Ἱστορικά, ἀπὸ αἰῶνες («Ἀνατολικὸ Ζήτημα»), ὅποτε οἱ σχέσεις Δύσεως καὶ Ρωσίας ἐπιδεινώνονται, ἡ θέσις τῆς Τουρκίας ἀναβαθμίζεται (ὡς ἀνάχωμα ἔναντι τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ καὶ ὑπονομευτής της) καὶ τῆς Ἑλλάδος ὑποβαθμίζεται. Καὶ τὸ ἀντίστροφο. Ἑπομένως, ὅποιος παίζει τὸ παιχνίδι τοῦ δυτικοῦ ἀντιρωσισμοῦ (μὲ πιὸ γελοῖο παράδειγμα τοὺς συγχρόνους «φιλελέδες», καθὼς ὁ ἀντιρωσισμὸς εἶναι ὁ φιλελευθερισμὸς τῶν ἡλιθίων, γιὰ νὰ ἀντιστρέψω παλαιὰ γνωστὴ ρῆσι γιὰ τὸν ἀντιαμερικανισμὸ καὶ τὸν σοσιαλισμό) παίζει ἐκ τῶν πραγμάτων τὸ παιχνίδι τῆς Τουρκίας.
Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι, ἀκόμη καὶ σὲ ἐποχὲς ὅπου ἡ χώρα εἶχε μόλις βγεῖ ἀπὸ τὸν Β' ΠΠ, ὁπότε καὶ ἐξ ἀνάγκης ἦταν δεμένη στὸ ἅρμα τῶν Ἀγγλοαμερικανῶν, πάντοτε ἐπεδίωκε νὰ ἀναδείξῃ ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκμεταλλευτῇ ἀκόμη τὴν ἰδιαίτερη θέσι της καὶ τὰ ἰδιαίτερα συμφέροντά της. Ὄντας μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως (γεωγραφικά, ἱστορικά, πληθυσμιακὰ - κάποιοι ἐσχάτως μόλις ἔμαθαν τοὺς Ἕλληνες τῆς Μαριούπολης...), βρισκόμασταν μεταξὺ τῶν πυρῶν καὶ τῶν δύο, ἀλλὰ μπορούσαμε νὰ ἀποτελέσουμε καὶ δίαυλο ἐπικοινωνίας καὶ συνεργασίας τῶν δύο κόσμων. Ἤδη ἐπὶ Μαρκεζίνη ξεκίνησε μιὰ ἑλληνορωσικὴ προσέγγισις, ἐπὶ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ ἀργότερα (καὶ πρίν, καὶ μετὰ τὸ 1974· μικρὸς θυμοῦμαι τὴν ἐπίσημη ἐπισκεψι Μπρέζνιεφ στὴν Ἀθήνα, σὲ πολὺ φιλικὸ κλῖμα). Ποτὲ ἡ Ἑλλὰδα δὲν ταυτιζόταν μὲ τὴν Δύσι, καίτοι δὲν ἀμφισβητεῖτο φυσικὰ ἡ στρατηγικὴ θέσις καὶ οἱ συμμαχίες τῆς χώρας. Ἐπὶ Ἀνδρέα ἐπίσης, φυσικά. Θυμᾶστε τὶς συμφωνίες μὲ Ζίφκοφ τῆς Βουλγαρίας καὶ Ἄσαντ τῆς Συρίας, ὅταν βρεθήκαμε στὰ πρόθυρα πολέμου μὲ τοὺς Τούρκους; (Ναί, ἦταν ἀπὸ τοὺς καλοὺς χειρισμοὺς τοῦ Ἀνδρέα· μὴν ἁρπάζεστε, ἀγαπητὰ κομματόσκυλα.) (Στὰ προηγούμενα δὲν ἀνέφερα κἂν Παπάγο καὶ Γρίβα-Διγενῆ, ποὺ ἔκαναν ὁλόκληρο πόλεμο στοὺς Ἄγγλους στὴν Κύπρο, καίτοι προέρχονταν ἀπὸ τὸ ἀγγλικὸ στρατόπεδο.) Καὶ φτάνουμε στὸν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ταυτίστηκε μὲ τὴν ἔξαλλη πολεμοκάπηλη ἀντισερβικὴ πολιτικὴ (καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες σχεδόν, πλὴν σεσημασμένων ἐξαιρέσεων, ἀρνούμασταν νὰ καταπιοῦμε τὴν δυτικὴ προπαγάνδα), ὄχι μόνο διατηροῦσε καλὲς σχέσεις καὶ διαρκῆ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Σέρβους, Κάρατζιτς-Μλάντιτς, καὶ τὸν Μιλόσεβιτς, ἀλλὰ κατάφερε νὰ φέρῃ καὶ τοὺς ἀντιμαχομένους στὴν Βουλιαγμένη καὶ νὰ ἐπιτύχῃ εἰρηνευτικὴ συμφωνία (μπαίνοντας στὸ μάτι, ὅπως φαίνεται, τῶν γερακιῶν τῶν ΗΠΑ), πρὶν ὑπαναχωρήσῃ δυστυχῶς ὁ Κάρατζιτς.
Ἐτοῦτος, συγγνώμη, οὔτε γιὸς τοῦ πατέρα του δὲν εἶναι (μεταφορικῶς). Στὴν πρεμούρα τους νὰ παπαγαλίζουν τὸ ποιηματάκι τοῦ ΝΑΤΟ, ἀκοῦμε Ἑλλαδίτες καὶ Κυπρίους ἀκόμη πολιτικοὺς νὰ μιλοῦν γιὰ τὴν «πρώτη ἐπίθεσι κατὰ εὐρωπαϊκῆς χώρας μετὰ τὸν Β' ΠΠ», ἀγνοῶντας ὄχι τὴν Γιουγκοσλαβία, ἀλλὰ κι αὐτὴν τὴν Κύπρο! Τραγικό, άπογοητευτικό, καὶ ἐπικίνδυνο.
Ξανά: Ὅποτε οἱ σχέσεις Δύσεως καὶ Ρωσίας ἐπιδεινώνονται, ἡ θέσις τῆς Τουρκίας ἀναβαθμίζεται, καὶ τὸ ἀντίστροφο. Ἑπομένως, ὅποιος παίζει τὸ παιχνίδι τοῦ δυτικοῦ ἀντιρωσισμοῦ, παίζει ἐκ τῶν πραγμάτων τὸ παιχνίδι τῆς Τουρκίας.
Ἡ προσέγγισις Δύσεως καὶ Ρωσίας φαινόταν ὅτι θὰ προχωρήσῃ μετὰ τὴν πτῶσι τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος (ἀλλὰ τὸ βαθὺ κράτος τῶν ΗΠΑ, ἐξέλαβε τὸ πρᾶγμα ὡς εὐκαιρία καννιβαλισμοῦ τῶν ἀπομειναριῶν τῆς ΕΣΣΔ (περίοδος Γιέλτσιν) καὶ ἐπεκτάσεως τοῦ ΝΑΤΟ), ἀλλὰ καὶ ξανὰ κατὰ τὶς ἀρχὲς τῆς τῆς περιόδου Τράμπ. Τοῦ Τράμπ, ὁ ὁποῖος, συμπαθὴς ἢ ἀντιπαθής, εἶχε ἐπαναφέρει τὴν πολιτικὴ της μὴ ἐπεμβατικότητος καὶ μὴ ἐπεκτατικότητος τοῦ παλαιοῦ ἀμερικανικοῦ συντηρητισμοῦ ἀλλὰ καὶ τῶν λιμπερτάριανς (ὄχι τῶν νεοσυντηριτικῶν, neocons, τῶν γερακιῶν ποὺ λέμε), ἐπὶ τῇ βάσει κοινῶν στρατηγικῶν συμφερόντων, τουτέστιν τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπισι τῆς ἰσλαμικῆς τρομοκρατίας, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀντίβαρο ἔναντι τῆς Κίνας - τοῦ κατὰ πολλοὺς νο1 γεωστρατηγικοῦ ἀντιπάλου τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Δύσεως στὸ μέλλον. Ὅμως τὸ βαθὺ κράτος (neocons, στατοκρατικὸ κατεστημένο) καὶ τὰ ἐπιτελεῖα τῶν Δημοκρατικῶν εἶχαν ἄλλα σχέδια, καὶ γιὰ νὰ ἐξαναγκάσουν τὸν Τρὰμπ σὲ ὑπαναχώρησι (ἐὰν ὄχι νὰ τὸν καθαιρέσουν) κατασκεύασαν τὴν ἐξωφρενικὴ θεωρία συνωμοσίας ὅτι ὁ Τρὰμπ ἦταν... πράκτορας τοῦ Πούτιν. (Καὶ μετὰ λέμε γιὰ τοὺς «ψεκασμένους»... Λεπτομέρειες τῆς χαλκεύσεως αὐτῆς τῆς θεωρίας συνωμοσίας βγῆκαν στὸ φῶς μὲ τὴν δικαστικὴ διερεύνησι ποὺ ἀκολούθησε.)
Ἔτσι, καὶ ἐξανάγκασαν τὸν Τρὰμπ σὲ ὑπαναχώρησι (καὶ τελικῶς τὸν ἀνέτρεψαν, ἐκμεταλλευόμενοι καὶ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ), καὶ προώθησαν τὰ σχέδια ἐπεκτάσεως τοῦ ΝΑΤΟ πρὸς ἀνατολὰς καὶ στραγγαλισμοῦ τῆς Ρωσίας, ὁδηγοῦν τὴν Εὐρώπη ἂν ὄχι σὲ νέα χρεωκοπία σίγουρα σὲ πλῆρη ἐξάρτησι ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, καὶ ὁδηγοῦν ἐνδεχομένως τὴν Ρωσία στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Κίνας - τὸ μοιραῖο λάθος γιὰ τὴν Δύσι, σύμφωνα μὲ πολλοὺς δυτικοὺς ἀναλυτὲς (γιὰ τὴν Δύσι, ὄχι γιὰ ἐμένα! ἴσως νὰ εἶναι μιὰ κάποια λύσις, λέγω ἐγώ!)
(Κυκλοφόρησαν εὐρέως στὸ μὴ ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸν ΣΚΑΪ καὶ τὴν Βαν-ντερ-τέτοια Διαδίκτυο, ἄρθρα ὅπως τὰ «προφητικὰ» ἐκεῖνα τοῦ Κίσινγκερ, τοῦ Μερσχάιμερ, τοῦ Κονδύλη κ.ἄ. (προφανῶς ὄχι... πρακτόρων τοῦ Πούτιν), τὰ ὁποῖα ἐπικρίνουν τὴν ἀχόρταγη ἐπέκτασι τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τὸν στραγγαλισμὸ τῆς Ρωσίας, καὶ προβλέπουν τὰ σημερινά. (Θὰ τὰ ἀναδημοσιεύσω στὰ σχόλια, καὶ σὲ ἑπόμενα πόστ, ὅπως καὶ κάποια σχετικὰ μὲ τὴν Κίνα.) Ὅπου καμμία σχέσι δὲν ἔχει ἐὰν ὁ Πούτιν εἶναι Χίτλερ ἢ Μητέρα Τερέζα. Στὶς διεθνεῖς σχέσεις συγκεκριμένες πολιτικὲς ἔχουν συγκεκριμένα ἀποτελέσματα.)
Καὶ ἔτσι φτάσαμε στὰ σημερινά, τὰ ὁποῖα εὐχόμεθα νὰ μὴν ὁδηγήσουν σὲ χειρότερα. Καὶ δὲν ξέρουμε ποῦ θὰ ὁδηγήσουν, ἀλλὰ μέχρι τότε δὲν καταπίνουμε τὴν προπαγάνδα σας ἀμάσητη. Σᾶς ἔχουμε ἤδη δεῖ στὴν Γιουγκοσλαβία, στὸ Ἰράκ, στὸ Ἀφγανιστάν, στὴν Συρία, στὴν Λιβύη, στὸν Καύκασο... χιλιοπαιγμένο τὸ ἔργο, καὶ τὰ κατορθώματά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου