Αισυμνητείας παραλειπόμενα – 4
αραμένοντας στο ίδιο θέμα, οφείλω ν’ αναφέρω ποιά θα είναι (κατά τη γνώμη μου πάντα) η στάση απέναντι στην πρώτη φάση της αισυμνητείας τριών μεγάλων ομάδων: των κομμάτων, της Εκκλησίας, καί του υποκόσμου.
i. Κόμματα
Αυτά εξ ορισμού (καί λογικώς…) είναι σαφώς εχθρικά προς ο,τιδήποτε απειλεί την ύπαρξή τους – μ’ άλλα λόγια, προς οποιαδήποτε μεταβολή του καθεστώτος που τα τρέφει (ήτοι: εκλογές, ψευδείς υποσχέσεις, καλλιέργεια διχαστικού κλίματος στον λαό, κτλ κτλ). Πρέπει επίσης ν’ αναφερθεί (αν καί γνωστό) ότι μπροστά στον κίνδυνο εξαφανίσεως του βόθρου τους, όλ’ αυτά τα σαπρόφυτα θα ξεχάσουν τις μεταξύ τους διαφορές (τις ποιές; ), καί θα συνασπιστούν έναντι του κοινού εχθρού.
Όμως, τα κόμματα αποτελούνται πάντα από δύο διακριτά επίπεδα ατόμων: τα κομματόσκυλα καί τους ψηφοφόρους τους. Ως γνωστόν, τα πρώτα πάντα βρίσκονται στο ρετιρέ κι οι δεύτεροι πάντα στο υπόγειο! Ως γνωστόν, δίς, παρά την ίδια ιδεολογία (την ποιά; ) καί των μέν καί των δέ, δεν πολυ-επιτρέπονται οι …ανοδικές κινήσεις. Παναπεί, κι αντίθετα από τον γόνο “ευγενούς” οικογενείας (πχ πλουτισάντων δωσιλόγων), σιγά μή γίνει ποτέ πχ υπουργός το μέλος που τρέχει γιά τις αφίσες στην τοπική οργάνωση του κόμματος. Μιά ζωή κορόϊδο καί ριγμένο θά ‘ναι.
Ευτυχώς, από κάτι τέτοια ριγμένα κορόϊδα μαθαίνουμε κατά καιρούς τ’ άπλυτα των κομμάτων. Δυστυχώς, αυτοί όλοι οι πρώην οπαδοί συνήθως έχουν εγωϊστικά κίνητρα, κι αντί να καταγγείλουν μία καί καλή τη “δημοκρατία” των κομμάτων, πάνε καί χώνονται σε άλλα παρεμφερή κόμματα καί κομματίδια, καταγγέλοντας απλώς τις ψευδείς υποσχέσεις του πρώην κόμματός τους. (Λες καί το παρόν κόμμα τους λαλεί αλήθειες καί μόνον.) Καλή ώρα όπως πχ κάποιος, που -ως επίτροπο εκκλησίας- δεν τον αφήνει ο παπάς να βάζει χέρι στο παγκάρι, πάει καί γίνεται παλαιοημερολογίτης, καταγγέλοντας (πραγματικές ή φανταστικές) …δογματικές παρεκκλίσεις του παπά!!!
Τί θα γίνει με τα κόμματα, λοιπόν; Απλό: η μεν ηγεσία θα περάσει από λεπίδι, οι δε οπαδοί θα φυλλορροήσουν μέσα σε μερικά λεπτά της ώρας. (Να μη σου πω ότι θα μαζευτούν στο Σύνταγμα να κάνουν χάζι τις κρεμάλες των πρώην “αρχηγών” τους.) Ποιός οπαδός θ’ αντισταθεί; (Εδώ δεν αντιστέκονται τώρα, που τους πηδάνε.) Καί γιατί ν’ αντισταθεί; (Γιά την …ιδεολογία; )
Παρένθεση: Καί τί γίνεται με τους «δυναμικούς» (όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται δημοσίως) οπαδούς κάποιων κομμάτων; αυτοί δεν θα δώσουν μάχη κατά της αισυμνητείας;
Όντως, υπάρχουν κάποια κόμματα κολλημένα μιά ζωή σε χαμηλά ποσοστά, συνήθως (α) ως διαρκή …ανακυκλώσιμα απορρίμματα των εκλογικών διαδικασιών, καί (β) ως φορείς ιδεολογιών που “δεν τραβάνε”. Κι ο ρόλος τους είναι απλά τσοπάνηδες στο μαντρί, ώστε να μην ξεφεύγει κανείς – αν τυχόν καί γεννηθεί η όρεξη σε μερικά πρόβατα να βρουν πολιτικό φορέα που τους εκφράζει, κι αυτός δεν τυγχάνει «μεγάλο» κόμμα.
Αυτά, όμως, γιά λόγους εντυπώσεων, εμφανίζονται να έχουν τους πιό δυναμικούς οπαδούς.
Το ερώτημα είναι, επομένως (εάν πράγματι είναι έτσι), πού τους βρίσκουν. Εννοώ, αν εξαιρέσουμε την πιθανή «μαγική εικόνα» οι οπαδοί να είναι πολύ λιγώτεροι απ’ ό,τι δικαιολογεί το ποσοστό του (ηλεκτρονικού) εκλογομαγειρέματος υπέρ των κομματιδίων αυτών – πράγμα που συνήθως δεν το διακρίνουμε εύκολα.
Η απάντηση είναι ότι τους βρίσκουν στη μεγάλη δεξαμενή ανέργων, που δέχονται να εξευτελιστούν γιά λίγα χρήματα.
Επόμενη ερώτηση τώρα… Πόθεν το χρήμα;
Μά, από μυστικές υπόγειες διαδρομές, φυσικά! Αν μή τί άλλο, επισήμως η μή κρατική χρηματοδότηση κομμάτων απαγορεύεται. Όθεν, αυτοί που μπορούν να παράγουν αερητζήδικο λογιστικό χρήμα εκ του μηδενός, οι οποίοι είναι ακριβώς οι ίδιοι με τους έχοντες συμφέρον να διαλύεται η Ελλάδα, ταΐζουν όλους αυτούς τους κομματικούς μισθοφόρους οπαδούς. Ξαναλέω: αν χαθεί το χρήμα που τους ταΐζει, εξαφανίζονται κι αυτοί. Μην ξεχνάτε, οι μισθοφόροι πάντα είναι οι πρώτοι που την κοπανάνε, σε περίπτωση ήττας.
Τελικο συμπέρασμα: τα κόμματα είναι πήλινοι γίγαντες, καί δεν πρέπει να τρομάζουν κανέναν. Όποια ισχύ έχουν, την έχουν εξωγενώς καί εξ αντανακλάσεως (“Μεγάλες Δυνάμεις” / στοές / μυστικές λέσχες / μυστικές χρηματοδοτήσεις / “υπερεσίες”). Έτσι κι αρχίσει να δουλεύει το λεπίδι στα λαιμουδάκια των αρχηγών τους, όμως, ο Μάτς θα λάμψει διά της απουσίας του.
Κανένα στοιχηματάκι κανείς;
ii. Εκκλησία
Εδώ τα πράγματα είναι σαφέστερα, διότι στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι μία – σε αντίθεση με τα πολλά κόμματα. Ωστόσο, οι διαφορές σταματούν εδώ, διότι κατά πλειοψηφία η ηγεσία της Εκκλησίας αποτελείται -όπως καί στα κόμματα- από αρχομανή (καί παραδόπιστα) ανθρωπάκια παύλα καιροσκόπους, που κοιτάζουν ποιός θα είναι ο εκάστοτε ισχυρός της ημέρας (ο πρωθυπουργός, οι οικουμενιστές της πανθρησκείας, ο πάπας – καί δε συμμαζεύεται), γιά να πάνε να του υποβάλουν τα σέβη τους… τσιμπώντας λίγη εξουσία εξ αντανακλάσεως.
Αρχομανή καί φοβισμένα! Διότι πχ κατακεραυνώνουν από άμβωνος τους πολιτικάντηδες (ως μασώνους, αθέους, ανθέλληνες, κτλ κτλ), αλλά σε κάτι Χριστούγεννα καί Θεοφάνεια τους υποδέχονται πρώτη μούρη μπροστά στις κάμερες, αντί να τους πετάξουν έξω απ’ την εκκλησία. Οπότε, τί να μας φοβίσει εμάς ο φοβισμένος;
Βέβαια, στο άμεσο μέλλον το δόγμα θ’ αλλάξει ράγδην καί άρδην, αφού θα διώξουμε κλωτσηδόν τα διάφορα εβραιογενή στοιχεία του. Πχ είναι τελείως ανεπίτρεπτο ν’ ακούγεται σε δικές μας εκκλησίες το: “άγιος κύριος Σαββαώθ”. Οι Έλληνες ουδέποτε λατρέψαμε τον Κρόνο, παρεκτός ότι υποκρινόμαστε πως το πράττουμε τα τελευταία 1700 χρόνια περίπου. Όμως, τώρα που ήρθε η ώρα, όλ’ αυτά θα κοπούν με το τσεκούρι!
Αυτά, όμως, είναι ενέργειες της δεύτερης φάσης της αισυμνητείας, όχι της τωρινής. Ως τότε, κρίνω πως η ηγεσία της εγχώριας Εκκλησίας θα λουφάξει κάνοντας το κορόϊδο (καί περιμένοντας να δεί τί θα ξημερώσει), άρα δεν θα μας ενοχλήσει.
Αντίθετα, είναι πολύ πιθανόν μερικοί ψυχωμένοι λαϊκοί παπάδες να έρθουν μαζί μας. (Υπεράγαν ευπρόσδεκτοι!)
iii. Υπόκοσμος
Δύσκολη περίπτωση ετούτη.
Ιστορικώς, ο υπόκοσμος πάντα κοίταζε να κάνει κολλεγιά με την εξουσία – κι αυτή μ’ αυτόν! Διότι η εξουσία έχει τη δύναμη, κι ο υπόκοσμος το “μαύρο” χρήμα (που δεν φαίνεται, επομένως δεν προξενεί κατακραυγή στον αποδέκτη του όταν “σπρώχνεται” …καταλλήλως – καί δεν φορολογείται)… καί ταυτόχρονα επωφελούνται καί οι δύο με …πολιτιστικές ανταλλαγές! (Εξ ού καί τα φαινόμενα πχ διάφοροι κρατούμενοι να διαβιούν σε κελλιά “λούξ” – καί να προτιμούν να μην παίρνουν άδειες, αφού στο κελλί έχουν τα πάντα! Άσε που “έξω” θα τους φάνε. Ή διάφοροι διαβόητοι καταζητούμενοι να μην συλλαμβάνονται ποτέ. Χωρίς πολιτικές “πλάτες”, αυτά δεν γίνονται.)
Τέλος πάντων, στην πρόσφατη Ιστορία της χώρας μας, έχουμε δύο συμπεριφορές:
Σήμερα, ο εγχώριος υπόκοσμος αφ’ ενός δρά σχεδόν αποκλειστικώς στις πόλεις, αφ’ ετέρου είναι “διεθνοποιημένος”. Υπό την έννοια ότι πρώτον, στην Ελλάδα έχει μαζευτεί πλέον κάθε καρυδιάς καρύδι, καί δεύτερον ότι κανείς δεν μπαίνει στα πόδια του άλλου. Πχ άλλοι έχουν την “προστασία” στα μαγαζιά, άλλοι το λαθρεμπόριο τσιγάρων, άλλοι τα ναρκωτικά, άλλοι τα “συμβόλαια” δολοφονιών, καί ούτω καθ’ εξής. (Βεβαίως, μεταξύ τους όλοι αυτοί έχουν καλές σχέσεις, εφ’ όσον δεν διαταράσσονται οι ισορροπίες.)
Οπότε, η στάση που θα κρατήσει ο υπόκοσμος, δεν είναι ξεκαθαρισμένη. Πιστεύω ότι θα περιμένει ένα διάστημα, να δεί πού πάει το πράγμα. Κι όταν δεί ότι η νέα Ελλάδα δεν έχει θέσεις γιά παράσιτα, τότε θα δώσει τα ρέστα του επιτιθέμενος – αλλά θά ‘ναι αργά γι’ αυτόν. Η εποχή του θα τελειώσει με τα πτώματα των μελών του.
(Σκεφθείτε, όμως, καί το αντίθετο: εφ’ όσον αυτά δεν είναι τίποτε ανώτερα Μαθηματικά, τότε μπορούν να τα σκεφτούν κι αυτοί. Κι εφ’ όσον μπορούν, τότε …ήδη τα σκέφτηκαν. Επομένως, έχουν αμοιβαίο συμφέρον με την εξουσία να εξοντώσουν τέτοιες κινήσεις από τώρα. Γι’ αυτό, κλειστό το στόμα σας μέχρι να δράσουμε.)
αραμένοντας στο ίδιο θέμα, οφείλω ν’ αναφέρω ποιά θα είναι (κατά τη γνώμη μου πάντα) η στάση απέναντι στην πρώτη φάση της αισυμνητείας τριών μεγάλων ομάδων: των κομμάτων, της Εκκλησίας, καί του υποκόσμου.i. Κόμματα
Αυτά εξ ορισμού (καί λογικώς…) είναι σαφώς εχθρικά προς ο,τιδήποτε απειλεί την ύπαρξή τους – μ’ άλλα λόγια, προς οποιαδήποτε μεταβολή του καθεστώτος που τα τρέφει (ήτοι: εκλογές, ψευδείς υποσχέσεις, καλλιέργεια διχαστικού κλίματος στον λαό, κτλ κτλ). Πρέπει επίσης ν’ αναφερθεί (αν καί γνωστό) ότι μπροστά στον κίνδυνο εξαφανίσεως του βόθρου τους, όλ’ αυτά τα σαπρόφυτα θα ξεχάσουν τις μεταξύ τους διαφορές (τις ποιές; ), καί θα συνασπιστούν έναντι του κοινού εχθρού.
Όμως, τα κόμματα αποτελούνται πάντα από δύο διακριτά επίπεδα ατόμων: τα κομματόσκυλα καί τους ψηφοφόρους τους. Ως γνωστόν, τα πρώτα πάντα βρίσκονται στο ρετιρέ κι οι δεύτεροι πάντα στο υπόγειο! Ως γνωστόν, δίς, παρά την ίδια ιδεολογία (την ποιά; ) καί των μέν καί των δέ, δεν πολυ-επιτρέπονται οι …ανοδικές κινήσεις. Παναπεί, κι αντίθετα από τον γόνο “ευγενούς” οικογενείας (πχ πλουτισάντων δωσιλόγων), σιγά μή γίνει ποτέ πχ υπουργός το μέλος που τρέχει γιά τις αφίσες στην τοπική οργάνωση του κόμματος. Μιά ζωή κορόϊδο καί ριγμένο θά ‘ναι.
Ευτυχώς, από κάτι τέτοια ριγμένα κορόϊδα μαθαίνουμε κατά καιρούς τ’ άπλυτα των κομμάτων. Δυστυχώς, αυτοί όλοι οι πρώην οπαδοί συνήθως έχουν εγωϊστικά κίνητρα, κι αντί να καταγγείλουν μία καί καλή τη “δημοκρατία” των κομμάτων, πάνε καί χώνονται σε άλλα παρεμφερή κόμματα καί κομματίδια, καταγγέλοντας απλώς τις ψευδείς υποσχέσεις του πρώην κόμματός τους. (Λες καί το παρόν κόμμα τους λαλεί αλήθειες καί μόνον.) Καλή ώρα όπως πχ κάποιος, που -ως επίτροπο εκκλησίας- δεν τον αφήνει ο παπάς να βάζει χέρι στο παγκάρι, πάει καί γίνεται παλαιοημερολογίτης, καταγγέλοντας (πραγματικές ή φανταστικές) …δογματικές παρεκκλίσεις του παπά!!!
Τί θα γίνει με τα κόμματα, λοιπόν; Απλό: η μεν ηγεσία θα περάσει από λεπίδι, οι δε οπαδοί θα φυλλορροήσουν μέσα σε μερικά λεπτά της ώρας. (Να μη σου πω ότι θα μαζευτούν στο Σύνταγμα να κάνουν χάζι τις κρεμάλες των πρώην “αρχηγών” τους.) Ποιός οπαδός θ’ αντισταθεί; (Εδώ δεν αντιστέκονται τώρα, που τους πηδάνε.) Καί γιατί ν’ αντισταθεί; (Γιά την …ιδεολογία; )
Παρένθεση: Καί τί γίνεται με τους «δυναμικούς» (όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται δημοσίως) οπαδούς κάποιων κομμάτων; αυτοί δεν θα δώσουν μάχη κατά της αισυμνητείας;
Όντως, υπάρχουν κάποια κόμματα κολλημένα μιά ζωή σε χαμηλά ποσοστά, συνήθως (α) ως διαρκή …ανακυκλώσιμα απορρίμματα των εκλογικών διαδικασιών, καί (β) ως φορείς ιδεολογιών που “δεν τραβάνε”. Κι ο ρόλος τους είναι απλά τσοπάνηδες στο μαντρί, ώστε να μην ξεφεύγει κανείς – αν τυχόν καί γεννηθεί η όρεξη σε μερικά πρόβατα να βρουν πολιτικό φορέα που τους εκφράζει, κι αυτός δεν τυγχάνει «μεγάλο» κόμμα.
Αυτά, όμως, γιά λόγους εντυπώσεων, εμφανίζονται να έχουν τους πιό δυναμικούς οπαδούς.
Το ερώτημα είναι, επομένως (εάν πράγματι είναι έτσι), πού τους βρίσκουν. Εννοώ, αν εξαιρέσουμε την πιθανή «μαγική εικόνα» οι οπαδοί να είναι πολύ λιγώτεροι απ’ ό,τι δικαιολογεί το ποσοστό του (ηλεκτρονικού) εκλογομαγειρέματος υπέρ των κομματιδίων αυτών – πράγμα που συνήθως δεν το διακρίνουμε εύκολα.
Η απάντηση είναι ότι τους βρίσκουν στη μεγάλη δεξαμενή ανέργων, που δέχονται να εξευτελιστούν γιά λίγα χρήματα.
- Εκεί που καί οι διάφορες εισπρακτικές εταιρείες βρίσκουν τηλεφωνήτριες.
- Εκεί που καί τα άθλια τηλεπαιχνίδια βρίσκουν συμμετέχοντες.
- Όπως καί διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες-μετεωρίτες με ύποπτη χρηματοδότηση (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δέ θίγουμε! ), βρίσκουν ως “οργανωμένους” μερικές δεκάδες ρεμπεσκέδες απ’ τις καφετέριες. (Πράγμα το οποίο κοροϊδεύουν οι ομάδες με πραγματικούς οπαδούς, λέγοντας το γνωστό: “- Δέν έχετε λαό!”)
Επόμενη ερώτηση τώρα… Πόθεν το χρήμα;
Μά, από μυστικές υπόγειες διαδρομές, φυσικά! Αν μή τί άλλο, επισήμως η μή κρατική χρηματοδότηση κομμάτων απαγορεύεται. Όθεν, αυτοί που μπορούν να παράγουν αερητζήδικο λογιστικό χρήμα εκ του μηδενός, οι οποίοι είναι ακριβώς οι ίδιοι με τους έχοντες συμφέρον να διαλύεται η Ελλάδα, ταΐζουν όλους αυτούς τους κομματικούς μισθοφόρους οπαδούς. Ξαναλέω: αν χαθεί το χρήμα που τους ταΐζει, εξαφανίζονται κι αυτοί. Μην ξεχνάτε, οι μισθοφόροι πάντα είναι οι πρώτοι που την κοπανάνε, σε περίπτωση ήττας.
Τελικο συμπέρασμα: τα κόμματα είναι πήλινοι γίγαντες, καί δεν πρέπει να τρομάζουν κανέναν. Όποια ισχύ έχουν, την έχουν εξωγενώς καί εξ αντανακλάσεως (“Μεγάλες Δυνάμεις” / στοές / μυστικές λέσχες / μυστικές χρηματοδοτήσεις / “υπερεσίες”). Έτσι κι αρχίσει να δουλεύει το λεπίδι στα λαιμουδάκια των αρχηγών τους, όμως, ο Μάτς θα λάμψει διά της απουσίας του.
Κανένα στοιχηματάκι κανείς;
ii. Εκκλησία
Εδώ τα πράγματα είναι σαφέστερα, διότι στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι μία – σε αντίθεση με τα πολλά κόμματα. Ωστόσο, οι διαφορές σταματούν εδώ, διότι κατά πλειοψηφία η ηγεσία της Εκκλησίας αποτελείται -όπως καί στα κόμματα- από αρχομανή (καί παραδόπιστα) ανθρωπάκια παύλα καιροσκόπους, που κοιτάζουν ποιός θα είναι ο εκάστοτε ισχυρός της ημέρας (ο πρωθυπουργός, οι οικουμενιστές της πανθρησκείας, ο πάπας – καί δε συμμαζεύεται), γιά να πάνε να του υποβάλουν τα σέβη τους… τσιμπώντας λίγη εξουσία εξ αντανακλάσεως.
Αρχομανή καί φοβισμένα! Διότι πχ κατακεραυνώνουν από άμβωνος τους πολιτικάντηδες (ως μασώνους, αθέους, ανθέλληνες, κτλ κτλ), αλλά σε κάτι Χριστούγεννα καί Θεοφάνεια τους υποδέχονται πρώτη μούρη μπροστά στις κάμερες, αντί να τους πετάξουν έξω απ’ την εκκλησία. Οπότε, τί να μας φοβίσει εμάς ο φοβισμένος;
Βέβαια, στο άμεσο μέλλον το δόγμα θ’ αλλάξει ράγδην καί άρδην, αφού θα διώξουμε κλωτσηδόν τα διάφορα εβραιογενή στοιχεία του. Πχ είναι τελείως ανεπίτρεπτο ν’ ακούγεται σε δικές μας εκκλησίες το: “άγιος κύριος Σαββαώθ”. Οι Έλληνες ουδέποτε λατρέψαμε τον Κρόνο, παρεκτός ότι υποκρινόμαστε πως το πράττουμε τα τελευταία 1700 χρόνια περίπου. Όμως, τώρα που ήρθε η ώρα, όλ’ αυτά θα κοπούν με το τσεκούρι!
Αυτά, όμως, είναι ενέργειες της δεύτερης φάσης της αισυμνητείας, όχι της τωρινής. Ως τότε, κρίνω πως η ηγεσία της εγχώριας Εκκλησίας θα λουφάξει κάνοντας το κορόϊδο (καί περιμένοντας να δεί τί θα ξημερώσει), άρα δεν θα μας ενοχλήσει.
Αντίθετα, είναι πολύ πιθανόν μερικοί ψυχωμένοι λαϊκοί παπάδες να έρθουν μαζί μας. (Υπεράγαν ευπρόσδεκτοι!)
iii. Υπόκοσμος
Δύσκολη περίπτωση ετούτη.
Ιστορικώς, ο υπόκοσμος πάντα κοίταζε να κάνει κολλεγιά με την εξουσία – κι αυτή μ’ αυτόν! Διότι η εξουσία έχει τη δύναμη, κι ο υπόκοσμος το “μαύρο” χρήμα (που δεν φαίνεται, επομένως δεν προξενεί κατακραυγή στον αποδέκτη του όταν “σπρώχνεται” …καταλλήλως – καί δεν φορολογείται)… καί ταυτόχρονα επωφελούνται καί οι δύο με …πολιτιστικές ανταλλαγές! (Εξ ού καί τα φαινόμενα πχ διάφοροι κρατούμενοι να διαβιούν σε κελλιά “λούξ” – καί να προτιμούν να μην παίρνουν άδειες, αφού στο κελλί έχουν τα πάντα! Άσε που “έξω” θα τους φάνε. Ή διάφοροι διαβόητοι καταζητούμενοι να μην συλλαμβάνονται ποτέ. Χωρίς πολιτικές “πλάτες”, αυτά δεν γίνονται.)
Τέλος πάντων, στην πρόσφατη Ιστορία της χώρας μας, έχουμε δύο συμπεριφορές:
- Ο -εγχώριος- υπόκοσμος της υπαίθρου έδρασε μάλλον υπέρ της χώρας κατά τη διάρκεια εθνικών κρίσεων.
- Αντιθέτως, ο υπόκοσμος των πόλεων εμφανίζεται διχασμένος στη συμπεριφορά του.
Σήμερα, ο εγχώριος υπόκοσμος αφ’ ενός δρά σχεδόν αποκλειστικώς στις πόλεις, αφ’ ετέρου είναι “διεθνοποιημένος”. Υπό την έννοια ότι πρώτον, στην Ελλάδα έχει μαζευτεί πλέον κάθε καρυδιάς καρύδι, καί δεύτερον ότι κανείς δεν μπαίνει στα πόδια του άλλου. Πχ άλλοι έχουν την “προστασία” στα μαγαζιά, άλλοι το λαθρεμπόριο τσιγάρων, άλλοι τα ναρκωτικά, άλλοι τα “συμβόλαια” δολοφονιών, καί ούτω καθ’ εξής. (Βεβαίως, μεταξύ τους όλοι αυτοί έχουν καλές σχέσεις, εφ’ όσον δεν διαταράσσονται οι ισορροπίες.)
Οπότε, η στάση που θα κρατήσει ο υπόκοσμος, δεν είναι ξεκαθαρισμένη. Πιστεύω ότι θα περιμένει ένα διάστημα, να δεί πού πάει το πράγμα. Κι όταν δεί ότι η νέα Ελλάδα δεν έχει θέσεις γιά παράσιτα, τότε θα δώσει τα ρέστα του επιτιθέμενος – αλλά θά ‘ναι αργά γι’ αυτόν. Η εποχή του θα τελειώσει με τα πτώματα των μελών του.
(Σκεφθείτε, όμως, καί το αντίθετο: εφ’ όσον αυτά δεν είναι τίποτε ανώτερα Μαθηματικά, τότε μπορούν να τα σκεφτούν κι αυτοί. Κι εφ’ όσον μπορούν, τότε …ήδη τα σκέφτηκαν. Επομένως, έχουν αμοιβαίο συμφέρον με την εξουσία να εξοντώσουν τέτοιες κινήσεις από τώρα. Γι’ αυτό, κλειστό το στόμα σας μέχρι να δράσουμε.)
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου