ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2024

Εθνικιστές ηγέτες ενώνονται για να ανακτήσουν την κυριαρχία, να διατηρήσουν την παράδοση και να σώσουν τις πατρίδες τους, καθώς ο Σαντιάγο Αμπασκάλ ηγείται των Πατριωτών για την Ευρώπη

 

«Μπορούμε ήδη να νιώσουμε τον άνεμο της αλλαγής να σαρώνει τη Δύση. Το καλό πρέπει να ενωθεί επειδή η Ευρώπη των Πατριωτών πρέπει να είναι μεγάλη, ευημερούσα, ασφαλής και ελεύθερη ξανά», δήλωσε ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, νεοεκλεγείς ηγέτης των Πατριωτών για την Ευρώπη.

Στις 16 Νοεμβρίου 2024, η Πολιτική Συνέλευση των Πατριωτών για την Ευρώπη συνήλθε στο Παρίσι, σηματοδοτώντας ένα ιστορικό ορόσημο για το εθνικιστικό κίνημα σε ολόκληρη την ήπειρο. Αυτός ο συνασπισμός συντηρητικών και κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων ενώνεται από μια κοινή αποστολή: να διατηρήσει την εθνική κυριαρχία, να υποστηρίξει τις παραδοσιακές αξίες και να αντιταχθεί στην υπέρβαση των παγκοσμιοποιημένων πολιτικών. Η συνέλευση κορυφώθηκε με την πρωτοποριακή εκλογή του Σαντιάγο Αμπασκάλ, ηγέτη του ισπανικού κόμματος VOX, ως προέδρου – ένα αποφασιστικό βήμα προς την εδραίωση των εθνικιστικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη.

Αυτό δεν ήταν απλώς μια συγκέντρωση πολιτικών ηγετών - ήταν μια προκλητική στάση για κυριαρχία, ταυτότητα και αντίσταση ενάντια στην υπέρβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εκδήλωση υπογράμμισε την αυξανόμενη δύναμη των εθνικιστικών δυνάμεων που δεσμεύονται να οικοδομήσουν μια Ευρώπη θεμελιωμένη στην ανεξαρτησία, την ελευθερία και την παράδοση.

Santiago Abascal: Ένας ηγέτης για μια νέα Ευρώπη

Ο διορισμός του Σαντιάγο Αμπασκάλ ως προέδρου των Πατριωτών για την Ευρώπη σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής για το κίνημα. Υπό την ηγεσία του, το VOX έχει αναδυθεί από τη σχετική αφάνεια για να γίνει μια πολιτική δύναμη στην Ισπανία, αμφισβητώντας τις εδραιωμένες ελίτ και υπερασπιζόμενο ζητήματα όπως η ασφάλεια των συνόρων, οι οικογενειακές αξίες και η εθνική υπερηφάνεια. Η επιτυχία του έχει αντηχήσει σε όλη την Ευρώπη, καθιερώνοντάς τον ως μια ισχυρή και ενωτική φιγούρα για εθνικιστές και κυρίαρχους ηγέτες.

Ο Abascal διατύπωσε ένα συναρπαστικό όραμα για μια ελεύθερη και κυρίαρχη Ευρώπη στην ομιλία αποδοχής του, τονίζοντας τις κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά έθνη, συμπεριλαμβανομένων των απειλών για την εθνική αυτονομία, της πολιτιστικής διάβρωσης και της παράνομης μετανάστευσης:

«Υποφέρουμε από τη μόνιμη και αυξανόμενη απειλή... ενάντια στην κυριαρχία των εθνών μας από εκείνους που θέλουν να τα υποτάξουν σε υπερεθνικές δομές που κανείς δεν έχει ψηφίσει και που, φυσικά, δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα των λαών μας».

Στο Παρίσι, υπερασπίστηκε σθεναρά την ιουδαιοχριστιανική κληρονομιά της Ευρώπης και κατήγγειλε τις ιδεολογίες που υπονομεύουν τις παραδόσεις και τις ελευθερίες της:

«Επιτίθενται στην ελευθερία της έκφρασης, στις ιουδαιοχριστιανικές ρίζες μας και στην κοινή μας ταυτότητα. Αλλά δεν θα υποκύψουμε στις διεστραμμένες ιδεολογίες τους – είτε πρόκειται για φανατισμό αφύπνισης, κλιματική δικτατορία ή πολιτικές μαζικής μετανάστευσης. Η Ευρώπη των Πατριωτών πρέπει να είναι και πάλι μεγάλη, ευημερούσα, ασφαλής και ελεύθερη».

Ο Abascal αναφέρθηκε επίσης στο αυξανόμενο αίσθημα ανασφάλειας στην Ευρώπη:

«Προωθούν την παράνομη μετανάστευση και ανοίγουν τις πόρτες στον ισλαμισμό – ιδεολογίες ασυμβίβαστες με τον τρόπο ζωής μας και τον ίδιο τον πολιτισμό μας. Σήμερα, στο Παρίσι, θυμάμαι τα θύματα της σφαγής του Bataclan και όλους εκείνους που έχουν υποφέρει από την ισλαμική επιθετικότητα, σε συνδυασμό με την παθητικότητα των κυβερνώντων που αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τον λαό τους».

Δύναμη στην ενότητα: Ένας συνασπισμός εθνικιστικών κομμάτων

Η συνέλευση παρουσίασε πρωτοφανή ενότητα μεταξύ των εθνικιστών ηγετών της Ευρώπης, με εκπροσώπους από εξέχοντα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του Rassemblement National της Γαλλίας με επικεφαλής τη Marine Le Pen, της Λίγκας του Βορρά της Ιταλίας υπό τον Matteo Salvini, του Fidesz της Ουγγαρίας με επικεφαλής τον Viktor Orban και του Freiheitliche Partei Österreichs της Αυστρίας. Συλλογικά, τα κόμματα αυτά έχουν σημαντική εκπροσώπηση στα ευρωπαϊκά και εθνικά νομοθετικά σώματα.

  • Rassemblement National (Γαλλία): 30 ευρωβουλευτές, 126 βουλευτές
  • Fidesz (Ουγγαρία): 12 ευρωβουλευτές, 116 βουλευτές
  • Λίγκα του Βορρά (Ιταλία): 8 ευρωβουλευτές, 66 βουλευτές
  • VOX (Ισπανία): 6 ευρωβουλευτές, 33 βουλευτές
  • Partij voor de Vrijheid (Κάτω Χώρες): 6 ευρωβουλευτές, 37 βουλευτές

Αυτά τα κόμματα δεσμεύονται από την πολιτική συνεργασία και τη δέσμευσή τους σε ένα κοινό όραμα που καθορίζεται στο μανιφέστο των Πατριωτών της Ευρώπης. Μαζί, αντιπροσωπεύουν ένα τρομερό πολιτικό μπλοκ και μια ισχυρή φωνή για αλλαγή.

Το Μανιφέστο: Μια Διακήρυξη Κυριαρχίας

Στην καρδιά του συνασπισμού βρίσκεται ένα τολμηρό όραμα για μια Ευρώπη ισχυρών, ανεξάρτητων εθνών. Απορρίπτει την ολίσθηση της ΕΕ προς ένα συγκεντρωτικό «υπερκράτος» και υπερασπίζεται τις αρχές της κυριαρχίας, της παράδοσης και της ελευθερίας. Οι βασικές αρχές περιλαμβάνουν:

  1. Υπεράσπιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας: Εναντιωθείτε στη μεταβίβαση εξουσιών σε μη εκλεγμένα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.
  2. Ασφαλή σύνορα: Σταματήστε την παράνομη μετανάστευση για να διαφυλάξετε την πολιτιστική ταυτότητα.
  3. Champion Tradition: Διατηρήστε και γιορτάστε την ελληνορωμαϊκή και ιουδαιοχριστιανική κληρονομιά της Ευρώπης.
  4. Προωθήστε την οικονομική δύναμη: Προωθήστε την καινοτομία, την αυτοδυναμία και την ευημερία.
  5. Υποστηρίξτε την ελευθερία: Καταπολέμηση των woke ιδεολογιών και της cancel culture».

Αυτό το μανιφέστο δεν είναι απλώς ένα πλαίσιο πολιτικής, αλλά μια έκκληση για δράση, απαιτώντας την επιστροφή στις θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης και τη διατήρηση της μοναδικής ταυτότητάς της.

Σημείο καμπής για την Ευρώπη

Ο διορισμός του Αμπασκάλ ως προέδρου αντικατοπτρίζει την εδραίωση των εθνικιστικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη. Οι συμμαχίες του με ηγέτες όπως ο Βίκτορ Ορμπάν, ο Ματέο Σαλβίνι και η Μαρίν Λεπέν υπογραμμίζουν την αυξανόμενη εμπιστοσύνη μεταξύ των πατριωτικών κομμάτων ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη για αλλαγή. Όπως δήλωσε στις τελικές παρατηρήσεις του:

«Το καλό πρέπει να ενωθεί γιατί η Ευρώπη των Πατριωτών πρέπει επίσης να είναι μεγάλη. Μπορούμε ήδη να αισθανθούμε τον άνεμο της αλλαγής να σαρώνει τη Δύση. Έχουμε καθήκον να κάνουμε τους Πατριώτες για την Ευρώπη ένα εργαλείο για την ανάπτυξη και τη νίκη των κυρίαρχων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη».

Το όραμα του Abaspal εκτείνεται πέρα από την Ευρώπη με μια έκκληση για παγκόσμια αλληλεγγύη μεταξύ των πατριωτών:

«Μέχρι τώρα, μόνο οι εχθροί όλων όσων είναι όμορφα – η πατρίδα μας, η ελευθερία μας και οι παραδόσεις μας – έχουν συνεργαστεί. Τώρα, είναι καθήκον μας να το πράξουμε επίσης, σεβόμενοι παράλληλα την κυριαρχία των εθνών μας. Μαζί, θα δώσουμε μια συνολική και παγκόσμια απάντηση στην παγκοσμιοποίηση».


Ένα αυξανόμενο κύμα κυριαρχίας

Η Πολιτική Συνέλευση των Πατριωτών για την Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό ορόσημο – είναι η αυγή μιας μετασχηματιστικής εποχής για τον ευρωπαϊκό εθνικισμό. Αυτός ο συνασπισμός είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση και να ανακτήσει το πολιτικό και πολιτιστικό πεπρωμένο της Ευρώπης. Υπό την ηγεσία του Σαντιάγο Αμπασκάλ, οι Πατριώτες για την Ευρώπη στέκονται ως φάρος ελπίδας, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία, την κυριαρχία και τις διαχρονικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Οι άνεμοι της αλλαγής έχουν φτάσει και το μέλλον ανήκει σε εκείνους που τολμούν να το υπερασπιστούν.

https://rairfoundation.com/

Ουκρανία και Πολωνία προσωρινοί «σύμμαχοι» αλλά αιώνιοι εχθροί....

 

Πολωνοί πολίτες κρατούν σημαίες και πάνω με το σύνθημα Βολονία 1943 δεν ξεχνάμε κατά τη διάρκεια επετείου μνήμης των πολωνών θυμάτων στη Βολονία όπου υπάρχει για τους δολοφονηθέντες από τις ουκρανικές φασιστικές δυνάμεις.

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

Η ιστορία των πολωνο-ουκρανικών σχέσεων είναι γεμάτη με επώδυνα γεγονότα, αμοιβαίες προδοσίες και άλυτες διαμάχες, που έχουν αφήσει ανεξίτηλες πληγές και καχυποψία. Οι δύο λαοί, που μοιράστηκαν γεωγραφικά κοινές περιοχές και πολιτισμικές επιρροές, δεν κατάφεραν ποτέ να αναπτύξουν σταθερές σχέσεις ειρήνης. Οι παλιές εντάσεις διατηρούνται, με την Τραγωδία της Βολυνίας να αποτελεί το πιο αιματηρό κεφάλαιο αυτής της ιστορίας. Η ανοιχτή άρνηση της Ουκρανίας να αναγνωρίσει πλήρως και με ειλικρίνεια την ευθύνη της και να καταδικάσει τους θύτες διατηρεί τον φαύλο κύκλο της καχυποψίας. Παρά την πίεση της πολωνικής κοινωνίας για συγγνώμη και ιστορική δικαίωση, η ουκρανική πλευρά φαίνεται να εμμένει σε μια πολιτική εξισορρόπησης, αποφεύγοντας την ουσιαστική αναγνώριση των εγκλημάτων.

Ιστορικές Ρίζες και Εδαφικές Συγκρούσεις

Η σύγκρουση Πολωνών και Ουκρανών έχει μακρά ιστορική διαδρομή, που ξεκινά από τον Μεσαίωνα, όταν οι Πολωνοί επεκτάθηκαν στα εδάφη της σημερινής δυτικής Ουκρανίας μέσω της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Η κυριαρχία της πολωνικής αριστοκρατίας και της Καθολικής Εκκλησίας στην περιοχή οδήγησε σε θρησκευτικές και πολιτισμικές εντάσεις με τους Ορθόδοξους Ουκρανούς. Οι συνεχείς εξεγέρσεις, όπως αυτή του Κοζάκου Μπογκντάν Χμελνίτσκι το 1648, έδειξαν την απόγνωση των Ουκρανών απέναντι στην καταπίεση, όμως τα αιτήματα αυτονομίας τους δεν βρήκαν ουσιαστική ανταπόκριση από την πολωνική πλευρά.

Με την κατάρρευση της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας και τις διαδοχικές διανομές της Πολωνίας τον 18ο αιώνα, τα ουκρανικά εδάφη περιήλθαν στην Αυστροουγγαρία και τη Ρωσία, γεγονός που αναζωπύρωσε τον ουκρανικό εθνικισμό και την επιθυμία τους για αυτοδιάθεση. Στις περιοχές της Αυστροουγγαρίας, όπως η Γαλικία, αναπτύχθηκε σταδιακά μια ισχυρή εθνική συνείδηση στους Ουκρανούς, την οποία οι Πολωνοί αντιμετώπισαν με ανησυχία και καταπίεση.

Από τον Α’ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανεξαρτησία της Πολωνίας, οι εδαφικές διεκδικήσεις αναζωπυρώθηκαν. Τα ουκρανικά εδάφη της Γαλικίας και της Βολυνίας ενσωματώθηκαν στο πολωνικό κράτος, αλλά οι καταπιεστικές πολιτικές της Πολωνίας προς τους Ουκρανούς ενίσχυσαν τον εθνικισμό και τη δημιουργία της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN). Με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εντάσεις αυτές κλιμακώθηκαν δραματικά.

Το 1943, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Πολωνίας και της Ουκρανίας, μονάδες της OUN – υπό την έγκριση των SS – πραγματοποίησαν εκτεταμένες σφαγές κατά των Πολωνών στη Βολυνία και την Ανατολική Γαλικία. Οι δολοφονίες έγιναν με πρωτοφανή βαρβαρότητα και οι Πολωνοί ιστορικοί τις περιγράφουν ως γενοκτονία με στόχο τον πλήρη αφανισμό του πολωνικού πληθυσμού. Χαρακτηριστική είναι η “Ματωμένη Κυριακή” της 11ης Ιουλίου 1943, όταν σε περισσότερες από 100 κοινότητες πραγματοποιήθηκαν σφαγές σε μία μόνο μέρα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 10.000 αθώα θύματα.

Οι Ουκρανοί εθνικιστές, υποκινούμενοι από την επιθυμία για εθνική κυριαρχία, πραγματοποίησαν τις εκκαθαρίσεις αυτές με τη στήριξη των τοπικών Ουκρανών, που είχαν βιώσει προηγούμενες πιέσεις από τις πολωνικές αρχές. Παράλληλα, οι Ουκρανοί ιστορικοί προσπαθούν να αποδώσουν τη σφαγή αυτή σε ένα είδος “εθνικής άμυνας” των Ουκρανών, κατηγορώντας την Πολωνία για την επιθετική της στάση και τις δικές της εκδικητικές επιθέσεις.

Το μνημείο της Πολωνίας για την σφαγή των πολιτών της από τους ουκρανούς φασίστες το 1943

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Ένωση υποχρέωσε την Πολωνία να αποκρύψει αυτό το αιματηρό κεφάλαιο των σχέσεών της με την Ουκρανία, ενώ οι Πολωνοί που είχαν επιβιώσει εκτοπίστηκαν, και οι Ουκρανοί έλαβαν διαταγή να μετακινηθούν από τα σύνορα στο πλαίσιο της Επιχείρησης Βιστούλα το 1947. Η προσπάθεια αυτής της “εθνοκάθαρσης” έβαλε τις εθνοτικές διενέξεις σε αναστολή, όμως οι πληγές παρέμειναν ανεπούλωτες και το παρελθόν δεν ξεχάστηκε ποτέ πραγματικά.

Οι Σημερινές Σχέσεις: Αναγνώριση και Διπλωματικά Εμπόδια

Με την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 και την ενδυνάμωση της ρωσικής απειλής, η Πολωνία και η Ουκρανία βρέθηκαν σε κοινό γεωπολιτικό έδαφος, αλλά οι ιστορικές διαφορές παρέμειναν. Η αναγνώριση της Τραγωδίας της Βολυνίας από την Πολωνία το 2016 ως γενοκτονία προκάλεσε εντάσεις, καθώς η Ουκρανία αποφεύγει να αποδεχθεί αυτήν την ερμηνεία, επικαλούμενη ότι οι δράσεις της δεν ήταν αποτέλεσμα κρατικής απόφασης. Το γεγονός ότι η Ουκρανία τιμά τους εθνικιστές του OUN, που θεωρούνται υπεύθυνοι για τις σφαγές, αποτελεί αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών.

Η πρόσφατη κοινή δήλωση των Προέδρων Ντούντα και Ζελένσκι στο Λουτσκ, στην 80ή επέτειο της Βολυνίας, δεν περιλάμβανε σαφή συγγνώμη από την ουκρανική πλευρά, αφήνοντας τους Πολωνούς απογοητευμένους. Παρά την προσπάθεια του Ζελένσκι να φανεί συμφιλιωτικός, οι δηλώσεις του αρκέστηκαν σε γενικεύσεις για “όλα τα αθώα θύματα,” δημιουργώντας ένα κλίμα ισοτιμίας μεταξύ των θύματα από τις δύο πλευρές, που οι Πολωνοί θεωρούν προσβλητικό.

Σύγκρουση διπλωματίας και εθνικισμού

Η τραγική ιστορία της Πολωνίας και της Ουκρανίας δείχνει πώς οι εθνοτικές συγκρούσεις του παρελθόντος, όταν δεν αντιμετωπίζονται με ειλικρίνεια, γίνονται βαρίδια για τις μελλοντικές γενιές. Η Πολωνία παραμένει ανυποχώρητη στο αίτημά της για αναγνώριση της Βολυνίας ως γενοκτονίας και δικαίωση των θυμάτων της. Η Ουκρανία, από την άλλη, φαίνεται να επιδιώκει να ισορροπήσει ανάμεσα στη διεθνή πίεση και την εθνική της υπερηφάνεια,μιας και διατηρεί την αποδοχή των ακραίων εθνικιστών του παρελθόντος που είχαν ηγετικό ρόλο στη σφαγή της Βολυνίας. Αυτή η προσέγγιση, διατηρεί τις πληγές ανοιχτές και ενισχύει τη δυσπιστία των Πολωνών, οι οποίοι, παρά την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία τα τελευταία χρόνια, αισθάνονται ότι η ιστορική τους τραγωδία υποτιμάται ή και διαγράφεται.

Η πίεση που ασκούν τα πολωνικά θύματα για αναγνώριση και αποκατάσταση είναι ισχυρή, και η ανικανότητα της Ουκρανίας να ανταποκριθεί με σαφήνεια και ειλικρίνεια σε αυτό το αίτημα απειλεί να υπονομεύσει το κλίμα εμπιστοσύνης που απαιτείται για την επίτευξη μιας αληθινής ειρήνης.
Αν η Ουκρανία συνεχίσει να αρνείται τη σαφή ευθύνη της και να εξισορροπεί τις θηριωδίες της Βολυνίας με πολιτικές αοριστίες, η πιθανότητα ενός βιώσιμου μέλλοντος στις πολωνο-ουκρανικές σχέσεις φαντάζει ολοένα και πιο αμφίβολη, καθιστώντας τη διπλωματική προσέγγιση ευαίσθητη και – ίσως – θνησιγενή.

Η σχέση του Στεπάν Μπαντέρα, αρχηγού της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), με το ναζιστικό καθεστώς είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πτυχές στην ιστορία του Ουκρανικού εθνικιστικού κινήματος. Ο Μπαντέρα και οι υποστηρικτές του είχαν φασιστικές τάσεις και συχνά χαρακτηρίζονταν από ακραίες, εθνικιστικές απόψεις. Η συνεργασία του με το ναζιστικό καθεστώς δεν ήταν απλώς μια επιλογή στρατηγικής, αλλά βασιζόταν σε κοινές αντιλήψεις για την «εθνοκάθαρση» και την απαλλαγή από τους «εχθρούς του έθνους» στα ουκρανικά εδάφη, κάτι που έφερε τους Ουκρανούς εθνικιστές και τους ναζί σε συντονισμένη δράση εναντίον Πολωνών, Εβραίων και άλλων μειονοτήτων.

Κατά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπαντέρα είχε έρθει σε συνεννόηση με τους ναζί για την υποστήριξη του ουκρανικού αντάρτικου κινήματος με στόχο την ανεξαρτησία της Ουκρανίας υπό την ηγεσία του. Το 1941, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση, οι δυνάμεις του Μπαντέρα δήλωσαν «ανεξαρτησία» στην πόλη Λβιβ με τη στήριξη των ναζί. Ωστόσο, όταν έγινε σαφές ότι η ναζιστική Γερμανία δεν προτίθεται να υποστηρίξει πλήρως μια ανεξάρτητη Ουκρανία, η σχέση διαταράχθηκε και ο Μπαντέρα «τέθηκε υπό περιοσρισμό», αλλά η δράση των ουκρανών φασιστών υπό την OUN-B συνεχίστηκε και οδήγησε στις σφαγές της Βολυνίας, όπου σημειώθηκαν εκτεταμένες εθνοκαθάρσεις κατά των Πολωνών​.

Η φασιστική ιδεολογία της OUN και η αρχική συνεργασία τους με τους ναζί αποτελούν, για πολλούς ιστορικούς, ένδειξη ότι το ουκρανικό εθνικιστικό κίνημα είχε στοιχεία ακραίου ρατσισμού και βίας μέχρι εσχάτων κατά των μη-Ουκρανών, κάτι που η Πολωνία δεν έχει ξεχάσει.
Στην πολωνική μνήμη, ο Μπαντέρα παραμένει μια εμβληματική μορφή φασισμού και συνεργασίας με το ναζιστικό καθεστώς, ενώ η συνεχής αναγνώρισή του από ορισμένα ουκρανικά μέρη επιδεινώνει τη δυσπιστία και την απέχθεια των Πολωνών, ειδικά όταν η Ουκρανία εξακολουθεί να τον τιμά ως σύμβολο εθνικής αντίστασης.      https://neostrategy.gr/

Ο Τραμπ, η Ευρώπη και η ειρήνη στην Ουκρανία...

 

του Laurence Norman *

Ηώθηση του Ντόανλντ Τραμπ για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας βρίσκει ευήκοα ώτα μεταξύ των συμμάχων της Ουκρανίας στην Ευρώπη, που ανησυχούν ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του Κιέβου.

Η αυξανόμενη ευθυγράμμιση μεταξύ Ευρώπης και κυβέρνησης Τραμπ για την ανάγκη των συνομιλιών αποτελεί σαφή διαφοροποίηση σε σχέση με την κατάσταση που επικρατούσε πριν από έξι μήνες. Τότε, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αντιμετώπιζαν με δέος τις υποσχέσεις του Τραμπ για γρήγορη λήξη του πολέμου, καθώς φοβόντουσαν ότι ο πρώην Πρόεδρος θα έκλεινε μια συμφωνία με τη Μόσχα εις βάρος της Ουκρανίας. Τώρα, αυτό που τους ανησυχεί είναι τι απαιτήσεις της Ρωσίας είναι διατεθειμένος να δεχθεί ο Τραμπ για να υπάρξει κατάπαυση του πυρός ή ειρηνευτική συμφωνία.

Μετά την τηλεφωνική συνομιλία του καγκελάριου Ολαφ Σολτς με τον Πούτιν, την περασμένη Παρασκευή, ο Πρόεδρος Ζελένσκι δήλωσε ότι υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, καθώς ο Πούτιν θέλει ακριβώς αυτό: να χαλαρώσει η απομόνωσή του. Ο στόχος του είναι να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις που δεν θα οδηγήσουν πουθενά, προσέθεσε ο Ζελένσκι.

Η μεταβατική ομάδα του Τραμπ πιστεύει πάντως ότι η Ουκρανία είναι πιο θετική σε ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Ρωσία απ’ όσο δείχνει δημοσίως. Μετά τις υποχωρήσεις που σημειώνει στο πεδίο των μαχών, άλλωστε, δεν θα έχει σε λίγο άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις.

Το Κίεβο δηλώνει δημοσίως ότι εξακολουθεί να επιδιώκει την απελευθέρωση του 20% του ουκρανικού εδάφους που κατέχει η Ρωσία. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση όμως δείχνει ότι το 32% των Ουκρανών είναι πρόθυμοι να αποδεχθούν την απώλεια ενός μέρους του εδάφους τους προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος. Πέρυσι, το ποσοστό αυτό ήταν 14%.

Το «σχέδιο νίκης» που παρουσίασε τις τελευταίες εβδομάδες ο Ζελένσκι στις δυτικές πρωτεύουσες προβλέπει εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία ώστε να μην μπορεί η Ρωσία να εξαπολύσει στο μέλλον και νέες επιθέσεις. Μια πραγματική ειρήνη, υποστηρίζει ο Ουκρανός Πρόεδρος, δεν μπορεί να είναι μια πρόσκαιρη κατάπαυση του πυρός που θα επιτρέψει στη Ρωσία να επανεξοπλιστεί και να εισβάλει εκ νέου στη χώρα.

Το κρίσιμο ερώτημα που απομένει είναι πώς θα κινηθεί ο Τραμπ. Οι προτάσεις των συμβούλων του συγκλίνουν στη δέσμευση της Ουκρανίας ότι δεν θα ζητήσει ένταξη στο ΝΑΤΟ την επόμενη εικοσαετία, με αντάλλαγμα περισσότερα όπλα για την απόκρουση μιας νέας ρωσικής εισβολής.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι η Ευρώπη πρέπει να συνταχθεί με τη στρατηγική του Τραμπ. Το επιχείρημά του ότι η Ευρώπη στερείται μιας ρεαλιστικής στρατηγικής για να πετύχει αυτό που θέλει -νίκη της Ουκρανίας και ανάκτηση των χαμένων της εδαφών- αρχίζει να πείθει και χώρες που υποστηρίζουν το Κίεβο.

(*) Ο Λόρενς Νόρμαν είναι αρθρογράφος της Wall Street Journal

(Πηγή: Wall Street Journal)

https://www.anixneuseis.gr/

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024

Πῶς ἡ Δύσις ἀπώλεσε τὴν Ρωσίαν – 3ον

 

Τῆς κας Ἑλένης Σαββάκη, Ὁμοτίμου Καθ. Ἰατρικῆς Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλους τοῦ ΙΗΑ

3ον.-Τελευταῖον

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ

  Ἰδοὺ μερικὰ ἀπὸ τὰ διάσημα ἐγκλήματα πολέμου τῆς Δύσης, ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς  δημοσιότητας μετὰ τὸν Β΄ΠΠ:

  Ἡ ρίψη ἀτομικῆς βόμβας στὴ Χιροσίμα καὶ στὸ Ναγκασάκι ἀπό τὶς ΗΠΑ τό 1945,  μετὰ τὴ νίκη τῶν Συμμάχων κατὰ τῆς Ναζιστικῆς Γερμανίας στὴν Εὐρώπη, ὑπῆρξε  ἀπόφαση τοῦ προέδρου Truman. Προκάλεσε τὸν θάνατο πολλῶν δεκάδων χιλιάδων  ἀμάχων ἐπιτόπου, ἐνῷ ἀκόμα περισσότεροι πέθαναν ἀργότερα ἐξ αἰτίας τῆς ραδιενέργειας. Ἔχει θεωρηθεῖ ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας, καὶ μέχρι σήμερα,  παραμένει ἡ μόνη χρήση ἀτομικῆς βόμβας σὲ πολεμικὴ ἀντιπαράθεση.

  Ἡ ἐξόντωση ἀμάχων στὴ Γερμανία, π.χ. στό Ἀμβοῦργο τό 1943 μὲ 43.000 νεκρούς  ἀπὸ τοὺς συμμαχικοὺς βομβαρδισμούς, καὶ στη Δρέσδη τό 1945 μὲ 20.204 θύματα  πού ἀπανθρακώθηκαν ἢ πέθαναν ἀπὸ ἀσφυξία ἀπὸ βομβαρδισμοὺς μὲ εὐθύνη τοῦ Churchill, δὲν θὰ θεωροῦντο ἐγκλήματα πολέμου, ἐὰν ὁ πόλεμος εἶχε ἄλλη ἔκβαση;  Ὅμως, ἐγκλήματα πολέμου συνήθως θεωροῦνται μόνον ἐκεῖνα τῶν ἡττημένων. Vae victis! Οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις!

  Ὁ Seymour Hersh εἶναι ὁ Ἀμερικανὸς δημοσιογράφος ποὺ κέρδισε τὸ βραβεῖο  Πούλιτζερ, ἀποκαλύπτοντας τὴν σφαγὴ στὸ My Lai τοῦ Νοτίου Βιετνάμ. Τό 1968 (ἐπὶ  προεδρίας Johnson) ἀμερικανοὶ στρατιῶτες μπῆκαν στὸ χωριό My Lai τοῦ Νοτίου  Βιετνὰμ καὶ γάζωσαν μὲ αὐτόματα τοὺς ἄοπλους χωρικοὺς ρίχνοντας πάνω τους  μέχρι καὶ χειροβομβίδες. Ἀναφέρεται ὅτι ἐκτελέστηκαν 350-500 ἄμαχοι Βιετναμέζοι  (ἀνάμεσά τους 173 παιδιά, 76 μωρὰ καὶ 60 γέροι), καὶ ὅτι πολλὰ θύματα  σφαγιάστηκαν, ἀφοῦ προηγουμένως βιάστηκαν καὶ ἀκρωτηριάστηκαν.

  Τό 1972 (ἐπὶ προεδρίας Nixon) μαχητικὰ ἀεροπλάνα τοῦ Νοτίου Βιετνὰμ μὲ ἐντολὴ  τοῦ στρατοῦ τῶν ΗΠΑ ἔριξαν βόμβες Ναπὰλμ στὸ χωριό Trang Bang. Θύματα ἦταν  ἄμαχοι, γυναῖκες καὶ παιδιὰ ποὺ εἶχαν καταφύγει, γιὰ νὰ κρυφθοῦν ἀπὸ τὶς πολεμικές  συγκρούσεις. Κι αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ παραδείγματα ἐγκλημάτων πολέμου  ποὺ διέπραξαν οἱ ΗΠΑ στὸ Βιετνάμ. Σημειωτέον ὅτι στὴν τριετία 1965-7 (ἐπὶ  προεδρίας Johnson) ἡ ἀμερικανικὴ ἀεροπορία ἔριξε περισσότερες βόμβες στὸ  Βιετνὰμ ἀπὸ ὅσες εἶχε ρίξει στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο συνολικά.

  Ὁ Seymour Hersh ἐπίσης ἀποκάλυψε τὰ βασανιστήρια στὴ φυλακή Abu Ghraib τοῦ  Ἰράκ, κερδίζοντας τὸ πέμπτο του βραβεῖο George Polk γι’ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη. Ἀναλυτικότερα, τό 2003 (ἐπὶ προεδρίας Bush junior) σχεδὸν ὅλοι οἱ τρόφιμοι  βασανίστηκαν, βιάστηκαν, σοδομίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου ἀπὸ τούς  ‘ἀπελευθερωτὲς’ τοῦ Ἰράκ. Τὰ βασανιστήρια στὸ Ἀμποὺ Γκράιμπ δὲν διέφεραν ἀπὸ  ἐκεῖνα σὲ ἄλλα ἀμερικανικὰ κέντρα κράτησης, ὅπως στὸ Ἰράκ, στὸ Ἀφγανιστάν καὶ  στὸν Κόλπο τοῦ Γκουαντάναμο.

  Σὲ βάρος κάθε ἔννοιας δικαίου, ἡ ἀμερικανικὴ ἀντικατασκοπεία σὲ φονικὴ ἐπίθεση  ἀπὸ ἀέρος σκότωσε 90 περίπου ἄοπλους πολίτες στὸ χωριό Azizabad τῆς ἐπαρχίας  Χερὰτ τοῦ Ἀφγανιστὰν στὶς 22 Αὐγούστου 2008 (ἐπὶ προεδρίας Bush junior). Τὰ  Ἡνωμένα Ἔθνη ἀναφέρουν ὅτι «Μία ἔρευνα τῆς Ἀποστολῆς Βοήθειας τῶν Ἡνωμένων  Ἐθνῶν στὸ Ἀφγανιστὰν (UNAMA) διαπίστωσε ὅτι περίπου 90 ἄμαχοι, μεταξὺ τῶν  ὁποίων 60 παιδιά, ἦταν μεταξὺ ἐκείνων ποὺ σκοτώθηκαν κατὰ τὴ διαρκεια  στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων στὸ ἔθνος ποὺ ἔχει καταστραφεῖ ἀπὸ τὶς συγκρούσεις, στὴ  δυτικὴ ἐπαρχία Χεράτ».

  Ἡ Madeleine Albright (Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν ἐπί προεδρίας Clinton) δήλωσε ὅτι ὁ  θάνατος 500.000 παιδιῶν στὸ Ἰρὰκ (περισσότερα ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν  παιδιῶν ποὺ πέθαναν στὴ Χιροσίμα) ἄξιζε νὰ πληρώσουν τὸ τίμημα, ἐξοῦ καὶ οἱ  καταγγελίες ἐναντίον της γιὰ ἐγκλήματα πολέμου. Ἡ ἴδια ἐπίσης εἰσηγήθηκε τὸν  βομβαρδισμὸ τῆς Σερβίας καὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου χωρὶς κανέναν δισταγμὸ γιὰ τὶς παράπλευρες ἀπώλειες τῶν ἀμάχων, γυναικῶν καὶ παιδιῶν, ἐνῷ εἶχε καταγγελθεῖ γιὰ ρατσιστικὴ συμπεριφορὰ ἀπέναντι στοὺς Σέρβους, γιὰ ἐθνοτικὸ μῖσος καὶ ἀσέβεια  πρὸς θύματα πολέμου.

  Ὁ Seymour Hersh σὲ πρόσφατο ἄρθρο του δίνει στοιχεῖα γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ ἀγωγοῦ Nord Stream, ποὺ ἔγινε μὲ διαταγὴ τοῦ Biden, καὶ ἀποτελεῖ πράξη πολέμου  κατὰ τῆς μακροχρόνιας συμμάχου τοῦ ΝΑΤΟ, Γερμανίας. Καὶ καταλήγει «εἶναι ἡ χώρα μας ποὺ εἶναι ὁ μεγαλύτερος προμηθευτὴς βίας στὸν κόσμο. Καὶ αὐτὸ χάρη στὰ χρήματα ποὺ βγάζουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ συμπλέγματος στρατιωτικῆς βιομηχανίας. Εἶμαι  Ἀμερικανὸς πολίτης καὶ θὰ ἤθελα νὰ βοηθήσω νὰ ἀλλάξει αὐτό».

  Στὸ ἄρθρο τοῦ Reed Brody «Prosecuting Putin. How the double standards of international justice are obstacles» διαβάζει κανεὶς βάσιμα σχόλια, ὅπως ἐκεῖνο τοῦ Valkenburgh: «Γιατί νὰ μὴν δηλώσουμε ὅτι ἡ εἰσβολὴ τοῦ Reagan στή Γρενάδα, ἕνα  κυρίαρχο ἔθνος ποὺ ἀποτελοῦσε μηδενικὴ ἀπειλὴ γιὰ ἐμᾶς, τὸν καθιστᾶ ἐπίσης  ἐγκληματία πολέμου, καὶ τὸ ἴδιο γιὰ τὴ σφαγὴ τοῦ Bush senior στὸν Παναμά, τὴν  εἰσβολὴ τοῦ Clinton στὴ Σομαλία καὶ τὶς δολοφονίες μὲ drone τοῦ Obama?».

Καταλήγοντας σχετικὰ μὲ τὰ περὶ ἐγκλημάτων πολέμου, ἂν ἀνατρέξει κανεὶς στὸν  κατάλογο ποὺ προηγήθηκε, μὲ τὶς ἀμερικανικὲς στρατιωτικὲς εἰσβολὲς σὲ κυρίαρχα  κράτη καὶ τὶς ἐπιχειρήσεις τῆς CIA κατὰ ‘ἀνεπιθύμητων’ κυβερνήσεων, θὰ  διαπιστώσει ὅτι οἱ περισσότεροι πρόεδροι τῶν ΗΠΑ μετὰ τὸν Β΄ ΠΠ ἐμπλέκονται σὲ ἐγκλήματα πολέμου.

ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

  Ποιὰ εἶναι ἡ ἄποψη διάσημων Ἀμερικανῶν εἰδημόνων σχετικὰ μὲ τὸν Ρωσο Οὐκρανικὸ πόλεμο σήμερα;

  Ὁ διακεκριμένος Ἀμερικανὸς πολιτικὸς ἐπιστήμων καὶ καθηγητὴς Διεθνῶν Σχέσεων  στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Σικάγου John Mearsheimer εἶχε ἐξαρχῆς ὑποστηρίξει ὅτι  ΗΠΑ καὶ ἡ ΕΕ ἔχουν τὴν κύρια εὐθύνη γιὰ τὸν Ρωσο-Οὐκρανικὸ πόλεμο. Ἡ βάση τοῦ προβλήματος εἶναι ἡ διεύρυνση τοῦ ΝΑΤΟ, σὲ μία εὐρύτερη στρατηγικὴ  ἀπομάκρυνσης τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ τὴν τροχιὰ τῆς Ρωσίας καὶ τὴν ἐνσωμάτωσή της στὴ Δύση.

  Ὁ πρῶτος γῦρος ἐπέκτασης τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολὰς πραγματοποιήθηκε τὸ 1999 μὲ τὴν εἴσοδο τῆς Τσεχικῆς Δημοκρατίας, Οὑγγαρίας καὶ Πολωνίας, παρὰ τὶς προηγούμενες ἀντίθετες ὑποσχέσεις τῆς Δύσης. Ἤδη τὸ 1998, ὅταν ἡ Γερουσία τῶν  ΗΠΑ ἐνέκρινε αὐτὸν τὸν πρῶτο γῦρο ἐπέκτασης τοῦ ΝΑΤΟ, ὁ διπλωμάτης τῶν ΗΠΑ  George Kennan εἶπε «Πιστεύω ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα τραγικὸ λάθος. Δὲν ὑπῆρχε  κανένας ἀπολύτως λόγος γι’ αὐτό. Κανεὶς δὲν ἀπειλοῦσε κανένα». Κι’ ἂς μὴ  φανταστεῖ κανεὶς ὅτι ὁ Kennan ἦταν ρωσόφιλος. Πρόκειται γιὰ τὸν συγγραφέα τοῦ  «μακροσκελοῦς τηλεγραφήματος», ποὺ ὤθησε τὴ Δύση στὸν Ψυχρὸ Πόλεμο.

  Ὁ δεύτερος γῦρος διεύρυνσης ἔλαβε χώρα τὸ 2004 μὲ τὴν εἴσοδο Βουλγαρίας,  Ἐσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας, Ρουμανίας, Σλοβακίας καὶ Σλοβενίας. Ἡ Μόσχα  διαμαρτυρήθηκε ἔντονα ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀλλὰ ἡ Δύση κώφευσε. Τό 2008, μὲ τὴ δήλωση τῆς Δύσης ὅτι Γεωργία καὶ Οὐκρανία θὰ ἦταν οἱ ἑπόμενες  χῶρες ποὺ θὰ ἐντάσσονταν στὸ ΝΑΤΟ, ὁ πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ὅτι αὐτὸ θὰ  ἀποτελοῦσε «ἄμεση ἀπειλὴ» γιὰ τὴ Ρωσία. Ἐν τούτοις, ἡ Οὐάσιγκτον ὑποστήριξε  πραξικόπημα στὴν Οὐκρανία. Ὅπως γράφει ὁ Mearsheimer, ἡ Ὑφυπουργός  Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ Nuland καὶ ὁ Ρεπουμπλικάνος Γερουσιαστὴς McCain  συμμετεῖχαν σὲ ἀντικυβερνητικὴ διαδήλωση καὶ ὁ πρεσβευτὴς τῶν ΗΠΑ στὴν  Οὐκρανία Pyatt πανηγύρισε. Ἀντιδρώντας, ρωσικὲς δυνάμεις κατέλαβαν τὴν Κριμαία  καὶ τὴν ἐνσωμάτωσαν στὴ Ρωσία.

  Ὁ Mearsheimer σημειώνει ὅτι ἡ Οὐκρανία θὰ ἔπρεπε νὰ παραμείνει ἐκτὸς ΝΑΤΟ,  δεδομένου ὅτι βασικὴ ἀρχὴ τῆς γεωπολιτικῆς εἶναι ὅτι «οἱ Μεγάλες Δυνάμεις εἶναι  εὐαίσθητες σὲ πιθανὲς ἀπειλὲς κοντά τους». Φανταστεῖτε, γράφει, τὴν ὀργὴ τῆς Οὐάσιγκτον ἂν ἡ Κίνα δημιουργοῦσε μία δυνατὴ στρατιωτικὴ συμμαχία καὶ προσπαθοῦσε νὰ συμπεριλάβει σ’ αὐτὴν τὸν Καναδὰ καὶ τὸ Μεξικό. Ὅπως οἱ ΗΠΑ  θεωροῦσαν ὅτι ἡ Κούβα δὲν εἶχε δικαίωμα νὰ συμμαχήσει στρατιωτικὰ μὲ τὴ  Σοβιετικὴ Ἕνωση, ἔτσι καὶ οἱ Ρῶσοι θεωροῦν ὅτι ἡ Οὐκρανία δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ  ἐνταχθεῖ στὸ ΝΑΤΟ. Καταλήγει ὅτι, οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ οἱ σύμμαχοι θὰ  πρέπει νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ σχέδιο δυτικοποίησης τῆς Οὐκρανίας καὶ ἀντ’ αὐτοῦ θὰ  πρέπει νὰ προσπαθήσουν νὰ καταστήσουν τὴν Οὐκρανία οὐδέτερο κράτος buffer.

  Ὁ Raymond McGovern πρώην ἀξιωματικός τῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν, ἀναλυτὴς τῆς CIA ἀπὸ τὸ 1963 ἕως τὸ 1990 δηλώνει ὅτι, χωρὶς τὴ  συνεργασία τῶν μέσων ἐνημέρωσης δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει τὸ στρατιωτικὸ βιομηχανικὸ συγκρότημα, τὸ ὁποῖο περιέγραψε ἀρχικὰ ὁ Ἀϊζενχάουερ. Ὁ Ἀϊζενχάουερ ἐπίσης εἶπε ὅτι τὸ ἀντίδοτο γιὰ τὴ λειτουργία αὐτοῦ τοῦ συγκροτήματος εἶναι ἕνας καλὰ ἐνημερωμένος πολίτης. Καὶ ὁ McGovern διαπιστώνει ὅτι εἴμαστε  πολὺ μακριὰ ἀπὸ μία σωστὴ ἐνημέρωση σήμερα. Ὅτι ἡ κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ, τὰ  μέσα ἐνημέρωσης καὶ τὸ στρατιωτικὸ-βιομηχανικὸ σύμπλεγμα, ἔχουν ἕνα εἶδος  τριμεροῦς συμμαχίας στὴν ἐποχή μας. Ἀπόδειξη, ὁ τρόπος ποὺ τὰ ΜΜΕ  ἀντιμετώπισαν τὴ Russiagate γιὰ πέντε χρόνια, καὶ ποὺ τώρα ἀντιμετωπίζουν τὸν  Πούτιν.

  Ἡ δήλωση τοῦ προέδρου Biden ὅτι τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου εἶναι  ἑνωμένο πίσω μας, ἐπικαλούμενος ψηφοφορία τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τοῦ ΟΗΕ,  εἶναι ἀνειλικρινής. Γιατί οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν 1,425 δισ­εκατομμυρίων Κινέζων,  1,424 δίσ. Ἰνδῶν (Worldmeter 2023) καὶ πολλῶν ἄλλων στὸ Πακιστὰν καὶ σὲ ἄλλες  χῶρες δὲν ψήφισαν μαζί μας.

  Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση διαλύθηκε καὶ τὸ ΝΑΤΟ συνέχισε νὰ  ὑπάρχει, καὶ μάλιστα συνέχισε νὰ ἐπεκτείνεται ἀνατολικὰ τῆς Γερμανίας (συμπεριλαμβάνοντας 14 νέα ἔθνη) κάτι ποὺ εἴχαμε ὑποσχεθεῖ ἐπίσημα στοὺς Ρώσους ὅτι δὲν θὰ κάναμε. Ἐπιπλέον, ὁ πρόεδρος Bush ἀποχώρησε ἀπὸ τὴ Συνθήκη  κατὰ τῶν βαλλιστικῶν πυραύλων καὶ ὁ πρόεδρος Trump ἀπὸ τὴ συνθήκη INF. Καὶ  τοποθετοῦμε ἀντιβαλλιστικοὺς πυραύλους στὴν Πολωνία καὶ Ρουμανία,  ἐξασφαλίζοντας τὴ δυνατότητα πρώτου κτυπήματος κατὰ τῆς Ρωσίας. Δὲν ὑπάρχει  οὔτε ἕνα ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο ὅτι σκέφτηκε ὁ Πούτιν νὰ καταλάβει τὴν Κριμαία πρὶν  ἀπὸ τὸ ἀμερικανικῆς ἔμπνευσης πραξικόπημα τῆς 22ας Φεβρουαρίου τοῦ 2014. Καὶ  δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ καταδικάσει μονομερῶς τὸν Πούτιν, κρύβοντας τὴν ὑπόλοιπη  ἱστορία. Πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοί, ὥστε νὰ μὴ ἀναμασᾶμε αὐτὰ ποὺ λένε  τὰ δυτικὰ ΜΜΕ.

  Ὁ McGovern ἔλαβε τὸ Μετάλλιο ‘Intelligence Commendation’ κατὰ τὴ  συνταξιοδότησή του τὸ 1990, τὸ ὁποῖο καὶ ἐπέστρεψε τὸ 2006 γιὰ νὰ διαμαρτυρηθεῖ γιὰ τὴ συμμετοχὴ τῆς CIA σὲ βασανιστήρια.

  Ἐπίσης, ὁ διεθνοῦς φήμης καθηγητὴς οἰκονομικῶν καὶ Εἰδικὸς Σύμβουλος τριῶν  Γενικῶν Γραμματέων τοῦ ΟΗΕ Jeffrey Sachs ὑποστηρίζει ὅτι οἱ ἀπερίσκεπτες  ὑποσχέσεις γιὰ ἔνταξη στὸ ΝΑΤΟ ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ στὴν Οὐκρανία  προκάλεσαν τὴ Ρωσία. Ὑποστηρίζει ὅτι οἱ ΗΠΑ πρέπει νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ὕπαρξη ἑνὸς πολυπολικοῦ κόσμου μὲ ἀμοιβαῖο σεβασμό, καὶ τήρηση τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ ΟΗΕ. Δὲν πιστεύει στὴν ἀπομόνωση τῆς Ρωσίας, καὶ θεωρεῖ ὅτι ἡ Οὐάσιγκτον  ὑπονομεύει τὴν ἐπικράτηση τοῦ δολλαρίου-ΗΠΑ παγκοσμίως, πολιτικοποιώντας τὸ  σύστημα πληρωμῶν. Ἐπισημαίνει ὅτι οἱ ΗΠΑ κατάσχεσαν τὰ ἀποθέματα τῆς Ρωσίας,  τῆς Βενεζουέλας τῆς Περσίας τοῦ Ἀφγανιστὰν κ.ἄ. Καὶ σὰν ἀπάντηση εἶναι εὔλογο  νὰ περιμένει κανεὶς τὴ δημιουργία ἐναλλακτικῶν συστημάτων πληρωμῶν, ὅπως αὐτὰ  ποὺ ἐπεξεργάζονται Ρωσία καὶ Κίνα.

  Μετὰ τὴν ἀποστολὴ ἀπὸ τὴ Δύση ἐξοπλισμοῦ δεκάδων δισεκατομμυρίων στὴν Οὐκρανία γίνονται διαδηλώσεις σὲ πολλὲς Εὐρωπαϊκὲς χῶρες, καὶ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι μεγάλα ποσοστὰ τοῦ πληθυσμοῦ διαφωνοῦν μὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴ  βοήθεια ποὺ παρέχουν οἱ κυβερνήσεις τους στὴν Οὐκρανία. Γινόμαστε λοιπόν  μάρτυρες τῆς μεταστροφῆς τῆς κοινῆς γνώμης, ποὺ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν προπαγάνδα τῆς Δύσης καὶ πλησιάζει τὶς ἀπόψεις τῶν εἰδημόνων σὰν αὐτοὺς ποὺ  ἀναφέρονται παραπάνω.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

  Ἡ διαχρονικὴ ἀπόσυρση τῶν ΗΠΑ ἀπὸ συνθῆκες ἀπαγόρευσης ἢ ἐλέγχου  Συμβατικῶν/Χημικῶν/Πυρηνικῶν Ὅπλων, ἡ συμμετοχὴ τῶν ΗΠΑ σὲ ἀνατροπὴ  δημοκρατικὰ ἐκλεγμένων κυβερνήσεων, οἱ ἀέναοι πόλεμοι τῆς Δύσης (ΗΠΑ/ΝΑΤΟ) χωρὶς τὸν παραμικρὸ σεβασμὸ τοῦ διεθνοῦς δικαίου καὶ τῶν ἀνθρωπίνων  δικαιωμάτων, καθὼς καὶ ἡ συνεχὴς ἐπέκταση καὶ ἐνίσχυση τῆς παρουσίας τοῦ ΝΑΤΟ  κοντὰ στὰ ρωσικὰ σύνορα, παραβιάζοντας ἀντίθετες ὑποσχέσεις τοῦ παρελθόντος,  ἦταν οἱ αἰτίες ποὺ χάθηκε ἡ Ρωσία γιὰ τοὺς φυσικούς της συμμάχους, δηλ. τὶς χῶρες  τῆς ΕΕ. Ἐνῷ ὁ καινοφανὴς πόλεμος τῆς Δύσης δι’ ἀντιπροσώπων (τῶν Οὐκρανῶν)  ἀποτέλεσε τὴν τελειωτικὴ ἀπομάκρυνση τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὴ Δύση, καθὼς καὶ τὴ  συσπείρωση τοῦ μεγαλύτερου μέρους τοῦ πλανήτη (Κίνα, Ἀραβικὲς καὶ Ἀφρικανικές  Χῶρες, Ἰνδία, Χῶρες Κεντρικῆς καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς) ἐναντίον τῆς Δύσης. Βέβαια,  ἦταν εὔκολο νὰ στραφοῦν ὅλες αὐτὲς οἱ χῶρες ἐναντίον ΝΑΤΟ, ΗΠΑ καὶ ΕΕ μία καὶ  πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς δὲν ξεχνοῦν τὸν ἐξευτελισμό τους ὡς ἀποικίες Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν καὶ τὰ βάσανά τους κάτω ἀπὸ δικτατορίες Ἀμερικανικῆς ἔμπνευσης.

  Γιατί θὰ ἦταν πρὸς τό συμφέρον τῆς Εὐρώπης, ὅπως καὶ ὅλου τοῦ κόσμου, ἡ σύμπραξη Ρωσίας καὶ ΕΕ; Ἡ Ρωσία ἀνήκει στὴν Εὐρώπη γεωγραφικά, θρησκευτικὰ  (χριστιανική), καὶ πολιτισμικὰ (ἀπὸ Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Τσαϊκόφσκι καὶ  Στραβίνσκι, μέχρι Ἀϊζενστάιν, Ταρκόφσκι καὶ μπαλέτα Μπολσόι). Μὲ τὴν ἔνταξη τῆς Ρωσίας στὴν ΕΕ, ἡ μὲν Ρωσία θὰ κάλυπτε τὴν Εὐρώπη ἐνεργειακὰ καὶ στρατιωτικά, ἡ δὲ Εὐρώπη θὰ προστάτευε τὴ Ρωσία ἀπὸ τὴν ἀναιτιολόγητη ἐπιθετικότητα τῶν  Ἀγγλοσαξόνων ἐναντίον της, ἀναιτιολόγητη διότι ἡ Ρωσία ἦταν ἡ συμμαχικὴ δύναμη  ποὺ ἀπελευθέρωσε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὴ Ναζιστικὴ Γερμανία.

  Στὴν περιπτωση  σύμπραξης Ρωσίας καὶ ΕΕ, ὁ κόσμος θὰ ἦταν πολυπολικός. Καὶ ὅσο περισσότερες οἱ  Μεγάλες Δυνάμεις τόσο λιγότερες οἱ ἰμπεριαλιστικὲς ἐπεμβάσεις σὲ ξένα κράτη καὶ  οἱ παραβιάσεις διεθνῶν συμφωνιῶν, τόσο καλύτερη ἡ ἰσορροπία δυνάμεων καὶ ἡ  ἀσφάλεια τοῦ πλανήτη. Ὅμως μὲ τὴν ἀθρόα καὶ ἀσταμάτητη στρατιωτικὴ ἐνίσχυση  τῶν Οὐκρανῶν ἀπὸ ΗΠΑ καὶ ΕΕ στὸν πρόσφατο Ρωσο-Οὐκρανικὸ πόλεμο, ἡ  πιθανότητα συνεργασίας τῆς Δύσης μὲ τὴ Ρωσία καθίσταται πλέον ἀπίθανη. Ἡ προσπάθεια τῶν ΗΠΑ νὰ διαρρήξουν τὶς ἀγαθὲς σχέσεις ΕΕ μὲ Ρωσία ἐπιτυγχάνεται.  Ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ μεγάλος χαμένος τῆς ἱστορίας. Ἡ Δύση ἀποδυναμώνεται. Ἄν ὁ πλανήτης ἐπιβιώσει τῆς τρέχουσας ἐμπλοκῆς τῆς Δύσης στὸν Ρωσο-Οὐκρανικὸ  πόλεμο, ἡ Δύση θὰ εἶναι πλέον ἀπομονωμένη μὲ τὴν Εὐρώπη σὲ παρακμή, ἐνῷ Κίνα, Ρωσία, Ἰνδία, μὲ μεγάλο μέρος τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς θὰ εἶναι σὲ  κοινωνικὸ-οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη.


https://orthodoxostypos.gr/

Πῶς ἡ Δύσις ἀπώλεσε τὴν Ρωσίαν ;;;ΜΕΡΟΣ 2ον

 

Τῆς κας Ἑλένης Σαββάκη,

Ὁμοτίμου Καθ. Ἰατρικῆς Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλους τοῦ ΙΗΑ

ΜΕΡΟΣ 2ον

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

  Ποῦ βασίζουμε ἄραγε, ἐμεῖς οἱ Δυτικοί, τὸν διαχωρισμὸ τοῦ κόσμου σὲ ‘καλὲς’ δημοκρατίες καὶ ‘κακὰ’ αὐταρχικὰ καθεστῶτα; Ποῦ βασίζει ἡ Δύση τὴ διάκριση σὲ ‘ἐλεύθερο δημοκρατικὸ καπιταλιστικὸ κόσμο’ καὶ ‘αὐταρχικὸ ἀντιδημοκρατικὸ  κόσμο τοῦ σοσιαλισμοῦ’, ἢ σωστότερα τῆς καπιταλιστικῆς μετάλλαξης τοῦ  σοσιαλισμοῦ;

  Ἄραγε, ἡ ἀστικὴ δημοκρατία δέν ἔχει μετεξελιχθεῖ παντοῦ σὲ αὐταρχικὸ πολίτευμα  μὲ διατήρηση κάποιων δικαιωμάτων, περισσότερων ἢ λιγότερων στὶς διάφορες  χῶρες; Γιὰ παράδειγμα, ρωτήθηκαν οἱ πολίτες τῶν διαφόρων χωρῶν τῆς Δύσης, ἄν  θέλουμε νὰ στέλνουμε ὅπλα στὴν Οὐκρανία; Σίγουρα δὲν ἀντιπροσωπεύεται ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων, μία καὶ οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι σχεδὸν τὸ 70%  τάσσεται ἐναντίον τῆς ἀποστολῆς ὅπλων στὴν Οὐκρανία. Ἐν τούτοις, ἡ Ἑλληνικὴ  Κυβέρνηση στέλνει ὅπλα κατ’ ἐντολὴν ΕΕ καὶ ΗΠΑ. Μᾶς ρώτησαν ἂν μᾶς ἀρέσουν  οἱ κυρώσεις στὴ Ρωσία, μὲ τὸ ἐνεργειακὸ καὶ σιτιστικὸ μπούμερανγκ;

  Ἆραγε σὲ τί διαφέρουν οἱ πλούσιοι τῆς Ρωσίας ποὺ νέμονται τὴν ἐξουσία (ἐξ’ οὗ καὶ ὁ  ὅρος ὀλιγάρχες) ἀπὸ ἐκείνους τῆς Δύσης; Ἂς θυμηθοῦμε ὅτι οἱ ἕξι πλουσιότεροι  ἄνθρωποι στὸν πλανήτη σύμφωνα μὲ τὴ λίστα Forbes ἀνήκουν στὴ Δύση: πρῶτος ὁ Jeff Bezos ἱδρυτὴς τῆς Amazon στὶς ΗΠΑ, δεύτερος ὁ Elon Musk ἱδρυτὴς καὶ CEO  τῆς Tesla στὶς ΗΠΑ, τρίτος ὁ Bernard Arnault μεγιστάνας τοῦ κλάδου τῶν πολυτελῶν  εἰδῶν στὴ Γαλλία, τέταρτος ὁ Bill Gates, ἱδρυτὴς τῆς Microsoft στὶς ΗΠΑ, πέμπτος ὁ Mark Zuckerberg ἱδρυτὴς τοῦ Facebook στὶς ΗΠΑ, καὶ ἕκτος ὁ Warren Buffett  ἐπιχειρηματίας ἐπενδυτὴς στὶς ΗΠΑ. Ὑπάρχει καμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὸ ὅτι συνδιοικοῦν οἱ μεγαλοχρηματοδότες τῶν Κυβερνήσεων, οἱ ὁποῖοι διαθέτουν ὑπέρογκα ποσὰ γιὰ προεκλογικὴ προπαγάνδα προφανῶς μὲ μετεκλογικὰ ἀνταλλά­γματα;

  Οἰ ἑταιρεῖες τοῦ στρατιωτικὸ-βιομηχανικοῦ συμπλέγματος τῶν ΗΠΑ (ὅπως  Raytheon Technologies, Lockheed Martin, Boeing, Norτthrop Grumman, General  Dynamics) ἀποτελοῦν κύριο ἐξαγωγικὸ τομέα, καθιστώντας τὶς ΗΠΑ τὴ μεγαλύτερη  ἐξαγωγέα ὅπλων στὸν πλανήτη. Ἀπὸ τὰ 2,5 δισ. δολλάρια δαπάνες τους γιὰ λόμπι τήν  τελευταία εἰκοσαετία, πάνω ἀπὸ 285 ἑκατ. δολλάρια δαπανήθηκαν ὑπὸ τὴ μορφὴ  οἰκονομικῆς ἐνίσχυσης σὲ προεκλογικὲς ἐκστρατεῖες Ἀμερικανῶν πολιτικῶν (Center  for Responsive Politics). Στόχος, ὁ ἐπηρεασμὸς τῶν ἀποφάσεων τῆς κυβέρνησης.  Ὑπάρχει καμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὸ ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς λόγους πού οἱ διάφορες κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ σχεδιάζουν ἀέναους πολέμους εἶναι ἡ ἀνταμοιβὴ τοῦ στρατιωτικὸ-βιομηχανικοῦ συμπλέγματος γιὰ τὴ χρηματοδότηση προεκλογικῆς τους  ἐκστρατείας;

  Ἡ ἀνισότητα πλούτου στὶς ΗΠΑ εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ ἐκείνη στὴν Κίνα καὶ στὴ  Ρωσία. Συγκεκριμένα, ὁ Δείκτης Gini τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας (ὅπου 0%  ἀντιπροσωπεύει τὴν τέλεια ἰσότητα καὶ 100% τὴ μέγιστη ἀνισότητα) εἶναι 41,4% γιά τὶς ΗΠΑ, 38,5% γιὰ τὴν Κίνα, καὶ 37,5% γιὰ τὴ Ρωσία. Μάλιστα, ἡ ὀλιγαρχία, ὡς αμερικανικὸ φαινόμενο, ἐπεκτείνεται μὲ ἐκθετικὸ ρυθμὸ σύμφωνα μὲ τὸ  Congressional Budget Office τῶν ΗΠΑ: Τὸ μερίδιο συνολικοῦ πλούτου τῶν  οἰκογενειῶν στὸ κορυφαῖο 10% τῆς διανομῆς αὐξήθηκε ἀπὸ 63% τὸ 1989 σὲ 72% τὸ  2019, ἐνῷ ἐκεῖνο τῶν οἰκογενειῶν στὸ κάτω μισό τῆς διανομῆς μειώθηκε ἀπὸ 4% σὲ  2% στὴν ἴδια περίοδο, μὲ τὴν ἀνισότητα πλούτου νὰ εἶναι πολὺ πιὸ μεγάλη γιὰ τούς  ἔγχρωμους. Ὅσο γιὰ τὸ δικαίωμα στὴν ἐκπαίδευση, μέχρι τὸ 2019 τὸ χρέος τῶν  φοιτητικῶν δανείων ἦταν ἡ μεγαλύτερη συνιστῶσα τοῦ συνολικοῦ χρέους γιὰ οἰκογένειες στὸ χαμηλότερο 25% στὶς ΗΠΑ.

  Ἄραγε τά γκέτο μὲ μαύρους ἢ ἱσπανόφωνους τῶν ΗΠΑ εἶναι καλύτερα ἀπὸ τήν κοινωνικὸ- ταξικὴ δομὴ τῆς σύγχρονης ρωσικῆς ἢ κινέζικης κοινωνίας; Ξεχνᾶμε ὅτι  στὸν 21ο αἰῶνα ὑπάρχουν τριτοκοσμικὲς γειτονιὲς στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ΗΠΑ, μὲ  ἀγράμματους μαύρους Ἀμερικανοὺς πολίτες, μὲ προοπτική τους τὴ φυλακὴ ἢ τὸ  θάνατο ἀπὸ ναρκωτικὰ καὶ ὅπλα; Οἱ φυλακισμένοι στὶς ΗΠΑ εἶναι 1,6 ἑκατομμύρια. Τὸ δὲ ποσοστὸ ἀριθμοῦ φυλακισμένων ἀνὰ 100.000 εἶναι 505 στὶς ΗΠΑ, 300 στὴ  Ρωσία, καὶ 119 στὴν Κίνα (World Prison Brief).

  Εἶναι καλύτερος ὁ φιλελεύθερος καπιταλισμός τῶν ΗΠΑ ἀπὸ τὸ μεῖγμα κρατικοῦ  καὶ φιλελεύθερου καπιταλισμοῦ τῆς Κίνας; Εἶναι προτιμότερη ἡ ἰδεολογικὴ  καλλιέργεια τῆς κερδοσκοπικῆς ἐπιχειρηματικότητας ποὺ συμβάλλει στον  ἀνταγωνισμὸ καὶ στὴν ὑπερκατανάλωση στὴ Δύση, ἀπὸ τὸ σύστημα ἠθικῶν ἀξιῶν  τῆς πνευματικῆς παράδοσης, τοῦ κομφουκιανισμοῦ, ποὺ συμβάλλει στὴν κοινωνικὴ  συνο­χὴ καὶ πολιτισμικὴ ἐξέλιξη στὴν Κίνα;

  Γιατί ἡ Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία τῆς Βρετανίας μὲ ἀρχηγὸ κράτους τόν κληρονομικὸ Βασιλιὰ καὶ μὲ τὴ Βουλὴ τῶν Λόρδων μὲ κάποιους κληρονομικούς καὶ κάποιους ἰσόβιους λόρδους εἶναι δημοκρατικότερη ἀπὸ τὴν Ὁμοσπονδιακὴ Ἡμι-Προεδρικὴ Δημοκρατία τῆς Ρωσίας μὲ ἀρχηγὸ κράτους τόν αἱρετό Πρόεδρο καὶ μὲ τὴν Κρατικὴ Δούμα μέ αἱρετά μέλη;

  Νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι ἡ Βρετανία πού πρωτοστατεῖ σήμερα στὸ ὄνομα τῶν  ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴν Οὐκρανία, ἄλλοτε:

1. Ἔκανε τούς πολέμους τοῦ ὀπίου 1839 καὶ 1856. Ἡ Βρετανία ἀπαιτοῦσε τὴ  νομιμοποίηση τοῦ ἐμπορίου τοῦ ὀπίου, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε πλημμυρίσει τήν Κίνα μὲ ὄπιο. Στὸν 2οπόλεμο ὀπίου μάλιστα συμμετεῖχε καὶ ἡ Γαλλία.  Προφανῶς, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μεγάλωσε ἡ καχυποψία τῶν Κινέζων γιὰ τη  Δύση.

2. Μέχρι τὸ 1922 ἡ Βρετανία κυβερνοῦσε περίπου τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ παγκόσμιου  πληθυσμοῦ μὲ σφαγές τῶν ἀντιφρονούντων καὶ χρήση στρατοπέδων  συγκέντρωσης. Ὀλίγα παραδείγματα ἀποτελοῦν: Ἡ γενοκτονία Μπόερς στὴ  Νότια Ἀφρικὴ (1900), ἡ σφαγὴ τοῦ Ἄμριτσαρ (1919), ὁ λιμὸς τῆς Βεγγάλης  (1943), οἱ σεξουαλικὲς κακοποιήσεις καὶ οἱ βασανισμοὶ κατὰ τὴν ἐξέγερση τῶν  Μάου Μάου (1955), οἱ ξυλοδαρμοί, εἰκονικοὶ πνιγμοὶ καὶ ἐκτελέσεις Κυπρίων (1959).

3. Ἡ Βασίλισσα Ἐλισάβετ, ὡς ἀρχηγὸς κράτους, ἀρνήθηκε νὰ ἀπονείμει χάρη στούς  καταδικασθέντες σέ ἀπαγχονισμό Κυπρίους, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονταν γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τους ἀπὸ τὴ Βρετανία.

4. Ἡ Βασίλισσα Ἐλισάβετ, ὡς ἀρχηγὸς κράτους, ἔχρισε ἱππότη τόν πρώην  πρωθυπουργὸ τῆς Βρετανίας Anthony Blair, ἕνα ἀποδεδειγμένο ψεύτη  συνυπεύθυνο γιὰ τὴ δολοφονία ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀθῴων Ἰρακινῶν.

5. Ἐπὶ 18 συναπτὰ ἔτη, ἡ διάσημη “’Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη” τῆς Ἀγγλίας δέν  ἐκδίδει στὴν Ἑλλάδα καταδικασμένο μέλος τοῦ παραδικαστικοῦ κυκλώματος, (πρώην ἀνακρίτρια καταδικασμένη γιὰ ξέπλυμα μαύρου χρήματος), ἐνῷ ἀποφάσισε νὰ ἐκδώσει τὸν Julian Assange (ἱδρυτὴ τοῦ Wikileaks) στούς Ἀμερικανούς. Ἐν ὀλίγοις, ἡ Ἀγγλία καλύπτει τὸ παραδικαστικὸ κύκλωμα, καὶ  καταδικάζει τὴν ἐρευνητικὴ δημοσιογραφία.

6. Σήμερα, τό 44% τῶν Βρετανῶν πού συμμετεῖχε σὲ δημοσκόπηση τοῦ YouGov δήλωσε ὑπερήφανο γιὰ τὴν ἀποικιοκρατικὴ ἱστορία τῆς χώρας του, καὶ τὸ 43%  πιστεύει ὅτι ἡ Βρετανικὴ Αὐτοκρατορία ἦταν ἐποικοδομητικὴ γιὰ ὅλους.

Μὲ τὰ ὡς ἄνω δεδομένα, μποροῦμε ἆραγε νὰ πιστέψουμε ὅτι ἡ Βρετανική  ἀποικιοκρατία ἄλλοτε, καὶ ὁ Ἀγγλοσαξονικὸς ἰμπεριαλισμὸς σήμερα, ἀποσκοποῦν στήν ἐξαγωγὴ τῶν ἀξιῶν τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, ἀποσκοποῦν στὸ «χρέος τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου» κατὰ τοὺς Βρετανούς; Ἢ μήπως στὴν πραγματικότητα ἀποσκοποῦν στήν ἀναζήτηση ἀγορῶν καὶ πηγῶν πρώτων ὑλῶν, καὶ στὴν ἐπιβολὴ τῆς κυριαρχίας τῆς Βρετανίας μὲ θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα μέσα, λόγῳ ἀλαζονείας τῶν Βρετανῶν ποὺ ἔτσι  ἐπιβεβαιώνουν τὴν ‘ἀνωτερότητά’ τους καὶ ἐνισχύουν τὴν ἐθνική τους αὐταρέσκεια;

  Γενικότερα, ποιὲς ἦταν οἱ συνέπειες τῆς ἀποικιοκρατίας τῆς Δύσης στὴν Ἀφρική; Ἡ πολιτισμένη Δύση (Βρετανία, Γαλλία, Ἰταλία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Ὁλλανδία,  Γερμανία, καὶ Ἱσπανία), ἀφοῦ μοίρασε τὴν Ἀφρικὴ σὲ περιοχὲς ἐλέγχου (διάσκεψη  Βερολίνου 1885) ἐπιδόθηκε σὲ ἐκμετάλλευση τῶν ἰθαγενῶν καὶ τοῦ τοπικοῦ πλούτου (μεταλλεύματα, μαλλί, βαμβάκι, πετρέλαιο). Ὁ Δυτικὸς ‘ἐκπολιτισμὸς’ συνίστατο σέ βασανιστήρια καὶ δουλεία τῶν κατοίκων γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου καὶ τῶν ἰθαγενῶν τῆς Ἀφρικῆς ἀπὸ τὴ Δύση.

  Ἡ ἀπο-ἀποικιοποίηση ξεκίνησε κυρίως  μετὰ τὸν Β΄ΠΠ. Ἡ ἀνεξαρτησία τῶν Ἰνδῶν ἀπὸ τὴ Βρετανία καὶ τῶν Ἰνδονησίων ἀπὸ  τὴν Ὁλλανδία τὸ 1947, τῶν Βιετναμέζων ἀπὸ τὴ Γαλλία τὸ 1954, τῶν Κυπρίων ἀπὸ  τὴ Βρετανία τὸ 1960 καὶ τῶν Ἀλγερίνων ἀπὸ τὴ Γαλλία τὸ 1962 ὁδήγησαν στην  ἀνάδυση τοῦ Τρίτου Κόσμου. Ἀκολούθησε τὸ ἀμερικανικὸ στάδιο τῆς νεοαποικιοκρατίας, κατὰ τὴν ὁποία τὸ Δυτικὸ κεφάλαιο χρησιμοποιεῖται γιὰ τήν ἐκμετάλλευση μᾶλλον παρὰ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῶν λιγότερο ἀνεπτυγμένων περιοχῶν τοῦ κόσμου. Τήν ἀνεξαρτητοποίηση τῶν χωρῶν τῆς Ἀφρικῆς ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς ἀποίκους ἀκολούθησε ὑποκινούμενη ἀπὸ τὴ Δύση ἀποσταθεροποίηση τῶν ἀφρικανικῶν κυβερνήσεων καὶ ἐπιβολὴ δικτατοριῶν, ἐμφύλιες συρράξεις, ὑποταγὴ  σὲ ἰδιωτικὲς ἑταιρεῖες ἐξόρυξης φυσικῶν πόρων, ἔνδεια, πεῖνα, ἀρρώστιες, ἔλλειψη  νεροῦ καὶ φαρμάκων.

Γιὰ παράδειγμα σήμερα, ἑκατομμύρια καράτια διαμαντιῶν ἐξορύσσονται ἐτησίως, ἀξίας δισεκατομμυρίων εὐρὼ (ἀπὸ Κονγκό, Ναμίμπια,  Τανζανία, Σιέρα Λεόνε καὶ Νότια Ἀφρικὴ) μὲ ἐκμετάλλευση ἀπὸ Εὐρώπη καὶ ΗΠΑ,  ἐνῷ τό 50% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς ‘ἐκπολιτισμένης’ Ἀφρικῆς ζεῖ σὲ συνθῆκες ἀκραίας  πτώχειας σύμφωνα μὲ τὸν ΟΗΕ.

Ὁ ἀμερικανὸς πολιτικὸς ἐπιστήμων Samuel Huntington εἶπε εὔστοχα: «Ἡ Δύση  κυριάρχησε στὸν κόσμο ὄχι μὲ τὴν ὑπεροχὴ τῶν ἰδεῶν της ἢ τῶν ἀξιῶν ἢ τῆς  θρησκείας, ἀλλὰ μὲ τὴν ὑπεροχή της στὴν ἐφαρμογὴ ὀργανωμένης βίας. Οἱ δυτικοὶ  συχνὰ ξεχνοῦν αὐτὸ τὸ γεγονός, οἱ μὴ δυτικοί, ποτέ».

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΙΣ (ΕΕ)

  Δυστυχῶς, εἶναι πολλὰ τὰ παραδείγματα πολιτικῆς χειραγώγησης τῆς Δικαιοσύνης  καὶ τοῦ Τύπου σέ ὅλη τὴν ΕΕ, ἐκμετάλλευσης τῶν πτωχότερων ἀπὸ τίς πλουσιότερες χῶρες μέλη τῆς ΕΕ, καθὼς καὶ τῆς διαπλοκῆς καὶ διαφθορᾶς σέ ὅλη  τὴν ΕΕ. Ἰδοὺ ὀλίγα ἐξ αὐτῶν:

  Στή Σλοβακία, μὲ τὴ δολοφονία τοῦ δημοσιογράφου Jan Kuciak (2018)  ἀποκαλύφθηκε ‘δίκτυο’ ὑψηλόβαθμων πολιτικῶν, μελῶν τοῦ δικαστικοῦ σώματος  καὶ προσώπων τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος.

  Στήν Πολωνία, ψηφίστηκαν Νόμοι ποὺ ἐμποδίζουν τὴν ἀμερόληπτη λειτουργία τῆς δικαιοσύνης (ἀναθεώρηση τελεσίδικων ἀποφάσεων, θέσπιση πειθαρχικοῦ γιά δικαστὲς ποὺ διαφωνοῦν).

  Στήν Οὑγγαρία υἱοθετήθηκε Νόμος Ἔκτακτης Ἀνάγκης ποὺ ἐπιτρέπει, μὲ διάταγμα,  τὴ διακυβέρνηση ἐπ’ ἀόριστον.

  Στή Βουλγαρία, γνωστὸ τὸ πρόβλημα τῆς διάχυτης διαφθορᾶς, οἱ τηλεφωνικές  ὑποκλοπὲς καὶ οἱ ἐκτεταμένες παρακολουθήσεις.

  Στή Λετονία σήμερα περίπου τὸ 1/4 τῶν κατοίκων (κυρίως Ρωσόφωνοι) στεροῦνται  ἐκλογικῶν καὶ πολιτικῶν δικαιωμάτων.

 Γενικότερα στίς χῶρες τῆς Βαλτικῆς παραβιάζονται ἀνεμπόδιστα βασικὲς ἀρχές  δικαίου, ὅπως ἀπόλυση δάσκαλων ποὺ δὲν εἶναι «πιστοὶ στὸ κράτος», διακρίσεις  φύλλων καὶ μειονοτήτων στὰ σχολεῖα καὶ στὶς δουλειές.

  Ἡ ΕΕ τὸ 2004 ἐνέταξε στὴν Ἕνωση τὶς χῶρες τῆς Βαλτικῆς, τέως μέλη τῆς Σοβιετικῆς  Ἕνωσης στὰ σύν­ορα τῆς Ρωσίας, παρόλον ὅτι οἱ χῶρες αὐτὲς δὲν πληροῦσαν τὰ  κριτήρια εἰσόδου στὴν ΕΕ. Ἡ δικαιολογία ἦταν ὁ ἐκδημοκρατισμός τους. Ὅμως, ὅπως  φαίνεται τουλάχιστον ἀπὸ τὰ δύο παραπάνω παραδείγματα, 20 χρόνια ἀργότερα κάθε  ἄλλο παρὰ ‘ἐκδημοκρατισμένες’ εἶναι. Ἐπακόλουθο τῆς ἔνταξης στὴν ΕΕ ἦταν ἡ εἴσοδός τους καὶ στὸ ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας ὑπόσχεση στοὺς Ρώσους στὸ πλαίσιο τῆς Συνθήκης 2+4.

  Ἡ Ἑλλάδα, ἡ κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Δύσης, κατέχει τὴν 108ηθέση σὲ  ἀνελευθερία τοῦ Τύπου σὲ σύνολο 180 χωρῶν καὶ συγκαταλέγεται στὶς «ἀτελεῖς Δημοκρατίες».

Στήν Ἰταλία, ἡ λεγόμενη «Ἐπιχείρηση: Καθαρὰ χέρια» εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν αὐτοκτονία πολιτικῶν, βιομηχάνων καὶ ἐπιχειρηματιῶν μετὰ τὸ πόρισμα τῶν  ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν τους. Κατηγορήθηκαν περισσότερα ἀπὸ τὰ μισὰ μέλη τοὺ  Ἰταλικοῦ κοινοβουλίου.

  Ἡ Γερμανία, ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτωλὴ χώρα ποὺ θέλει νὰ παίζει τὸ ρόλο τοὺ  ‘δασκάλου’ στὴν Εὐρώπη, πλούτισε καὶ πλουτίζει ἐπειδὴ (1) δὲν πληρώνει τὰ  τεράστια χρέη της ἐπὶ 8 δεκαετίες καὶ (2) δωροδοκεῖ καὶ ἐξαπατᾶ ἀσύστολα  προκειμένου νὰ προωθοῦνται τὰ προϊόντα της, συχνὰ σὲ βάρος τῆς ὑγείας τῶν  πολιτῶν. Ἀνυπολόγιστης ἀξίας τὰ κέρδη της ἀπὸ σκάνδαλα τύπου, Ferrostaal γιά ὑποβρύχια, Leopard γιὰ ἅρματα μάχης, Hochtief τοῦ μεγαλύτερου φοροφυγᾶ στήν Ἑλλάδα, Siemens μὲ χρηματισμὸ πολιτικῶν καὶ ὀργανισμῶν σὲ ὅλη τὴ Δύση,  Volkswagen γιὰ παραπλάνηση ἐκτίμησης ἐκπομπῆς ρύπων ὀξειδίων τοῦ ἀζώτου.  Συνεπὴς μὲ τὰ σκάνδαλά της, ἡ Γερμανία δὲν ὑπέγραψε τὴ Σύμβαση τῶν Ἡνωμένων  Ἐθνῶν κατὰ τῆς διαφθορᾶς (UNCAC, UN Convention against Corruption) σὲ  ἀντίθεση μὲ τὶς 161 χῶρες ποὺ τὴν ἔχουν ὑπογράψει. Ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ἡ Γερμανία ἐπιθυμεῖ νὰ δικαστεῖ ὁ Πούτιν γιὰ ἐγκλήματα πολέμου, ἐνῷ ἡ ἴδια κάλυψε  τοὺς περισσότερους ἀπὸ τοὺς δικούς της ἐγκληματίες τοῦ Β΄ΠΠ, κι ἐνῷ ἀρνεῖται νὰ  πληρώσει τὰ χρέη της γιὰ τὰ δικά της ἐγκλήματα πολέμου (ἀποδεδειγμένα στὴ Δίκη  τῆς Νυρεμβέργης), παραβιάζοντας ἐπὶ 8 δεκαετίες τίς διεθνεῖς συνθῆκες τῶν Παρισίων καὶ τοῦ Λονδίνου. Συμπέρασμα: στὴν ΕΕ εὐημεροῦν οἱ χρεοφειλέτες, ποὺ ἐξαπατοῦν μὲ συστήματα διαπλοκῆς καὶ διαφθορᾶς.

  Ἡ ἐφαρμογή 2 μέτρων καὶ 2 σταθμῶν εἶναι δεδομένη ἐντὸς τῆς ΕΕ. Γιὰ παράδειγμα, ἐνῷ ἡ Ἑλλάδα μπῆκε σὲ Μνημόνια (καθ’ ὑπαγόρευση τῆς Γερμανίας)  προκειμένου νὰ ἀποπληρώσει τὸ χρέος της, μνημόνια τὰ ὁποῖα κατέστησαν την  Ἑλλάδα ἀποικία χρέους, ἡ Γερμανία ἀρνεῖται νὰ πληρώσει τὸ δικό της παλαιότερο χρέος μὲ ἀλαζονεία καὶ ὑποκρισία, χωρὶς καμία συνέπεια. Σημειωτέον ὅτι τὸ χρέος  τῆς Γερμανίας στὴν Ἑλλάδα (Ἐπανορθώσεις, Ἀποζημιώσεις καὶ Κατοχικὸ Δάνειο)  ἀπὸ τὸ Β΄ΠΠ, λόγω του ὅτι ἐξόντωσε τὸ 13% τοῦ Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ καὶ  κατέστρεψε 1770 ἑλληνικὰ χωριὰ καὶ πόλεις, εἶναι κατὰ πολὺ μεγαλύτερο ἐκείνου  τῆς Ἑλλάδας σὲ ὁλόκληρη τὴν ΕΕ. Ἐπιπλέον, ξεχνᾶμε τὰ δεινὰ ποὺ προκάλεσε ἢ  Γερμανία μὲ τοὺς 2 Παγκοσμίους Πολέμους, καὶ τῆς ἐπιτρέπουμε νὰ ἐπανεξοπλιστεῖ.  Μάλιστα, τὰ Ἀμερικανικὰ στρατεύματα μετακινοῦνται ἀπὸ τὸ ἔδαφος τῆς Γερμανίας  πρὸς ἀνατολᾶς.

  Ἐν ὀλιγοις παραβιάζουμε τὴ Συμφωνία τῆς Γιάλτας περι  «ἐκμηδένισης τοῦ γερμανικοῦ μιλιταρισμοῦ, γιὰ νὰ μὴν μπορέσει ξανὰ ἡ Γερμανία νὰ  ἀπειλήσει τὴν παγκόσμια εἰρήνη» μετὰ ἀπὸ τοὺς 2 Παγκόσμιους Πολέμους ποὺ  προκάλεσε μὲ συνέπεια τὴν ἀπώλεια 120 ἑκατ. ἀνθρώπων. Ἐξοπλίζουμε τὴν Οὐκρανία μὲ νεοναζιστικὸ καθεστώς, ἐναντίον τῆς ἄλλοτε συμμάχου μας Ρωσίας, ἡ  ὁποία μᾶς ἀπελευθέρωσε ἀπὸ τὴ ναζιστικὴ Γερμανία. Δηλαδὴ σήμερα καθιστοῦμε τούς ἄλλοτε συμμάχους μας ἐχθρούς καὶ τούς ἄλλοτε ἐχθρούς μας συμμάχους. Ταυτιζόμαστε μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ ΑΞΟΝΑ (Γερμανία, Ἰαπωνία) καὶ στηρίζουμε ἕνα  νεοναζιστικὸ καθεστὼς ἐναντίον τῶν ἄλλοτε ΣΥΜΜΑΧΩΝ μας (Ρωσία, Κίνα).

  Σημειωτέον ὅτι ὁ πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας Ζελένσκι, μὲ προεδρικὸ διάταγμα, ἔδωσε ‘τιμητικὰ’ σὲ μονάδα τοῦ οὐκρανικοῦ στρατοῦ τὸ ὄνομα τῆς ναζιστικῆς μεραρχίας Ἐντελβάις, διαβόητης γιὰ τὶς σφαγὲς ποὺ ἔκανε σὲ εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ ἰδιαίτερα  στὴν Ἑλλάδα.

Προφανῶς ἡ εὐαισθησία τῆς Δύσης ἀπέναντι στοὺς Οὐκρανοὺς εἶναι ἀξιοπερίεργη,  ἂν μάλιστα πάρουμε ὑπόψη μας τὴν τοπικὴ πολιτικὴ ἰσχὺ τῶν νεοναζί. Τὸ μεγάλο  ἐρώτημα εἶναι: γιατί   ΗΠΑ καὶ ΕΕ δὲν δείχνουν παρόμοια εὐαισθησία ἀπέναντι στοὺς Ἑλληνο-Κυπρίους, δεδομένου ὅτι ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στὸ νησὶ τὸ 1974  σκοτώνοντας 3 χιλιάδες, ἐκτοπίζοντας 120 χιλιάδες, καὶ προσφυγοποιώντας 150  χιλιάδες Κυπρίους, καὶ δεδομένου ὅτι ἡ Τουρκία ἐξακολουθεῖ σήμερα νὰ  καταλαμβάνει τὸ 36,2% τῆς Κύπρου ποὺ ἄλλωστε εἶναι μέλος τῆς ΕΕ; Γιατί τὰ δύο  μέτρα καὶ δύο σταθμά;

  Ἀφενός, μὲ τὴ διαχρονικὴ ἀντιπαλότητα τῆς Δύσης (κυρίως ἀπὸ ΗΠΑ μὲ οὐραγὸ  Εὐρωπαϊκὲς χῶρες) ἀπέναντι σὲ Ρωσία καὶ Κίνα, πετύχαμε τὸ διχασμὸ τοῦ πλανήτη,  μὲ πάνω ἀπὸ τὸ μισὸ πληθυσμὸ τῆς Γῆς ἐναντίον μας (Κίνα, Ἀραβικὲς καὶ  Ἀφρικανικὲς Χῶρες, Ἰνδία, Χῶρες Κεντρικῆς καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς). Χῶρες ποὺ  ἄλλωστε δὲν ξεχνοῦν τὸν ἐξευτελισμό τους ὡς ἀποικίες Εὐρωπαίων καὶ τὰ βάσανά  τους ἀπὸ δικτατορίες Ἀμερικανικῆς ἔμπνευσης.

  Ἀφετέρου, ὁ Ρῶσο-Οὐκρανικὸς πόλεμος ἀποκάλυψε ὅτι οἱ ΗΠΑ ἐκμεταλλεύονται τὴ  συμμετοχὴ χωρῶν μελῶν τῆς ΕΕ στὸ ΝΑΤΟ, ἐναντίον τῶν συμφερόντων τῆς  Εὐρώπης. Παραδείγματα ἀποτελοῦν, ἡ καταστροφὴ τοῦ ἀγωγοῦ Nord Stream ἀπὸ  ΗΠΑ ποὺ εἶχε ὡς ἐπακόλουθο τραγικὴ ἐνεργειακὴ κρίση στὴν Εὐρώπη, καθὼς καὶ οἱ κυρώσεις κατὰ τῆς Ρωσίας ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἀργὴ οἰκονομικὴ αὐτοκτονία τῆς ΕΕ. Τό ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε ὡς στρατιωτικὴ ἀμυντικὴ συμμαχία τῆς Δύσης, ἀπέναντι  στὴ στρατιωτικὴ συμμαχία τῶν κομμουνιστικῶν κρατῶν τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρωπης  (Σύμφωνο τῆς Βαρσοβίας). Μὲ τὴν κατάρρευση τοῦ ἀνατολικοῦ μπλὸκ τὸ 1991,  διαλύθηκε τὸ Σύμφωνο τῆς Βαρσοβίας κι ἔκτοτε τὸ ΝΑΤΟ δὲν εἶχε λόγο ὕπαρξης ὡς  ἀμυντικὴ συμμαχία, καὶ κατέστη παγκόσμιος σερίφης. Μήπως πρέπει νὰ  ἀνεξαρτητοποιηθεῖ ἡ ΕΕ, ὥστε νὰ διαθέτει στρατηγικὴ αὐτονομία στὴ διεθνῆ σκηνή; Μήπως εἶναι καιρὸς νὰ σταματήσουμε νὰ συμμετέχουμε σὲ ἐπεμβάσεις, γιὰ νὰ  ἀλλάξουμε ‘μὴ ἀρεστὰ’ καθεστῶτα καὶ σὲ ἐπεκτατικὲς δραστηριότητες σὲ χῶρες γείτονες τῆς Ρωσίας;

Ὅσο γιὰ τὴν ἐσωτερική διακυβέρνηση τῆς ΕΕ, ἡ ἔλλειψη σαφοῦς ἀντιπολίτευσης (ποὺ διέπει ὅλες τὶς κοινοβουλευτικὲς δημοκρατίες), ἡ ἔλλειψη ἑνὸς εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία τῆς ΕΕ (δηλ. ἡ Ἐπιτροπὴ) δέν ἐκλέγεται ἄμεσα ἀπὸ τοὺς πολίτες, ἀλλὰ διορίζεται ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις τῶν κρατῶν μελῶν μὲ τὴ σύμπραξη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου εἶναι δείγματα δημοκρατικοῦ  ἐλλείμματος. Ἂν προσθέσουμε καὶ τὴν περιορισμένη ρυθμιστικὴ ἐξουσία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, τὴν ἐρήμην τῶν πολιτῶν στελέχωση κορυφαίων θέσεων ἐκτελεστικῆς καὶ νομοθετικῆς ἐξουσίας, καὶ τὴν ἔλλειψη λογοδοσίας ὀργάνων, ὅπως ἡ Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα, γίνεται φανερὴ ἡ ἀπουσία νομιμοποίησης τῶν  διαδικασιῶν κεντρικῶν θεσμῶν καὶ τῶν ἀποφάσεων τῆς ΕΕ ἀπὸ τοὺς πολίτες τῶν  κρατῶν μελῶν. Εἶναι ἄραγε μεγαλύτερο τὸ ἔλλειμμα δημοκρατίας στὴ Ρωσία καὶ τήν Κίνα ἀπὸ ὅτι στὴν ΕΕ;

  Ἐπιπλέον, ἐδῶ καὶ μία δεκαετία οἱ εὐρωπαϊκὲς ἀρχὲς (ἀκολουθώντας τὴ Γερμανικὴ  ἄποψη) ἐφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας ποὺ πλήττουν ἑκατομμύρια πολιτῶν σὲ  ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη.

 Ὁ αὐταρχικός, ἀντιδημοκρατικός τρόπος ἐπιβολῆς τους στὰ  ‘ἀπείθαρχα’ κράτη μέλη τῆς ΕΕ δὲν σέβεται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἀποτελεῖ κοινὴ ἀποδοχὴ πλέον ὅτι προκειμένου νὰ σωθοῦν οἱ εὐρωπαϊκὲς τράπεζες  θυσιάστηκε ἡ Ἑλλάδα, ἐφαρμόζοντας ἀντεθνικές καὶ ἀντικοινωνικὲς Μνημονιακές  πολιτικές. Ἡ ‘ὑποστήριξη’ ἀπὸ τὴν ΕΕ, στὴν Ἑλλάδα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, συνίστατο σὲ ἐντολὴ γιὰ ἰδιωτικοποιήσεις, ἀποκοπὲς μισθῶν συντάξεων καὶ  κοινωνικῶν παροχῶν, μείωση τοῦ κόστους ἐργασίας. Μὲ ἀποτέλεσμα, τὴν ἀπόλυτη φιλελευθεροποίηση τῆς ἀγορᾶς, τὴν ἀπορρύθμιση τῆς ἐργασίας, τὴ διάλυση τοῦ  κοινωνικοῦ κράτους καὶ τὸ ξεπούλημα τῆς Ἑλληνικῆς κρατικῆς περιουσίας στὸ  ὄνομα τῆς μείωσης τοῦ χρέους. Μὲ τὴν ‘εὐφυῆ’ οἰκονομικὴ πολιτικὴ τῆς ΕΕ γιὰ τὴ  μείωση τοῦ χρέους, ὄχι μόνο πτωχοποιήθηκε ἡ Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὸ χρέος της  αὐξήθηκε! Τὸ 2009, τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα τῆς Ἑλλάδας ἀντιπροσώπευε τὸ  95.3% τοῦ ἀντίστοιχου μέσου εὐρωπαϊκοῦ, ἐνῷ τὸ 2021 ἀντιπροσώπευε τὸ 64,6%  τοῦ ἀντίστοιχου μέσου εὐρωπαϊκοῦ. Τὸ Ἑλληνικὸ χρέος ἦταν 298 δισ. Εὐρὼ (126,8%  τοῦ ΑΕΠ τὸ 2009) πρὸ-Μνημονιακὰ καὶ ἀνῆλθε σὲ 400,3 εὐρὼ (190,5% τοῦ ΑΕΠ τὸ 2022), παρόλη τὴν ἀπώλεια ἐθνικῆς κυριαρχίας τῆς χώρας. Καὶ δὲν εἶναι μόνον ἡ Ἑλλάδα. Ὅλος ὁ Εὐρωπαϊκὸς Νότος ἀποβιομηχανοποιεῖται καὶ ὁδηγεῖται σὲ πτωχοποίηση τῶν πολιτῶν του.

  Ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο ‘δημοκρατικῆς’ διακυβέρνησης εἶναι ὁ τρόπος λειτουργίας τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία δὲν εἶναι Δημόσιος Ὀργανισμὸς ἀλλά ἰδιωτική Α.Ε.  Μάλιστα, μὲ τὴν ὑλοποίηση τῶν Μνημονιακῶν πολιτικῶν τῶν δανειστῶν της, ἠ  Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος ἐκχωρήθηκε σὲ αὐτούς. Μὲ νεοαποικιακοῦ τύπου Νόμο ἡ Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος δὲν λογοδοτεῖ πλέον στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ λογοδοτεῖ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα. Ἔτσι, ἀνώνυμοι μέτοχοι, ἡμεδαποὶ καὶ ἀλλοδαποί, γίνονται ρυθμιστὲς τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας. Οὐδεὶς ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο ἐπιτρέπεται νὰ ἐρευνᾶ τὰ βιβλία τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος. Οἱ μέτοχοι διατηροῦν τὴν ἀνωνυμία τους. Ὅσο γιὰ τὸ τραπεζικὸ σύστημα, ἐν γένει, ἀποτελεῖ ὅμιλο κερδοσκόπων ποὺ σὲ ἐποχὴ κρίσης ἐπιβιώνει μὲ κρατικὲς ἀνακεφαλαιοποιήσεις, δηλ. μὲ θυσίες τῶν πολιτῶν. Αὐτὴ τὴν ἀξιοζήλευτη οἰκονομικὴ πολιτικὴ τῆς ΕΕ θέλουμε  νὰ ἐξάγουμε σὲ κράτη ἐκτὸς Δύσης;

  «Ἡ δημοκρατία μπορεῖ νὰ ἦταν στὴν ἱστορία ἕνα ἀτύχημα, μία σύντομη παρένθεση»,  ἔγραψε ὁ φιλελεύθερος Γάλλος φιλόσοφος Jean-Francοis Revel (Comment les democraties finissent). Σήμερα μάλιστα, ζοῦμε σὲ μία παρακμὴ, τόσο στόν κοινωνικοπολιτικὸ, ὅσο καὶ στὸν ἠθικὸ τομέα.

ΠΟΙΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙ ΑΞΙΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΞΑΓΗ Η ΔΥΣΙΣ;

  1. Ὅτι κολοσσοὶ σὰν τὴν Amazon πρέπει νὰ ἐλέγχουν τὴν οἰκονομία; Ὅτι πρέπει νὰ  ἀντικατασταθοῦν οἱ μικρὲς ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις μὲ μεγάλες στὸ ὄνομα τῆς παγκοσμιοποίησης; Ὅτι ἡ οἰκονομικὴ ἰσχὺς πρέπει νὰ συγκεντρώνεται στὰ χέρια ὅλο καὶ λιγότερων ἀνθρώπων; Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ἀποκαλούμενοι  ‘ὀλιγάρχες τῆς Δύσης’, ἐπιτρέπεται νὰ χρηματοδοτοῦν τὴν προεκλογικὴ  ἐκστρατεία ὑποψηφίων, ὥστε μετεκλογικὰ νὰ κυβερνοῦν τὸν κόσμο σὲ ὄφελος  τῶν συμφερόντων τους;

 2. Ὅτι ἐπιτρέπονται τρομοκρατικες ἐνέργειες, ὅπως ἡ δολοφονία τοῦ Ἰρανοῦ στρατηγοῦ Σουλεϊμανὶ (μαζὶ μὲ ἄλλους 4 Ἰρανοὺς καὶ 5 Ἰρακινοὺς) ἀπὸ  Ἀμερικάνικο drone κοντὰ στὸ Διεθνὲς Ἀεροδρόμιο τῆς Βαγδάτης ἐπὶ προεδρίας  Obama; Καὶ ὅπως ὁ βομβαρδισμὸς τῶν ὑποθαλάσσιων ἀγωγῶν φυσικοῦ ἀερίου  Nord Stream στὴ Βαλτικὴ Θάλασσα ποὺ διατάχθηκε ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο καὶ  ἐκτελέστηκε ἀπὸ τὴ CIA ἐπὶ προεδρίας Biden (ἀποκάλυψη Seymour Hersh);

3. Ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ χρήση κυβερνο-ὅπλων, ὅπως τοῦ ἰοῦ Stuxnet πού ἀνέπτυξαν ΗΠΑ μὲ Ἰσραὴλ γιὰ ἐπίθεση στὸ πυρηνικὸ πρόγραμμα τοῦ Ἰράν; Ὅτι ἐπιτρέπονται  ἐπιχειρήσεις σὰν ἐκείνη μὲ τὸν κωδικὸ «Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες», πού κατέστρεψαν  τὶς φυγοκέντρους πυρηνικοῦ κέντρου τοῦ Ἰράν; Μπορεῖ ἡ χρήση τοῦ ἰοῦ Stuxnet  νὰ ἦταν λιγότερο αἱματηρὴ λύση ἀπὸ μία στρατιωτικὴ εἰσβολὴ τῶν ΗΠΑ στὸ Ἰράν, ὡστόσο ἦταν ἐπικίνδυνη καὶ θεωρεῖται αἰτία πολέμου. Μᾶς διδάσκουν ΗΠΑ καὶ Ἰσραὴλ πώς μελλοντικὰ οἱ πόλεμοι καλὸν εἶναι νὰ ἐπιτελοῦνται μὲ τὴ χρήση  κυβερνο-ἐπιθέσεων;

4. Ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ ἀλλαγὴ συνόρων μέ πολέμους καὶ ἡ δημιουργία κρατῶν μειωμένης εὐθύνης, ὅπως τὸ Κόσσοβο καὶ τὰ Κατεχόμενα στὴν Κύπρο; Σήμερα, 15 χρόνια ἀφότου τὸ Κόσσοβο ἀνακήρυξε τὴν ἀνεξαρτησία του ἀπὸ τὴ Σερβία (μὲ τὴ βοήθεια ΗΠΑ/ΝΑΤΟ) εἶναι ἀμφισβητούμενη περιοχή, δὲν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν ΟΗΕ, καὶ ἔχει χιλιάδες στρατιῶτες τοῦ ΝΑΤΟ στὸ ἔδαφός του γιὰ την  προστασία τῶν κατοίκων του. Ὅσο γιὰ τὸ βόρειο τμῆμα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ποὺ τελεῖ ὑπὸ παράνομη τουρκικὴ κατοχὴ ἀπὸ τὸ 1974 κατὰ  παράβαση Διεθνῶν Κανόνων Δικαίου, εἶναι κράτος ἄνομο καὶ φιλοξενεῖ πλῆθος ἐγκληματιῶν, ἀπατεώνων κι ἐμπόρων ναρκωτικῶν.

5. Ὅτι δὲν ὑπάρχει δικαίωμα στὴν ἰδιοκτησία; Ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ κατάσχεση καὶ  ἰδιοποίηση περιουσίας ξένων ‘μὴ ἀρεστῶν’ κρατῶν, ὅπως τὰ ἀποθεματικὰ σὲ δολλάρια τῆς Βενεζουέλας, τῆς Βόρειας Κορέας, τοῦ Ἀφγανιστάν καὶ τοῦ Ἰράν στὶς ΗΠΑ, καθὼς καὶ τοῦ Ρωσικοῦ Κράτους καὶ Ρώσων ἰδιωτῶν σὲ ΗΠΑ καὶ ΕΕ, κατὰ παράβαση τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου; Αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ μόνον ἰσοδύναμο  κλοπῆς, ὅπως μᾶς κατηγοροῦν, ἀλλὰ ἐκθέτει ὅλα τὰ διασυνοριακὰ περιουσιακὰ  στοιχεῖα σὲ ἐκδικητικὲς ἰδιοποιήσεις, καὶ ἀποτελεῖ κίνητρο ἀποδολλαριοποίησης  μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ὑπονόμευση ἑνὸς ἀπὸ τὰ θεμέλια τῆς δυτικῆς ἰσχύος. Ἐν ὀλίγοις πυροβολοῦμε τὰ πόδια μας.

6. Ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ ἐπιρροὴ τῶν ἰδιωτικῶν συμφερόντων στὰ κέντρα πολιτικῶν  ἀποφάσεων μὲ τὴ συγκρότηση ἐξειδικευμένων λόμπι, μὲ συνέπειες σκάνδαλα σάν  τὶς δωροδοκίες τοῦ Κατὰρ, στὸ ὁποῖο ἐμπλέκονται πρώην καὶ νῦν Εὐρωβουλευτές;  Ὅτι καλὸν εἶναι οἱ ἐπίτροποι κρατῶν νὰ μεταπηδοῦν σὲ θέσεις λόμπι καὶ  τανάπαλιν; Σημειωτέον, ὅτι στὸ ἐπίσημο μητρῷο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς εἶναι ἐγγεγραμμένες 19.000 lobbying companies. Διερωτᾶται κανείς: ποιὸς μᾶς κυβερνᾶ;

7. Ὅτι οἱ βουλευτὲς μποροῦν νὰ χρηματίζονται ἀνενόχλητα, καὶ ὅτι δὲν χρειάζεται  οὐσιαστικὴ ἀνεξαρτησία τῆς δικαιοσύνης, μὲ τὴν ἑκάστοτε κυβέρνηση νὰ ἐκλέγει  τοὺς ἀνώτατους δικαστικούς; Ὅτι ἡ δικαιοσύνη μπορεῖ νὰ συγκαλύπτει σκάνδαλα  καὶ ὅτι Εἰσαγγελεῖς μποροῦν νὰ ἐμποδίζουν τὴν ἔρευνα Ἀνεξάρτητων Ἀρχῶν, προστατεύοντας τὴν Κυβέρνηση πού τοὺς διόρισε;

8. Ὅτι ἐπιτρέπεται οἱ Μεγάλες Δυνάμεις να παρακολουθοῦν μυστικά τούς  ἀρχηγοὺς ἄλλων κρατῶν μὲ τὴ χρήση κατασκοπευτικοῦ λογισμικοῦ, ὅπως ἡ  Γερμανίδα Καγκελλάριος Angela Merkel παρακολουθεῖτο ἀπὸ τὸ Special  Collection Service μὲ εὐθύνη τῆς NSA τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς CIA; Ὅπως, οἱ  συνδιαλέξεις τοῦ Ἕλληνα Πρωθυπουργοῦ Κώστα Καραμανλῆ καταγράφονταν  ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς μυστικὲς ὑπηρεσίες κατὰ τὴν περίοδο 2004-2005, κι ὄχι  μόνο;

9. Ὅτι πρέπει οἱ Κυβερνήσεις νὰ παρακολουθοῦν μυστικὰ Εὐρωβουλευτές, τήν  ἡγεσία τοῦ στρατοῦ, μέλη τῆς συμπολίτευσης καὶ ἀντιπολίτευσης,  δημοσιογράφους καὶ ἐπιχειρηματίες, μὲ τὸ λογισμικὸ Pegasus καὶ Predator; Ὅτι  ἐπιτρέπεται ἡ ἀνομία μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας; Ἡ ἐπιτροπὴ τοῦ  Εὐρωκοινοβουλίου γιὰ τὴ χρήση λογισμικοῦ παρακολούθησης ὑποτίθεται ὅτι  ψάχνει ποιός παρακολουθεῖ ποιόν ἐντός τῆς ΕΕ.

10. Ὅτι οἱ κατήγοροι εἰσαγγελεῖς κατά τῆς Διαφθορᾶς μπορεῖ να γίνονται  κατηγορούμενοι, γιά νὰ μὴ ἀποδοθοῦν ποινικές εὐθύνες σὲ πολιτικὰ πρόσωπα;  Ὅτι εἶναι θεμιτὸ ἡ πρώην ἐπικεφαλῆς τῆς Εἰσαγγελίας Διαφθορᾶς στήν Ἑλλάδα νά ἀντιμετωπίζει κατηγορίες κατάχρησης ἐξουσίας, παράβασης καθήκοντος καί  παραβίασης δικαστικοῦ ἀπορρήτου καὶ προσωπικῶν δεδομένων προκειμένου νά καλυφθοῦν πολιτικὰ πρόσωπα;

11. Ὅτι ἐπιτρέπεται ἡ λογοκρισία, ὅπως (Α) τὸ κλείσιμο Ρωσικῶν καναλιῶν καὶ  ΜΜΕ στὴ Δύση, ἔτσι ὥστε νὰ ἀκούγεται μόνο ἡ ‘δική μας ἀλήθεια’, καὶ (β) ἡ ἀκύρωση ἔργων τοῦ Τσαϊκόφσκι καὶ ἀπαγόρευση κάθε ἐκδήλωσης μὲ ρωσικούς  πολιτιστικοὺς ὀργανισμούς;

12. Ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ ἐλευθερία τῶν μέσων ἐνημέρωσης καὶ διώκεται ἡ ἐρευνητικὴ δημοσιογραφία, μὲ τοὺς παραβάτες νὰ ἔχουν τὴν τύχη τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ  WikiLeaks, Julian Assange, ὁ ὁποῖος σαπίζει σὲ μία βρετανικὴ φυλακὴ μὲ ἐντολὴ  τῆς Ἀμερικῆς, παρόλη τὴ διαφωνία τῆς Ὕπατης Ἁρμοστείας τοῦ ΟΗΕ; Παρόλον  ὅτι τὰ μεγαλύτερα ΜΜΕ τοῦ κόσμου (New York Times, Guardian, El Pais, Le Monde, Der Spiegel) καλοῦν τὶς ΗΠΑ νὰ ἀποσύρουν τὶς κατηγορίες ἐναντίον του,  τονίζοντας ὅτι «ἀπειλεῖται ἡ ἐλευθερία τῆς ἐνημέρωσης».

13. Ὅτι ἐμπορευματοποιεῖται ἡ ὑγεία πρός ὄφελος τοῦ πολίτη; Ὅτι ἡ παραγωγὴ  ὑγειονομικοῦ ὑλικοῦ πρέπει νὰ ἐκχωρεῖται στὶς πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες, καὶ τὰ  κράτη νὰ ἀποτελοῦν πελάτες τους; Ὅτι χιλιάδες λομπίστες χρειάζεται νὰ  ἀπασχολοῦνται στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων (Βρυξέλλες καὶ Οὐάσιγκτον), γιά νὰ συνδιαμορφώνουν μὲ τὴν πολιτικὴ ἡγεσία κρίσιμες ὑγειονομικὲς ἀποφάσεις;  Ὅτι σκάνδαλα τύπου Novartis δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν παρὰ μόνον ἄν βλάπτεται ἡ δική μας πολυεθνική;

14. Ὅτι γιατροί, φαρμακοποιοὶ καὶ ἐρευνητὲς μποροῦν νὰ γίνουν πλασιὲ τῶν  ἑταιρειῶν σὲ συνέδρια, καὶ νὰ δημοσιεύουν λογοκριμένες ἐργασίες; Ὅτι  ἐπιτρέπεται ἡ διαφθορὰ στὸν τομέα τῆς ὑγείας, ὅπως δωροδοκίες ὑγειονομικῶν,  ἀπάτες καὶ καταχρήσεις δημοσίου χρήματος σὲ φάρμακα, ἐμβόλια,  ἰατροτεχνολογικὰ προϊόντα καὶ συμβάσεις, τιμολόγηση γιὰ ἀγαθὰ καὶ ὑπηρεσίες  ποὺ δὲν ἔγιναν ποτέ, ἀκόμα καὶ σκόπιμη βλάβη δημόσιου ἐξοπλισμοῦ πρός ὄφελος ἰδιωτικῶν κέντρων;

15. Ὅτι δὲν χρειάζεται ἡ παιδεία νά εἶναι ἐλεύθερο ἀγαθὸ καὶ καλὸν εἶναι νὰ ἰδιωτικοποιηθεῖ; Ὅτι πρέπει νὰ μεταδίδεται ἐξειδικευμένη γνώση σὲ ἄμεση  ἐξάρτηση μὲ τὴν παραγωγικὴ διαδικασία; Ὅτι οἱ ἑταιρεῖες πρέπει νὰ μπαίνουν  στὰ σχολεῖα μὲ τὸ πρόσχημα χορηγικῶν προγραμμάτων; Ὅτι πρέπει νὰ  χρηματοδοτεῖται ἡ ἐφαρμοσμένη καὶ ὄχι ἡ βασικὴ ἔρευνα;

Αὐτὲς εἶναι οἱ ἀξίες τῆς εἰρήνης, ἐλευθερίας ἰσότητας καὶ δημοκρατίας, μὲ τὶς ὁποῖες  μᾶς βομβαρδίζουν ἀδιάκοπα τὰ ΜΜΕ καὶ οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες γενικῶς καὶ  ἀορίστως στὴ Δύση τῆς παρακμῆς; Θέλουμε πράγματι νὰ ἀπαιτήσουμε ἀπὸ ὅλες  τὶς κυβερνήσεις νὰ ἐπιβάλουν αὐτὲς τὶς ἀξίες; Τίς δικές μας ἀξίες;