Μόρια που υπάρχουν στο γενετικό υλικό όλων των οργανισμών της Γης εντοπίστηκαν σε έναν μετεωρίτη που έπεσε στην Αυστραλία το 1969, ενισχύοντας τη θεωρία ότι οι βασικοί δομικοί λίθοι για την εμφάνιση της ζωής προήλθαν από το Διάστημα.
Ο διάσημος μετεωρίτης του Μέρκισον είναι γνωστό από παλαιότερες μελέτες ότι περιέχει οργανικές ουσίες όπως αμινοξέα, βασικά συστατικά των πρωτεϊνών. Διαπιστώνεται τώρα ότι περιέχει και δύο νουκλεοβάσεις, μόρια του DNA και του RNA.
«Γνωρίζουμε ότι μετεωρίτες σαν τον μετεωρίτη του Μέρκισον, τον οποίο αναλύσαμε, έφερναν στη Γη τους δομικούς λίθους της ζωής πριν από 3,8 έως 4,5 δισ. χρόνια πριν» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Ζίτα Μάρτινς του Imperial College στο Λονδίνο, επικεφαλής της ευρω-αμερικανικής ομάδας.
Πολλοί επιστήμονες παραμένουν δύσπιστοι όσον αφορά τα παλαιότερα ευρήματα στον μετεωρίτη του Μέρκισον, καθώς είναι πεπεισμένοι ότι ο βράχος από το διάστημα μολύνθηκε με οργανικές ουσίες κατά την πτώση της στο έδαφος.
Αυτή τη φορά οι ερευνητές είναι σχεδόν βέβαιοι για την εξωγήινη προέλευση των νουκλεοβάσεων, καθώς βρέθηκαν να περιέχουν άνθρακα-13, ένα σπάνιο ισότοπο που δεν μπορεί να σχηματίστηκε στη Γη.
Τα μόρια που ανίχνευσαν είναι η ουρακίλη, μία από τις βάσεις του RNA -από το οποίο μάλιστα πιστεύεται ότι προήλθαν οι πρώτες μορφές ζωής στη Γη- και η ξανθίνη, μια νουκλεοβάση που δεν περιέχεται στο ίδιο το RNA ή το DNA, αλλά εμπλέκεται σε χημικές διεργασίες των νουκλεϊκών οξέων.
Η μελέτη βασίστηκε στις μεθόδους της χρωματογραφίας αερίων και φασματομετρίας μάζας, τεχνολογίες που δεν ήταν διαθέσιμες σε παλαιότερες αναλύσεις του μετεωρίτη του Μέρκισον.
«Επειδή οι μετεωρίτες θεωρούνται απομεινάρια από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, τα βασικά συστατικά της ζωής -συμπεριλαμβανομένων των νουκλεοβάσεων- θα μπορούσαν να είναι διαδεδομένα στο Σύμπαν» εκτίμησε ο Μαρκ Σέφτον, επίσης του Imperial College.
«Καθώς όλο και περισσότερα βασικά συστατικά της ζωής ανακαλύπτονται σε σώματα από το Διάστημα, η δυνατότητα εμφάνισης ζωής οπουδήποτε υπάρχει η κατάλληλη χημεία φαίνεται όλο και πιο πιθανή» είπε.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο Earth Planetary Science Letters.
ΠΗΓΗ: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=911095&lngDtrID=252
Η ελληνική γλώσσα φέρνει τα σημάδια της θεωρίας της «Διττότητας».
Ο J.P. Garnier Malet αποδεικνύει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες γνώριζαν την πραγματικότητα της «Διττότητας» για τον χρόνο πολύ καλά. Αυτή και την είχαν κωδικοποιήση στο αλφάβητο, στη γλώσσα τους και στα αρχαία ελληνικά κείμενα πριν καν υπάρξουν άλλες γλώσσες στον κόσμο. Τις πληροφορίες αυτές πήρε από τον «Τίμαιο του Πλάτωνα».
Η κωδικοποίηση των ανοιγμάτων του χρόνου που πιστοποιούμε με τη μελέτη της ελληνικής γλώσσας και των αρχαίων κειμένων, αποδεικνύει ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των άλλων γλωσσών και ξεκινά από μια μακρινή εποχή όπου έχουμε την εντύπωση ότι ο άνθρωπος ζούσε σαν άγριος, επισημαίνει ο Δρ. Πυρηνικής Μηχανικής στις Βρυξέλλες Ιωάννης Αναστασίου, συνεργάτης του Γάλλου ερευνητή.
Αυτή η αρχή επέτρεψε σε ασύγκριτους επιστήμονες, αστρονόμους και μαθηματικούς να καταγράψουν τις 54 απαραίτητες διακλαδώσεις του χρόνου, που ονομάζονται στη σημερινή θεωρία υποχρεωτικά σημεία περάσματος με την βοήθεια 27 μικρών και 27 κεφαλαίων γραμμάτων που αποτελούν το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο. Σύμφωνα με τον Δρ. Ιωάννη Αναστασίου, ο Γάλλος επιστήμονας « Αποδεικνύει τον πρωταρχικό ρόλο που έπαιξε η αρχαία ελληνική γλώσσα και σκέψη στην κατανόηση της λειτουργίας του σύμπαντος από τον άνθρωπο. Οι Έλληνες και σήμερα μπορούν να ξαναπαίξουν και πάλι σημαντικό ρόλο, γιατί είναι διαποτισμένοι περισσότερο από κάθε άλλον από την αρχαία ελληνική σκέψη».
Πρόκειται για μια νέα επιστημονική θεωρία που ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες των Ελλήνων για την αναγνώριση των καταβολών και της αξίας της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας κατανοώντας επιτέλους τη σημασία της«Αρχής του άλφα (α) και του ωμέγα» των αρχαίων.
Το ηλιακό μας σύστημα εξελίσσεται σύμφωνα με ένα κύκλο 25.920 ετών που χωρίζει το παρελθόν και το μέλλον από το παρόν με 12 περιόδους των 2.160 ετών. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μετέδωσαν αυτή την βασική έννοια του διαχωρισμού (Ώρα) που επιτρέπει σε ένα δημιούργημα να μεγαλώσει στο μέλλον (αρΩ), ένας διαχωρισμός που ονομαζόταν από τους Έλληνες η «Αρχή του άλφα και του ωμέγα», του πρώτου (α = 1) και του τελευταίου (ω = 800). Η ελληνική μυθολογία, που έχει διαστρεβλωθεί από χιλιετηρίδες σκοταδισμού, επιτρέπει τη διδασκαλία της δημιουργικής αρχής του άλφα και του ωμέγα που μπορεί να παρατηρηθεί τόσο στους γαλαξίες όσο και στα σωματίδια, και εξηγεί τον δεσμό μεταξύ της αρχαίας ελληνικής γραφής και της θεωρίας της Διττότητας.
Οι Έλληνες γνώριζαν τη χρήση του φιδιού στη θεωρία της Διττότητας ( Πύθιος Απόλλων ) και προέβλεπαν ( Πυθία ) τους κινδύνους και έτσι τους απέτρεπαν, αντί να τους περιμένουν μοιρολατρικά. Όπως τότε οι Έλληνες έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε ξανά να χρησιμοποιήσουμε την ασυνέχεια του Χρόνου για να μας τροφοδοτεί με συνεχείς πληροφορίες μέσα από τα ανεπαίσθητα ανοίγματά του με την μορφή διαισθήσεων και προμηνυμάτων. Στα χρυσά έπη μπορούμε να διαβάσουμε πως καθημερινά εφάρμοζαν την αρχή αυτή στη ζωή τους οι Πυθαγόρειοι. Το κηρύκειο επίσης σύμβολο της μαντείας του Ερμή, χρησιμοποιεί την δπλή έλικα της Διττότητας. Αυτός ο ελικοειδής δεσμός, που παρουσιάζεται σαν φίδι, ενώνει τους διάφορους χρόνους, επιτρέποντας τις προβλέψεις που ονομάζονται στην σημερινή θεωρία «Προβλεπτικές Πληροφορίες», χάρη στη θεωρία της Διττότητας ( Doubling Theory )είναι τώρα δυνατόν να κατανοήσουμε την πρωταρχική σημασία της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου της που κωδικοποιούν στην εντέλεια τις αυστηρές, επιστημονικές έννοιες αυτής της θεωρίας,
Σήμερα, στο τέλος του Πλατωνικού ενιαυτού των 25.000 ετών, φθάσαμε και αποτελούμε αυτό το μέλλον των πολύ αρχαίων Ελλήνων, και αντιμετωπίζουμε στο ηλιακό μας σύστημα την αμείλικτη σύγκλιση των τριών ροών του Χρόνου σε μια μόνο ροή, και επομένως τον κίνδυνο να ζήσουμε δυσάρεστα δυναμικά, που έχουμε σπείρει εμείς οι ίδιοι όλες τις χιλιετίες……… .(( Περιοδικον νεμμεσης ))
Ενα πιο πληρες αρθρο και εικονες σχετικες εδωhttp://miastala.com/s/?p=2975...και επειδη ο χρονος που αναφερεται αφορα στη μεγαλη περιοδο της μεταπτωσης των ισημεριων-με το διαστημα των 2160 ετων να φανερωνει τις ζωδιακες εποχες-ενα πολυ κατατοπιστικο αρθρο για τις μεταπτωσεις εδω
http://www.astrologicon.org/uranometria/precession-of-the-equinoxes.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου