Διατριβή Τέλος Ιστορίας
Από ιδεολογικής άποψης, ο κόσμος εξακολουθεί να ζει στη σκιά της διαμάχης της δεκαετίας του 1990 μεταξύ του Φράνσις Φουκουγιάμα και του Σάμιουελ Χάντινγκτον. Όποια κριτική κι αν ασκηθεί στις θέσεις και των δύο συγγραφέων, η σημασία τους δεν έχει μειωθεί σε καμία περίπτωση, καθώς το δίλημμα παραμένει και, επιπλέον, εξακολουθεί να αποτελεί το κύριο περιεχόμενο της παγκόσμιας πολιτικής και ιδεολογίας .
Να σας υπενθυμίσω ότι σε σχέση με την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και στη συνέχεια της ΕΣΣΔ, ο Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Φράνσις Φουκουγιάμα διατύπωσε τη θέση για το «τέλος της ιστορίας ». Μετά την ήττα του φασισμού - η λογική της ιστορίας περιορίστηκε σε μια αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ιδεολογιών: Δυτικός φιλελευθερισμός εναντίον Σοβιετικού κομμουνισμού Το μέλλον, και επομένως το νόημα της ιστορίας , εξαρτιόταν από την έκβαση της αντιπαράθεσής τους.
Και τώρα, σύμφωνα με τον Φουκουγιάμα, το μέλλον έφτασε. Αυτή η στιγμή ήταν η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και η έλευση στην εξουσία στη Μόσχα φιλελεύθερων που αναγνώρισαν την ιδεολογική υπεροχή της Δύσης. Εξ ου και η διατριβή «τέλος της ιστορίας». Σύμφωνα με τον Φουκουγιάμα, η ιστορία είναι η ιστορία των πολέμων (ζεστό και κρύο), των συγκρούσεων και των αντιπαραθέσεων. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα όλες οι αντιπαραθέσεις και οι πόλεμοι περιορίστηκαν στην αντίθεση της καπιταλιστικής φιλελεύθερης Δύσης ενάντια στην κομμουνιστική Ανατολή. Όταν η Ανατολή κατέρρευσε, οι αντιφάσεις εξαφανίστηκαν . Οι πόλεμοι σταμάτησαν (όπως νόμιζε ο Φουκουγιάμα). Και κατά συνέπεια, η ιστορία είχε τελειώσει.
Αναβολή του τέλους της ιστορίας, όχι άρνηση
Στην πραγματικότητα, αυτή η θεωρία είναι που στηρίζει ολόκληρη την ιδεολογία και την πρακτική της παγκοσμιοποίησης και της παγκοσμιοποίησης . Οι δυτικοί φιλελεύθεροι εξακολουθούν να καθοδηγούνται από αυτό μέχρι σήμερα. Είναι η ιδέα που πρεσβεύουν οι Τζορτζ Σόρος, Κλάους Σουάμπ, Μπιλ Γκέιτς, Τζεφ Μπέζος, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, Μπαράκ Ομπάμα, Μπέρναρντ Χένρι Λέβι, Χίλαρι Κλίντον και... Τζο Μπάιντεν.
Οι φιλελεύθεροι παραδέχονται ότι δεν έχουν πάει όλα ομαλά από τη δεκαετία του '90. Ο φιλελευθερισμός και η Δύση έχουν αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα και νέες προκλήσεις (με το πολιτικό Ισλάμ, τη νέα άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας, τον λαϊκισμό - συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Αμερικής με τη μορφή του Τραμπ και του τραμπισμού, κ.λπ.). Οι παγκοσμιοποιητές είναι πεπεισμένοι ότι το τέλος της ιστορίας έχει καθυστερήσει κάπως , αλλά είναι αναπόφευκτο και θα έρθει πολύ σύντομα. Ο πεπεισμένος παγκοσμιοποιητής Τζο Μπάιντεν κέρδισε (μάλλον όχι πολύ δίκαιες) τις εκλογές με το σύνθημα μιας νέας – τελευταίας – προσπάθειας να γίνει το τέλος της ιστορίας πραγματικό. Σημαίνει να εξασφαλιστεί ο τελικός θρίαμβος του φιλελευθερισμού σε παγκόσμια κλίμακα. -- Το Bild Back Better είναι το ίδιο με το "Επιστροφή στην παγκοσμιοποίηση ξανά και αυτή τη φορά με μεγαλύτερη επιτυχία"). Η ίδια γραμμή διακηρύχθηκε από τον ιδρυτή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, Klaus Schwab, ως το πλανητικό πρόγραμμα της «Μεγάλης Επαναφοράς».
Ο Φουκουγιάμα και η διατριβή του δεν προεξοφλήθηκαν, αλλά απλώς αναβλήθηκε η εφαρμογή αυτού του σχεδίου, ιδεολογικά άψογου από την άποψη της φιλελεύθερης κοσμοθεωρίας στο σύνολό της . Για 30 χρόνια, ο φιλελευθερισμός συνέχισε να διαπερνά την κοινωνία - στην τεχνολογία, τις κοινωνικές και πολιτιστικές διαδικασίες, τη διάδοση των πολιτικών φύλων (LGBTB+), την εκπαίδευση, την επιστήμη, την τέχνη, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την ακύρωση του πολιτισμού κ.λπ. Και αυτό δεν ίσχυε μόνο για τις δυτικές χώρες, αλλά ακόμη και για ημίκλειστες κοινωνίες όπως οι ισλαμικές χώρες, η Κίνα ή η Ρωσία.
Επανεμφάνιση πολιτισμών
Ήδη στη δεκαετία του 1990 ένας άλλος Αμερικανός συγγραφέας, ο Samuel Huntington, αντιμετώπισε τον Fukuyama με μια εναλλακτική ερμηνεία της σύγχρονης στιγμής της ιστορίας. Ο Φουκουγιάμα ήταν ένθερμος φιλελεύθερος, υποστηρικτής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και της αποεθνικοποίησης και της αποκυριαρχίας των εθνικών κρατών. Ο Χάντινγκτον, από την άλλη, τηρούσε την παράδοση του ρεαλισμού στις Διεθνείς Σχέσεις, αναγνώριζε δηλαδή την κυριαρχία ως την ύψιστη αρχή. Αλλά σε αντίθεση με άλλους ρεαλιστές που ερμηνεύουν την παγκόσμια πολιτική με όρους εθνικών κρατών, ο Χάντινγκτον πίστευε ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την εξαφάνιση του ανατολικού μπλοκ και της ΕΣΣΔ, δεν θα υπήρχε τέλος της ιστορίας, αλλά νέοι παράγοντες που θα εμφανίζονταν και ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε πλανητική κλίμακα. Τους αποκάλεσε «πολιτισμούς»
Ο Χάντινγκτον προχώρησε από τα εξής: Τα καπιταλιστικά και σοσιαλιστικά στρατόπεδα δεν δημιουργήθηκαν σε ένα κενό αφηρημένων ιδεολογικών σχεδίων, αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτιστική και πολιτισμική βάση διαφορετικών λαών και εδαφών. Αυτή η βάση δημιουργήθηκε πολύ πριν από την έναρξη της Δυτικής Νεωτερικότητας και των απλοϊκών αναγωγικών ιδεολογιών της (φιλελευθερισμός, κομμουνισμός, εθνικισμός). Και όταν τελειώσει η διαμάχη των σύγχρονων ιδεολογιών (όπως έγινε με την εξαφάνιση μιας από τις δύο τελευταίες από αυτές, του κομμουνισμού), τα βαθιά περιγράμματα των αρχαίων πολιτισμών, θρησκειών και πολιτισμών θα αναδυθούν από κάτω από τη διαμόρφωση της επιφάνειας.
Πραγματικοί και ψεύτικοι εχθροί του παγκόσμιου φιλελευθερισμού
Η ορθότητα του Χάντινγκτον έγινε ιδιαίτερα εμφανής στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν η Δύση βρέθηκε αντιμέτωπη με το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Εκείνη την εποχή ο ίδιος ο Χάντινγκτον πέθανε πριν προλάβει να απολαύσει τη θεωρητική του νίκη, ενώ ο Φουκουγιάμα παραδέχτηκε ότι έσπευσε να κάνει μια δήλωση και τελικά συμπεράσματα και μάλιστα προώθησε τη θέση του «ισλαμοφασισμού», νικώντας τον οποίο θα έφερνε πραγματικό «το τέλος της ιστορίας». αλλά όχι πριν. Με αυτό έκανε λάθος για άλλη μια φορά.
Ένα όχι μόνο που αφορά το πολιτικό Ισλάμ. Το Ισλάμ αποδείχθηκε τόσο ποικιλόμορφο στην πράξη που δεν συγχωνεύτηκε σε μια ενιαία δύναμη που αντιμετώπιζε τη Δύση. Ήταν χρήσιμο για τους δυτικούς στρατηγούς να χειραγωγήσουν την ισλαμική απειλή και τον παράγοντα του ισλαμικού φονταμενταλισμού σε κάποιο βαθμό προκειμένου να δικαιολογήσουν την παρέμβασή τους στην πολιτική ζωή των ισλαμικών κοινωνιών στη Μέση Ανατολή ή την Κεντρική Ασία. Αλλά δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει σοβαρή ιδεολογική πρόκληση.
Πολύ πιο σοβαρή ήταν η επιδίωξη πραγματικής κυριαρχίας από τη Ρωσία και την Κίνα. Αλλά και πάλι, ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο αντιπαραθέτουν τους φιλελεύθερους και τους παγκοσμιοποιητές με κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία (ειδικά αφού ο κινεζικός κομμουνισμός αναγνώρισε τον οικονομικό φιλελευθερισμό μετά τις μεταρρυθμίσεις του Deng Xiaoping). Αυτοί ήταν δύο πολιτισμοί που είχαν αναπτυχθεί πολύ πριν από τη Νεωτερικότητα. Ο ίδιος ο Χάντινγκτον τους αποκάλεσε ορθόδοξο (ανατολικό χριστιανικό) πολιτισμό στην περίπτωση της Ρωσίας και κομφουκιανικό πολιτισμό στην περίπτωση της Κίνας, αναγνωρίζοντας πολύ σωστά στη Ρωσία και την Κίνα μια σύνδεση με βαθιές πνευματικές κουλτούρες . Αυτές οι βαθιές κουλτούρες έγιναν γνωστές ακριβώς όταν τελείωσε η ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ φιλελευθερισμού και κομμουνισμού σε μια επιφανειακή, αλλά όχι πραγματική (!) νίκη των παγκοσμιοποιητών. Ο κομμουνισμός εξαφανίστηκε, αλλά η Ανατολή, η Ευρασία όχι.
Η νίκη στον εικονικό κόσμο
Οι υποστηρικτές του τέλους της ιστορίας δεν δέχτηκαν πολύ εύκολα την αποτυχία τους. Ήταν τόσο εγκλωβισμένοι στα φανατικά – ιδεολογικά – μοντέλα τους της παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού που δεν μπορούσαν να δουν άλλο μέλλον εκτός από το τέλος της ιστορίας. Άρχισαν λοιπόν να επιμένουν όλο και περισσότερο σε μια εικονική εκδοχή του. Αν κάτι δεν είναι αληθινό, ας το κάνουμε να φαίνεται αληθινό και θα το πιστέψουν όλοι. Στην ουσία, στοιχηματίζεται η πολιτική ελέγχου του μυαλού, μέσω παγκόσμιων πόρων πληροφοριών, τεχνολογίας δικτύου, προώθησης νέων gadget και ανάπτυξης της συνοχής ανθρώπου-μηχανής. Αυτή είναι η Μεγάλη Επαναφορά που εκφωνήθηκε από τον δημιουργό του Φόρουμ του Νταβός, Κλάους Σουάμπ, και αγκαλιάστηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ και τον Τζο Μπάιντεν. Η ουσία αυτής της πολιτικής είναι η εξής: Εάν οι παγκοσμιοποιητές δεν ελέγχουν την πραγματικότητα, κυριαρχούν πλήρως στον εικονικό κόσμο . Κατέχουν όλες τις βασικές τεχνολογίες δικτύωσης, πρωτόκολλα, διακομιστές κ.λπ. Ως εκ τούτου, βασιζόμενοι στην παγκόσμια ηλεκτρονική ψευδαίσθηση και τον απόλυτο έλεγχο της συνείδησης, άρχισαν να δημιουργούν μια εικόνα του κόσμου στον οποίο η ιστορία είχε ήδη τελειώσει . Ήταν απλώς μια εικόνα, τίποτα περισσότερο. Αλλά η ουρά αποφάσισε σοβαρά να κουνήσει το σκυλί.
Έτσι, ο Φουκουγιάμα διατήρησε τη σημασία του, αλλά όχι πλέον ως αναλυτής, αλλά ως παγκόσμιος διαχειριστής δημοσίων σχέσεων που προσπαθεί να επιβάλει έννοιες που απορρίπτονται πεισματικά από ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας.
Αυτή τη φορά ο φιλελευθερισμός μετατράπηκε σε κάτι πραγματικά επιθετικό και εγκατέλειψε τον ολοκληρωτικό.
«Ο πόλεμος του Πούτιν για τη φιλελεύθερη τάξη»
Η αξιολόγηση του Φουκουγιάμα για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία έχει επομένως κάποιο ενδιαφέρον. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φανεί ότι σε αυτή την περίπτωση η ανάλυσή του γίνεται εντελώς άσχετη, καθώς επαναλαμβάνει απλώς τα κοινά κλισέ της δυτικής αντιρωσικής προπαγάνδας, που δεν περιέχουν τίποτα νέο ή πειστικό από μόνα τους - απλή ρωσοφοβική δημοσιογραφία. Αλλά με μια πιο προσεκτική εξέταση, η εικόνα αλλάζει κάπως αν αγνοήσει κανείς αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό - το λυσσασμένο μίσος για τη Ρωσία, τον Πούτιν και όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στο τέλος της ιστορίας και προσδιορίζουν τον αλγόριθμο της σκέψης του - αντανακλώντας την κύρια γραμμή της κοινής παγκοσμιοποίησης ελίτ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Financial Times , ο Φουκουγιάμα κάνει το κύριο σημείο στον ίδιο τον τίτλο «Ο πόλεμος του Πούτιν για τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων». Και αυτή η θέση από μόνη της είναι απολύτως σωστή .
Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία είναι η αποφασιστική δυναμική για την καθιέρωση της Ρωσίας ως πολιτισμού, ως κυρίαρχου πόλου ενός πολυπολικού κόσμου . Αυτό ταιριάζει απόλυτα με τη θεωρία του Χάντινγκτον, αλλά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το «τέλος της ιστορίας» του Φουκουγιάμα (ή την «ανοιχτή κοινωνία» του Πόπερ/Σόρος – γι' αυτό ο γέρος Σόρος είναι τόσο έξαλλος τώρα).
Ναι, αυτός ακριβώς είναι ο «πόλεμος κατά της φιλελεύθερης τάξης».
Βασική σημασία της Ουκρανίας
Η σημασία της Ουκρανίας για την αναγέννηση της Ρωσίας ως πλήρως ανεξάρτητης παγκόσμιας δύναμης έχει αποδειχθεί ξεκάθαρα από γενιές αγγλοσάξωνων γεωπολιτικών από τον ιδρυτή αυτής της επιστήμης, τον Mackinder έως τον Brzezinski. Νωρίτερα είχε διατυπωθεί ως εξής: χωρίς την Ουκρανία η Ρωσία δεν είναι Αυτοκρατορία, αλλά με την Ουκρανία είναι Αυτοκρατορία. Αν βάλαμε τον όρο «πολιτισμός» ή «πόλος του πολυπολικού κόσμου» αντί για «Αυτοκρατορία», το νόημα θα ήταν ακόμη πιο διαφανές.
Η παγκόσμια Δύση έχει στοιχηματίσει στην Ουκρανία ως Αντι-Ρωσία, και για το σκοπό αυτό έδωσε εργαλειακά το πράσινο φως στον ουκρανικό ναζισμό και την ακραία ρωσοφοβία. Κάθε μέσο ήταν καλό για να πολεμήσει ενάντια στον ορθόδοξο πολιτισμό και τον πολυπολικό κόσμο. Ο Πούτιν, όμως, δεν το κατάπιε και μπήκε στη μάχη, όχι με την Ουκρανία, αλλά με την παγκοσμιοποίηση , με την παγκόσμια ολιγαρχία , με τη Μεγάλη Επαναφορά, με τον φιλελευθερισμό , με το τέλος της ιστορίας .
Ακριβώς εδώ βγήκε το πιο σημαντικό. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στρέφεται όχι μόνο κατά του ουκρανικού ρωσοφοβικού ναζισμού (η αποζητοποίηση - μαζί με την αποστρατικοποίηση - είναι ο κύριος στόχος της) αλλά ακόμη περισσότερο κατά του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης . Εξάλλου, οι δυτικοί φιλελεύθεροι ήταν αυτοί που έκαναν δυνατό τον ουκρανικό ναζισμό, τον υποστήριξαν, τον όπλισαν και τον έβαλαν στη Ρωσία - ως τον νέο πόλο ενός πολυπολικού κόσμου. Ακόμη και ο Mackinder αποκάλεσε τα εδάφη της Ρωσίας «γεωγραφικό άξονα της ιστορίας » (έτσι ήταν ο τίτλος του διάσημου άρθρου του). Για να τελειώσει η ιστορία (η παγκοσμιοποιητική θέση, ο στόχος της «Μεγάλης επαναφοράς»), ο άξονας της ιστορίας πρέπει να σπάσει , να καταστραφεί. Η Ρωσία ως πόλος, ως κυρίαρχος παράγοντας, ως πολιτισμός απλά δεν πρέπει να υπάρχειt. Το διαβολικό σχέδιο των παγκοσμιοποιητών ήταν να υπονομεύσουν τη Ρωσία στην πιο οδυνηρή περιοχή, να βάλουν τους ίδιους ανατολικούς Σλάβους (δηλαδή ουσιαστικά τους ίδιους Ρώσους) μεταξύ τους και ακόμη και να διασπάσουν τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία που τους ένωσε στο πλαίσιο του ίδιου πολιτισμού. . Για το σκοπό αυτό, οι Ουκρανοί έπρεπε να τοποθετηθούν μέσα στην παγκοσμιοποιητική μήτρα. Οι παγκοσμιοποιητές προσπάθησαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της συνείδησης της κοινωνίας με τη βοήθεια της προπαγάνδας πληροφοριών, των κοινωνικών δικτύων και μιας γιγάντιας επιχείρησης για να κατευθύνουν την ψυχή και τη συνείδηση. Πολλά εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν πέσει θύματα της τις τελευταίες δεκαετίες και με πιο δραστικό τρόπο μετά το Maiden το 2014 και την ανοιχτή άνοδο του ουκρανικού τεχνητού ναζισμού. Οι Ουκρανοί έχουν πειστεί ότι είναι μέρος του δυτικού (παγκόσμιου) κόσμου και ότι «οι Ρώσοι δεν είναι αδέρφια, αλλά σκληροί εχθροί».
Ο πόλεμος για την πολυπολικότητα
Αυτό ακριβώς με το οποίο έχει εμπλακεί ο Πούτιν σε έναν αποφασιστικό αγώνα. Όχι εναντίον της Ουκρανίας, αλλά για την Ουκρανία. Ο Φουκουγιάμα έχει απόλυτο δίκιο σε αυτή την περίπτωση. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία είναι «ο πόλεμος του Πούτιν κατά της φιλελεύθερης τάξης». Είναι ένας πόλεμος με τον ίδιο τον Φουκουγιάμα, με τον Σόρος και τον Σβάμπ, με το «τέλος της ιστορίας» και με την παγκοσμιοποίηση, με την πραγματική και εικονική ηγεμονία, με τη Μεγάλη Επαναφορά.
Τα σημερινά δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία αντιπροσωπεύουν το κύριο δίλημμα της ανθρωπότητας. Σε αυτούς αποφασίζεται η μοίρα της επερχόμενης παγκόσμιας τάξης . Θα γίνει ο κόσμος πραγματικά πολυπολικός, δηλαδή δημοκρατικός και πολυκεντρικός, όπου οι διαφορετικοί πολιτισμοί θα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ελεύθερα τη μοίρα τους (και ελπίζουμε ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί - στην περίπτωση της επερχόμενης νίκης μας ), ή (Θεός φυλάξοι) θα βυθιστεί επιτέλους στην άβυσσο της παγκοσμιοποίησης. Αυτή τη φορά, όμως, ο φιλελευθερισμός δεν θα είναι πλέον αντίθετος στον ναζισμό και τον ρατσισμό, αλλά θα συνδεθεί άρρηκτα μαζί του (όπως συμβαίνει στην Ουκρανία). Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός, έτοιμος να εκμεταλλευτεί και να παραβλέψει τον ναζισμό όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, είναι το αληθινό κακό - ένα απόλυτο κακό. Είναι μαζί του με τον οποίο διεξάγεται τώρα ο σημερινός πόλεμος.
12 διατριβές του Gauleiter Fukuyama βασισμένες σε ψευδή υπόθεση
Ένα άλλο πρόσφατο κείμενο του Φουκουγιάμα, τυπωμένο στο American Purpose , μια έκδοση των αμερικανικών νεοσυντηρητικών (ακριβώς των πιο λαμπρών εκπροσώπων του φιλελεύθερου ναζισμού), αξίζει ενδιαφέρον. Σε αυτό ο Φουκουγιάμα προτείνει 12 θέσεις για το πώς θα εξελιχθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία. Θα τα παρουσιάσουμε ολόκληρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για πλήρη παραπληροφόρηση και εχθρική προπαγάνδα και με αυτή την ιδιότητα ως fake news παρουσιάζουμε αυτό το κείμενο.
1. Η Ρωσία οδεύει προς καθαρή ήττα στην Ουκρανία. Ο ρωσικός σχεδιασμός ήταν ανίκανος, βασισμένος σε μια εσφαλμένη υπόθεση ότι οι Ουκρανοί ήταν ευνοϊκοί για τη Ρωσία και ότι ο στρατός τους θα κατέρρεε αμέσως μετά από μια εισβολή. Οι Ρώσοι στρατιώτες έφεραν προφανώς στολές για την παρέλαση της νίκης τους στο Κίεβο και όχι επιπλέον πυρομαχικά και σιτηρέσια. Ο Πούτιν σε αυτό το σημείο έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου του στρατού του σε αυτήν την επιχείρηση - δεν υπάρχουν τεράστια αποθέματα δυνάμεων που μπορεί να καλέσει για να προσθέσει στη μάχη. Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν κολλήσει έξω από διάφορες πόλεις της Ουκρανίας όπου αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα εφοδιασμού και συνεχείς ουκρανικές επιθέσεις.
Η πρώτη πρόταση είναι η πιο σημαντική. «Η Ρωσία οδεύει προς μια καθαρή ήττα στην Ουκρανία». Όλα τα άλλα βασίζονται στο γεγονός ότι αυτή η πρόταση αντιπροσωπεύει την «απόλυτη αλήθεια» και δεν μπορεί να μην αμφισβητηθεί. Αν είχαμε να κάνουμε με πραγματικές αναλύσεις, θα ξεκινούσε με ένα δίλημμα: αν κερδίσουν οι Ρώσοι, τότε..., αν χάσουν οι Ρώσοι, τότε... Αλλά δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο εδώ. "Οι Ρώσοι θα χάσουν γιατί οι Ρώσοι δεν μπορούν να μην χάσουν, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ρώσοι έχουν ήδη χάσει. Και δεν πρέπει να εξεταστούν άλλες επιλογές, καθώς θα ήταν ρωσική προπαγάνδα". Τι είναι αυτό? Αυτός είναι ο έκδηλος φιλελεύθερος ναζισμός . Καθαρή ιδεολογική παγκοσμιοποίηση προπαγάνδα, τοποθετώντας τον αναγνώστη αμέσως από την αρχή σε έναν εικονικό κόσμο όπου «η ιστορία έχει ήδη τελειώσει ».
Τότε όλα γίνονται προβλέψιμα στο πλαίσιο της ενορχηστρωμένης ψευδαίσθησης. Έχουμε να κάνουμε με ένα δείγμα psy-op.
2. Η κατάρρευση της θέσης τους θα μπορούσε να είναι ξαφνική και καταστροφική, αντί να συμβεί αργά μέσα από έναν πόλεμο φθοράς. Ο στρατός στο πεδίο θα φτάσει σε σημείο που δεν θα μπορεί ούτε να τροφοδοτηθεί ούτε να αποσυρθεί και το ηθικό θα εξατμιστεί. Αυτό ισχύει τουλάχιστον στο βορρά. Οι Ρώσοι τα πάνε καλύτερα στο νότο, αλλά αυτές οι θέσεις θα ήταν δύσκολο να διατηρηθούν εάν ο Βορράς καταρρεύσει.
Καμία απόδειξη, καθαρά ευσεβής πόθος. «Οι Ρώσοι πρέπει να είναι χαμένοι γιατί είναι χαμένοι». Και αυτό το ακούμε από το στόμα του υποδειγματικού ηττημένου Φουκουγιάμα, του οποίου οι προβλέψεις έχουν αποδεδειγμένα διαψευσθεί ως επική αποτυχία…
Το όλο θέμα βασίζεται στην υπόθεση ότι η Μόσχα προετοιμαζόταν για μια επιχείρηση που θα διαρκούσε δύο ή τρεις ημέρες, ακολουθούμενη από μια νικηφόρα συνάντηση με τα λουλούδια του απελευθερωμένου πληθυσμού. Σαν να ήταν τόσο ηλίθιοι οι Ρώσοι που δεν παρατήρησαν τα τριάντα χρόνια ρωσοφοβικής προπαγάνδας, την καθοδήγηση της Δύσης στους νεοναζιστικούς σχηματισμούς και έναν στρατό ευρωπαϊκής κλίμακας, βαριά οπλισμένο (από την ίδια Δύση) και εκπαιδευμένο (στην σοβιετική εποχή, και η εκπαίδευση ήταν σοβαρή τότε), η οποία πήγαινε για λογαριασμό της να ξεκινήσει πόλεμο στο Donbass και μετά στην Κριμαία. Αν δεν ολοκληρωνόταν σε ένα δεκαπενθήμερο, ήταν «αποτυχία». Άλλη μια παραίσθηση.
Η Δύση έχει θυσιάσει Ουκρανούς
Και μετά ο Φουκουγιάμα συνεχίζει λέγοντας ένα πολύ σημαντικό πράγμα:
3. Δεν υπάρχει διπλωματική λύση στον πόλεμο πριν συμβεί αυτό. Δεν υπάρχει κανένας νοητός συμβιβασμός που θα ήταν αποδεκτός τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Ουκρανία δεδομένων των απωλειών που έχουν υποστεί σε αυτό το σημείο.
Αυτό σημαίνει ότι η Δύση συνεχίζει να πιστεύει τη δική της εικονική προπαγάνδα και δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με τη Ρωσία και να καταφύγει σε ελέγχους πραγματικότητας. Εάν η Δύση περιμένει μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία για να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, δεν θα ξεκινήσουν ποτέ.
4. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι είναι άχρηστο. Το μόνο χρήσιμο πράγμα ήταν η ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης, η οποία βοηθά στον εντοπισμό των κακών ή δυσμενών παραγόντων του κόσμου.
Σε αυτή τη διατριβή, ο Φουκουγιάμα αναφέρεται στην ανάγκη διάλυσης του ΟΗΕ και δημιουργίας στη θέση του της Κοινωνίας των Δημοκρατιών, δηλαδή των δομών των κρατών πλήρως υποταγμένων στην Ουάσιγκτον, πρόθυμων να ζήσουν με την ψευδαίσθηση του «τέλους της ιστορίας». Αυτό το έργο διατυπώθηκε από έναν άλλο φιλελεύθερο Ναζί ρωσόφοβο Μακέιν και έχει αρχίσει να υλοποιείται από τον Τζο Μπάιντεν. Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο «Μεγάλη Επαναφορά».
5. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν να μην κηρύξει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων ή να βοηθήσει στη μεταφορά πολωνικών MiG ήταν και οι δύο καλές. έχουν κρατήσει το κεφάλι τους σε μια πολύ συναισθηματική περίοδο. Είναι πολύ καλύτερο να νικήσουν οι Ουκρανοί μόνοι τους τους Ρώσους, στερώντας από τη Μόσχα τη δικαιολογία ότι τους επιτέθηκε το ΝΑΤΟ, καθώς και αποφεύγοντας όλες τις προφανείς πιθανότητες κλιμάκωσης. Ειδικά τα πολωνικά MiG δεν θα πρόσθεταν πολλά στις ουκρανικές δυνατότητες. Πολύ πιο σημαντικό είναι η συνεχής παροχή Javelins, Stingers, TB2, ιατρικών προμηθειών, εξοπλισμού επικοινωνίας και κοινής χρήσης πληροφοριών. Υποθέτω ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ελέγχονται ήδη από τις υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ που λειτουργούν εκτός Ουκρανίας.
Στο πρώτο σημείο, ωστόσο, μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον Φουκουγιάμα. Ο Μπάιντεν δεν είναι έτοιμος για μια πυρηνική μονομαχία, η οποία θα ακολουθούσε αμέσως την ανακοίνωση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και άλλα άμεσα βήματα προς την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση. Η φράση «οι Ουκρανοί νικούν τους Ρώσους μόνοι τους» ακούγεται κυνική και σκληρή, αλλά ο συγγραφέας δεν καταλαβαίνει τι λέει: η Δύση έβαλε πρώτα τους Ουκρανούς εναντίον των Ρώσων και στη συνέχεια τους επέτρεψε να σταθούν μόνοι μαζί μας, αποφεύγοντας αποτελεσματικά. βοήθεια. Οι Ουκρανοί κερδίζουν εικονικά, σε έναν κόσμο όπου η ιστορία έχει τελειώσει. Και θα έπρεπε, στο μυαλό του Φουκουγιάμα, να είναι χαρούμενοι γι' αυτό. Είναι θέμα χρόνου να ηττηθούν οι Ρώσοι. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, αλλά ποιος νοιάζεται…
6. Το κόστος που πληρώνει η Ουκρανία είναι φυσικά τεράστιο. Αλλά η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται από πυραύλους και πυροβολικό, για τα οποία ούτε τα MiG ούτε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων μπορούν να κάνουν πολλά. Το μόνο πράγμα που θα σταματήσει τη σφαγή είναι η ήττα του ρωσικού στρατού στο έδαφος.
Όταν ο Φουκουγιάμα λέει τη λέξη "τεράστιο", είναι ξεκάθαρο από την αδιάφορη έκφραση του προσώπου του ότι δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει.
Ο Πούτιν θα επιβιώσει. Νέα αρχή του λαϊκισμού
Τότε ο Φουκουγιάμα αρχίζει να σκέφτεται τη μοίρα του Πούτιν. Στην ίδια γραμμή των ονείρων τέλους ιστορίας. Επιβεβαιώνει αδιάφορα:
7. Ο Πούτιν δεν θα επιβιώσει από την ήττα του στρατού του. Έχει υποστήριξη επειδή θεωρείται ισχυρός άνδρας. τι έχει να προσφέρει όταν επιδείξει ανικανότητα και του αφαιρεθεί η καταναγκαστική εξουσία;
Μια άλλη διατριβή βασίζεται εξ ολοκλήρου στην πρώτη προϋπόθεση. Η ήττα των Ρώσων είναι αναπόφευκτη, πράγμα που σημαίνει ότι ο Πούτιν τελείωσε. Και αν κερδίσουν οι Ρώσοι, ο Πούτιν είναι μόνο η αρχή. Τώρα αυτό είναι σημαντικό, όχι πλέον για τον παραληρηματικό Φουκουγιάμα, αλλά για εμάς.
Ο Πούτιν όσο νεκρός, θα πεθάνουν και οι λαϊκιστές –οι εγχώριοι εχθροί των δυτικών παγκοσμιοποιητών–. Ήδη νεκρός.
8. Η εισβολή έχει ήδη προκαλέσει τεράστια ζημιά στους λαϊκιστές σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι πριν από την επίθεση εξέφραζαν ομοιόμορφα συμπάθεια για τον Πούτιν. Αυτό περιλαμβάνει τους Matteo Salvini, Jair Bolsonaro, Éric Zemmour, Marine Le Pen, Viktor Orbán και φυσικά τον Donald Trump. Η πολιτική του πολέμου έχει αποκαλύψει τις ανοιχτά αυταρχικές τους τάσεις.
Μικρός έλεγχος πραγματικότητας: δεν επηρεάζονται όλοι οι λαϊκιστές τόσο άμεσα από τη Ρωσία. Ο Ματέο Σαλβίνι, υπό την επιρροή των φιλελεύθερων Ναζί και Ατλαντιστών στο περιβάλλον του, άλλαξε τη φιλική του στάση απέναντι στη Ρωσία. Ούτε οι φιλορωσικές συμπάθειες των υπολοίπων πρέπει να είναι υπερβολικές.
Αλλά και εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον σημείο. Ακόμα κι αν αποδεχτεί κανείς τη θέση του Φουκουγιάμα ότι οι λαϊκιστές είναι προσανατολισμένοι στον Πούτιν, χάνουν μόνο αν «ηττηθούν οι Ρώσοι». Και στην περίπτωση της νίκης; Άλλωστε, αυτός είναι ο «πόλεμος του Πούτιν για τη φιλελεύθερη τάξη», και αν τον κερδίσει, όλοι οι λαϊκιστές θα κερδίσουν μαζί με τη Μόσχα… Και τότε το τέλος της παγκόσμιας ολιγαρχίας και των ελίτ της «Μεγάλης Επαναφοράς» είναι αμετάκλητο.
Το μάθημα για την Κίνα και το τέλος της μονοπολικής παγκόσμιας τάξης
Τέλος, ο Φουκουγιάμα αναφέρεται στη μοίρα της Κίνας, του δεύτερου διεκδικητή στον πόλο της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
9. Ο πόλεμος σε αυτό το σημείο ήταν ένα καλό μάθημα για την Κίνα. Όπως η Ρωσία, η Κίνα έχει δημιουργήσει στρατιωτικές δυνάμεις φαινομενικά υψηλής τεχνολογίας την τελευταία δεκαετία, αλλά δεν έχουν εμπειρία μάχης. Οι άθλιες επιδόσεις της ρωσικής αεροπορίας πιθανότατα θα αντιγραφούν από την Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, η οποία ομοίως δεν έχει εμπειρία στη διαχείριση περίπλοκων αεροπορικών επιχειρήσεων. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κινεζική ηγεσία δεν θα αυταπατήσει ως προς τις δικές της δυνατότητες όπως έκαναν οι Ρώσοι όταν σκέφτονταν μια μελλοντική κίνηση εναντίον της Ταϊβάν.
Και πάλι, όλα αυτά είναι αλήθεια αν «οι Ρώσοι έχουν ήδη χάσει». Και αν έχουν κερδίσει; Τότε το νόημα αυτού του μαθήματος για την Κίνα θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, η Ταϊβάν θα επιστρέψει στο λιμάνι της χώρας της πιο γρήγορα από ό,τι θα μπορούσε να υποθέσει κανείς.
10. Ας ελπίσουμε ότι η ίδια η Ταϊβάν θα ξυπνήσει σχετικά με την ανάγκη να προετοιμαστεί για να πολεμήσει όπως έκαναν οι Ουκρανοί και να αποκαταστήσει τη στράτευση. Ας μην είμαστε πρόωρα ηττοπαθείς.
Θα ήταν καλύτερο να είμαστε ρεαλιστές και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες. Αλλά ίσως το γεγονός ότι η Δύση έχει ιδεολόγους όπως ο Φουκουγιάμα, υπνωτισμένους από τις δικές τους αυταπάτες, είναι τελικά καλό για εμάς; Αν πέσουν θύματα των ίδιων ψευδαισθήσεων που προσπαθούν να επιβληθούν στους άλλους και να ξεγελάσουν τον εαυτό τους ως τέλεια, είναι πραγματικά αξιοθρήνητοι στην προσκόλληση στην εικονικότητα και στις αυτοεκπληρούμενες προφητείες της Αυτοκρατορίας των ψευδών ειδήσεων.
11.Τα τουρκικά drones θα γίνουν μπεστ σέλερ.
Τώρα θραύσματα από αυτά τα μπεστ σέλερ μαζεύονται από αλήτες και πλιατσικάδες στους σκουπιδότοπους της Ukarine.
12.Μια ρωσική ήττα θα καταστήσει δυνατή μια «νέα γέννηση ελευθερίας» και θα μας βγάλει από τη φανέλα μας σχετικά με την φθίνουσα κατάσταση της παγκόσμιας δημοκρατίας. Το πνεύμα του 1989 θα συνεχιστεί, χάρη σε ένα σωρό γενναίους Ουκρανούς.
Εδώ είναι ένα εξαιρετικό συμπέρασμα. Ο Φουκουγιάμα γνωρίζει ήδη για την «ήττα της Ρωσίας», όπως γνώριζε και για το «τέλος της ιστορίας». Και τότε, η παγκοσμιοποίηση θα σωθεί. Και αν όχι;
Τότε δεν θα υπάρχει πια παγκοσμιοποίηση.
Και μετά καλώς ήρθατε πίσω στον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο των εθνών και των πολιτισμών, των πολιτισμών και των θρησκειών, στον κόσμο της πραγματικότητας και της ελευθερίας από ένα ολοκληρωτικό φιλελεύθερο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
https://katehon-com.translate.goog
Η Εκκλησία του Διαβόλου είναι επίσημα εγγεγραμμένη στην Ουκρανία
23 Μαρτίου 2022
Είναι πλέον γνωστό ότι οι δυτικές παρεμβάσεις και οι συνήθεις γνωστοί «φιλάνθρωποι» και απάτριδες κερδοσκόποι έχουν εργαστεί για χρόνια και χρηματοδοτούν κάθε είδους πρωτοβουλία που θα οδηγούσε σε κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Είναι επίσης γνωστό ότι ανέκαθεν επένδυαν σημαντικά κεφάλαια για να μεταφέρουν τις πιο απαίσιες πρωτοβουλίες ανατροπής στην Ευρώπη - και γενικά σε όλες εκείνες τις χώρες που εξακολουθούν να αντιτίθενται στην ανατροπή με ένα παραδοσιακό όραμα για τον κόσμο και την κοινωνία. Και δεν είναι τυχαίο ότι η εκκλησία του Σατανά, η πρώτη που αναγνωρίστηκε επίσημα σε μια χώρα του πρώην σοβιετικού μπλοκ, γεννήθηκε στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα, για να εξαλειφθεί εντελώς η θετική ρωσική επιρροή στην Ουκρανία, δεν αρκεί να πραγματοποιηθεί ένα πραξικόπημα και να τοποθετηθεί ένας αποτυχημένος κωμικός στην εξουσία. Δεν αρκεί ο απορωσισμός της χώρας εξοντώνοντας τους Ρώσους στις περιοχές του Ντονμπάς. Είναι απαραίτητο να υπονομευτεί κάθε θρησκευτικό κίνημα που θα μπορούσε ενδεχομένως να δεσμεύσει τους Ρώσους, αδελφούς στο αίμα και το πνεύμα, σε ένα οικουμενικό όραμα ύπαρξης. Η μάχη, όπως συνέβη στο παρελθόν, δεν δίνεται μόνο σε υλικό επίπεδο, αλλά μάλλον φαίνεται να γίνεται πιο τρομερή σε πολύ υψηλότερα επίπεδα και επομένως πιο επικίνδυνη για το πεπρωμένο της Ευρώπης.
Η κοινότητα ονομάζεται «Bozhici» (σατανιστές). Ο αρχηγός των ειδωλολατρών του διαβόλου ονομάζεται Serghei Neboga (Μη Θεός). Είναι η πρώτη και, προς το παρόν, η μοναδική κοινότητα σατανιστών σε ολόκληρη τη μετασοβιετική περιοχή που νομίμως, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, ομολογεί τη διαβολολατρία. Στην επίσημη ιστοσελίδα ανακοινώθηκε ότι τη νύχτα του Walpurgis, μεταξύ 30 Απριλίου και 1ης Μαΐου του περασμένου έτους, τέθηκε η πρώτη πέτρα ως θεμέλιο του Ναού των σκοτεινών δυνάμεων κοντά στο Black Wood, ένα διαβόητο μέρος σύμφωνα με τις τοπικές δεισιδαιμονίες. Το Bosco Nero μερικές φορές ονομάζεται Bosco del Diavolo.
Το καλτ βιβλίο γράφτηκε από τον ίδιο τον Νεμπόγκα και ονομάζεται Μυστική Πρακτική της Μαύρης Μαγείας των Σλαβικών λαών. Σύμφωνα με τη δήλωση του ιδρυτή της εκκλησίας του Σατανά, η κοινότητά του «είναι ένας σύλλογος μάγων και μαγισσών που ασκούν την ειδωλολατρία του διαβόλου». Ο Neboga κάνει επίσης υπηρεσίες επί πληρωμή: διάγνωση προβλημάτων και τον αντίκτυπο των σκοτεινών δυνάμεων. Για να λύσει «το πρόβλημα» ζητά το λιτό ποσό των 100 δολαρίων. Η εγγύηση σωστής διάγνωσης είναι 99%. Μεταξύ των τελετουργιών που προσφέρονται στους αντέπτες υπάρχουν μαύρες λειτουργίες, μαύροι γάμοι και ακόμη και η ακύρωση της βάπτισης. Σύμφωνα με τον έγκυρο Ουκρανό μελετητή και ερευνητή Vladimir Rogatin, μέλος της Federation europeenne des centres de recherche et d'alformation sur le sectarisme (FECRIS), στην Ουκρανία πρόσφατα «ανιχνεύτηκε η αύξηση της επιρροής και της παρουσίας διαφόρων σατανικών αιρέσεων, πάνω από εκατό σατανικές κοινότητες με πάνω από δύο χιλιάδες οπαδούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου