ελικά, αυτή η Γεωπολιτική είναι όντως ψευδεπιστήμη, η οποία δεν αξίζει να διδάσκεται σε πανεπιστήμια. Αρκεί να βάλεις λίγο το μυαλό σου να σκεφτεί, καί λύνονται όλα τα «μυστήριά» της.
Είναι ακριβώς το ίδιο, σα να αγοράζεις ένα ζευγάρι παπούτσια. Ρωτάς μιά σειρά ερωτήσεων:
  • «- Είναι στο νούμερό μου;»
  • «- Είναι άνετα;»
  • «- Μου ταιριάζουν;»
  • «- Είναι λογική η τιμή αγοράς;»
Καί στο τέλος αποφασίζεις – ή τ’ αγοράζεις, ή ψάχνεις γι’ άλλο.
Η γεωπολιτική ανάλυση δεν διαφέρει καθόλου από τη νοητική διαδικασία της επιλογής γιά τελική αγορά παπουτσιών.
Σήμερα, λοιπόν, θ’ αναλύσουμε (ως «case study», που λένε) τα διδάγματα από τα «Ορλωφικά» – καί όχι μόνον.

Τα χοντρά τα γνωρίζουμε από την Ιστορία: ότι οι Ρώσσοι (λίγα χρόνια πριν) το 1770 μας υποσχέθηκαν στρατιωτική βοήθεια να ελευθερωθούμε από τους Τουρκαλάδες, όντως έστειλαν στολίσκο πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο (υπό την ηγεσία των αδελφών Ορλώφ), ο στολίσκος των «ομοδόξων αδελφών» όντως ξεσήκωσε σε ένοπλο αγώνα τον κόσμο, αλλά στο τέλος -κι εν ψυχρώι- μας παράτησαν σύξυλους… Καί παρ’ ολίγο Ελλάδα κι Έλληνες ΔΕΝ θα υπήρχαν σήμερα. Οι εξαγριωμένοι Τούρκοι θα έσφαζαν τους προγόνους μας άπαντες – κι εμείς σήμερα ζούμε από σύμπτωση.
Κι αρχίζει η γνωστή κλάψα του έθνους ημών… Τί(ς) πταίει;
  • Που οι Ρώσσοι «μας πρόδωσαν».
  • Που οι αδελφοί Ορλώφ ήταν «τσιαφούτ». (Εβραίοι, δηλαδή – αν κι αυτό μόνον η Αικατερίνη η Μεγάλη θα το πιστοποιούσε στα σίγουρα, η οποία δεχόταν τους πάντες στο κρεββάτι της. Περιτετμημένους κι απερίτμητους ομοίως.)
  • Που είχαν άσχημα πράγματα στο μυαλό τους γιά πάρτη μας. (Όντως, προ της καθόδου του Ρωσσικού στολίσκου στο Αιγαίο, ολόκληρο πακέτο από πράκτορες αλώνιζε τις Ελληνικές κοινότητες στην κυρίως Ελλάδα κι αλλού -πχ Βενετία- επί σειρά ετών, γιά ξεσηκωτική προπαγάνδα. Μεταξύ των οποίων κι ένα ελληνόφωνο τσόλι, ονόματι Παπάζωλης ή Παπάζογλου.)
  • Που έτσι, που αλλοιώς.
(Πάτε γιά μιά πρώτη ενημέρωση στη Γουΐκι – καί συγκρατήστε τα νεύρα σας, διότι δεν φταίει σε τίποτε ο υπολογιστής σας. Συγκρατηθήτε ειδικά εκεί, που μιλάει γιά …διακίνηση προφητειών, ότι δήθεν τάχαμ το «ΞανΦόν Γκιένος» -copyright ο μοναδικός Πολσεμάννος– θα μας βοηθούσε …ανιδιοτελώς να ξαναπάρουμε «τημ Μπόλιν»! Σας θυμίζει τίποτε αυτό; Καί μήπως οι σημερινοί διακινητές «προφητειών», κάν άγιοι άνθρωποι ώσιν, θέλουν ένα πολύ γερό σκατόξυλο, να το θυμούνται …καί στον Παράδεισο; Έ; )
Αλλά τα πράγματα είναι πολύ απλούστερα, άμα έχεις μυαλό να σκεφτείς. Κανείς δεν μας πρόδωσε. Η δε καταγωγή των Ορλώφ δεν ενδιαφέρει ούτε τυχόν άσπρα γατιά με το ένα μάτι πράσινο καί τ’ άλλο γαλάζιο.

Πάμε ν’ αναλύσουμε την κατάσταση …αναλυτικώς.
Είσαι Ρώσσος… Ή, μάλλον, καλύτερα άσε το «Ρώσσος», διότι έχει ήδη αρκετό (καί άκαμπτο) φορτίο σημαίνοντος καί σημαινομένου, καί θα θολώσει την κρίση μας. Ας πάρουμε ένα τελείως ουδέτερο.
Είσαι Πετσενέγος. Είσαι Εσκιμώος. Είσαι φυλετικώς ο,τιδήποτε x, αρκεί να έρχεσαι από Βορρά. Στο διάβα των αιώνων η -πάλαι ποτέ πρωτόγονη- φυλή σου έχει αυξηθεί πληθυσμιακώς, έχει δυναμώσει, έχει αποκτήσει ισχυρά πολεμικά όπλα…
…καί κάποια μέρα σου ανοίγει η όρεξη καί θες να κατεβείς στο Αιγαίο.
Τί κάνεις προς τούτο;
Η πρώτη κίνηση είναι να κοιτάξεις τον χάρτη.
Τί βλέπεις;
Αυτή την εικόνα:

Ωραία, καί λοιπόν; Ένα σύνολο από θάλασσες, βουνά, λαγκάδια. Τί μας νοιάζει;
Ας ξαναδούμε, όμως, την εικόνα κάπως διαφορετικά – με τη βοήθεια της Ιστορίας:

Τί βλέπουμε τώρα;…

Βλέπουμε δύο περιοχές, δύο χώρες με διαφορετικό χρώμα. Αλλά η διαφορά δεν περιορίζεται στο χρώμα, αλοίμονο! Επεκτείνεται στην Ιστορία, στην κοινωνιολογία, στα εθνικά οράματα των δύο («γαλάζιου» – «ερυθρού») λαών.
Να κάνουμε, λοιπόν τις συστάσεις!
Από δεξιά  (ανατολικά), έχουμε έναν λαό πολυάριθμο μέν, αλλά πολυφυλετικό καί πολυθρησκευτικό. Παναπεί ένα σύνολο εύθραυστο (αν καί μεγάλο), «γυάλινο», το οποίο με το πρώτο χτύπημα θα διαλυθεί. Γιατί, όμως, διατηρείται μέχρι σήμερα «άθραυστο»; Επειδή το κρατάει η διάθεση γιά επέκταση (εις βάρος των γαλάζιων γειτόνων του, αλλά κι άλλων λαών) καί το πλιάτσικο. Κι όσο «περπατάει» αυτό το σχήμα (με τις κατακτήσεις καί το πλιάτσικο), όλα καλά. Ο «ερυθρός» λαός θεριεύει…  καί συνεχίζει.
Επίσης, οι «ερυθροί» δεν είναι κύριοι του τόπου που μένουν. Τον κατέκτησαν πρόσφατα, καί παρ’ όλο που ισχυρίζονται πως είναι δικός τους, ξέρουν πως τα κλοπιμαία δεν τους ανήκουν. (Κάθε κλέφτης το ξέρει αυτό.)
Αντιθέτως, από δεξιά (δυτικά) έχουμε ένα συμπαγές έθνος, ολιγάριθμο μέν, αλλά με ρίζες πολύ πίσω στον χρόνο, καί στη δική του γή. Το έθνος αυτό τώρα περνάει ιστορική φάση αποδυναμώσεως, αλλά γνωρίζει άριστα πως του ανήκουν όσα έχασε προσωρινά. Καί, πολύ λογικά, θέλει να τα επανακτήσει μιά μέρα.

Με τα δεδομένα αυτά, λοιπόν, τί κάνεις γιά να βγείς στο Αιγαίο; Είναι φανερό πως καί οι δύο αυτοί λαοί θα σ’ εμποδίσουν, άρα πρέπει να τους χτυπήσεις. Αλλά… καί τους δυό μαζί; Όχι, είναι στρατιωτικός παραλογισμός. Έναν-έναν! Πρώτα τον έναν, καί μετά τον άλλον. Οπότε, ποιόν χτυπάς πρώτον; Τους ολιγάριθμους ιδιοκτήτες του χώρου, ή τους πολυάριθμους πλιατσικολόγους;
Αν βοηθήσεις τους ιδιοκτήτες, αυτοί δεν θα σταθούν εκεί, αλλά θα ορμήσουν ανατολικά να ξαναπάρουν τα δικά τους. Καί, εν τέλει, θα σ’ εμποδίσουν με όλες τους τις δυνάμεις να βγείς στο Αιγαίο. Αν βοηθήσεις τους πλιατσικολόγους, αυτοί (ως πολυάριθμοι) θα καταπιούν τους ιδιοκτήτες… αλλά μετά μπορείς να τους επιτεθείς (όπως θα είναι κουρασμένοι από τον πόλεμο), καί να τους διαλύσεις!!!
Άρα, βοηθάς τους πλιατσικολόγους.
Ακριβώς αυτό είναι το σκεπτικό, με το οποίο οι Ρώσσοι:
  • Δεν βοήθησαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο το 1453. (Αν κι είχαν Βυζαντινή πριγκήπισσα στα παλάτια τους.)
  • Μας κρέμασαν αγρίως το 1770.
  • Δίνουν σήμερα πυραύλους S-400 στους Τουρκαλάδες.
Όθεν, όσοι ονειρεύονται συμμαχίες καί κοινές θείες λειτουργίες με τον ΞανΦόν Γκιένος, ν’ αλλάξουν πλευρό τώρα που κοιμούνται, να μην πιαστούν.

Όλα τα παραπάνω δεν τα είπα, επειδή έχω τίποτε με τους Ρώσσους. Μιά άσκηση λογικής ήταν που δείχνει ότι στις διακρατικές / διεθνικές σχέσεις το συναίσθημα πρέπει να το πετάμε στα σκουπίδια. Μόνο συμφέροντα (κοινά, ή μη) υπάρχουν μεταξύ εθνών! Καί μάλιστα, με την ταχύτητα που τρέχουν στις μέρες μας τα γεγονότα, τα συμφέροντα μεταβάλλονται πλέον με ρυθμό 24ώρου. (Βλέπε πχ Συρία: όλοι εναντίον όλων τη μιά μέρα, αγκαλιές καί γκαρντασιές την επόμενη. Καί φτού κι απ’ την αρχή.)
Αν θέλετε την προσωπική μου γνώμη… Ο Πούτιν; Ούουου!!! Ο καλύτερος του χωριού! Καί οι Ρώσσοι δεν μου φέρνουν την απέχθεια, που μου προκαλούν η αγγλίτσα ομού με τις ηπαπάρα. Να κάνουμε μαζί με τα Ρωσσάκια γλέντια, ναί! Να γίνουμε αμοιβαίως ντίρλα από κρασιά καί βότκες, ναί! Να χορέψουν τα Ρωσσάκια τσάμικο κι εμείς γκαπάκ, ναί!
Αλλά, όσον αφορά τα συμφέροντα του Ελληνικού Έθνους, ΟΧΙ.
Ως εδώ, καί μή παρέκει! (Είτε πρόκειται γιά Ρώσσους, είτε γιά οποιονδήποτε άλλον.)

Έλληνες, έστω καί τώρα, στο «καί πέντε», μάθετε ΚΑΛΑ δυό πράγματα:
Να χρησιμοποιείτε τη λογική σας.
Καί ότι μόνοι μας θα καθαρίσουμε τη βρωμιά. Σύμμαχοι πουθενά.