ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΧΗΜΙΑΣ


ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΙΟΥΛΑΣ ΣΕΡΓΗhttp://www.facebook.com/profile.php?id=1553883555#!/note.php?note_id=450522601286&id=1553883555&ref=mf

Καταστρέφεις τα πάντα γύρω σου. Δημιουργείς πανικό. Κάνεις ψυχολογικό πόλεμο.
Δημιουργείς φασαρία. Έχεις πολλά νεύρα και πρέπει να ηρεμίσεις. Πρέπει να ανακτήσεις την ψυχραιμία σου. Χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Νιώθεις ότι δεν έχεις πολύ χρόνο. Φεύγει γρήγορα περνάει σαν άνεμος και εσύ αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου βλέπεις την ασχήμια σου και τρομάζεις. Ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου και μουσκεύεις στον ιδρώτα. Όταν σε παίρνει ο ύπνος ξυπνάς από τους εφιάλτες σου.
Το παιχνίδι φεύγει από τον έλεγχο σου. Νιώθεις να χάνεις την εξουσία που είχες. Δεν έχεις πια τον σεβασμό των άλλων. Και φταις εσύ. Και το ξέρεις, κι αυτό κάνει χειρότερα τα πράγματα. Νόμιζες πως το βασίλειο σου θα είναι αιώνιο. Προσπαθείς να τα διορθώσεις, αλλά κάνεις σπασμωδικές κινήσεις από τον πανικό σου και τα χειροτερεύεις. Στην ουσία του θέματος βρίσκεσαι σε απόγνωση.
Και εγώ δεν σε λυπάμαι. Δεν έχω κακία απέναντι σου γιατί αυτό είναι προνόμιο όντων σαν εσένα, και γιατί κατανοώ την διαφορετικότητα μας, αλλά δεν σε λυπάμαι κιόλας. Δεν σου έφτανε το μισό μισό, όχι.. τα ήθελες όλα.
Και δεν σε αγαπώ, γιατί δεν αγαπώ το μίσος, τον υπέρ του μέτρου εγωισμό, την υπεροψία, την κενότητα του χαρακτήρα σου, την αδιαφορία σου προς τους αδύναμους, την βρωμιά που υπονοούν οι λέξεις σου.
Είσαι από αυτούς που θα βάλουν το νεογέννητο γατάκι μέσα στο βάζο, θα το ταίζεις με ένα λάστιχο και αυτό μεγαλώνοντας θα παίρνει το γεωμετρικό σχήμα του, ώστε να το πουλήσεις ως διακοσμητικό σε όντα σαν κι εσένα. Με σκοπό το κέρδος. Γιατί δεν πονάς κανέναν και τίποτα πέρα από τον εαυτό σου.
Είσαι από αυτούς που θα βομβαρδίσουν έναν τόπο χωρίς να σκεφτεί τον πόνο που θα προκαλέσει. Είσαι από αυτούς που δεν τους νοιάζει η ίδια η οικογένεια τους, που στον βωμό του κέρδους κι αυτή εύκολα θα θυσιαστεί.
Εσύ είσαι που θα μολύνεις ότι σκεφτείς. Σαν τεχνητό μικρόβιο που βγήκε από ένα εργαστήριο και δεν έχουμε τα αντισώματα να το πολεμήσουμε.
Είσαι συχνά η κεφαλή μιας οικογένειας, ο αφέντης μιας ομάδας, η ο άρχοντας μιας χώρας, που θα δώσει εντολές οι οποίες πρέπει να εκτελούνται πάση θυσία.
Αυτοθαυμάζεσαι. Δεν θα δεχτείς ποτέ την άρνηση από τους υποδεέστερους, αλλά και δεν θα αρνηθείς ποτέ τις εντολές των ανωτέρων σου.
Ασχολείσαι αποκλειστικά και μόνο σε ότι αφορά την δύναμη που προσφέρει αυτός ο υλιστικός πλανήτης, σε εξουσία του ανθρώπινου δυναμικού ώστε να μείνουν εγκλωβισμένοι εδώ μαζί σου, και το χρήμα.
Τάζεις πολλά και κάποιοι άνθρωποι, ενώ γεννήθηκαν με άλλες προδιαγραφές εξαπατήθηκαν, έχασαν τον δρόμο τους, και τώρα πια δεν έχουν προσωπικότητα δεν ζουν την δική τους ζωή, αλλά των άλλων.
Σε εσένα μιλάω κακάσχημο πλάσμα, που κάνεις τα πάντα για να είσαι μέσα στα πράγματα αυτού του κόσμου, γιατί βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν θα πας πουθενά αλλού, διότι είσαι από αυτούς που θα είναι αιώνια εδώ.
Όλες τις ζωές σου εδώ θα τις ζήσεις.
Και κάθε φορά τρέχεις, βιάζεσαι να προλάβεις να κάνεις το χειρότερο που μπορείς παρασύροντας κι άλλους μαζί.

Και είμαστε και εμείς εδώ για κάποιο λόγο.
Ίσως με τον λόγο μας, με την στάση ζωής που έχουμε υιοθετήσει να σε εκνευρίζουμε, και να σε αναγκάζουμε να κάνεις εκείνες τις σπασμωδικές κινήσεις που λέγαμε.
Και κάνοντας αυτές τις κινήσεις ίσως κάποιοι από αυτούς που σε ακολουθούν να διαπιστώνουν κάτι, και έτσι να χάνεις που και που κάποιον οπαδό.
Βλέπεις εμείς, αστείο δίποδο, υπηρέτη της ασχήμιας, κατανοούμε πως παίζεται το παιχνίδι.
Και έτσι δεν θα μας βρεις γαντζωμένους στην ύλη για να μας πάρεις μαζί σου, αλλά ήρεμους με το κεφάλι μας ψηλά να ατενίζουμε τ ’αστέρια και να προσμένουμε να κλείσει ο κύκλος που τόσο σε τρομάζει, γιατί θα αλλάξουν μοιραία τα πράγματα.
Θα μας βλέπεις λοιπόν να μένουμε χαμογελαστοί, θα συνεχίσουμε να είμαστε αιώνια παιδιά, θα προσφέρουμε την γαλήνη σε όσους στέκονται δίπλα μας γιατί θα παίρνουν από την δύναμη μας, θα μας τάζεις διάφορα καλούδια αλλά θα σου σπάμε τα νεύρα με το να μην τα δεχόμαστε, θα προσπαθείς να μας τρομάξεις αλλά δεν θα μπορείς. Γιατί εμείς ετοιμαζόμαστε για τα πάντα από την ώρα που ήρθαμε εδώ, και θα μας βρίσκεις πάντα μπροστά σου.

Γιατί αυτές είναι αέναες μάχες στον χρόνο.

Με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι….

Δεν υπάρχουν σχόλια: