Ο άνθρωπος παύει να έχει παρελθόν και η ανθρωπότητα μέλλον, ενώ η μνήμη του υφίσταται εκ νέου ένα delete μέσω της εφαρμοσμένης τεχνητής νοημοσύνης δια της (μη ανθρώπινης) «τεχνολογίας» που του αφόπλισε την προσοχή να παρατηρεί το περιβάλλον του και να αφοσιώνεται περισσότερο στην Λήθη.
Γι’ αυτό και μεταφέρεται στις (μολυσματικές) πόλεις αφαιρώντας του την χαρά με την αναζωογόνηση της φύσης. Αυτό ελάττωσε την λογική της κριτικής κι αφέθηκε στους «ειδικούς» να του δίνουν ως λύση το Παράλογο. Φόρεσε την μάσκα και έχασε την ιδιότητα να εκφράζεται ως ον λογικό ή άνθρωπος.
Η αφοσίωσή του στην οθόνη τον κατέστησε εργαλείο αναπροσαρμογής και καθοδήγησης από τον φυσικό του κόσμο που του χάρισε ο Θεός της ύπαρξής του στον ψηφιακό ανύπαρκτο που του έφτιαξε ο σατανάς και τον καθιστά συνεχώς να τιμωρεταιί μετά το «προπατορικό αμάρτημα» που προήλθε από την ζήλεια των εκπεσόντων του παραδείσου μέσα από την Φυλακή της Σκιάς που του έφτιαξαν κατόπιν συμφωνίας με τον Θεό με την παγίδα του Χρόνου, για να περάσει τις εξετάσεις του ως Τέλειο Ον ή Άνθρωπος, κι όχι ως έρμαιο των ψευδεπίγραφων εντυπώσεων που του δίνονται «ιδεολογικά» και «θρησκευτικά» ή Υλιστικά, για να απωλέσει την Ψυχή του τρέφοντας με το Φως (που αγνοεί ότι έχει μέσα) του την φλόγα του ανύπαρκτου.
Ο καιρός αλλάζει εναντίον του, και με την παρέμβαση των ανόμων που διοικούν δυστυχώς τον κόσμο του στίβου της ανθρωπότητας με «νόμους» και «διατάγματα», κι όχι Σύνταγμα, κατέστησαν τον άνθρωπο υπόλογο των παράνομων πράξεών τους, ώστε η αντίδρασή του στο παράλογο να θεωρείται άνομη, αφού όντως οι νόμοι που του δίνονται είναι παράνομοι.
Και αφού ο άνθρωπος δεν το έχει ακόμη καταλάβει, επειδή νομίζει πώς φταίχτης είναι (πάντα) ο ίδιος, η αιχμαλωσία του διαιωνίζεται μέχρι να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Η Γη έγινε για να μεγαλουργήσει ένα βήμα πριν αναβαθμιστεί σε Άνθρωπος. Όλα γύρω του είναι ένα Ψέμμα ώστε να βγαίνει πάντα χαμένος, και η αλήθεια που θα έπρεπε να βρίσκεται διάπλατη ως λύση στα προβλήματά του κρύβεται ή λέγεται μισή από τους υποτίθεται (δι)δασκάλους του.
Εξ ου και η τεχνητή κατάπτωσή του, αφού το αγνοεί επειδή κανείς από αυτούς εδώ δεν του το φανερώνει. Κι όσοι ακόμη προσπαθούν να του το υπενθυμίσουν, θεωρούνται συνωμοσιολόγοι γιατί δεν έχουν αποδείξεις. Τόσο ηλίθιος κατήντησε να τον κοροϊδέυουν αυτοί που τον σκοτώνουν για να τους ανέχεται και τους πιστεύει δίχως «αποδείξεις», ελπίζοντας ακόμη ότι θα τον σώσουν μετά την επανειλημμένη κατρακύλα που του έδωσαν να πάρει.
Μπορεί από την μια η ανθρωπότητα να γλύτωσε έναν κατακλυσμό ή έναν μεγάλο καταστρεπτικό πόλεμο ως «απειλή», δεν γλύτωσε όμως από την αυτοεξαφάνισή της δια μέσου ενός επαναλαμβανόμενου ιστορικά βιολογικού πολέμου επαφιόμενη στο μεγάλο αφεντικό Εχθρό του που του έφτιαξε το Μάτριξ για να τον καταπιεί. Εάν δεν το γνωρίζει ούτε και αυτό, τότε όντως δεν αξίζει την εύνοια του Θεού ή μάλλον του αξίζει ο θάνατος ψυχής (όχι του σώματος) και όχι η Ανάσταση.
– Πού οφείλεται ότι δεν αντέδρασε ο άνθρωπος; Δεν είναι σκεπτόμενος; Δεν έχει διδαχθεί από το παρελθόν; Έχει τάσεις αυτοκαταστροφής; Αφού είναι τόσο δύσπιστος να δει μίαν συνωμοσία εναντίον του, πώς είναι τόσο εύπιστος από το να αποδέχεται συνεχώς ότι όλα αυτά που γίνονται εν μέσω παραλόγων πράξεων είναι για το καλό του, κι όχι για το ακριβώς αντίθετο;
– Στη υπερβολική του εμπιστοσύνη με την συμφιλίωση του θύματος και του θύτη, όπως στην ψυχολογική εξήγηση της σχέσης μεταξύ του απαγωγέα και του απηχθέντος, του βιαστή και το θύμα του βιασμού. Έτσι τον κατάντησε η πνευματική του οκνηρία στο να αντιδράσει για να ανέχεται τους πολιτικούς που τον ξεγελάνε συνεχώς, τον κλέβουν, του πουλάνε την χώρα, το σπίτι και στο τέλος τον ίδιο ως παρελκόμενο όλων των άνω υλικών στοιχείων. Και άμα αντιδράσει είναι πλέον αργά για κλάματα, αφού η οργή δεν κατεβαίνει στους δρόμους συντεταγμένα και με μάσκα, αλλά αρνείται και την μάσκα και το θέατρο που τον έβαλαν να ζει για να μην γίνεται και στο ύστατο δικαίωμα της διαμαρτυρίας ο περίγελως. Στην συνήθεια της ρουτίνας του που λιμνάζει στο αξίωμα που του δίνεται ατομικά, για να αγνοεί το σύνολο του περίγυρού του.
...
Δεν λέγεται «δημοκρατία» αυτό το μόρφωμα που υποστηρίζει ένθερμα ο ίδιος μιας και αυτή υποτίθεται στηρίζεται στην συλλογικότητα και όχι στην ατομικότητα; Την οποία δεύτερη ο ίδιος πράττει σε όλη του την ζωή, για να κατηγορεί τον «φασισμό», αφού είναι ανίκανος να δώσει λύσει έστω και ατομικά;
Όταν όμως η αλήθεια εκμηδενίζεται από την επίπλαστη πραγματικότητα και λιμνάζει η δημιουργία από την στατικότητα της συντήρησης και όχι της ανάπτυξης, τότε ο θάνατος ανακυκλώνεται δια μέσου της φαινομενικής ειρήνης, για να φοβάται έναν διαρκή πόλεμο με το κακό που θα τον οδηγήσει στην ανάστασή του. Όσο και του αυτοπροσδιορισμού στην επισήμανση των συνθηκών της ίδιας της Ζωής του, που βαλτώνει σε ένα τέλμα δίχως έξοδο.
:
• Όταν επαφίεσαι στην ατέλειωτη συνέχεια που κουράζει, ισοβαθμίζεσαι με την ανικανότητα της απραξίας που σου έμαθαν να ζεις με ανταμοιβή το «επίδομα» ως ένας ασθενής χρήζων συνεχώς την δόση του «φαρμάκου» μέσα από μία συνεχή αναβάθμιση «δια βίου μάθηση».
• Γίνεσαι δειλός, και παράλληλα αποδέχεσαι ότι σου σερβίρουν ως λύση το φάρμακο. Αφήνεσαι στο χάπι που σου παίρνει τον πονοκέφαλο, αντί να λύσεις το πρόβλημα το ίδιο κι από μόνος σου εντοπίζοντας το πρόβλημα, όπως τον ιό που δεν σου τον φωτογραφίζουν, αφού υποτίθεται έχει «βρεθεί». Ένας «ειδικός» θα σου πει πώς ο εγκέφαλος εάν δεν γνωρίζει από τί πάσχει το σώμα στο οποίο βρίσκεται, δεν μπορεί αλλοιώς να γιατρευτεί.
• Γίνεσαι φιλοτομαριστής ζώντας στον τρόπο του αγνώστου κινδύνου, για να χάνεις το δικαίωμα της αναζήτησης με ένα «εμβόλιο», αντί ενός αντιβιοτικού. Γίνεσαι μαλθακός, αλλάζεις φυσική κατάσταση και αρρωσταίνεις από την υποθετική και λαθεμένη διατροφή της μνήμης, για να ασθενεί μετέπειτα η σκέψη. Κι όταν το πνεύμα νοσεί, χάνεις την ψυχή.
Επανάληψη
Όταν ο εγκέφαλος δεν μπορεί να ανακαλύψει το πρόβλημα της υγείας του σώματός του, ο άνθρωπος φτάνει στο επίπεδο του εξευτελισμού. Έξω από τα όρια της φύσης. Από την ιδεολογική του αναθεώρηση ως Προϊόν μεταβιβάζεται πλέον στην μετακοινωνική μετουσίωση του Κτήνους, αφού «θεός» (με «θ» μικρό) δεν πρόκειται σ’ αυτήν την διάσταση να γίνει ποτέ, και σύμφωνα με τον Αριστοτέλη για να ζεις στην μοναξιά, «ή τέρας πρέπει να είσαι ή θεός».
Το εργατοποιημένο ζώον ή άλλως κυριλλικά (κομμουνιστικά) ρομπότ, άμορφο Τέρας ελεγχόμενης δύναμης απόδοσης έργου, το οποίο αντί να λαμβάνει πλέον σύνταξη θα παίρνει Απόσυρση. Αφού δεν θα πληρώνεται μέσω της ανταμοιβής τού προϊόντος που εθεωρείτο (ο ίδιος) κάποτε στο «παρελθόν», μιας κι ο νέος αναπόφευκτος φόρος κύκλου εργασιών του στο «μέλλον» προς στο (αιώνιο) αφεντικό του (αφού παραμένει πάντα δούλος στο Μάτριξ αυτό) θα είναι η Ηλικία του. Η «νέα ανταμοιβή» του με προκαθορισμένη/πακεταρισμένη Λήξη, δίχως την ικανότητα ελέγχου του φυσικού του περιβάλλοντος και χρονικού περιθωρίου ανακάλυψης της Γνώσης που οδηγά με την εύρεση της Αλήθειας στην έξοδο του Λαβύρινθου τούτου. Στον (χαμένο πλέον) Κόσμο του Φωτός.
------– Αφού τον έριξαν τόν ιό στο τραπέζι σαν τον κρυφό άσσο στο μανίκι, ώστε η οποιαδήποτε άμυνα του ανθρώπου να σημάνει και την Ήττα του! Όλα ήταν προσχεδιασμένα εδώ και δέκα χρόνια. Εάν δεν τα ακούγατε τα περί ιού στα συνέδρια και τις παρουσιάσεις του Γκέιτς πρόβλημα δικό σας. Σήμερα ο ίδιος «κύριος» ή κλώνος που βάλθηκε να σώσει την ανθρωπότητα μειώνοντας τον πληθυσμό της, μιλά για την πλαστική συνθετική τροφή (στην Κίνα ήδη τρώνε πλαστικό ρύζι από ανακυκλωμένες σακκούλες), για μάσκες, για «υγιεινή διατροφή», για, για.., ενώ οι εταιρείες του παρασκευάζουν τροφές με πυρηνικά κατάλοιπα και ενώ γράφονται καθημερινά τα μύρια και τα όσα στις Αμερικανικές εφημερίδες, εμείς εδώ ασχολούμαστε με τα άχρηστα πολιτικά κατακάθια του τόπου που δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν μία χιονόπτωση. Ή όσοι παραλύουν από την λήψη του εμβολίου, δεν φταίει το εμβόλιο! Έπεσε ξαφνικά από το πουθενά μία παραλύασις στον πληθυσμό μετά το εμβόλιο της ίωσης. Αποδέξου την! Θάρθει το εμβόλιο και γι’ αυτήν να σε σώσει! Αποδεχόμενος λοιπόν την ήττα σου, αποδέχεσαι και τον θάνατό σου δίχως πλέον να το νοιώθεις, αφού το λέει ο «ειδικός» ειδεμή είσαι τρομοκράτης!
:
– Στο Σπήλαιο του Πλάτωνα, δεν μπορεί κανείς να πιστέψει αυτόν που κατόρθωσε να βγει έξω και να δει την αλήθεια και το φως. Το ζούμε σε όλο του το μεγαλείο. Οι απέξω απλά το αντιλαμβανόμαστε, οι υπόλοιποι απλά δεν μας πιστεύουν.
– Όλη η Γη από την απαρχή της βρίσκεται σε μία σατανικής μορφής επίδραση μαγείας λόγω «προπατορικού αμαρτήματος», αλλά τα μάγια είναι πολύ δύσκολο να λυθούν, επειδή οι δαίμονες παραμονεύουν σε κάθε άκρη για να μην γίνουν πιστευτά, ότι υπάρχουν. Η Αλήθεια καλύπτεται από την πλαστή πραγματικότητα κι η Γνώση χαντακωμένη στα υγρά υπόγεια τους για να μην μπορείς να την παραπέμψεις, αφού θα φανερώσεις τον τροφοδότη της. Αν τα καταφέρει ο άνθρωπος, θα πέσει όλη αυτή η αρρώστια που τον καθηλώνει και τον καθιστά δούλο των συνεχών λαθών των παθημάτων του. Μόνον όταν όλες οι καρδιές του κόσμου κτυπήσουν στον ίδιο τον ρυθμό, μόνον τότε θα εξαφανίσουν τον ανίερο ζυγό.
Εάν δεν έχουν ακόμη καταλάβει και οι απλοί Έλληνες πολίτες το παιχνίδι που παίχτηκε και ακόμη παίζεται στην δύστυχη Ελλάδα, που της έλαχε ο ρόλος του παγκόσμιου πειραματόζωου, όπως με το πλαστό Χρέος που την οδήγησε στο ΔΝΤ και σήμερα με τον κοροδοϊό που οδήγησε όλη την Ανθρωπότητα στον Εμβολιασμό, τότε είναι άξιος της μοίρας του αυτός ο αφανιζόμενος λαός.
Ιδού τί ακολουθεί, εάν πετύχει το Σχέδιο Υποταγής του Ανθρώπινου είδους.
AGENDA (20)30
1. Όχι φτώχεια, ισότητα δια μέσου της φτώχειας.
2. Όχι πείνα, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μέχρι την επόμενη δόση αν έχεις καλή και αγαστή διαγωγή.
3. Καλή υγεία και διαβίωση, χάπι με εμβόλιο και χαρά στην σειρά της ουράς μέχρι την επιβαλλόμενη ημερομηνία λήξης.
4. Ποιοτική εκπαίδευση, δια βίου μάθηση μη τυχόν και ξεστομίσεις κάτι διαφορετικό από την τρέχουσα πλύσης εγκεφάλου σκέψη –«Είδες τον θεό στο διάστημα, σύντροφε Γκαγκάριν;», «Δεν τον είδα.», άρα Θεός δεν υπάρχει.
5. Ισότητα φύλων, δίποδα άπτερα άφυλα ρομπότ έως την λήξη δυναμικού εργασίας με εγγυημένη απόσυρση ανακύκλωσης αντί σύνταξης.
6. Καθαρό νερό και υγιεινή, χημικά και πόση φθορίου για τον έλεγχο περιορισμένης βιωσιμότητας του ρομποτ της τεχνητής νοημοσύνης.
7. Δυνατότητα οικονομικής και καθαρής ενέργειας, κοινή χρήση με πλαφόν το ήμισυ του εισοδήματος στην μονοπωλιακή πολιτική του ιδιώτη–ιδιοκτήτη της Γης, που σου την πήρε η Τράπεζα που ανήκει στον ιδιοκτήτη του «πλανήτη» –το τελευταίο σε εισαγωγικά επειδή η Γη είναι επίπεδη μιας και η βάση όλου του (ψεύτικου) κόσμου.
8. Αξιοπρεπής εργασία και οικονομική ανάπτυξη, αξιοπρεπής επειδή θα έχεις συμμετοχή στο δωμάτιο που θα μοιράζεσαι με τον συγκάτοικο μιάς και όποιος συλλαμβάνεται εκτός πόλεως θα εκτελείται επί τόπου.
9. Βιομηχανία και υποδομές, ιδιωτική καθαρώς υπόθεση του ιδιοκτήτη της Γης για να μην έχει το τεχνητής σκέψης ανοήμον ρομπότ την δυνατότητα του επιχειρείν μιας και η δημιουργία προϋποθέτει ελευθερία και υγιή σκέψη.
10. Ελαχιστοποίηση ανισοτήτων, η πρακτική του Προκρούστη όπου κυριαρχεί το θεμιτό μέγεθος διά όλους καθ’ ότι ψηλός σου κόβουν τα πόδια κι όπου κοντός χρειάζεσαι τέντωμα.
11. Βιώσιμες πόλεις και κοινωνίες, μεγαλουπόλεις με κελιά διαμερίσματα όταν επιστρέφεις από την εργασία για να πας να κοιμηθείς κι όχι να ζήσεις.
12. Ανταποκρινόμενη κατανάλωση και παραγωγή, όλα τα προϊόντα σε ισόποση μηνιαία κατ’ άτομον δόση άνευ ποικιλιών και προσβάσιμα δια ηλεκτρονικής μόνον συναλλαγής.
13. Κλιματική δράση, δώσε βροχή και θαμπή ατμόσφαιρα από τα συνεχώς ψεκαζόμενα ρυπογόνα σωματίδια για την μη ορατότητα του ήλιου επειδή δίνει ζωή στην Ζωή και ενοχλεί την βιωσιμότητα των ρυπαρών γενών που ζουν στον υπόγειο κόσμο.
14. Ζωή στο νερό, συνθετική τροφή για να πλουτίζει ο διαθέτων το μονοπώλιο της ιδιώτης–ιδιοκτήτης της Γης.
15. Ζωή στην ξηρά, τα ρυπαρά γένη παίρνουν την φύση από τον άνθρωπο που υπήρξε κάποτε νικητής της τελευταίας Τιτανομαχίας και ελέγχουν πλέον ξηρά και θάλασσα στον «πλανήτη» των Πιθήκων ή Δούλων.
16. Ειρήνη, δικαιοσύνη και δυνατά ιδρύματα, για να μην σηκώσει ποτέ ανάστημα ο τηλεκατευθυνόμενος δούλος τεχνητής νοημοσύνης (υπ)άνθρωπ(ακ)ος.
17. Συνεργασίες στόχων, καθημερινή προπαγάνδα ποδηγέτησης από πρόθυμους σπιούνους και οθόνες σε κάθε γωνιά του δρόμου έως την ατομική αναφορά εκάστου ρομποτάνθρωπου κατά την επιστροφή του στο κελλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου