Η ΜΥΘΙΚΗ ΤΑΡΤΗΣΣΟΣ[Μέρος Α']

Η μυθική Ταρτησσός  Μέρος Α΄

Το Ισπανικό διαμέρισμα της Ανδαλουσίας

Οι 8 νομοί της Ανδαλουσίας

Η Ανδαλουσία αποτελεί ένα απο τα 17 γεωγραφικά διαμερίσματα της Ισπανίας το νοτιότερο απέναντι απο τις Αφρικάνικες ακτές του Μαρόκου και της Αλγερίας είναι το 2ο σε έκταση διαμέρισμα της Ισπανίας με 87.268 km2 μετά το διαμέρισμα της Καστίλλης - Λεόνης καταλαβάνοντας το 17.2% του συνολικού Ισπανικού εδάφους και το μεγαλύτερο σε πληθυσμό με 8.424.102 κατοίκους που αντιστοιχεί στο 17.84% του συνολικού Ισπανικού πληθυσμού. Στην Ισπανία υπάρχει έντονο αποκεντρωτικό σύστημα η διοίκηση κάθε διαμερίσματος έχει τόσο μεγάλες εξουσίες σε βαθμό που οι εξαρτήσεις της απο την κεντρική εξουσία της Μαδρίτης να είναι ελάχιστες μόνο το 18% των δημόσιων εξόδων αναλώνονται απο την κεντρική κυβέρνηση. Στο Ισπανικό αυτοδιοικητικό σύστημα υπάρχουν συνολικά 50 Ισπανικοί νομοί που κατανέμονται στα 17 διοικητικά διαμερίσματα, το διαμέρισμα της Ανδαλουσίας περιέχει 8 νομούς τους περισσότερους απο οποιοδήποτε άλλο ενώ έχει το μέγιστο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον σε ολόκληρη την Ιβηρική χερσόνησο. Πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας είναι η Σεβίλλη με 700.000 κατοίκους αποτελεί την 4η μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας μετά την Μαδρίτη, την Βαρκελόνη και την Βαλένθια άλλες μεγάλες πόλεις της Ανδαλουσίας είναι η Μαλάγα στα παράλια της Μεσογείου με 569.000 κατοίκους, η Κόρδοβα με 325.500 κατοίκους και η Γρανάδα με 238.000 κατοίκους φημισμένες ιστορικές πόλεις του μεσαίωνα ιδιαίτερα την εποχή των Μαυριτανών που ήταν κορυφαία Ευρωπαϊκά αστικά κέντρα. Η ιστορία της Ανδαλουσίας ταυτίζεται με την ιστορία σχεδόν όλης της Ισπανίας, έως τον 15ο αιώνα σε αυτήν εκτυλίχθηκαν σχεδόν όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Ιβηρικής τόσο στα αρχαία χρόνια οπου υπήρχαν σχεδόν όλες οι εγκαταστάσεις Ελλήνων, Φοινίκων και Καρχηδονίων όσο και τον μεσαίωνα οπου ήταν το επίκεντρο του Ισλαμικού βασιλείου των Μαυριτανών με πρωτεύουσα την Κόρδοβα στην Ανδαλουσία.


Άποψη του Κάδιθ σήμερα

Απο τους 8 νομούς της Ανδαλουσίας αυτός που παρουσιάζει μέγιστο ιστορικό ενδιαφέρον σχετικά με την ιστορία της αρχαίας Ιβηρικής είναι ο νομός Κάδιθ οπου ήκμασαν οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας : Τα Γάδειρα (σημερινή πρωτεύουσα του νομού Κάδιθ) επαρχεία Φοινίκων απο τον 11ο αιώνα π.χ. και ειδικά η εξαφανισμένη Ταρτησσός αρχαία Ιβηρική πόλη πιθανότατα αποικία προ - Ελλήνων Αχαιών/Αχιγιάβα την 2η χιλιετία π.χ. Η Ταρτησσός αποτελούσε ώς το 5ο π.χ. αιώνα το μοναδικό ισχυρό αρχαίο Ιβηρικό βασίλειο στο δυτικότερο σημείο του νομού Κάδιθ στα σύνορα με τον νομό Ουέλβα στις εκβολές του ποταμού Γκουαδαλκουιβίρ. Ο ποταμός διασχίζει ολόκληρη την Ανδαλουσία εκβάλλοντας σε απόσταση περίπου 50 km δυτικά απο το Κάδιθ στην θέση της σημερινής κωμόπολης Σαλουνκάρ ντε Μπαρραμέπα/Sanlucar de Barramepa στο εθνικό πάρκο της Ισπανίας Ντονάτα/Donata, εκεί βρισκόταν η αρχαία Ταρτησσός πιθανότατα θαμμένη στην λάσπη του ποταμού ή βυθισμένη στον ωκεανό.
Αναλυτικά οι 8 νομοί του σημερινού Ισπανικού διαμερίσματος της Ανδαλουσίας είναι οι εξής :

• Νομός Σεβίλλης με έκταση 14.040 Km2 και πληθυσμό 1.917.000 κατοίκους πρωτεύουσα του νομού είναι η ίδια η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας Σεβίλλη με πληθυσμό 700.000 κατοίκους βρίσκεται στην δυτική Ανδαλουσία και συνορεύει νότια με τον νομό Κάδιξ, δυτικά με τον νομό Ουέλβας, ανατολικά με τον νομό Κόρδοβας και βόρεια με την Ισπανική περιφέρεια της Εξτραμαδέρας, το 40% του πληθυσμού ζεί στην πρωτεύουσα του νομού Σεβίλλη. Ο νομός Σεβίλλης είναι κατά βάση πεδινός τον διασχίζει ο ποταμός Γκουαδαλκουιβίρ (αρχαίος Ελληνικός Βαέτης) στις όχθες του οποίου έχει κτιστεί η πρωτεύουσα Σεβίλλη σε απόσταση περίπου 70 km απο τις εκβολές του στον Ατλαντικό έχει εύκρατο Μεσογειακό κλίμα με μέση ετήσια θερμοκρασία 20 βαθμούς. Η πρωτεύουσα Σεβίλλη πανάρχαια πόλη ιδρύθηκε απο τον Ηρακλή τον 15ο αιώνα π.χ. και στην συνέχεια τον 10ο αιώνα π.χ. κατακτήθηκε απο τους Τύριους Φοίνικες, τα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Ισπαλίς (Στράβων ΙΙΙ, 131) ήταν μιά απο τις μεγαλύτερες πόλεις την εποχή των Μαυριτανών οι οποίοι την κατέλαβαν (712) μετονομάζοντας την σε Ισμπιλίγια.
• Νομός Κόρδοβας με έκταση 13.800 Km2 και πληθυσμό 803.000 κατοίκους (απογραφή 2008) πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Κόρδοβας με πληθυσμό 325.500 κατοίκους βρίσκεται στην δυτική Ανδαλουσία και συνορεύει δυτικά με τον νομό Σεβίλλης, ανατολικά με τους νομούς Ζαέν και Γρανάδας, νότια με τον νομό Μαλάγας και βόρεια με την Ισπανική περιφέρεια της Καστίλλης - λα Μάντσα. Είναι πεδινός νομός σαν τον νομό Σεβίλλης αφού τον διασχίζει και αυτόν ο ποταμός Γκουαδαλκουιβίρ (αρχαίος Ελληνικός Βαέτης) στις όχθες του οποίου έχει κτιστεί η πρωτεύουσα Κόρδοβα απο τους Ρωμαίους (169 π.χ.) ήταν η πρώτη αποικία που ίδρυσαν οι Ρωμαίοι στην Ανδαλουσία και η δεύτερη πόλη της Ανδαλουσίας την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετά τα Γάδειρα. Η Κόρδοβα έγινε σημαντική πόλη την εποχή των Μαυριτανών Αράβων που την κατέλαβαν τον 8ο αιώνα, έγινε η πρωτεύουσα του χαλιφάτου των Ομαγιάδων του Αμπντάλ - Ραχμάν Γ' (912 - 961)
• Νομός Μαλάγας με έκταση 7.308 Km2 και πληθυσμό 1.641.000 κατοίκους (απογραφή 2012) πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Μαλάγας με 569.000 κατοίκους (απογραφή 2012) βρίσκεται στις δυτικές Μεσογειακές ακτές στην δυτική Ανδαλουσία και συνορεύει νότια με την Μεσόγειο θάλασσα, βόρεια με τον νομό της Κόρδοβας, δυτικά με τον νομό Κάδιξ και ανατολικά με τον νομό της Γρανάδας. Είναι κατά βάση ορεινή περιοχή, βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές της οροσειράς Σιέρρα Νεβάδα αλλά παράλληλα είναι και παραθαλάσσιος οικισμός γι'αυτό έχει θερμό κλίμα με ήπιους χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια, η πρωτεύουσα Μαλάγα ιδρύθηκε απο τους Φοίνικες τον 11ο αιώνα π.χ. και είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του διάσημου ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο (1881 - 1973)
• Νομός Γρανάδας με έκταση 12.530 Km2 και πληθυσμό 918.000 κατοίκους (απογραφή 2007) πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Γρανάδας με 238.000 κατοίκους (απογραφή 2007) βρίσκεται στην ανατολική Ανδαλουσία συνορεύει στα νότια με την Μεσόγειο αλλά σε μικρό μήκος, βόρεια με τους νομούς Ζαέν και Κόρδοβας, ανατολικά με τον νομό Αλμέρας και δυτικά με τον νομό Μαλάγας. Ο νομός Γρανάδας είναι ένας απο τους πιό ορεινούς νομούς της Ισπανίας σε αυτόν βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του νότιου ορεινού συγκροτήματος της Σιέρας Νεβάδας με τις δύο υψηλότερες κορυφές της ύψους 3.500 m, η ίδια η πρωτεύουσα Γρανάδα βρίσκεται κτισμένη στα πόδια της οροσειράς σε ύψος περίπου 740 m. Δέν υπάρχουν ενδείξεις για αρχαία κατοίκιση της πόλης εκτός απο έναν μικρό οικισμό Ιβήρων τον 5ο αιώνα π.χ. αλλά έγινε η σημαντικότερη πόλη της Ιβηρικής την εποχή των Μαυριτανών Αράβων, εδώ υπάρχουν η Αλάμπρα με τα ανάκτορα της και η ακρόπολη των Μαυριτανών.
• Νομός Κάδιθ με έκταση 7.436 Km2 και πληθυσμό 1.180.000 κατοίκους (απογραφή 2010) πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη του Κάδιθ με πληθυσμό 127.200 κατοίκους (απογραφή 2008) τα αρχαία Γάδειρα σύμφωνα με τις Ελληνικές παραδόσεις η πρωτεύουσα των Φοινίκων της Τύρου οι οποίοι ήρθαν στην Ιβηρία τον 11ο αιώνα π.χ. αλλά και ο τόπος στον οποίο ο Ηρακλής εκτέλεσε τον 10ο άθλο του σκοτώνοντας τον θυριώδη μυθικό βασιλιά Γηρυόνη, μεγαλύτερη πόλη του νομού είναι η Ζέρεζ δελα Φροντέρα/Jerez de la Frontera με 209.000 κατοίκους (απογραφή 2010). Ο νομός βρίσκεται στην δυτική Ανδαλουσία στις Μεσογειακές και Ατλαντικές ακτές των Ιβηρικών στενών του Γιβραλντάρ πεδινός και παραθαλάσσιος νομός με ήπιο μεσογειακό κλίμα συνορεύει στα νότια με την Μεσόγειο θάλασσα, στα ανατολικά με τον νομό Μαλάγας, στα δυτικά με τον νομό Ουέλβας και στα βόρεια με τον νομό της Σεβίλλης είναι ο νομός με την μεγαλύτερη ιστορική σημασία σε ολόκληρη την Ιβηρική. Στα δυτικά όρια του νομού στα σύνορα με τον νομό της Ουέλβας εκρέει στον Ατλαντικό ωκεανό ο ποταμός Γκουαδαλκουιβίρ, στην περιοχή εκβολής του βρισκόταν η θρυλική Ταρτησσός η μεγαλύτερη πόλη της δυτικής Ευρώπης τα αρχαία χρόνια αποικία των Αχαιών απο τον 15ο αιώνα που πρωταγωνιστούσε για πολλούς αιώνες φημισμένη για την δόξα και τα πλούτη της λόγω των πολύτιμων μετάλλων τα οποία συνέλεγαν μέσω του ποταμού, οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις τα τελευταία χρόνια απο το 2010 βρίσκονται πολύ κοντά στον πλήρη προσδιορισμό της.
• Νομός Ουέλβας με έκταση 10.148 Km2 και πληθυσμό 484.000 κατοίκους (απογραφή 2010) πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη του Ουέλβα με πληθυσμό 150.000 κατοίκους (απογραφή 2010) βρίσκεται στην δυτική Ανδαλουσία στο δυτικότερο σημείο της Ισπανίας και συνορεύει στα νότια με τον Ατλαντικό Ωκεανό στα βόρεια με το Ισπανικό διαμέρισμα της Εξτραμαδέρας στα δυτικά με την Πορτογαλία και στα ανατολικά με τους νομούς Σεβίλλης και Κάδιξ. Ο νομός είναι πεδινός και μεσογειακός με ήπιο κλίμα στα ανατολικά του νομού βρίσκεται η πεδιάδα του ποταμού Γκουαδαλκουιβίρ στην ευρύτερη περιοχή του οποίου αναζητείται η μεγάλη αρχαία πόλη της Ταρτησσού, στον νομό βρίσκεται σύμφωνα με τον Στράβωνα το μαντείο και το λιμάνι του Ευρυσθέα χωρίς να ξεκαθαρίζει ο μεγάλος περιηγητής και αρχαίος γεωγράφος άν είναι ο γνωστός Αθηναίος βασιλιάς που συμμετείχε στα Τρωικά. Είναι άγνωστη η αρχή ίδρυσης της πρωτεύουσας Ουέλβα πιθανότατα σχετίζεται με κατοίκους της γειτονικής πόλης της Ταρτησσού είναι το λιμάνι απο το οποίο ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκίνησε το υπερατλαντικό του ταξίδι για την Αμερική (1492).
• Νομός Αλμέριας με έκταση 8.775 Km2 και πληθυσμό 636.000 κατοίκους πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Αλμέριας με 191.000 κατοίκους ανήκει στην ανατολική Ανδαλουσία στο ανατολικότερο σημείο, συνορεύει νότια με την Μεσόγειο θάλασσα, δυτικά και βόρεια με τον νομό της Γρανάδας και ανατολικά με το Ισπανικό διαμέρισμα της Μούρκιας είναι πεδινός και παραθαλάσσιος νομός με ήπιο μεσογειακό κλίμα. Ο νομός Αλμέριας είναι η έδρα του πρώτου μεγάλου πολιτισμού της Ιβηρικής του πολιτισμού των Μιλλαρένων Μινωικής καταγωγής που βρισκόταν σε μεγάλη ακμή μεταξύ 3000 - 2200 π.χ. με σημαντικότερη πόλη την Λός Μιλλαρές απο την οποία πήρε το όνομα του, την περιοχή της Αραβοκρατίας ήταν το σημαντικότερο λιμάνι των Μαυριτανών.
• Νομός Ζαέν με έκταση 13.500 Km2 και πληθυσμό 666.000 κατοίκους πρωτεύουσα του νομού είναι η πόλη της Ζαέν με πληθυσμό 116.731 κατοίκους (απογραφή 2012) είναι ορεινός νομός στο όρος Σιέρρα Νεβάδα και συνορεύει βόρεια με το Ισπανικό διαμέρισμα της Καστίλλης - λα Μάντζα δυτικά με τον νομό Κόρδοβας, νότια και ανατολικά με τον νομό Γρανάδας ο συγκεκριμένος νομός αποτελεί ένα απο τα μεγαλύτερα κέντρα παραγωγής ελαιολάδου στον κόσμο.

Ο μύθος του Γηρυόνη

Η πάλη του Ηρακλή με τον Γηρυόνη

Ο μύθος του Ηρακλή με τον Γηρυόνη αποτελεί μιά καταγραφή των σχέσεων που είχαν οι Μυκηναίοι με την Ιβηρική χερσόνησο και τις εκστρατείες τους για τον έλεγχο της περιοχής, στον δέκατο άθλο του θρυλικού Έλληνα ημίθεου ο ξάδελφος του βασιλιάς του Άργους Ευρυσθέας του ανέθεσε να πάει στην νήσο Ερύθεια στην ομιχλώδη δύση οπου ζούσε ο θηριώδης βασιλιάς Γηρυόνης και να του φέρει τα βόδια του. Το όνομα του Γηρυόνη προέρχεται απο το ρήμα γηρύω (φωνάζω με κραυγές, σκούζω) ήταν τρισώματος και τρικέφαλος γίγαντας γιός του θεού Ποσειδώνα και της Καλλιρρόης κόρης του Ωκεανού επιπλέον ήταν εγγονός της μέδουσας Γοργώς, είχε πλούσια κοπάδια βοδιών που τα φύλαγε ο επίσης θηριώδης δικέφαλος σκύλος του Όρθος γιός του Τυφώνα και της Έχιδνας και ο Ευρυτίωνας γιος του Άρη και της Ερυθείας κοντά στο μέρος που  ο Μενοίτιος έβοσκε τα κοπάδια του Άδη. Οι αρχαίοι πίστευαν οτι στην περιοχή της Ιβηρίας στις Ατλαντικές ακτές ήταν οι πύλες του Άδη λόγω του οτι εκεί ήταν το τέλος του κόσμου πρίν τον απέραντο αφιλόξενο ωκεανό τον οποίο ταύτιζαν με τον θάνατο πολλοί το ερμηνεύουν σαν φοβίες προερχόμενες απο τα πολύ αρχαία χρόνια μετά την βύθιση της Ατλαντίδας, ο ωκεανός στην συνέχεια έγινε για πολλούς αιώνες απροσπέλαστος. Ο Γηρυόνης ταυτίζεται πολλές φορές με χθόνια θεότητα του θανάτου γι'αυτό τοποθετείται η ύπαρξη του στο συγκεκριμένο μέρος, η νήσος Ερύθεια ταυτίζεται σύμφωνα με τους αρχαίους με την αποικία Καρπήια ή Ηράκλεια που ίδρυσε ο Ηρακλής μετά τον άθλο του στο στενό του Γιβραλντάρ πάνω σε έναν βράχο ο οποίος είναι τόσο απότομος και ψηλός που φαίνεται απο μακριά σαν νησί.

Αγγείο του 6ου π.χ. αιώνα με παράσταση της
πάλης του Ηρακλή με τον Γηρυόνη -
μουσείο της Δήλου

Ο Ηρακλής αφού έφτασε στην Ερύθεια βρέθηκε αντιμέτωπος πρώτα με τους δύο φύλακες των βοδιών Όρθο και Ευρυτίωνα βρήκαν και οι δύο τραγικό θάνατο απο το ρόπαλο του, ο Μενοίτιος που έβοσκε κοντά τα κοπάδια του Άδη όταν είδε την σύγκρουση έτρεξε να ειδοποιήσει τον θηριώδη Γηρυόνη για το τραγικό συμβάν, ο Γηρυόνης έτρεξε αμέσως να αντιμετωπίσει τον εισβολέα. Ο Ηρακλής σκότωσε τον θηριώδη Γηρυόνη ύστερα απο πάλη μεταξύ τους η οποία απεικονίζεται στην λάρνακα του Κύψελου στην Ολυμπία, στη μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία, στη μετόπη του «θησαυρού» των Αθηναίων στους Δελφούς, στις δύο μετόπες του ναού του Ηφαίστου στην Αθήνα ή Θησείου όπως και σε πλήθος απο Χαλκιδικά και Αττικά αγγεία ιδιαίτερα μελανόμορφα και ερυθρόμορφα. Στον δρόμο της επιστροφής ο Ηρακλής συνάντησε πολλές δυσκολίες, τα βόδια κατασπάραξαν τον σύντροφο του Άβδηρο ο ήρωας για να τον τιμήσει ίδρυσε την πόλη Άβδηρο στην Ανδαλουσία στην περιοχή της Αλμέριας ενώ όταν έφτασε στην Αμβρακία ένας άνεμος σταλμένος απο την Ήρα σκόρπισε τα βόδια του, ο Ηρακλής κατάφερει να μαζέψει μερικά απο αυτά τα υπόλοιπα παρέμειναν στα βουνά σε άγρια κατάσταση. Ο Ηρακλης με τα βόδια τα οποία κατάφερε να συγκεντρώσει έφτασε τελικά στις Μυκήνες τα παρέδωσε στον ξάδελφο του Ευρυσθέα όπως του είχε υποσχεθεί και εκείνος τα θυσίασε στην Ήρα. Άν κρίνουμε οτι ο Ηρακλής έζησε λίγες γενιές πρίν τα Τρωικά την εποχή της παντοκρατορίας των Αχαιών/Αχιγιάβα μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα  οτι ο μύθος αναφέρεται στην ίδρυση του Ιβηρικού πολιτισμού Ελ Αργκάρ Β' όπως και της ίδιας της Ταρτησσού οπου για πρώτη φορά υπάρχει στην περιοχή της ευρύτατη Ελληνική εγκατάσταση.

Ο Μινωικός πολιτισμός Μιλλαρέν



Τα ερείπια της πόλης Λος Μιλλαρές

Οι παλιότεροι κάτοικοι της Ιβηρικής χερσονήσου ήταν οι Ίβηρες, εγκαταστάθηκαν στην Ιβηρική χερσόνησο απο την 6η χιλιετία π.χ. απο την ανατολική Μεσόγειο γι'αυτό είναι ανθρωπολογικά συγγενείς με τους Έλληνες ανήκουν στην ίδια λευκή Μεσογειακή φυλή όπως οι προϊστορικοί κάτοικοι της Ισπανίας, της Γαλλίας και οι Βέρβεροι της βόρειας Αφρικής. Ο λόγος της μετακίνησης πιθανότατα ήταν κάποια επίθεση που δέχθηκαν την 7η - 6η χιλιετία π.χ. απο κάποιον λαό προερχόμενο απο την Ασία, στην περιοχή της Ιβηρικής χερσονήσου εγκαταστάθηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία στα νότια και ανατολικά παράλια της Μεσογείου στις ακτές της Ανδαλουσίας και της Καταλανίας οπου σταδιακά ανέπτυξαν μιά ιδιαίτερη μορφή πολιτισμού απομονωμένοι απο τον υπόλοιπο κόσμο ώς τις αρχές της 4ης χιλιετίας π.χ. που δέχθηκαν κύματα Μινωικών θαλασσοπόρων.
Οι θαλασσοπόροι Μινωίτες ξεκίνησαν απο το 4000 π.χ. με ισχυρά πλοία απο κυπαρίσσια για εξερεύνηση της δυτικής Μεσογείου, το διάστημα 3900 - 3700 π.χ. εξερευνούσαν τις Ισπανικές ακτές οπου παρατήρησαν την χρυσοφόρα άμμο στις νότιες Μεσογειακές ακτές μετά την εξερεύνηση του εσωτερικού της χώρας διαπίστωσαν πραγματικά οτι η ενδοχώρα ήταν πραγματικά πλούσια σε πολύτιμα μέταλλα τότε αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε πόλεις με σκοπό την εξαγωγή και επεξεργασία τους.


Θολωτός τάφος απο το Λός Μιλλαρές

Πρώτη τοποθεσία εγκατάστασης ήταν η ανατολική Ανδαλουσία, οι Μεσογειακές ακτές της Αρμέριας στους πρόποδες του Όρους Νεβάδας και στις πεδιάδες των ποταμών Ανδαράξ/Andarax και Αλμανζόρας/Almanzora στην Αρμερία υπήρχαν ήδη απο τα μέσα της 4ης χιλιετίας π.χ. μιά σειρά πόλεων οχυρωμένες με ισχυρά πέτρινα τείχη, οι κάτοικοι τους είχαν αποκλειστική ασχολία την επεξεργασία των μετάλλων τα οποία συνέλεγαν υπο μορφή σκόνης απο τα ποτάμια. Η μεταλλουργία των Ιβήρων τους πρώτους αιώνες της 4η π.χ. χιλιετία είχε αντικείμενο την παρασκευή ενός κράματος χαλκού με αρσενικό, σε όλα τα χάλκινα αντικείμενα εκείνης της περιόδου βρέθηκαν μικρά ποσοστά αρσενικού απο 1,5 έως 2,5% ο πολιτισμός των Αλμέρα έμεινε γνωστός σαν ο πολιτισμός των Μιλλαρένων/Millarens ή πολιτισμός των χιλιάδων απο το όνομα της σημαντικότερης πόλης της περιοχής Λός Μιλλαρές/Los Millares, οι κάτοικοι των πόλεων επεξεργάζονταν κυρίως χρυσό, χαλκό και ασήμι. Οι σημαντικότερες πόλεις του πολιτισμού των Μιλλαρένων στην περιοχή της Αλμέρας ήταν : η Λός Μιλλαρές 17 km βόρεια της Αρμερίας στις όχθες του ποταμού Ανδαράξ με επεξεργασία χαλκού, η παραλιακή πόλη Ελ Ταραζάλ/El Tarajal με επεξεργασία χρυσού και ασημιού, η παραλιακή πόλη Λάς Πιλλάς/Las Pillas με επεξεργασία χρυσού, η παραλιακή πόλη Αλμιζαρακέλα/Almizaraquela στις όχθες του ποταμού Αλμανζόρα με επεξεργασία ασημιού, η πόλη Λός Πιλλάς/Los Pillas με επεξεργασία χρυσού και η πόλη Ελ Μπαρανκουέτ/El Barranquete με επεξεργασία χρυσού.


Μινωίτες θαλασσοπόροι - τοιχογραφία απο το Ακρωτήρι
της Σαντορίνης

Στην περιοχή υπήρχαν σπάνια μεταλλεύματα χαλκού όπως αζουρίτης, κυπρίτης
και μαλαχίτης και ασημιού όπως αργεντίτης και ακανθίτης, η πόλη Λός Μιλλαρές που σώζεται σε καλή κατάσταση σήμερα με 1000 κατοίκους εκείνη την εποχή αποτελεί το καταλληλότερο παράδειγμα για την μορφή αυτών των πόλεων με παχιά πέτρινα τείχη όμοια με αυτά που βρίσκαμε την ίδια περιοχή στις πόλεις των Σουμερίων. Οι οικισμοί του πολιτισμού των Μιλλαρέν είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους θολωτούς τάφους υπο μορφή κυψέλης μονάχα στην ίδια την πόλη Λός Μιλαρές βρέθηκαν περίπου 90 θολωτοί τάφοι, τάφοι της συγκεκριμένης θολωτής μορφής βρέθηκαν την ίδια εποχή στην περιοχή της Μεσσάρας στην νότια Κρήτη για μιά ολόκληρη χιλιετία με κυκλικές ακατέργαστες πέτρες πάνω στο έδαφος κάτι που αποδεικνύει την κοινή τους καταγωγή. Τα αρχαιολογικά ευρήματα των πόλεων Μιλλαρέν βρέθηκαν τα τέλη του 19ου αιώνα (1891) απο τον Βελγοισπανό καθηγητή αρχαιολογίας Λουίς Σιρέτ/Luis Siret (1860 - 1934), όλες οι πόλεις του Α' Μινωικού Ιβηρικού αποικισμού των Μιλλαρένς βρέθηκαν στον σημερινό νομό της Αλμέρας στην Ανδαλουσία ο στόχος τους ήταν μόνο η επεξεργασία των μετάλλων για το εμπόριο των Μινωιτών με την ανατολή, δέν υπήρχαν άλλοι στρατιωτικοί ή αποικιστικοί στόχοι.
Την 3η χιλιετία π.χ. και το 1ο μισό της 2ης χιλιετίας π.χ. μέχρι το 2500 π.χ. όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές σε άλλα θέματα υπήρχε μεγάλη έξαρση της χαλκουργικής τέχνης με αποκορύφωμα την παραγωγή σε μεγάλη ποσότητα μπρούτζου με ανάμιξη χαλκού και κασσίτερου σε αναλογία χαλκού - κασσίτερου περίπου 80 - 20%, ο μπρούτζος ήταν πολύτιμος στην κατασκευή ισχυρότατων άφθαρτων αντικειμένων ιδιαίτερα όπλων. Για την κατασκευή του μπρούτζου ήταν απαραίτητη η εύρεση του κασσίτερου ο οποίος είναι σπάνιος στην φύση, μοναδικές πηγές του στην γή οπου υπάρχει σε άφθονη ποσότητα είναι η λίμνη Τιτιτάκα στην Νότια Αμερική όπως έχουμε αναφέρει σε άλλο θέμα και η Νότια Ιβηρική σε μικρότερες ποσότητες επίσης υπάρχει στα Βρετανικά νησιά, στα όρη του Ταύρου της Τουρκίας και το Αφγανιστάν. Οι Μινωίτες στις θαλασσοπόρες εκστρατείες τους στην δύση όταν ανακάλυψαν τα αποθέματα πολύτιμων μετάλλων της περιοχής αποφάσισαν αμέσως σαν δυναμικός εμπορικός λαός να ασχοληθούν με την εκμετάλλευση τους...ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...