ΟΙ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ.....[ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕ...]

 

Ευστάθιος Δαφνομήλης

 

Ανάμεσα στα χιλιάδες ανώνυμα θύματα της Επαναστάσεως, που δεν είχαν την "τύχη" να θανατωθούν, αλλά σκλαβώθηκαν και βασανίστηκαν για το υπόλοιπο της ζωής τους, έχουμε και εκατοντάδες γνωστά πρόσωπα, καθώς διασώθηκαν τα ονόματά τους από μαρτυρίες συγγενών τους.

Μάλιστα, μία ακόμα από τις δεκάδες οικονομικές πληγές που αντιμετώπιζε η οικονομία του νεοσύστατου κράτους που παρέλαβε ο πρώτος εθνικός Κυβερνήτης, (εκτός από την καμμένη γη, και τις ανύπαρκτες υποδομές που άφησε η Οθωμανική διοίκηση) ήταν και η σταδιακή εξαγορά των σκλάβων από τις οικογένειές τους, μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν 2 δεκαετίες μετά την Επανάσταση και στέρησε ένα μεγάλο μέρος από τον εναπομείναντα, ούτως ή άλλως ισχνό πλούτο της χώρας, με προορισμό των λύτρων την Αίγυπτο, την Λιβύη και την Αλγερία στην μεν Αφρική, ενώ στην Ασία, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ευγενούλας Θεοφίλου για την οποία διαβάζω στο βιβλίο της Σούλας Ροδοπούλου "Οι άσημες και ταπεινές του '21". Η Ευγενούλα Θεοφίλου είναι θεία του Κωστή Παλαμά, την οποία αναφέρει και ο ίδιος στην ποίησή του.

Η οικογένεια του Παλαμά κατάγεται από την Ιερά Πόλη, το Μεσολόγγι. Η θεία του, βρέθηκε κατά την Έξοδο να περιστοιχίζεται από την οικογένειά της. Όπως είναι γνωστόν, πολλές οικογένειες επεχείρησαν κατά την Έξοδο να διασωθούν, βάζοντας στην μέση τα γυναικόπαιδα και εξερχόμενοι μεθ' ορμής καταλαμβάνοντας εξ αιφνιδιασμού τους πολιορκητές τους, να διασπάσουν τον κλοιό τους και να διαφύγουν στα βουνά.

Για κακή τύχη της Ευγενούλας, τα περισσότερα μέλη της οικογενείας της, σκοτώθηκαν πάνω στην Έξοδο, και η ίδια πιάστηκε αιχμάλωτη.

Ευτυχώς αργότερα, ο σύζυγος της αδερφής της, εξαγόρασε την ελευθερία της μάλλον έγκαιρα και γλίτωσε την μεταφορά της στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου.

Ο Κωστής, γεννήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα από την Έξοδο, για την ακρίβεια 33 χρόνια μετά. Στα 6 μόλις έτη του, πέθαναν και οι δύο του γονείς.

Στα 9 του χρόνια ξεκίνησε να γράφει ποίηση, ενώ διάβαζε αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο. Στα 16 του, γράφτηκε στην Νομική Σχολή Αθηνών, ενώ από την ίδια χρονιά, εφημερίδες φιλοξενούσαν άρθρα του και ποιήματα τα οποία ήταν γραμμένα σε καθαρεύουσα. Χάραξε πορεία μέσα από την συγγραφή, την συμμετοχή σε φιλολογικούς και ποιοτικούς διαγωνισμούς, χαρίζοντάς μας μνημεία της νεώτερης ελληνικής διανοήσεως.

Αναρωτηθείτε, το πώς ένα παιδί σε μια Ελλάδα καθημαγμένη, ερειπωμένη, που έχει εξέλθει προ 40 ετών από μια σκλαβιά 400 ετών, μπορεί και διαβάζει αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο, ενώ μιλά και γράφει σε μία διάλεκτο η οποία ομοιάζει εξαιρετικά με την αρχαία ελληνική.

Αναρωτηθείτε, πώς η Ελλάς του 1860 μπορεί και προσφέρει επάρκεια γνώσης και μορφώσεως σε ένα παιδάκι, ώστε να αριστεύσει στην χρήση της γλώσσας, και σήμερα, μετά από 2 αιώνες Ελεύθερης Ελλάδος, τα ελληνόπουλα δεν μπορούν να συντάξουν μια πρόταση, ή να ετυμολογήσουν μία λέξη.

Όσο για... σκλαβιά και... λευκό προνόμιο, αυτά όχι εδώ, όχι στην χώρα που εξαγόραζε ή υποδεχόταν τους σκλαβωμενους αδελφούς της έως και το 1930...

Το 1930;

Ναι. Το 1930.