γράφει ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Kiros Kirou
Οι Αρμένιοι εγκαταλείπουν άρον άρον τα σπίτια τους, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτίμησαν να τα κάψουν παρά να τα αφήσουν να πέσουν στα χέρια Τούρκων, όπως αποκαλούν τους Αζέρους… Μεταφέρουν εικόνες, έπιπλα, κάθε λογής υπάρχοντα, μέχρι και τους τάφους των προγόνων τους… Ρίγη συγκίνησης προκαλούν και οι εικόνες που έρχονται από το μοναστήρι του Νταντιβάνκ της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν εκεί αγκαλιά, μοιρολογώντας…
Αυτή είναι η άλλη πλευρά της τραγωδίας. Ένας υπέροχος λαός… Ένας υπερήφανος λαός… Ένας λαός που σέβεται την Ιστορία και την πατρίδα του… Ένας λαός που δεν παζάρεψε ούτε ένα δράμι από την αξιοπρέπειά του…
Δεν θα συναντήσετε ούτε έναν από τους ξεριζωμένους αυτής της τραγωδίας να κόβει βόλτες στην Ομόνοια, στην Βάθη, στην πλατεία Βικτωρίας και αλλού… Ούτε έναν από αυτούς δεν θα δείτε να στήνει συμμορίες για πλιάτσικο στα σκοτεινά δρομάκια όταν πέσει η νύχτα… Δεν θα τους δείτε να ασεβούν σε εκκλησίες, να βρωμίζουν πλατείες, να προκαλούν περαστικούς, να επιτίθενται σε ηλικιωμένους… Ούτε ένας από αυτούς δεν θα φωνάζει με την γνωστή κραυγή του θανάτου σκορπώντας τον θάνατο στο Παρίσι, στην Βιέννη ή αλλού…
Η αξιοπρέπεια… Ο πατριωτισμός… Μαζί και ο πόνος των Αρμενίων… Γκρεμίζουν στην πράξη το νεοταξίτικο παραμύθι του ψευτοανθρωπισμού που επιδιώκει να κατασκευάσει ανθρώπους – υβρίδια, αποκομμένους πλήρως από την πατρίδα τους, την Ιστορία τους, τις μνήμες τους, τους καημούς των προγόνων τους και τα όνειρα των παιδιών τους.
Αυτό το μάθημα ευθύνης, φιλοπατρίας και αξιοπρέπειας, είναι μάθημα για όλους μας. Πρωτίστως για την Αριστερά των νεολογισμών που παραμένει καθηλωμένη στην ιδεοληπτική μανία της, αποσυμβολίζοντας και αποδομώντας τα πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου