[ Οὐκ ἀνδρὸς ὅρκοι πίστις ἀλλ' ὅρκων ἀνὴρ
[Οὐκ ἀνδρὸς ὅρκοι πίστις ἀλλ' ὅρκων ἀνὴρ AΙΣΧΥΛΟΣ ]
Ἀξιοσημείωτη ἦταν ἡ δράση τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας στὴν Ἐπτάνησο.
Ἁπλοὶ πολῖτες ὅσο καὶ ἐξέχοντα μέλη τῆς τοπικῆς κοινωνίας ἔδωσαν τὸν Ὅρκο τῶν Φιλικῶν. Ἅπαντες ἦταν συνδεδεμένοι μὲ τοὺς γλυκεῖς δεσμοὺς τῆς Πίστεως καὶ φλογισμένοι ἀπὸ τὸν Ἱερὸ τῆς Πατρίδος Ἔρωτα. Τὸν κοινὸ γιὰ τὴν Ἐλευθερία πόθο.
Ψυχὴ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας στὴν Ζάκυνθο ἦταν ὁ Διονύσιος Ρώμας, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Ρήγα ἔδρασε ὡς ἀπόστολος τῆς Ἰδέας.
Ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Ὁρλωφικῶν, εἶχε σχηματισθεῖ στὴν Ἐπτάνησο ἕνας ἰσχυρὸς πυρῆνας Πελοποννησίων καὶ Στερεοελλαδιτῶν. Διατηρῶντας ἐπαφὴ μὲ τὶς πατρογονικὲς ἑστίες, ἦταν ὁ συνδετικὸς κρίκος μεταξὺ Ἐπτανήσου καὶ Μωριᾶ.
Στὰ προεπανασταστικὰ χρόνια ζοῦσε στὴν Ζάκυνθο καὶ ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στὴν Ζάκυνθο ἐπίσης ζοῦσε καὶ ὁ Άνθιμος Ἀργυρόπουλος, μία ἰδιαίτερη μορφὴ κληρικοῦ καὶ πατριώτη, ἐξ Ἰωαννίνων. Λόγῳ τοῦ ὅτι μετὰ τὴν ἅλωση τοῦ Σουλίου εἶχε προσφέρει ἄσυλο στὸ Μοναστήρι του στὰ Θεοδώριανα στὸν Γεώργιο Μπότσαρη καὶ στοὺς υἱοὺς τοῦ Γεωργίου Μπότσαρη, Κίτσο, Νότη καὶ Νικήσσα, ὁ Ἀλή Πασᾶς τὸν εἶχε ἀποκηρύξει. Κατατρεγμένος λοιπόν, καταφεύγει στὴν Ζάκυνθο, ὄπου καὶ διορίζεται ἐφημέριος στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Λατίνων, στὸ Ψήλωμα.
Τὸ 1818 μεταβαίνει στὴν νῆσο ὁ Πάγκαλος. Ἕνα βράδυ καλεῖ τοὺς Κολοκοτρώνη, Νικηταρᾶ καὶ Πετμεζᾶ στὸ Ναὸ τοῦ Ἅγιου Γεωργίου. Ἐκεῖ τοὺς περίμενε ὁ Ἃνθιμος Ἀργυρόπουλος. Ὁ Πάγκαλος λοιπόν, μέσα στὸν Ναὸ, διαβάζει μία ἐπιστολὴ ἐκ μέρους τοῦ Ἀναγνωσταρά πρὸς τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τοὺς συνοπαδοὺς του, διὰ τῆς ὁποίας τοὺς ζητοῦσε πρωτίστως νὰ ὁρκισθοῦν στὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ παρουσία τοῦ πνευματικοῦ Ἀργυρόπουλου καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἀνοίξουν τὶς ἐπιστολὲς μίας Ἀρχῆς ἡ ὁποία ἐργάζεται ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους.
Ἀφοῦ ἐδόθη ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος ὅπως εἶχε ζητήσει ὁ Ἀναγνωσταράς, ἅπαντες ἐμυήθησαν καὶ ὁρκίσθηκαν τὸν Μέγα Ὅρκο τῶν Φιλικῶν. Ἀκολούθως, οἱ τρεῖς συναπόστολοι κατήχησαν τοὺς ἀδελφοὺς Κολιοπούλου καὶ Πλαπούτα, τὸν Ἰωάννη Ἀσημακόπουλο καὶ τὸν Νικόλαο Καλύβα. Ὁ τελευταῖος, κατήχησε τοὺς Κωνσταντῖνο Δραγῶνα, Ἰωάννη Δεσίλλα, Διονύσιο Φλαμπουριάρη, Ἰωάννη Πέτα, Ἀντώνιο Μερτινέγγο, τὸν Καπετάνιο Καβαδία καὶ ἄλλους φιλογενεῖς Ἕλληνες.
Ὁ δὲ Κολοκοτρώνης κατήχησε στὴν Ζάκυνθο τὸν Ἱερομόναχο Ἰωνᾶ Κανελλόπουλο καὶ ἐν συνεχείᾳ τὸν ἀπέστειλε στὴν Πελοπόννησο ὡς κατηχητὴ.
Ἐξέχουσα φυσιογνωμία τῶν Φιλικῶν ἦταν καὶ ὁ Ἀντώνιος Μαρτελάος. Στὸ περίφημο γιὰ τὴν ἐποχὴ Σχολεῖο του στὴν Ζάκυνθο, εἶχαν φοιτήσει ὁ Διονύσιος Σολωμός, ὁ Φώσκολος, ὁ Τερτσέτης, ὁ Μάτεσης καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Κολοκοτρώνη. Μέλος τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦταν ἀπὸ τὸ 1818 καὶ ὁ Διονύσιος Σολωμός.
Καὶ ἐνῶ ἡ Ἑπτάνησος εἶχε γίνει σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία, ἡ Ἱστορία της ἀμαυρώθηκε ἀπὸ μία προδοσία, ἡ ὁποία ἔγινε γιὰ τοὺς συνήθεις ποταποὺς λόγους.
Ὁ Σκοπιώτης Διόγος ἦταν ἕνας κρεοπώλης ἀπὸ τὴ Μάνη. Εἶχε ἔρθει στὴ Ζάκυνθο γιὰ δουλειές. Εἶχε ὅμως διαφορὲς μὲ τὸν Κολοκοτρώνη, ὁ ὁποῖος ἐργαζόταν τότε ὡς ζωέμπορος. Ἐξαιτίας τῶν διαφορῶν τους ὁ Διόγος πῆγε στὰ Ἰωάννινα καὶ κατέδωσε καὶ τὴν Ἑταιρεία καὶ τοὺς σκοποὺς της στὸν Ἀλή Πασᾶ. Ἀνέφερε ὅτι στὴν Ζάκυνθο προΐσταται ὁ Κολοκοτρώνης καὶ ὅτι συνεννοεῖται μὲ τὸν Ἀλεξάκη Βλαχόπουλο, ὁ ὁποῖος ἦταν τότε στὴν αὐλὴ τοῦ Ἀλή Πασᾶ.
Μέσω τοῦ Ἄγγλου Προξένου στὴν Πρέβεζα, πληροφορεῖται τὸ γεγονὸς ὁ μισέλλην Ἄγγλος Ἁρμοστὴς Μαίτλαντ, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ἀρχηγὸς ὅλων τῶν βρετανικὼν δυνάμεων στὴν Μεσόγειο καὶ κυβερνήτης τῆς Μάλτας. Ὁ Μαίτλαντ λοιπὸν διατάσσει ἔρευνα στὴν οἰκία τοῦ Κολοκοτρώνη. Ὁ Κολοκοτρώνης ὅμως εἶχε ἤδη εἰδοποιηθεῖ ἀπὸ τὸν Φιλικὸ Δημήτριο Σαρλὴ καὶ πρόλαβε νὰ κρύψει ὅλα τὰ ἔγγραφα στὴ σέλα τοῦ ἀλόγου του. Ἡ ἔρευνα τῶν Ἄγγλων εἶχε ἀποβεῖ ἄκαρπη.
Ὁ Διόγος θὰ ἔπρεπε νὰ πληρώσει τὸ τίμημα τῆς προδοσίας. Στὰ Ἰωάννινα διέμενε ὁ Ζακυνθινὸς Διονύσιος Κλαυδιανός. Ἐπίσης Φιλικός. Ηὗρε τὸν προδότη καὶ τοῦ ἀφαίρεσε τὴν ζωή. Ἡ ζημιὰ ὅμως εἶχε ἤδη γίνει. Οἱ Ἄγγλοι εἶχαν ὑποψιαστεῖ τὶς προεπαναστατικὲς κινήσεις καὶ ἦταν ἀδύνατον γιὰ τὸν Κολοκοτρώνη νὰ ἐκδόσει διαβατήριο προκειμένου νὰ μεταβεῖ στὴν Πελοπόννησο γιὰ νὰ προετοιμάσει τὴν Ἐπανάσταση, ὅπως τοῦ εἶχε ζητήσει ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας.
Καὶ ὅμως. Μετὰ ἀπὸ παρέμβαση τοῦ Κωνσταντίνου Δραγῶνα, τὰ κατάφερε. Ὁ Δραγῶνας, ἂν καὶ στὴν ὑπηρεσία τῶν Ἄγγλων, Διευθυντὴς τοῦ Ὑγειονομικοῦ γάρ, τίμησε τὸν Ὅρκο. Καὶ ὁ Σκοπὸς ἐπετεύχθη.
Ὁμοφροσύνη φιλίην ποιεῖ.
Εἰκ.: Ἡ Ἑλλὰς ὡς Θεὰ Ἀθηνᾶ, ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ ὅρκου Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ ἀφοπλίζει τὸν κατακτητῆ. Ἡ Σημαία ἀνῆκε στὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ὁ ὁποῖος εἰς ἔνδειξιν Ἀγάπης τὴν προσέφερε στὸν συναγωνιστὴ καὶ μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Ζακύνθου Κωνσταντῖνο Δραγῶνα.
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ!!Ἐγενήθη εἰς τὰ 1770. Ἦταν Δευτέρα τῆς Λαμπρῆς. Εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δέντρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰ Μεσσηνία, ὀνομαζόμενο Ραμαβούνι.
Τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν δὲν μείωσαν τὸν θρῦλο τοῦ Κολοκοτρώνη.
Πατέρας του ὁ διάσημος ἀρχηγὸς τῶν ἀρματολῶν τῆς Κορίνθου, Κωνσταντῖνος Κολοκοτρώνης. Μητέρα του ἡ Ζαμπία, τὸ γένος Κωτσάκη.
Εὐφυὴς ἐκ γενετῆς, λεβέντης ἐξ ἀνατροφῆς. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι σκότωσαν τὸν πατέρα του, θὰ καταφύγει στὴν Μάνη, ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἀλωνίσταινα καὶ ἐν τέλει στὴν Ἃκοβα Ἀρκαδίας, ὅπου θὰ κάνει οἰκογένεια. Ὑπὸ τὴν ἀπειλῆ τῶν Τούρκων, βγαίνει στὴν ἀντίσταση. Παίρνει τὰ ὅπλα καὶ τὰ βουνὰ καὶ, ἀποκηρυγμένος, γίνεται ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Τούρκων. Ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο περνᾶ στὴν Ζάκυνθο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ξανὰ στὴν Πελοπόννησο. Περνᾶ ἀπὸ σαράντα κύματα καὶ, διὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, φθάνει στὴν Σκιάθο.
Προσηλωμένος στὰ ἰδανικά ποὺ κλήθηκε νὰ σαρκώσει, ἐπιτελεῖ στὸ ἀκέραιο τὰ καθήκοντά του. Αὐτό τοῦ ὑπαγόρευαν ἡ παράδοση τῆς γενιᾶς του, ἡ Πίστη στὸν Θεό καὶ τὴν Πατρίδα, τὸ πάθος γιὰ Ἐλευθερία.
"(..) Μιὰ φορὰ ἐβαπτισθήκαμεν μὲ τὸ λάδι, βαπτιζόμεθα καὶ μίαν μὲ τὸ αἷμα, καὶ ἄλλη μίαν διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος μας."
Ἐν παντὶ τρόπῳ, ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκαταστήσει διὰ τῆς Ἐπαναστάσεως τὴν Δημοκρατία στὴν Πελοπόννησο. Ἀποτυγχάνει. Ἐπανέρχεται στὴν Ἐπτάνησο ὅπου ὑπηρετεῖ στὸ ἀγγλικὸ στράτευμα λαμβάνοντας τὸν βαθμὸ τοῦ Λοχαγοῦ καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκεῖνον τοῦ Ταγματάρχου.
Σύντομα θὰ δεχθεῖ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ ξεκινᾶ νὰ κατηχεῖ ὅσους θεωρεῖ ἄξιους γιὰ τὸν Σκοπό.
Ὅταν ἀποφασίστηκε ὁ Σηκωμός, ὁ Κολοκοτρώνης μεταβαίνει στὴν Μάνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κέρκυρα. Συναντᾶ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἐπιστρέφει στὴν Ζάκυνθο. Παράλληλα μὲ τὴν ὑπηρεσία του στὸ ἀγγλικὸ στράτευμα ἐνδυναμώνει καὶ τὸ πνεῦμα του.
Ὁ Θεόδωρος σὰν παιδὶ δὲν εἶχε τὴν τύχη νὰ φοιτήσει σὲ σχολεῖα ἤ ἀκαδημίες. Οἱ παλιοὶ Κοτζαμπάσηδες μόλις ποὺ ἤξεραν νὰ γράφουν τὸ ὄνομά τους. Οἱ περισσότεροι Ἱερεῖς δὲν ἤξεραν παρὰ τὶς λειτουργίες κατὰ πρᾶξιν. Τὰ μόνα βιβλία ποὺ εἶχε διαβάσει ἦταν τὰ Εὐαγγέλια, τὰ μηνιαία καὶ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα. Στὴν Ζάκυνθο ἡ φιλομάθειά του θὰ ἀνακτοῦσε τὸ χαμένο ἔδαφος. Ἀγαπημένα του βιβλία ἔγιναν ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Ἀριστομένης καὶ Γοργώς, τοῦ Λαφονταίν.
Γνωρίζεται καὶ συνδέεται ἀδελφικῶς μὲ τὸν Μάρκο Μπότσαρη.
"Εἰς τὰ νησιά ἐγνωρίσθηκα μὲ τοὺς Βοτσαραίους καὶ ἔκαμα τὸν Μάρκο Βότσαρη ἀδελφοποιητό..."
Ὁ κύκλος τῆς περασμένης του ζωῆς εἶχε μόλις ὁλοκληρωθεῖ καὶ ξεκινοῦσε ὁ νέος. Ἐκεῖνος τῆς Ἐπαναστάσεως. Μὲ τὴν ἔναρξή Της, ὁ Κολοκοτρώνης διατρέχει ἀπ' ἄκρη σ' ἄκρη τὴν Πελοπόννησο σὰν ἀστραπή.
Γράφει γιὰ τὴν 24η Μαρτίου.
"Ἔκοψα εὐθὺς δύο σημαῖες μὲ σταυρό καὶ ἐκίνησα...Κινῶντας ἐγώ, εἶχαν μίαν προθυμίαν οἱ Ἕλληνες, ὁποὺ ὅλοι μὲ τὰς εἰκόνας ἔκαναν δέηση καὶ εὐχαριστήσεις. Μοῦ ἤρχετο νὰ κλαύσω ἀπό τὴν προθυμίαν ποὺ ἔβλεπα. Ἱερεῖς ἔκαναν δέηση. Εἰς τὸν ποταμόν τῆς Καλαμάτας ἀνασπασθήκαμεν καὶ ἐκινήσαμεν. "
Ἐκεῖνος ποὺ θὰ μετέβαλε τὴν Ἄβυσσο σὲ Πεδίο Δόξης ἦταν ὁ Κολοκοτρώνης. Ἡ Ἑλληνικὴ Φιλοπατρία θαυματουργοῦσε ξανά.
Φίλτατε Ἀναγνώστη.
Ὅταν ἡ Πατρίδα κινδυνεύει ὁ Ἕλλην ὑψοῦται ὑπεράνω τῶν προσωπικοτήτων. Τὸ ἐγώ ἐξαφανίζεται. Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο ἐνώπιόν του πέραν τῆς Πατρίδος.
Κυβέρνηση καὶ Κολοκοτρώνης δίνουν τὰ χέρια καὶ ἑνωμένοι οἱ μεγάλοι ἄνδρες τῆς Ἐπαναστάσεως μεγαλουργοῦν.
Ὁ ἀληθὴς εὐγενὴς χαρακτῆρας καὶ ἡ στρατιωτικὴ μεγαλόνοια τοῦ Κολοκοτρώνη ξεδιπλώνονται. Ὀρθώνει τὸ Ἀνάστημά του. Ἀπὸ τὴν Πάτρα μεταβαίνει στὴν Τρίπολη. Ἐγκαρδιώνει καὶ ἠλεκτρίζει τὰ πλήθη. Στὸ πλευρὸ του τρέχουν ὁ Ὑψηλάντης, ὁ Κρεβαττᾶς, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Πλαποῦτας, οἱ Μαυρομιχάληδες καὶ ἄλλοι.
Καὶ ἐνῶ ὁ Δράμαλης συνέχιζε τὴν καταστρεπτικὴ του πορεία, καλύπτοντας μὲ ὀρδὲς τὰ Ἀργολικά πεδία, ἡ Πύλη, μὴ βρίσκοντας ἐχθροὺς νὰ πολεμήσει, ἀναγγέλλει τὴν ὑποταγῆ τῆς Πελοποννήσου.
Τότε ὁ Κολοκοτρώνης δημιουργεῖ τὸ Στρατηγικὸ Σχέδιο ποὺ ἔμελλε νὰ συντρίψει τὴν φοβερὴ ἐκείνη στρατιὰ ἀναγκάζοντας τὴν Εὐρώπη νὰ ὑποκλιθεῖ στὴν μεγαλοφυΐα του.
Ἡ καταστροφὴ τοῦ ἐχθροῦ θὰ ξεκινοῦσε ἀπὸ τὶς πεδιάδες τοῦ Ἄργους καὶ θὰ τελείωνε στὰ στενὰ τῶν Δερβενακίων.
Ὁ Δράμαλης εἰσβάλλει στὶς 12 Ἰουλίου στὴν Ἀργολίδα καὶ στὶς 24 τοῦ ἰδίου μηνὸς, ἔντρομος, ἀναγκάζεται νὰ ἀποσυρθεῖ ἔχοντας ἀπολέσει -μόνο στὰ Δερβενάκια- ὀκτὼ χιλιάδες στρατιῶτες.
Μὲ τὴν ἀπόβαση τοῦ Ἱμπραήμ στὴν Πελοπόννησο, ὁ Κολοκοτρώνης, ὡς Γενικὸς Ἀρχηγὸς τῆς Πελοποννήσου πλέον, ἀναλαμβάνει καὶ πάλι νὰ σώσει τὴν Πατρίδα. Κατόρθωσε νὰ ἀποσοβήσει τὴν ὑποταγῆ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ νὰ φέρει σὲ ἀπόγνωση τὸν ἰσχυρὸ Ἱμπραήμ.
Ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτου, ἡ ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνος ἐνέταξε στὰ ἀπαίσια σχέδιά της καὶ τὸν γνωστὸ ἐκφοβισμό. Μεταξὺ ἄλλων τόλμησε νὰ ἀποφασίσει τὴν παράδοση τῶν Κολοκοτρώνη καὶ Πλαποῦτα στὰ χέρια τοῦ δημίου. Ἀπίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινό. Ἡ ἐκ Βαυαρίας τριὰς κατηγοροῦσε τοὺς ἔνδοξους στρατηγοὺς γιὰ Ἐθνική προδοσία. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, βρέθηκαν ὄχι μόνο κάποιοι ποὺ ὑποστήριξαν τὴν γελοία αὐτὴ κατηγορία ἀλλὰ καὶ δικαστὲς ποὺ πίστεψαν τὶς καταθέσεις τῶν "τιμίων" ἐκείνων προσώπων καταδικάζοντας τοὺς στρατηγοὺς εἰς θάνατον.
Γιὰ ἑπτὰ μῆνες οἱ δύο ἐθνομάρτυρες θὰ ζοῦσαν ὡς μελλοθάνατοι στὴν φυλακή.
Ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος εἶχε φρίξει μὲ τὴν ἄτιμη ἀπόφαση τῶν ἐξανδραποδισμένων δικαστῶν. Οἱ αἱμοδιψεῖς ξένοι καὶ οἱ ὑποτελεῖς ὑπάλληλοί τους πίστευαν ὅτι θὰ μποροῦσαν ἀτιμωρητὶ νὰ ὁδηγήσουν στὴν λαιμητόμο ὅ,τι ἐνδοξώτερο εἶχε ἡ Πατρίδα.
Ἡ Πελοπόννησος ζητοῦσε ἀπειλητικῶς τὸν Γέρο της. Καὶ ἡ ποινὴ ἄλλαξε σὲ εἰκοσαετῆ κάθειρξη. Ὁ δὲ Ὄθων μὲ τὴν ἐνθρόνισή του ἔδωσε χάρη στοὺς δύο στρατηγούς.
Τόσο στὸν ἰδιωτικὸ ὅσο καὶ στὸν δημόσιο βίο του, ὁ Γέρος εἶχε ὣς πρῶτο ἀξίωμα τὸν Ἄνθρωπο.
Ἀκολουθοῦσε εὐλαβικὰ τὸν Πυθαγόρειο κανόνα.
-Πῆ παρέβην; Τὶ δ' ἔρεξα; Τὶ μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;
Πρότυπο Ἑλληνικό, δηλαδή διαχρονικό. Μεγαλοφυΐα στρατηγική. Ἔντιμος καὶ Πατριώτης. Πνεῦμα ἀγωνιστικό καὶ σπινθηροβόλο. Εὔστροφος καὶ πολυμήχανος. Ρωμαλέος στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά.
Ὅταν ἔφυγε, τὸ ἡμερολόγιο ἔδειχνε Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 1843.
Σὲ Ἕλληνες τῆς ὑφῆς τοῦ Κολοκοτρώνη, ὁ Θάνατος δὲν ἔχει καμμία ἐξουσία. Τὰ φωτεινὰ ἴχνη τοῦ Ἥρωα δὲν ἐξαλείφονται.
Τὸ Ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρον ἐστί.
.
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
3 Ἀπριλίου 2022
Εἰκ.: Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Ἀρχεῖο ΙΓΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου