ρόμαξα να βρώ μιά εικόνα της προκοπής! Διότι, ακόμη καί στη Βυζαντινή εικονογραφία, ο γάϊδαρος αποκτά μεγαλοπρέπεια· απεικονίζεται περίπου ως πολεμικό άλογο. Διότι, σου λέει, κοτζάμ Χριστός καί καβάλλησε γάϊδαρο; δέ στέκει! Όθεν, το έρμο το γομαροειδές απεικονίζεται κάπως ως μεταλλαγμένο!
Κι άσε τη Δυτική εικονογραφία, όπου ο γάϊδαρος -μέσα στη ζέστη του Ισραήλ- φοράει καί «καραπασσόν»! (Τ’ είν’ αυτά, τώρα, έ; Τα ολόσωμα «ρούχα», που φορούσαν οι μεσαιωνικοί ιππότες στα πολεμικά τους άλογα, γιά να μην πληγώνονται εύκολα από βέλη καί ξίφη. Μόνο οικόσημο του Χριστού που δεν έχει απάνω!…)
Τέλος πάντων, εγώ επιμένω στον ορίτζιναλ γάϊδαρο, καί ιδού:



Ενώι ήδη γίνεται χαμός με τις απεικονίσεις, όπου ο καθένας ζωγραφίζει ό,τι κατεβάσ’ η κούτρα του, μεγαλύτερος χαμός γίνεται με την ερμηνεία του γιατί ο Χριστός προτίμησε το ιδιαίτερο αυτό μεταφορικό μέσον.
Άλλος λέει: «- Ήθελε να δείξει ταπεινότητα.»
Άλλος λέει: «- Το άλογο ενέχει πολεμικό συμβολισμό, ενώι ο Χριστόc ήτο ο Βαcιλεύc τήc ειρήνηc!»
Άλλος έτσι, άλλος αλλοιώς. Μόνο που αυτού του είδους τα επιχειρήματα «ξεχνάνε» τις γκαμήλες της περιοχής καί την πεζοπορία.
Όμως, η ουσιαστική ερμηνεία -την οποία άπαντες αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι… καί θα καταλάβετε το γιατί- είναι η εξής:
Πώς ονομάζεται ο γάϊδαρος στ’ αρχαία Ελληνικά, δηλαδή την «παγκόσμια» γλώσσα της εποχής του Χριστού; Έτσι:



Καί τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, συνεπάγεται ένα λογοπαίγνιο:



Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται ΟΛΗ η ουσία!!!
Ο Χριστός καί οι οπαδοί Του, χωρίς να θίξουν ευθέως κανέναν, την έλεγαν άσχημα στους εβραίους (τους κατ’ εξοχήν πιστούς του Κρόνου)! Καί το χειρότερο, οι τελευταίοι γνώριζαν άριστα αρχαία Ελληνικά (που τά ‘χουμε παρατήσει εμείς, ως «άχρηστα» καί «νεκρά» – γ@μώ τους «μεταπολιτευτικούς» νόμους τους καί τα γιαλαντζή καθηγητηλίκια μερικών-μερικών), καί καταλάβαιναν πολύ καλά την ταβανόπροκα στα μάτια τους! Έλα, όμως, που η προσβολή δεν ήταν ευθεία, άρα δεν τους δινόταν το δικαίωμα ν’ αντιδράσουν!… Καί σκάζανε. Καί την καταπίνανε.
Σου λέει, κύριε, εγώ το γαϊδούρι μου καβαλλάω. Δεν σου έθιξα καμιά θρησκεία σου. Τί τσιρίζεις; Εκτός κι αν είσαι τρελλός, οπότε να σε κλείσουν μέσα.
Καί τα Κρονάκια δεν μπορούσαν να πούν τίποτε απολύτως.

Ακριβώς έτσι εξηγούνται καί τα διάφορα «ανεξήγητα», που συναντάμε στην Ιστορία εκείνης της εποχής.
  • Πχ, το ότι είχε διαδοθεί η φήμη ότι οι ιουδαίοι μέσα στο ιερό του «ναού του Σολομώντος» (Κρόνου, είπαμε) είχαν μιά γαϊδουροκεφαλή καί τη λάτρευαν… πράγμα που έτρεχε ν’ αναιρέσει ο Ιώσηπος, δήθεν ως κακόβουλη φήμη.
  • Ή το ότι ο Σαμψών σκότωνε τους Φιλισταίους με όπλο ένα γαϊδουροσάγονο, που είχε πάρει από έναν ψόφιο γάϊδαρο.
  • Ή το ότι οι αρχαίοι ημών ταύτιζαν τον γάϊδαρο με τον Τυφώνα.
Έτσι εξηγούνται όλα. Ακόμη καί το («ανεπίσημο», λέει) έμβλημα των (σφουγγοκωλαρίων των τζιούζ) «Ντέμοκρατζ».
Το μόνο «ανεξήγητο» που μένει, είναι το γιατί η έκφραση «γιά τον γάϊδαρο καβάλλα» είναι ειρωνική. Απλούστατα, επειδή ειρωνεύεται τον εγωϊσμό κάποιου, που την είδε τη δουλειά περίπου ως «νέος Χριστός». (Άρα, θα μπεί θριαμβευτικώς στα Ιεροσόλυμα, με οπαδούς να χειροκροτούν – κτλ.)
Ειρήσθω ότι η συγκεκριμένη έκφραση, κάποια εποχή (τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες καί στο πρώϊμο Βυζάντιο) είχε γίνει κυριολεκτική· εφαρμοζόταν στις μοιχαλίδες, τις οποίες ανέβαζαν σε γάϊδαρο ανάποδα (δηλ. με το πρόσωπο προς την ουρά του ζώου) γυμνές καί δεμένες, καί τις περιέφεραν σ’ όλη την πόλη γιά δημόσιο φτύσιμο. Φρίκη σκέτη – ανάμεικτη με φαιδρότητα, αν ο γάϊδαρος βρισκόταν στην εποχή του καί μύριζε τις ορμόνες της γυναίκας που είχε απάνω του!… (Θ’ άλλαζε η ανατομία του, επί το …μακρύτερον. Τί δεν καταλαβαίνετε;    )
Θα μου πείς, πρωτόγονες κοινωνίες. Τόσο καταλαβαίνανε, αυτά κάνανε.
Θα σου πω, σάμπως σήμερα έγιναν καλύτερες; Εντελώς γιά τον γάϊδαρο καβάλλα είναι οι περισσότερες.
Αλλά, ας μήν αφήσουμε να μας φύγει η ελπίδα γιά βελτίωση!

Υγ 1: Τί είναι, λέει, οι «γκογίμ»; …Γάϊδαροι υπηρέτες των «περιουσίων»;
Καλάααα… καλάααα… Θα θέλατε! 
Υγ 2: Θες μετά από το σημερινό αρθράκι να μπεί καμιά τρελλή φορολογία στους ιδιοκτήτες γαϊδάρων, ή ν’ απαγορευθεί εντελώς η κατοχή τέτοιου ζωντανού;!  Από τα Κρονογλείφοντα ξεφτέρια, τόσο τα δικά μας, όσο καί της «Ενωμένης» Ευρώπης, όλα να τα περιμένεις…