Ο Ζεμούρ θα στηρίξει την Λεπέν, Μελανσόν και Πεκρές θα στηρίξουν τον Μακρόν. Με 52-55% θα βγει Μακρόν προβλέπω. Ελπίζω να πέσω έξω.
Το κοινοβουλευτικό μοτίβο στη Δύση όμως θα είναι πάντα ίδιο: Οι ιθαγενείς εθνικόφρονες πολίτες πλέον είναι σταθερά λιγότεροι από τους πολιτογραφημένους μεταναστες, τους νεοαριστερούς διεθνιστές και την απολιτικ κεντρώα μάζα που δεν έχει ιδέα περί του τίνος εστι το διακύβευμα των (κάθε) εκλογών.
Εκτός αυτού, ανέκαθεν οι κεντρώες, νεοαριστερές αλλά ακόμα και οι κεντροδεξιές δυνάμεις θα ενώνονται κατά οποιασδήποτε εθνικιστικής κινήσεως που έχει τα φόντα να καταλάβει την εξουσία.
Η Δύση είναι χαμένη.
Η μόνη ελπίδα του Ευρωπαίου βρίσκεται στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά αυτό, ακόμα και πολλοί εθνικιστές δεν είναι πρόθυμοι να το δεχτούν, καθώς ακόμα κλαίνε πάνω από τα συντρίμμια και τους σκουριασμένους πάνθηρες που άφησε ο Μπαρμπαρόσσα στο Κούρσκ και στο Μπρόντυ.
"ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ"(ουρλιάζουν τα ευαγγελάτεια και συριζαίικα και κούλεια μεγάφωνα)
για να αποτραπεί η εκλογή της Λεπέν και να ανατραπεί ο "δαίμων" Πούτιν!.............
Όπου, στη μεν Γαλλία, "πρέπει" να επανεκλεγεί ο ελεεινός γιάπης που σαν νέος μίνι Θιέρσος ακύρωσε τη Δημοκρατία για να "τσακίσει" τα Κίτρινα Γιλέκα, στη δε Ρωσία, "πρέπει" να "καθαιρεθεί" ή "δικαστεί" ο Πούτιν(αυτό σημαίνει "δημκρατική εναλλαγή στην Αρχή"!!! τι, δεν το λέει ο Μοντεσκιές;...) ώστε να δικαιωθεί και να καθιερωθεί η κρατική θεσμική χρήση του ναζιστικού παρακρατισμού και η απόλυτη επέκταση του ΝΑΤΟ (στρατιωτική όψη της [νεο]φιλελέ παγκοσμιοποίησης).....................
Αυτή είναι η ουσία της δυτικής δημοκρατίας, αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο του Διαφωτισμού...τεχνητά διλήμματα επί προπαρασκευασμένων συστημικών συνειδήσεων "καθαρισμένων" σε τελειοποιημένα πλυντήρια επιστημονικής προπαγάνδας..................
Η "απειλή του φασισμού" εκλογικεύει τη συντριβή των υποτελών τάξεων, και η "απειλή του αυταρχικού μεγαλοκρατισμού" εκλογικεύει την κατάλυση της κυριαρχίας των εθνών και δυνάμει τον θάνατο των πατρίδων............................
Το θέμα δεν είναι Λεπέν και Πούτιν, αλλά το Καινούργιο της περιφρόνησης των συστημικών διαζεύξεων και της άμεσης απεύθυνσης στη λαϊκή διάθεση.......................
Ο αρχικαραγκιόζης ο Μελανσόν έσπευσε να αρθρώσει όρκο πίστης στη "δημοκρατία" που την έχει βιάσει τελετουργικά ο Μακρόν...................
Οι αρχιπαλιάτσοι της "αριστεράς" των συστημικών τετελεσμένων σπεύδουν να υπερθεματίσουν σε αναθεματισμούς κατά του Πούτιν, για να πάρουν κάνα μεγαλύτερο χρόνο ζωής και χρηματοδότησης από την Πρεσβεία και τους Μιντιάρχες........................
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΟΙ "ΚΑΤΩ" να στηρίξουν τους δημίους και ληστές τους και να επιδοκιμάσουν τις στρατηγικές ενός "οργανισμού" που έχει γεμίσει τη γη με πολέμους και θωπεύει την Τουρκία που κατέχει τη μισή Κύπρο;............................
Θα "οπισθοδρομήσουμε" λέει!...................
δηλαδή τόσες "πρόοδοι" εδώ και τριάντα χρόνια τουλάχιστον, σε τι εμποδίσανε τις δεκάδες χιλιάδες υπερβόμβες που έχουν ρίξει οι Αμερικανοί την ίδια περίοδο και την κατάκτηση και διάλυση κρατών;...................
και, επίσης, σε τι και πώς προστατεύσανε τα τόσα εκατομμύρια των "κάτω" από τη φτώχεια, τη στέρηση, τον κοινωνικό αποκλεισμό;..............
ΡΕ ΟΥΣΤ!........................
'Η ανατρεπτική κοινωνική αυτενέργεια ουσίας ή ας φάει το σύστημα τα σκατά του (λες και η Λεπέν θα ανοίξει "φούρνους" ή θα πυροβολεί τους ξένους στη μέση του δρόμου, ή λες και ο Πούτιν θα μπουκάρει στην Ευρώπη!!...)...
Προσωπικά πιστεύω ότι οι Γάλλοι έχουν διαβρωθεί Δεν υπάρχει πλέον το διαφωτιστικό εκείνο αίσθημα που ενεργοποιούσε αντανακλαστικά σε περιπτώσεις δημοκρατικών εκτροπών.
Είτε βγει ο Μακρόν είτε ειδικά η Λεπέν η πολιτική στην Γαλλια δεν πρόκειται να αλλάξει γιατί βασικά δεν το επιθυμούν κατά βάθος οι ίδιοι οι Γάλλοι. Από την άλλη η Λεπέν δεν διαθέτει το διεθνές εκτόπισμα και τις συμαχίες που θα της επιτρέψουν να σταθεί αντιμέτωπη με το νεοταξικό ευρωπαικό και αμερικάνικο σύστημα, πολύ περισσότερο όταν η Γαλλία έχει και αυτή μια πληγωμένη οικονομία ένα τραπεζικό σύστημα που δεν θέλει και πολύ να καταρρεύσει αλλά και ένα ποσοστό Γάλλων οι οποίοι θα είναι εναντίον της και θα αγγίζουν σχεδόν το 50% σε περίπτωση που επικρατήσει
Η Λεπέν ακόμα και να εκλεγεί θα μοιάζει σαν ένας ευρωπαϊκός Τραμπ και θα πολεμηθεί όπως ακριβώς αυτός Μόνο που δεν είναι ο Τραμπ να αντέξει όλη την θητεία, ούτε η συμπαθεια πο τρέφει προς τον Πούτιν είναι ικανή αυτή την φορά να την βοηθήσει ουσιαστικά Αλλο που δεν θέλουν ΗΠΑ - Βρετανοί - Γερμανοί και Τούρκοι να δουν μια Γαλλία αποδυναμωμένη στο Ευρωπαικό και Διεθνές γίγνεσθαι και συνακόλουθα υπόδουλη στις ορέξεις τους
Εκείνο που σαφώς και επαληθεύεται, ήδη από τον α’ γύρο των Γαλλικών Προεδρικών, είναι η οριστική διάλυση του γνώριμου Γαλλικού πολιτικού σκηνικού: το πάλαι ποτέ ισχυρό ΚΚ αποτελεί αχνή μνήμη παρελθόντος (με τον Φαμπιέν Ρουσσέλ τώρα στο 2,3%), το Σοσιαλιστικό Κόμμα παρομοίως (η επίγονος Ανν Ινταλγκό έμεινε με 1,7%). Ενώ η μείζων Γαλλική Δεξιά, με τον Νικολά Σαρκοζί να τελειώνει την ποινική καταδίκη του (με «βραχιολάκι») και τον Φρανσουά Φιγιόν να έχει εμπλακεί σε μακρόσυρτο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο, σβήνει με την αστοχία Πεκρές στην κάλπη.
Τώρα, οι δυο εβδομάδες προεκλογικής εκστρατείας ενόψει του β’ γύρου των Προεδρικών, ξεκίνησαν με την στήριξη προς την Μαρίν Λεπέν από τον Ε. Ζεμμούρ (απόλυτα αναμενόμενη) και τον οριακά συντηρητικό Νικολά Αινιάν (2,1%), με αντίστοιχη στήριξη των κεντρώων σχηματισμών προς τον Εμμανουέλ Μακρόν (με μια λογική αντι-Λεπέν). Κρίσιμη όμως η απήχηση/μετάφραση που θα έχει στο 22% «του» η τοποθέτηση Μελανσόν, ότι «δεν πρέπει να δοθεί ούτε μια ψήφος στην κυρία Λεπέν». Θα κυριαρχήσει η διάσταση αντισυστημικότητας όπου ο Μακρόν είναι ο ιδεότυπος του «Προέδρου των πλουσίων»); Ή με αντίστοιχη λογική, η αρνητική ψήφος; Πόσους Γάλους θα «κερδίσει» η αποχή, στην λογική «ούτε/ούτε»; Ή θα επανέλθει η προσέγγιση της «ρεπουμπλικανικής συσπείρωσης» που έφερε στις μεν Προεδρικές του 2017 Μακρόν-Λεπέν 66%-37%, το δε 2002 Σιράκ-Λεπέν (πατέρα) 82%-18%;
Ας τα έχουμε όλα αυτά κατά νουν, όταν διαβάζουμε τις προβολές στα καθ’ ημάς των διακυβευμάτων των Γαλλικών εκλογών, που πάντα συναρπάζουν. Όπως και με την Ιταλλθα, τα μόνα ασφαλή εξαγόμενα είναι (α) ότι ισχυρά και με ρίζες κόμματα μπορούν να εξαχνώνονται στην νέα εποχή και (β) ότι η υπεριδεολόγηση μπορεί κάπου να βοηθάει, όμως όταν έρθουν τα πρακτικά της ζωής – ακρίβεια, Κίτρινα Γιλέκα – επανέρχονται βαθύτερα αντανακλαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου