ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

ΘΕΟΥΡΓΙΑ.....

γράφει ο Hieroclis Empedocleus

O Πρόκλος ήταν ο μεγάλος εκπρόσωπος της νεοπλατωνικής Σχολής της Αθήνας , ενω ο Ιάμβλιχος της Συριακής και της Σχολής της Περγάμου . Ο πλατωνικός ορθολογισμός εμπλουτίζεται από τον Ιάμβλιχο με τις δυνάμεις της μαγείας , της τελετουργίας και της θεουργίας . Ο Πρόκλος είχε Δάσκαλο τον Συριανό , οφείλει πολλά όμως στον Ιάμβλιχο κυρίως στην τεχνική του ορολογία και την διαμόρφωση των θεουργικών του σχημάτων . Κατά τον Πρόκλο ( όπως και κατά τον Ιάμβλιχο ) , η ισχυρότερη Θεαγωγός ...δύναμη είναι η θεουργία , η οποία συμπυκνώνει τα μυστήρια της μαγείας και τις καθαρτικές δυνάμεις της τελεσιουργικής . Αν Θεολόγοι ήσαν "οι τα θεία λέγοντες" , Θεουργοί ήσαν "οι τα θεία εργαζόμενοι" , έλεγε ο Ιάμβλιχος , δηλαδή οι Θεουργοί ήταν οι πραγματικοί κάτοχοι της Ιερατικής τέχνης .
Η ψυχική γνωστική δύναμη δύναται να θεάται τον κόσμο των Ιδεών , όχι όμως και την υπερβατική πηγή τους . Το τελικό αυτό άλμα πραγματοποιείται μόνο από το «άνθος του Νου» ( Χαλδαϊκός όρος ) μέσω μιας υπερλογικής και ενορατικής δυνάμεως , ανάλογης προς τη θεία μανία του πλατωνικού Συμποσίου ή του Ορφικού Διονύσου-Ζαγρέως . Η αποτελεσματικότης της Θεουργίας ως Ιερατικής τέχνης , στηρίζεται στη σχέση συμπάθειας που διέπει τα αισθητά φαινόμενα με τις υπεραισθητές αιτίες τους , βάσει της οποίας είναι δυνατό να θεαθεί το ανώτερο από το κατώτερο και το κατώτερο από το ανώτερο.
Ο τελικός σκοπός μιας Θεουργικής μυσταγωγικής διαδικασίας είναι ο Νους , με την Πλωτινική σημασία της υπερβάσεως της διακρίσεως υποκειμένου-αντικειμένου , του οποίου το ανώτερο σημείο ονομάζεται ως το άνθος του Νου κατά το γράμμα των Χαλδαίων . Πριν από τον Νου , το άνθος του Νου και πριν από τον Λόγο , η Σιγή , το ασύντακτο και αμέθεκτο Εν , προς το οποίο η πιο άρρητη Ενάς συνάπτει το ενοειδέστατο της νοεράς ουσίας . Οι Ιερατικοί Λόγοι και τα θεία σύμβολα οδηγούν στην υποστατική του Λόγου Σιγή καθώς επίσης και στην εκθεωτική αιτία .

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: