Τα αρχαιότερα Bacchanalia του κόσμου!Ημέρα του Αγίου Πατρικίου μιά παλιά γιορτή και η μυστηριακή 17η Μαρτίου....

 

Λοιπόν, είναι και πάλι αυτή η εποχή του χρόνου, ώρα να γιορτάσουμε το Great American Bacchanal και να ανακαλύψουμε για άλλη μια φορά την πραγματική προέλευση αυτών των διακοπών. 

Η 17η Μαρτίου είναι η ημέρα που γενικά πιστεύεται ότι είναι ο θάνατος του Αγίου Πατρικίου, του γεννημένου στη Βρετανία ιεραποστόλου που πιστώνεται με τη μεταστροφή της Ιρλανδίας στον Χριστιανισμό.

Στην αιγυπτιακή μυθολογία, ο Όσιρις σκοτώθηκε την 17η ημέρα του Αθύρ, του τρίτου μήνα του αρχαίου ημερολογίου. (Σημειώστε ότι αυτή είναι η 3η Οκτωβρίου στο σύγχρονο ημερολόγιό μας)

Η 17/3 είναι επίσης η ημερομηνία μιας μασονικά δημιουργημένης γιορτής, της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου. Η ιστορία λέει ότι η γιορτή καθιερώθηκε από τον υψηλού επιπέδου Ελευθεροτέκτονα, George Washington, δήθεν για να ανταμείψει τους Ιρλανδούς στρατιώτες στον ηπειρωτικό στρατό. Αλλά το "St. Paddy's" ήταν παραδοσιακά μια πολύ μικρή ημέρα του Αγίου στην Ιρλανδία. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ημέρα έχει γίνει το defacto Bacchanal της Αμερικής (που μας μεταφέρει πίσω στον Όσιρι), αξίζει να σημειώσουμε μερικούς από τους παραλληλισμούς αυτής της ημέρας με την ηλιακή μυθολογία.

• Ο Όσιρις πιστεύεται ότι είναι η πηγή κριθαριού, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή μπύρας στην Αίγυπτο.

• Συνηθίζεται να φορούν πράσινα την ημέρα του Αγίου Πατρικίου και ο Όσιρις ήταν γνωστός ως ο «Πράσινος Άνθρωπος» 

• Η ρίζα του Patrick είναι pater, η λατινική λέξη που σημαίνει πατέρας. Ο Όσιρις είναι ο πατέρας της Αιγυπτιακής Τριάδας.

Από τότε, έχω ψάξει για την περίεργη προέλευση αυτών των διακοπών και έχω ανακαλύψει μερικά πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα ...

• Αυτό είναι ένα σοκ - Ημέρα του Αγίου Πατρικίου γιορτάστηκε αρχικά από τους Προτεστάντες Νομιμόφρονες  στο βρετανικό στρατό:

Η πρώτη τους συνάντηση και δείπνο προς τιμήν του Αγίου Πατρικίου ήταν μια έκφραση της προτεσταντικής πίστης τους, καθώς και της πρόθεσής τους να συνδεθούν με τους συναδέλφους τους Ιρλανδούς εμιγκρέδες. Η συνάντησή τους το 1775 περιελάμβανε Βρετανούς στρατιώτες ιρλανδικής καταγωγής. Όλοι προχώρησαν, ή βάδισαν, στο παρεκκλήσι του βασιλιά για να ακούσουν ένα κήρυγμα αφιερωμένο στην περίσταση και στη συνέχεια συνέχισαν σε ένα δείπνο στην King Street. Οι Βρετανοί στρατιώτες ήταν ακόμα το μεγάλο θέαμα της πρώτης παρέλασης για την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη το 1762.

Η πρώτη γιορτή στη Νέα Υόρκη ήταν το 1756, στην ταβέρνα Crown and Thistle. Η Φιλαδέλφεια πραγματοποίησε την πρώτη παρέλαση για την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου το 1771. Ο στρατηγός George Washington εξέδωσε μια διακήρυξη κατά τη διάρκεια του Επαναστατικού Πολέμου, κηρύσσοντας την 17η Μαρτίου 1780 αργία για τον ηπειρωτικό στρατό, που τότε στάθμευε στο Morristown του New Jersey, προς τιμήν των πολλών στρατιωτών ιρλανδικής καταγωγής και εκείνων που γεννήθηκαν στην Ιρλανδία.
 

Αναφέρθηκε ότι αυτή ήταν η πρώτη άδεια που χορηγήθηκε στα στρατεύματα σε δύο χρόνια. Η παρατήρηση της Ουάσιγκτον ότι η διακήρυξη ήταν «ως πράξη αλληλεγγύης με τους Ιρλανδούς στον αγώνα τους για ανεξαρτησία», ήταν πιθανώς η προέλευση της Ημέρας του Αγίου Πατρικίου στην Αμερική ως έκφραση του ιρλανδικού εθνικισμού όσο και της ιρλανδικής κληρονομιάς ή της τιμής ενός χριστιανού αγίου.

Δεδομένου ότι πολλές στοές στην Αμερική της επαναστατικής εποχής ναυλώθηκαν υπό τη Μεγάλη Στοά της Ιρλανδίας, Είμαι πρόθυμος να στοιχηματίσω ότι αυτοί οι Ιρλανδοί στρατιώτες ήταν κυρίως Ελευθεροτέκτονες (θυμηθείτε ότι αυτό είναι πριν από την υπόθεση Morgan, όταν οι Ελευθεροτέκτονες ήταν σκληροπυρηνικοί). Για να δείξουμε πόσο μασονική επιχείρηση ήταν η Αμερικανική Επανάσταση, εδώ είναι μια λίστα με τους Ελευθεροτέκτονες Στρατηγούς στον Ηπειρωτικό Στρατό

Φωτογραφία από το Freemasons' Hall, 17 Molesworth Street, Δουβλίνο

• Μέχρι πολύ πρόσφατα, η Ημέρα του Αγίου Πατρικίου δεν ήταν μεγάλη υπόθεση στην ίδια την Ιρλανδία:

Στη σύγχρονη Ιρλανδία, η Ημέρα του Αγίου Πατρικίου ήταν παραδοσιακά μια θρησκευτική περίσταση. Στην πραγματικότητα, μέχρι τη δεκαετία του 1970, οι ιρλανδικοί νόμοι επέβαλλαν το κλείσιμο των παμπ στις 17 Μαρτίου. 

Ξεκινώντας το 1995, ωστόσο, η ιρλανδική κυβέρνηση ξεκίνησε μια εθνική εκστρατεία για να χρησιμοποιήσει την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου ως ευκαιρία για να προωθήσει τον τουρισμό και να παρουσιάσει την Ιρλανδία στον υπόλοιπο κόσμο. Πέρυσι, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν στο Φεστιβάλ του Αγίου Πατρικίου της Ιρλανδίας στο Δουβλίνο, μια πολυήμερη γιορτή που περιλαμβάνει παρελάσεις, συναυλίες, υπαίθριες θεατρικές παραγωγές και σόου πυροτεχνημάτων.

• Η σύγχρονη Ημέρα του Αγίου Πατρικίου μοιράζεται τόσο μια ημερομηνία όσο και μια εντολή με μια πολύ, πολύ παλαιότερη γιορτή:

Η Ημέρα του Αγίου Πατρικίου είναι επίσης συχνά μια στιγμή για ποτό. Κάποτε αυτή η παράδοση διαρκούσε για τουλάχιστον πέντε ημέρες, τη λεγόμενη seachtain na Gaeilage ή «ιρλανδική εβδομάδα».

Αυτό μπορεί να προέρχεται από τους ρωμαϊκούς χρόνους, όταν στις 17 Μαρτίου ξεκίνησε η γιορτή των Bacchanalia, μια γιορτή για τη θεότητα Βάκχο, στην οποία το κρασί ήταν ιερό. Στα παλιά χρόνια, οι Ιρλανδοί έπιναν υδρόμελι, φτιαγμένο από ζυμωμένο μέλι. Μπορεί να τα πάτε καλύτερα σήμερα με ένα ισχυρό Guinness, κατά προτίμηση βαμμένο πράσινο

• Τα Bacchanalia είναι καλά τεκμηριωμένα στην ιστορική καταγραφή:

Τα bacchanalia ήταν άγριες και μυστικιστικές γιορτές του ρωμαϊκού και ελληνικού θεού Βάκχου. Εισήχθησαν στη Ρώμη από την κάτω Ιταλία μέσω της Ετρουρίας (περ. 200 π.Χ.), τα bacchanalia αρχικά κρατούνταν μυστικά και παρακολουθούνταν μόνο από γυναίκες.

Τα φεστιβάλ γίνονταν τρεις ημέρες του χρόνου στο άλσος της Simila κοντά στο λόφο Aventine, στις 16 και 17 Μαρτίου.

Αργότερα, η είσοδος στις τελετές επεκτάθηκε στους άνδρες και οι εορτασμοί πραγματοποιούνταν πέντε φορές το μήνα. Σύμφωνα με τον Livy, η επέκταση συνέβη σε μια εποχή που ο ηγέτης της λατρείας του Βάκχου ήταν ο Paculla Annia - αν και τώρα πιστεύεται ότι μερικοί άνδρες είχαν συμμετάσχει πριν από αυτό.

• Φυσικά, ο Βάκχος/Διόνυσος είναι απλώς η ελληνορωμαϊκή επανερμηνεία του Όσιρι. Και η κατανάλωση μπύρας ήταν ιερή για τους οπαδούς του Όσιρι, του Πράσινου Ανθρώπου:

Στην Αίγυπτο, η μπύρα θεωρούνταν τροφή. Στην πραγματικότητα, το παλιό αιγυπτιακό ιερογλυφικό για το «γεύμα» ήταν μια ένωση εκείνων για το «ψωμί» και την «μπύρα». Αυτό το «γεύμα ψωμιού-μπύρας» συν μερικά κρεμμύδια και μερικά αποξηραμένα ψάρια ήταν η τυπική διατροφή των κοινών ανθρώπων κατά μήκος του Νείλου εκείνη την εποχή. 

Η μπύρα ήρθε σε οκτώ διαφορετικούς τύπους στην Αίγυπτο. Τα περισσότερα ήταν φτιαγμένα από κριθάρι, μερικά από emmer, και πολλά ήταν αρωματισμένα με τζίντζερ ή μέλι. Οι καλύτερες μπύρες παρασκευάστηκαν σε χρώμα τόσο κόκκινο όσο το ανθρώπινο αίμα. Οι Αιγύπτιοι διέκριναν τις διαφορετικές μπύρες από τον αλκοολικό τους τίτλο και την κυρίαρχη γεύση τους. 

Κανένας άλλος από τον θεό των νεκρών, τον Όσιρι, χαιρετίστηκε ως φύλακας της μπύρας, επειδή γι 'αυτόν τα σιτηρά - τόσο το emmer όσο και το κριθάρι - ήταν ιερά. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι τα σιτηρά είχαν ξεπηδήσει αυθόρμητα από τη μούμια του Όσιρι, ως δώρο στην ανθρωπότητα και ως σύμβολο της ζωής μετά θάνατον. 

Αυτό ήταν επαρκής δικαιολογία για τους θεούς Φαραώ να μετατρέψουν τη ζυθοποιία σε κρατικό μονοπώλιο και να αδειοδοτήσουν αυστηρά τα δικαιώματα ζυθοποιίας σε επιχειρηματίες και ιερείς. Πολλοί ναοί άνοιξαν τελικά τα δικά τους ζυθοποιεία και παμπ, όλα στην υπηρεσία των θεών. Το λιμάνι του Πηλουσίου στις εκβολές του Νείλου έγινε ένα μεγάλο κέντρο ζυθοποιίας και το εμπόριο μπύρας έγινε μεγάλη επιχείρηση.

• Η μπύρα δεν ήταν απλώς ένα ποτό στην Αίγυπτο, ήταν επίσης ένα μυστήριο. Αυτό προέκυψε από έναν μύθο στον οποίο η θεά Σεχμέτ αποφάσισε να καταργήσει την ανθρωπότητα, αλλά μαλακώθηκε με μπύρα εμποτισμένη με μανδραγόρα από τον υπέρτατο θεό Ρα:

Ο Ρα συνειδητοποίησε τώρα ότι η Χάθωρ-Σεχμέτ θα κατέστρεφε εντελώς την ανθρώπινη φυλή. Θυμωμένος όπως ήταν, ήθελε να κυβερνήσει την ανθρωπότητα, όχι να τη δει να καταστρέφεται. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να σταματήσει η Hathor-Sekhmet, έπρεπε να την ξεγελάσει. Διέταξε τους υπηρέτες του να παρασκευάσουν επτά χιλιάδες βάζα μπύρας και να την βάψουν κόκκινη χρησιμοποιώντας μανδραγόραδες και το αίμα εκείνων που είχαν σκοτωθεί. 

Το πρωί ο Ρα έβαλε τους υπηρέτες του να πάνε την μπύρα στον τόπο όπου η Αθώρ θα έσφαζε άγρια το υπόλοιπο της ανθρωπότητας. Οι υπηρέτες του Ρα έριξαν το μείγμα μπύρας στα χωράφια. Και έτσι, ο Hathor-Sekhmet ήρθε σε αυτό το μέρος όπου η μπύρα πλημμύρισε τα χωράφια. Κοιτάζοντας κάτω, το βλέμμα της πιάστηκε από τη δική της αντανάκλαση και την ευχαρίστησε. Ήπιε βαθιά από την μπύρα, μέθυσε, αποκοιμήθηκε και εγκατέλειψε την αιμοδιψή αναζήτησή της. 

• Αυτή η ανάμειξη των αιγυπτιακών εορτασμών, του ιρλανδικού εθνικισμού και του Ελευθεροτεκτονισμού μπορεί να φαίνεται εξωφρενική σε μερικούς, αλλά στην πραγματικότητα ήταν αναπόσπαστο μέρος του κελτικού πολιτισμού πριν από την άνοδο της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Δηλαδή στο...

... η θρησκεία των Δρυίδων, όπως ειπώθηκε , ήταν η ίδια με τη θρησκεία των αρχαίων Αιγυπτίων. Οι ιερείς της Αιγύπτου ήταν καθηγητές και δάσκαλοι της επιστήμης και ονομάζονταν ιερείς της Ηλιούπολης, δηλαδή της Πόλης του Ήλιου. 

Οι Δρυίδες στην Ευρώπη, που ήταν η ίδια τάξη ανδρών, έχουν το όνομά τους από την τευτονική ή αρχαία γερμανική γλώσσα. η γερμανική ονομαζόταν αρχαία Τεύτονες. Η λέξη Druid σημαίνει ένας σοφός άνθρωπος. Στην Περσία ονομάζονταν Μάγοι, που σημαίνει το ίδιο πράγμα. - Thomas Paine, Προέλευση του Τεκτονισμού

Ο ίδιος ο Άγιος Πατρίκιος πιστεύεται ότι έδιωξε τους Δρυίδες από την Ιρλανδία, αλλά στην πραγματικότητα οι δρυίδες απλώς ενσωματώθηκαν στον κελτικό χριστιανισμό, ο οποίος ήταν διαφορετικός από άλλες ποικιλίες και θα παρέμενε έτσι μέχρι να αλλάξει βίαια με εντολή από τη Ρώμη.

«Η Κελτική Εκκλησία στην Ιρλανδία και στη Σκωτία οφείλει την προέλευσή της όχι στη Ρώμη, αλλά στην Αίγυπτο και την Ανατολή. Τα έθιμα, οι παραδόσεις, οι μέθοδοι, η διακυβέρνηση προέρχονταν από την Αίγυπτο μέσω του Αθανασίου της Αλεξάνδρειας, του Ιλάριο, του Μαρτίνου της Τουρ, του Νινιανού και μέσω αυτού του θρησκευτικού καναλιού, περισσότερο από λίγο ανεξάρτητο από τη Ρώμη. 

Οι θρησκευτικές ιδέες της Αιγύπτου ήρθαν στη Σκωτία και την Ιρλανδία και απορροφήθηκαν εύκολα στη φυλετική ζωή αυτών των χωρών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κελτική Εκκλησία όφειλε το τελετουργικό της, την αρχιτεκτονική της, τη λατρεία της και το νόμο της στη Συρία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη και ότι η υποταγή της στη Ρώμη ήταν μικρή.

• Και φαίνεται ότι η γιορτή του θανάτου του Όσιρι μοιράζεται πολλά κοινά με μια άλλη γιορτή που έφεραν οι Ιρλανδοί στην Αμερική:

Αυτή η καθολική φωταγώγηση των σπιτιών μια νύχτα του χρόνου υποδηλώνει ότι η γιορτή μπορεί να ήταν μια ανάμνηση όχι μόνο του νεκρού Όσιρι αλλά και των νεκρών γενικά, με άλλα λόγια, ότι μπορεί να ήταν μια νύχτα όλων των ψυχών. 

Γιατί είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι οι ψυχές των νεκρών επισκέπτονται ξανά τα παλιά τους σπίτια μια νύχτα του χρόνου. Και σε εκείνη την επίσημη περίσταση οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την υποδοχή των φαντασμάτων δίνοντάς τους φαγητό για να φάνε και ανάβοντας λυχνάρια για να τους καθοδηγήσουν στο σκοτεινό δρόμο τους από και προς τον τάφο. 

Ο Ηρόδοτος, ο οποίος περιγράφει συνοπτικά τη γιορτή, παραλείπει να αναφέρει τη χρονολογία της, αλλά μπορούμε να την προσδιορίσουμε με κάποια πιθανότητα από άλλες πηγές. Έτσι ο Πλούταρχος μας λέει ότι ο Όσιρις δολοφονήθηκε τη δέκατη έβδομη του μήνα Αθύρ και ότι οι Αιγύπτιοι τηρούσαν πένθιμες τελετές για τέσσερις ημέρες από τη δέκατη έβδομη του Αθύρ.

Και τι γίνεται με το corned beef και το λάχανο; Στην ύστερη αρχαιότητα ο ταύρος Άπις ταυτίστηκε με τον Όσιρι. Ο ταύρος Apis θυσιαζόταν και τρώγονταν σε τελετουργικές γιορτές. Το λάχανο καλλιεργείται τους χειμερινούς μήνες στην Αίγυπτο και χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο της δηλητηρίασης στις γιορτές.

Έτσι είναι επίσημο: όλες οι σύγχρονες διακοπές μας στην Αμερική είναι απλά συγκεκαλυμμένες επανασυσκευασίες αρχαίων παγανιστικών εορτών και η όλο και πιο δημοφιλής Ημέρα του Αγίου Πατρικίου δεν διαφέρει.

 Ο μυστικός ήλιος (secretsun.blogspot.com)