Πολύ μακριά νυχτωμένοι!......

 

Θανάσης Κ.  

Κάτι σημαντικό συμβαίνει γύρω μας, στον κόσμο, αλλά δεν μοιάζει να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς…

Οι κοινωνίες της Δύσης βρίσκονται σε σύγχυση χωρίς προηγούμενο. Και σε μετάβαση…

Αμφισβητούν τον εαυτό τους και την ισχύ τους και όλα τα στοιχεία που τους έδωσαν ως τώρα υπεροχή: τον Πολιτισμό τους, την ταυτότητά τους, τη κοινωνική συνοχή τους, την οικονομική ανταγωνιστικότητά τους. 

–Στη βάση του δυτικού Πολιτισμού βρίσκεται ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, οι Απόστολος Παύλος, οι (νεοπλατωνικοί) Πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας, ο (Αριστοτελικός) Θωμάς Ακινάτης, ο Σπινόζα, ο Λόκ ο Χιούμ, ο Κάντ 

Όλα αυτά αμφισβητούνται σήμερα από το woke culture. 

–Στη βάση της δυτικής ταυτότητας είναι η Ποίηση, το Δράμα το Μυθιστόρημα, η Πυθαγόρια μουσική κλίμακα που μετεξελίχθηκε σε (Χριστιανική) εκκλησιαστική μουσική, σε συμφωνική μουσική και σε “έθνικ” μουσικές για κάθε λαό ή ομάδα λαών – από τα riverside dances των Ιρλανδών, ως την ποπ, τη ρόκ και την κάουντρυ των αγγλοσαξώνων, ως την Ταραντέλα των Ιταλών, ως τα klezmer των Εβραίων (Εσκενάζυ) και των Κεντροευρωπαίων, ως τα Ρεμπέτικα των Ελλήνων, ως τα latin.

Όλα αυτά αμφισβητούνται σήμερα από το κίνημα της “αποδόμησης” (deconstructionalism). Που αμφισβητεί – ή αντιστρέφει – τους μύθους της Λογοτεχνίας και “σπάει” τα αρμονικά μέτρα της μουσικής. 

–Στη βάση της κοινωνικής τους συνοχής βρίσκεται η “πυρηνική οικογένεια” – στη στενότερη και ευρύτερη μορφή της – που έδωσε ανθεκτικότητα στους λαούς και τους επέτρεψε να αντέξουν όλες τις κρίσεις, να προσαρμοστούν σε όλες τις μεταβατικές περιόδους και να μετεξελιχθούν. 

Όλο αυτό αμφισβητείται από την πολεμική κατά της “πατριαρχίας” και την κατεδάφιση των “κοινωνικά κατασκευασμένων στερεοτύπων”. 

–Στην βάση της οικονομικής υπεροχής της Δύσης βρίσκεται η έννοια της ανταγωνιστικότητας. Όχι ο φυσικός τους πλούτος (έδαφος και πρώτες ύλες), αλλά η ικανότητά τους να παράγουν αγαθά, να τα πουλάνε, να βρίσκουν συνεχώς νέες αγορές: Η μεταποίηση και η Βιομηχανία..

Στις σύγχρονες (δυτικές ή δυτικότροπες) κοινωνίες “πλούτος” δεν είναι αυτό που έχουν, αλλά ό,τι μπορούν να φτιάξουν. Αυτό δημιουργεί συσσώρευση για τις ίδιες και διάχυση εισοδήματος στους υπόλοιπους. Γιατί όσοι παράγουν αγαθά δεν μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν, αν δεν δημιουργούν εισόδημα και σε άλλους, ώστε να υπάρχουν αγοραστές για τα αγαθά τους. 

Στο κέντρο αυτής της αναπτυξιακής δυναμικής βρίσκεται η Ενέργεια! Η φθηνή διαθέσιμη ενέργεια. Αυτό ακριβώς που σήμερα αμφισβητείται, από την απότομη εγκατάλειψη των ορυκτών καυσίμων, πριν λυθούν  τα προβλήματα των “Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας”. 

Και το βιώνουμε τώρα, ως πρωτοφανή ενεργειακή κρίση στη Δύση. Μια κρίση που δεν της “επιβλήθηκε” από εξωτερικούς παράγοντες (όπως είχε συμβεί  με τις δύο ενεργειακές κρίσης της δεκαετίας του ’70). Αυτή τη φορά η ενεργειακή κρίση επιβλήθηκε από τις ίδιες τις ηγεσίες της Δύσης, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν απότομα τα ορυκτά καύσιμα – τη στιγμή που ο υπόλοιπος κόσμος αρνείται να το κάνει με τέτοια βιασύνη. 

Κι έτσι η ανταγωνιστικότητα της Δύσης υπονομεύεται άμεσα.

* Αν δει κανείς τι συμβαίνει παντού αλλού στον κόσμο, θα διαπιστώσει ότι:

–Οι λαοί εκτός Δύσης ΔΕΝ αμφισβητούν τον εαυτό τους (όπως κάνουν οι καθ’ ημάς “προοδευτικοί”) – κι όμως προοδεύουν συνεχώς. 

—Δεν αμφισβητούν την παραδοσιακή θρησκεία τους κι όμως κάνουν άλματα – και σε ανάπτυξη και σε ευημερία και σε ισχύ. 

—Δεν αμφισβητούν το παρελθόν, την Ιστορία τους, την ταυτότητά τους, την παράδοσή τους, τον Πολιτισμό τους – κι όμως κατακτούν το μέλλον τους, όπως ποτέ στο παρελθόν…

—Δεν αμφισβητούν την “πυρηνική” οικογένεια και τους υπόλοιπους θεσμούς της κοινωνικής συνοχής τους – κι όμως αναπτύσσονται, προκόβουν, ευημερούν…

— Δεν βιάζονται να εγκαταλείψουν τα ορυκτά καύσιμα, ούτε νοιάζονται να… “σώσουν τη γη”, αλλά  σώζουν τους εαυτούς τους από τη φτώχια αιώνων και ήδη βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογικής και κοινωνικής προόδου σε όλο και περισσότερους τομείς…

— Δεν σπεύδουν να ανοίξουν τα σύνορά τους σε παράνομους μετανάστες από γειτονικές τριτοκοσμικές χώρες ή από ομόθρησκες κοινωνίες. Τους στέλνουν στη Δύση! 

Όλες οι χώρες που τώρα σημειώνουν ραγδαία πρόοδο, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν τους, είναι – περιέργως – το… “ανάθεμα” για τους δυτικούς “προοδευτικούς”: Σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Βιετνάμ, η Σιγκαπούρη, τα Εμιράτα, ακόμα και δυτικότροπες όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα, ή και “ιδιόρρυθμες” περιπτώσεις όπως η Ρωσία και το Ιράν, 

δεν θα δείτε διαδεδομένα φαινόμενα woke culture, 

δεν θα δείτε εκτεταμένη αμφισβήτηση της εγχώριας πολιτιστικές παράδοσης,

δεν θα δείτε ακραίες φεμινίστριες να “αποδομούν” την παραδοσιακή οικογένεια, 

δεν θα δείτε ΜΚΟ να συνεργάζονται με διεθνή κυκλώματα δουλεμπόρων και να φέρνουν κύματα παράνομων μεταναστών, 

δεν θα δείτε ραγδαία άνοδο τιμών ενέργειας λόγω απότομης κατάργησης των ορυκτών καυσίμων για να αποτρέψουν την… “κλιματική αλλαγή”!

* Βέβαια οι περισσότερες από αυτές τις χώρες, παρά τη θεαματική τους πρόοδο τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν ένα σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με τη Δύση: Δεν έχουν δημοκρατία! Πράγματι…

Αλλά και στη Δύση, η δημοκρατία, για την οποία δικαίως υπερηφανεύεται, αντιμετωπίζει προβλήματα σήμερα: 

— Στις ΗΠΑ, μετά το πρωτοφανές εκλογικό χάος του περασμένου Νοεμβρίου, ακόμα δεν μπορούν να συμφωνήσουν πώς θα εξασφαλίσουν ομαλή εκλογική διαδικασία με ίδιους κανόνες σε όλες τις πολιτείες (ποιοί ψηφίζουν και πώς ψηφίζουν για να μην υπάρχουν φαινόμενα μαζικής νοθείας – δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν πώς θα πιστοποιείται η ταυτότητα του ψηφοφόρου, πράγματα λυμένα για τις υπόλοιπες δυτικές δημοκρατίες)…

–Ενώ στην Ενωμένη Ευρώπη, όλο και περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν την άνοδο “αντί-συστημικών κομμάτων” – κυρίως ακροδεξιών. Η ίδια η ΕΕ δεν μπορεί εύκολα να συμφωνήσει τι αποτελεί “ανθρώπινο δικαίωμα” και τις “εργαλειοποίηση” (δηλαδή κατάχρηση και προσχηματική επίκληση)… 

Χώρια που δεν μπορεί να “ενσωματώσει” δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις που αρνούνται να δεχθούν το “δικαιωματισμό” ή την άνωθεν επιβολή της “ενεργειακής φτώχιας”. 

Και τέλος μιλάνε για ενότητα “ευρωπαϊκών αξιών” και δεν μπορούν να προστατέψουν χώρες-μέλη της Ένωσης που απειλούνται από “κακόβουλους γείτονες” απ’ έξω. Άσε που κάποιες χώρες-μέλη εξοπλίζουν επιθετικά καθεστώτα που απειλούν άλλες χώρες-μέλη. Ωραία… ενότητα “ευρωπαϊκών αξιών”!

Η δημοκρατία παραμένει πολύ απόμακρη για το μεγαλύτερο μέρος του Τρίτου Κόσμου. Αλλά και στη Δύση διέρχεται σοβαρή κρίση…

* Φαίνεται ότι ο δυτικός κόσμος περνάει την δοκιμασία της εσωτερικής αμφισβήτησης (και αυτό-υπονόμευσης) που πέρασαν όλοι οι πολιτισμοί, όταν βρέθηκαν κυρίαρχοι χωρίς αντίπαλο. Αυτό τους έκανε σε πρώτη φάση “αλαζόνες”, σε επόμενη φάση “εφησυχασμένους”, κι ύστερα απλώς τους έκανε “ενοχικούς”, πράγμα που κινδύνευσε (ή ενίοτε κατάφερε) να τους διαλύσει.

Οι ίδιες οι ΗΠΑ βγήκαν παντοδύναμες μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά Αμερικανών, οι baby boomers, μεγάλωσαν σε ένα πρωτοφανές περιβάλλον ευκαιριών και αφθονίας. Αλλά όχι ασφάλειας. Υπήρχε απέναντί τους ο μεγάλος αντίπαλος: η Σοβιετική Ένωση. 

Αμφισβήτησαν τον εαυτό τους, αλλά είχαν ακόμα κάτι να τους ενώνει. Και στο τέλος κατάφεραν να νικήσουν τον Ψυχρό Πόλεμο. 

Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού bloc, δηλαδή από τη δεκαετία του ’90, η Δύση ένοιωσε την παγκόσμια κυριαρχία! Όχι μόνο υπερείχε παντού, αλλά και κανείς δεν μπορούσε να την αμφισβητήσει. Ή έτσι νόμιζε…

Η επόμενη γενιά των δυτικών (όχι μόνο των Αμερικανών, πλέον) οι millennium μεγάλωσαν σε ένα κόσμο όπου αντιμετώπιζαν πλέον ως “δεδομένα”, όλα όσα για τις προηγούμενες γενιές ήταν “ζητούμενα”. Και το σπουδαιότερο: δεν είχαν αντίπαλο. Ή έτσι πίστευαν…

Το αποτέλεσμα είναι να γίνουν όλο και πιο “αυτο-αναφορικοί” – όλο και περισσότερο αυτοκαταστροφικοί! 

* Αμφισβητούν τα ίδια τα πλεονεκτήματα των κοινωνιών και του Πολιτισμού τους, δηλαδή αυτά που τους χάρισαν τα “προνόμιά” τους. 

–Αμφισβητούν τον “καπιταλισμό”, που αύξησε τον πλούτο ολόκληρου του κόσμου: Των ίδιων των δυτικών κοινωνιών πρωτίστως, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Την εποχή που οι τριτοκοσμικές χώρες εκτινάχθηκαν σε ανάπτυξη όπου υιοθέτησαν τον “καπιταλισμό” (έστω και ιδιόμορφα)…

–Καταγγέλλουν την “αποικιοκρατία” της Δύσης, και την Ιμπεριαλιστική συμπεριφορά πολλών δυτικών δυνάμεων τους τελευταίους δύο αιώνες. Ξεχνούν όμως ότι επεκτατικές Αυτοκρατορίες υπήρχαν από πάντα, πολύ πριν επικρατήσει ο καπιταλισμός στη Δύση.  Και επιθετικός επεκτατισμός ασκείται ακόμα και σήμερα από μη δυτικές χώρες και μάλιστα απροσχημάτιστα. 

–Καταγγέλλουν το φαινόμενο της δουλείας, το οποίο ωστόσο είναι πανάρχαιος θεσμός, που διαπερνά όλες τις ιστορικές φάσεις της Ανθρωπότητας. Πολύ πριν υπάρξει καπιταλισμός! 

Και ξεχνούν ότι οι “καπιταλιστικές” δυτικές κοινωνίες, τις οποίες τώρα καταγγέλλουν, είναι οι μόνες που κατάργησαν τη δουλεία και στην πορεία καταργούν και όλες τις φυλετικές διακρίσεις. 

–Καταγγέλλουν την περιθωριοποίηση της γυναίκας από την “παραδοσιακή πατριαρχία”. Ξεχνούν όμως ότι ο δυτικός καπιταλισμός στη Χριστιανική δύση, είναι αυτός που τελικά έβαλε τις γυναίκες στην παραγωγή, έδωσε πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες και καταργεί συστηματικά τις διακρίσεις σε βάρος τους.

Αυτά που είναι ήδη “κατακτημένα” για τις δυτικές κοινωνίες, παραμένουν πολύ μακρινά “ζητούμενα” για ολόκληρο σχεδόν το μη δυτικό κόσμο – και για τις μουσουλμανικές χώρες και για την Κίνα και για την Ινδία…

–Θέλουν ταυτόχρονα να “ενσωματώσουν” το Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες και να καταπολεμήσουν την πατριαρχία! Αλλά δεν έχουν πρόβλημα με το τσαντόρ και τη μαντήλα γύρω τους…

–Θέλουν να σβήσουν από παντού το Χριστιανισμό μέσα στη Δύση, γιατί πολεμούν, λέει, τη “θεοκρατία”! Αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τους μουσουλμάνους της Δύσης, που επιβάλλουν τα θεοκρατικά τους έθιμα και απαιτούν τον αυστηρό σεβασμό τους απ’ όλους. 

Καταργούν  την ευχή “Καλά Χριστούγεννα” μεταξύ Χριστιανών. Αλλά σπεύδουν οι ίδιοι να ευχηθούν “Καλό Ραμαζάνι” στους μουσουλμάνους συμπολίτες τους…

Η παράνοϊα των σύγχρονων “προοδευτικών” της Δύσης είναι ότι “επιτρέπουν” στους δυτικούς να είναι “πιστοί” (και σέβονται την Πίστη τους) μόνον αν είναι… Μουσουλμάνοι!

–Υποστηρίζουν τα “δικαιώματα” πάσης φύσεως “μειονοτήτων” μέσα στις δυτικές κοινωνίες, φτάνει να μην διεκδικούνται από την πλειονότητα! 

–Αμφισβητούν την ίδια τη Δύση και τις ρίζες της μέσα στη Δύση! Και πολεμούν τον λαϊκό πολιτισμό και την παράδοση των δυτικών λαών, μετατρέποντάς τους σε… “πολιτιστικούς πρόσφυγες” μέσα στις ίδιες τις χώρες τους! Κι όλα αυτά στο όνομα της… “δημοκρατίας” – που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει την “κυριαρχία της πλειοψηφίας”. Και την οποία ήδη εκφυλίζουν σε τυραννία των μειοψηφιών…

* Τα περισσότερα απ’ αυτά τα προωθεί η Αριστερά. Κάποια από αυτά, όμως, προωθούνται όχι μόνο (ούτε καν κυρίως) από την Αριστερά. Προωθούνται από “φιλελεύθερους” (που δεν είναι) ή από “σοσιαλδημοκράτες” (που δεν έχουν καμία σχέση) ή από “πράσινους” (που  τσιρίζουν για την “μοναδική επιστήμη” και ακολουθούν τις κραυγές της… 17χρονης Γκρέτας)!

Όλα αυτά προκαλούν μια μετατόπιση των λαών “δεξιότερα”:

–Αλλού εμφανίζονται νέοι πολιτικοί σχηματισμοί στα δεξιά των συστημικών κομμάτων και εκφράζουν την αντίθεση της κοινωνίας προς όλη αυτή την “αυτο-υπονόμευση”. Τέτοια είναι τα παραδείγματα Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας – ίσως και Πορτογαλίας – και των περισσοτέρων ανατολικοευρωπαϊκών χωρών. Αυτές οι τελευταίες έζησαν τον Κομμουνισμό και ξέρουν…

–Αλλού τα ίδια τα παραδοσιακά-συστημικά κόμματα μετακινούνται δεξιότερα για να προλάβουν να “ενσωματώσουν” την κίνηση της κοινωνίας δεξιότερα. Τέτοιες είναι οι περιπτώσεις σε Δανία, Νορβηγία, κλπ.  

–Αλλού ο “καταλύτης” για τέτοιες μετατοπίσεις είναι οι παράνομη μετανάστευση. Αλλού η ισλαμιστική τρομοκρατία.  Αλλού, όλο και περισσότερο, το ενεργειακό και η απότομη εκτόξευση των τιμών της ενέργειας. Που φτωχοποιεί ραγδαία εκατομμύρια νοικοκυριά στο δυτικό κόσμο…

Συνήθως συνδυασμός όλων των ανωτέρω…

* Στην Ελλάδα ούτε που παίρνουμε χαμπάρι απ’ όλα αυτά! Κυνηγάμε το “Κέντρο” με ανοίγματα στα… αριστερά, την ώρα που η κοινωνία συντηρητικοποιείται και η Αριστερά εδώ έχει πλήρως απαξιωθεί…

Νοσταλγούμε τη “σοσιαλδημοκρατία”, την ώρα που έχουμε εξαφανίσει τη βιομηχανία μας! (πουθενά δεν επικράτησαν σοσιαλδημοκρατικά κόμματα χωρίς ισχυρή βιομηχανική βάση).

Πανηγυρίζουμε για την “απολιγνιτοποίηση” την ώρα που τριπλασιάζονται οι τιμές ενέργειες – τις οποίες επιδοτούμε, μεταφέροντας το κόστος στον φορολογούμενο, ενώ η χώρα μας παραμένει η πιο υπερχρεωμένη στον κόσμο!

Κι απαιτούμε να επιστραφούν τα γλυπτά του Παρθενώνα, την ώρα που είμαστε έτοιμοι να προσχωρήσουμε στο woke culture! Το οποίο δεν “κλέβει” απλώς πολιτιστικούς θησαυρούς, αλλά κατεδαφίζει πλήρως κάθε απομεινάρι της δυτικής πολιτιστικής παράδοσης. 

Με δύο λόγια, είμαστε πολύ-πολύ μακριά νυχτωμένοι…