ΕΚΛΕΙΠΟΥΜΕ,ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ...

 Νίκος Σταθόπουλος

ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΜΕ
μια πίστη, για να ζούμε με "άνω θρώσκω" και όχι σαν χωμάτινες ματαιότητες...
μια πατρίδα, για να έχουμε ρίζα και πρόσωπο και χώμα να καλλιεργούμε, να περπατάμε με όσους αγαπάμε, να ορίζουμε το εμβαδόν του πολιτισμού μας...
μια οικογένεια, να εξατομικεύουμε την ασφάλεια και τη στοργή που τα χρειάζεται ο άνθρωπος για να μη φοβάται όταν νυχτώνει...
έναν παλιό πολιτισμό, που τόλμησε να γεννήσει Δημοκρατία και Θέατρο και Φιλοσοφία......
Και μας έπεισαν ότι είναι "μόδες παλιές και πασέ πολιτεύματα", και ότι "πρέπει" να αλλάξουμε τον ιστορικό τρόπο που βλέπουμε τη θάλασσα, τον ήλιο και τη σελήνη, να ξεχάσουμε τον Ερωτόκριτο και να γίνουμε "διεμφυλικοί δικαιωματιστές", να κάψουμε τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και να μελετάμε τα σώψυχα του κάθε "ποιητή" Φανφάρα....
Εκλείπουμε καμαρωτά, αποθέτουμε εθελοντικά στους θρόνους των Επικυρίαρχων όλα τα σωστικά τιμαλφή μας, βλέπουμε τα παιδιά μας να σκορπίζονται στον άνεμο των ξενόφερτων "must" κι εμείς δυναμώνουμε την τηλεόραση για να μην ακουστεί η προτροπή μας "μα απλά δεν το κάνεις καλά βρε βλάκα...", ψηφίζουμε τους ενδιάμεσους νταβατζήδες ξανά και ξανά, ονειρευόμαστε τον "πολιτισμό του διακοποδάνειου", ζηλεύουμε τους μετανάστες που "αυτοί πάντως την κοπάνησαν, εμείς θα ψοφήσουμε εδώ..."....
Στεγνοί, ψεύτικοι, ανερωτικοί, απολιθωμένοι, περιμένουμε τον επόμενο "Τσίπρα" για να ανανεώσουμε το μπινελίκι, να φρεσκάρουμε το σάπιο νερό στο ενυδρείο...
               -ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ" η πίστη,ούτε είναι μια γενική "αγάπη για όλα τα όντα"..δεν "ερμηνεύεται -προσλαμβάνεται" ατομικά ο Θεός, γιατί η Δημιουργία είναι καθολική ενέργεια και το συλλογικό αίρει τις ατέλειες του μερικού/ατομικού...δεν είναι "αγάπη των όντων" γιατί έτσι θεοποιούνται τα όντα και ακυρώνεται ο Δημιουργός,άρα, από "την πίσω πόρτα" εισάγεται ο αθεϊσμός......

...η πίστη είναι κοινοτικός τρόπος ζωής με θεμέλιο την προσωπική βούληση ουράνιας ανύψωσης....οι εκκλη...σιαστικές τελετές είναι η κοσμική θέσμιση του ιερού ως κοινής δράσης ενάντια στην ξένωση και την περιχαράκωση, είναι η "πειθαρχία" που σε γλιτώνει από τις αισθησιακές φενάκες και σου αποκαλύπτει το αόρατο......
..είναι η απόλυτη σχέση με τον Θεό που την επιτυγχάνει μια ανθρώπινη κοινότητα, μια "εκκλησία"..."εκκλησία" : ανταπόκριση σε μια "κλήση" και "λειτουργική συνέλευση πιστών"...
..είναι το υπέρτατο πράττειν της Ευχαριστίας όπου ως "σώμα" η ανθρώπινη ομάδα μετέχει στο μυστήριο της θείας μέθεξης
....ο ατομοκεντρισμός και η πανθεϊστική "αγάπη" είναι αοριστίες και "χύμα" μιας κοσμικής συνείδησης που "ψάχνεται" με τη λογική της εξουσίας των υλικών πραγμάτων...είναι "φιλοσοφικούρες" του αστικού κοσμοειδώλου όπου ο άνθρωπος είναι "ένα μάτσο σάρκα και κόκκαλα με έναν εγκέφαλο για κυβερνήτη" : δηλαδή, όπως ακριβώς εννοείται ο τζογαδόρος του χρηματιστηρίου, εννοείται και ο άνθρωπος της θρησκείας...
              -ΘΕΑΜΑ-ΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ των Παθών...ΟΚ..έστω...γιατί όχι;
..αλλά με ποια αισθητική, λογική, συγκίνηση, φιλοσοφία;
...τελικά,πλήρης αφαίρεση του υπερβατικού και της μεταφυσικής του θεϊκού στοιχείου, απόλυτη "απεικόνιση" ενός "ιστορικού περιστατικού"...διείσδυση "στη λεπτομέρεια της ιστορικής αλήθειας" που ουσιαστικά εκκινεί από την "πεποίθηση" ότι μιλάμε για ένα "ιστορικό δράμα" και όχι για μια Αποκάλυψη, για τον θεό και την ενανθρώπησή Του...
...ακούγεται "κανονικό" και "λογικό" και "της εξέλιξης" : να αφαιρέσουμε την "αφήγηση" και να δούμε τον Ιησού σαν "πάσχον Πρότυπο", σαν "ηρωική Συνείδηση", που εναντιώθηκε στο κοσμικό 'Αδικο και "έσπασε τα μούτρα του" στις συνωμοσίες των συμφερόντων
...αποθεοποίηση του Χριστού και κοπτοραπτική με στόχο μια "γήινη προσέγγιση"..."σεβαστική" τεχνική να κάνεις τους ανθρώπους να αρνηθούν την πίστη, να τα βλέπουν όλα τα σχετικά σαν υπόθεση επεισοδίου από κάποιο CSI...
..έξυπνος τρόπος να πολεμήσεις την πίστη, να "γειώσεις" τόσο πολύ τη θεϊκή αύρα ώστε να εκπέσει σε μια ακόμα "διαχειρίσιμη κακή εμπειρία"
...τα πρόσωπα με πλήρη τηλεοπτική "ζωγραφική", το story σαν "Λάμψη" και "Ο πρίγκιπας της φωτιάς", έστω σαν "στο Πήλιο στην Αργαλαστή..", ακύρωση της εσωτερικότητας και υπερεστίαση στον "σωματικό πόνο", αντίληψη του θέματος σα να πρόκειται για "όργιο δολοπλοκιών", μια οπτική "πολιτικής" και "σχέσεων"
...όλο και περισσότερο καδράρισμα στον Ιούδα(..σε λίγο αυτός θα είναι το "τραγικό πρόσωπο", και ο Ιησούς θα ξεπέσει σε "όργανο του πεπρωμένου του 'Ηρωα Ιούδα"...), όλο και περισσότερο "εμβάθυνση" στα "διλήμματα του άρχειν" του Πιλάτου
..θεματικές πιασάρικες στον κόσμο της "μεγάλης Συνωμοσίας των Εμπόρων", ώστε να επιβληθεί ένας "ορθολογικός" αναστοχασμός των Παθών και της Πίστης, να "ζούμε" πια τον Ιησού, τον Θεό, σαν "ένα ιστορικό επεισόδιο", σαν μια "θλιβερή στιγμή της οιονεί καθημερινότητας του προσωρινού ανθρώπου"...
===================

Δημήτρης Σταματάκης

       Κακά τα ψέματα. Λίγα πράγματα πλέον θυμίζουν τριγύρω μας την Μεγαλοβδόμαδα και τα Πάθη...Είναι απίστευτες οι...αλλότριες ενασχολήσεις των περισσοτέρων, μαζί με το βίωμα του αμοραλισμού και της απάθειας. Άρχισαν πάλι φέτος τα σιωνιστικά και εβραϊκά ''επιστημονικά'' ντοκιμαντέρ για την Μεγάλη Εβδομάδα με την αδιαφορία βέβαια μιας υπνώττουσας κοινωνίας...Έχει ενδιαφέρον να αναφέρω κάποια :
Ο Γαμαλιήλ και τα παιδικά χρόνια του Παύλου, όταν ήταν ''μορφωμένος'' ενάντιος των Χριστι...ανών (!)... Το χώμα του Γολγοθά και η γεωλογική του σύσταση, που τον έκαναν τόπο σταύρωσης....''Ιατροδικαστική έρευνα'' για το πως...βασανίστηκε ο Χριστός και τι είδους πόνους τράβηξε, έτσι ώστε να αποφανθούν κριτικά διάφορες ιατρικές ειδικότητες...
Παντού αποδόμηση έως και μετριοπαθής χλεύη για την Ορθοδοξία και του Χριστού την Πίστη την Αγία με τα ''απόκρυφα ευαγγέλια'' να κυριαρχούν στα μίντια και να ερεθίζουν το φιλοθεάμον κοινό της ανούσιας βλακείας...
Πουθενά, ακόμα και στα κρατικά κανάλια εννοείται, δεν υπάρχει η Παράδοση της καθ' ημάς Ανατολής, απουσιάζουν ένα σωρό σειρές και εορταστικά αφιερώματα του παρελθόντος για το Πάσχα και την Ελλάδα...
Κρίμα. Κυρίως κρίμα για ολόκληρες γενιές που μεγαλώνουν στεγνά και χωρίς να νιώθουν ούτε ίχνος από Ρωμαίικη Λαμπρή, δυστυχώς...