ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ VERSUS ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ VERSUS ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ

1. ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Στην προηγούμενη ανάρτηση κατατέθηκε ένα πολύ σημαντικό σχόλιο, που έθεσε κεντρικά ζητήματα, πάνω στα οποία επιθυμώ να τοποθετηθώ κάπως διεξοδικότερα, με στόχο να καταστήσω περισσότερο ευκρινή την οπτική μου στα ζητήματα που εξέθεσα, αίροντας ταυτοχρόνως τις αφορμές για να προκύψουν κάποιες παρανοήσεις σχετικά. Το σχόλιο αυτό θίγει δυο ζητήματα ιδιάζουσας αιχμής. Αφ' ενός την σχέση ατομικότητας και συλλογικότητας και αφ' εταίρου την σχέση πατερναλισμού και αυτονομίας. Παραθέτω το σχόλιο, στο οποίο αναφέρομαι: 

  Ο/Η Ανώνυμος είπε...

ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πάντα εκλαμβάνεται ως θετική η υδροχοϊκή συλλογικότητα και αρνητική η ιχθυακή ατομικότητα... ένα τρανταχτό παράδειγμα αρνητικής συλλογικότητας είναι η mass formation psychosis, που παρατηρείται έντονα στις μέρες μας... σε αντιδιαστολή, πολλές φορές η επικέντρωση στην ατομικότητα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα ως εργασία εμβάθυνσης και προσωπικής εξισορρόπησης...

και κατι ακόμη... ποιο το νόημα σε ένα κάποιο κοσμικό σχέδιο, όπου ένας δημιουργός, ως απόλυτα τέλειο και αρμονικό ον, επιμερίζεται με σκοπό τα κομμάτια του να συνεχίζουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, όπως λειτουργούσε αυτός ως μονάδα; δε φαίνεται να έχει και πολύ πλάκα αν οι διαιρετέοι του δεν έχουν την ελευθερία ακόμη και να αρνηθούν τον δημιουργό τους...

  Τα ζητήματα, που θέτει ο ανώνυμος φίλος θεωρώ, ότι είναι περισσότερο από εύλογα. Μια επιβεβλημένη και αναπόφευκτη μονόδρομη συλλογικότητα, έστω κι αν αυτή έχει τα καλύτερα δυνατά ελατήρια και το καλύτερο δυνατό περιεχόμενο, δεν παύει να είναι ένα είδος φυλακής, που παρακάμπτει και αναιρεί την καλώς νοούμενη ατομική συγκρότηση τού ανθρώπου. Αναιρεί την επιταγή “Σκάπτε ένδον” τού Σωκράτους, θέτοντας εκτός ζητουμένων την τελείωση της κάθε ξεχωριστής προσωπικότητος ως βασικό στόχο τού ανθρώπινου βίου, αναιρεί την διαδικασία, που ονόμασε ο Karl Gustav Jung „Individuationsprozess“, την διαδικασία δηλαδή να οικοδομήσει ο άνθρωπος μια αυτοτελή προσωπικότητα με βάση την αληθή μύχια αναζήτησή του και πετάει στον κάλαθο των αχρήστων την προτροπή τού Νίτσε “Γίνε ο εαυτός σου”. Η συνάντηση με τον πραγματικό εαυτό μας είναι κατά την γνώμη μου το εν τέλει ζητούμενο τής ζωής. Η ένταξη επίσης χωρίς δυνατότητα εκφυγής σε ένα Κοσμικό Δράμα, που επινόησε και επιβάλει στα δημιουργήματά του ένας υπερκείμενος Δημιουργός, είναι επίσης ότι πιο πατερναλιστικό στανιό μπορεί να φανταστεί κάποιος και δεν διαφέρει πουθενά από αυτά, που συμβολικά προβάλλονται στην σκηνή, όταν ο “Νέο” συναντά τον “αρχιτέκτονα”, στην ταινία Μάτριξ. Όμως αυτές οι εκδοχές δεν αφορούν αυτά που θέλω να προβάλλω στο δεύτερο μέρος τής αναφοράς μου για την αστρολογία, έστω κι αν τα όσα έγραψα αφήνουν κάποια περιθώρια για να προκύψουν παρανοήσεις. Με το σχόλιό του λοιπόν ο καλός φίλος συμβάλλει στο να εμβαθύνω περισσότερο στο θέμα που έθεσα, ώστε να αποκατασταθούν οι στοιχειώδεις συνιστώσες του. Πρόκειται για ένα ζήτημα ολιστικής υφής, που η προσπάθεια να τύχει μιας επιτυχούς παράθεσης μέσα σε λίγες παραγράφους, μπορεί να οδηγήσει σε μη ηθελημένες παραμορφώσεις. Επί πλέον, η χρήση τού γλωσσικού οργάνου, σε ζητήματα που εκφεύγουν τού πάγιου εξουσιαστικού αφηγήματος, μοιραία οδηγούν σε μια παραποίηση εννοιών, από την ταλαιπωρία που έχει υποστεί αυτό το όργανο στα πλαίσια τού new speak. Όμως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, από το να αποτολμούμε προσεγγίσεις στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, θέτοντας αυτές στην κριτική θεώρηση τού δημόσιου διαλόγου. Με αυτόν τον τρόπο θέτουμε σε κίνηση την ελπίδα να αποκαθαριστούν οι έννοιες από την συστημική οξείδωση που έχουν υποστεί και να συγκροτηθούν χρήσιμες για την περαιτέρω πορεία θεωρήσεις. Πέραν αυτού η αναφορά στις παρατηρήσεις τού φίλου σχολιαστή είναι χρήσιμη και στην προσπάθεια αποσαφήνισης τού νοήματος τής αστρολογίας. Η αντίληψη, ότι οι κοσμικές επιρροές είναι ένα στενό παπούτσι, που φορέθηκε με το στανιό σε ένα υποκείμενο, που πελαγοδρομεί εντός των ορίων τού πεπρωμένου του, με τελικό έπαθλο την θέση σε πρώτο τραπέζι μπροστά στην πίστα μιας άνωθεν επιβεβλημένης ουράνιας σκλαβιάς, είναι η άποψη ακριβώς, που επιδιώκω να ανατρέψω. Αυτή η επιχειρηματολογία βρίσκεται στην βάση τής δράσης των εκπεσόντων και εάν δεν αναιρεθεί διεξοδικά και ενδελεχώς, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί επιτυχώς με γενικόλογα ευχολόγια και παράκαμψη των προκλήσεων η πρακτική τού "άρχοντος τού κόσμου τούτου" και να ανατραπεί το καθεστώς, που αυτός επιχειρεί να επιβάλλει. 

   Μέσα από αυτήν την οπτική, το συγκεκριμένο σχόλιο μού παρέχει έναυσμα να ασχοληθώ εκ νέου με κάποια ζητήματα, που αφορούν την οντολογία και την θρησκειολογία, τα οποία απασχόλησαντην σελίδα στο παρελθόν. Η αναφορά αυτή γίνεται με πρόθεση να καταθέσω με πιο ξεκάθαρο τρόπο διαπιστώσεις, που οικοδόμησα στην πορεία τού χρόνου, στην προκειμένηπερίπτωση με άξονα αναφοράς την αστρολογία, που είναι και το εν τέλει θέμα αυτής τής σειράς κειμένων. Στους τομείς τής οντολογίας καιτής θρησκειολογίας δεν έχει αποδοθεί η δέουσα προσοχή, ενώ τα κυκλώματα των εωσφοριστών διοχετεύουν έντεχνα και με ισχυρή άνωθεν υποστήριξη την προπαγάνδα τους στην κοινωνία, έχοντας σε πολύ  σημαντικό βαθμό διαμορφώσει την μέση συνείδηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτούς τούς δυο τομείς υπερβολικά αφηρημένους, εντάσσοντας την σημασία τους σε κάποιες θολές σφαίρες τής φιλοσοφικής αναζήτησης, οι οποίες δεν σχετίζονται με τα άμεσα πρακτικά προβλήματα και τις προκλήσεις τής καθημερινής ζωής. Η ενασχόληση με αυτούς τούς τομείς καταδεικνύει όμως, ότι αυτοί διέπουν αντιλήψεις, που διαμορφώνουν την βάση τής αυτογνωσίας τού κάθε ανθρώπου και την νοοτροπία, βάσει τής οποίας εντάσσει τον εαυτό του μέσα στο κοινωνικό σύνολο, έστω κι αν η αντίστοιχη προπαγάνδα υποβάλλεται στις συνειδήσεις με έντεχνα, με πλάγιο τρόιπο, χωρίς αυτός να συνειδητοιποιείται άμεσα. Ένα μειονέκτημα, όσο αφορά μια συγκροτημένη και αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των εξουσιαστικών εμφυτευμάτων στην μέση συνείδηση, έγγειται στο ότι, η πλειοψηφία αυτών που ασχολούνται με την οντολογία και την θρησκειολογία, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων ασπάζονται κάποια δόγμα. Αλλά ακόμη και αυτοί, που έχουν υπερσκελίσει τα όποια δογματικά όρια, ανήκαν στο παρελθόν με έμφαση, ως ιδεολόγοι, σε κάποιο από αυτά, με αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου εύκολη η αποκατάσταση τής οπτικής τους έξω από τα πλαίσια κάποιου οργανωμένα προωθούμενου επιρρεασμού. Έχω δηλώσει, ότι ενώ δεν ανήκω πλήρως συνειδητά σε κάποιο δόγμα, είμαι σαφώς υπέρ τής ακλόνητης Πίστεως και τής πνευματικής αναζήτησης. Όπως όμως έχει δηλώσει ο Χρήστος Γιανναράς, κάθε αναζήτηση εμπεριέχει ρίσκο. Διότι μπορεί αυτός που την ακολουθεί να βρει κάτι, ή να μην βρει. Οπότε η αμφισβήτηση και η περεταίρω έρευνα και αναζήτηση, μοιραία οδηγούν έξω από το όποιο ιδεολογικό, νοητικό ή ψυχολογικό μάντρωμα.

2. ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ VERSUS ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

   Γράφει σχετικά με το δίλημμα τής ατομικότητας σε αντιδιαστολή με την συλλογικότητα, το οποίο εγώ ουδέποτε πρόβαλα ως πραγματικό, έστω κι αν κάποια από αυτά που κατέθεσα στην προηγούμενη ανάρτηση, παρείχαν λαβή, για να εγκύψουν κάποιες παρανοήσεις σχετικά:

ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πάντα εκλαμβάνεται ως θετική η υδροχοϊκή συλλογικότητα και αρνητική η ιχθυακή ατομικότητα...

Ο ανώνυμος φίλος, αναφερόμενος στην αντιδιαστολή τής ατομικότητας προς την συλλογικότητα, αναφερόμενος, κάνοντας χρήση μιας απρόσωπης έκφρασης σε τρίτο πρόσωπο σε τρίτο πρόσωπο προφανώς για λόγους ευγένειας, ή έστω θεωρώντας, ότι έκφρασα κάποιες γενικότερες αντιλήψεις, μού αποδίδει, ότι αξιολογώ εν γένει ως θετική την συλλογικότητα και ως αρνητική την ατομικότητα. Επί πλέον γράφει, ότι αποδίδω κατ' αποκοπήν υδροχοϊκές ιδιότητες στην συλλογικότητα και ιδιότητες, που εκφράζει το ζώδιο των Ιχθύων στην ατομικότητα. Νομίζω, ότι αυτή η αξιολόγηση δεν ανταποκρίνεται σε κατανόηση, αλλά σε παρανόηση αυτών, πού έκθεσα σχετικά, έστω κι αν εγώ ευθύνομαι, για το ότι δεν ξεκαθάρισα επαρκώς τις εκτιμήσεις μου σχετικά, δίνοντας αφορμή για να συμβούν παρανοήσεις. Επαναλαμβάνω, ότι η επανατοποθέτηση αυτών των ζητημάτων δεν γίνεται με διάθεση κριτικής στον καλό μου φίλο, τουναντίον η αμφισβήτηση, που εκδηλώνεται σε πλαίσια μιας συζήτησης συνιστά την βάση, ώστε να αποκρυσταλλωθούν περισσότερο κάποια νοήματα ενός εκάστου. Στην προηγούμενη ανάρτηση δεν αναφέρθηκα σε “υδροχοϊκή “ συλλογικότητα, αλλά σε ΜΙΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ, ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ  ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΟΥ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΕΚΦΟΡΑ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΖΩΔΙΟΥ. Δεδομένου, ότι τα ερεθίσματα που επενεργεί ένα ζώδιο, ποτέ δεν έχουν εν δυνάμει μονοσήμαντη εκφορά. Κάθε σοβαρό βιβλίο αστρολογίας τονίζει, ότι οι βασικοί επηρεασμοί, που χαρακτηρίζουν ένα ζώδιο, μπορούν εν δυνάμει να μετουσιώνονται από τα υποκείμενα, τόσο με θετικό, όσο και με αρνητικό τρόπο, αναλόγως τής ιδιοσυγκρασίας, των καταβολών και τής συνειδητότητας τού κάθε υποκειμένου, είτε αυτό είναι κάποιο άτομο, είτε είναι κάποια συλλογικότητα, η οποία εκδηλώνει κοινές εκφάνσεις, που προκύπτουν μέσα από ζυμώσεις, που επενεργούν άτομα ή ομάδες. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....https://bostopel.blogspot.com/