Όπιο
Ιστορία
Στην Κίνα, η ψυχαγωγική χρήση του ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, αλλά περιορίστηκε από την σπανιότητα και το κόστος του. Το Εμπόριο Οπίου έγινε πιο τακτικό από τον 17ο αιώνα, όταν αναμίχθηκε με τον καπνό για κάπνισμα, και ο εθισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά. [Παραπομπή που απαιτείται]. Η απαγόρευση οπίου στην Κίνα ξεκίνησε το 1729, αλλά ακολούθησε σχεδόν δύο αιώνες αυξανόμενη χρήση οπίου.
Η Κίνα είχε θετικό εμπορικό ισοζύγιο με τους Βρετανούς, το οποίο οδήγησε σε μείωση των βρετανικών αποθεμάτων ασημιού. Ως εκ τούτου, οι Βρετανοί προσπάθησαν να ενθαρρύνουν την Κινέζικη χρήση του Οπίου, για να βελτιώσουν το εμπορικό τους ισοζύγιο και το μετέφεραν από τις Ινδικές Επαρχίες υπό Βρετανικό έλεγχο. Στην Ινδία, η καλλιέργειά του, καθώς και η κατασκευή και η κίνηση προς την Κίνα, υπόκειντο στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (EIC East India Company East India Company και Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών), ως ένα αυστηρό μονοπώλιο της Βρετανικής κυβερνήσεως. [6]
Υπήρχε ένα εκτεταμένο και περίπλοκο σύστημα των εκπροσώπων της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών (EIC) που εμπλέκοντο στην εποπτεία και την διαχείριση της παραγωγής οπίου και της διανομής στην Ινδία. Μια μαζική καταστροφή (Destruction of opium at Humen) του οπίου με απεσταλμένους του Κινέζου Αυτοκράτορα Daoguang (DaoguangEmperor) σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι εισαγωγές οπίου, οδήγησε στον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (1839-1842 First Opium War), στον οποίο η Βρετανία νίκησε την Κίνα. Μετά το 1860, η χρήση του οπίου συνέχισε να αυξάνεται με εκτεταμένη εγχώρια παραγωγή στην Κίνα. Μέχρι το 1905, εκτιμάται ότι περίπου το 25% του ανδρικού πληθυσμού ήταν τακτικοί καταναλωτές του ναρκωτικού (οπίου). Η ψυχαγωγική χρήση του οπίου σε άλλα μέρη του κόσμου παρέμενε σπάνια στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως φαίνεται από αμφίθυμες εκθέσεις της χρήσεως του οπίου. [7]
Η παγκόσμια ρύθμιση του οπίου άρχισε [παραπομπή που απαιτείται] με το στιγματισμό των μεταναστών από την Κίνα και των τεκέδων (Opium den) στο Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια, που οδηγεί γρήγορα από τα διατάγματα της πόλεως στην δεκαετία του 1870 στον σχηματισμό της Διεθνούς Επιτροπής Οπίου (International Opium Commission) το 1909. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η εικόνα του οπίου στην λογοτεχνία έγινε άθλια και βίαια [παραπομπή που απαιτείται], το Βρετανικό Εμπόριο Οπίου είχε σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από την εγχώρια κινεζική παραγωγή, η καθαρή μορφίνη (Morphine, και Μορφίνη) και η ηρωίνη έγινε ευρέως διαθέσιμη για ένεση, και πατενταρισμένα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα (Patent medicines, και Γιατροσόφι) που περιέχουν οπιούχα (Opiate και Οπιούχα) έφθασαν στο υψηλότερο σημείο της δημοτικότητας. Το Όπιο απαγορεύθηκε (Drug prohibition) σε πολλές χώρες κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, που οδήγησε στο σύγχρονο μοτίβο της παραγωγής οπίου ως πρόδρομο (βάση;;;) για τα παράνομα ψυχαγωγικά ναρκωτικά (Recreational drug use) ή τα αυστηρά ελεγχόμενα νόμιμα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Η παράνομη παραγωγή οπίου, κυριαρχείται πλέον από το Αφγανιστάν (Opium production in Afghanistan), αποδεκατίστηκε το 2000, όταν η παραγωγή είχε απαγορευτεί από τους Ταλιμπάν (Taliban, και Ταλιμπάν), αλλά έχει αυξηθεί σταθερά από την πτώση των Ταλιμπάν το 2001 και κατά την διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν (War in Afghanistan (2001–present)). [8] [9] Η παγκόσμια παραγωγή το 2006 ήταν 6.610 μετρικούς τόνους [10] – περίπου το ένα πέμπτο του επιπέδου παραγωγής το 1906.
ΠΗΓΗ: Opium
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
ΠΗΓΗ Όπιο
—————————————————
Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών
5.3 Εμπόριο Οπίου
Κύρια Άρθρα: Πρώτος Πόλεμος Οπίου (First Opium War) και Δεύτερος Πόλεμος Οπίου (Second Opium War)
Τον 18ο αιώνα, η Βρετανία είχε ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα με την Δυναστεία Qing (Qing dynasty και Δυναστεία Τσινγκ) στην Κίνα και έτσι το 1773, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών δημιούργησε ένα Βρετανικό μονοπώλιο στην αγορά οπίου στην Βεγγάλη, απαγορεύοντας την χορήγηση αδειών στους αγρότες οπίου και την απαγόρευση ιδιωτικής καλλιέργειάς του. Το μονοπωλιακό σύστημα που ιδρύθηκε το 1799, συνέχισε με ελάχιστες αλλαγές μέχρι το 1947. [30] Καθώς το εμπόριο οπίου (Opium trade) ήταν παράνομο στην Κίνα, τα πλοία της Εταιρείας δεν μπορούσαν να μεταφέρουν το όπιο στην Κίνα. Έτσι, το όπιο που παραγόταν στην Βεγγάλη, πωλείτο στην Καλκούτα με την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να αποστέλλεται στην Κίνα. [31]
Παρά την κινεζική απαγόρευση των εισαγωγών οπίου, επιβεβαιώθηκε το 1799 από τον Αυτοκράτορα Jiaqing (Jiaqing Emperor), ότι το ναρκωτικό εισαγόταν λαθραία στην Κίνα από την Βεγγάλη, από τους διακινητές και αντιπροσώπους της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών όπως Jardine – Matheson & Co [Jardine Matheson και William Jardine (merchant) και James Matheson] και Dent & Co. (Dent %26 Co.) σε ποσότητες κατά μέσον όρο 900 τόνους ετησίως. Τα έσοδα από τους λαθρεμπόρους του οπίου, που ξεφόρτωναν τα φορτία τους στο νησί Lintin (Nei Lingding Island), καταβάλλονταν στο εργοστάσιο της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στο Canton (Guangzhou και Κουανγκτσόου) και από το 1825, τα περισσότερα από τα χρήματα που απαιτούντο για να αγοράσει το τσάι στην Κίνα, αυξήθηκαν από το παράνομο εμπόριο οπίου.
Η Εταιρεία ίδρύσε μια ομάδα οικισμών διαπραγματεύσεως, με επίκεντρο τα Στενά της Μαλάκα, που ονομάζονταν Οικισμοί των Στενών (Straits Settlements), το 1826, για να προστατεύσει τον εμπορικό δρόμο της προς την Κίνα και την καταπολέμηση της τοπικής πειρατείας. Οι οικισμοί χρησιμοποιούντο επίσης για ποινικό εγκλεισμό Ινδών, πολιτών και στρατιωτικών αιχμαλώτων.
Το 1838 με το ποσό του λαθραίου οπίου που εισαγόταν στην Κίνα να πλησιάζει 1.400 τόνους τον χρόνο, οι Κινέζοι επέβαλλαν την ποινή του θανάτου για το λαθρεμπόριο οπίου και έστειλαν ειδικό Αυτοκρατορικό Επίτροπο, τον Lin Zexu (hLin Zexu και Lin Zexu Campaign to suppress opium), για τον περιορισμό του λαθρεμπορίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (First Opium War) (1839-1842).
Μετά τον πόλεμο, το νησί του Χονγκ Κονγκ (Hong Kong και Χονγκ_Κονγκ), παραχωρήθηκε στην Βρετανία σύμφωνα με την Συνθήκη του Νανκίνγκ (Treaty of Nanking) και η κινεζική αγορά άνοιξε για τους εμπόρους οπίου της Βρετανίας και άλλων χωρών. [30] Η Jardines (Jardine Matheson) και η Apcar and Company (Apcar and Company και Apcar family) κυριάρχησαν στο εμπόριο οπίου, παρόλο που η P & O (Peninsular and Oriental Steam Navigation Company) προσπάθησε επίσης να πάρει ένα μέρος του εμπορίου στο όπιο. [32]
Ένας Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου (Second Opium War) έγινε με την Βρετανία και την Γαλλία κατά της Κίνας, διήρκεσε από το 1856 έως το 1860 και οδήγησε στην Συνθήκη της Tientsin (Treaty of Tientsin) που νομιμοποίησε την εισαγωγή του οπίου. Η νομιμοποίηση διήγείρε την εγχώρια κινεζική παραγωγή οπίου και αύξησε την εισαγωγή του οπίου από την Τουρκία και την Περσία. Ο αυξημένος ανταγωνισμός για την κινεζική αγορά οδήγησε την Ινδία στην μείωση της παραγωγής οπίου και την διαφοροποίηση των εξαγωγών της. [30]
ΠΗΓΗ
East India Company, 5.3 Opium Trade
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
—————————————————
Σας θυμίζουν κάτι οι Σημαίες της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών;;
http://filonoi.gr/2015/06/25/ksexasmenes-istories-ths-anatolhs-a/
Ιστορία
Στην Κίνα, η ψυχαγωγική χρήση του ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, αλλά περιορίστηκε από την σπανιότητα και το κόστος του. Το Εμπόριο Οπίου έγινε πιο τακτικό από τον 17ο αιώνα, όταν αναμίχθηκε με τον καπνό για κάπνισμα, και ο εθισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά. [Παραπομπή που απαιτείται]. Η απαγόρευση οπίου στην Κίνα ξεκίνησε το 1729, αλλά ακολούθησε σχεδόν δύο αιώνες αυξανόμενη χρήση οπίου.
Η Κίνα είχε θετικό εμπορικό ισοζύγιο με τους Βρετανούς, το οποίο οδήγησε σε μείωση των βρετανικών αποθεμάτων ασημιού. Ως εκ τούτου, οι Βρετανοί προσπάθησαν να ενθαρρύνουν την Κινέζικη χρήση του Οπίου, για να βελτιώσουν το εμπορικό τους ισοζύγιο και το μετέφεραν από τις Ινδικές Επαρχίες υπό Βρετανικό έλεγχο. Στην Ινδία, η καλλιέργειά του, καθώς και η κατασκευή και η κίνηση προς την Κίνα, υπόκειντο στην Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (EIC East India Company East India Company και Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών), ως ένα αυστηρό μονοπώλιο της Βρετανικής κυβερνήσεως. [6]
Υπήρχε ένα εκτεταμένο και περίπλοκο σύστημα των εκπροσώπων της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών (EIC) που εμπλέκοντο στην εποπτεία και την διαχείριση της παραγωγής οπίου και της διανομής στην Ινδία. Μια μαζική καταστροφή (Destruction of opium at Humen) του οπίου με απεσταλμένους του Κινέζου Αυτοκράτορα Daoguang (DaoguangEmperor) σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι εισαγωγές οπίου, οδήγησε στον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (1839-1842 First Opium War), στον οποίο η Βρετανία νίκησε την Κίνα. Μετά το 1860, η χρήση του οπίου συνέχισε να αυξάνεται με εκτεταμένη εγχώρια παραγωγή στην Κίνα. Μέχρι το 1905, εκτιμάται ότι περίπου το 25% του ανδρικού πληθυσμού ήταν τακτικοί καταναλωτές του ναρκωτικού (οπίου). Η ψυχαγωγική χρήση του οπίου σε άλλα μέρη του κόσμου παρέμενε σπάνια στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως φαίνεται από αμφίθυμες εκθέσεις της χρήσεως του οπίου. [7]
Η παγκόσμια ρύθμιση του οπίου άρχισε [παραπομπή που απαιτείται] με το στιγματισμό των μεταναστών από την Κίνα και των τεκέδων (Opium den) στο Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια, που οδηγεί γρήγορα από τα διατάγματα της πόλεως στην δεκαετία του 1870 στον σχηματισμό της Διεθνούς Επιτροπής Οπίου (International Opium Commission) το 1909. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η εικόνα του οπίου στην λογοτεχνία έγινε άθλια και βίαια [παραπομπή που απαιτείται], το Βρετανικό Εμπόριο Οπίου είχε σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από την εγχώρια κινεζική παραγωγή, η καθαρή μορφίνη (Morphine, και Μορφίνη) και η ηρωίνη έγινε ευρέως διαθέσιμη για ένεση, και πατενταρισμένα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα (Patent medicines, και Γιατροσόφι) που περιέχουν οπιούχα (Opiate και Οπιούχα) έφθασαν στο υψηλότερο σημείο της δημοτικότητας. Το Όπιο απαγορεύθηκε (Drug prohibition) σε πολλές χώρες κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, που οδήγησε στο σύγχρονο μοτίβο της παραγωγής οπίου ως πρόδρομο (βάση;;;) για τα παράνομα ψυχαγωγικά ναρκωτικά (Recreational drug use) ή τα αυστηρά ελεγχόμενα νόμιμα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Η παράνομη παραγωγή οπίου, κυριαρχείται πλέον από το Αφγανιστάν (Opium production in Afghanistan), αποδεκατίστηκε το 2000, όταν η παραγωγή είχε απαγορευτεί από τους Ταλιμπάν (Taliban, και Ταλιμπάν), αλλά έχει αυξηθεί σταθερά από την πτώση των Ταλιμπάν το 2001 και κατά την διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν (War in Afghanistan (2001–present)). [8] [9] Η παγκόσμια παραγωγή το 2006 ήταν 6.610 μετρικούς τόνους [10] – περίπου το ένα πέμπτο του επιπέδου παραγωγής το 1906.
ΠΗΓΗ: Opium
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
—————————————————
Η χρήση του ακατέργαστου οπίου συνεχίστηκε έως τον 19ο αιώνα οπότε τη θέση του πήρε η μορφίνη και τα παράγωγα της που μπορούσαν πλέον να χορηγηθούν σε ακριβή δόση. Την ίδια περίοδο (1840-1842) ξεσπά ο πόλεμος του οπίου μεταξύ Κίνας και Αγγλίας. Ο Αυτοκράτορας της Κίνας, ανήσυχος από την αυξανόμενη κατανάλωση οπίου, την οποία υποβοηθούσε το προστατευόμενο λαθρεμπόριο των Άγγλων, απαγόρευσε την εισαγωγή οπίου. Με την απόφαση αυτή 20.000 κιβώτια οπίου ρίχθηκαν στη θάλασσα, ενώ οι Άγγλοι απάντησαν με κήρυξη πολέμου. Μετά την κατάληψη της Σαγκάης οι Άγγλοι πέτυχαν τη συνθήκη του Νανκίν σύμφωνα με την οποία άνοιξαν πολλά λιμάνια για το ευρωπαϊκό εμπόριο, κι έτσι άνοιξαν οι πύλες της Κίνας στους δυτικούς. Εκτός όμως από τον πόλεμο αυτό έγινε και δεύτερος πόλεμος του οπίου στα 1856-1860 μεταξύ Αγγλογάλλων και Κίνας.ΠΗΓΗ Όπιο
—————————————————
Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών
5.3 Εμπόριο Οπίου
Κύρια Άρθρα: Πρώτος Πόλεμος Οπίου (First Opium War) και Δεύτερος Πόλεμος Οπίου (Second Opium War)
Τον 18ο αιώνα, η Βρετανία είχε ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα με την Δυναστεία Qing (Qing dynasty και Δυναστεία Τσινγκ) στην Κίνα και έτσι το 1773, η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών δημιούργησε ένα Βρετανικό μονοπώλιο στην αγορά οπίου στην Βεγγάλη, απαγορεύοντας την χορήγηση αδειών στους αγρότες οπίου και την απαγόρευση ιδιωτικής καλλιέργειάς του. Το μονοπωλιακό σύστημα που ιδρύθηκε το 1799, συνέχισε με ελάχιστες αλλαγές μέχρι το 1947. [30] Καθώς το εμπόριο οπίου (Opium trade) ήταν παράνομο στην Κίνα, τα πλοία της Εταιρείας δεν μπορούσαν να μεταφέρουν το όπιο στην Κίνα. Έτσι, το όπιο που παραγόταν στην Βεγγάλη, πωλείτο στην Καλκούτα με την προϋπόθεση ότι θα πρέπει να αποστέλλεται στην Κίνα. [31]
Παρά την κινεζική απαγόρευση των εισαγωγών οπίου, επιβεβαιώθηκε το 1799 από τον Αυτοκράτορα Jiaqing (Jiaqing Emperor), ότι το ναρκωτικό εισαγόταν λαθραία στην Κίνα από την Βεγγάλη, από τους διακινητές και αντιπροσώπους της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών όπως Jardine – Matheson & Co [Jardine Matheson και William Jardine (merchant) και James Matheson] και Dent & Co. (Dent %26 Co.) σε ποσότητες κατά μέσον όρο 900 τόνους ετησίως. Τα έσοδα από τους λαθρεμπόρους του οπίου, που ξεφόρτωναν τα φορτία τους στο νησί Lintin (Nei Lingding Island), καταβάλλονταν στο εργοστάσιο της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στο Canton (Guangzhou και Κουανγκτσόου) και από το 1825, τα περισσότερα από τα χρήματα που απαιτούντο για να αγοράσει το τσάι στην Κίνα, αυξήθηκαν από το παράνομο εμπόριο οπίου.
Η Εταιρεία ίδρύσε μια ομάδα οικισμών διαπραγματεύσεως, με επίκεντρο τα Στενά της Μαλάκα, που ονομάζονταν Οικισμοί των Στενών (Straits Settlements), το 1826, για να προστατεύσει τον εμπορικό δρόμο της προς την Κίνα και την καταπολέμηση της τοπικής πειρατείας. Οι οικισμοί χρησιμοποιούντο επίσης για ποινικό εγκλεισμό Ινδών, πολιτών και στρατιωτικών αιχμαλώτων.
Το 1838 με το ποσό του λαθραίου οπίου που εισαγόταν στην Κίνα να πλησιάζει 1.400 τόνους τον χρόνο, οι Κινέζοι επέβαλλαν την ποινή του θανάτου για το λαθρεμπόριο οπίου και έστειλαν ειδικό Αυτοκρατορικό Επίτροπο, τον Lin Zexu (hLin Zexu και Lin Zexu Campaign to suppress opium), για τον περιορισμό του λαθρεμπορίου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον Πρώτο Πόλεμο του Οπίου (First Opium War) (1839-1842).
Μετά τον πόλεμο, το νησί του Χονγκ Κονγκ (Hong Kong και Χονγκ_Κονγκ), παραχωρήθηκε στην Βρετανία σύμφωνα με την Συνθήκη του Νανκίνγκ (Treaty of Nanking) και η κινεζική αγορά άνοιξε για τους εμπόρους οπίου της Βρετανίας και άλλων χωρών. [30] Η Jardines (Jardine Matheson) και η Apcar and Company (Apcar and Company και Apcar family) κυριάρχησαν στο εμπόριο οπίου, παρόλο που η P & O (Peninsular and Oriental Steam Navigation Company) προσπάθησε επίσης να πάρει ένα μέρος του εμπορίου στο όπιο. [32]
Ένας Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου (Second Opium War) έγινε με την Βρετανία και την Γαλλία κατά της Κίνας, διήρκεσε από το 1856 έως το 1860 και οδήγησε στην Συνθήκη της Tientsin (Treaty of Tientsin) που νομιμοποίησε την εισαγωγή του οπίου. Η νομιμοποίηση διήγείρε την εγχώρια κινεζική παραγωγή οπίου και αύξησε την εισαγωγή του οπίου από την Τουρκία και την Περσία. Ο αυξημένος ανταγωνισμός για την κινεζική αγορά οδήγησε την Ινδία στην μείωση της παραγωγής οπίου και την διαφοροποίηση των εξαγωγών της. [30]
ΠΗΓΗ
East India Company, 5.3 Opium Trade
(Μετάφραση : Παπανικολάου Σωτήριος)
—————————————————
Prior to the Acts of Union which created the Kingdom of Great Britain, the flag contained the St George’s Cross in the canton representing the Kingdom of England
Downman (1685)
National Geographic (1917)
Prior to the Acts of Union which created the Kingdom of Great Britain, the flag contained the St George’s Cross in the canton representing the Kingdom of England
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου