Εν έτει 1828, στη Νέα Υόρκη, εκδόθηκε το παρόν βιβλίο από τον John Lee Comstock, ο οποίος και το συνέγραψε, συλλέγοντας σχεδόν με δημοσιογραφικό τρόπο, πληροφορίες που έφταναν από αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες των συγκλονιστικών γεγονότων της Επανάστασης.
Μιλάμε για μια εποχή, που το πλοίο, για να φτάσει από την Ευρώπη στην Αμερική έκανε από 6 έως 14 εβδομάδες, ανάλογα τον καιρό και τον άνεμο. Φυσικά τα μέτωπα του πολέμου της Ελληνικής Επαναστάσεως απείχαν πολλές ακόμα εβδομάδες από τις δυτικές ακτές της Ευρώπης.
Και όμως, το βιβλίο έχει γραφτεί με εξαιρετικές λεπτομέρειες, πολλές φορές επαληθευμένες από δύο πηγές και ολοκληρώθηκε με την υπογραφή του πρώτου Πρωτοκόλλου του Λονδίνου το 1828.
Παραθέτω ένα σύντομο απόσπασμα που αφορά το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας του Μεσολογγίου και κάποιες πληροφορίες σχετικά με το πρόσωπο που αφηγείται την πολιορκία, εντός των σελίδων του βιβλίου.
Γράφει λοιπόν ο Κόμστοκ:
~~~
{{Έτσι, έλαβε τέλος αυτή η αξιομνημόνευτη πολιορκία, μετά από μία αποφασιστική και επίμονη άμυνα η οποία έχει λιγοστά εφάμιλλα παραδείγματα στην Ιστορία. Η σταθερότητα με την οποία η φρουρά και οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σε κάθε προσπάθεια που είχε σκοπό να τους κάνει να παραδοθούν εθελοντικά, μπορεί να θεωρηθεί μία επιπρόσθετη απόδειξη στις τόσες πολλές άλλες που ο πόλεμος παρείχε, ότι οι Έλληνες παρ’ όλο που μπορεί να εξοντωθούν σε βάθος χρόνου από μία τεραστίως ανωτέρα δύναμη, ακόμα και υπό τις πιο τρομακτικές συνθήκες δεν μπορούν ποτέ να εξαναγκαστούν σε υποταγή στον Οθωμανικό ζυγό. Ο κόσμος γνωρίζει ελάχιστα από τα δεινά τα οποία υπέφεραν οι κάτοικοι αυτής της πλούσιας και πολυάνθρωπης πόλης, καθώς δεν έχουν εκδοθεί καταγραφές των περιστατικών της πολιορκίας σε ικανοποιητικό επίπεδο. Το γράμμα που ακολουθεί από τον κύριο Μάγιερ (σ.σ. Ιωάννης Ιάκωβος Μαγιερ), έναν Ελβετό ιατρό, και ένα από τα πρόσωπα που χάθηκαν στην τελευταία άμυνα του Μεσσολογγίου , γραμμένο λίγες μέρες πριν τον θάνατό του, εξυπηρετεί στην κατάδειξη του πνεύματος που διακατείχε τους κατοίκους.
«Οι κακουχίες τις οποίες υφιστάμεθα και ένα τραύμα το οποίο απέκτησα στον ώμο, ενω αναμένω και ένα άλλο το οποίο θα είναι το διαβατήριο μου για την αιωνιότητα, με εμπόδισαν μέχρι τώρα να σου στείλω το τελευταίο μου αντίο. Έχουμε εξαναγκαστεί λόγω ελλείψεων να τρώμε τα πιο αηδιαστικά ζώα - υποφέρουμε φρικτά από ασιτία και δίψα. Οι αρρώστιες προσθέτουν επιπλέον βάρος στις συμφορές που μας κυριεύουν. Χίλιοι επτακόσιοι σαράντα από τους αδερφούς μας είναι νεκροί. Περισσότερες από εκατό χιλιάδες βόμβες και οβίδες που ερρίφθησαν από τον εχθρό, κατέστρεψαν τις πολεμίστρες και τα σπίτια μας. Υποφέρουμε εξαιρετικά από το κρύο διότι έχουμε φρικτή έλλειψη σε ξύλα. Παρά τις τόσες ελλείψεις, είναι σπουδαίο και ευγενές το θέαμα να παρακολουθείς τη ζέση και την αφοσίωση της φρουράς. Λίγες ημέρες ακόμα και αυτοί οι γενναίοι άνδρες θα είναι πνεύματα αγγέλων που θα μαρτυρήσουν ενώπιον του Θεού την αδιαφορία της Χριστιανοσύνης (σ.σ. εννοεί της Δύσης) για έναν σκοπό/αγώνα που αφορά την θρησκεία. Όλοι οι Αλβανοί που είχαν λιποτακτήσει από το στρατό του Ρεσσίντ Πασά, έχουν τώρα ενωθεί υπό τη σημαία του Ιμπραήμ. Εις το όνομα όλων των γενναίων ανδρών μας, ανάμεσα στους οποίους είναι ο Νότης Μπότσαρης, ο Τζαβέλλας, ο Παπαδιαμαντόπουλος κι εγώ, τον οποίο (σ.σ. εμένα) η κυβέρνηση διόρισε αρχηγό ενός σώματος ανδρών, σας ανακοινώνω το ψήφισμα στο οποίο ορκιστήκαμε ενώπιον Ουρανού, να υπερασπιστούμε πιθαμη προς πιθαμη την γη του Μεσολογγίου, χωρίς να δεχθούμε καμμία συνθηκολόγηση, και να θάψουμε τους εαυτούς μας κάτω από τα ερείπια αυτής της πόλης. Πλησιάζουμε στις τελευταίες μας ώρες. Η Ιστορία θα μας αποδώσει Δικαιοσύνη – οι μεταγενέστεροι θα θρηνήσουν πάνω από την δυστυχία μας. Είμαι περήφανος στη σκέψη πως το αίμα ενός Ελβετού, ενός τέκνου του Γουλιέλμου Τέλλου πρόκειται να αναμειχθεί με αυτό των ηρώων της Ελλάδος. Είθε η αφήγηση της πολιορκίας του Μεσολογγίου την οποία έγραψα να επιζήσει μετα από εμένα. Έχω κάνει αρκετά αντίγραφά της. Προσπάθησε, αυτό το γράμμα αγαπητή Σαλώμη, να περιληφθεί σε κάποια εφημερίδα...»}}
~~~
σ.σ.: Ο Μάγιερ ήταν νυμφευμένος με την Σαλώμη Στάουμπ από το 1817, όμως αργότερα χώρισε. Το 1822 ήρθε στην επαναστατημένη Ελλάδα να προσφέρει τη βοήθειά του ως ιατρός. Εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι όπου και ασπάστηκε την Ορθοδοξία αφού παντρεύτηκε την μεσολογγίτισσα Αλτάνα Γριλλινού-Ιγγλέζου με την οποία απέκτησε και δύο παιδιά. Στην μεγάλη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Ιωάννης Ιάκωβος Μάγιερ σκοτώθηκε μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του.
Ο Μεσολογγίτης ποιητής και ακαδημαϊκός Γεώργιος Δροσίνης, προλογίζοντας την έκδοση του «Ημερολογίου της Πολιορκίας του Μεσολογγίου 1825-1826», εκ των «Ελληνικών Χρονικών του Μάγερ» έγραψε χαρακτηριστικά για τον Ελβετό φιλέλληνα:
“Ευλογημένη ας είναι η Σαλώμη Μάγερ, το γένος Στάουμπ, η οποία εζήτησε την διάζευξιν της από τον Μάγερ, και τρισευλογημένος ο πρύτανις του Πανεπιστημίου του Φρειβούργου, ο οποίος τον απέβαλεν. Αν δεν συνέβαιναν τα δύο αυτά, η Ελβετία θα είχεν έναν περισσότερον αγαθόν οικογενειάρχην και ένα περισσότερον ιατρόν ή φαρμακοποιόν, αλλά το Μεσολόγγι θα εστερείτο τον Πολύβιον της πολιορκίας του και το αίμα ενός απογόνου του Γουλιέλμου Τέλλου - κατά την δική του έκφρασιν δεν θα ανεμειγνύετο με το αίμα των ηρώων της Ελλάδος.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου