Αισυμνητείας παραλειπόμενα – 5
κόμη ένα θέμα του παρόντος (στ) υποκεφαλαίου αποτελεί η λεγόμενη «κρίσιμη μάζα». (Των συν-Ελλήνων που θ’ αποδεχθούν την αναγκαιότητα να ξελασπώσει το έθνος μας καί θα βοηθήσουν προς τούτο, δηλαδή.) Εννοώ, σε επίπεδο πρακτικών λογαριασμών. Όχι θεωρητικά.
Το 0.5% της κατά Παλαιό κρίσιμης μάζας σημαίνει:
Βέβαια, επειδή ανάμεσα στα διακριτά άτομα που διαβάζουν το ιστολόγιο καθημερινώς, (υποθέτω πως) περίπου το μισό είναι σαβούρα (προγραμματιστικά «ρομποτάκια» του Διαδικτύου, πρακτόρια, διαφημιστές, κτλ), τότε τους παραπάνω αριθμούς πρέπει να τους κάνουμε επί δύο. Ή κάπου 150 ιστολόγια με λόγο σαν τον δικό μου, ή δέκα μέν, αλλά ο καθένας μας με αναγνωσιμότητα έξι χιλιάδες διακριτά άτομα ημερησίως.
Η δεύτερη περίπτωση μου φαίνεται πιό εφικτή. Όμως, όπως πάντα προκύπτει το θέμα του χρόνου. Ώσπου να φτιαχτεί το όνομα -το brand name- ενός νεοεισελθόντος στον χώρο του ιστολογείν, θα έχει τελειώσει ο Γ’ ΠΠ! Άρα, Εργοδότη δώσ’ τα με φούλ γκάζια!!!…
Παρένθεση:
Είχα σχεδόν τελειώσει τη συγγραφή του παρόντος, όταν έσκασε το περιστατικό με τη δολοφονία του μικρού μαθητή από Βρωμά. Κι ενώ το ήξερα ήδη από το Διαδίκτυο, κάποιος διάολος μ’ έβαλε ν’ ανοίξω τηλεόραση καί να πέσω στις ειδήσεις ενός βοθροκάναλου. Καί τί βλέπω;…
Ρεπόρτερς καί δημοσιογράφους χεσμένους απάνω τους, μη τυχόν καί πούν κάτι επιβαρυντικό γιά τη σύμφυτη παραβατικότητα της συγκεκριμένης βρωμόρατσας. Οι πολιτικάντηδες, πάλι (που «προσέτρεξαν» – μή χάσουν), χεσμένοι δύο φορές. Καί όλοι ομού να πετάνε την μπάλλα στην κερκίδα (ν’ αλλάζουν θέμα, να επικαλούνται δήθεν τεχνικά προβλήματα με τη σύνδεση, να λένε «φταίγαν οι γιατροί», κτλ κτλ).
Από την όλη ιστορία βγαίνουν τα εξής αναμφισβήτα συμπεράσματα, τα οποία προσωπικώς ουδέποτε θα δεχθώ ν’ αμφισβητηθούν από τον οποιονδήποτε:
Κι όχι, δεν έδωσε πρόθυμα δημίους Ελλήνων κατά την Οθωμανοκρατία. Ούτε τον Διάκο, ούτε τον Κατσαντώνη τους σκότωσαν γύφτοι μετά από βασανιστήρια. Ανιστορησίες δικές μου!)
(ζ) Γιά τον -ταχέως επερχόμενο- Γ’ ΠΠ.
Εδώ υφίσταται πλήρης διάσταση με τη γνώμη του Παλαιού. (Εκτός αν με δοκιμάζει, να δεί πού το πάω.) Θα επαναλάβω, όμως, τη δική μου θέση – κι αν θέλετε, την ακολουθείτε. Αν, πάλι, βρήτε ισχυρώτερη απ’ τη δική μου λογική αιτιολόγηση περί του αντιθέτου (κι όχι συναισθηματικούς λόγους, εξηγούμαι), τότε δεν έχετε παρά να τη γράψετε. Καί σας ακολουθώ εγώ, νόου πρόμπλεμ.
Το θέμα του Γ’ ΠΠ μέχρι στιγμής στο Διαδίκτυο αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους:
Τα κυριώτερα επιχειρήματα των πρώτων είναι απάνω-κάτω ότι:
Τα κυριώτερα επιχειρήματα, τώρα, της δεύτερης κατηγορίας είναι περίπου τα εξής:
Όταν, λοιπόν, όλοι πιπιλάνε τη λέξη «Οικονομία» (γιά να δείξουν πως έχουν γνώσεις επί της τρέχουσας πραγματικότητας καί βαρύνουσα γνώμη), καλό θα είναι να ξέρουν πού οδηγούν οι οικονομικοί δείκτες. Κι αυτό -όπως λέει η Ιστορία- δεν είναι απαραιτήτως μιά ακόμη απάτη με εβραίϊκα κωλόχαρτα, που θα πάει να καλύψει τις προηγούμενες. (Πχ αθρόα εκτύπωση νέων φωτοτυπιών που παριστάνουν το νόμισμα, κτλ.) Μπορεί να είναι καί κάτι τρομερά αιματηρό, όπως ένας ακόμη ΠΠ. Ειδικά όταν οι χρηματο-οικονομικές απάτες ξεπερνάνε τα οριά τους.
Όθεν, παρακαλούνται όσοι το παίζουν έξυπνοι, να μην ονειρεύονται πως θα ξαναβολευτούν σε μιά νέα κατάσταση απάτης (καί θ’ αφήσουν -εθιμικώς…- τα κορόϊδα να τραβάνε κουπί) – καί πάντα μέσα σε μιά ψευδεπίγραφη «ειρήνη».
