Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

Γράφει ο Ioannes Papadimitriou,

Το 1984 ο Yuri Bezmenov έδωσε μια τηλεοπτική συνέντευξη στον Edward Griffin, όπου εξήγησε λεπτομερώς τους στόχους της KGB κατά την διάρκεια της μακροχρόνιας καριέρας του ενάντια στον δυτικό κόσμο. Η συνέντευξη είναι μακροσκελής και υπάρχει στο διαδίκτυο.

Περιληπτικά αυτό που περιέγραψε είναι πως κυριότερος στόχος των μυστικών υπηρεσιών της σοβιετικής ενώσεως ήταν η ολική καταστροφή του δυτικού πολιτισμού, και για να το καταφέρουν αυτό είχαν θέσει ένα γιγαντιαίο σχέδιο σε δράση, ώστε να χτυπήσουν τους βασικότερους πυλώνες του δυτικού κόσμου. Αξίες όπως η πυρηνική οικογένεια, η θρησκεία, οι παραδοσιακοί ρολόι των φύλων αλλά και τα ήθη τα οποία έως και μερικές δεκαετίες πριν, χαρακτήριζαν τον δυτικό άνθρωπο. Για την επίτευξη αυτού του αληθώς διαβολικού σχεδίου μάλιστα δεν θα χρειαζόταν κανένας εκπαιδευμένος πράκτορας, ούτε κάποια συσκευή βγαλμένη από κάποιο έργο επιστημονικής φαντασίας. Κάθε άλλο, το μέσον για την καταστροφή της δύσης, θα ήταν τα ίδια του τα παιδιά.
Με πολύ αργό αλλά σταθερό ρυθμό λοιπόν και εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία διακίνησης ιδεών που παρείχε η δημοκρατία, άρχισαν να εξάγουν την Μαρξιστική προπαγάνδα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στοχεύοντας τους νέους, με ένα εξαιρετικά δελεαστικό περιτύλιγμα όπως Ροκ μουσική και επαναστατική ιδεολογία (οι Sex Pistols έχει αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια πως υπηρέτησαν αυτόν τον σκοπό προς την διάβρωση των ηθών της συντηρητικής αγγλικής κοινωνίας της εποχής).

Μέσω εκατοντάδων μουσικών σχημάτων και κινημάτων όπως οι hippies, τα ειρηνευτικά κινήματα κατά του πολέμου του Βιετνάμ (οποία σύμπτωση, το Βιετνάμ ήταν κομμουνιστικό καθεστώς) δημιουργήθηκε μια κουλτούρα της οποίας οι βασικές αρχές συνάδουν σχεδόν απόλυτα με τις διδαχές της σχολής της Φρανκφούρτης.
Αυτός ο καταστροφικός τρόπος σκέψεως, σήμερα πολύ εύστοχα χαρακτηρίζεται ως “Πολιτιστικός Μαρξισμός”, και εξακολουθεί να έχει ως βασικό του στόχο ακόμη και σήμερα την καταστροφή των δυτικών κοινωνιών. Πλέον όμως απροκάλυπτα.
Πλέον ο Πολιτιστικός Μαρξισμός καλεί στην αποκαθήλωση ιστορικών αγαλμάτων, ζητά ευθέως την σύλληψη (ή δολοφονία επανειλημμένως) του εκλεγμένου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και συμβάλλει δραστικά στην καταστροφή της πυρηνικής οικογενείας μέσω των κινημάτων LGBTQP και του φεμινισμού.

Ας δούμε όμως αναλυτικά και μεμονωμένα τα άτομα τα οποία αξιώνουν να αποζητούν την καταστροφή των δυτικών κοινωνιών και την εγκαθίδρυση μιας νέας σοβιετικής ενώσεως. Από πού ορμώμενοι και για ποιόν ακριβώς λόγο επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Πέραν της προπαγάνδας μέσα στην οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν (για την οποία όπως είχαμε είχαν φροντίσει εδώ και δεκαετίες οι συνάδελφοι του Yuri), τα άτομα αυτά ανήκουν κατά τρομερά πλειοψηφία σε ακτιβιστικά κινήματα αναρχικών, LGBTQP, Fat pride, mad pride, αλλά και υποστηρικτές του Black lives matter αν και οι ίδιοι δεν είχαν ποτέ τους έναν πρόγονο αφρικανικής καταγωγής. Όλοι εξ αυτών, αναγνωρίζουν από μικροί μέσα τους πως είναι διαφορετικοί από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, και λόγω της διαφοράς αυτής ο κόσμος γύρω τους τους κατέτασσε στα κοινωνικά αποβράσματα. Κοινωνικά απόβλητα υπήρχαν πάντοτε, με την διαφορά όμως πως στις κλασσικές κοινωνίες τα άτομα αυτά αναγνώριζαν την θέση τους, απομονώνονταν και εκεί η υπόθεση έληγε. Σήμερα όμως, μετά την αντιστροφή που έχουν υποστεί οι δυτικές αξίες, τα άτομα αυτά όχι μόνον δεν απομονώνονται μα ενώνουν όλοι μαζί τις φωνές τους υπό την ομπρέλα του πολιτιστικού μαρξισμού ζητώντας τον θάνατο των κοινωνιών από τις οποίες προήλθαν (Κλασσικό σύνθημα όλων αυτών είναι “Να πεθάνει η Ελλάδα, να ζήσουμε εμείς”).

Καθώς γνωρίζουν πως η κοινωνία η οποία ποτέ δεν τους αποδέχτηκε, θεωρώντας τους κάτι ανώμαλο/αφύσικο και επειδή εσωτερικά γνωρίζουν πως αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια, επιθυμούν την καταστροφή της κοινωνίας από την οποία οι ίδιοι προήλθαν, την κοινωνία που τους πλήγωσε, και την ανοικοδόμηση μιας νέας σοσιαλιστικής ουτοπίας, όπου (θεωρούν τουλάχιστον) πως εκεί θα είναι απόλυτα αποδεκτοί και συμβατοί με το υπόλοιπο κοινωνικό γίγνεσθαι. (Εξαιρετικό παράδειγμα μιας τέτοιας ουτοπίας είναι η αυτόνομη ζώνη του Capitol Hill ή CHAZ στις ΗΠΑ, όπου οι λευκοί είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τους αφρικανικής προέλευσης συμπολίτες των, να υπομένουν την σεξουαλική παρενόχληση των ιδίων από τους ιδιαίτερων προτιμήσεων συμπολίτες των, και όλα τα υπόλοιπα εξαιρετικά που προσφέρει ο σοσιαλισμός).

Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις κάνουν ενδόμυχα και οι υπέρμαχοι του “αντιρατσισμού”, ζητώντας ευθέως την παύση των γεννήσεων λευκών παιδιών, καθότι” οποιοδήποτε είναι λευκός και δεν συμβάλλει στην εξάλειψη των λευκών είναι αυτομάτως ρατσιστής”, αφού το να είναι κανείς λευκός είναι ρατσισμός, οπότε και η διαιώνιση του είδους του αποτελεί μια πράξη ρατσισμού. Μπορεί όλα αυτά για τον υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο να φαντάζουν τραγελαφικά μα δυστυχώς είναι η σημερινή πραγματικότητα. Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός κατάφερε αυτά τα οποία θα έμοιαζαν αδιανόητα προ 30 ή 40 ετών, σήμερα να είναι απολύτως αποδεκτά.

Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός επέτυχε την απόλυτη αντιστροφή αξιών, όπου η κάθε ψυχική διαστροφή θα πρέπει να θεωρείται ενδεικτικόν μεγαλειώδους προσωπικότητας. Αυτός όμως είναι και κατά την επιστήμη της ψυχιατρικής ο ορισμός μιας ψυχικής διαταραχής. Η ανικανότητα του ατόμου να συμπεριφερθεί φυσιολογικά ως προς το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Και όσο οι θλιβερές αυτές φιγούρες που επιθυμούν διακαώς την καταστροφή του δυτικού κόσμου, παραμένουν μειοψηφία, θα χαρακτηρίζονται αντικειμενικά ψυχασθενείς. Αν ποτέ γίνουν πλειοψηφία, τότε μπορεί οποιοδήποτε να φανταστεί την συνέχεια.
Εξαρτάται από το μέλλον (?), το οποίο επιθυμεί κανείς να αφήσει στα παιδιά του.   https://conserva.gr