ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΑΤΣΑΤΖΙΔΙΚΟ ΜΠΑΡΜΠΑ

 

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ

....,H παροιμία “Η πίστις μπορεί να μετακινήσει βουνά” εδράζεται στις επιγνώσεις τής σύγχρονης θεωρητικής φυσικής. Όταν παρουσιάζονται κάποιοι μπαρμπάδες τής πλάκας, που η αδιάκοπη προβολή τους από τα μαζικά μέσα έχει επιβάλλει στην μέση αντίληψη ως υποτιθέμενους “ειδήμονες”, είναι επόμενο από τις αρλούμπες, που αυτοί με ύφος ειδικού δέκα καρδιναλίων διατυπώνουν, να επέρχεται μια αρνητικού χαρακτήρα διαμόρφωση των πεδίων πληροφορίας, που συμμετέχουν στην διαμόρφωση καταστάσεων. Αλλά τα εμφυτεύματα, που έντεχνα προωθούνται μέσω προβλέψεων και προφητειών κάθε είδους, δεν αποσκοπούν μόνον στην διαμόρφωση τού συλλογικού ασυνείδητου, στοχεύοντας στην έμμεση διαμόρφωση απτών δεδομένων μέσω αυτού τού τρόπου. Με βάση την κοινωνική μηχανική και την εφαρμογή των κανόνων τής μαζικής ψυχολογίας, επιδιώκεται εξ ίσου να προξενηθεί στην μέση κοινωνική συνείδηση απογοήτευση και ηττοπάθεια, παρουσιάζοντας την κυριαρχία τής διαβρωμένης εξουσίας, όχι μόνο ως μη επιδεχόμενη την όποια αμφισβήτηση, αλλά ότι αυτή συνεπικουρείται και από τις κοσμικές πλανητικές επιρροές, καταλήγοντας εν τέλει στο σαθρό συμπέρασμα, ότι ο εξουσιασμός αποτελεί απαράβατη ανθρώπινη μοίρα και ότι η εξουσία επιβάλλεται από θεού, για το καλό μάλιστα των ανθρώπων, όπως το γελοίο σλόγκαν, που προβάλετο παλαιότερα, τής λεγόμενης “από θεού βασιλείας”. Οι “κύριοι” αυτοί συγχέουν τις πλανητικές επιρροές με την πλάνη που κυριαρχεί στην κεφάλα τους, ότι με το να γίνονται σφουγγοκωλάριοι τού κάθε κυβερνητικού απατεώνα, εξυπηρετούν τα ατομικά τους συμφέροντα, εκμεταλλευόμενοι μια πλαστή και ψευδεπίγραφη αυθεντία, που τούς οικοδόμησαν τα μαζικά μέσα εξαπάτησης, τα πρωινάδικα τής αποβλάκωσης και οι λάιφ στάιλ φυλλάδες τής φιλάρεσκης κοινωνικής ανοησίας. 

  Κάποιοι από αυτούς, ενώ στερούνται ολοσχερώς ουσιαστικών γνώσεων γεωπολιτικής και χωρίς να έχουν ουδέποτε εγκύψει πάνω στην σοβαρή μελέτη τής ιστορίας, έχοντας διαβάσει τυχάρπαστα κάποιο βιβλίο τού David Icke, ή έχοντας παρακολουθήσει ευκαιριακά κάνα δυο βίντεο συνωμοσιολογικού περιεχομένου, χωρίς όμως να ανησυχούν στο ελάχιστο για το ανθρώπινο δράμα, ή να συμπάσχουν για την κατάντια των κοινωνιών, εξαπολύουν φανφάρες περί “εξουσιαστών” και τοιαύτα, με στόχο να σχηματίσουν ένα υποτιθέμενο θετικό κοινωνικό προφίλ και μια φρούδα φιλολαϊκή αύρα. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνουν, να εξαπατούν και έντιμους διαχειριστές ιστοσελίδων, που τούς καλούν σε συνεντεύξεις, με τις οποίες μεταδίδουν κατάμαυρες προοπτικές, μεταθέντας την όποια καλυτέρευση των καταστάσεων σε απόμακρους χρονικά καιρούς, σαν να ήσαν αυτοί εις θέση να επισκοπούν επ' ακριβώς ένα μέλλον σε βάθος χρόνου, το οποίον θα συμβεί απαράβατα με τον τρόπο που αυτοί προλέγουν, ως να ήταν το μέλλον εκ προοιμίου δεδομένο και αυτοί οι αδιαμφισβήτητοι επίσκοποί του, με ανάλογο τρόπο, που χειρίζονται το κομπολογάκι στην τσέπα τους. Στα ξενέρωτα πρόσωπά τους κυριαρχεί η διάχυτη υπέρμετρη φιλαρέσκεια και διεγείρονται νομίζοντας ότι απέκτησαν κύρος, με το χειροκρότημα από κάποιες κυράτσες, που η καραμπογιά στα μαλλιά τους, οι ψεύτικες βλεφαρίδες, και τα έξωμα καταργούν πάσα έννοια αισθητικής, στα πλαίσια μιας κοινωνίας βλαχαδερών, που ροκάνισαν κάθε απομεινάρι παραγωγικού και κοινωνικού ιστού, για να αισθάνονται στα πλαίσια μιας κοινωνίας, που δυναστεύεται ταυτοχρόνως από την φτώχεια και το φτηνιάρικο κιτς, ως αποθήκη ψυχών τής δήθεν πολιτισμένης ευρώπης, στην οποία οδήγησαν την Ελλάδα πολιτικοί μαντράχαλοι και αλήτες, όπως ο γέρος καραμάν αλής, ο παπαντρέας και τα παραπαίδια τους.

  Αφορμή για την παρούσα αναφορά, είναι η μπούρδα, που πέταξε ο υποτιθέμενος πάπας της αστρολογίας στην Ελλάδα Κώστας Λεφάκης, σε εκπομπή τού γνωστού για την “αντικειμενικότητα” και το “κύρος” του τηλεοπτικού σταθμού sky, σε συνέντευξη στον γιώργο αυτιά με προβλέψεις για το 2022. Στα πλαίσια αυτών των προβλέψεων ισχυρίστηκε ο γνωστός “αστρολόγος”, ότι η επανεκλογή τού κυριάκου μητσοτάκη είναι πολύ πιθανή κατά το έτος 2022, επειδή αυτός ανήκει στο ζώδιο των ιχθύων και κατά την διάρκεια τού έτους η παρουσία τού Δία εκεί θα σχηματίσει σύνοδο με τον πλανήτη Ποσειδώνα. 

https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/provocateur/1046030_kamia-sotiria-o-gaytias-rotaei-ton-astrologo-klefaki-gia

  Νομίζω, ότι δεν χρειάζεται να έχει κάποιος τις παραμικρές γνώσεις αστρολογίας, ώστε, γνωρίζοντας την πλήρη απαξίωση τής εν λόγω θλιβερής και άκρως μοιραίας μαριονέτας στην συνείδηση τής ελλαδικής κοινωνίας, να θεωρεί μια τέτοια “πρόβλεψη” τελείως εξωπραγματική. Η συντριπτική πλειοψηφία των δεκάδων σχολιαστών στην ανάρτηση τής σχετικής είδησης στην ιστοσελίδα pronews.gr, αναφέρθηκε στον Κώστα Λεφάκη με τους πλέον απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, αποδίδοντας αυτήν υποτιθέμενη πρόβλεψη σε σκόπιμο γλύψιμο τής εξουσίας και στα βοθροκάναλα, λόγω τής μόνιμης προβολής, που τυγχάνει αυτός από αυτά. Αυτή η μπούρδα αποτελεί, κατά την γνώμη εν ψυχρώ φτύσιμο στο πρόσωπο τής καταβασανισμένης από την παρούσα “κυβέρνηση” ελλαδικής κοινωνίας. Βεβαίως η συντριπτική πλειοψηφία στην Ελλάδα έχει κατανοήσει πλέον στο πετσί της, ότι οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν ξεκάθαρα και εν ψυχρώ προσχηματικό χαρακτήρα, μέσω τής μόνιμης καλπονοθείας, που επιβάλλεται μέσω της singular logic, έστω κι αν τα λογής κόμματα με υποτιθέμενο “πατριωτικό” πρόσημο, που ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο, προωθούν την παραπληροφόρηση, ότι θα μπορούσε να αλλάξει το καθεστώς μέσω των εκλογών. Φυσικά μέσω καλπονοθείας μπορεί να εκλεγεί ακόμη και ο φούφουτος πρωθυπουργός, δίνοντας γη και ύδωρ στα σχέδια τής φυσικής εξόντωσης τού Ελληνικού λαού και τής ολοκληρωτικής καταστροφής τής χώρας. Θα ήταν όμως τελείως ηλίθιο και αυτοκαταστροφικό για αυτούς που κινούν στα παρασκήνια τα νήματα τής εξουσίας, να προωθήσουν εκ νέου την ίδια ολοκληρωτικά πλέον ξεφτισμένη μαριονέτα με την κλίκα του, αφού προηγουμένως την ξεζούμισαν μέχρι την τελευταία σταγόνα εγκληματικής πολιτικής, που συχαίνεται πλέον η συντριπτική πλειοψηφία τής κοινωνίας. Το σύνθημα που κυριαρχεί πλέον σε όλους τούς χώρους και με κάθε ευκαιρία ενάντια στο πρόσωπο τού κυριάκου μητσοτάκη, νομίζω ότι αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο σε όλη την διάρκεια τής παγκόσμιας εμπειρίας. Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποια άλλη περίπτωση απαξίωσης ανθρώπου σε τέτοιο βαθμό, που φέρει δημόσια ιδιότητα.

   Θα μπορούσε βεβαίως να ισχυρισθεί κάποιος, ότι ο οποιοσδήποτε αστρολόγος οφείλει να εκθέτει αυτά, που εντοπίζει ότι προεικάζει η ερμηνεία των κοσμικών δεδομένων συμφώνως προς την ερμηνευτική κρίση του, ασχέτως εάν αυτά είναι δυσάρεστα ή ευχάριστα στον οποιονδήποτε. Αυτή όμως η γενικά ισχύουσα αρχή, όσο αναμφισβήτητη και εάν είναι, δεν μπορεί να εφαρμόζεται χωρίς συγκεκριμένο έλεγχο τής όποιας πρόβλεψης, ώστε να διαπιστωθεί, εάν πράγματι τα όσα ισχυρίζεται ο καθείς, που προβαίνει σε μια αστρολογική πρόβλεψη, στηρίζονται σε ουσιαστική ερμηνεία κοσμικών δεδομένων, ή αποτελούν σκόπιμη και συνειδητή παραπληροφόρηση, που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση ρυπαρών σκοπιμοτήτων. Και επειδή τυχαίνει να μην περίμενα μια ολόκληρη ζωή από τον κάθε Λεφάκη, να με ενημερώσει σχετικά με τις στοιχειώδης αρχές και τεχνικές τής αστρολογίας, θεωρώ, ότι η διαστρέβλωση των κοσμικών δεδομένων που επιχείρησε αυτός στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι τόσο χονδροειδής, που δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επαγγελματικό αστέρι σε αυτόν τον τομέα, για να καταδείξει την ρυπαρή σκόπιμότητά της. Αρκεί βεβαίως να εφαρμοσθούν με συνέπεια οι βασικές διαδικασίες, που αποτελούν στοιχειώδη προϋπόθεση στην διαδικασία μιας πρόβλεψης. Πριν όμως θέσω υπό εξέταση αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα, δηλαδή τις κοσμικές επιρροές αστρολογικού χαρακτήρα, που πω να επενεργήσουν στον κυριάκο μητσοτάκη κατά την διάρκεια τού 2022 μέσω τής δικής μου αστρολογικής προσέγγισης βάσει εκείνων των δεδομένων τού γενέθλιου χάρτη του, που είναι γνωστά στην δημοσιότητα, θα εκθέσω προηγουμένως ποιες είναι κατά την εκτίμησή μου οι βασικές αρχές και προϋποθέσεις, που είναι αναγκαίον να εφαρμόζονται στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης αστρολογικής πρόβλεψης. Με στόχο να καταστούν τα όσα ακολουθούν ως ένα βαθμό κατανοητά και από φίλους και φίλες, που δεν έχει τύχει να έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα με την αστρολογία. Οπωσδήποτε, δεν τυγχάνω ειδικός τού είδους. Ασχολούμαι όμως επί 42 έτη με την αστρολογία, έχοντας μελετήσει και εφαρμόσει στην πράξη πληθώρα σχετικών συγγραμμάτων, κυρίως για λόγους προσωπικής επιβίωσης. Το πεπρωμένο με έθεσε συχνά μπροστά σε σημαντικές δυσκολίες, τις οποίες προσπάθησα να χειριστώ πολύπλευρα, στηριζόμενος και σε μεθόδους, που δεν έχουν μονόπλευρα βάση στην νοησιαρχία. Θεωρώ την βοήθεια, που άντλησα από τέτοιου είδους τεχνικές, πολύ χρήσιμη με βάση την προσωπική μου εμπειρία. Επειδή σε κάποιες περιπτώσεις μού ζητήθηκε η συνδρομή μου σε προβλήματα, που αντιμετώπιζαν άλλοι, θεωρώ, ότι οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις μου πιστοποιήθηκαν στην συνέχεια από τις εξελίξεις σε πλείστες περιπτώσεις. Πάντοτε εμμένω στην διαπίστωση, ότι ποτέ το μέλλον δεν είναι δεδομένο. Ο χειρισμός των προκλήσεων από τον κάθε άνθρωπο, είναι αυτό που διαμορφώνει τα δεδομένα. Μελετώντας όμως τα κοσμικού χαρακτήρος ερεθίσματα και γνωρίζοντας ως ένα βαθμό την ιδιοσυγκρασία αυτών που τούς αφορούσαν, μπορούσα κατά κανόνα να εξάγω κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, ποιες λανθασμένες επιλογές θα μπορούσαν να αποφευχθούν, εάν δινόταν η κατάλληλη προσοχή, καθώς και ποιες επιλογές θα ήταν δυνατόν να αποδώσουν καλύτερα.

 

2. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ. 

  Πριν αναφερθώ στην φύση τής αστρολογίας ως τέχνης, επιθυμώ να καταθέσω την άποψή μου, σχετικά με αυτό που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η αστρολογία, παρόλο που συχνότατα πολλοί θεράποντες της διαδίδουν μια τέτοια εσφαλμένη αντίληψη. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν γενικά και στην Ελλάδα ειδικότερα, σοβαροί επαγγελματίες τού είδους, που εγκύπτουν επάνω στο αντικείμενο τής ενασχόλησής τους με υπευθυνότητα και σύνεση, διαθέτοντας συχνά ένα ευρύ αισθητήριο και σχετικές γνώσεις σε τομείς, που άπτονται τής αστρολογίας, όπως η ψυχολογία, η κοινωνιολογία, η ιστορία, οι πολιτικές επιστήμες, η φιλοσοφία, η θρησκειολογία και η θεωρητική φυσική. Αυτοί όμως αποτελούν μάλλον την μειοψηφία, μεταξύ ενός πλήθος ενασχολούμενων με το θέμα, που έχοντας ενημερωθεί για κάποιους βασικούς κανόνες σχετικά με την ποιότητα των αστρολογικών σταθερών και μεταβλητών παραγόντων και των μεταξύ τους συσχετισμών, θεωρούν, ότι με την μηχανιστική και συνταγογραφημένη επιφανειακή χρήση αυτών δύνανται να επισκοπούν αυτά, που για τον καθημερινό άνθρωπο ανήκουν στην σφαίρα τού μη επιστητού αναφορικά με την πρόγνωση τού μέλλοντος, ή την ανάλυση τής προσωπικότητος ενός ατόμου ή φαινομένου βάσει τού γενέθλιου χάρτη του (ωροσκόπιο). Η αντιλήψεις, που δεν εμβαθύνουν στο μύχιο νόημα τής αστρολογίας χαρακτηρίζονται από μια κοινή προσέγγιση. Αυτές στηρίζονται στην βάση, ότι οι κινήσεις των πλανητών και τα γενικότερα δρώμενα σε κοσμικό επίπεδο καθορίζουν μονοσήμαντα τις εξελίξεις, ενώ τα ανθρώπινα υποκείμενα είναι εκτεθειμένα σε αυτές, έχοντας ως μόνη δυνατότητα να προσαρμοστούν με τον ένα ή άλλο, σκόπιμο ή λιγότερο σκόπιμο τρόπο σε αυτές τις άνωθεν δεδομένες επιρροές. Υπό αυτήν την έννοια, ο εν τέλει καθοριστικός παράγων στην διαμόρφωση τού μέλλοντος είναι τα κοσμικά δεδομένα, οι πλανητικές κινήσεις, ως απαράβατα εκ φύσεως δεδομένα, ενώ το ανθρώπινο υποκείμενο έχει την δυνατότητα μόνον να αντιδρά σε αυτά, χωρίς να μπορεί να τα καθορίσει, αλλά μόνον προσδιορίζοντας την φύση τους, έχει την δυνατότητα να προσαρμόσει τα πεπραγμένα του, σε αυτά που τού προδιαγράφει το "ριζικό" ή η "μοίρα" του. Παρόλο, που την αναβίωση τής αστρολογίας κατά την περίοδο τής Αναγέννησης, ως εν πολλοίς ξεχασμένης αρχαίας τέχνης κατά την σκοτεινή περίοδο τού μεσαίωνος, επανέφεραν στην επιφάνεια οι αλχημιστές, που είχαν μια άκρως δυναμική και μη μηχανιστική αντίληψη για το σύμπαν και τον συσχετισμό του, τόσο με τον μεσόκοσμο (που είναι η διάσταση που εκδηλώνεται ο ανθρώπινος βίος και είναι προσιτή στις άμεσες ανθρώπινες αντιληπτικές ικανότητες) όσο και με τον μικρόκοσμο, η περαιτέρω εξέλιξη και χρήση τής αστρολογίας ακολούθησε εν πολλοίς το μηχανιστικό μοντέλο τής νοησιαρχίας, που γρήγορα επικράτησε ως στενωπός των αντιλήψεων, παραμερίζοντας τον ευρύ ορίζοντα, που καθιέρωσε η Αλχημία. Και μπορεί μεν οι αμφισβητούντες την ισχύ τής αστρολογίας να αποδίδουν στούς θιασώτες της διαθέσεις αντιεπιστημονικού τσαρλατανισμού, στην ουσία όμως αυτοί δεν είναι οι μόνοι, που υπόκεινται στην θυμαπάτη μιας στενά μηχανιστικής αντίληψης για την επιστήμη, την οποία συνταυτίζουν με ένα ανύπαρκτο "ρεαλισμό", που η ίδια η εξέλιξη των επιστημών έχει απορρίψει τουλάχιστον από τις αρχές τού περασμένου αιώνα. Ακόμη και η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που ασχολούνται με την αστρολογία, υπόκεινται ως τέκνα, που διαμορφώνει το κυρίαρχο πνεύμα που επικρατεί στην εποχή τους, σε μηχανιστικές αντιλήψεις αιτίου και αιτιατού, όπου οι συσχετισμός αυτών των δυο συντελείται στην άμεσα προσλαμαβανόμενη επιφάνεια των πραγμάτων. Σύμφωνα με την ξεπερασμένη πλέον αντίληψη τού Γάλου φιλοσόφου και μαθηματικού Ντε Κάρτ (René Descartes) που διατύπωσε στο έργο του "Πραγματεία Περί τής Μεθόδου" ("Discours de la méthode") ως πραγματικό μπορεί να θεωρείται μόνον αυτό, που είναι δυντόν να αναπαράγεται πειραματικά και να περιγράφεται μέσω των μαθηματικών. Σύμφωνα με αυτήν την παιδαριώδη αντίληψη, που απολυτοποιεί στο έπακρο τις ανθρώπινες αντιληπτικές και γνωστικές δυνατότητες και ικανότητες κάθε χρονικής εποχής, ταυτίζοντας το εν τέλει πραγματικό με αυτό που είναι δυνατόν να γίνεται εκάστοτε επιστητό, διερευνήσιμο και κατανοητό, έχει ως συμπερασματική συνέπεια, ότι η πραγματικότητα οφείλει να μεταβάλεται συνεχώς, σύμφωνα με την εξέλιξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων να κατανοεί κάποια από τα εν μέρει δεδομένα της πραγματικότητος και αυτό ως κάποιον βαθμό. Η καρτεσιανή αντίληψη περί “πραγματικότητος” δεν είναι κάτι διαφορετικό από αυτό, που ονομάστηκε στην φιλοσοφία “αντικειμενικός υποκειμενισμός”. Ότι δηλαδή πραγματικό είναι αυτό, που εγώ μπορώ κάθε φορά να πιστοποιήσω ως υφίσταται, ή όπως περιπαικτικά διακωμώδησε ο Μολιέρος με την φράση. “Έτσι είναι, εφόσον έτσι επιθυμείτε”. 

 

 

Ο πολύ σημαντικός μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός επιστήμων Pierre-Simon Laplace έδωσε μιαώθηση μέχρι το έπακρο στις μηχανιστικές αντιλήψεις περί σύμπαντος κατά το πρώτο ήμισυ τού 19ου αιώνα. Στην φάση, που εξέλιξη τής μηχανικής έθετε τις βάσεις για την αλματώδη τεχνολογική πρόοδο, που έλαβε χώρα εκείνη την περίοδο, ο Laπlace πέρα από την αναμφισβήτητη προσφορά και συμμετοχή του σε αυτήν την διαδικασία, προώθησε ως γνήσιο πνευματικό τέκνο τής εποχής του την θεώρηση τού κόσμου ως ένα “ρολόι”, διατυπώνοντας την θέση, ότι η αυστηρή σχέση των αιτίων και αιτιατών που κυριαρχεί στο σύμπαν, έχει σε τέτοιο βαθμό απόλυτα μηχανικό χαρακτήρα, που εάν γνώριζε κάποιος τις αρχικές συνθήκες τού σύμπαντος και ΄την λειτουργία των βασικών νόμων, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να υπολογίσει την όποια εξέλιξη μέσα σε  αυτό. Αυτή η πλήρης υποταγή των εξελίξεων σε αντικειμενικούς παράγοντες, εξοστρακίζει πλήρως από τις ζυμώσεις μέσα στον χρόνο την δράση των όποιων υποκειμένων, ανάγοντας αυτά σε πλήρη υποχείρια εξωγενών πραγματιστικών δυνάμεων, που απαράβατο πεπρωμένο τους είναι, να υποστούν αυτά με παθητικό τρόπο τις συνέπειες τής δράσης ή επίδρασης αυτών των δυνάμεων. Αυτή η τελεολογία, η οποία, δεν ελαχιστοποιεί απλά την πρωτοβουλία των υποκειμένων στην διαδικασία τού γίγνεσθαι, αλλά την αρνείται ολοσχερώς, είναι μια μοιρολατρική θεώρηση, που θεωρεί ως μόνη δυνατότητα την υποταγή των υποκειμένων σε αντικειμενικούς παράγοντες. Πρόκειται για μια ακραία υλιστική θεώρηση, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος είναι δέσμιος των υλικών συνθηκών τής ζωή του, χωρίς να είναι σε θέσει να αντεπενεργήσει στην διαδικασία τού γίγνεσθαι μέσω τής συνείδησης και τής θέλησής του. Ο άνθρωπος παραμένει αγόμενο και φερόμενο ενεργούμενο ενός πεπρωμένου, που καθορίζεται από αντικειμενικούς παράγοντες, που βρίσκονται έξω από αυτόν και που τον οδηγούν με κάθε βήμα του να βιώνει την μια προκαθορισμένη κατάσταση μετά την άλλη, χωρίς να μπορεί να μεταβάλλει τίποτε ουσιαστικό σε αυτήν την προκαθορισμένη ετερονομία. Πρόκειται για μια σαφή εξουσιαστική αντίληψη τής ζωής και τού πεπρωμένου, βάσει τις οποίας ο άνθρωπος καλείται να προσαρμοστεί στις έξωθεν επιβεβλημένες επιρροές, εάν επιθυμεί να βιώσει χωρίς ατελέσφορες τριβές το πεπρωμένο του, με αμφισβητήσεις, που δεν μπορούν να οδηγήσουν πουθενά. Ένα μοιρολατρικό σύστημα, που σκλαβώνει την ανθρώπινη νόηση και φαντασία μέσα στα όρια ενός απαράβατου κισμέτ, εγκλεισμένος στο οποίο ο άνθρωπος είναι ο τελευταίος, που θα μπορούσε βάσει των επιλογών και πρωτοβουλιών του να αλλάξει κάτι στην προοπτική τού βίου του, αποτελεί ακριβώς την βάση τής εξουσιαστικής νοοτροπίας και είναι ίσως το βασικότερο σύστημα για την νοητική χειραγώγηση τού ανθρώπου στην διαδικασία προσαρμογής. 

  Τέτοιου είδους τελεολογική νοοτροπία, που στηρίζεται στην πλήρη ετερονόμηση τής ανθρώπινης ζωής χαρακτηρίζει πλείστους όσους αγάδες τής αστρολογικής πρόβλεψης και ερμηνείας. Ταμπουρωμένοι πίσω από ταμπέλες και έτοιμα σχήματα, προσπαθούν να εφαρμόσουν αυτήν την υψηλά διαισθητική τέχνη, που σύμφωνα με τις επιγνώσεις των αλχημιστών είναι ιερή και όχι πρακτικό καλαμπαλίκι στην δικαιοδοσία τού κάθε κάθε αυτοεπαιρόμενου χαβαλέ, που πουλάει φύκια με το αζημίωτο, κάνοντας επιφανειακή και μηχανιστική των κανόνων και εμπειριών της, χωρίς να χαμπαρίζει την ουσία της, που δεν είναι άλλη από την ουσία τής ζωής σε μια πολύ βαθιά απεικόνισή της στην σφαίρα των υπό εξέλιξη συμβόλων. Συνήθως προεικάζουν αυτοί ζοφερές εξελίξεις, μέσω υποτιθέμενων προγνώσεων, που δεν αποτελούν αυτές παρά εξωτερίκευση τής εσωτερικής του μαυρίλας. Σε τελευταία ανάλυση είναι αδύνατον να καταφέρει το κάθε υποκείμενο να εξαιρέσει από την όποια διαδικασία τον υποκειμενισμό του, ο οποίος είναι και όμως ευτυχώς και το εν τέλει ζητούμενο τής Δημιουργίας. 

 

Δεδομένου ότι το υποκείμενο είναι είναι αυτό, που διέπει κάθε διαμόρφωση και έκφανση τής αντικειμενικής πραγματικότητος, βάσει τού Θείου δώρου τής συμμετοχής του στον Λόγο, όπως γλαφυρά διαπιστώνει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής στην διακήρυξή του, ότι τα πάντα Λόγου συνέχονται. Ο όρος “Λόγος” είναι ένας από τούς βασικότερους στα πλαίσια τής Δημιουργίας, εμπλέκοντας οργανικά περισσότερες άκρως ζωτικές ποιότητες, διαδικασίες και επιταγές μεταξύ τους, αποκαλύπτοντας στα όρια τού απροσμέτρητου βάθους που τον χαρακτηρίζει, τις αρχές, που διέπουν την σύνολη διαδικασία τού Γίγνεσθαι, όπως αυτή καθορίσθηκε από την Άναρχο Θεία Πηγή. Ο Λόγος, ως ο όρος άμεσα υποδηλώνει αναφέρεται κατ' αρχήν στην διαδικασία τής νόησης, ως διεργασίας και ιδιότητος των ελλόγων όντων. Ξεπερνάει όμως τα όποια νοητικά όρια, δεδομένου ότι, όπως πολύ εύστοχα αναλύει ο Χρήστος Γιανναράς σε περισσότερα έργα του, ο όρος “λόγος” αναφέρεται και στην έννοια τής σχέσης. Η μαθηματική έννοια αυτού τού όρου αφορά τα κλάσματα, συσχετίζοντας τον αριθμητή προς τον παρονομαστή, όπως πχ. ο λόγος τού 2 προς τρία, που δηλώνει το κλάσμα δυο τρίτα. Η σχέση όμως στα πλαίσια τής Θείας Δημιουργίας, δεν αναφέρεται σε κάποιον ουδέτερου περιεχομένου συσχετισμό, αλλά στην αγαπητική διάσταση, που χαρακτηρίζει ως ενέργεια κάθε εκφορά τού Θείου. Βάσει αυτής τής πτυχής τού όρου “Λόγος”, το ζητούμενο τής έλλογης δράσεως είναι η πραγμάτωση τής σχέσεως ως αγαπητικής κοινωνίας. Γι αυτόν τον λόγο, όπως ανάφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, σημαντικά κύτταρα, που διαθέτουν συνάψεις νευρώνων, βρίσκονται πέραν τής περιοχής τού εγκεφάλου στην καρδιά και το στομάχι, παραπέμποντας στο φαινόμενο τής λεγόμενης συναισθηματικής νοημοσύνης. Ο όρος λόγος σημαίνει επίσης και την αιτία. Άρα ως υπερκείμενος Θείος Λόγος αναφέρεται στην αιτία των όντων, η οποία συνίσταται μέσω τής έλλογης διεργασίας και αγαπητικής σχέσης, στην πραγμάτωση τής αληθούς αιτίας των όντων. Ο όρος λόγος σημαίνει επίσης και την αιτία. Άρα ως υπερκείμενος Θείος Λόγος αναφέρεται στην αιτία των όντων, η οποία συνίσταται μέσω τής έλλογης διεργασίας και αγαπητικής σχέσης στην νοηματοδότηση τού σύμπαντος κόσμου. Ο Ιερός Καβάσιλας αναφέρεται στην πραγματεία του “Περί Θείων Μυστηρίων” με έμφαση στο Μυστήριον τού Χρίσματος. Η ἐπάλειψις με έλαιον κατά την αρχαία εποχή τού μετώπου και τής χειρός τού υπό στέψιν βασιλέως συμβόλιζε την διαδικασία χρίσεως αυτού σε ανώτατο άνακτα. Η απόδοση Χρίσματος στον Πιστό, κατά τη διαδικασία αυτού τού Θείου Μυστηρίου, που τελείται ενταγμένο στα πλαίσια τού Μυστηρίου τής Βαπτίσεως επενεργεί τον αναβιβασμό του σε Βασιλέα μέσα στην Κτίση των σύνολων όντων και δημιουργημάτων, με την ανάθεση τής πνευματικής υποθήκης να καταστήσει αυτός άπαντα λειτουργικά μέσω τής νοηματοδοτήσεώς τους. Ο πραγματικός Άνθρωπος, ως βασιλεύων τής Δημιουργίας, αποτελεί και την κορωνίδα της. Γι αυτόν τον λόγο το εκπεσόν θηρίον προσπαθεί να επιβάλει χάραγμα απωλίας στο μέτωπο και το χέρι τού ανθρώπου, για να τον εξουδετερώσει τον εν δυνάμει Βασιλέα τής Κτίσεως, μετατρέποντάς τον σε σκλάβο των δυνάμεων τού σκότους. Το Θείον Δώρο τού Λόγου, είναι αυτό που μετατρέπει τον άνθρωπο από πάσχοντα σε δρώντα, ως συνδημιουργό στα πλαίσια τής "Ογδόης Ημέρας", όπως διακήρυξε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Η δράσις τού εις Βασιλέα χρισθέντος Ανθρώπου στρέφεται εναντίον της δράσεως τού "αρχοντος τού κόσμου τούτου", που ως έδειξαν οι αποκαλυπτικές διαδικασίες τής εποχής που βιώνουμε, υπηρετούν πλείστα όσα εξουσιαστικά συστήματα, τα οποία υποθάλπτουν συνειδητά την ουσία και τον υψηλό προορισμό τού ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο κάποιων εξωτερικών συνθηκών, αλλά όπως τα επιτεύγματα τής σύγχρονης φυσικής επιστήμης τεκμηριώνουν, αυτός είναι ο αγέρωχος αρχιτέκτων τής τύχης και τού πεπρωμένου του, εφόσον όμως πληρεί μια βασική προϋπόθεση, η οποία είναι, να είναι αυτός συνειδητός τού ρόλου και τού προορισμού του.

  Εκτός όμως από την φιλοσοφική και την υπερβατική τεκμηρίωση αναφορικά με το ότι το μέλλον δεν είναι δεδομένο, ή με μηχανιστικές μεθόδους προσδιορίσιμο, αυτή η διαπίστωση τεκμηριώνεται και από την θεωρητική φυσική, όπως εύστοχα αναφέρει σε εδώ σχόλιό του φίλος σχολιαστής, το οποίο ενσωματώνω στο κείμενο:

"Θα προσθέσω πως η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) έχει απορριφθεί και επιστημονικά πλέον εδώ και 30 χρόνια βάσει της χαοτικής συμπεριφοράς των δυναμικών συστημάτων τα οποία αντιστοιχούν σε όλα σχεδόν τα φυσικά φαινόμενα.
Οπότε και οι θεωρήσεις του Ντεκάρτ αλλά και του Laplace είναι αναχρονιστικές και δεν ισχύουν.
Το ίδιο φυσικά λέει και η σύγχρονη φυσική, ιδίως στον μικρόκοσμο εδώ και 100 και πλέον χρόνια, με πλέον τυπικό παράδειγμα την αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, ιδίως στην κβαντομηχανική, όπου τα πάντα καθορίζονται από πιθανότητες, σπάνια (αν όχι ποτέ) οι αρχικές συνθήκες καθορίζουν την εξέλιξη οποιουδήποτε φαινομένου.
Κοινώς όποιος ψάχνει να βρει την αλήθεια μέσα από "βεβαιότητες" και "αυθεντίες" μάλλον δεν θα βρει τίποτε"...

   Σε αυτήν την προβληματική έχω αναφερθεί ακροθιγώς στο παρελθόν. Σε αυτά τα πλαίσια δεν νομίζω, ότι θα προσέφερε κάτι μια ακόμη σύντομη αφορά, ανάλογη με αυτές, που υπάρχουν σε προηγούμενες αναρτήσεις. Επειδή στόχος μου είναι να συστηματοποιήσω κάποιες απόψεις, ώστε να μπορώ να παραπέμπω σε περισσότερο επεξεργασμένα κείμενα, χωρίς να γίνεται αναγκαίο να επαναλαμβάνω συνέχεια αναφορές, που δεν έχουν εκτεθεί εμπεριστατωμένα, σχεδιάζω να κάνω προσεχώς μια σειρά αναρτήσεων σχετικά. Όσοι επιθυμούν να έχουν μια γεύση γύρω από αυτά τα δεδομένα, στον βαθμό που τυχαίνει να μην έχουν ασχοληθεί με αυτήν την προβληματική μέχρι σήμερα, μπορούν να παρακολουθήσουν κάποια βίντεο από την πληθώρα αυτών που κυκλοφορούν, σχετικά με το λεγόμενο “πείραμα τής διπλής σχισμής”, ή την “αρχή τής Απροσδιοριστίας”. Εδώ επιθυμώ μόνον να αναφέρω, ότι εκτός από την Απροσδιοριστία, που υφίσταται αναφορικά με την έκβαση φαινομένων και γεγονότων σε επίπεδο τής κβαντομηχανικής, υπάρχει επίσης Απροσδιοριστία, που διέπεται θερμοδυναμικά. Αναφορικά με αυτό το θέμα έχω κάνει ανάρτηση στο παρελθόν, το σύνδεσμο τής οποίας παραθέτω.

https://bostopel.blogspot.com/2012/09/blog-post_30.html

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......

https://bostopel.blogspot.com