επενδύοντας σε ψευδαισθήσεις
ζώντας την αυταπάτην 
αφιερωμένο σε «κάποιους» που ..μόλις έπεσαν από τα σύννεφα !!
Παλαιός
Ο λόγος που ο κόσμος φαντάζει παρανοϊκός σ’ όποιον μπορεί να σκέφτεται !!
Το να πιστεύει κάποιος με σθένος σε κάτι, δεν τον τοποθετεί αυτομάτως στην κατηγορία αυτών που έχουν και ζούν με αυταπάτες, αυτό γίνεται μόνο αν, και όταν, οι πεποιθήσεις του είναι έωλες, χωρίς βάσεις, χωρίς να στηρίζονται σε απτά στοιχεία, αλλά είναι προβολές και αποκυήματα παραληρηματικών ιδεών-σκέψεων-θέσεων-απόψεων.
Από την στιγμή που κάποιος ενδώσει σε κάποιο στρεβλό αφήγημα, που μέρα την μέρα ριζώνει και κυριαρχεί στο συνειδητό του γίγνεσθαι, αυτομάτως μετατρέπεται σε φανατικό ζηλωτή, που επενδύει στο συγκεκριμένο αφήγημα-αυταπάτη, και είναι πλέον ανίκανος να ‘δεί ή ν’ ακούσει οτιδήποτε διάφορο, οποιαδήποτε αντίθετη και επικριτική πληροφορία, που διαφοροποιεί και καταρρίπτει το εν λόγω αφήγημα-αυταπάτη, και ως εκ τούτου απορρίπτει αβλεπεί οτιδήποτε έρχεται και είναι σε αντίθεση με το αφήγημα στο οποίο επένδυσε.
Εάν δε επενδύσει ολοκληρωτικά σε κάποια αυταπάτη, η συνείδησή του αποκόπτεται από τον πραγματικό κόσμο, και όντας πλέον σε παραληρηματική κατάσταση, ζεί στο δικό του αφήγημα, κινούμενος σε βαθιά στρεβλές περίπλοκες καταστάσεις, ψευδούς πραγματικότητας, κάτι που δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει σε όλο και περισσότερο κόσμο.
Όταν η αυταπάτη εδραιωθεί επαρκώς, στον ψυχικό κόσμο του ατόμου, τότε το άτομο αυτό αρχίζει να προβάλει την εν λόγω αυταπάτη στον εξωτερικό κόσμο, ώστε να ταιριάξει με τον εσωτερικό του κόσμο και να επέλθει ομοιοστασία, όσο δε πιό ισχυρή-έντονη είναι η εσωτερική μετάλλαξη, τόσο πιό μανιασμένα προσπαθεί (πολύ δε χειρότερα εάν είναι πολλοί που μοιράζονται το συγκεκριμένο αφήγημα) να προβάλλει την παραφροσύνη του και να αλλάξει τον κόσμο, φέρνοντάς τον στα μέτρα της ψευδαισθήσεώς του.
Σ’ έναν κόσμο, όπου η αποδομιστική εκπαίδευση, η κοινωνική μηχανική, τα μμε και τα κοινωνικά δίκτυα, προβάλουν και προωθούν κάθε τι στρεβλό και ηλίθιο, οι παραληρηματικές μάζες αυξάνονται αλματωδώς, αποσυνδεόμενες τάχιστα από τον πραγματικό κόσμο, περνούν σε κάποιον άλλον ψευδή και επίπλαστο, οσονούπω και ψηφιακό, οπότε το να μπορέσουν να βγούν από το νοητικό αυτό Μάτριξ, μεταφέροντας πάλι την επίγνωσή τους στον πραγματικό σκατόκοσμο, είναι πραγματικός άθλος, καθώς από πάμπολλες πλευρές υφίστανται συνεχή προπαγάνδα που ενισχύει την αυταπάτη τους, και βεβαίως από την ενδυνάμωση λόγω του γεγονότος ότι, μέσω των κοινωνικών δικτύων μοιράζονται με τους «φίλους» τους την ίδια κυρίαρχη αυταπάτη, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για να σπάσει αυτή η ψευδαισθητική κατάσταση, πρέπει πρωτίστως ν’ αποσυνδεθούν, από το δίκτυο και τις συγκεκριμένες παρέες.
Ο λόγος που πολλοί λίγοι καταφέρνουν να ξεφύγουν, από τον στρεβλό εκείνον κόσμο, τον παραμορφωμένο κόσμο που ορίζει τις αυταπάτες τους και την ζωήν τους, είναι γιατί παραμένουν συνδεδεμένοι σε και με όλα εκείνα που τροφοδοτούν την αυταπάτην τους, έχοντας καταντήσει ανόητοι και ηλίθιοι προγραμματιζόμενοι καταναλωτές, έχοντας υποστεί μαζική ύπνωση και νοητικό έλεγχο, και δεν είναι πλέον σε θέση ν’ αμφισβητήσουν οτιδήποτε και οποιαδήποτε βλακεία των εξουσιαστικών κέντρων, των ειδικών κλπ. κλπ. αλλά καταπίνουν αβλεπεί τον όποιον σανό, και στην συνέχεια αναμασούν τα αφηγήματα και την προπαγάνδα των μμε και των κάθε είδους προπαγανδιστών.
Δυστυχώς είναι δύσκολο έως αδύνατο να σπάσει η ψευδαίσθηση της αυταπάτης, με το να τους δοθούν-παρουσιασθούν στοιχεία και γεγονότα, καθώς δεν είναι σε θέση να δεχτούν το οτιδήποτε καταρρίπτει το αφήγημα τους, παρά μόνο με την αποσύνδεση από την εισροή των ενισχυτικών δόσεων μπορεί να ξεκινήσει η επιστροφή στην πραγματικότητα.
Αυτό όμως που, κυρίως, μπορεί να σπάσει τις αυταπάτες τους, είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός, ένα δυνατό και έντονο Σόκ, κάτι που θα συντρίψει πλήρως την ψευδή αποδοχή που έχουν αφήσει να καταλάβει το εσωτερικό τους είναι.
Ένα Σόκ, που πρέπει και έχει ανάγκη ο κόσμος άμεσα να συμβεί, καθώς οι ψυχοπαθητικές μάζες είναι πλέον έτοιμες ν’ ανοίξουν την πόρτα στην παράκρουση, πρίν η ανθρωπότητα κατρακυλήσει στην άβυσσο που σχεδιάζουν να την ρίξουν τα λαμόγια.
Ο βαθμός αυταπάτης είναι εκείνος που θα καθορίσει το πως το συγκεκριμένο άτομο θα βιώσει την πραγματικότητα, καθώς και ποιά θα είναι η κατάληξη όλου αυτού του πράγματος – θα τραβήξει μέχρι τέλους ή υπάρξει-επέλθει κατάρρευσή του.
Για τους περισσότερους (υπάρχουν όμως και κάποιοι που το πάνε μέχρι τέλους) έρχεται κάποια μέρα που η αυταπάτη σταδιακά ή απότομα γκρεμίζεται, και αναλόγως με τον βαθμό αυταπάτης και την σταδιακή ή αιφνίδια αποδόμηση, οδηγούνται σε μικρή ή εντόνως τραυματική ψυχολογική κατάρρευση ..σε σημείο ν’ ακούμε το «αυτό δεν το αντέχω, δεν το μπορώ ..μόλις, όλος ο κόσμος μου γκρεμίστηκε»
Όσο περισσότερο η παραληρηματική-στρεβλή οπτική τους ταιριάζει -είναι κοντά- στην πραγματικότητα, τόσο ελαφρότερη θα είναι η τραυματική εμπειρία, αντιθέτως σε μιά επίμονη και βαθιά στρεβλή ψευδαίσθηση, όπου η απόκλιση είναι μεγάλη, ή και ακραία, τόσο βαθύτερο και μεγάλο θα είναι το τραύμα, και τόσο πιό οδυνηρή η κατάρρευση που θα υποστούν κατά την μετάβαση, όταν φτάσει η στιγμή, που ο, μέχρι τότε, ψευδαισθητικός, κόσμος τους, γίνεται κομμάτια, και συνειδητοποιούν ότι πλέον έφτασε η στιγμή του απολογισμού. 
Υγ.  πόσο λέτε τα παραπάνω να ταιριάζουν με την κοβιντοϋστερία, τις πολιτικές και θρησκευτικές αλλά και λαγουμικές αγκυλώσεις-ταλιμπανισμούς, τους δικαιωματισμούς και τις παράλογες ευαισθησίες, αλλά και τόσα άλλα ;; ..θα συνέλθουμε κάποια στιγμή, ή θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε στα σκατά ;