Γράφει ο Νίκος Σταθόπουλος
ΠΡΩΙ,ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΑΠΌ ΑΧΑΡΝΑΙ προς Ελευσίνα...διασχίζοντας τη λεωφόρο ΝΑΤΟ, τη βιομηχανική περιοχή
...σε τρεις τέσσερις στάσεις εκεί, κατεβαίνουν τσούρμα με προφανή προορισμό βιοτεχνίες, βιομηχανίες, εμπορικές επιχειρήσεις της περιοχής
...τι το περίεργον;..μόνο το γεγονός ότι σε ποσοστό θα έλεγα 90%, ήταν ξένοι, από Πακιστάν κυρίως και Αφρική...μια αλλοδαπή εργατική τάξη(;;), χωρίς κανένα στοιχείο απαραίτητο για να συσταθεί ένα έστω διεκδικητικό προλεταριάτο, κάτι που ασφαλώ...ς θα βραχυκύκλωνε έστω τα υλοποιούμενα πλάνα διαμόρφωσης μιας ποδηγετημένης, ανασφαλούς, εκβιαζόμενης, φτωχοποιούμενης κατά βούληση κοινωνίας..μια "εργατική τάξη" πολιτισμικής υφής, δηλαδή εθνικοθρησκευτική μειονότητα μάλλον και "κοινωνικός χώρος"...
...μια αλλοδαπή εργατική τάξη(δηλαδή, εικαιριακοί μεταναστευτικοί πληθυσμοί), που θα συναινεί στην πολυειδή εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης για ένα κομμάτι ψωμί, και που αδίστακτα θα "σπάει" κάθε αγώνα για βιοτική αξιοπρέπεια, εργασιακή δικαιοσύνη, καλύτερες συνθήκες εργασίας
...μια αλλοδαπή εργατική τάξη χωρίς εθνική συνείδηση και με κουλτούρα υπακοής, με κοινωνικά έθη εστιασμένα σε πολιτισμικά στερεότυπα
...και, βέβαια, από το λεωφορείο έλειπε η ελληνική εργατική τάξη, άνεργη πια και παρακμιακή, εξουδετερωμένη στην πιο μαύρη ανασφάλεια και αγωνία, έλειπε το εγχώριο εργατικό δυναμικό από μια θνήσκουσα οικονομία με αυξητική την ισχυρή τάση να βάζουν λουκέτο οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες
...κι όταν το λεωφορείο άδειασε από τους μετανάστες, απέμεινε ως πλειοψηφία μια υποπολιτισμική παρουσία γύφτων, ναι, ναι, "Ρομά", με συμπεριφορές ανάμεσα στην εμετική αντικοινωνικότητα και την πρόδηλη αυθάδη ανομιακότητα
...από την "κουλτούρα κλασικής μουσικής" της κας.Δάφνης, στην σοφιστικέ πόζα της μοδάτης ευρωπαϊλας της Περιστέρας, περάσαμε όλη την κόλαση των προσαρμογών/μεταρρυθμίσεων που ερήμωσαν τον τόπο και τη ζωή, και τα επανεποικίζουν με μια συντριπτική υποκατωτατοποίηση
...μας καταντούν μια "έρημη χώρα" με παρδαλό πληθυσμό και πολιτιστικό εκφυλισμό
...αυτά τα ασαφή και θλιμμένα πρωινά, έχουν χάσει ακόμα και τον εργατικό ρομαντισμό του "σοσιαλιστικού ρεαλισμού", εκείνη την έστω μελό και ιδεολογική ευαισθησία που πάντως συντηρούσε παραστάσεις κοινωνικής αλλαγής και ανθρωπιάς
...η φάμπρικα δε σφυρίζει πια, αφού με έναν επιβιωτίστικο παβλοφισμό ανατολίτικης κοπής, οι εργάτες πάνε αγελαίως για τη δουλειά από μόνοι τους, έχοντας ενσωματώσει κάθε απαίτηση απόλυτης ευθυγράμμισης..ήρθαν σαν δούλοι ευνουχιστικών θρησκειών, και με αυτό το φορτίο κρετινισμού και φανατισμού ορίζουν πλέον το ελληνικό κοινωνικό...
...ένας πνιγηρός μη πολιτισμός αλλοιώνει σταθερές και ελπίδες, εργατικοποιεί με τον πιο μεσαιωνικό τρόπο τη ζωή
...γύφτοι, ξένοι, μαφίες, εντείνουν μια επιδρομή που δίνει στα πράγματα ένα φρικτό νόημα μεταμοντέρνου ολοκαυτώματος
...λασποβροχή και μεταμελαγχολία, ενός πλέον σχεδόν μη ελληνικού πρωινού...
Οσο για εμάς;
...σε τρεις τέσσερις στάσεις εκεί, κατεβαίνουν τσούρμα με προφανή προορισμό βιοτεχνίες, βιομηχανίες, εμπορικές επιχειρήσεις της περιοχής
...τι το περίεργον;..μόνο το γεγονός ότι σε ποσοστό θα έλεγα 90%, ήταν ξένοι, από Πακιστάν κυρίως και Αφρική...μια αλλοδαπή εργατική τάξη(;;), χωρίς κανένα στοιχείο απαραίτητο για να συσταθεί ένα έστω διεκδικητικό προλεταριάτο, κάτι που ασφαλώ...ς θα βραχυκύκλωνε έστω τα υλοποιούμενα πλάνα διαμόρφωσης μιας ποδηγετημένης, ανασφαλούς, εκβιαζόμενης, φτωχοποιούμενης κατά βούληση κοινωνίας..μια "εργατική τάξη" πολιτισμικής υφής, δηλαδή εθνικοθρησκευτική μειονότητα μάλλον και "κοινωνικός χώρος"...
...μια αλλοδαπή εργατική τάξη(δηλαδή, εικαιριακοί μεταναστευτικοί πληθυσμοί), που θα συναινεί στην πολυειδή εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης για ένα κομμάτι ψωμί, και που αδίστακτα θα "σπάει" κάθε αγώνα για βιοτική αξιοπρέπεια, εργασιακή δικαιοσύνη, καλύτερες συνθήκες εργασίας
...μια αλλοδαπή εργατική τάξη χωρίς εθνική συνείδηση και με κουλτούρα υπακοής, με κοινωνικά έθη εστιασμένα σε πολιτισμικά στερεότυπα
...και, βέβαια, από το λεωφορείο έλειπε η ελληνική εργατική τάξη, άνεργη πια και παρακμιακή, εξουδετερωμένη στην πιο μαύρη ανασφάλεια και αγωνία, έλειπε το εγχώριο εργατικό δυναμικό από μια θνήσκουσα οικονομία με αυξητική την ισχυρή τάση να βάζουν λουκέτο οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες
...κι όταν το λεωφορείο άδειασε από τους μετανάστες, απέμεινε ως πλειοψηφία μια υποπολιτισμική παρουσία γύφτων, ναι, ναι, "Ρομά", με συμπεριφορές ανάμεσα στην εμετική αντικοινωνικότητα και την πρόδηλη αυθάδη ανομιακότητα
...από την "κουλτούρα κλασικής μουσικής" της κας.Δάφνης, στην σοφιστικέ πόζα της μοδάτης ευρωπαϊλας της Περιστέρας, περάσαμε όλη την κόλαση των προσαρμογών/μεταρρυθμίσεων που ερήμωσαν τον τόπο και τη ζωή, και τα επανεποικίζουν με μια συντριπτική υποκατωτατοποίηση
...μας καταντούν μια "έρημη χώρα" με παρδαλό πληθυσμό και πολιτιστικό εκφυλισμό
...αυτά τα ασαφή και θλιμμένα πρωινά, έχουν χάσει ακόμα και τον εργατικό ρομαντισμό του "σοσιαλιστικού ρεαλισμού", εκείνη την έστω μελό και ιδεολογική ευαισθησία που πάντως συντηρούσε παραστάσεις κοινωνικής αλλαγής και ανθρωπιάς
...η φάμπρικα δε σφυρίζει πια, αφού με έναν επιβιωτίστικο παβλοφισμό ανατολίτικης κοπής, οι εργάτες πάνε αγελαίως για τη δουλειά από μόνοι τους, έχοντας ενσωματώσει κάθε απαίτηση απόλυτης ευθυγράμμισης..ήρθαν σαν δούλοι ευνουχιστικών θρησκειών, και με αυτό το φορτίο κρετινισμού και φανατισμού ορίζουν πλέον το ελληνικό κοινωνικό...
...ένας πνιγηρός μη πολιτισμός αλλοιώνει σταθερές και ελπίδες, εργατικοποιεί με τον πιο μεσαιωνικό τρόπο τη ζωή
...γύφτοι, ξένοι, μαφίες, εντείνουν μια επιδρομή που δίνει στα πράγματα ένα φρικτό νόημα μεταμοντέρνου ολοκαυτώματος
...λασποβροχή και μεταμελαγχολία, ενός πλέον σχεδόν μη ελληνικού πρωινού...
Οσο για εμάς;
ΔΗΛΑΔΗ, ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ;...απλώς, βλάκα μου, "γκρίζαραν" τη Μακεδονία, σχετικοποίησαν την υπόστασή της, ό,τι δηλαδή έκανε ο Σημίτης με τα 'Ιμια κάνοντας τον τουρκικό επεκτατισμό να "γκαζώσει"..κοίτα τις συζητήσεις περί "Βόρειας Μακεδονίας" : έχουν μια λογική λόγος-αντίλογος με απόλυτο ανακάτεμα δίκιου με άδικο, μια λογική "ρευστοποίησης" σε βάση "διάστασης αφηγήσεων"...μπαίνουμε σε αγριότατες εποχές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου