνω τα ξέρετε – απλώς τα παρέθεσα ως σύντομη περίληψη. Όπως επίσης, οι περισσότεροι γνωρίζετε πως καί οι τρείς βασικοί του άξονες κατάντησαν ένας σωρός από σκατά.
Λοιπόν, «μηδέν εις το πηλίκιον» – το ευρισκόμενο πάνω απ’ το άδειο κεφάλι μερικών-μερικών.
i. Η ενασχόληση με την αρχαία Ελλάδα δεν κατέληξε πουθενά.
Γιά πολλούς λόγους. Το διάβασμα αρχαίων κειμένων απλά σε κάνει …φιλόλογο. Δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο, απ’ ό,τι οι «επίσημες» σπουδές στη Φιλοσοφική. Καί, προσέξτε! Η «αρχαία Ελλάδα» κατά τους γραφιάδες του «κινήματος» περιορίζεται σε μιά περίοδο από, άντε, τους προσωκρατικούς (Θαλή καί λοιπούς) μέχρι τον Μεγαλέξανδρο. Πιό πρίν, άντε ένας Όμηρος με τον Τρωϊκό Πόλεμο. Καί πιό μετά, τελείως αποσπασματικά καί χαζά – άντε κανένας Ήρων, γιά όσους ψάχνουνε στοιχεία τεχνολογικής ανάπτυξης στους αρχαίους ημών. (Φυσικά, γιά θέματα όπως η επίδραση της Αλεξανδρινής κουλτούρας στους Άραβες, πχ στους Αριστοτελικούς θεολόγους του ισλάμ, ούτε κουβέντα. Πολύ ψιλά γράμματα αυτά γιά τους «Ελληνοκεντρικούς», αν καί σήμερα θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως όπλο απέναντι στις διάφορες -γνωστότατο πόθεν εκπορευόμενες- «σαρίες».)
Ουσιαστικώς (κατά τους λεβέντες αυτούς), πριν τον Όμηρο τίποτε, καί μετά την έναρξη της χριστιανικής χρονολογίας πάλι τίποτε!!!
Κι όμως… εκεί ακριβώς βρίσκεται το ζουμί! (Που μας ενδιαφέρει τα μέγιστα ως Έλληνες.) Στις περιόδους που δεν φωτίζει η «σαλονάτη» Ιστορία!
Τ’ αρχαία κείμενα, τώρα… Σίγουρα λογοκριμένα, σίγουρα λειψά, σίγουρα αλλοιωμένα – τα περισσότερα. (Τα φανερά, όχι τα θεωρούμενα ως απωλεσθέντα οριστικώς.) Κι όμως! Κι όμως!… Ούτε οι λογοκριτές, ούτε κάποιο άλλο ξυπνοπούλι πρόσεξαν πράγματα, που βρισκόντουσαν (καί βρίσκονται) μπροστά στα μάτια τους! (Καί μάτια μας.) Είναι θέμα ουσιαστικής εξυπνάδας, βλέπεις. Πράγματα, λέγω, που -όταν τα πρόσεξα- μ’ έκαναν ν’ ανατριχιάσω.
Μέγιστη δύναμη ο λόγος!
Αλλά, θα μου πείς, εδώ κοτζάμ προφέσσωρ της Φιλολογίας (με μεταφραστικό έργο καί τα ρέστα) δεν πρόσεξε ότι στη «Λυσιστράτη» χρησιμοποιείται κατά κόρον ο αμφίβραχυς! Γιατί; Διότι ο αμφίβραχυς –τατάτα– είναι η βάση του κόρδακα, του αρχαίου τσιφτετελιού. Έτσι, ο Αριστοφάνης (εμμέσως πλήν σαφώς) μας δηλώνει πως η εκ των πρωταγωνιστριών Μυρ-ρί-νη είναι ντίπ γιά τα τσιφτετέλια καί τα πανηγύργια! Το ίδιο γιά τα τσιφτετέλια καί τα πανηγύργια είναι καί το παιδάκι της, που (σε μιά εντελώς περιττή γιά τη θεατρική «οικονομία» σκηνή) λέει τη φράση: «- Μαμμίον! Μαμμίον! Μαμμίον!» (Δηλ. μητερούλα, επί 3.) Η δε Μυρρίνη, εκεί που συσκέπτονται οι γυναίκες τί να κάνουν γιά να τη σπάσουν στους άντρες, πετάγεται καί λέει (σε τρείς διαδοχικούς αμφίβραχεις – εντελώς …πανηγυρτζηδικώς) : «- Εάσωμεν άτιλτον δέλτα!» (Ήγουν: «- Να τ’ αφήσουμε αμάδητο!» Έ, όχι καί «ποιό;»! )
Αυτά δεν τά ‘δε κοτζάμ προφέσσωρ, καί περιμένω εγώ να τα δούνε οι απλοί «Ελληνοκεντρικοί» αναγνώστες αρχαίων κειμένων; Γι’ αυτό σας λέω, μάπα το καρπούζι. Καί πού να πάμε στον Αισχύλο, δηλαδή! (Εργοδότη, σκασμός!) Ας αναφέρω εδώ το μάλλον πιό ανώδυνο απ’ όλα του, το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου».
«- Τί λες, ρέ Εργοδότη; τί δουλειά έχει ένα χριστιανικό τροπάριο με τον Αισχύλο;»
Έ, αγάπες μου, αν αυτό δεν είναι καθαρό -24ων καρατίων- Αισχυλικό στάσιμο, εγώ να μην ξαναπιάσω πληκτρολόγιο!!!
Μόνος του ο πρωτοχορευτής στο κέντρο της σκηνής, δραματικώς αφηγείται: «- …Ο εν ύδασι την Γήν κρεμάσας!» Καί γκάπ! χτυπάει το ραβδί του κάθετα στο πάτωμα. (Το «γκάπ!» ακούγεται καθαρά – αν έχεις τον νούν να το ακούσεις, εννοείται.) Αλλά, τί να σας εξηγώ. Αυτή την αίσθηση του αρχαίου δράματος, αν μπορείς, τη βιώνεις. Ακαδημαϊκώς παύλα διδασκαλικώς, μάλλον δεν μεταδίδεται. Μέγιστη δύναμη ο λόγος, είπαμε.
Τώρα, όσον αφορά την ουσιαστική μελέτη της Μυθολογίας (με ουσιαστικά συμπεράσματα), καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου. Εκεί, πάλι, έπαιξε (καί παίζει ακόμη) μέγιστο ρόλο η περίφημη «αποκωδικοποίηση». (Ή «αποσυμβολισμός», ή όπως σκατά λέγεται αλλοιώς.) Εκεί, πετάγεται ο κάθε παπάρας -με ύφος καρδιναλίου- καί το παίζει δάσκαλος ημών των υπολοίπων. Αυτός καί μόνον αυτός (καί κανείς άλλος) ξέρει τί συμβολίζει ο τάδε μύθος!!! Ναί! Ακατέβατα, σας λέω! Αγνοώντας, βέβαια, πως (α) η θεώρηση των πραγμάτων είναι κάργα υποκειμενική (διότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – πχ τη μόρφωση του καθενός) καί (β) οι μύθοι -κατά τους αρχαίους ημών- αποσυμβολίζονται με «κλειδιά», που δεν τα ξέρει κανένας σήμερα. (Άσχετο τί λένε στον κοσμάκη οι διάφορες «εσωτερικές σχολές».)
Αλλά οι μύθοι σαφώς έχουν καί την (αδόκιμος όρος, αλλά πώς να το πούμε!) «ερμηνεία» τους στα πλαίσια του φυσικού πεδίου καί του ιστορικού χρόνου – παναπεί, περιγράφουν πραγματικά γεγονότα. Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν γίνεται! Πράγμα, όμως, που διαφεύγει από τους εξυπνάκηδες του «αποσυμβολισμού». Ευτυχώς, οι περισσότεροι έχουμε ήδη μυριστεί το ότι όλη αυτή η κουβέντα περί «αποσυμβολισμού» προέρχεται από κάτι στοές …ορυχείων, γι’ αυτό καί δεν του δίνουμε καμμία σημασία.
(Καί στο κάτω-κάτω, αν γιά τα ξυπνοπούλια αυτά πχ η Μέδουσα «είναι η ταραγμένη ανθρώπινη ψυχή»… δε μας χ_ζεις ρέ Νταλάρα!!! Σιγά το συμπέρασμα! Σιγά μην κάτσουμε ν’ αφιερώσουμε χρόνο γιά κάτι τέτοια! Μπορούμε απλούστατα να πιούμε έναν καφέ, να ηρεμήσουμε, καί να γράψουμε τη Μέδουσα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Σε τελευταία ανάλυση, μπορούμε να καταφύγουμε σε καμιά όμορφη ψυχολόγο, να μας …θεραπεύσει! Lol!!!)
ii. Η συνολική καταγγελία/καταδίκη του χριστιανισμού.
Άλλο κάρρο με σάπιες πατάτες αυτό. Το «Ελληνοκεντρικό» αφήγημα εδώ πάει ως εξής: Οι κακοί χριστιανοί μπλά-μπλά-μπλά που κατέσφαξαν τους αρχαίους ημών μπλά-μπλά-μπλά… Σκυθόπολη… μπλά-μπλά-μπλά… Μπλά.
Εκτός του γεγονότος, όμως, ότι η τυφλή άρνηση του χριστιανισμού (δηλαδή της καθαρά Ελληνικής του εκδοχής, της Ορθοδοξίας) δεν συνιστά πνευματική πρόοδο, ουδείς πρόσεξε κάποιες -χμ- «λεπτομερειούλες». Όπως πχ ότι οι χριστιανοί Αιγύπτιοι (οι Κόπτες) ουδέποτε έσφαξαν τους αρχαιόθρησκους ομοφύλους τους. (Τουλάχιστον δεν ξέρω εγώ κάτι τέτοιο.)
Ναί, είναι αλήθεια πως οι χριστιανοί παύλα ρασοφόροι (γενικώς καί αορίστως) γκρέμισαν τους αρχαίους μας ναούς. Αλλά το ότι υπό τον καλογερικό μανδύα κρύφτηκαν πολλοί αλλόφυλοι, αυτό οι σημερινοί «αρχαιόθρησκοι» το κάνουν γαργάρα. Διότι χριστιανοί έγιναν καί κάτι ιουδαίοι της Αλεξάνδρειας (κάτι άγιοι Σισώηδες καί παρεμφερείς), ναί, αυτοί οι «εκκοσμικευμένοι», που όταν τους τράβηξαν το αυτί οι ραββίνοι, ξαναγύρισαν πίσω στο Κρόνιο μαντρί τρέχοντας, κάτι Γότθοι, κάτι λοιποί βάρβαροι… Αλλά οι «αρχαιόθρησκοι» επιμένουν να μιλάνε γιά πόλεμο εναντίον της αρχαίας Ελλάδας σε θρησκευτικό επίπεδο, καί όχι σε φυλετικό, όπως είναι το σωστό. Αν καί κανένας Έλληνας δεν θα έβγαζε το μάτι Έλληνα, ανεξαρτήτως θρησκευτικής διαφοράς. Όμως, πιθανώτατα εξυπηρετούν πρακτορίστικες σκοπιμότητες οι λεβέντες – διάβαζε: «πιθανή ανακίνηση μελλοντικού θρησκευτικού εμφυλίου».
Το έχω πεί, καί θα το επαναλαμβάνω όσο ζώ: η Ορθοδοξία είναι ευθεία συνέχεια της πρό Χριστού θρησκείας των Ελλήνων. Των προ Χριστού θρησκειών μας, καλύτερα. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, πρόβλημά του.
Βλέπετε, από τη μιά μεριά έχουμε τους φανατικούς «αρχαιόθρησκους», που δεν ακούν ούτε κουβέντα γιά Ορθοδοξία. Δεν μας λένε, όμως, οι ερίφηδες, ποιάς ακριβώς αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι πιστοί! Του δωδεκαθέου σύν Διός (οι κλασικοί αρχαίοι θεοί είναι 13! – κι άμα δεν με πιστεύετε, μετρήστε!) ; του Διονύσου; του πανάρχαιου λαϊκού παγανισμού (Σάτυροι, Πάνας, κτλ) ; της «μεγάλης μητέρας» (πανάρχαιη μορφή Δήμητρας) ; της Κρητικής εκδοχής της θρησκείας (Βριτόμαρτις, κτλ) ; Όλων μαζί; Έ; Ποιάς;
Άσε κατά μέρος τα μυστήρια!… Όσες φορές ρώτησα (Διαδικτυακώς) ποιά μυστήρια τελούν, απάντηση δεν πήρα. Οπαδοί της σκορδαλιάς χωρίς σκόρδο κι αυτοί!
Κι απ’ την άλλη έχουμε τους φανατικούς «γεροντόπληκτους» με τα κομποσχοίνια, που νομίζουν (α) ότι η Ορθοδοξία μας προέκυψε ξαφνικά, από παρθενογένεση, καί (β) ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν …διεφθαρμένοι! Ειδικά αυτό το τελευταίο, θά ‘πρεπε να ντρέπονται που το εκστομίζουν. Αλλά, …άφες αυτοίς! Τί να κάνουμε; Ο Πανάγαθος τους έκανε λειψούς. Άμα τους έκοβε κι αυτωνών, δεν θά ‘λεγαν τέτοια πράγματα.
Πολλά, πάμπολλα θα μπορούσα να πω επί του θέματος, καί να τους ανοίξω τα μάτια καί των μέν, καί των δέ τυφλών. Κι όχι με τον πηλό (όπως ο Χριστός), αλλά με τον υδραυλικό γρύλλο! Να μη μπορέσουν να τα ξανακλείσουν! Lol!!! Όχι τώρα, όμως. Αυτά τα κρατάω γιά ευθετώτερο χρόνο. Τώρα -δυστυχώς- τρέχουμε καί δεν σώνουμε.
Ευτυχώς, υπάρχει το γεγονός ότι οι ανώνυμοι ορθόδοξοι χριστιανοί (καί πραγματικοί Έλληνες) καλόγεροι αντιγραφείς μας μετέφεραν αυτούσιες μέχρι καί τις βωμολοχίες του Αριστοφάνη. Κι όποιος θέλει να καταλάβει τί σημαίνει αυτό, καταλαβαίνει.
iii. Η διασπορά ΨΕΥΤΙΚΗΣ ελπίδας, ότι η Ελλάδα τελικώς θα σωθεί καί θα μεγαλουργήσει…
…Με τη βοήθεια των Ψίψιλων καί λοιπών ανυπάρκτων.
Ουδέν σχόλιο εδώ. Μόνο η κραυγή:
«- Ρέ, άει στον αγύριστο!!!»
β. Οι απαρχές
Το «Ελληνοκεντρικό κίνημα» δεν έσκασε μύτη έτσι ξαφνικά, καί ως έτυχεν. Κάθε τί έχει μιά αιτία, που το δημιουργεί. Αν καί γιά τις γενεσιουργές αιτίες του «Εκ» δεν μίλησε κανείς μέχρι σήμερα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν. Όπως δεν σημαίνει τίποτε γιά την ύπαρξή τους το αν οι πολυάριθμοι ακόλουθοι του «Εκ» αναρωτήθηκαν ποτέ τους γι’ αυτές. (Είπαμε -γειά σου Παλαιέ!-, το πραγματικώς σκέπτεσθαι είναι δύσκολο.) Θα σας τις παρουσιάσω, λοιπόν, εγώ.
Κατά τη γνωμάρα μου: Η αιτία γεννήσεως του «Εκ» ήταν η αντίδραση μερικών …ανθρακωρύχων (από τις στοές των …ορυχείων – ξέρετε…) σε κάποια ερεθίσματα που δέχθηκαν κάποιοι συνάνθρωποί μας – καί τα κοινοποίησαν. Ο δέ λόγος πίσω από την αντίδραση αυτή, ήταν ο από μεριάς …ανθρακωρύχων έλεγχος των συνεπειών. (Διότι, αν αφήσεις το τέρας να ενηλικιωθεί, μπορεί καί να σε φάει.) Οι οποίες συνέπειες, αν αφηνόταν τελείως ελεύθερες να υλοποιηθούν, η Ελλάδα καί ο κόσμος σήμερα θα είχαν τελείως διαφορετική μορφή. (Πχ η έναρξη του Γ’ ΠΠ θα είχε ήδη συμβεί περίπου κατά το 1990 – με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.)
Ποιά «ερεθίσματα»;
Πιστεύω, κυρίως όνειρα / οράματα / ενθυμήσεις, που παρέπεμπαν σε πολύ παλιότερες εποχές, με πολύ υψηλότερο του σημερινού πολιτισμό. Παραθέτω δύο απ’ αυτά.
i-1. Ο νέος τρικάρηνος όφις.
Ένα τρανταχτό παράδειγμα τέτοιου ερεθίσματος, είναι η επιθυμία (το 1980!!!) του αρχαιολόγου Πέτρου Θέμελη να ξαναστήσει τον «τρικάρηνο όφι» των Δελφών. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, δεν τον ρώτησα ποτέ, αλλά πάω ένα στοιχηματάκι (τα πέντε ευρώ που έχω στην τσέπη μου) πως η ιδέα του ήρθε ως έμπνευση, κι όχι ως αποτέλεσμα λογικής συμπερασματικής διεργασίας.
«- Κι αν …ενεργοποιηθεί ξανά ο χώρος Ελληνικώι τώι τρόπωι;… Κι αν ακολουθήσουν κι άλλοι με τέτοιες ωραίες ιδέες; Τί γίνεται; Τί θ’ απογίνουμ’ εμείς με τα μυστριά μας; Ά;», αναρωτήθηκαν οι …ανθρακωρύχοι. Κι έτσι, η υλοποίηση αυτής της ιδέας κάπου σκάλωσε (στην παντοδύναμη γραφειοκρατία), μέχρι που …ξεσκάλωσε πρόσφατα (το 2015, 35 χρόνια μετά). Τώρα που υλοποιήθηκε, όμως, η Ελλάδα είναι στα μαύρα της τα χάλια. Το δέ ευρύτατο ποσοστό της φυλής μας ουδόλως ενδιαφέρεται γιά τρικάρηνους όφεις. (Ενδιαφέρεται μόνον γιά τρικούβερτα εισοδήματα – άμα του κάτσουν, εννοείται.)
i-2. Η Ανδρομέδεια ( ; ) Φυσική.
Ένα δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα, είναι όλη αυτή η κυκλοφορούσα κουβεντολογία δεκαετιών περί «Ανδρομέδειας Φυσικής» καί δωδεκαέδρων.
Γιά να μιλήσει κάποιος γιά μορφή Φυσικής άγνωστη στους σημερινούς Φυσικούς, πρέπει να ξέρει πολύ καλά την ήδη γνωστή (Φυσική), ώστε να καταλάβει πού βρίσκεται το καινοφανές. Εδώ, όμως, ξεπηδάει το πρώτο εμπόδιο.
Όσον αφορά την καλή γνώση της σημερινής Φυσικής, τα πράγματα είναι σχεδόν τραγικά… όταν βλέπεις πχ τον επικεφαλής της τεχνικής υπηρεσίας στο «πείραμα του αιώνα» να επιμένει πως το Μπίγκ Μπάνγκ προβλέπεται στην Ειδική Σχετικότητα. (Εδώ λείπει σύνδεσμος, που δεν τον ξαναβρήκα μέχρι στιγμής. Καθηγητής στο Κέημπριτζ είναι αυτή η μοσχαροκεφαλή, καί τις μαλακίες αυτές τις είπε σε Διαδικτυακή συνέντευξη στο NBC, κι όχι στον «Ημερήσιο Κήρυκα της Κωλοπετεινίτσας». Καί δεν τον διόρθωσε κανένας! Ούτε ο δημοσιογράφος, ούτε οι σχολιαστές από κάτω. Όνομα καί λεπτομέρειες δεν θυμάμαι τώρα, δυστυχώς.) Ή όταν ακούς άλλα εξ ίσου αγράμματα τσόλια να ισχυρίζονται πως το σωματίδιο του Χίγκς το δικαιολογεί «η θεωρία της Σχετικότητας». (Δεν είναι μία, ρέ ζώα! Δύο είναι οι Σχετικότητες, καί μάλιστα μεταξύ τους αλληλαποκλειόμενες σε αξιωματικό επίπεδο. Άειντ’ από ‘δώ χάμω, που μου γίνατε καί προφέσσορες!)
Εάν, λοιπόν, οι μεγάλες (μοσχαρο)κεφαλές της επιστήμης αυτής δεν ξέρουν πού πάν τα πέντε (κρίμα την …αριστεία σας καί τις συστατικές σας επιστολές, ωρέ! ), τότε τί να πεί ο λαουτζίκος;
Εν πάσει περιπτώσει, δεν κρεμόμαστε απ’ τους «σοφούς» της ακαδημαϊκής καρριέρας. Η γνώση δεν είναι κρυφή. Οπότε, όποιος ενδιαφέρεται καί στρώσει κώλο στο διάβασμα, μαθαίνει. Εσύ, εγώ, ο καθένας. Επομένως, μπορεί να έχουμε καί Φυσικούς χωρίς παρωπίδες, που να κατανοούν την αναγκαιότητα μιάς νέας Φυσικής. Καί, ίσως, να την ψάχνουν κιόλας. Αυτή η Φυσική, λοιπόν, δεν φαίνεται να είναι κάποια άλλη, παρά η Φυσική του αιθέρα. Τώρα, αν θες εσύ να την αποκαλέσεις «Ανδρομέδεια» ή «αποκριάτικη», δεν αλλάζει τίποτε.
Ο αιθέρας είναι αλλόκοτη ιστορία. Πειράματα από τα μέσα του 19ου αιώνα έδειξαν πως, ακόμη κι αν υπάρχει, φέρεται περίεργα. (Πχ πρέπει να είναι ταυτόχρονα πιό λεπτός απ’ τον ατμό καί πιό δυνατός απ’ το ατσάλι. Αν καί προσωπικά δεν βλέπω τίποτε περίεργο σ’ αυτό, διότι ο αναφερθείς ατμός κινεί ολόκληρα τραίνα!) Καί το πιό εκνευριστικό: δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα υπό τις ίδιες πειραματικές συνθήκες. Έτσι, οι Φυσικοί εγκατέλειψαν την ιδέα του αιθέρα γιά τη Φυσική του 20ου αιώνα. Εάν, όμως, θέλουμε να κάνουμε σοβαρή Φυσική, κι όχι φιλοσοφία, τότε θα πούμε πώς:
Τέλος πάντων, (σύμφωνα καί με δικές μου έρευνες) είμαστε στον σωστό δρόμο: αν η «Ανδρομέδεια» Φυσική είναι η Φυσική του αιθέρα, τότε τα δωδεκάεδρα έχουν άμεση σχέση. Αλλά δεν βρήκα πουθενά δημοσιευμένες λεπτομερείς πληροφορίες γιά την «Ανδρομέδεια Φυσική», καί δή καθαρά επιστημονικού χαρακτήρα (με μαθηματικούς τύπους, κτλ). Πιστεύω, λοιπόν, ότι κάποιοι είχαν -αρκετές- ενορατικές πληροφορίες πως «κάτι» υπάρχει παραπάνω από τα σημερινά επιστημονικά που ξέρουμε, αλλά (α) δεν τις κατάλαβαν πλήρως, (β) δεν έδωσαν όλο το υλικό παραέξω, στους «Ελληνοκεντρικούς» γραφιάδες.
Καλύτερα, όμως, διότι τέτοιο υλικό -καί δή, σε χρηστική μορφή- εις χείρας αδαών καί εχθρών είναι λίαν επικίνδυνο. Έτσι, ούτε η αφεντιά μου θα σας πω ποτέ δημοσίως τί ανακάλυψα επί του θέματος, παρά το ότι έχω κι άλλα τέτοια παραδείγματα. (Να με συμπαθάτε, δεν θα τα παραθέσω εδώ.) Πάντως, μην περιμένετε από μή-(καλούς) Φυσικούς να σας διαφωτίσουν. Αυτό είναι αίνιγμα γιά πολύ λίγους!
ii. Τα κίνητρα της πορείας προς το «Εκ».
Εδώ, θα σας αποκαλύψω κάτι γιά πρώτη φορά: η πηγή όλων αυτών των ενοράσεων δεν ήταν μία. Ήταν δύο. Η μία από τη δική μας πλευρά, κι η άλλη από τους Τιτάνες.
Πώς; Τί;… «Ενθυμήσεις»; Αιθερικές καταγραφές – που δεν γνωρίζουν από χρονικούς περιορισμούς, αλλά (γιά κάποιους λόγους – αστρικές θέσεις, ίσως) ενεργοποιήθηκαν την τριετία 1980-83; Κόλπα του Μάτριξ;…
Ό,τι καί νά ‘ταν, πρώτα άνοιξαν τις πύλες οι «δικοί μας», κι αμέσως ακολούθησαν οι Τιτάνες. Πάντως, οι γνώσεις αυτές καί στις δύο περιπτώσεις δοθήκαν σε δικούς μας! Γιατί; Διότι μόνον οι δικοί μας μπορούν να τις αξιοποιήσουν. Γι’ αυτό δεν δόθηκαν στους κακούς της υπόθεσης. Όμως, στην παρούσα ιστορική φάση της Ελλάδας, οι δικοί μας φέρονται σαν γιουσουφάκια των νεο-Ατλάντων… καί δή, υπνωτισμένα. Σα να μην έχουν άλλη επιλογή.
Όθεν, κάθε φορά γίνεται σχεδόν απαρεγκλίτως το εξής: οι Έλληνες βρίσκουν πολύ χρήσιμες γνώσεις, τις φέρνουν σε εκμεταλλεύσιμη μορφή… καί τις παραδίδουν (αυτοί, ή οι πολιτικάντηδες) στους ηπαπαραίους (καί στους τζιούζ), έναντι πινακίου φακής!!! (Λυπηρό, αλλά τόσο αληθινό.) Αυτό ήταν το σχέδιο των Τιτάνων (δηλ. ξεκλείδωμα γνώσεων από Έλληνες καί συνακόλουθη παράδοση σε νεο-Άτλαντες), ενώ οι επουράνιοι δικοί μας ήθελαν να ξελασπώσουν εγκαίρως την Ελλάδα (διότι έβλεπαν τί έρχεται). Κι εδώ δεν μιλάμε γιά σημερινές γνώσεις, αλλά πανάρχαιες γνώσεις μεγίστης ισχύος.
[Δυστυχώς, πρόσφατα πάλι διάβαζα στις ειδήσεις γιά τον έναν, που βρήκε τον τρόπο να προβλέπει «χαοτικά» φαινόμενα, καί τον άλλον, που ερευνά «πολαριτονικού» τύπου κομπιούτερς. Ντροπή τους, καί των δύο. Προειδοποίηση, λοιπόν, καί σ’ αυτούς, καί σε όλους τους παρεμφερείς, να σταματήσουν ν’ ανοίγουν τα μάτια των νεο-Ατλάντων, διότι η Ελλάδα θα τους θυμηθεί, «όταν έλθει εν τήι βασιλείαι της», καί θα τους φερθεί όπως τους αξίζει.]
Έτσι έγιναν τα πράγματα (πάντα κατά τη γνωμάρα μου), αλλά κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε… σκέφτηκαν οι …ανθρακωρύχοι. Κι όταν πήραν χαμπάρι τις πιθανές συνέπειες (ν’ αποκτήσουν οι Έλληνες ξανά πανάρχαιες υπεργνώσεις), έριξαν στην πιάτσα πλήθος αγραμμάτων αχυρανθρώπων να το παίξουν «Ελληνοκεντρικοί» συγγραφείς, καί να μαντρώσουν στο …ορυχείο τα πλήθη των ενδιαφερομένων.
γ. Οι σημερινές συνέπειες.
Είπαμε πως το «Εκ» ήδη ψόφησε. Άρα, γιά ποιές συνέπειες μιλάμε; Δυστυχώς, τα πτώματα σαπίζουν. Κι όταν μένουν άταφα, μολύνουν το περιβάλλον.
Η «μόλυνση» εδώ, αν καί αρκετοί από τους ζώντες αχυρανθρώπους το βούλωσαν (είπαμε, δεν σηκώνει η εποχή άλλες παπάρες περί Ψίψιλον), έφερε τα εξής καταστροφικά αποτελέσματα:
Φαίνεται, λοιπόν, πως οι …ανθρακωρύχοι χτύπησαν κέντρο, κι η αποβλάκωση του λαού μας ταβάνι. Απλά φαίνεται, όμως, διότι ακόμη δεν χάθηκαν όλες οι ελπίδες.
Έλληνες! Τσακιστήτε να ξυπνήσετε από τον ύπνο των ζόμπυ, σταματήστε να καταπίνετε νοητικά δηλητήρια, καί ξαναρχίστε να σκέφτεστε!
Καί προσοχή στα διάφορα ιντερνετικά ψυχοφάρμακα! Ξέρετε, οι πράκτορες δεν περιορίζονται μόνο στον παθητικό ρόλο της συλλογής πληροφοριών καί του φακελλώματος, αλλά δραστηριοποιούνται ενεργώς καί στον αποπροσανατολισμό. Ο σκοπός τους είναι να μας κάνουν ζόμπυ. Όθεν, ακόμη κι αν φοράνε την προβιά του «Ελληνοκεντρικού», δεν είναι Έλληνες.
Είναι από τις τελευταίες προσπάθειες που κάνω γιά να ξυπνήσω αυτόν τον λαό. Ειλικρινά. Όποιος θέλει, ας την εκμεταλλευτεί, διότι μετά δεν θα ξαναπροσπαθήσω. Όχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν θα υπάρχει καθόλου χρόνος. Γιά κανέναν μας.
Υγ: Η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα στον κάθε αναγνώστη, είναι τί ρόλο παίζω εγώ. Γι’ απάντηση, ρωτήστε την ψυχή σας! Αν σας λέει ότι είμαι ίδιος με τα «Ελληνοκεντρικά» πρακτορικά κόπρανα, τότε μην ξαναπατήσετε στο μπλόγκι μου. Φροντίστε εσείς να είσαστε σωστοί Έλληνες καί σωστές Ελληνίδες, κι αυτό μου είναι αρκετό εμένα.
ώωωωωρα «Ελληνοκεντρικό κίνημα»; Τώρα, καλά σαράντα!… Ζωή τ’ αλόγου μας, καί να ζήσουμε να μην το θυμόμαστε! Lol!!! (Εδώ έχει αρπάξει φωτιά ο κώλος μας, αυτά θα κοιτάμε; )Όμως, παρά το ανεπίκαιρο του θέματος, θεώρησα πως όντως έπρεπε ν’ αφιερώσω μιά αναρτησούλα. Όχι ως επικήδειο σε μιά σιχαμερή κατάσταση, αλλά επειδή κρίνω πως όντως θα μας οφελήσει σε κάτι – ακόμη καί στα χάλια που βιώνουμε.
Αν καί το θέμα ίσως πυροδοτήσει μακροσκελείς συζητήσεις (διότι δεν μπορώ να καλύψω πάντα τα σχετικά σε μιά καί μοναδική ανάρτηση), θα προσπαθήσω να μην σας κουράσω μακρηγορώντας.
Ως «Ελληνοκεντρικό κίνημα» θεωρούμε το σύνολο μιάς ιδιότυπης κουλτούρας, που προτρέπει (καλύτερα, προέτρεπε – στον παρατατικό) :
- στην ενασχόληση με την αρχαία Ελλάδα (μελέτη αρχαίων κειμένων, κτλ),
- στη συνολική καταγγελία/καταδίκη του χριστιανισμού (ως καταστροφέα της Ελλάδας),
- στην ελπίδα ότι η Ελλάδα τελικώς θα σωθεί (καί θα κυριαρχήσει παγκοσμίως) από επέμβαση αγνώστων μέν, πανισχύρων δέ όντων (θεών, ανθρώπων, εξωγηΐνων) ή/καί οργανώσεων.
Άρχισε να ξεψυχάει ταυτόχρονα με τους βιολογικούς θανάτους των εμβληματικών γραφιάδων του, καί στις μέρες μας ψόφησε οριστικώς. Γιατί; Διότι περνάμε πολύ άσχημα, καί η πρώτη μας προτεραιότητα δεν είναι η Ψιψιλονολογία. (Χώρια οι αυτοκτονίες καί η σωρηδόν -φοβάμαι οριστική…- μετανάστευση νέων ανθρώπων στο εξωτερικό.) Συνεπώς, η εποχή δεν σηκώνει βιβλία ψευδοπροφητών, που πουλάνε ανύπαρκτες ελπίδες. (Ευτυχώς, οι περισσότεροι από τους επιζώντες το βούλωσαν. Ελάχιστοι επιμένουν να λένε μαλακίες – περί Ψίψιλον καί λοιπά παρόμοια.)
α. Ο απολογισμός: μηδέν εις το …πηλίκιον!
Τα παραπάνω τα ξέρετε – απλώς τα παρέθεσα ως σύντομη περίληψη. Όπως επίσης, οι περισσότεροι γνωρίζετε πως καί οι τρείς βασικοί του άξονες κατάντησαν ένας σωρός από σκατά.
Λοιπόν, «μηδέν εις το πηλίκιον» – το ευρισκόμενο πάνω απ’ το άδειο κεφάλι μερικών-μερικών.
i. Η ενασχόληση με την αρχαία Ελλάδα δεν κατέληξε πουθενά.
Γιά πολλούς λόγους. Το διάβασμα αρχαίων κειμένων απλά σε κάνει …φιλόλογο. Δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο, απ’ ό,τι οι «επίσημες» σπουδές στη Φιλοσοφική. Καί, προσέξτε! Η «αρχαία Ελλάδα» κατά τους γραφιάδες του «κινήματος» περιορίζεται σε μιά περίοδο από, άντε, τους προσωκρατικούς (Θαλή καί λοιπούς) μέχρι τον Μεγαλέξανδρο. Πιό πρίν, άντε ένας Όμηρος με τον Τρωϊκό Πόλεμο. Καί πιό μετά, τελείως αποσπασματικά καί χαζά – άντε κανένας Ήρων, γιά όσους ψάχνουνε στοιχεία τεχνολογικής ανάπτυξης στους αρχαίους ημών. (Φυσικά, γιά θέματα όπως η επίδραση της Αλεξανδρινής κουλτούρας στους Άραβες, πχ στους Αριστοτελικούς θεολόγους του ισλάμ, ούτε κουβέντα. Πολύ ψιλά γράμματα αυτά γιά τους «Ελληνοκεντρικούς», αν καί σήμερα θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως όπλο απέναντι στις διάφορες -γνωστότατο πόθεν εκπορευόμενες- «σαρίες».)
Ουσιαστικώς (κατά τους λεβέντες αυτούς), πριν τον Όμηρο τίποτε, καί μετά την έναρξη της χριστιανικής χρονολογίας πάλι τίποτε!!!
Κι όμως… εκεί ακριβώς βρίσκεται το ζουμί! (Που μας ενδιαφέρει τα μέγιστα ως Έλληνες.) Στις περιόδους που δεν φωτίζει η «σαλονάτη» Ιστορία!
Τ’ αρχαία κείμενα, τώρα… Σίγουρα λογοκριμένα, σίγουρα λειψά, σίγουρα αλλοιωμένα – τα περισσότερα. (Τα φανερά, όχι τα θεωρούμενα ως απωλεσθέντα οριστικώς.) Κι όμως! Κι όμως!… Ούτε οι λογοκριτές, ούτε κάποιο άλλο ξυπνοπούλι πρόσεξαν πράγματα, που βρισκόντουσαν (καί βρίσκονται) μπροστά στα μάτια τους! (Καί μάτια μας.) Είναι θέμα ουσιαστικής εξυπνάδας, βλέπεις. Πράγματα, λέγω, που -όταν τα πρόσεξα- μ’ έκαναν ν’ ανατριχιάσω.
Μέγιστη δύναμη ο λόγος!
Αλλά, θα μου πείς, εδώ κοτζάμ προφέσσωρ της Φιλολογίας (με μεταφραστικό έργο καί τα ρέστα) δεν πρόσεξε ότι στη «Λυσιστράτη» χρησιμοποιείται κατά κόρον ο αμφίβραχυς! Γιατί; Διότι ο αμφίβραχυς –τατάτα– είναι η βάση του κόρδακα, του αρχαίου τσιφτετελιού. Έτσι, ο Αριστοφάνης (εμμέσως πλήν σαφώς) μας δηλώνει πως η εκ των πρωταγωνιστριών Μυρ-ρί-νη είναι ντίπ γιά τα τσιφτετέλια καί τα πανηγύργια! Το ίδιο γιά τα τσιφτετέλια καί τα πανηγύργια είναι καί το παιδάκι της, που (σε μιά εντελώς περιττή γιά τη θεατρική «οικονομία» σκηνή) λέει τη φράση: «- Μαμμίον! Μαμμίον! Μαμμίον!» (Δηλ. μητερούλα, επί 3.) Η δε Μυρρίνη, εκεί που συσκέπτονται οι γυναίκες τί να κάνουν γιά να τη σπάσουν στους άντρες, πετάγεται καί λέει (σε τρείς διαδοχικούς αμφίβραχεις – εντελώς …πανηγυρτζηδικώς) : «- Εάσωμεν άτιλτον δέλτα!» (Ήγουν: «- Να τ’ αφήσουμε αμάδητο!» Έ, όχι καί «ποιό;»! )
Αυτά δεν τά ‘δε κοτζάμ προφέσσωρ, καί περιμένω εγώ να τα δούνε οι απλοί «Ελληνοκεντρικοί» αναγνώστες αρχαίων κειμένων; Γι’ αυτό σας λέω, μάπα το καρπούζι. Καί πού να πάμε στον Αισχύλο, δηλαδή! (Εργοδότη, σκασμός!) Ας αναφέρω εδώ το μάλλον πιό ανώδυνο απ’ όλα του, το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου».
«- Τί λες, ρέ Εργοδότη; τί δουλειά έχει ένα χριστιανικό τροπάριο με τον Αισχύλο;»
Έ, αγάπες μου, αν αυτό δεν είναι καθαρό -24ων καρατίων- Αισχυλικό στάσιμο, εγώ να μην ξαναπιάσω πληκτρολόγιο!!!
Μόνος του ο πρωτοχορευτής στο κέντρο της σκηνής, δραματικώς αφηγείται: «- …Ο εν ύδασι την Γήν κρεμάσας!» Καί γκάπ! χτυπάει το ραβδί του κάθετα στο πάτωμα. (Το «γκάπ!» ακούγεται καθαρά – αν έχεις τον νούν να το ακούσεις, εννοείται.) Αλλά, τί να σας εξηγώ. Αυτή την αίσθηση του αρχαίου δράματος, αν μπορείς, τη βιώνεις. Ακαδημαϊκώς παύλα διδασκαλικώς, μάλλον δεν μεταδίδεται. Μέγιστη δύναμη ο λόγος, είπαμε.
Τώρα, όσον αφορά την ουσιαστική μελέτη της Μυθολογίας (με ουσιαστικά συμπεράσματα), καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου. Εκεί, πάλι, έπαιξε (καί παίζει ακόμη) μέγιστο ρόλο η περίφημη «αποκωδικοποίηση». (Ή «αποσυμβολισμός», ή όπως σκατά λέγεται αλλοιώς.) Εκεί, πετάγεται ο κάθε παπάρας -με ύφος καρδιναλίου- καί το παίζει δάσκαλος ημών των υπολοίπων. Αυτός καί μόνον αυτός (καί κανείς άλλος) ξέρει τί συμβολίζει ο τάδε μύθος!!! Ναί! Ακατέβατα, σας λέω! Αγνοώντας, βέβαια, πως (α) η θεώρηση των πραγμάτων είναι κάργα υποκειμενική (διότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – πχ τη μόρφωση του καθενός) καί (β) οι μύθοι -κατά τους αρχαίους ημών- αποσυμβολίζονται με «κλειδιά», που δεν τα ξέρει κανένας σήμερα. (Άσχετο τί λένε στον κοσμάκη οι διάφορες «εσωτερικές σχολές».)
Αλλά οι μύθοι σαφώς έχουν καί την (αδόκιμος όρος, αλλά πώς να το πούμε!) «ερμηνεία» τους στα πλαίσια του φυσικού πεδίου καί του ιστορικού χρόνου – παναπεί, περιγράφουν πραγματικά γεγονότα. Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δεν γίνεται! Πράγμα, όμως, που διαφεύγει από τους εξυπνάκηδες του «αποσυμβολισμού». Ευτυχώς, οι περισσότεροι έχουμε ήδη μυριστεί το ότι όλη αυτή η κουβέντα περί «αποσυμβολισμού» προέρχεται από κάτι στοές …ορυχείων, γι’ αυτό καί δεν του δίνουμε καμμία σημασία.
(Καί στο κάτω-κάτω, αν γιά τα ξυπνοπούλια αυτά πχ η Μέδουσα «είναι η ταραγμένη ανθρώπινη ψυχή»… δε μας χ_ζεις ρέ Νταλάρα!!! Σιγά το συμπέρασμα! Σιγά μην κάτσουμε ν’ αφιερώσουμε χρόνο γιά κάτι τέτοια! Μπορούμε απλούστατα να πιούμε έναν καφέ, να ηρεμήσουμε, καί να γράψουμε τη Μέδουσα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Σε τελευταία ανάλυση, μπορούμε να καταφύγουμε σε καμιά όμορφη ψυχολόγο, να μας …θεραπεύσει! Lol!!!)
ii. Η συνολική καταγγελία/καταδίκη του χριστιανισμού.
Άλλο κάρρο με σάπιες πατάτες αυτό. Το «Ελληνοκεντρικό» αφήγημα εδώ πάει ως εξής: Οι κακοί χριστιανοί μπλά-μπλά-μπλά που κατέσφαξαν τους αρχαίους ημών μπλά-μπλά-μπλά… Σκυθόπολη… μπλά-μπλά-μπλά… Μπλά.
Εκτός του γεγονότος, όμως, ότι η τυφλή άρνηση του χριστιανισμού (δηλαδή της καθαρά Ελληνικής του εκδοχής, της Ορθοδοξίας) δεν συνιστά πνευματική πρόοδο, ουδείς πρόσεξε κάποιες -χμ- «λεπτομερειούλες». Όπως πχ ότι οι χριστιανοί Αιγύπτιοι (οι Κόπτες) ουδέποτε έσφαξαν τους αρχαιόθρησκους ομοφύλους τους. (Τουλάχιστον δεν ξέρω εγώ κάτι τέτοιο.)
Ναί, είναι αλήθεια πως οι χριστιανοί παύλα ρασοφόροι (γενικώς καί αορίστως) γκρέμισαν τους αρχαίους μας ναούς. Αλλά το ότι υπό τον καλογερικό μανδύα κρύφτηκαν πολλοί αλλόφυλοι, αυτό οι σημερινοί «αρχαιόθρησκοι» το κάνουν γαργάρα. Διότι χριστιανοί έγιναν καί κάτι ιουδαίοι της Αλεξάνδρειας (κάτι άγιοι Σισώηδες καί παρεμφερείς), ναί, αυτοί οι «εκκοσμικευμένοι», που όταν τους τράβηξαν το αυτί οι ραββίνοι, ξαναγύρισαν πίσω στο Κρόνιο μαντρί τρέχοντας, κάτι Γότθοι, κάτι λοιποί βάρβαροι… Αλλά οι «αρχαιόθρησκοι» επιμένουν να μιλάνε γιά πόλεμο εναντίον της αρχαίας Ελλάδας σε θρησκευτικό επίπεδο, καί όχι σε φυλετικό, όπως είναι το σωστό. Αν καί κανένας Έλληνας δεν θα έβγαζε το μάτι Έλληνα, ανεξαρτήτως θρησκευτικής διαφοράς. Όμως, πιθανώτατα εξυπηρετούν πρακτορίστικες σκοπιμότητες οι λεβέντες – διάβαζε: «πιθανή ανακίνηση μελλοντικού θρησκευτικού εμφυλίου».
Το έχω πεί, καί θα το επαναλαμβάνω όσο ζώ: η Ορθοδοξία είναι ευθεία συνέχεια της πρό Χριστού θρησκείας των Ελλήνων. Των προ Χριστού θρησκειών μας, καλύτερα. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, πρόβλημά του.
Βλέπετε, από τη μιά μεριά έχουμε τους φανατικούς «αρχαιόθρησκους», που δεν ακούν ούτε κουβέντα γιά Ορθοδοξία. Δεν μας λένε, όμως, οι ερίφηδες, ποιάς ακριβώς αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι πιστοί! Του δωδεκαθέου σύν Διός (οι κλασικοί αρχαίοι θεοί είναι 13! – κι άμα δεν με πιστεύετε, μετρήστε!) ; του Διονύσου; του πανάρχαιου λαϊκού παγανισμού (Σάτυροι, Πάνας, κτλ) ; της «μεγάλης μητέρας» (πανάρχαιη μορφή Δήμητρας) ; της Κρητικής εκδοχής της θρησκείας (Βριτόμαρτις, κτλ) ; Όλων μαζί; Έ; Ποιάς;
Άσε κατά μέρος τα μυστήρια!… Όσες φορές ρώτησα (Διαδικτυακώς) ποιά μυστήρια τελούν, απάντηση δεν πήρα. Οπαδοί της σκορδαλιάς χωρίς σκόρδο κι αυτοί!
Κι απ’ την άλλη έχουμε τους φανατικούς «γεροντόπληκτους» με τα κομποσχοίνια, που νομίζουν (α) ότι η Ορθοδοξία μας προέκυψε ξαφνικά, από παρθενογένεση, καί (β) ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν …διεφθαρμένοι! Ειδικά αυτό το τελευταίο, θά ‘πρεπε να ντρέπονται που το εκστομίζουν. Αλλά, …άφες αυτοίς! Τί να κάνουμε; Ο Πανάγαθος τους έκανε λειψούς. Άμα τους έκοβε κι αυτωνών, δεν θά ‘λεγαν τέτοια πράγματα.
Πολλά, πάμπολλα θα μπορούσα να πω επί του θέματος, καί να τους ανοίξω τα μάτια καί των μέν, καί των δέ τυφλών. Κι όχι με τον πηλό (όπως ο Χριστός), αλλά με τον υδραυλικό γρύλλο! Να μη μπορέσουν να τα ξανακλείσουν! Lol!!! Όχι τώρα, όμως. Αυτά τα κρατάω γιά ευθετώτερο χρόνο. Τώρα -δυστυχώς- τρέχουμε καί δεν σώνουμε.
Ευτυχώς, υπάρχει το γεγονός ότι οι ανώνυμοι ορθόδοξοι χριστιανοί (καί πραγματικοί Έλληνες) καλόγεροι αντιγραφείς μας μετέφεραν αυτούσιες μέχρι καί τις βωμολοχίες του Αριστοφάνη. Κι όποιος θέλει να καταλάβει τί σημαίνει αυτό, καταλαβαίνει.
iii. Η διασπορά ΨΕΥΤΙΚΗΣ ελπίδας, ότι η Ελλάδα τελικώς θα σωθεί καί θα μεγαλουργήσει…
…Με τη βοήθεια των Ψίψιλων καί λοιπών ανυπάρκτων.
Ουδέν σχόλιο εδώ. Μόνο η κραυγή:
«- Ρέ, άει στον αγύριστο!!!»
β. Οι απαρχές
Το «Ελληνοκεντρικό κίνημα» δεν έσκασε μύτη έτσι ξαφνικά, καί ως έτυχεν. Κάθε τί έχει μιά αιτία, που το δημιουργεί. Αν καί γιά τις γενεσιουργές αιτίες του «Εκ» δεν μίλησε κανείς μέχρι σήμερα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν. Όπως δεν σημαίνει τίποτε γιά την ύπαρξή τους το αν οι πολυάριθμοι ακόλουθοι του «Εκ» αναρωτήθηκαν ποτέ τους γι’ αυτές. (Είπαμε -γειά σου Παλαιέ!-, το πραγματικώς σκέπτεσθαι είναι δύσκολο.) Θα σας τις παρουσιάσω, λοιπόν, εγώ.
Κατά τη γνωμάρα μου: Η αιτία γεννήσεως του «Εκ» ήταν η αντίδραση μερικών …ανθρακωρύχων (από τις στοές των …ορυχείων – ξέρετε…) σε κάποια ερεθίσματα που δέχθηκαν κάποιοι συνάνθρωποί μας – καί τα κοινοποίησαν. Ο δέ λόγος πίσω από την αντίδραση αυτή, ήταν ο από μεριάς …ανθρακωρύχων έλεγχος των συνεπειών. (Διότι, αν αφήσεις το τέρας να ενηλικιωθεί, μπορεί καί να σε φάει.) Οι οποίες συνέπειες, αν αφηνόταν τελείως ελεύθερες να υλοποιηθούν, η Ελλάδα καί ο κόσμος σήμερα θα είχαν τελείως διαφορετική μορφή. (Πχ η έναρξη του Γ’ ΠΠ θα είχε ήδη συμβεί περίπου κατά το 1990 – με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.)
Ποιά «ερεθίσματα»;
Πιστεύω, κυρίως όνειρα / οράματα / ενθυμήσεις, που παρέπεμπαν σε πολύ παλιότερες εποχές, με πολύ υψηλότερο του σημερινού πολιτισμό. Παραθέτω δύο απ’ αυτά.
i-1. Ο νέος τρικάρηνος όφις.
Ένα τρανταχτό παράδειγμα τέτοιου ερεθίσματος, είναι η επιθυμία (το 1980!!!) του αρχαιολόγου Πέτρου Θέμελη να ξαναστήσει τον «τρικάρηνο όφι» των Δελφών. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, δεν τον ρώτησα ποτέ, αλλά πάω ένα στοιχηματάκι (τα πέντε ευρώ που έχω στην τσέπη μου) πως η ιδέα του ήρθε ως έμπνευση, κι όχι ως αποτέλεσμα λογικής συμπερασματικής διεργασίας.
«- Κι αν …ενεργοποιηθεί ξανά ο χώρος Ελληνικώι τώι τρόπωι;… Κι αν ακολουθήσουν κι άλλοι με τέτοιες ωραίες ιδέες; Τί γίνεται; Τί θ’ απογίνουμ’ εμείς με τα μυστριά μας; Ά;», αναρωτήθηκαν οι …ανθρακωρύχοι. Κι έτσι, η υλοποίηση αυτής της ιδέας κάπου σκάλωσε (στην παντοδύναμη γραφειοκρατία), μέχρι που …ξεσκάλωσε πρόσφατα (το 2015, 35 χρόνια μετά). Τώρα που υλοποιήθηκε, όμως, η Ελλάδα είναι στα μαύρα της τα χάλια. Το δέ ευρύτατο ποσοστό της φυλής μας ουδόλως ενδιαφέρεται γιά τρικάρηνους όφεις. (Ενδιαφέρεται μόνον γιά τρικούβερτα εισοδήματα – άμα του κάτσουν, εννοείται.)
i-2. Η Ανδρομέδεια ( ; ) Φυσική.
Ένα δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα, είναι όλη αυτή η κυκλοφορούσα κουβεντολογία δεκαετιών περί «Ανδρομέδειας Φυσικής» καί δωδεκαέδρων.
Γιά να μιλήσει κάποιος γιά μορφή Φυσικής άγνωστη στους σημερινούς Φυσικούς, πρέπει να ξέρει πολύ καλά την ήδη γνωστή (Φυσική), ώστε να καταλάβει πού βρίσκεται το καινοφανές. Εδώ, όμως, ξεπηδάει το πρώτο εμπόδιο.
Όσον αφορά την καλή γνώση της σημερινής Φυσικής, τα πράγματα είναι σχεδόν τραγικά… όταν βλέπεις πχ τον επικεφαλής της τεχνικής υπηρεσίας στο «πείραμα του αιώνα» να επιμένει πως το Μπίγκ Μπάνγκ προβλέπεται στην Ειδική Σχετικότητα. (Εδώ λείπει σύνδεσμος, που δεν τον ξαναβρήκα μέχρι στιγμής. Καθηγητής στο Κέημπριτζ είναι αυτή η μοσχαροκεφαλή, καί τις μαλακίες αυτές τις είπε σε Διαδικτυακή συνέντευξη στο NBC, κι όχι στον «Ημερήσιο Κήρυκα της Κωλοπετεινίτσας». Καί δεν τον διόρθωσε κανένας! Ούτε ο δημοσιογράφος, ούτε οι σχολιαστές από κάτω. Όνομα καί λεπτομέρειες δεν θυμάμαι τώρα, δυστυχώς.) Ή όταν ακούς άλλα εξ ίσου αγράμματα τσόλια να ισχυρίζονται πως το σωματίδιο του Χίγκς το δικαιολογεί «η θεωρία της Σχετικότητας». (Δεν είναι μία, ρέ ζώα! Δύο είναι οι Σχετικότητες, καί μάλιστα μεταξύ τους αλληλαποκλειόμενες σε αξιωματικό επίπεδο. Άειντ’ από ‘δώ χάμω, που μου γίνατε καί προφέσσορες!)
Εάν, λοιπόν, οι μεγάλες (μοσχαρο)κεφαλές της επιστήμης αυτής δεν ξέρουν πού πάν τα πέντε (κρίμα την …αριστεία σας καί τις συστατικές σας επιστολές, ωρέ! ), τότε τί να πεί ο λαουτζίκος;
Εν πάσει περιπτώσει, δεν κρεμόμαστε απ’ τους «σοφούς» της ακαδημαϊκής καρριέρας. Η γνώση δεν είναι κρυφή. Οπότε, όποιος ενδιαφέρεται καί στρώσει κώλο στο διάβασμα, μαθαίνει. Εσύ, εγώ, ο καθένας. Επομένως, μπορεί να έχουμε καί Φυσικούς χωρίς παρωπίδες, που να κατανοούν την αναγκαιότητα μιάς νέας Φυσικής. Καί, ίσως, να την ψάχνουν κιόλας. Αυτή η Φυσική, λοιπόν, δεν φαίνεται να είναι κάποια άλλη, παρά η Φυσική του αιθέρα. Τώρα, αν θες εσύ να την αποκαλέσεις «Ανδρομέδεια» ή «αποκριάτικη», δεν αλλάζει τίποτε.
Ο αιθέρας είναι αλλόκοτη ιστορία. Πειράματα από τα μέσα του 19ου αιώνα έδειξαν πως, ακόμη κι αν υπάρχει, φέρεται περίεργα. (Πχ πρέπει να είναι ταυτόχρονα πιό λεπτός απ’ τον ατμό καί πιό δυνατός απ’ το ατσάλι. Αν καί προσωπικά δεν βλέπω τίποτε περίεργο σ’ αυτό, διότι ο αναφερθείς ατμός κινεί ολόκληρα τραίνα!) Καί το πιό εκνευριστικό: δεν δίνει τα ίδια αποτελέσματα υπό τις ίδιες πειραματικές συνθήκες. Έτσι, οι Φυσικοί εγκατέλειψαν την ιδέα του αιθέρα γιά τη Φυσική του 20ου αιώνα. Εάν, όμως, θέλουμε να κάνουμε σοβαρή Φυσική, κι όχι φιλοσοφία, τότε θα πούμε πώς:
- Είτε ο αιθέρας δεν υπάρχει.
- Είτε υπάρχει, αλλά δεν ανακατεύεται στην καθημερινότητά μας.
- Είτε υπάρχει κι ανακατεύεται, αλλά κάθε φορά όπως γουστάρει.
Τέλος πάντων, (σύμφωνα καί με δικές μου έρευνες) είμαστε στον σωστό δρόμο: αν η «Ανδρομέδεια» Φυσική είναι η Φυσική του αιθέρα, τότε τα δωδεκάεδρα έχουν άμεση σχέση. Αλλά δεν βρήκα πουθενά δημοσιευμένες λεπτομερείς πληροφορίες γιά την «Ανδρομέδεια Φυσική», καί δή καθαρά επιστημονικού χαρακτήρα (με μαθηματικούς τύπους, κτλ). Πιστεύω, λοιπόν, ότι κάποιοι είχαν -αρκετές- ενορατικές πληροφορίες πως «κάτι» υπάρχει παραπάνω από τα σημερινά επιστημονικά που ξέρουμε, αλλά (α) δεν τις κατάλαβαν πλήρως, (β) δεν έδωσαν όλο το υλικό παραέξω, στους «Ελληνοκεντρικούς» γραφιάδες.
Καλύτερα, όμως, διότι τέτοιο υλικό -καί δή, σε χρηστική μορφή- εις χείρας αδαών καί εχθρών είναι λίαν επικίνδυνο. Έτσι, ούτε η αφεντιά μου θα σας πω ποτέ δημοσίως τί ανακάλυψα επί του θέματος, παρά το ότι έχω κι άλλα τέτοια παραδείγματα. (Να με συμπαθάτε, δεν θα τα παραθέσω εδώ.) Πάντως, μην περιμένετε από μή-(καλούς) Φυσικούς να σας διαφωτίσουν. Αυτό είναι αίνιγμα γιά πολύ λίγους!
ii. Τα κίνητρα της πορείας προς το «Εκ».
Εδώ, θα σας αποκαλύψω κάτι γιά πρώτη φορά: η πηγή όλων αυτών των ενοράσεων δεν ήταν μία. Ήταν δύο. Η μία από τη δική μας πλευρά, κι η άλλη από τους Τιτάνες.
Πώς; Τί;… «Ενθυμήσεις»; Αιθερικές καταγραφές – που δεν γνωρίζουν από χρονικούς περιορισμούς, αλλά (γιά κάποιους λόγους – αστρικές θέσεις, ίσως) ενεργοποιήθηκαν την τριετία 1980-83; Κόλπα του Μάτριξ;…
Ό,τι καί νά ‘ταν, πρώτα άνοιξαν τις πύλες οι «δικοί μας», κι αμέσως ακολούθησαν οι Τιτάνες. Πάντως, οι γνώσεις αυτές καί στις δύο περιπτώσεις δοθήκαν σε δικούς μας! Γιατί; Διότι μόνον οι δικοί μας μπορούν να τις αξιοποιήσουν. Γι’ αυτό δεν δόθηκαν στους κακούς της υπόθεσης. Όμως, στην παρούσα ιστορική φάση της Ελλάδας, οι δικοί μας φέρονται σαν γιουσουφάκια των νεο-Ατλάντων… καί δή, υπνωτισμένα. Σα να μην έχουν άλλη επιλογή.
Όθεν, κάθε φορά γίνεται σχεδόν απαρεγκλίτως το εξής: οι Έλληνες βρίσκουν πολύ χρήσιμες γνώσεις, τις φέρνουν σε εκμεταλλεύσιμη μορφή… καί τις παραδίδουν (αυτοί, ή οι πολιτικάντηδες) στους ηπαπαραίους (καί στους τζιούζ), έναντι πινακίου φακής!!! (Λυπηρό, αλλά τόσο αληθινό.) Αυτό ήταν το σχέδιο των Τιτάνων (δηλ. ξεκλείδωμα γνώσεων από Έλληνες καί συνακόλουθη παράδοση σε νεο-Άτλαντες), ενώ οι επουράνιοι δικοί μας ήθελαν να ξελασπώσουν εγκαίρως την Ελλάδα (διότι έβλεπαν τί έρχεται). Κι εδώ δεν μιλάμε γιά σημερινές γνώσεις, αλλά πανάρχαιες γνώσεις μεγίστης ισχύος.
[Δυστυχώς, πρόσφατα πάλι διάβαζα στις ειδήσεις γιά τον έναν, που βρήκε τον τρόπο να προβλέπει «χαοτικά» φαινόμενα, καί τον άλλον, που ερευνά «πολαριτονικού» τύπου κομπιούτερς. Ντροπή τους, καί των δύο. Προειδοποίηση, λοιπόν, καί σ’ αυτούς, καί σε όλους τους παρεμφερείς, να σταματήσουν ν’ ανοίγουν τα μάτια των νεο-Ατλάντων, διότι η Ελλάδα θα τους θυμηθεί, «όταν έλθει εν τήι βασιλείαι της», καί θα τους φερθεί όπως τους αξίζει.]
Έτσι έγιναν τα πράγματα (πάντα κατά τη γνωμάρα μου), αλλά κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε… σκέφτηκαν οι …ανθρακωρύχοι. Κι όταν πήραν χαμπάρι τις πιθανές συνέπειες (ν’ αποκτήσουν οι Έλληνες ξανά πανάρχαιες υπεργνώσεις), έριξαν στην πιάτσα πλήθος αγραμμάτων αχυρανθρώπων να το παίξουν «Ελληνοκεντρικοί» συγγραφείς, καί να μαντρώσουν στο …ορυχείο τα πλήθη των ενδιαφερομένων.
γ. Οι σημερινές συνέπειες.
Είπαμε πως το «Εκ» ήδη ψόφησε. Άρα, γιά ποιές συνέπειες μιλάμε; Δυστυχώς, τα πτώματα σαπίζουν. Κι όταν μένουν άταφα, μολύνουν το περιβάλλον.
Η «μόλυνση» εδώ, αν καί αρκετοί από τους ζώντες αχυρανθρώπους το βούλωσαν (είπαμε, δεν σηκώνει η εποχή άλλες παπάρες περί Ψίψιλον), έφερε τα εξής καταστροφικά αποτελέσματα:
- Αποβλάκωσε το εξυπνότερο τμήμα της Ελληνικής νεολαίας, αυτό που έψαχνε τα πάντα καί δεν μασούσε από «αυθεντίες».
- Αποβλάκωσε όλους τους Έλληνες (να περιμένουν άνωθεν σωτηρία – όντες αδρανείς οι ίδιοι), γιά ένα πολύ κρίσιμο διάστημα 30 καί πλέον ετών.
- Το χειρότερο: άλλαξε μορφή, κι άφησε στη διαδοχή του άλλα ερπετά, που συνεχίζουν το καταστροφικό έργο του.
Φαίνεται, λοιπόν, πως οι …ανθρακωρύχοι χτύπησαν κέντρο, κι η αποβλάκωση του λαού μας ταβάνι. Απλά φαίνεται, όμως, διότι ακόμη δεν χάθηκαν όλες οι ελπίδες.
Έλληνες! Τσακιστήτε να ξυπνήσετε από τον ύπνο των ζόμπυ, σταματήστε να καταπίνετε νοητικά δηλητήρια, καί ξαναρχίστε να σκέφτεστε!
Καί προσοχή στα διάφορα ιντερνετικά ψυχοφάρμακα! Ξέρετε, οι πράκτορες δεν περιορίζονται μόνο στον παθητικό ρόλο της συλλογής πληροφοριών καί του φακελλώματος, αλλά δραστηριοποιούνται ενεργώς καί στον αποπροσανατολισμό. Ο σκοπός τους είναι να μας κάνουν ζόμπυ. Όθεν, ακόμη κι αν φοράνε την προβιά του «Ελληνοκεντρικού», δεν είναι Έλληνες.
Είναι από τις τελευταίες προσπάθειες που κάνω γιά να ξυπνήσω αυτόν τον λαό. Ειλικρινά. Όποιος θέλει, ας την εκμεταλλευτεί, διότι μετά δεν θα ξαναπροσπαθήσω. Όχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν θα υπάρχει καθόλου χρόνος. Γιά κανέναν μας.
Υγ: Η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα στον κάθε αναγνώστη, είναι τί ρόλο παίζω εγώ. Γι’ απάντηση, ρωτήστε την ψυχή σας! Αν σας λέει ότι είμαι ίδιος με τα «Ελληνοκεντρικά» πρακτορικά κόπρανα, τότε μην ξαναπατήσετε στο μπλόγκι μου. Φροντίστε εσείς να είσαστε σωστοί Έλληνες καί σωστές Ελληνίδες, κι αυτό μου είναι αρκετό εμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου