Αθανασία, σπαρτοί, κλώνοι, χίμαιρες – γ’
αρέλειψα, όμως, κάτι απολύτως απαραίτητο, γιά να συνεχίσουμε σωστά· αποκαθιστώ εδώ.Ως φαίνεται, τα δύο πρώτα είδη αθανασίας (αυτοτελής καί υποβοηθούμενη) έχουν να κάνουν με κάποια αλλαγή στο σώμα του ανθρώπου. Άρα, προφανώς (καί σε τελική ανάλυση) καί με κάποια αλλαγή στο dna του.
Εδώ, λοιπόν, υπάρχουν δύο “σχολές” σκέψης – όχι μόνο σε μυθιστορήματα φαντασίας, αλλά καί (γιατί όχι; ) σε ανωτέρου επιπέδου βιολογικά εργαστήρια, θά ‘λεγα:
- Είτε ο άνθρωπος δεν διαθέτει εκ φύσεως dna (κατασκευή, σωματοδομή… όπως θέλετε πέσ’ τε το) αθανάτου· άρα, προκειμένου να γίνει αθάνατος, πρέπει ν’ αλλάξει όλο το ανθρώπινο dna ριζικώς,
- είτε διαθέτει μέν εκ φύσεως τη δυνατότητα να γίνει αθάνατος, η οποία όμως κρύβεται σε κάποια “κοιμισμένα” κομμάτια του dna, των οποίων τη χρησιμότητα δεν γνωρίζουμε ακόμη. (Κ’ ίσως όχι μόνον, ή όχι αποκλειστικά εκεί· μπορεί πχ καί στον νωτιαίο μυελό – λέω ‘γώ τώρα.) Οπότε, αρκεί αυτά να “ενεργοποιηθούν” καταλλήλως, καί αμέσως μετά γινόμαστε αθάνατοι.
Αλλάζει το dna μας, αλλάζει το σώμα μας, καί αποκτούμε την αθανασία. Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα.
vi-γ Σαντορίνη
Το πεδίο, τώρα, του τόπου (ηλεκτρομαγνητικό / γεωμαγνητικό) ήταν το εργαλείο, με το οποίο επιτεύχθηκε η αθανασία ανθρώπων στην Σαντορίνη.
Βέβαια, αυτό ουδόλως σημαίνει ότι ο κάθε σημερινός τουρίστας, που πάει εκεί γιά καμιά βδομάδα, αυτομάτως γίνεται αθάνατος! (Αυτό μας έλειπε! lol!!!) Είχε αρκετή φασαρία η δουλειά.
Κατ’ αρχήν, όλοι οι ψάχνοντες γνωρίζουμε το ότι σε κάποιους αρχαίους τόπους (καί δικούς μας, καί ξένους – απλά, εμείς εδώ έχουμε πολλούς σε σχέση με άλλα κράτη), το πεδίο του τόπου βοηθάει την γρήγορη θεραπεία από ασθένειες, ή ενδεχομένως τον διαλογισμό – το να “πιάσεις” το Σύμπαν, καί να δείς εικόνες. Όμως, αποθεραπεία ναί· διαλογισμός, ναί· αλλά αθανασία, όχι. Δεν συνέβαινε στους Δελφούς, δεν συνέβαινε στην Επίδαυρο, δεν συνέβαινε στη Σαμοθράκη, δεν… δεν… δεν…
Τότε, γιατί είχαμε εξαίρεση ειδικά στη Σαντορίνη;
Προφανώς, επειδή το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του τόπου ήταν (κι είναι) εντονώτατο, λόγωι ηφαιστείου, αλλά καί γι’ άλλες αιτίες. (Το ηφαιστειακό πεδίο από μόνο του δεν μπορούσε να προσφέρει αθανασία. Αν ήταν έτσι, τότε πχ Φιλιππινέζοι καί Μεξικάνοι θα ήταν αθάνατοι!) Τί, όμως, συνέβαινε; Θα σας πω.
Δεν έχω λόγους ν’ αποκρύψω κάποια πράγματα, διότι τα λαμόγια τα γνωρίζουν ήδη· εάν παρακολουθήσετε την εισαγωγή της ταινίας: “Το λίκνο της ζωής” (με την Αντζελίνα Τζολί), τότε θα καταλάβετε.
[Παρένθεση: Ώπα!!!… Ούλτρα ενδιαφέρον!
Ψάχνοντας τον σύνδεσμο γιά την ταινία, που -λόγωι μή εντυπωμένης μνήμης- νόμιζα ότι ο τίτλος της είναι: «Το ελιξήριο της ζωής» (κι όχι το λίκνο κτλ), έπεσα απάνω σε αλχημικό Κινέζικο υγρό, που βρέθηκε σε αρχαίο μνήμα, καί υποτίθεται ήταν ελιξήριο γιά την αιώνια ζωή!
Εδώ το άρθρο, μόλις περσινό, καί λέει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Άρα, οι «Οκτώ Χσιέν» δεν φαίνονται καί τόσο μυθικοί τώρα! Φυσιογνωμίες της Κινέζικης προϊστορίας, ναί· μυθικά πρόσωπα, όμως, δεν θα τό ‘λεγα.]
…Όταν κάποτε εξερράγη ο μακαρίτης ο Φαέθων, κάποια κομμάτια του (καί μικρά, καί μεγάλα) έσκασαν επάνω στη Γή μας με την ταχύτητα που είχαν, όταν εκτοξεύτηκαν στο Διάστημα από την έκρηξη. (Στο Διαστημικό κενό, δεν τα φρέναρε τίποτε.) Κι επειδή δεν είχαν όλα την ίδια ταχύτητα, ούτε έφυγαν όλα ταυτόχρονα, έχω ανιχνεύσει (μέχρι στιγμής) τρείς ριπές τους επάνω στον πλανήτη μας. Πλάτς! Έσκασαν στη Γή, σα να πετάς γιαούρτι στα μούτρα πωλητικού!
Τώρα, σας είχα πεί ότι οι Φαεθωνιανοί είχαν καταφέρει να “κομπιουτεροποιήσουν” τον πλανήτη τους. Πώς; Έ, αν είχαν καταφέρει (που είχαν – εδώ το ψάχνουν αυτό ακόμη καί τα σημερινά επιστημονικά μορμολύκεια) να περάσουν τις υπολογιστικές λειτουργίες καί τη μνήμη σε υποατομικό επίπεδο, τα άτομα -ως γνωστόν- δεν παθαίνουν τίποτε, ακόμη καί σε θερμοκρασίες εκρήξεως πλανήτη. Οπότε, χοντρικά μιλώντας, κάποια απ’ αυτά τα διαστημικά κοτρώνια του μακαρίτη πλανήτη, τυγχάνει να είναι κομμάτια ενός γιγάντιου υπολογιστή, που γλύτωσαν -ως υπολογιστάκια- απ’ την έκρηξη καί το ταξίδι στο Διάστημα… καί την βίαιη πρόσκρουση στη Γή. Καί τυγχάνει να είναι ακόμη σήμερα!… καί σαφώς ετύγχανε επίσης καί κάτι χιλιάρικα χρόνια πρίν.
Εν ολίγοις, αυτά τα κομμάτια “μιλάνε”…
…αν ξέρεις να τ’ ακούσεις, κι αν ξέρεις να τα …ανακρίνεις.
Αυτή η τελευταία δουλειά επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ειδικών κρυστάλλων, ένας κρύσταλλος γιά κάθε κομμάτι. (Στην ταινία, τον κρύσταλλο της Σαντορίνης τον αρπάζει η Τζολί.) Αλλά μή χαίρεστε! Η τεχνολογία κατασκευής αυτών των κρυστάλλων δεν είναι γνωστή σήμερα, κι ούτε πρόκειται να γίνει σύντομα. Ήταν κάποτε γνωστή στους Έλληνες, πολύ κάποτε· τριάντα καί πλέον χιλιετίες πρίν. Σήμερα, με τις σημερινές γνώσεις, δεν προσεγγίζεται με τίποτε (κι ευτυχώς, διότι δεν κυβερνάνε τη Γή Έλληνες). Σας βεβαιώνω. Οπότε, δουλειά μπορεί να ξαναγίνει, μόνον αν έχει σωθεί κάποιος από δαύτους από τότε…
Εν πάσει περιπτώσει, έναν τέτοιον, τον “κρύσταλλο της Ήρας”, είχε μαζί του ο Ιάσων στην Αργοναυτική.
…Κι ο λόγος της μες στο μυαλό σου να σφυρίζει,
Ο μπούσουλας είναι που στρέφει, ή το καράβι;!
«- Ξύπνα, άνθρωπέ μου! Ξύπνα! Σε ποιά ‘Ανάφη’ προσάραξαν οι Αργοναύτες, καί ΔΕΝ πήγαν στη Σαντορίνη, που είναι δίπλα;”
(Τί να κάνουμε!… Γιά μας, τα αρσενικά μέλη του “Ράν-Τάν-Πλάν Φάν Κλάμπ”, πάντα χρειάζονται: (α) η γυναικεία ματιά στα πράγματα… καί (β) ισχυρές δόσεις ισχυρού καφέ! )
Απόλυτα λογικό· μπορεί οι Αργοναύτες να πάθαν την πλάκα τους με την τρικυμία στο Αιγαίο καί να δέσαν στην Ανάφη, μόλις είδαν το νησί υπό το φώς των αστραπών (σου λέει, τί μοίρα είν’ αυτή; γυρίσαμε όλον τον κόσμο καί δεν πάθαμε τίποτε, καί θα πνιγούμε εδώ, στην πατρίδα; ), όμως τίποτε δεν τους εμπόδισε να πεταχτούν καί δίπλα, όταν ο καιρός το γύρισε σε μπουνάτσα κάλμα. Οπότε, εδώ ανιχνεύονται μερικά τινά – άσχετο αν τα κάνανε γαργάρα καί ο ψευδ-Ορφέας, καί ο Ρόδιος:
- Ότι ο Ιάσων (καθώς καί ο πατέρας του, ο Αίσων), γνώριζαν καί τις κρύπτες της πάλαι ποτέ Διμένεας, καί το τί θα βρούν εκεί μέσα, καί το σε τί χρησιμεύουν τα ευρήματα.
- Ότι ο (καρα-Ατλάντειος) Πελίας δεν ενδιαφερόταν μονάχα γιά την εξουσία στην Ιωλκό. Γι’ αυτό ξεπάτωσε την οικογένεια του Ιάσονα, καί παρά λίγο να σκοτώσει τον ίδιο. (Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν τον ξανασυνάντησε ενήλικα, ήταν πλέον αρκετά πονηρός, ώστε να μή σκοτώσει τον φορέα των γνώσεων ακαίρως – όπως πήγε να κάνει δεκα-τόσα χρόνια πρίν.)
- Ότι ο Ιάσων επάνω στη Σαντορίνη, με τη βοήθεια του κρυστάλλου που είχε (υπό το σιωπηλό βλέμμα της Μήδειας, που περίμενε να πετύχει το εγχείρημα, γιά να του ξανοιχτεί κι αυτή στο κομμάτι της τεχνολογίας αθανασίας που κατείχε – παρακάτω αυτά), ενεργοποίησε το κομμάτι του Φαέθωνα, το ευρισκόμενο υπό το νησί, καί βοήθησε στο να «φτιαχτεί» ο πρώτος αθάνατος στο νησί.
- Ότι, τελικά, καί ο Ιάσων, αλλά καί ο Ηρακλής πρό αυτού, είχαν ως σκοπό (ως έναν από τους σκοπούς τους) την αθανασία ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της φυλής των Ελλήνων!!! (Παρακάτω κι αυτά.)
- Τέλος, ότι ο κρύσταλλος του Ιάσονα έφτιαξε έναν άλλον κρύσταλλο, πανομοιότυπον του εαυτού του· ο οποίος δεύτερος κρύσταλλος έμεινε στο νησί, καί χρησίμευσε στα επόμενα χρόνια γιά τη «μύηση» των αθανάτων. (Πώς αναδιπλασιάστηκε …σαν το dna; εμένα ρωτάτε; ξέρω καί ‘γώ; είπαμε, τεχνολογία άφθαστη σήμερα! Πάντως, έτσι έγινε. Πώς δουλεύουν οι «τρισδιάστατοι» εκτυπωτές σήμερα; κάπως έτσι.)
[…Γιά να μην ξοδεύετε χρόνο, ώ επιστήμονες, ψάχνοντας τα πετρώματα καί τα καρβουνιασμένα κλαδιά ελιάς! Σας παραδέχομαι, όμως, σε κάτι: πετύχατε ακριβώς την εποχή της εκρήξεως, που όντως ήταν άνοιξη! Μπράβο σας!]
Καί σήμερα, βλέπουμε τις (μάλλον στυλιζαρισμένες) μορφές των αθανάτων στις τοιχογραφίες, καί χαζεύουμε εκστατικοί… αδυνατούντες, οι περισσότεροι, να καταλάβουν το τί κρύβουν αυτά τα χαμογελαστά πρόσωπα! (Έ, αφού πιά σας το είπα χαρτί καί καλαμάρι, δεν έχετε δικαιολογία τώρα να προφασίζεστε άγνοια!)
…Ο κρύσταλλος δεν ήταν ανάγκη να βρίσκεται κοντά στο κομμάτι του Φαέθωνα. Μπορούσε κι από κάποια απόσταση να το “βάλει μπρός”. Κι έτσι, οι μυούμενοι, μετά από περίοδο προετοιμασίας («νηστεία καί προσευχή», που λένε), αλλά κι όταν τα άστρα ήταν ευνοϊκά, περνούσαν από την αίθουσα του κρυστάλλου, γινόντουσαν αθάνατοι, καί μετά ανηφόριζαν το μονοπάτι· πηγαίναν να παρουσιαστούν στον ηγεμόνα του νησιού καί στους ιερείς.
Στο ψηλότερο σημείο του νησιού, καί κατά την ψηλότερη θέση του Ήλιου, κάτω από μιά μεγάλη τέντα, τον περίμεναν οι πολιτικοί καί θρησκευτικοί άρχοντες καί πλήθος κόσμου. Τότε, ο μυούμενος (ντυμένος με παλιόρρουχα) γονάτιζε, καί του ξυρίζανε στην τύχη κομμάτια απ’ το κεφάλι του – πρώτα ο ηγεμόνας, καί μετά οι ιερείς.
Ο χώρος αυτής της τελετής βρισκόταν περίπου εκεί, όπου σήμερα βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός των Φηρών· μονάχα καμιά τριανταριά-πενηνταριά μέτρα ψηλότερα. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ίχνος του, επειδή τα χώματα απ’ αυτά τα μέτρα της υψομετρικής διαφοράς με το τοπίο της τότε εποχής, τα διέλυσε η έκρηξη.
Γιατί, όμως, φτάσαμε στην έκρηξη; κατάχρηση της δύναμης του πεδίου, ή κάτι άλλο;
Επιλέγουμε την κουρτίνα δύο, το “κάτι άλλο”.
Αυτό ήταν η κατάληψη της βόρειας Αιγύπτου από τους Υκσώς. (Πάλι τα εύσημα στην -ίδια- γυναίκα …καί τον καφέ! lol!!!)
Σήμερα, ακόμη καί με την στάγδην ανακοίνωση των αρχαιολογικών ευρημάτων από τις ανασκαφές στην πάλαι ποτέ πρωτεύουσα των Υκσώς επί Αιγυπτιακού εδάφους, την Αύαρι, γνωρίζουμε ότι οι Υκσώς ήταν κοκκινομάλληδες. Όμως, οι αρχαιολόγοι ψάχνουν αλλού ‘ντ’ αλλού, θεωρώντας τους μέχρι καί …Βίκινγκς, ενώι αυτοί ήταν καθαρά οι απόγονοι από τα υπολείμματα της εκστρατείας των Ατλάντων εναντίον της ανατολικής Μεσογείου (καί εναντίον της Ελλάδας).
Οι λεβέντες αυτοί, γνωστοί στα ιστορικά -πλέον- χρόνια ως κάτοικοι Τύρου και Σιδώνας, καί ως Φοίνικες (ίσον κοκκινομάλληδες – το κόκκινο βρισκόταν στα μαλλιά τους, κι όχι σε μπογιές από κοχύλια, που λένε οι ακαδημαϊκοί φιλόλογοι!), κατάφεραν κι έβαλαν χέρι στην βόρεια Αίγυπτο… κι εννοείται, καί στους ναούς της, καί στις πυραμίδες της. (Η νότια Αίγυπτος παρέμενε ελεύθερη, καί ήταν το κέντρο της αντίστασης. Αλλά, πάλι, κι εκεί όλοι φοβόντουσαν τους προδότες.)
Οπότε, έβαλαν χέρι καί στα ιερά κείμενα στα άδυτα των ναών.
Τώρα, βέβαια, τί κατάλαβαν απ’ αυτά, καί αν μπόρεσαν να πιέσουν τους ιερείς να τους μαρτυρήσουν τα μυστικά της Δύναμης, είναι άλλο θέμα. Μάλλον όχι, αλλά κάλλιο γαϊδουρόδενε! Κι έτσι, το ιερατείο της Σαντορίνης -μετά από πολλή σκέψη καί περίσκεψη-, φοβούμενο την πιθανή ζεύξη / εκμετάλλευση από τους Ύκσως των δύο ισχυρών ενεργειακών κέντρων (πυραμίδων Γκίζας καί ηφαιστείου), αποφάσισε να σταματήσει την …παραγωγή αθανάτων, καταστρέφοντας ταυτόχρονα όλα τα μυστικά, αλλά καί την ίδια τη δύναμη του πεδίου!…
…Προγραμματίζοντας την έκρηξη του ηφαιστείου γιά 6.18 χρόνια μετά, ώστε όλοι οι κάτοικοι να έχουν όλον τον καιρό να φύγουν με την άνεσή τους!
Παρεμπιπτόντως, στις ανασκαφές στο Ακρωτήρι δεν βρέθηκαν ούτε νεκροταφείο, ούτε σκελετοί (εκτός από ενός …γουρουνιού θαμμένου!), ούτε κάποιο κτίριο να παίζει τον ρόλο του ναού. (Λεπτομέρεια: δεν βρέθηκε ούτε η πηγή του πόσιμου νερού, που τροφοδοτούσε μιά πόλη τριάντα χιλιάδων κατοίκων· λίαν πιθανό, αυτή ν’ ανατινάχτηκε με την έκρηξη.) Μπορεί να βρεθούν αργότερα, με ανασκαφές παραπέρα· αλλά, ποιό είναι το μέχρι στιγμής συμπέρασμα;
- Είτε ότι οι κάτοικοι φεύγοντας ξέθαψαν καί τους νεκρούς τους καί τους πήραν μαζί τους (όπως έκαναν οι Παργινοί επί Αλή Πασά),
- είτε ότι πράγματι δεν υπήρχε κανένας νεκρός ανάμεσά τους, διότι …δεν υπήρχε λόγος να πεθάνει κάποιος! (Άρα, δεν είχαν νεκρούς επί 2,130-1,625 = 505 χρόνια;;; πολύ ενδιαφέρον!!!)
Οι φυγάδες πήγαν σε μέρος, που να μπορούσε να τους συντηρήσει (νερό / τροφή σε ικανή ποσότητα), κι αυτό ήταν (γιά κάποιον λόγο) η δυτική Κρήτη (κι όχι η ανατολική). Στο μεταξύ, τα χρόνια περνούσαν κι έκρηξη δεν έβλεπαν, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν καυγάδες, καί ειδικά εναντίον του ιερατείου. (Τους θεώρησαν ψεύτες καί λαμόγια τους ιερείς, που ξεσπίτωσαν τον κόσμο – απόλυτα λογικό.)
Μερικοί πεισματάρηδες κάτοικοι ξαναγύρισαν πίσω κι επισκεύασαν τα σπίτια τους, που στο μεταξύ είχαν υποστεί ζημιές από σεισμούς· σαφές δείγμα ότι (α) η σεισμική ακολουθία πρό εκρήξεως είχε ήδη αρχίσει (οι ιερείς δεν λέγαν ψέμματα), καί (β) ότι είχαν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους γιά επισκευές, εφ’ όσον έκρηξη δεν ερχόταν ακόμη. (Αυτά -προσεισμοί, επισκευές σπιτιών- τα έχουν πιστοποιήσει οι αρχαιολογικές ανασκαφές, δεν τά ‘βγαλα απ’ το κεφάλι μου. Απ’ αυτό βγάζω μονάχα τις ψηφίδες, που συμπληρώνουν την εικόνα.) Τελικά, φαίνεται πως με μιά ακόμη ισχυρή σεισμική δόνηση (που ξαναδιέλυσε καί τα επισκευασμένα), τα παράτησαν όλα σύξυλα καί φύγαν, ακόμη κι αυτοί οι τελευταίοι δύσπιστοι.
Θύματα, πάντως, από την έκρηξη δεν υπήρξαν ανάμεσα στους Σαντορινιούς. Αλλά, δεν γνωρίζω, αν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως οι κάτοικοι των κοντινών νησιών (πχ Ίος), να την κοπανήσουν κι αυτοί. (Όμως, τί στην ευχή;! Έλληνες του τότε θα «κρεμάγαν» Έλληνες; )
Εννοείται, βέβαια, ότι οι Σαντορινιοί φυγάδες έπαψαν να είναι αθάνατοι, αφ’ ότου φύγανε από το νησί τους.
Ακόμη μιά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια… Έτερο (καί γ@μώ! – να το αγοράσετε!) λογοτέχνημα, το: «Βινσάντο, το κρασί της λάβας», λέει στα ίσα ότι κάποτε (καί σχεδόν σίγουρα πρό Αργοναυτών) υπήρχε στο νησί Τυφωνικό γυναικείο ιερατείο – με τελετουργικούς φόνους, κτλ χαριτωμένα των σχετικών ιερατείων. (Καί, βέβαια, ένα απαίσιο άγαλμα κάποιας τερατόμορφης αιμοδιψούς «θεότητας», κρυμμένο στα έγκατα του νησιού.) Οπότε, αν είναι αλήθεια αυτό, σίγουρα υπήρχε καί μάγισσα αρχιέρεια επί κεφαλής. Μόνο που είναι απίθανο ο Ιάσων να γκάστρωσε καί τρίτη βεβαρημένη με φόνους αρχιμάγισσα καί να τη συνέφερε στα λογικά της (όπως έπραξε με την Υψιπύλη καί τη Μήδεια), διότι αυτή τη φορά παραμόνευε η Μήδεια από δίπλα, με την συζυγική παντόφλα ανά χείρας – ου μήν και Περσικό τσόκαρο! Καρα-lol!!!
Πάντως, εάν όντως υπήρχε τέτοιο Τυφωνικό ιερατείο, φαίνεται πως η βασιλεία του τέλειωσε αμέσως μετά την έλευση των Αργοναυτών – καί πιθανώτατα με βίαιο τρόπο. (Υποθέτω πως αυτές τις συγκεκριμένες -100% μητριαρχικές- μάγισσες τις σχόλασαν τα παλληκάρια μας με τις Παρδάλες, διότι αυτές δεν πιαίρναν απού φλουϊέρα! )
Αυτές εδώ πρέπει νά ‘τανε μεγάλες κουφάλες, δρώσες εν πλήρει συνειδήσει! Όχι σαν τις Λημνιές, που ήταν θύματα εκμετάλλευσης του Κρόνιου ιερατείου του Μίνωα, καί τους φόνους των συζύγων τους τους διαπράξανε προφανέστατα υπό την επήρεια ναρκωτικών, που εξαναγκάστηκαν να πάρουν.
Αυτά συνέβησαν τότε στο όμορφο νησί. Αλλά, δυστυχώς, από τότε δεν έχουμε …παραγωγή αθανάτων, καί δή σοφών της κορυφής της φυλετικής μας πυραμίδας – γι’ αυτό πάμε επί τρισήμιση χιλιάρικα χρόνια …με την όπισθεν!
Τελειώνοντας την ενότητα, να πως ότι δεν γνωρίζω αν ο αθάνατος στη Σαντορίνη γινόταν τέτοιος μιά κι έξω, ή χρειαζόταν από καιρού εις καιρόν να ξαναεπισκέπτεται το νησί, καί να ξαναπερνάει απ’ τον κρύσταλλο. Ή έπρεπε ντέ καί καλά να παραμένει διαρκώς στο νησί. (Μάλλον άβολο αυτό το τελευταίο, επειδή το νησί δεν μπορούσε να σηκώσει άπειρους ανθρώπους – δηλαδή, όλους όσους τους έπιανε η επιθυμία να γίνουν αθάνατοι. Άρα, μάλον είχαν καί μιά κάποια διαδικασία επιλογής.)
Τέλος πάντων, λεπτομέρεια. Γιά τα υπόλοιπα, όμως, που σας είπα, είμαι απόλυτα σίγουρος.
Όπως είμαι απόλυτα σίγουρος καί γιά κάποια ακόμη πράγματα, μή ανακοινώσιμα.
Ενότητος υστερόγραφο 1:
Να πώ, επίσης, ότι όλα αυτά τα πεντακόσια χρόνια της παραγωγής αθανάτων (κι απ’ όσα γνωρίζω καί θυμάμαι από διαβάσματα σχετικά), δεν σημειώθηκε κάποια έκρηξη του ηφαιστείου. Προφανώς, η εκμετάλλευση του πεδίου του ηφαιστείου δεν έφτιαχνε μονάχα αθανάτους· έβαζε κατά κάποιον τρόπο καί “καπάκι” στον κρατήρα καί ακινητοποιούσε το μάγμα, ώστε η ζωή στο νησί να συνεχίζεται ομαλά, χωρίς σεισμούς καί εκρήξεις.
Μάλιστα, στη λεγόμενη «μικρογραφική ζωφόρο» βλέπουμε σπίτια καί κατοίκους απάνω στο νησάκι, που υπήρχε στο κέντρο του νησιού, καταμέσα στην καλντέρα – το οποίο νησάκι με την έκρηξη ανατινάχτηκε. (Το σημερινό αντίστοιχο νησί καταμέσα στο κέντρο της καλντέρας, η Νέα Καμμένη με τον σημερινό κρατήρα, είναι πολύ μεταγενέστερο.)
Σαφώς καί δεν γνωρίζουμε τίποτε σήμερα, ούτε γιά τον τρόπο που είχαν τότε να “παγώνουν” ηφαίστεια. Κι από μιά άποψη, καλύτερα – θά ‘λεγα!
Εδώ, θέλω ακόμη να σχολιάσω κι αυτό που λένε οι πιό πρόσφατες θεωρίες των αρχαιολόγων (θυμάστε – με τους προσεισμούς καί τις επισκευές των σπιτιών, που λέγαμε παραπάνω), ότι οι Σαντορινιοί φύγανε εγκαίρως, επειδή είχανε πείρα από σεισμούς· κι από τη σεισμική ακολουθία κατάλαβαν ότι την έχουν άσχημα, αν κάτσουν στο νησί. Με βάση τα όσα εξέθεσα προηγουμένως (απουσία σεισμών κατά την περίοδο των αθανάτων – επί 505 χρόνια, δηλαδή), δεν στέκει· καί δεν το νομίζω. Απλώς, οι αρχαιολόγοι πάντα προσπαθούν να βρούν πρώτα συμβατικές εξηγήσεις, μέχρις ότου αναγκαστούν να δούν την αλήθεια κατάματα.
Ενότητος υστερόγραφο 2:
Όπως καταλαβαίνετε, αυτά τα μή ανακοινώσιμα βοηθάνε μεγίστως στην ισχυρή καί συνεκτική αναδόμηση της αλήθειας επάνω σ’ όσα σας αφηγήθηκα.
Τα κεκρυμμένα, λοιπόν, είναι άδηλα, επειδή δεν θέλω να οδηγήσω τη σκέψη αναρμοδίων ή/καί εχθρικών ατόμων (ανθελλήνων) σε έτοιμες λύσεις, που επ’ ουδενί δεν πρέπει να τις έχουν στα χέρια τους.
vi-δ. Συμπερασματικώς
Η υποστηριζόμενη αθανασία μπορεί να διατηρείται:
- Είτε με τακτική χρήση βοτάνων ή/καί φαρμακευτικών σκευασμάτων,
- είτε με τακτική / περιοδική εκμετάλλευση (ιδιαίτερης μορφής) του ηλεκτρομαγνητικού / γεωμαγνητικού πεδίου του τόπου,
- είτε με την επόμενη μέθοδο (άντε, καί τη μεθεπόμενη), στην οποία δεν αναφερθήκαμε (καί δεν την αναλύσαμε) ακόμη.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου