ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΟΡΓΑΝΗ ΥΛΗ

ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΟΡΓΑΝΗ ΥΛΗ

Γράφει ο Pythios Melchizedek

Πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτή η ανόητη και τραγική διαίρεση της ύλης σε οργανική και ανόργανη πρέπει επιτέλους να καταργηθεί . Δεν υπάρχει τίποτα νεκρό στο κόσμο που ζούμε αλλά και στους άλλους κόσμους . Όλα είναι έμψυχα και όλα είναι ζωντανά . Οι πλανήτες του δικού μας ηλιακού συστήματος αλλά και όλων των υπόλοιπων ηλιακών συστημάτων του σύμπαντος είναι οι ενσαρκώσεις της συνειδητότητας μεγάλων Οντων τα οποία περνώντας από όλα τα στάδια της εξέλιξης έφτασαν στο σημείο να υπάρχουν πλέον ως καθαρή συνειδητότητα ( εχω τονίσει και παλαιότερα ότι για μένα συνειδητότητα , πνεύμα και νόηση είναι όροι ταυτόσημοι ) και να μπορούν να εμψυχώνουν με τη συνειδητότητα τους πλανήτες . Ακόμη υψηλότερα βρίσκονται οι Ηλιακοί Λόγοι που εμψυχώνουν ηλιακά συστήματα και πάνω από όλους ο Συμπαντικός Λόγος που εμψυχώνει τα πάντα .

Αρα λοιπόν το οτιδήποτε υπάρχει σε ένα πλανήτη αλλά και σε ένα ηλιακό σύστημα είναι μια ενσάρκωση του ίδιου του Λόγου φορώντας ένα υλικό ένδυμα . Το ορυκτό είναι και αυτό μια ενσάρκωση του Λόγου φορώντας ένα πολύ απλοϊκό σώμα που δεν του προσφέρει δυνατότητες για ανώτερη συνειδητότητα . Είναι όμως παρ’ όλα αυτά μια μορφή ζωής ακριβώς όπως το φυτό , το ζώο και ο άνθρωπος . Εχει άρα τη νοημοσύνη που μπορεί να δώσει η περιορισμένη συνειδητότητα του και η εξέλιξη του έγκειται στις δονήσεις που δέχεται από το περιβάλλον του , όπως ακριβώς συμβαίνει και με την εξέλιξη ενός ανθρώπινου όντος . Η διαφορά είναι ότι οι δονήσεις που δέχεται το ορυκτό από το περιβάλλον του δεν μεταφράζονται στη γνώση που αποκτά από αυτές ο άνθρωπος αλλά σε κατώτερες μορφές ευαρέσκειας και δυσαρέσκειας , όταν βρίσκεται σε πολύ μεγάλες ή πολύ μικρές θερμοκρασίες ή όταν το σώμα του διασπάται για να σχηματιστεί κάποια άλλη μορφή ορυκτού , όπου αυτή η θραύση είναι για το ορυκτό το αντίστοιχο κάποιου ατυχήματος ή του ίδιου του θανάτου για τον άνθρωπο .

Ο Λόγος αισθάνεται και νοεί με κάθε κύτταρο του σώματος του που είναι η κάθε μια από τις άπειρες ενσαρκώσεις του σε μορφές ζωής του πλανήτη , ο άνθρωπος αισθάνεται και νοεί με κάθε κύτταρο του σώματος του που είναι ζωντανό και έμψυχο και αποτελείται από πολυάριθμες μικρότερες επίσης νοήμονες έμψυχες οντότητες που τις ονομάζουμε άτομα . Ετσι όλα έχουν ζωή και νοημοσύνη που είναι η ίδια η νοημοσύνη του Λόγου . Στα επτά πεδία του υλικού σύμπαντος από το μαχανιρβανικό ή εναδικό που είναι η κορυφή μέχρι το φυσικό που είναι η βάση , η εξέλιξη γίνεται μέσω φορέων από ύλη ( ακόμα και στα ανώτερα πεδία που εμείς ονομάζουμε « πνευματικά » ο Λόγος ενσαρκώνεται μέσω φορέων-οχημάτων με τα οποία ζει και νοεί σε άπειρες μορφές που στα ανώτατα πεδία τις ονομάζουμε Θεούς )έστω και από ύλη που είναι απόλυτα αιθέρια μέχρι σημείου να αποτελεί απλά ένα πολύ λεπτό πέπλο με το οποίο τυλίγεται η συνειδητότητα του Λόγου όπως στα ανώτατα άμορφα για εμάς , μορφικά όμως για το Λόγο , πεδία .

Πέρα από αυτά τα επτά πεδία υπάρχουν τα πεδία εξέλιξης των Λόγων , από την κατώτερη μορφή που είναι ο πλανητικός Λόγος μέχρι την ανώτερη μορφή ( ο όρος μορφή εδώ χρησιμοποιείται μόνο για να δώσει έμφαση στο διαχωρισμό των Οντων που ζουν σε αυτά σε ανώτερες και κατώτερες συνειδητότητες ) που είναι ο Συμπαντικός Λόγος , το ανώτατο εκείνο Ον που Δημιουργεί τα πάντα ( και πάλι ο όρος Δημιουργία χρησιμοποιείται κατά προσέγγιση . Στην ουσία δεν είναι Δημιουργία αλλά εκδίπλωση της συνειδητότητας του ) . Τα πεδία αυτά δεν αποτελούνται από ύλη ( τουλάχιστον όπως την καταλαβαίνουμε εμείς ) αλλά η εξέλιξη εδώ γίνεται στην καθαρή συνειδητότητα . Γι αυτό δεν χρησιμοποιώ τον όρο πνεύμα γιατί εδώ θα υπάρξει πρόβλημα αντίληψης του νοήματος αν έλεγα εξέλιξη στο καθαρό πνεύμα . Ελπίζω να καταλαβαίνετε την διαφορά . Πέρα και από αυτά τα πεδία υπάρχει το Ανεκδήλωτο για το οποίο τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί . Είναι το πρωταρχικό σκοτάδι , το πρωταρχικό χάος . Η λέξη χάος πάλι όχι με την έννοια που δίνει η επιστήμη αλλά με την έννοια του πλήρους , του Ολου , του Ενός που κρατά μέσα του σε ανενεργή μορφή τα σπέρματα όλων των Οντων . Οι Ινδοί το ονομάζουν Παραμπράχμα , οι Ελληνες φιλόσοφοι το ονόμαζαν Μη-Ον . Ο Παρμενίδης δίδασκε να μην ασχολείται κανείς με το Μη Ον γιατί το Μη Ον δεν υπάρχει . Και πράγματι το Μη Ον δεν υπάρχει . Είναι το αφηρημένο Τίποτα , το Ζεν , το Ταό . Αυτό το οποίο κάθε χαρακτηρισμός το αδικεί , κάθε όνομα το περιορίζει κάθε περιγραφή το μειώνει .

Εδώ μια μικρή επισήμανση που νομίζω θα είναι πολύ χρήσιμη . Οσοι θέλετε να ασχοληθείτε σοβαρά με την μεταφυσική , θα πρέπει να ξεχασετε την νοηματοδότηση που δίνει η επιστήμη σε διάφορες έννοιες , όπως η έννοια μορφή , η έννοια ουσία , η έννοια ζωή , η έννοια χάος , η έννοια Δημιουργία ,η έννοια πνεύμα , η έννοια Ον και πολλές άλλες . Θεωρείστε ότι εισερχόμενοι στους κόσμους της μεταφυσικής μπαίνετε σε μια άλλη διάσταση όπου εδώ τίποτα σχεδόν δεν έχει την νοηματοδότηση που μάθατε στο σχολείο . Αν δεν το κάνετε αυτό θα μπλεχτείτε άσχημα και δεν θα καταλάβετε τίποτα . Η μεταφυσική γνώση θέλει και μεταφυσική σκέψη και μεταφυσική εννοιοδότηση . Η μεταφυσική έρευνα απαιτεί από εσάς να πλατύνετε τους ορίζοντες σας πέρα από τον τρισδιαστατο κόσμο και τις πεπερασμένες και περιορισμένες γνωσιολογικά μεθόδους . Θα πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε διαφορετικά ακριβώς όπως μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα για να μπορείτε να συνεννοείστε με ανθρώπους κάποιας άλλης χώρας . Πρέπει να μάθετε τη γλώσσα της μεταφυσικής για να μπορέσετε να συνεννοηθείτε με τη μεταφυσική .

Ετσι λοιπόν τα πάντα έχουν ζωή αφού όλα αποτελούν ζωντανά κύτταρα του «σώματος» του Λόγου και όλα έχουν νοημοσύνη στο δικό τους πεδίο αντίληψης . Εδώ θα τελειώσω με μια προσωπική πικρία και μια σημαντική επισήμανση . Λυπάμαι για το λαό και το έθνος μας που ευλογήθηκε από το Θεό με τόσο μεγάλους Διδασκάλους , σαν να έχει κανείς τον Ιησού σε ότι έκδοση και μορφή μπορεί να φανταστεί , και τελικά κατάντησε σε αυτά τα χάλια . Τι μεγάλη βλασφημία προς το Θεό τον ίδιο . Τι τεράστιο άγος , τι απίστευτη ντροπή . Ακόμη και τα ονόματα τους ντρεπόμαστε πλέον να αναφέρουμε . Και βέβαια αυτό είναι πολύ λογικό αν σκεφθεί κανείς σε τι υπόνομο έχουμε ρίξει τη ζωή μας . Η ίδια η Αιδώς ή οποία παρεμπιπτόντως ήταν μια τρομερή και σεβάσμια Θεότητα στην αρχαία Ελλάδα , δεν επιτρέπει στα βέβηλα χείλη των νεοελλήνων να πιάσουν στο στόμα τους τα σεπτά και αμόλυντα ονόματα των φιλοσόφων . Τι κρίμα πραγματικά . Μια γερασμένη και παρηκμασμένη πλέον φυλή η οποία έχει ξεχάσει τα πάντα για τον εαυτό της και παραδέρνεται ανήμπορη και εκμαυλισμένη στα κύματα της διαφθοράς και της σήψης . Βέβαια εδώ πρέπει να κάνω την επισήμανση ότι δεν ήταν όλοι οι αρχαίοι Ελληνες σοφοί και Μύστες . Ούτε και όλη η Ελληνική φυλή ήταν κάποια θεϊκή φυλή , απόγονος κάποιας Θεϊκής φυλής από κάποιο μακρινό Γαλαξία με θεϊκά όντα . Αυτά είναι παραμύθια για ανόητους . Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν μια συνηθισμένη φυλή όπως και όλες οι άλλες , με τα προτερήματα και τα ελαττώματα της όπως οι άνθρωποι κάθε φυλής . Ομως η Ελληνική φυλή ευλογήθηκε με ένα υπέρτατο δώρο . Ενσαρκώθηκαν σε αυτή μεγάλα Οντα , Διδάσκαλοι με υψηλές Μυήσεις για να την διδάξουν και να την ευλογήσουν . Οσο ζούσαν οι Διδάσκαλοι , η ελληνική φυλή μεγαλουργούσε . Όταν οι Διδάσκαλοι την εγκατέλειψαν , αυτή άρχισε να πέφτει στην αμάθεια και την παρακμή . Η παρακμή την έφτασε δυστυχώς στο σημείο που βρίσκεται σήμερα . Ολες οι φυλές όπως και οι άνθρωποι έχουν την γέννηση , την ακμή , την παρακμή και τον θάνατο τους . Κανείς δεν γλυτώνει από αυτόν τον βασικό νόμο του Σύμπαντος . https://www.facebook.com/pythios.melchizedek