ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;;;;

 

Βαγγελης Θεοδωρουλακης

ΠΟΥ ΠΑΜΕ?

Οι κινήσεις που βλέπουμε στο Circo Medrano της ΝΔ (εσωκομματική αντιπολίτευση από Σαμαρικό και Καραμανλικό μπλοκ) είναι κινήσεις πανικού των ποντικιών που πηδάνε από το καράβι όταν βλέπουν το τελευταίο να μετατρέπεται σε Εξπρές Σαμίνα λίγο πριν την πρόσκρουση στις βραχονησίδες. Ούτε το πλέον φανατικό και ψεκασμένο μητσοτάκουλο δεν πιστεύει ότι η δημοφιλία του γκαουλάιτερ του Βερολίνου είναι αυτή που λένε στα εξωνημένα βοθροκάναλα...

Φυσικά αν υπήρχε αντιπολίτευση κομματική ή θεσμική (δικαιοσύνη, δημοσιογραφία) αυτή η πτώση του Circo Medrano θα ήταν ευδιάκριτη και στον πιο ανυποψίαστο πολιτικά πολίτη. Τώρα είναι ευδιάκριτη μόνο σ'αυτούς που έχουν αδέσμευτες κεραίες στην κοινωνία και μπορούν να αφουγκραστούν το τεράστιο "άντε γ@#$ε" που πλανάται από πάνω της.

Πως προβλέπω να διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό από εδώ και στο εξής? Ας ξεκινήσω από τα λιγότερο σημαντικά. Πρώτον, ο Βελόπουλος θα εξαϋλωθεί λόγω της πίεσης που θα του ασκηθεί από το νέο κόμμα Τράγκα και φυσικά το κόμμα Κασιδιάρη. Αυτός το γνωρίζει (καθώς μόνο βλάκας που δεν είναι) και γι'αυτό βλέπετε το φλερτ με τον ανόητο του Μαξίμου. Δεύτερον, ο Βαρουφάκης θα εισπράξει ένα μικρό ποσοστό της ψήφου

δυσαρέσκειας αυτών που φεύγουν από τον δικομματισμό ψάχνοντας μία "σοβαρή πρόταση". Το σύστημα θα τον επιβραβεύσει άλλωστε και για την στάση του το "επικίνδυνο" εξάμηνο του '15 αλλά και τώρα με την "πανδημία". Παρομοίως το ίδιο εκτιμώ και για το κόμμα της Ζωής Κωσταντοπούλου. Το σύστημα δεν είναι ποτέ αγνώμων σ'αυτούς που το υπηρετούν. Τρίτον, το ΚΚΕ θα καταφέρει να διατηρήσει τις δυνάμεις του. Ως γνωστόν, οι νεκροί δεν κάνουν ποτέ λάθη...

Τέταρτον, τα δύο κόμματα της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι "καταδικασμένα" για να συγκυβερνήσουν. Όχι τόσο λόγω απλής αναλογικής όσο εξαιτίας του γεγονότος ότι και τα δύο κόμματα θα δουν μείωση της εκλογικής τους "πελατείας". Ανεπαρκέστατα και τα δύο ν' ανταποκριθούν στις ολοένα και πιο αυξημένες ανάγκες, ιδεολογικές και πραγματικές, του κόσμου που τις στήριξαν στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά κυρίως λόγω Βερολίνου και επικείμενου 4ου μνημονίου. Η οικονομική καταστροφή που έρχεται θα είναι τόσο μεγάλη που το Βερολίνο έχει ανάγκη την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και το μικρότερο πολιτικό κόστος για να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα στην Pax Germanicus που με τόσο κόπο και τέτοιο τρόπο, έχει δημιουργήσει τόσα χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ (ή δεν ξέρω πως διάολο λέγεται εσχάτως) δυστυχώς θα κρατήσει τις δυνάμεις του παίζοντας τον ρόλο του μπαλαντέρ-εκτός και αν παίξει τον ρόλο του "από μηχανής Θεού" το εμβόλιο της Pfizer. Ο νοών νωείτω...

Αναφορικά με τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, πιστεύω ότι το ΕΠΑΜ θα δει μια μικρή αύξηση στα αμελητέα του ποσοστά, επιβράβευση της συνολικής του στάσης στα της "πανδημίας" ενώ η ΑΝΤΑΡΣΙΑ θα κρατήσει τις δυνάμεις της, ενδεχομένως και θα τις αυξήσει απειροελάχιστα, λόγω της στήριξης της στο σύστημα Soros.

Η τεράστια δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος θα εκφραστεί κυρίως μέσω της αποχής αν και πιστεύω ότι ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της δυσαρέσκειας θα είναι ο Τράγκας και το νεοσυσταθέν κόμμα του. Θα μετουσιωθεί σ'ένα άλλο κόμμα των "Ανεξάρτητων Ελλήνων" με ενδεχομένως μεγαλύτερη συνέπεια από αυτό το οπορτουνιστικό συνονθύλευμα.

Προσωπικά θα ήθελα να υπήρχε ένα νέο ΕΑΜ. Ένα κίνημα που θα είχε ως στόχους του, την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας. Να είχε προτάγματα την έξοδο από την Γερμανική φυλακή του ευρώ και απώτερο στόχο την έξοδο από την ΕΕ. Να είχε ως στόχο να πολεμήσει μέχρι θανάτου το αφήγημα της ψωροκώσταινας. Να πίστευε σ'ένα νέο Σύνταγμα ανθρωποκεντρικό. Να απέρριπτε ευπειθώς και με σαφήνεια τα ισοπεδωτικά αφηγήματα της παγκοσμιοποίησης. Να εφάρμοζε προστατευτισμό στην οικονομία, στο μεταναστευτικό, να είχε εθνικό αφήγημα, να οραματιζόταν ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και να επιχειρούσε απεξάρτηση από την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Να απαιτούσε κάθαρση στην δικαιοσύνη και να οραματιζόταν μία νέα παιδεία με κέντρο των άνθρωπο κτλ κτλ κτλ

Αλλά αυτό το εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο ν' απαρτιζόταν στην ηγεσία του, με ανθρώπους του ήθους του Βαθιώτη, του κύρους του Κασιμάτη, της οξυδέρκειας του Μάζη, του πατριωτισμού του Γρίβα, του αδέσμευτου φρονήματος τού συνεπίθετου του Κλεάνθη, του δημοκρατικού φρονήματος του Κοντογιώργη, της πνευματικότητας του Μίκη, της επιστημοσύνης ενός Ιωαννίδη και της διεισδυτικότητας του Νίκου του Ιγγλέση. Τα ονόματα ενδεικτικά και όχι περιοριστικά. Ναι τότε θα δήλωνα κι εγώ στρατιώτης. Ανιδιοτελώς και ολόψυχα. Όπως πάντα άλλωστε

Μέχρι τότε, ψυχή βαθιά αγαπητοί μου συγκρατούμενοι. Αν δεν έρθει ποτέ ετοιμαστείτε να γίνουμε οι επόμενοι Κούρδοι της ιστορίας. Λαός χωρίς πατρίδα δηλαδή...