Πληθυντικός ευγενείας [Το κείμενο γράφτηκε το 2009,αλλά είναι πάντα επίκαιρο]
Κατερίνα Γκαράνη
Από που αντλούν την εξουσία όλοι αυτοί οι «τύποι» που «δημοκρατικά» βασανίζουν ένα ολόκληρο λαό ακόμη και τους υποτακτικούς τους με μόνιμη επωδό το «με ψήφισε ο λαός, είμαι αιρετός»;
Ψάχνεις τα λεξικά να βρεις το τι σημαίνει ανεπαρκής, βλαξ, ανίκανος, ευγένεια και τρελαίνεσαι γιατί μάλλον πρέπει να γραφτούν ξανά από την αρχή διότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Αγαπητέ ψηφοφόρε στην Ελλάδα καίγεται το σύμπαν από ασφαλιστικό, παιδεία, υγεία, (βάλε και συ, μέσα θα είσαι) και οι οργανισμοί εξουσίας (κόμματα) με τα επιτελεία τους αναλύουν πότε θα κάνουν εκλογές και αν οι μονάδες των σφυγμομετρήσεων θα τους πάνε με σιγουριά στην «καρέκλα».
Αγαπητέ μου συχωριανέ, τι όπλα διαθέτει ο διορισμένος περιφερειάρχης με τον διορισμένο «αιρετά και δημοκρατικά» νομάρχη για να σε πείσουν ότι στο χωριό μας που ζει ακόμη από την κτηνοτροφία, τους αμπελώνες, τα πορτοκάλια, τις ελιές πρέπει να γίνει βιομηχανικό πάρκο χωρίς να έχει ούτε μια αίτηση από βιομηχανία; Πώς σε έπεισε ότι στο χωριό μας θα κάνει χιονοδρομικό κέντρο αφού δεν χιονίζει, φτιάχνοντας λεει τεχνητό χιόνι; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον «αιρετό» να δίνει άδειες οικοδομής κακόγουστων ξενώνων μέσα σε δάση εις το όνομα της «αειφόρου ανάπτυξης»; Στο κάτω-κάτω ρώτησε τον παππού που ζει στην κληρονομική του ερημιά αν θέλει να πάει τις γίδες του στην άκρη του δρόμου για να περάσει η μαντάμ με την παρέα της για ρομαντικό Σαββατοκύριακο στα όρη και στα λαγκάδια;
Αγαπητέ συμπολίτη, πώς αφήνεις τον «αιρετό» δήμαρχο να καταστρέφει μνημεία χιλιάδων χρόνων, να κόβει αιωνόβια δέντρα, να χτίζει καταπατημένα οικόπεδα πάνω σε αρχαία, να παραδίδει τα πάντα σε έργα ΣΔΙΤ που δεν είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου αλλά μόνον υπέρ «απόρων κορασίδων» και της απληστίας. Πώς δίνει άδειες σε επιχειρήσεις χωρίς να ελέγξει στο ελάχιστο την καταστροφή που κάνουν τα λύματά τους σε λιμνοθάλασσες, ποτάμια και λίμνες;
Αγαπητέ μου συνάνθρωπε, πώς ανέχεσαι την συμπεριφορά του εργάτη του δημόσιου που την στιγμή της ευγενικής παρατήρησής σου να βάλει ένα πλέγμα στο χαντάκι που σκάβει για να μην πέσουν μέσα παιδιά, σου απαντά με ειρωνεία «τα παράπονα στον δήμαρχο». Πώς αντέχεις να μην τον κάνεις «τούμπανο» στο ξύλο και να τον στείλεις «ως παράπονο στον δήμαρχο»;
Αγαπημένε μου (!)(;)(;) πολιτικέ η αηδία ως λέξη υπάρχει στον εγκέφαλό σου; Γιατί αν παραιτηθείς από αηδία για τον εμπαιγμό του λαού θα σε γράψει η ιστορία.
Αγαπημένοι μου «συνέλληνες», μη μου πείτε ότι κάποια από αυτά δεν είναι μέσα στην καθημερινότητά σας, αλλά μάλλον θα πήρατε και εσείς την απάντηση κάποιου «αιρετού» δημάρχου, «αν δεν σου αρέσει πήγαινε να ζήσεις αλλού». Μάλιστα, πήγαινε αλλού εσύ γιατί τώρα ήρθε ο «φωτισμένος», ο «αιρετός» να φέρει την «ανάπτυξη» που περνάει σαν καλώδιο από τον υπαλληλάκο του στον μηχανικό του, στον κολλητό του, στον κομματικό του και τέλος πάλι στον εαυτό του.Τώρα ξέρω από που αντλούν την εξουσία τους οι «τύποι»: Από εμένα τον ανεπαρκή, τον βλάκα και τον ανίκανο που του έμεινε μόνο η ευγένεια και η αγωγή ως κληρονομιά από μια οικογένεια που όλοι δούλευαν, για να πει μία τελευταία κουβέντα στον εκλεγμένο από τον «λαό»: «Κύριε Αιρετέ, μπορείτε σας παρακαλώ να πάτε στο διάολο;»
Κατερίνα ΓκαράνηΑπό που αντλούν την εξουσία όλοι αυτοί οι «τύποι» που «δημοκρατικά» βασανίζουν ένα ολόκληρο λαό ακόμη και τους υποτακτικούς τους με μόνιμη επωδό το «με ψήφισε ο λαός, είμαι αιρετός»;
Ψάχνεις τα λεξικά να βρεις το τι σημαίνει ανεπαρκής, βλαξ, ανίκανος, ευγένεια και τρελαίνεσαι γιατί μάλλον πρέπει να γραφτούν ξανά από την αρχή διότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Αγαπητέ ψηφοφόρε στην Ελλάδα καίγεται το σύμπαν από ασφαλιστικό, παιδεία, υγεία, (βάλε και συ, μέσα θα είσαι) και οι οργανισμοί εξουσίας (κόμματα) με τα επιτελεία τους αναλύουν πότε θα κάνουν εκλογές και αν οι μονάδες των σφυγμομετρήσεων θα τους πάνε με σιγουριά στην «καρέκλα».
Αγαπητέ μου συχωριανέ, τι όπλα διαθέτει ο διορισμένος περιφερειάρχης με τον διορισμένο «αιρετά και δημοκρατικά» νομάρχη για να σε πείσουν ότι στο χωριό μας που ζει ακόμη από την κτηνοτροφία, τους αμπελώνες, τα πορτοκάλια, τις ελιές πρέπει να γίνει βιομηχανικό πάρκο χωρίς να έχει ούτε μια αίτηση από βιομηχανία; Πώς σε έπεισε ότι στο χωριό μας θα κάνει χιονοδρομικό κέντρο αφού δεν χιονίζει, φτιάχνοντας λεει τεχνητό χιόνι; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον «αιρετό» να δίνει άδειες οικοδομής κακόγουστων ξενώνων μέσα σε δάση εις το όνομα της «αειφόρου ανάπτυξης»; Στο κάτω-κάτω ρώτησε τον παππού που ζει στην κληρονομική του ερημιά αν θέλει να πάει τις γίδες του στην άκρη του δρόμου για να περάσει η μαντάμ με την παρέα της για ρομαντικό Σαββατοκύριακο στα όρη και στα λαγκάδια;
Αγαπητέ συμπολίτη, πώς αφήνεις τον «αιρετό» δήμαρχο να καταστρέφει μνημεία χιλιάδων χρόνων, να κόβει αιωνόβια δέντρα, να χτίζει καταπατημένα οικόπεδα πάνω σε αρχαία, να παραδίδει τα πάντα σε έργα ΣΔΙΤ που δεν είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου αλλά μόνον υπέρ «απόρων κορασίδων» και της απληστίας. Πώς δίνει άδειες σε επιχειρήσεις χωρίς να ελέγξει στο ελάχιστο την καταστροφή που κάνουν τα λύματά τους σε λιμνοθάλασσες, ποτάμια και λίμνες;
Αγαπητέ μου συνάνθρωπε, πώς ανέχεσαι την συμπεριφορά του εργάτη του δημόσιου που την στιγμή της ευγενικής παρατήρησής σου να βάλει ένα πλέγμα στο χαντάκι που σκάβει για να μην πέσουν μέσα παιδιά, σου απαντά με ειρωνεία «τα παράπονα στον δήμαρχο». Πώς αντέχεις να μην τον κάνεις «τούμπανο» στο ξύλο και να τον στείλεις «ως παράπονο στον δήμαρχο»;
Αγαπημένε μου (!)(;)(;) πολιτικέ η αηδία ως λέξη υπάρχει στον εγκέφαλό σου; Γιατί αν παραιτηθείς από αηδία για τον εμπαιγμό του λαού θα σε γράψει η ιστορία.
Αγαπημένοι μου «συνέλληνες», μη μου πείτε ότι κάποια από αυτά δεν είναι μέσα στην καθημερινότητά σας, αλλά μάλλον θα πήρατε και εσείς την απάντηση κάποιου «αιρετού» δημάρχου, «αν δεν σου αρέσει πήγαινε να ζήσεις αλλού». Μάλιστα, πήγαινε αλλού εσύ γιατί τώρα ήρθε ο «φωτισμένος», ο «αιρετός» να φέρει την «ανάπτυξη» που περνάει σαν καλώδιο από τον υπαλληλάκο του στον μηχανικό του, στον κολλητό του, στον κομματικό του και τέλος πάλι στον εαυτό του.Τώρα ξέρω από που αντλούν την εξουσία τους οι «τύποι»: Από εμένα τον ανεπαρκή, τον βλάκα και τον ανίκανο που του έμεινε μόνο η ευγένεια και η αγωγή ως κληρονομιά από μια οικογένεια που όλοι δούλευαν, για να πει μία τελευταία κουβέντα στον εκλεγμένο από τον «λαό»: «Κύριε Αιρετέ, μπορείτε σας παρακαλώ να πάτε στο διάολο;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου