Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία, γιά το αν θα μας την πέσει η Τουρκία με τον Ερντογάν, ή αργότερα… πότε, πού, σε ποιά σημεία της επικράτειάς μας, με ποιό σκοπό, βραχύ πόλεμο, ή μακροχρόνιο. Και, ως απάντηση από την εδώ μεριά εισπράττει είτε ειρωνικά χαμόγελα από κομματόσκυλα καί ξερόλες («- Πφφφ!!! Δεν θα συμβεί τίποτε!»), είτε -από πατριώτες νοητικού επιπέδου νηπιαγωγείου- απειλές, υβρεολόγιο, κι έναν παιδιάστικο ενθουσιασμό ότι θα πάμε να τους πατήσουμε από κάτω καί ν’ ανάψουμε κεριά μέσα στην Αγιασοφιά.

. . . . . . . . . .

α. Η εθνική μας ανοησία

Είμαι άκρως εξοργισμένος, σκοτώνω άνθρωπο… εξοργισμένος, αν κι όχι εκτός εαυτού. Κι όχι με τους Τούρκους· διότι, αυτωνών οι απειλές δεν είναι κάτι το καινούργιο. Γιά την ακρίβεια, από τότε που ήμουνα παιδάκι καί θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν σταμάτησαν ποτέ. Κάθε μέρα είχαμε «νέον έργον» με τους εξ Ανατολών γείτονες καί «συμμάχους», άρα τα τωρινά τους καμώματα δεν μου προξενούν έκπληξη.

Με τους δικούς μας τους ηλίθιους είμαι εξοργισμένος.

Γιατί;

Διότι, μέσα στο ρημαδιακό τους, αντί γιά εγκέφαλο έχουν σκατά.

. . . . . . . . . .

i. Το δούλεμα που τρώμε απ’ τους πωλητικούς

Πρώτον εξοργιστικόν, ότι ο κουκλοχαιρετάκιας τους παίζει (σχεδόν) όλους σαν τη γάτα με το ποντίκι.

…Ο οποίος απέδειξε γιά μία ακόμη φορά ότι μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, καί να μην κουνηθεί φύλλο.

Δεν θα υπεισέλθω σε ανάλυση του γιατί γίνεται αυτό (είτε από τη φυσική πλευρά, δηλαδή «όλοι είναι στο κόλπο – ακόμη κι η υποτιθέμενη αντιπολίτευση», είτε από τη μεταφυσική, δηλαδή ότι του ανοίγουν το δρόμο στρατιές δαιμόνων, οι οποίοι επιβάλλουν τον σκασμό στον καθέναν μας), πάντως αυτή τη φορά (κι εν όψει νέων Τουρκικών απειλών, προφανώς) άρχισε να μιλάει γιά …εθνική ομοψυχία!!!

Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν του κόλλησε στα μούτρα ότι η εθνική ομοψυχία αφορά μόνον όσους συναισθανόμαστε καί τιμούμε καί την «εθνική», καί την «ομοψυχία». Κανείς δεν τον ρώτησε: «- Ποιός είσ’ εσύ, που μιλάς γιά τέτοια θέματα; Κι από πότε εκπροσωπείς ΕΣΥ, θλιβερό ανθρωπάκι, την Ελλάδα;»

Καί δυστυχώς, δίς, πόσοι είμαστε; Η προσωπική μου εκτίμηση λέει ένα 20% στην καλύτερη περίπτωση. Διότι, εθνική ομοψυχία με πωλητικούς, κομματόσκυλα, απατεώνες, αρνησιπάτριδες κάθε λογής, τεμπελχανεία, τυχοδιώκτες («- Εγώ φεύγω έξω, σιγά που θα κάτσω εδώ!»), υπόκοσμο, αλλοφύλους (πχ γύφτους), λάθρο, παντοειδείς προδότες, καί τέλος, αλλ’ όχι επ’ εσχάτοις, με ηλίθιους, ΔΕΝ επιτυγχάνεται. Τελεία. Όλοι οι προαναφερθέντες είναι εξ ορισμού ΕΚΤΟΣ εθνικής ομοψυχίας. Τελεία.

Οπότε, κάτσε να υπολογίσεις τί μένει. Ποιοί μένουμε, να υπερασπίσουμε αυτή την έρμη Πατρίδα. Αλλά, άμα σ’ αρέσει να σε δουλεύει το ζαβό, όρμα στο πλησιέστερο στρατολογικό κέντρο. Τί κάθεσαι;! (Μόνο μην παραπονιέσαι μετά, αν σε πάνε σε τίποτε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αλλά δεν βρίσκεις όπλα καί πυρομαχικά. Αν κι έχεις λύση στο πρόβλημά σου: πάρ’ το ποδαρόδρομο μέχρι Ουκρανία, μπορεί εκεί να βρείς τίποτε· ρώτα, καί θα σου πούν.)

. . . . . . . . . .

ii. Βραχύτατη μνήμη καί μαλακισμένο συναίσθημα

Έτσι, ήταν αρκετή μία καί μοναδική κουβέντα του ζαβού, γιά να μεταβληθούν όλοι σε νέους «Τουρκοφάγους»!

Όλοι ξέχασαν μεμιάς:

  • Καί τις ψευτιές της ιστορίας του κοροϊδοϊού.
  • Καί τα δηλητήρια που βάλανε μέσα τους με απειλές κι εκβιασμούς.
  • Καί την καταπάτηση των συνταγματικών τους ελευθεριών.
  • Καί το καθημερινό δούλεμα που τρώγανε από τηλεοράσεως. (Τί έγινε, τελικά; Τον βρήκατε τον ιό στα σκατά που τον ψάχνατε, ωρέ «επιστήμονες»; )
  • Καί την τρομερή αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, προς χάριν διεθνών απατεώνων. (Τί δουλειά έχει η ηλεκτρική ενέργεια στο χρηματιστήριο, ρέ;;;;!!!! Τί είναι η ηλεκτρική ενέργεια, ρέ παλιάνθρωποι; Αχλάδια είναι, να τη βάλετε στο ψυγείο, γιά να την πουλήσετε εκτός εποχής με κέρδος; )
  • Καί…
  • Καί…

Καί μού ‘γιναν κομμάντα εν μιάι νυκτί!… με παρότρυνση του ατόμου, που τους δούλευε χοντρά επί δυόμιση χρόνια!!!!!

Σιγά, μή σκίσετε κανά καλτσόν, ωρέ!

Τώρα, βέβαια, αν αναρωτηθούμε πόσα διδάγματα πήραν τα …κομμάντα από τα γεγονότα της Κύπρου του 1974,… άσ’ το… Αυτά είναι γράμματα ψιλότερα κι από των δανειακών συμβάσεων με τράπεζες!

Μνήμη; τ’ είν’ αυτό;

. . . . . . . . . .

iii. Αδυναμία συνεκτιμήσεως ακόμη καί οφθαλμοφανών παραγόντων

Εδώ δικαιώνεται ο Παλαιός πανηγυρικώς καί με τα τσαρούχια!

Δυστυχώς, ο πανέξυπνος νομπελίστας λαός μας δεν βλέπει ούτε τα προφανή! Λες καί πχ ο αφοπλισμός των νήσων του Αιγαίου αφορά άλλη χώρα κι άλλον λαό, κάτι δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας! Ή, λες καί συνορεύουμε με το Λουξεμβούργο, κι όχι με επικράτεια ξεσαλωμένων εκ συστήματος εγκληματιών, με τους οποίους έχουμε πληθυσμιακή σχέση 1 προς 9 εις βάρος μας! (Καί με το 20% συνειδητών πατριωτών του 1, η δουλειά πάει ένας δικός μας προς 45 δικούς τους.)

Με τί θα πάτε να πολεμήσετε, ρέ μοσχαροκεφαλές, τη στιγμή που το γκουβέρνο έδιωξε τα υπάρχοντα όπλα, αλλά δεν έφερε τίποτε στη θέση τους; Οι γείτονες, όμως, έχουν δική τους παραγωγή όπλων καί βλημάτων… επειδή, πρίν από μισό αιώνα, αγοράζανε απ’ έξω, όπως εμείς, αλλά τη φάγανε στον κώλο με κάτι εμπάργκο, καί βάλανε μυαλό έκτοτε. (Εμείς, αντιθέτως, αδιαφορούμε γιά εγχώρια οπλική παραγωγή καί προσκυνάμε πωλητικούς.)

Ακόμη κάτι, στο οποίο δεν δίνουμε σημασία, είναι πως ο στρατός μας είναι ετοιμόρροπος – με εχθρικούς αλλοδαπούς (χαλβανά καί πάκια) μέσα του ως στρατιώτες κι υπαξιωματικούς, καί μασώνους ανώτατους αξιωματικούς. Προσωπικά, προτιμώ να τριγυρνάω ξεβράκωτος στη ζούγκλα του Αμαζονίου, παρά να ενταχθώ σε τέτοιο σύνολο καί να υπακούω τις διαταγές του. Μικρότερο κίνδυνο διατρέχω από τα φίδια καί τις δηλητηριώδεις αράχνες.

(Προσπερνάω το ότι ακόμη κι οι στρατιωτικές μας στολές είναι προϊόν των βιομηχανιών των εξ Ανατολών γειτόνων.)

. . . . . . . . . .

Το αποκορύφωμα της ανοησίας είναι το ότι θα μπλέξουμε σε πόλεμο μέν, χωρίς εφόδια μέν, αλλά θα μας σώσουν Άγγλοι Γάλλοι Γερμανοί Αμερικάνοι Ρώσσοι Κογκολέζοι… καί όποιος άλλος προαιρείται!

Γιατί;

Ά, μά δεν το ξέρετε; Οι προφητείες των γεροντάδων!!!

Ακούτ’ εδώ! Δεν αμφισβητώ το ότι υπάρχουν προορατικοί άγιοι. Δεν εμποδίζω κανέναν να πιστεύει ό,τι γουστάρει.

Αλλά, εάν δώ άτομα να πηγαίνουν στον πόλεμο με εκτυπώσεις των προφητειών, κι όχι με στρατηγικά σχέδια, θα τα πλακώσω στις φάπες καί τις κλωτσιές. Χωρίς οίκτο.

. . . . . . . . . .

β. Καί τί να κάνουμε, ρέ έξυπνε;

Αρκετά πρέπει να κάνετε· πάντως, αυτά συνοψίζονται στους εξής πολύ βασικούς άξονες:

  • Φυσική κατάσταση καί τεχνικές επιβιώσεως.
  • Εξάσκηση στην κατασκευή καί χρήση όπλων. (Κατασκευή; ναί – πχ παγίδες· κι όπλα, που δεν φαίνονται ως όπλα!)
  • Διάβασμα – κυρίως στρατιωτικής Ιστορίας, καθώς καί διδαγμάτων από προγενέστερους πολέμους. Διάβασμα εγχειριδίων ανταρτοπολέμου πόλεων. Ακόμη καί μερικά πράγματα επάνω στις διεθνείς συνθήκες του πολέμου.

[Ως παράδειγμα: μή σας παραμυθιάσει κανένας ότι η συνθήκη της Γενεύης γιά τους αιχμαλώτους ισχύει πχ καί γιά κατασκόπους! Εκεί, αποσπάς πληροφορίες με πυρωμένο σίδερο, καί μετά τους στέλνεις γιά μετενσάρκωση.

Υπ’ όψιν, κατάσκοπος θεωρείται ακόμη κι ο ένστολος στρατιωτικός του εχθρού, εάν δεν έχει προηγηθεί κήρυξη πολέμου ανάμεσα στις χώρες μας σύμφωνα με τα διπλωματικά ειωθότα. Αν τον πιάσεις υπό τέτοιες συνθήκες, τον γαμάς χωρίς σάλιο – κι ας σκούζει ότι είναι υποχρεωμένος ν’ αναφέρει μόνο όνομα καί βαθμό.]

  • Έλεγχο των συναισθημάτων σας.

Αυτό είναι το δυσκολώτερο απ’ όλα.

Αν νομίζετε ότι το να σκοτώνετε είναι εύκολη δουλειά (το λέω γιά κάτι πολεμοχαρή τυπάκια, που ξημεροβραδυάζονται στα γυμναστήρια), καλά θα κάνετε να το ξανασκεφθήτε δέκα φορές. Οι περισσότεροι, με το που θα δούν τον πρώτο νεκρό από το χέρι τους, θα καταρρεύσουν. Θ’ αρχίσουν τις (τελείως αχρείαστες καί μαλακισμένες) φιλοσοφίες γιά το τί είναι η ζωή κι ο άνθρωπος…

…τη στιγμή που οι σφαίρες θα συνεχίζουν να σφυρίζουν από γύρω.

Το να νεκρώνει κανείς τον οίκτο του κατά βούληση, δεν είναι ικανότητα που την έχει ο καθένας. Πιστέψτε με. Γίνεται, βέβαια, με χαπάκια (πχ Κάπταγκον), αλλά δεν μιλάμε γιά ελεύθερη βούληση πλέον· τα δέ χημικά οδηγούν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, άρα καλύτερα αποφευκταία.

Αν θέλετε να πάρετε ένα γερό μάθημα ελέγχου των συναισθημάτων σας, να επισκεφθήτε:

  • κάποιο ίδρυμα με καθυστερημένα παιδιά,
  • καί νεκροταφείο, όπου γίνεται εκταφή.

Αν κατορθώσετε καί περάσετε αυτές τις δοκιμασίες, τότε το συζητάμε. Η πραγματική ζωή δεν είναι Χόλλυγουντ.

. . . . . . . . . .

γ. Καί τί λες ότι θα γίνει, ρέ έξυπνε;

Εγώ δέν θα πω πολλά επί του θέματος. Αντιθέτως, πολλά έχει (να) πεί η Ιστορία.

Καί τί λέει αυτή η κυρία;

  • Λέει ότι, σε αρκετές κρίσιμες καταστάσεις, η μέχρι τότε ηγεσία την κοπάνησε, κι άφησε τον λαουτζίκο να τα βγάλει πέρα μόνος του…

(Από Αλκιβιάδη στη Σικελία, μέχρι την άνοιξη του 1941.)

…Κι όταν ο λαουτζίκος επανέφερε μιά κάποια ισορροπία, η ρίψασπις ηγεσία ξανάρθε καί στρογγυλοκάθησε πάλι στον θρόνο.

  • Λέει ότι, εφ’ όσον στις νεώτερες εποχές τα όπλα μας καί τα πυρομαχικά μας εξαρτώνται σε απόλυτο βαθμό από το εξωτερικό, την κρίσιμη στιγμή οι διάφοροι «φίλοι» καί «σύμμαχοι» (που μας τα πουλάνε) θα μας κρεμάσουν μεγαλοπρεπώς.

(1921-1922.)

  • Λέει ότι, οι «φίλοι» καί «σύμμαχοι» αμέτρητες φορές απεδείχθησαν χειρότεροι των εχθρών μας. Δηλαδή, είναι μέγιστο λάθος να στηριζόμαστε επάνω τους.

(«- Μά, κι οι προφητείες;»

«- Άσε μας, ρέ!»)

  • Λέει ότι, ποτέ δεν είχαμε έλλειψη προδοτών.

Απ’ αυτό το φρούτο, μπορούμε να κάνουμε κι εξαγωγή.

. . . . . . . . . .

Το μοναδικό, που θα σας πω εγώ, είναι ότι αυτή η φορά είναι διαφορετική. Αυτή τη φορά παίζουμε τα ρέστα μας… την ίδια την ύπαρξή μας, ως έθνος. Αν αποτύχουμε, τελειώσαμε.

. . . . . . . . . .

Συνοψίζω:

Αν πλακωθούμε σε πόλεμο με την Τουρκία, μήν περιμένετε τίποτε κι από κανέναν. Ό,τι κάνουμε, θα το κάνουμε από μόνοι μας, με τα ήδη διαθέσιμα μέσα.

Προβλέπω, λοιπόν, άφθονες λιποταξίες καί αυτομολήσεις στον εχθρό από τα χαλβανά / πακιστάνια, μαζί με κρίσιμο οπλισμό, καθώς καί προδοτικές καταστροφικές διαταγές από τους μασώνους μεγαλοκαραβανάδες. (Κύπρος 1974: τα μεν αεροπλάνα να μην απογειωθούν, τα δέ υποβρύχια να γυρίσουν πίσω.)

Προβλέπω να καταρρέει το στρατιωτικό μέτωπο μέσα σε 72 ώρες το πολύ· κι όσοι διασωθούν, να γυρίζουν κακήν-κακώς πίσω στις πόλεις μας, όπου θα τους περιμένει όχι ησυχία καί ξεκούραση, αλλά αστικός πόλεμος με αγρίως εξοπλισμένους λάθρο, γύφτους, καί διαφόρους Βαλκάνιους παρακρατικούς κατσαπλιάδες. Καί αρνησιπάτριδες προδότες, που θα κάνουν πάρτυ. (Θυμήσου: «- Ελλάδα ψόφα, να ζήσουμε εμείς!»)

Καί πείνα, καί δίψα, καί στερήσεις.

Καί απροστάτευτα γυναικόπαιδα, σε κατάσταση ημιπανικού.

Εκεί, λοιπόν, θα δείξουμε πόσο άξιοι είμαστε να ονομαζόμαστε Έλληνες κι Ελληνίδες.

. . . . . . . . . .

Εντάξει, το παραδέχομαι πως αυτό είναι το χειρότερο δυνατό σενάριο· αλλά, τί θέλατε να σας πω; να σας απαγγείλω ρομαντικά ποιήματα;

. . . . . . . . . .

Επίλογος

Προετοιμαστήτε καταλλήλως.

Μή στηρίζεστε πουθενά καί σε κανέναν.

Βγάλτε τα δικά σας (λογικά) συμπεράσματα γιά το τί έρχεται.

Καί πετάξτε τον ανόητο ενθουσιασμό σας στα σκουπίδια…

…ΑΝ θέλετε να επιζήσει το έθνος μας.

. . . . . . . . . .

Επίμετρον – το χρυσάφι των Τούρκων

Στον 21ο μΧ αιώνα, ο πόλεμος γίνεται πρώτα με το μυαλό. Κι αν δεν έχεις από δαύτο, κλάφ’ τα!

Λοιπόν, η σημερινή Τουρκία διακινεί χρυσό· γνωστό αυτό.

Μία πηγή της, είναι όλ’ αυτά τα ανταλλακτήρια χρυσού, που ξεφυτρώσανε στη χώρα μας σαν τα μανιτάρια με την κρίση. Ακόμη μία, η κυρα-Εκκλησία… που δίνει τα τάματα των πιστών γιά λειώσιμο.

Η Τουρκία παίρνει τάματα, κοσμήματα, βέρες, κτλ κτλ, τα λειώνει, τα κάνει πλάκες χρυσού, καί μετά τις προωθεί είτε προς Γερμανία, είτε -σε μικρότερο βαθμό- προς Ρωσσία, είτε προς το Κατάρ γιά «τριγωνικές» μπίζνες.

Τί μας νοιάζουν εμάς αυτά, όμως, στο θέμα που εξετάζουμε – δηλαδή, στον πόλεμο;

. . . . . . . . . .

Με τον χρυσό, μπορείς να φτιάξεις σταυρουδάκια. (Άσε που η Τουρκία μπορεί να τα βρεί καί ήδη έτοιμα, από το προς λειώσιμο υλικό.)

Φαντάσου, λοιπόν, μιά κατάσταση (σε πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας), όπου δικοί μας φαντάροι συλλαμβάνουν εκατό Τούρκους αιχμαλώτους. Όπως καταλαβαίνετε, τους εκατό θα τους φυλάνε μονάχα δύο, διότι δεν μπορούμε να διαθέσουμε περισσότερους, αποσπώντας τους από το μέτωπο. (Θυμηθήτε την αναλογία 1:45, που λέγαμε παραπάνω.)

Καί, τίιιι γίνεται τότε;

Οι Τουρκαλάδες, προετοιμασμένοι καταλλήλως από το Επιτελείο τους, ανοίγουν τα χιτώνια, καί σου δείχνουν σταυρουδάκια, ψιθυρίζοντας ότι είναι κρυπτοχριστιανοί.

Καί τί γίνεται μετά;

Τους πιάνει η αχρείαστη καί τελείως μαλακισμένη καλωσύνη τους δικούς μας, χαμογελάνε φιλικά… καί σε λίγο βρίσκονται κατασπαραγμένοι από τους «κρυπτοχριστιανούς», πληρώνοντας μία καί μοναδική στιγμή αδυναμίας.

Τότε, τί προτείνεις, ρέ Εργοδότη; να εκκαθαρίσουμε τους αιχμαλώτους; Κι αν είναι στ’ αλήθεια κρυπτοχριστιανοί;

Χμ, όχι ακριβώς.

Προτείνω το εξής:

Δίνεις ένα τυφέκιο γεμάτο σ’ ένα αιχμάλωτο…

…»- Στον αιχμάλωτο, είπες; παλάβωσες;»

Καθόλου!

Του δίνεις ένα όπλο γεμάτο, ενώι ταυτόχρονα σημαδεύεις αυτόν καί τους λοιπούς με κάθε διαθέσιμο όπλο (το πολυβόλο είναι ιδανικό), καί του λες:

«- Εφ’ όσον είσαι κρυπτοχριστιανός, δεν έπρεπε να μας πολεμήσεις. Έπρεπε, πρίν σε πιάσουμε, να έχεις ΉΔΗ σκοτώσει τους αξιωματικούς σου, που σε διατάξανε. Κάνε το τώρα, γιά να σε πιστέψουμε!»

Αν διστάσει, ή πάει να κάνει εξυπνάδες, του λές: «- Θα μετρήσω μέχρι το πέντε!» Καί μετά, κελαηδάει το πολυβόλο καί δεν μένει όρθιος κανένας. Στο κάτω-κάτω, είχαν όπλο καί πήγαν να δραπετεύσουν. Σωστά;

Αν, τώρα, σκοτώσει μερικούς γιά να γλυτώσει το τομάρι του, ενώι υπάρχει το ενδεχόμενο οι πραγματικοί αξιωματικοί (γιά να γλυτώσουν) να έχουν ανταλλάξει στολές με τους απλούς φαντάρους πρίν συλληφθούν, το συνεχίζεις το καψώνι. Του λές:

«- Επειδή ξέρω ότι μας λέτε ψέμματα, δεν είσαστε όλοι κρυπτοχριστιανοί, τώρα θα σκοτώσεις όσους είναι μωαμεθανοί! Πάρε κι άλλον γεμιστήρα!»

Κι έτσι, σιγά-σιγά καθαρίζει η σούπα.

. . . . . . . . . .

Είπαμε, στην εποχή μας πρώτα μάχεσαι με το μυαλό. Χωρίς αυτό, δεν μπορείς να πας μακρυά.

Να θυμάστε: απέναντι σ’ έναν καλά οργανωμένο στρατό, όπως ο Τουρκικός, έχεις πιθανότητα να κερδίσεις ακόμη καί με υποδεέστερα όπλα, αλλά οπωσδήποτε χρησιμοποιώντας ψυχρή λογική.

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . .

Υγ: Είναι πολλά, όσα θέλω να πω επάνω στο θέμα. Αλλά δεν τα λέω, διότι: είτε το άρθρο θα γίνει πολύ βαρύ, είτε δεν θέλω καί δεν πρέπει να τα πω δημοσίως.

Πάντως, καλά θα κάνουν όλοι οι πολεμοχαρείς να περιορίσουν την Τουρκοφαγία καί τις λαμπάδες στην Αγιασοφιά, διότι κάνουν ζημιά. Αυτή την εποχή το έθνος μας περνάει κρισιμώτατες ώρες, καί η κάθε είδους χαζομάρα είναι ανεπίτρεπτη.

Επίσης… πήτε μου κάτι, όλοι εσείς με τα κεριά καί τις λαμπάδες στην Αγιασοφιά: καί άντε, πες ότι νικήσαμε καί πήραμε καί τημΜπόλιν. Σκοπεύετε να ξαναβάλετε στην ηγεσία του έθνους μας τα γνωστά καθάρματα; Εγώ δεν ξεχνάω ότι, εκτός από του να γευματίζετε Τούρκους, ψηφίζετε κιόλας…

…καί τα κάνετε συστηματικώς σκατά.

Κάτι πρέπει ν’ αλλάξει, δεν νομίζετε; ΠΡΙΝ πάρουμε τημΜπόλιν, εννοώ.