Εκτός των ανωτέρω, υπάρχει σε αρκετούς από μας η συναίσθηση πως φτάνουμε σε «τέλος εποχής» / «τ’ αφεντικό τρελλάθηκε καί πουλάει όσο-όσο».
Διότι, βλέπετε, δεν είναι μονάχα η Οικονομία, ή η θέληση γιά ληστρική αρπαγή των πόρων του πλανήτη. Ή, έστω, η βούληση γιά πλανητική απόλυτη αρχηγία.
Είναι οι μύχιες προαιώνιες επιθυμίες του ερπετικού εγκεφάλου μιάς μυστικής ( ; ) κάστας γι’ αφανισμό όλων των υπολοίπων ανθρώπων – με πρώτους τους Έλληνες.
Τώρα, αυτό… όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε. Οι υπόλοιποι θα έχουν όλον τον χρόνο να το συζητήσουν… στον Παράδεισο! Λόλ!!!
Άρα, ο Γ’ ΠΠ έρχεται – καί προετοιμαστήτε.
(Αν καί δεν είναι υποχρεωτικό. Μπορείτε να τον αποτρέψετε με προσευχές καί κομποσχοίνια. Καρα-λόλ!!!)
Υστερόγραφο στο συγκεκριμένο θέμα – γιά ν’ αφαιρέσω καί το τελευταίο ψήγμα εθελοτυφλίας των Ελλήνων.
Λένε πολλοί: «- Δεν θα το επιτρέψει ο Θεός!»
Δεν διαφωνώ στο ότι ο Θεός δεν γουστάρει αλληλοσκοτωμούς, αλλά ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο την απόλυτη ελευθερία (σκέψεων, λόγων, πράξεων – καί παραλείψεων). Όθεν, δεν επεμβαίνει στη διαμάχη «πόλεμος – όχι πόλεμος». Κι αφού οι ισχυροί της σήμερον γουστάρουν Γ’ ΠΠ, τότε αυτός θα γίνει.
Αυτά, γιά να μην επανέλθει κανείς σε χαζά διλήμματα. Προσωπικώς, δεν θα χάσω χρόνο να ξαναπαντήσω στο συγκεκριμένο θέμα.
(η) Η αντίδραση των Ελλήνων.
Αυτή έχει τρείς πιθανές μορφές – όπως τις βλέπω, καί θεωρώντας πως δεν μου διαφεύγει κάποια άλλη:
i. Η λογική αντίδραση.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να επεκταθώ στο θέμα, διότι ήδη το έχω καλύψει. Τον καιρό που περνάμε, δεν ξεκινάμε μετωπική επίθεση. (Εκτός αν κάποιος έχει λογικά επιχειρήματα να με πείσει πως σφάλλω.)
Αντιθέτως:
Στρατηγική, ακριβώς γιά να επιβιώσει το έθνος μας. Όχι γιά να περνάει η ώρα, ή να βρίσκουμε προφάσεις αδράνειας.
Εδώ, βέβαια, μπαίνει ένα σημαντικώτατο θέμα – καί πάλι δεν κρύβομαι, αλλά το κοιτάζω στα μάτια:
Ως πότε η αναμονή;
Εγώ ο ίδιος το έγραψα, πως δεν έχουμε πολλά περιθώρια. Προσωπικές εκτιμήσεις δίνουν το 2020 ως το οριακό έτος υπάρξεως Ελλήνων, εάν η κατάσταση συνεχίσει όπως είναι σήμερα. Μετά, μας αρέσει ή μας ξυνίζει, ήρθε το τέλος μας. Η προαιώνια Ελλάς πάει γι’ απόσυρση.
Οπότε, τί γίνεται αν οι «μεγάλοι» μας παίξουν σαν τη γάτα με το ποντίκι καί πέραν του 2020; Αφού έχουν την ισχύ να καθορίσουν το μέλλον, μπορούν καί να περιμένουν όσο θέλουν. Άρα, η λογική πρακτική τους είναι να περιμένουν πρώτα εμείς οι Έλληνες να φτάσουμε στο τέλος μας, καί μόνον τότε θ’ αρπαχτούν μεταξύ τους. (Θα πεθάνουμε χωρίς να τους …επιβαρύνουμε τη συνείδηση, δηλαδή. Την ποιά, είπαμε; Λόλ!!!) Το δε έδαφος κι υπέδαφος της χώρας μας, εφ’ όσον δεν θα έχει πιά νόμιμους ιδιοκτήτες, θα το φάει ολόκληρο -με συμφωνία …»κυρίων»- ο ληστής που θα επικρατήσει στον Γ’ ΠΠ.
Η στρατηγική μας εδώ είναι η εξής:
Όχι πως δεν θα προκύψει χάος ακόμη κι απ’ την εφαρμογή των καλώς οργανωμένων σχεδίων των «μεγάλων»… διότι, όπως είπε ο φόν Μόλτκε (νομίζω ετούτος εδώ, κι όχι ο -επίσης στρατηγός- συνώνυμος ανηψιός του), ακόμη καί το καλύτερο στρατηγικό σχέδιο κρατάει μέχρι τα πρώτα δέκα λεπτά της μάχης. Αλλά, ακόμη καί στο χάος, προτιμούμε το …ντόπιο προϊόν!
Λοιπόν, χάος! Κι εφ’ όσον ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, γινόμαστε …λύκοι!
Το τί θα κάνει η αισυμνητεία με την έλευση του χάους, δεν θα το συζητήσω τώρα.
ii. Η επανεκκίνηση απ’ το απόλυτο μηδέν.
Πρόκειται γιά το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Όσο δεν βρίσκονται πέτρες καί χρυσά μήλα, κι ο χρόνος κυλάει αμείλικτος, οι ξένοι (με τις Κερκόπορτες ανοιχτές απ’ τους εδώ προδότες καί την εδώ «πέμπτη φάλαγγα») καταστρέφουν τα πάντα. (Επιγραμματικώς, το σχέδιο «Τυφών» -πόσο ταιριαστή ονομασία!…- που περιέγραψε ο Διηνέκης.) Οπότε, ποιές υποδομές, κτλ; Καί ποιά Ακρόπολη;…
Εν όψει τέτοιου σχεδίου, όσοι νοιαζόμαστε γιά προσωπική κι εθνική επιβίωση, προετοιμαζόμαστε χωρίς πολλά- πολλά… καί μετά, καλή αντάμωση στα βουνά! (Με μονάχα τα ρούχα που φοράμε, τα εφόδια που τυχόν κουβαλάμε, τ’ αγαπημένα μας πρόσωπα, τη θέλησή μας γιά επιβίωση, καί τις υπερπολύτιμες αναμνήσεις μας από το τί ήταν κάποτε αυτή η χώρα – καί τί προλάβαμε εμείς να ζήσουμε.)
Αν κι η προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν θα χρειαστεί να ζήσουμε κάτι τόσο ακραίο, ωστόσο -θεωρώ πως- έχουμε την χρονική «πολυτέλεια» της αναμονής έως το τέλος του 2018, πριν καταφύγουμε σ’ αυτή τη λύση. Βέβαια, καλού-κακού κρατήστε την σε μιά γωνιά του μυαλού σας, διότι πρέπει να καλύψουμε όλες τις στρατηγικές μας επιλογές, χωρίς να περιφρονούμε καμμία. Ο σκοπός μας είναι ιερός, καί δε σηκώνει παραλείψεις.
iii. Η παράλογη αντίδραση.
Κι αυτή συνιστά κακό, κάκιστο σενάριο.
Μπορεί ξαφνικά να τον τσιμπήσει καμιά μύγα αυτόν τον λαό, καί να τον πιάσει το ηρωϊκό του. Να περάσουν μέσα απ’ τη γκλάβα του (με αστραπιαία ταχύτητα) Αχιλλείς, Θεμιστοκλείς, Κολοκοτρώνηδες. Καί να κάνει γιούργια στην πλατεία Συντάγματος, μη χαμπαρίζοντας τίποτε.
Μέχρις εδώ τα πάμε σχετικά καλά, διότι το εξαγριωμένο πλήθος θα τα κάνει όλα «ώπα!» – αυτό που θέλουμε κι εμείς, δηλαδή. Άσε που θα περάσει κάτι σχοινένιες γραββάτες στα λαιμουδάκια των πολιτικάντηδων.
Όμως, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο εμένα με ζώνουν τα φίδια.
Γιατί;
Διότι, αφού το οργισμένο πλήθος λυντσάρει καί κρεμάσει καμπόσους, τότε θα φρενάρει. Θα σταματήσει. Καί θα περιμένει εντολές.
Αλήθεια, όμως… Εντολές ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ;…
Βλέπεις, αναγνώστη μου, προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω σε αρχηγικές μορφές, που θ’ αναδειχθούν από το πλήθος – καί δή, το …αναβράζον. Δεν πιστεύω στον αυτοσχεδιασμό, παρά μόνο …στη τζάζζ! Καί γνωρίζω πως οι επαναστάσεις συνήθως τρώνε τα παιδιά τους. (Αν καί η αισυμνητεία δεν αναδεικνύεται από επανάσταση – είναι κατάσταση ανάγκης.)
Επίσης… μην ξεχνάτε τα γνωστά Πορδόκολλα των τζιούζ, που λένε ότι κάποια στιγμή θα εξαπολύσουν πλήθος ανέργων ανά την Ευρώπη (ανέργους, χασαπο-μούσλιμζ, το ίδιο κάνει), αλλά οι ίδιοι θα κρύβονται, Κι αργότερα -όταν περάσ’ η μπόρα- θα βγούν έξω, να τοποθετήσουν τα πιόνια εκεί που θέλουν, καί να το παίξουν αρχηγοί. Λοιπόν, ποιά εμπιστοσύνη μπορώ να έχω σε τυχόν κρυμμένα άτομα κακών προθέσεων, που πιθανόν θα εξαπολύσουν ένα ανεξέλεγκτο χάος ανά την Ελλάδα, μόνο καί μόνο γιά ν’ ανέβουν στην καμπούρα των Ελλήνων μετά; Καί ποιά εμπιστοσύνη μπορώ να έχω σε άτομα, που ομνύουν στον Μάτς; Εννοώ τους ανώτατους ποδιτσο-στρατιωτικούς. (Αυτά τα γράφω, γιά όσους ισχυρίζονται πως τις κρίσιμες στιγμές της Ελλάδας θα συμβεί στρατιωτικό πραξικόπημα – καί μ’ αυτό θα …σωθούμε.)
Καί στη μία περίπτωση, καί στην άλλη, στα ίδια σκατά θα ξαναπέσουμε. (Μόνο που, σε σύγκριση με τα σημερινά, θα φαίνονται ψεκασμένα με Ζιβανσύ εκ Παρισίων.)
Ανησυχώ, δέ, σφόδρα, διότι μιά τέτοια αντίδραση του λαού έχει περιγραφεί σε βιβλίο εδώ καί καμιά εικοσαριά χρόνια. Που σημαίνει ότι «κάποιοι», όχι απαραίτητα φίλοι, έχουν ήδη προετοιμαστεί από τότε – καί πιό πρίν από τότε. «Θα χτυπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών», λέει, καί τότε θ’ ακολουθήσουν επαναστατικά δικαστήρια καί κρεμάλες. Μάλιστα!… Θα μας πούν, δηλαδή, από θέσεως αρχηγού οι οικουμενιστές παπάδες κι οι τέκτονες (σαν τον -ως λέγεται- γαμπρό του συγκεκριμένου γραφιά) το τί θα κάνουμε, καί πώς καί πότε θα το κάνουμε!
Ά σαπέρα, ρέ!!!!!
Με την ευκαιρία, γνωρίζω άριστα ότι τέκτονες υπήρξαν πχ ο Κολοκοτρώνης κι ο ναύαρχος Κουντουριώτης, άτομα εγνωσμένου (καί μή αμφισβητούμενου) πατριωτισμού. Τους οποίους, βέβαια, ουδείς μπορεί ν’ αποκαλέσει «πράκτορες της αγγλίτσας». Όμως, άλλες εκείνες οι εποχές, καί τελείως άλλο το σκεπτικό εκείνων των ανθρώπων, όταν πήγαν να συναντήσουν τον τεκτονισμό. (Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, τά ‘χω ξαναπεί.)
Όθεν, εδώ το πρόβλημά μας εδώ μάλλον είναι καθαρά πρακτικής φύσεως: πώς θα πείσουμε το εξαγριωμένο πλήθος να μας ακολουθήσει.
Εκείνη τη στιγμή δεν γίνεται, εκτός αν ήδη μας γνωρίζουν. Άρα, πρέπει να έχει ήδη υπάρξει προετοιμασία της αποδοχής μας.
(θ) Επιλογικώς.
Εδώ τέλειωσα τα περί της αισυμνητείας, καί δεν επανέρχομαι. (Έχω κι άλλα θέματα ν’ αναρτήσω.) Ιδέες που δεν σκέφτηκα, καθώς καί λεπτομέρειες των ήδη εκτεθεισών, θα τις περιμένω από το αξιότιμον αναγνωστικόν κοινόν μου. Καί τις συζητώ ευχαρίστως!
Κι αν είναι λογικές, τις αποδέχομαι άλλο τόσο ευχαρίστως.
Πλέον, θα ξαναμιλήσω γιά το θέμα της αισυμνητείας -ως απλός συμμετέχων σε συζητήσεις- απλώς γιά θέματα πρακτικής εφαρμογής των αρχών του γενικού σχεδίου.
Ο λόγος, τώρα, σ’ εσάς.
κόμη ένα θέμα του παρόντος (στ) υποκεφαλαίου αποτελεί η λεγόμενη «κρίσιμη μάζα». (Των συν-Ελλήνων που θ’ αποδεχθούν την αναγκαιότητα να ξελασπώσει το έθνος μας καί θα βοηθήσουν προς τούτο, δηλαδή.) Εννοώ, σε επίπεδο πρακτικών λογαριασμών. Όχι θεωρητικά.Το 0.5% της κατά Παλαιό κρίσιμης μάζας σημαίνει:
- Επί του συνολικού πληθυσμού (περίπου εντεκάμιση μύρια), κάπου 57,500 άτομα.
- Επί των καθαρών Ελλήνων (δέκα μύρια, διότι το ενάμιση είναι πολιτογραφημένοι Βρωμά), 50,000 άτομα.
- Καί επί του εκλογικού σώματος (περίπου πεντέμιση μύρια), 27,500 άτομα απάνω-κάτω.
Βέβαια, επειδή ανάμεσα στα διακριτά άτομα που διαβάζουν το ιστολόγιο καθημερινώς, (υποθέτω πως) περίπου το μισό είναι σαβούρα (προγραμματιστικά «ρομποτάκια» του Διαδικτύου, πρακτόρια, διαφημιστές, κτλ), τότε τους παραπάνω αριθμούς πρέπει να τους κάνουμε επί δύο. Ή κάπου 150 ιστολόγια με λόγο σαν τον δικό μου, ή δέκα μέν, αλλά ο καθένας μας με αναγνωσιμότητα έξι χιλιάδες διακριτά άτομα ημερησίως.
Η δεύτερη περίπτωση μου φαίνεται πιό εφικτή. Όμως, όπως πάντα προκύπτει το θέμα του χρόνου. Ώσπου να φτιαχτεί το όνομα -το brand name- ενός νεοεισελθόντος στον χώρο του ιστολογείν, θα έχει τελειώσει ο Γ’ ΠΠ! Άρα, Εργοδότη δώσ’ τα με φούλ γκάζια!!!…
Παρένθεση:
Είχα σχεδόν τελειώσει τη συγγραφή του παρόντος, όταν έσκασε το περιστατικό με τη δολοφονία του μικρού μαθητή από Βρωμά. Κι ενώ το ήξερα ήδη από το Διαδίκτυο, κάποιος διάολος μ’ έβαλε ν’ ανοίξω τηλεόραση καί να πέσω στις ειδήσεις ενός βοθροκάναλου. Καί τί βλέπω;…
Ρεπόρτερς καί δημοσιογράφους χεσμένους απάνω τους, μη τυχόν καί πούν κάτι επιβαρυντικό γιά τη σύμφυτη παραβατικότητα της συγκεκριμένης βρωμόρατσας. Οι πολιτικάντηδες, πάλι (που «προσέτρεξαν» – μή χάσουν), χεσμένοι δύο φορές. Καί όλοι ομού να πετάνε την μπάλλα στην κερκίδα (ν’ αλλάζουν θέμα, να επικαλούνται δήθεν τεχνικά προβλήματα με τη σύνδεση, να λένε «φταίγαν οι γιατροί», κτλ κτλ).
Από την όλη ιστορία βγαίνουν τα εξής αναμφισβήτα συμπεράσματα, τα οποία προσωπικώς ουδέποτε θα δεχθώ ν’ αμφισβητηθούν από τον οποιονδήποτε:
- Ότι οι ξένοι, που απεργάζονται το ξεπάτωμα της Ελλάδας καί των Ελλήνων, δείχνουν πλέον φανερά (καί με το σκεπτικό: «- Καί τί θα μας κάνετε, δηλαδή, κι άμα δε μας γουστάρετε;») όλα τα όπλα που χρησιμοποιούν εναντίον μας απ’ αιώνων – μεταξύ των οποίων καί η εξ ορισμού παρανομούσα βρωμόρατσα των κατασκευασμένων σπαρτών του Προμηθέα.
Κι όχι, δεν έδωσε πρόθυμα δημίους Ελλήνων κατά την Οθωμανοκρατία. Ούτε τον Διάκο, ούτε τον Κατσαντώνη τους σκότωσαν γύφτοι μετά από βασανιστήρια. Ανιστορησίες δικές μου!)
- Ότι οι μεν ξένοι τη δουλειά τους κάνουν, αλλά μέγιστο ποσοστό του λαού αυτού έχει «αυτοκτονικό ιδεασμό». Βαρέθηκε τη ζωή του καί θέλει να πεθάνει με κάθε τρόπο.
- Ότι όντως -όπως κουράστηκα να επαναλαμβάνω- πολλοί θα ξυπνήσουν καί θα καταλάβουν, μόνον άμα φάνε παλούκι στο απευθυσμένον.
(ζ) Γιά τον -ταχέως επερχόμενο- Γ’ ΠΠ.
Εδώ υφίσταται πλήρης διάσταση με τη γνώμη του Παλαιού. (Εκτός αν με δοκιμάζει, να δεί πού το πάω.) Θα επαναλάβω, όμως, τη δική μου θέση – κι αν θέλετε, την ακολουθείτε. Αν, πάλι, βρήτε ισχυρώτερη απ’ τη δική μου λογική αιτιολόγηση περί του αντιθέτου (κι όχι συναισθηματικούς λόγους, εξηγούμαι), τότε δεν έχετε παρά να τη γράψετε. Καί σας ακολουθώ εγώ, νόου πρόμπλεμ.
Το θέμα του Γ’ ΠΠ μέχρι στιγμής στο Διαδίκτυο αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους:
- Μερικοί θεωρούν πως πρόκειται γιά ιδέα με απλώς πιθανή (καί καθόλου βέβαιη) υλοποίηση.
- Κι οι υπόλοιποι τον θεωρούν ως βέβαιη μελλοντική εξέλιξη, γιά την οποία οι -χμ- ενδιαφερόμενοι ήδη προετοιμάζονται από καιρό.
Τα κυριώτερα επιχειρήματα των πρώτων είναι απάνω-κάτω ότι:
- Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. (Μπάααα!… πού να γίνουν! Πού να γίνουν δύο πολύνεκροι ΠΠ μέσα σε είκοσι χρόνια!)
- Ο Γ’ ΠΠ είναι …σκεπτομορφή, κι όσο οι άνθρωποι την έχουν στην κεφάλα τους / όσο την αναφέρουν, τόσο τη δυναμώνουν. (Κι οι διαρκώς ανανεωνόμενοι σούπερ-εξοπλισμοί των «μεγάλων», είναι κι αυτοί σκεπτομορφές; )
- Τη σκεπτομορφή αυτή μπορούμε να την εξουδετερώσουμε με αντίθετες σκεπτομορφές (πχ ειρήνη, αγάπη, κτλ), ή/καί προσευχές. (Πώς;! Πώς;! Αμέ!!! Γιατί όχι; Υπάρχει καί προηγούμενο, άλλως τε: πριν από ενάμιση αιώνα, κάτι μάγοι Αφρικανικών φυλών ισχυριζόντουσαν ότι θα μετατρέψουν τις σφαίρες των αποικιοκρατών σε …νερό. Τελικά, μετατράπηκαν οι μάγοι σε «χούς εί, καί εις χούν απελεύσει». Εκτός αν κάνω τόοοοοσο λάθος, δηλαδή. Λόλ!!!)
- Τα πυρηνικά δεν επιτρέπουν πλέον πόλεμο παγκόμιας κλίμακας, διότι ακριβώς αυτή η «ειρήνη» (του αμοιβαίου φόβου) απέτρεψε τον Ψυχρό Πόλεμο από το να γίνει θερμός. (Σωστό αυτό – ίσως το μόνο στην όλη επιχειρηματολογία τους.)
- Υπάρχουν πολλές πιθανές εξελίξεις γιά το μέλλον της ανθρωπότητας, όχι απαραίτητα πολεμικής φύσεως. (Σωστό… αν βγάζεις πράγματα απ’ το κεφάλι σου, καί δε βλέπεις γύρω σου τί γίνεται.)
Τα κυριώτερα επιχειρήματα, τώρα, της δεύτερης κατηγορίας είναι περίπου τα εξής:
- Ότι τον Γ’ ΠΠ τον θέλουν όλοι οι «μεγάλοι», καί μάλιστα το λένε έξω απ’ τα δόντια πλέον. (Πχ η Κλιντονίδα.)
- Ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν απαραιτήτως πυρηνικά, διότι υπάρχουν πλέον εξ ίσου καταστρεπτικά «συμβατικά» όπλα. (Θερμοβαρικές βόμβες, καί τα ρέστα.)
- Ότι τους αντιπάλους δεν τους σταματάει τίποτε απ’ το να αρπαχτούν, διότι πλέον δεν έχουν καμμία ηθική αναστολή – άσε που θεωρούν τα πάντα κτήμα τους! (Βλέπε βομβαρδισμούς αμάχων, πρόγραμμα απομειώσεως παγκοσμίου πληθυσμού, συμμαχίες-αντιμαχίες της στιγμής, σα μικρά παιδιά, απίθανα δήθεν συμφέροντα, κείμενα δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ τις πατρίδες τους, κτλ κτλ κτλ.)
- Ότι σημαντικό ρόλο παίζουν τα (κατευθυνόμενα) χάλια της παγκόσμιας οικονομίας, τα οποία οδηγούν σε παγκόσμιο πόλεμο.
Όταν, λοιπόν, όλοι πιπιλάνε τη λέξη «Οικονομία» (γιά να δείξουν πως έχουν γνώσεις επί της τρέχουσας πραγματικότητας καί βαρύνουσα γνώμη), καλό θα είναι να ξέρουν πού οδηγούν οι οικονομικοί δείκτες. Κι αυτό -όπως λέει η Ιστορία- δεν είναι απαραιτήτως μιά ακόμη απάτη με εβραίϊκα κωλόχαρτα, που θα πάει να καλύψει τις προηγούμενες. (Πχ αθρόα εκτύπωση νέων φωτοτυπιών που παριστάνουν το νόμισμα, κτλ.) Μπορεί να είναι καί κάτι τρομερά αιματηρό, όπως ένας ακόμη ΠΠ. Ειδικά όταν οι χρηματο-οικονομικές απάτες ξεπερνάνε τα οριά τους.
Όθεν, παρακαλούνται όσοι το παίζουν έξυπνοι, να μην ονειρεύονται πως θα ξαναβολευτούν σε μιά νέα κατάσταση απάτης (καί θ’ αφήσουν -εθιμικώς…- τα κορόϊδα να τραβάνε κουπί) – καί πάντα μέσα σε μιά ψευδεπίγραφη «ειρήνη».
Εκτός των ανωτέρω, υπάρχει σε αρκετούς από μας η συναίσθηση πως φτάνουμε σε «τέλος εποχής» / «τ’ αφεντικό τρελλάθηκε καί πουλάει όσο-όσο».
Διότι, βλέπετε, δεν είναι μονάχα η Οικονομία, ή η θέληση γιά ληστρική αρπαγή των πόρων του πλανήτη. Ή, έστω, η βούληση γιά πλανητική απόλυτη αρχηγία.
Είναι οι μύχιες προαιώνιες επιθυμίες του ερπετικού εγκεφάλου μιάς μυστικής ( ; ) κάστας γι’ αφανισμό όλων των υπολοίπων ανθρώπων – με πρώτους τους Έλληνες.
Τώρα, αυτό… όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε. Οι υπόλοιποι θα έχουν όλον τον χρόνο να το συζητήσουν… στον Παράδεισο! Λόλ!!!
Άρα, ο Γ’ ΠΠ έρχεται – καί προετοιμαστήτε.
(Αν καί δεν είναι υποχρεωτικό. Μπορείτε να τον αποτρέψετε με προσευχές καί κομποσχοίνια. Καρα-λόλ!!!)
Υστερόγραφο στο συγκεκριμένο θέμα – γιά ν’ αφαιρέσω καί το τελευταίο ψήγμα εθελοτυφλίας των Ελλήνων.
Λένε πολλοί: «- Δεν θα το επιτρέψει ο Θεός!»
Δεν διαφωνώ στο ότι ο Θεός δεν γουστάρει αλληλοσκοτωμούς, αλλά ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο την απόλυτη ελευθερία (σκέψεων, λόγων, πράξεων – καί παραλείψεων). Όθεν, δεν επεμβαίνει στη διαμάχη «πόλεμος – όχι πόλεμος». Κι αφού οι ισχυροί της σήμερον γουστάρουν Γ’ ΠΠ, τότε αυτός θα γίνει.
Αυτά, γιά να μην επανέλθει κανείς σε χαζά διλήμματα. Προσωπικώς, δεν θα χάσω χρόνο να ξαναπαντήσω στο συγκεκριμένο θέμα.
(η) Η αντίδραση των Ελλήνων.
Αυτή έχει τρείς πιθανές μορφές – όπως τις βλέπω, καί θεωρώντας πως δεν μου διαφεύγει κάποια άλλη:
- Τη λογική.
- Την επανεκκίνηση απ’ το απόλυτο μηδέν.
- Την παράλογη.
i. Η λογική αντίδραση.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να επεκταθώ στο θέμα, διότι ήδη το έχω καλύψει. Τον καιρό που περνάμε, δεν ξεκινάμε μετωπική επίθεση. (Εκτός αν κάποιος έχει λογικά επιχειρήματα να με πείσει πως σφάλλω.)
Αντιθέτως:
- Αναμένουμε.
- Δεν δίνουμε στόχο.
- Δεν δρούμε μαζικώς σε μεγάλη κλίμακα.
- Επιθετικώς, κάνουμε καταδρομικές ενέργειες / κλεφτοπόλεμο / ανταρτοπόλεμο.
- Αμυντικώς, κάνουμε παθητική αντίσταση (πχ ασυμβίβαστο μποϋκοτάζ προϊόντων – όχι επειδή καπνίζουμε τσιγάρα Άλφα κάποιας αντεθνικής εταιρείας, να μη μπορούμε να τα στερηθούμε).
- Σχηματίζουμε τις πεντάδες μας καί συντονιζόμαστε.
- Εθιζόμαστε στις εικόνες μάχης – αίματα, πτώματα, διαμελισμούς, σκόρπια μυαλά, κόκκαλα να προεξέχουν από κομμένες σάρκες, κτλ. (Όσοι δεν μπορούν, να πάνε να φτιάξουν κρυψώνα στο υπόγειο. Ο «ανθρωπισμός» σύντομα θα είναι μονάχα μιά λέξη στο λεξικό.)
Στρατηγική, ακριβώς γιά να επιβιώσει το έθνος μας. Όχι γιά να περνάει η ώρα, ή να βρίσκουμε προφάσεις αδράνειας.
Εδώ, βέβαια, μπαίνει ένα σημαντικώτατο θέμα – καί πάλι δεν κρύβομαι, αλλά το κοιτάζω στα μάτια:
Ως πότε η αναμονή;
Εγώ ο ίδιος το έγραψα, πως δεν έχουμε πολλά περιθώρια. Προσωπικές εκτιμήσεις δίνουν το 2020 ως το οριακό έτος υπάρξεως Ελλήνων, εάν η κατάσταση συνεχίσει όπως είναι σήμερα. Μετά, μας αρέσει ή μας ξυνίζει, ήρθε το τέλος μας. Η προαιώνια Ελλάς πάει γι’ απόσυρση.
Οπότε, τί γίνεται αν οι «μεγάλοι» μας παίξουν σαν τη γάτα με το ποντίκι καί πέραν του 2020; Αφού έχουν την ισχύ να καθορίσουν το μέλλον, μπορούν καί να περιμένουν όσο θέλουν. Άρα, η λογική πρακτική τους είναι να περιμένουν πρώτα εμείς οι Έλληνες να φτάσουμε στο τέλος μας, καί μόνον τότε θ’ αρπαχτούν μεταξύ τους. (Θα πεθάνουμε χωρίς να τους …επιβαρύνουμε τη συνείδηση, δηλαδή. Την ποιά, είπαμε; Λόλ!!!) Το δε έδαφος κι υπέδαφος της χώρας μας, εφ’ όσον δεν θα έχει πιά νόμιμους ιδιοκτήτες, θα το φάει ολόκληρο -με συμφωνία …»κυρίων»- ο ληστής που θα επικρατήσει στον Γ’ ΠΠ.
Η στρατηγική μας εδώ είναι η εξής:
- Επιταχύνουμε με κάθε (κατά προτίμηση μυστικό) τρόπο τις διαδικασίες, προξενώντας την έναρξη του Γ’ ΠΠ πριν την καθορισμένη από τους «μεγάλους» ημερομηνία της. Ελπίδα μας (ίσως μοναδική), το χάος που θα προκύψει.
Όχι πως δεν θα προκύψει χάος ακόμη κι απ’ την εφαρμογή των καλώς οργανωμένων σχεδίων των «μεγάλων»… διότι, όπως είπε ο φόν Μόλτκε (νομίζω ετούτος εδώ, κι όχι ο -επίσης στρατηγός- συνώνυμος ανηψιός του), ακόμη καί το καλύτερο στρατηγικό σχέδιο κρατάει μέχρι τα πρώτα δέκα λεπτά της μάχης. Αλλά, ακόμη καί στο χάος, προτιμούμε το …ντόπιο προϊόν!
Λοιπόν, χάος! Κι εφ’ όσον ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, γινόμαστε …λύκοι!
Το τί θα κάνει η αισυμνητεία με την έλευση του χάους, δεν θα το συζητήσω τώρα.
ii. Η επανεκκίνηση απ’ το απόλυτο μηδέν.
Πρόκειται γιά το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Όσο δεν βρίσκονται πέτρες καί χρυσά μήλα, κι ο χρόνος κυλάει αμείλικτος, οι ξένοι (με τις Κερκόπορτες ανοιχτές απ’ τους εδώ προδότες καί την εδώ «πέμπτη φάλαγγα») καταστρέφουν τα πάντα. (Επιγραμματικώς, το σχέδιο «Τυφών» -πόσο ταιριαστή ονομασία!…- που περιέγραψε ο Διηνέκης.) Οπότε, ποιές υποδομές, κτλ; Καί ποιά Ακρόπολη;…
Εν όψει τέτοιου σχεδίου, όσοι νοιαζόμαστε γιά προσωπική κι εθνική επιβίωση, προετοιμαζόμαστε χωρίς πολλά- πολλά… καί μετά, καλή αντάμωση στα βουνά! (Με μονάχα τα ρούχα που φοράμε, τα εφόδια που τυχόν κουβαλάμε, τ’ αγαπημένα μας πρόσωπα, τη θέλησή μας γιά επιβίωση, καί τις υπερπολύτιμες αναμνήσεις μας από το τί ήταν κάποτε αυτή η χώρα – καί τί προλάβαμε εμείς να ζήσουμε.)
Αν κι η προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν θα χρειαστεί να ζήσουμε κάτι τόσο ακραίο, ωστόσο -θεωρώ πως- έχουμε την χρονική «πολυτέλεια» της αναμονής έως το τέλος του 2018, πριν καταφύγουμε σ’ αυτή τη λύση. Βέβαια, καλού-κακού κρατήστε την σε μιά γωνιά του μυαλού σας, διότι πρέπει να καλύψουμε όλες τις στρατηγικές μας επιλογές, χωρίς να περιφρονούμε καμμία. Ο σκοπός μας είναι ιερός, καί δε σηκώνει παραλείψεις.
iii. Η παράλογη αντίδραση.
Κι αυτή συνιστά κακό, κάκιστο σενάριο.
Μπορεί ξαφνικά να τον τσιμπήσει καμιά μύγα αυτόν τον λαό, καί να τον πιάσει το ηρωϊκό του. Να περάσουν μέσα απ’ τη γκλάβα του (με αστραπιαία ταχύτητα) Αχιλλείς, Θεμιστοκλείς, Κολοκοτρώνηδες. Καί να κάνει γιούργια στην πλατεία Συντάγματος, μη χαμπαρίζοντας τίποτε.
Μέχρις εδώ τα πάμε σχετικά καλά, διότι το εξαγριωμένο πλήθος θα τα κάνει όλα «ώπα!» – αυτό που θέλουμε κι εμείς, δηλαδή. Άσε που θα περάσει κάτι σχοινένιες γραββάτες στα λαιμουδάκια των πολιτικάντηδων.
Όμως, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο εμένα με ζώνουν τα φίδια.
Γιατί;
Διότι, αφού το οργισμένο πλήθος λυντσάρει καί κρεμάσει καμπόσους, τότε θα φρενάρει. Θα σταματήσει. Καί θα περιμένει εντολές.
Αλήθεια, όμως… Εντολές ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ;…
Βλέπεις, αναγνώστη μου, προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω σε αρχηγικές μορφές, που θ’ αναδειχθούν από το πλήθος – καί δή, το …αναβράζον. Δεν πιστεύω στον αυτοσχεδιασμό, παρά μόνο …στη τζάζζ! Καί γνωρίζω πως οι επαναστάσεις συνήθως τρώνε τα παιδιά τους. (Αν καί η αισυμνητεία δεν αναδεικνύεται από επανάσταση – είναι κατάσταση ανάγκης.)
Επίσης… μην ξεχνάτε τα γνωστά Πορδόκολλα των τζιούζ, που λένε ότι κάποια στιγμή θα εξαπολύσουν πλήθος ανέργων ανά την Ευρώπη (ανέργους, χασαπο-μούσλιμζ, το ίδιο κάνει), αλλά οι ίδιοι θα κρύβονται, Κι αργότερα -όταν περάσ’ η μπόρα- θα βγούν έξω, να τοποθετήσουν τα πιόνια εκεί που θέλουν, καί να το παίξουν αρχηγοί. Λοιπόν, ποιά εμπιστοσύνη μπορώ να έχω σε τυχόν κρυμμένα άτομα κακών προθέσεων, που πιθανόν θα εξαπολύσουν ένα ανεξέλεγκτο χάος ανά την Ελλάδα, μόνο καί μόνο γιά ν’ ανέβουν στην καμπούρα των Ελλήνων μετά; Καί ποιά εμπιστοσύνη μπορώ να έχω σε άτομα, που ομνύουν στον Μάτς; Εννοώ τους ανώτατους ποδιτσο-στρατιωτικούς. (Αυτά τα γράφω, γιά όσους ισχυρίζονται πως τις κρίσιμες στιγμές της Ελλάδας θα συμβεί στρατιωτικό πραξικόπημα – καί μ’ αυτό θα …σωθούμε.)
Καί στη μία περίπτωση, καί στην άλλη, στα ίδια σκατά θα ξαναπέσουμε. (Μόνο που, σε σύγκριση με τα σημερινά, θα φαίνονται ψεκασμένα με Ζιβανσύ εκ Παρισίων.)
Ανησυχώ, δέ, σφόδρα, διότι μιά τέτοια αντίδραση του λαού έχει περιγραφεί σε βιβλίο εδώ καί καμιά εικοσαριά χρόνια. Που σημαίνει ότι «κάποιοι», όχι απαραίτητα φίλοι, έχουν ήδη προετοιμαστεί από τότε – καί πιό πρίν από τότε. «Θα χτυπήσουν οι καμπάνες των εκκλησιών», λέει, καί τότε θ’ ακολουθήσουν επαναστατικά δικαστήρια καί κρεμάλες. Μάλιστα!… Θα μας πούν, δηλαδή, από θέσεως αρχηγού οι οικουμενιστές παπάδες κι οι τέκτονες (σαν τον -ως λέγεται- γαμπρό του συγκεκριμένου γραφιά) το τί θα κάνουμε, καί πώς καί πότε θα το κάνουμε!
Ά σαπέρα, ρέ!!!!!
Με την ευκαιρία, γνωρίζω άριστα ότι τέκτονες υπήρξαν πχ ο Κολοκοτρώνης κι ο ναύαρχος Κουντουριώτης, άτομα εγνωσμένου (καί μή αμφισβητούμενου) πατριωτισμού. Τους οποίους, βέβαια, ουδείς μπορεί ν’ αποκαλέσει «πράκτορες της αγγλίτσας». Όμως, άλλες εκείνες οι εποχές, καί τελείως άλλο το σκεπτικό εκείνων των ανθρώπων, όταν πήγαν να συναντήσουν τον τεκτονισμό. (Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, τά ‘χω ξαναπεί.)
Όθεν, εδώ το πρόβλημά μας εδώ μάλλον είναι καθαρά πρακτικής φύσεως: πώς θα πείσουμε το εξαγριωμένο πλήθος να μας ακολουθήσει.
Εκείνη τη στιγμή δεν γίνεται, εκτός αν ήδη μας γνωρίζουν. Άρα, πρέπει να έχει ήδη υπάρξει προετοιμασία της αποδοχής μας.
(θ) Επιλογικώς.
Εδώ τέλειωσα τα περί της αισυμνητείας, καί δεν επανέρχομαι. (Έχω κι άλλα θέματα ν’ αναρτήσω.) Ιδέες που δεν σκέφτηκα, καθώς καί λεπτομέρειες των ήδη εκτεθεισών, θα τις περιμένω από το αξιότιμον αναγνωστικόν κοινόν μου. Καί τις συζητώ ευχαρίστως!
Κι αν είναι λογικές, τις αποδέχομαι άλλο τόσο ευχαρίστως.
Πλέον, θα ξαναμιλήσω γιά το θέμα της αισυμνητείας -ως απλός συμμετέχων σε συζητήσεις- απλώς γιά θέματα πρακτικής εφαρμογής των αρχών του γενικού σχεδίου.
Ο λόγος, τώρα, σ’ εσάς.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου