οτέ μη λες μεγάλη κουβέντα!… Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μή λες!

…Κι εκεί που με τον ιό νομίζαμε -καί λέγαμε- πως τά ‘χαμε δεί όλα (από παράνοια) καί χτυπήσαμε πάτο, μας προέκυψε κύμα …σεξουαλικών παρενοχλήσεων!

 

α1. Τα εισαγόμενα υπερατλαντικά φρούτα

Είναι γνωστό πως, ό,τι κι αν γίνεται στις ηπαπάρα, έρχεται μετά εδώ – με κάποια χρονική καθυστέρηση. Πάντα έρχονται όλα μα όλα, σχεδόν νομοτελειακώς. Καί τα καλά, καί τα άσχημα. Κυρίως, όμως, τα τελευταία.

Επίσης είναι γνωστό πως δεν έρχονται μονάχα εξ αιτίας των τάσεων ξενοφιλίας / ξενοδουλείας του κάθε εγχώριου συμπλεγματικού, αλλ’ αυτά τα φρούτα μας κουβαλιούνται ενθάδε κυρίως από την προσπάθεια της επιβολής του ηπαπαραΐκου τρόπου ζωής σ’ όλους τους υπόλοιπους λαούς· αυτό, δηλαδή, το φαινόμενο, που είναι γνωστό ως «πολιτισμικός ιμπεριαλισμός».

Η πλάκα είναι ότι μας έρχονται ακόμη καί τ’ άσχημα, που ήδη στις ηπαπάρα έχουν απορριφθεί!!! Πχ οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μέσα στις τάξεις, ως βοηθήματα διδασκαλίας. Εκεί, το δοκιμάσανε αυτό επί δέκα, θες είκοσι χρόνια, καί διαπίστωσαν ότι φέρνει αρνητικά αποτελέσματα: ατονούν οι εγκεφαλικές λειτουργίες των μαθητών, όπως πχ η απεικαστική ικανότητα καί η φαντασία. (Αφού οι μαθητές τα βλέπουν όλα έτοιμα στο κομπιούτερ, γιατί να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει; ) Κι έτσι, τουλάχιστον τα ακριβά σχολεία τους επανήλθαν στον πίνακα με τον μαρκαδώρο. (Φυσικά κι έχουν υπολογιστές, αλλά πχ στη βιβλιοθήκη. Όχι, όμως, στις τάξεις πλέον. Από ‘κεί, πήραν δρόμο.)

Εδώ, όμως, τον υπολογιστή στην τάξη τον θεωρούν “πρόοδο”!… κι άντε βάλε, μετά, κομπιουτερόπληκτο μαθητή να σου σχεδιάσει μόνος του πχ ένα ανάπτυγμα κύβου!

[Τί ψάχνεις να βρείς!… Τά ‘παμε. Οι φιλολογίνες κοντεύουν να κάνουν φαλάκρα, με τα γραπτά που παίρνουν γιά διόρθωση. Κι άσε οι μαθηματικοί. Τα κομπιούτερς καί τα ρομποτάκια μας μάραναν, μετά απ’ αυτά!]

 

Η όλη φάση θα ήταν γιά γέλια, αν δεν ήταν γιά κλάμματα· θυμίζει κάτι κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, που κάθεται ένας καλοντυμένος κύριος σ’ ένα παγκάκι, καί βλέπει άλλους καλοντυμένους να βολτάρουν… καί από απροσεξία πέφτουν σ’ έναν λάκκο με λάσπες… γιά τον οποίο λάκκο δεν τους προειδοποιεί, ώστε να σπάζει πλάκα! Καί μετά οι άτυχοι λερώνονται, φωνάζουν, βρίζουν, κι ο τύπος στο παγκάκι γελάει! Στο τέλος σηκώνεται να φύγει, καί πέφτει κι αυτός στις λάσπες!

Έτσι ακριβώς γίνεται κι εδώ, με τα εισαγόμενα υπερατλαντικά “αγαθά” του είδους.

 

α2. «Παρενοχλήσεις» εξ Εσπερίας

Κάποτε, ας πούμε εβδομήντα χρόνια πρίν, τα πέραν του Ατλαντικού πράγματα κατέφθαναν ενθάδε με καθυστέρηση πχ τριάντα ετών. Θες τα τότε συντηρητικά ήθη κι έθιμα τα δικά μας, θες ότι δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα επικοινωνίας (διάβαζε: Διαδίκτυο), η καθυστέρηση αυτή αριθμούσε δεκαετίες.

Στο μεταξύ, όμως, οι παράγοντες “εκπομπής” αύξησαν ταχύτητα: από τον κινηματογράφο καί τη δισκογραφική βιομηχανία περάσαμε στις τηλεοπτικές σειρές, καί μετά στο Διαδίκτυο με τις ιστοσελίδες “κοινωνικής δικτύωσης”. Καί ειδικά στο Διαδίκτυο υψηλών ταχυτήτων, που μεταδίδει κινούμενη εικόνα σε πραγματικό χρόνο. Έτσι, σήμερα τα πάντα καταφθάνουν εξ Αμέρικας αμέσως.

Ακόμη κι όσα -γιά τον άλφα ή βήτα λόγο- έχουν καθυστερήσει (πχ η “σεξουαλική παρενόχληση”), γίνεται προσπάθεια να έρθουν! (Άλλως τε, τί σόϊ προτεκτοράτο θα είμαστε, άμα δεν μας έρθουν!  🙂  )

Το θέμα, όμως, δεν είναι το τί κάνουν οι πομποί, αλλά το τί κάνουν οι (υποψήφιοι) δέκτες! Εμείς, δηλαδή.

Έτσι, κανείς δεν σκέφτεται ότι κάποια πράγματα ΔΕΝ ταιριάζουν με τίποτε στα δικά μας, κι ότι δεν είναι μόδα  καί «πρόοδος» να τ’ ακολουθείς, αλλά βλακεία. Ειδικά η “σεξουαλική παρενόχληση” των ημερών δεν κολλάει με τίποτε. Διότι βασίζεται σε τελείως διαφορετικό δικαιϊκό σύστημα.

Έτσι, ενώι στις ηπαπάρα κάποιες πονηρές επικαλούνται “σεξουαλική παρενόχληση” (ακόμη καί με χρονική καθυστέρηση) καί γίνεται ο χαμός στα δικαστήρια (που τους επιδικάζουν χρηματικές αποζημιώσεις – διότι εκεί ακριβώς πάει το πράγμα), ατυχώς γιά τις ημεδαπές “παρενοχληθείσες” κυράτσες, εμείς εδώ έχουμε κατοχυρωμένη την ισότητα των φύλων από την Παπανδρεϊκή αλλαγή του οικογενειακού δικαίου του 1982! Οπότε, όχι μόνο λεφτά δεν μπορούν να πάρουν (διά της νομικής οδού), αλλά ούτε κάν τα τρία του “παρενοχλήσαντος”! Lol!!!

Αυτά, χονδρικώς – καί δεν υπεισέρχομαι σε θέματα, που αποτελούν “ψιλά γράμματα” των νόμων. Όπως πχ το ότι υπάρχουν νόμοι… απλώς γιά να υπάρχουν! Ως παγίδες. Όπως πχ ο νόμος περί δημοσίας αιδούς του …1915 (που τότε, γιά να δείς ζωντανή γυμνή γυναίκα, έπρεπε να παντρευτείς – ή να πας σε βαφτίσια κοριτσιού!), που χρησιμοποιείται γιά να τσιμπάνε υπόπτους γιά άλλα αδικήματα, πχ εμπορία ναρκωτικών· γιά τους οποίους, όμως, αι Αρχαί δεν διαθέτουν επαρκή στοιχεία να τους μπουζουριάσουν. Έτσι, τσακώνουν έναν πχ με την κατηγορία γυμνισμού εκεί που δεν επιτρέπεται (δηλαδή προσβολή της δημοσίας αιδούς), γιά τον οποίο όμως συλληφθέντα υπάρχουν υποψίες (αλλά μόνον υποψίες) ότι είναι ο προμηθευτής της κόκας στο κοσμικό νησί. Κι όπως καταλαβαίνετε, τα …περαιτέρω θα προκύψουν μετά.

Τον ίδιο ακριβώς ρόλο (του …ενισχυμένου ιστού της αράχνης) παίζει κι η “σεξουαλική παρενόχληση” στις ηπαπάρα. Διότι από μόνη της (καί σ’ εποχές άκρατης ελευθερίας των Δυτικών γυναικών) αποτελεί μιά πορδή στον καθαρό αέρα, καί τίποτ’ άλλο.

 

β1. Παράνοια κι ανεδαφικότητα

Τη νομική κουβέντα πιάσαμε, έ; Λοιπόν… θα βρούμε καί τον ένοχο, γιά χάρη του οποίου έσκασε το πρόφατο εγχώριο τσουνάμι καταγγελιών γιά “σεξουαλική παρενόχληση”!

Αλλά, γιά να βρούμε τον ένοχο (που ωφελείται), ας αναλύσουμε πρώτα τα στοιχεία της παράνοιας αυτής. (Διότι περί παράνοιας πρόκειται.)

Εκτός απ’ αυτό που ήδη αναφέραμε, ότι από νομικής πλευράς δέν στέκει στη χώρα μας, άσχετο αν δεν το καταλαβαίνει κανένας (προσέξτε, όμως: άλλο ο βιασμός, ή ο εξαναγκασμός ανηλίκου, κτλ – αυτά παρ’ ημίν είναι προβλεπόμενα αδικήματα εδώ και καιρό… καί οφείλουν να τιμωρούνται, εκτός αν θέλουμε να γίνουμε ζούγκλα), κανείς δεν σκέφτεται μερικά άλλα τινά… πλήν όμως, άκρως σημαντικά:

  • Ότι ο όρος “σεξουαλική παρενόχληση” είναι τελείως ασαφής.

Από πού αρχίζει καί πού σταματάει; Δηλαδή, άμα έχεις σεξουαλική σχέση με μιά γυναίκα, αλλά κάποια μέρα χωρίσεις, τότε όλα τα προηγούμενα αυτομάτως γίνονται “σεξουαλική παρενόχληση”;

  • Ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι κηδεμόνας του κάθε ατόμου, πού ‘χει (φανταστικά ή πραγματικά) ψυχολογικά προβλήματα.

(Καί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι. Κανενός ατόμου. Αλλοιώς, καταντάει δικτατορία.) Το κράτος δεν είναι τα φουστάνια της μαμάς μας, να πάμε να κλαφτούμε. Μετά τα 18 σου, βγάλ’ τα πέρα μόνος σου – καί μόνη σου.

  • Ότι δεν νοείται καταγγελία γιά (ακόμη καί νομοθετικώς προβλεπόμενο) αδίκημα χωρίς μάρτυρες, ή χωρίς ομολογία του ενόχου.

Πολύ σωστά, λοιπόν, απαντάνε οι καταγγελόμενοι ότι θα μιλήσουν οι δικηγόροι τους – διότι αυτές οι καταγγελίες γιά “σεξουαλική παρενόχληση”, ως έχουν, συνιστούν το αδίκημα της συκοφαντίας. Που είναι υπαρκτό – καί προβλεπόμενο.

[Τ’ ακούς, Κατίνα, που μου δέχεσαι την “αναξιοπαθούσα” σε κατ’ ιδίαν επίσκεψη; Να χαρώ εγώ τα νομικά που έμαθες!…]

  • Ότι, όταν πας σε ξένο σπίτι, ο νοικοκύρης του έχει κάθε δικαίωμα να κάνει εκεί μέσα ό,τι γουστάρει.

Ακόμη καί να κυκλοφορεί με τη μαλαπέρδα έξω… καί να θέλει να τη χρησιμοποιήσει απάνω σου!  🙂

  • Ότι ένας σωστός γονέας ΔΕΝ αφήνει ανήλικο (αλλά ούτε κάν ενήλικο) παιδί του, αν τ’ αγαπάει πραγματικά, να πάει με τυφλή εμπιστοσύνη σε ξένο σπίτι.
  • Ότι γενικώς οι καλλιτέχνες, ποιητές, καί λοιποί παρεμφερείς των κύκλων αυτών (πχ οι λεφτάδες) είναι ψυχονοητικώς ασταθή άτομα.

(Δέ βλέπετε πχ πόσους γάμους καί πόσα διαζύγια έχουν συνήθως; χρειάζεστε κι άλλη απόδειξη; )

Καί τις ιδιοτροπίες τους έχουν, καί τα σεξουαλικά τους βίτσια έχουν… όπως όλοι μας, άλλως τε, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό από μας. (Στα ναρκωτικά είναι που διαφέρουμε· εμείς οι μή-καλλιτέχναι δεν έχουμε, ακόμη κι αν θέλουμε! Καρα-lol!!!) Άρα, εξ ορισμού τί περιμένεις απ’ αυτούς; Σου τάξανε υψηλά ηθικά ιδανικά καί σε ξεγελάσανε, μανδάμ; Σοβαροί να είμαστε! Δεν ξέρεις τί κρύβει ο “χώρος”; Κι αν δεν ήξερες, δέ ρώταγες;

  • Ότι δεν έχει απολύτως καμμία σημασία γιά κανέναν ο παρελθοντικός χρόνος των “σεξουαλικών παρενοχλήσεων”, διότι τώρα, σήμερα, καίγεται ο κώλος μας πανεθνικώς από απείρως σημαντικώτερα προβλήματα.

Αν ζούσαμε σε κοινωνία με λυμένα όλα της τα προβλήματα, να πω πάει στην ευχή… ας βγάλουμε κι αυτό το ψεγάδι από πάνω μας. Αλλά τώρα, με ήδη μερικές δεκάδες χιλιάδες αυτοκτονίες στο παθητικό μας ως έθνους (χώρια τις ανεργίες καί τα υπόλοιπα), τί σημασία έχει αν κάποιος κάποτε χούφτωσε με το ζόρι τον κώλο καποιανής; ποιόν απασχολούν αυτά σήμερα; ποιόν οφείλουν ν’ απασχολούν αυτά σήμερα, όταν δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του;

[Αλλά βέβαια. Ξέχασα! Τον καιρό του χρηματιστηρίου καί των αβέρτα τραπεζικών δανείων, ότε κι έλαβαν χώραν όλ’ αυτά τα χουφτώματα, πήγαιναν όλα καλά… γι’ αυτό δεν μιλούσε κανένας καί καμμία τότε. Σήμερα θυμήθηκαν.]

  • Καί τέλος, αλλά όχι έσχατον, ότι οι κυρίες ( ; ) αυτές με τη “σεξουαλική παρενόχληση” είναι απλά κουτοπόνηρες μικροαστές, που πάνε με τη λογική του “άμα πιάσει, έπιασε”. (Σε χρήματα, καριέρες, κτλ.) Τελείως σιχαμένες στα μάτια μου!

Τώρα, πάλι, να μην μπω σε ψυχολογικά χωράφια, αν κι οι σχετικές γνώσεις είναι τελείως στοιχειώδεις· η αλφαβήτα της ψυχολογίας! Είναι γνωστό (σ’ όσους έχουμε το μυαλό μας στο κεφάλι μας) ότι το χρήμα, η εξουσία, η δημοσιότητα αποτελούν μέγιστα αφροδισιακά γιά κάτι τέτοιες “παρενοχλούμενες”! Πώς βρίσκουν γκόμενες οι κομματόσκυλοι; έτσι ακριβώς! Χρησιμοποιώντας αυτά τα τρία δολώματα! (Βλέπε καί πχ τις “50 αποχρώσεις του γκρί”, καί διάφορες άλλες παρόμοιες ταινίες. Με πρωταγωνιστή άντρα νέον, ωραίον, χίχίχίιιι… εισοδηματία… καί τεμπέλαρο, που όλη μέρα ασχολείται μονάχα με το ποιά θα του κάτσει, καί πώς θα του κάτσει.)

Οπότε, κατά τη γνωμάρα μου, οι κυράδες αυτές διαμαρτύρονται μονάχα όταν δεν τους βγούν τα σχέδια καί δεν «πιάσουν την καλή» με σύζυγο με …χρηματοδοτική επάρκεια. (Καί τις πάρουν τα χρόνια, καί ξεπέσουν σε τίποτε κατωτέρους υπαλλήλους.) Αλλοιώς, τα βρίσκουν όλα καλά!

 

β2. Σκιαγράφηση του κρυμμένου ενόχου καί των σκοπών του

Τέλος πάντων, τα έχουμε πεί αμέτρητες φορές στο παρόν μπλόγκι (σε σημείο να γινόμαστε γερο-ανάποδοι σπαζαρχίδηδες), ότι η λογική είναι δύσκολη δουλειά! (Ναί, δουλειά. Απαιτεί να κάψεις θερμίδες, δέ γίνεται αλλοιώς! Δεν παίρνει μπρός από μόνη της! Lol!!!) Οπότε, από εισαγγελάτους καί πατσαβουροφυλλάδες (καί πατσαβουρο-ιστοσελίδες) δεν περιμένουμε λογική αντιμετώπιση της κατάστασης, παρά μόνο ανακάτεμα του βόθρου των αρνητικών συναισθημάτων: θυμού, οργής, υστερίας, κουτσομπολίτιδας, κτλ κτλ.

Όμως, επανερχόμαστε· το μέγα ερώτημα… άντε, τα δύο μεγάλα ερωτήματα, είναι τα εξής:

  • Ποιός ωφελείται από την πρόσφατη χιονοστιβάδα των καταγγελιών αυτών;
  • Καί πού το πάει;

Το ποιός ωφελείται, είναι το εύκολο να το δούμε: είναι το γκουβέρνο (καί γενικώς το κατεστημένο – μή νομίζετε ότι οι υπόλοιποι του είδους, που δεν είναι γκουβέρνο αυτή τη στιγμή, είναι στην απέξω) καί οι έξωθεν αφέντες του ενθάδε προτεκτοράτου.

Γνωστή τακτική! Όποτε θέλουν να κρύψουν κάτι… τέλος πάντων, να στρέψουν την προσοχή του κόσμου αλλού, πετάνε το μελάνι της σουπιάς. Καί βέβαια, στα πλαίσια αυτά δεν διστάζουν να “κάψουν” μερικούς δικούς τους! (Ένας από τους καταγγελόμενους συνθέτες με τη μαλαπέρδα έξω κτλ κτλ είναι μασώνος – είναι γνωστό από καιρό.) Πάντα έτσι γίνεται… τα μεγάλα ψάρια γλυτώνουν· καί να μή νομίζει κανένας “δικός τους” ότι έχει διαρκή ασυλία!

[Φυσικά, οι προειδοποιήσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί, τα “καρφώματα” καί τα ρέστα των μέν εναντίον των δέ μέσα στις στοές καί τα κόμματα κι εδώ κι εκεί -γιά …παρεκτροπές από τον …ορθό δρόμο- μας είναι μεν γνωστά ως φαινόμενο, καί μπορεί να είναι Η αιτία των οψίμων αυτών καταγγελιών, αλλά ουδόλως μας ενδιαφέρουν.]

Έτσι, με τις (δεν άντεξα!) κλαψομούνες αυτές, ο μέσος σημερινός Ελλαδέζος ΔΕΝ βλέπει (έστω, μονάχα στα κατεστημένα ΜΜΕ)

  • ούτε το συνεχιζόμενο άγριο ροκάνισμα του δημοσίου χρήματος,
  • ούτε τη συνεχιζόμενη άγρια λαθροεισβολή,
  • ούτε το συνεχιζόμενο άγριο ξεπούλημα της χώρας σε κάθε τομέα.

(Έχετε υπ’ όψη σας ότι τα Ραφάλ παραγγέλθηκαν …γιά να ΜΗ χρησιμοποιηθούν σε πόλεμο! Γιά να σας το λέω εγώ… κάτι μυρίζομαι.)

Ο μέσος Ελλαδέζος, έ; διότι εμείς οι υπόλοιποι συνεχίζουμε να βλέπουμε μιά χαρά.

 

Η παρελκυστική τακτική δημοσιοποιήσεως ασημάντων ειδήσεων είναι ένα πράγμα σημαντικό μέν, αλλά όχι τόσο. Κατά τη γνώμη μου, το απείρως σημαντικώτερο, κι όπου διεξάγεται ΟΛΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ αυτή τη στιγμή, είναι το πεδίο της λογικής.

Επαναλαμβάνω, το πεδίο ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ.

Παναπεί, του κατ’ εξοχήν εργαλείου που έχει ο άνθρωπος, γιά να είναι άνθρωπος… γιά να επιβιώσει ως είδος.

Στα πλαίσια αυτά, λοιπόν, δεχόμαστε κατάμουτρα ολόκληρο τσουνάμι κοπράνων. Ολόκληρον τυφώνα μαλακίας! Το δέ πρώτο κύμα του, ήταν σαφώς ο κοροϊδοϊός. Τί να πρωτοθυμηθείς με δαύτον!

  • Το ότι δεν έτρεχε τίποτε, που γύρισαν Έλληνες εκδρομείς από χώρες μολυσμένες, αλλά μόλις επέστρεψαν έπρεπε να μπουν σε καραντίνα;
  • Το ότι οι ιατρικού τύπου μάσκες βλάπτουν, αλλά κάποιους μήνες μετά …καθίστανται απαραίτητες;
  • Το ότι ο ιός μεταδίδεται σύμφωνα με τα ωράρια …της Αστυνομίας;

[Άμα, δηλαδή, απαγορέψει η Αστυνομία, δεν μεταδίδεται. Όπως εκείνη η αμίμητη προπολεμική διαταγή του χωροφύλακα του χωριού -δεν θυμάμαι τώρα πού τη διάβασα στα ιντερνέτια-, που έγραφε στο περίπου: “…Απαγορεύονται οι άσκοποι πυροβολισμοί, καθώς καί οι άσκοποι γαυγισμοί των σκύλων!”  🙂  ]

  • Το ότι πρέπει να σταματήσει η οικονομία (καί να φτωχύνουμε άπαντες), γιά να μή μεταδίδεται ένας ιός;
  • Το ότι στους ήδη ασθενείς δεν δίνουμε φάρμακο, αλλά εμβόλιο, γιά να …μην ασθενήσουν στο μέλλον; (Που, όταν παράγινε το φτύσιμο στα τουΐττερ καί στα φατσομπούκια γιά τους παραλογισμούς αυτούς, τα πλασιεδάκια των φαρμακοεταιριών απεφήναντο:“- …Έεεε… ξέρετε… μπορεί να χρησιμοποιηθεί καί ως φάρμακο!…”)
  • Το ότι κανείς δεν ξέρει (ούτε κάν οι κατασκευαστές του!) αν το εμβόλιο πράγματι προφυλάσσει, κι επί πόσον καιρό;

Καί βέβαια, όλα τα παραπάνω πρέπει να τα δεχθεί ο Έλλην ως απολύτως λογικά! (Αλλοιώς, θα μας κάνουν ντά ο Κούλης κι ο εισαγγελάτος, μαζί με τον ιεροψάλτη καί το μπουλντόγκ!!!)

Οπότε, εκεί που είχαμε τον ιό στην καμπούρα μας, μας ήρθε καί το πακέτο με τις “σεξουαλικές παρενοχλήσεις”, καί στα σκατά προστέθηκαν καί τα πανωσκάτια! (Όπως λέμε “πανωπροίκια”! lol!!!)

 

γ. Συμπέρασμα;

Εύκολα, λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι αυτή η ιστορία ΔΕΝ θα σταματήσει! Θα προστίθενται συνεχώς κι άλλα! Κάθε μέρα τα βοθρο-ΜΜΕ θα μας λούζουν καί με νεώτερο “πακέτο” του είδους, μέχρι να σηκώσουμε λευκή σημαία!

Κι ο σκοπός; ένας καί μοναδικός: το τσάκισμα της λογικής!

Καταλαβαίνετε, ακόμη, ότι τα δήθεν “πυρηνικά όπλα” του Σαντάμ Χουσσεΐν (καί των μουλάδων σήμερα), ή η δήθεν “τεμπελιά” καί “διαφθορά” απαξάπαντος του Ελληνικού Λαού (καί δή, από στόματος του τότε πρωθυπουργού του – πάντως, καλά σας έκανε καί σας έχεσε στα μούτρα, εσάς που τον ψηφίσατε αυτόν τον αληταρά!), ήταν σκέτοι ερασιτεχνισμοί μπροστά σ’ αυτά που ήρθαν …καί που θα έρθουν. (Ακόμη καί το τμήμα ψυχολογικού πολέμου της Θείας εξελίσσεται… μαθαίνει νέα κόλπα!)

Επίσης, καταλαβαίνετε άριστα ότι η προσπάθεια γιά ροκάνισμα καί τελικό τσάκισμα της λογικής είναι ακόμη ένα όπλο στο οπλοστάσιο της επίθεσης που δεχόμαστε, ως Έλληνες. Μαζί με τον βιολογικό πόλεμο των ψεκασμών, των ιών, των συχνοτήτων, τη λαθροεισβολή, τις απανωτές προδοσίες, κι ο,τιδήποτε άλλο του είδους.

Πόλεμος, λοιπόν. Ιδεών, ψυχολογικός, πόλεμος εναντίον ηθών κι εθίμων, πόλεμος εναντίον της λογικής!

Πόλεμος ολοκληρωτικός, έως εξαφανίσεως του Έλληνα καί της Ελληνίδας!

 

Αλήθεια, ποιό λέτε να είναι το επόμενο βήμα του πολέμου αυτού;

Να μαντέψω εγώ;

Το ότι “οι καημένες οι γυναίκες” (οι Ελληνίδες, δηλαδή) δεν πρέπει να κάνουν παιδιά, διότι ταλαιπωρούνται απ’ τις γέννες καί χαλάει το σώμα τους! (Πράγμα που, φυσικά, ποτέ δεν θα ειπωθεί γιά τις λαθρομούσλιμζ. Ή τις Κινέζες.)

Ίσως καί το ότι δεν πρέπει κάν να φλερτάρουμε τις γυναίκες εμείς οι άντρες, διότι -μ’ αυτά καί μ’ αυτά- ποτέ δεν ξέρεις αν θα σού ‘ρθει τσαντιά στο κεφάλι, ή μπουζούριασμα γιά «σεξουαλική παρενόχληση». Μην απορείτε, είναι απλά θέμα χρόνου να ψηφιστεί κανένα τέτοιο μαλακισμένο νομοθέτημα. Εδώ πάει να ποινικοποιηθεί μέχρι καί η σκέψη, πολλώι δέ μάλλον το πονηρό χαμόγελο ή το στραβοκοίταγμα! Παράνοια, λέμε.

Πάντως, σας έχω ένα δωράκι: εμείς εδώ στο ιστολόγιο ξέρουμε πράγματα που συνέβησαν στο απώτατο παρελθόν… όπως ακριβώς τα ξέρουν κι “αυτοί”! Μόνο που “αυτοί” πάνε να τα ξαναφέρουν, ενώι εμείς να προειδοποιήσουμε ν’ αποφευχθεί η επανάληψή τους… διότι, όταν έγιναν, δεν έφεραν τίποτε καλό.

Ένα απ’ αυτά, λοιπόν, είναι ότι, κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν, πράγματι οι γυναίκες πήραν το απόλυτο πάνω χέρι, κι έπαψαν να γεννάνε· εννοώ, με τη θέλησή τους έπαψαν. Τα μωρά συλλαμβανόντουσαν με τεχνητό τρόπο, καί γεννιόντουσαν επίσης τεχνητώς σε εκκολαπτήρια. Μέχρις ότου προχώρησαν το θέμα της αθανασίας, κι έπαψαν ακόμη καί οι τεχνητές γέννες. Αυτό ακριβώς ήταν το Εχιδνικό ιερατείο, γιά το οποίο μας έχουν μιλήσει οι πρόγονοι. Καί, ειλικρινά: θέλετε να ξανάρθει; Εγώ, όχι.

Όμως, η δουλειά στις μέρες μας πάει ακριβώς ξανά προς τα ‘κεί… με τις Σκατίφες, τις Φέμεν, τις εγχώριες (καί αλλοδαπές) “καταγγέλουσες”, καί (ως κερασάκι στη σκατότουρτα) το εσχάτως κυκλοφορούν ανά τα εγχώρια ιντερνέτια άγαλμα της “Μέδουσας”, που κρατάει το κομμένο κεφάλι του Περσέα. (Ναί, πώς;! Εύκολο ήταν;  🙂  )

[Είμαι πολύ περίεργος να μάθω ποιό το μοντέλο του αγάλματος. Σαφώς πρόκειται γιά αραπίνα – σωστότερα μιγάδα, ή quadroon· δηλαδή μιγάδα κατά το ένα τέταρτο. Φαίνεται απ’ τα παπιοπόδαρα καί τον σωματότυπο· μην απορείτε, ακόμη καί σε μιά γυμνή γυναίκα προσέχω αρκετά περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε!  🙂

Μεταξύ μας, ουδόλως θα με εξέπληττε, αν μάθαινα ότι το μοντέλο τυγχάνει ιέρεια του Βουντού… συνηθισμένη ν’ αποκεφαλίζει κοκκόρια.]

Τέλος πάντων, να μή μακρηγορούμε: δουλειά τους «αυτών» είναι να επαναφέρουν παντί τρόπωι το πολίτευμα του Τυφώνα καί της Έχιδνας. Δουλειά μας είναι να το αποτρέψουμε αυτό το ενδεχόμενο.

Καί, πρώτα καί κύρια, υπηρετώντας τη λογική. Εκάς η παράνοια!

 

Υγ 1: Το αρθράκι αφιερώνεται σ’ όλες τις γυναίκες, που μου έκαναν την τιμή να πάμε μαζί στον Παράδεισο. Η αγάπη μου κι η σκέψη μου πάντα μαζί τους!

Υγ 2: Ρέ σείς, με τις μαλαπέρδες όξω!… Ρέ γίδγια, πρρρρρσσσα!!!  Δεν γίνοντ’ έτσ’ αυτές οι δουλειές, ρέ! Δεν “πέφτουν” έτσι οι γυναίκες! Μόνο όταν ζευγαρώνουν οι μαϊμούδες γίνεται αυτό!  🙂

Αν ενδιαφέρεστε, παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα επί του γνωστικού αυτού αντικειμένου (την αποτελεσματική ερωτική προσέγγιση των γυναικών, δηλαδή), αν καί με κάπως αυξημένα δίδακτρα. (Καί μαύρα, παρακαλώ!) Πόσο πάει το ιδιαίτερο στην Αθήνα γιά μαθητές στόκους, που οι γονείς τους θέλουν ντέ καί καλά να τους βάλουν στο πανεπιστήμιο; πενήντα ευρά η ώρα; Έ, αυτό!

Τώρα, ο νοήμων αναγνώστης θα με ρωτήσει τί να τα κάνουν τα μαθήματα αυτά οι ογδοντάρηδες, πλέον, καταγγελόμενοι; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Αλλά να μη βγάλω κι εγώ ο πτωχός καί πένης κανένα εξτρά φράγκο;  🙂