άμπολλα εγράφησαν αυτές τις μέρες, με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στις ηπαπάρα. Δεν θα υπεισέλθω στη συζήτηση, διότι πάλι έχουμε μία απ’ τα ίδια: τα μεν ΜΜΕ λύσσαξαν να ξερνάνε ψέμματα, ο δέ κόσμος (γιά μιά ακόμη φορά) αδυνατεί να σκεφτεί, προς ανάλυση αυτών που βλέπει στις οθόνες του… ή μπροστά του (αν ζή «στα Στέητζ»).
Φερ’ ειπείν, ανάθεμα κι αν υπάρχει έστω ένα άτομο, που να έψαξε έστω στη Γουϊκιπήντια (μόλις δυό βήματα μακριά με πληκτρολόγιο καί ποντίκι…) γιά το τί εστί «Μαύροι Πάνθηρες»! Καί όχι, κολλητέ, δεν υπάρχουν συνεχώς από το 1966· είχαν διαλυθεί, αλλά τα λεφτά του μπαρμπα-Σόρος τους «ξανάφτιαξαν» (θεατρικώς πως γιά τις ανάγκες της τιβής – κι όσο κρατήσει) μέσα σ’ ένα 24ωρο. Αλλά ποιός να κάτσει να σκεφτεί έστω καί κάτι τόσο απλό!… Το ποιοί είν’ αυτοί οι καμαρωτοί αραπάδες με τα κουμπούρια καί τα φυσεκλίκια, βρέ παιδί μου, που μπήκανε μπροστάρηδες στην -μή χέσω- «επανάσταση»!!!
[Τώρα, το γιατί είχαν διαλυθεί… άσ’ τα να πάνε! Γιά ναρκωτικά, γιά καταχρήσεις απ’ το ταμείο τους, καί γιά τσακωμούς μεταξύ τους. Μια χαρά παιδιά, γιά να τα κάνεις παρέα λέμε!    ]

α. Τράμπ
Τέλος πάντων, το θέμα μας δεν είναι τα γεγονότα καθ’ αυτά· είναι οι απορίες που έχουν κάποια όντως καλά παιδιά στο εγχώριο Διαδίκτυο, γιά το αν ο Τράμπ είναι με τους καλούς, ή με τους κακούς.
Αφελέστατη πολιτική σκέψη ο διαχωρισμός σε μαύρο-άσπρο, αλλά θα σας πω τη γνωμάρα μου.
Ο Τράμπ είναι (από πωλητικής πλευράς) όντως ένα μυστήριο· κι όχι μόνον επειδή λέει πράγματα, καί πολλά απ’ αυτά στην πράξη είτε τα μισοτηρεί, είτε τα ανατρέπει. Αλλά κι επειδή κανείς δεν ξέρει ουσιαστικώς πού το πάει. Βέβαια, θα έλεγε κάποιος ότι κοιτάζει να τηρήσει ισορροπίες, καί κάνει τα χατήρια όλων. Λογικό… έτσι είναι η πωλητική: δίνεις, παίρνεις. Άλλως τε, γι’ αυτό σχεδόν αμέσως ξήλωσε το επιτελείο, που τον έβγαλε πρόεδρο. Έδωσε, γιά να πάρει – μή ενοχλώντας συμφέροντα, που κι αυτά δεν θα τον ενοχλούσαν αργότερα, σε άλλες φάσεις που θα ήθελε να δράσει ανενόχλητος. Μία τους καί μία του.
Εν πάσει περιπτώσει, κι απ’ όσα διάβασα καί συμπέρανα από τα γραφόμενα στο Διαδίκτυο περί του ατόμου του, μπορώ να πω τα εξής:
  • Ο Τράμπ είναι καταγωγής από ιουδαίους των Βαλτικών χωρών. (Το ότι είναι Κύπριος στην καταγωγή, ούτε γι’ αστείο να μην το ξαναπεί κανείς!)
  • Ο παππούς του ήταν ιδιοκτήτης οίκου ανοχής· καί, προφανώς φοβούμενος την απέλαση, έσπευσε ν’ αλλάξει το θρήσκευμά του σε «χριστιανικό», ακολουθώντας κάποια από τις αμέτρητες προτεστάντικες παραφυάδες. (Διότι προτεστάντες καί ιουδαίοι είναι συγκοινωνούντα δοχεία.) Όθεν, ούτε η κόρη του, ούτε ο -μπέμπης- εγγονός του Τράμπ «προσηλυτίστηκαν» στον ιουδαϊσμό, καταπώς έγραψαν τα ΜΜΕ· απλώς, ξαναγύρισαν στις ρίζες τους.

Παρένθεση εδώ:
Όταν άρχισε να παραμεγαλώνει (με εκθετική άνοδο) ο αριθμός των αποίκων, που συνέρρεαν στις ηπαπάρα, κυρίως μετά τον λεγόμενο «πυρετό του χρυσού στην Καλιφόρνια» (παρά το ότι, γιά να φτάσεις τότε απ’ τη Τζιού Γιόρκ στην Καλιφόρνια, έπρεπε να διασχίσεις το Φάρ Ουέστ στην ακμή του – καί δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θά ‘φτανες τελικά), αι Αρχαί θορυβήθηκαν, κι έσπευσαν να βάλουν αυστηρότατους περιορισμούς στην εισδοχή νέων υπηκόων. Έτσι, στήθηκε το περίφημο Έλλις Άϊλαντ, ο πρώτος σταθμός διαλογής υποψηφίων μετοίκων / υπηκόων. (Δίπλα στο άγαλμα της …Ελευθερίας!)
Εκεί, δεν είχε «μά» καί «μού»! Με το που έβγαινε κάποιος απ’ το ατμόπλοιο, τον περιλάμβαναν οι γιατροί γιά πατόκορφη εξέταση: απ’ τα δόντια, μέχρι τον πισινό. Κι έτσι κι είχε απλά μιά αλλεργία, τον βάζανε ξανά στο ατμόπλοιο γιά πίσω – καί χρεώνανε το εισιτήριο επιστροφής στην πρεσβεία του, αν δεν είχε λεφτά.
Ειδικά, δέ, κάτι δεσποινίδες, που δεν τις είχε κάν αγγίξει άντρας μέχρι τότε (μιλάμε γιά αρχές του 20ου αιώνα, τότε με τα μακριά φουστάνια καί τα κρινολίνα), παθαίνανε την πλάκα τους! Οι δόκτορες δεν καταλαβαίνανε τίποτε! Υποχρεωτικό ξεγύμνωμα μπροστά σε όλους οι δεσποινίδες, κι ας τρέχανε τα δάκρυα βροχή, κι ας τους κάνανε οι ντροπές παντζάρια τα μαγουλάκια! Κι εξέταση έως εξευτελισμού τα πάντα, πάνω-κάτω, μπρός-πίσω!… (Καταλαβαίνετε, να μή γράφω λεπτομέρειες. Γιά αφροδίσια νοσήματα ψάχνανε.)
Καί, σα να μην έφταναν αυτά, εάν απλώς δεν άρεσε στο «Ιμμιγκρέησιον» η φάτσα καποιανού, πάλι τον διώχνανε γιά πίσω – παρά το ότι οι γιατροί είχαν δώσει το «καλώς έχει». (Καμμία σχέση μ’ ένα θλιβερό κρατίδιο που γνωρίζουμε… όπου, στα υποτιθέμενα σημεία εισόδου του, είναι οι λαθρομετανάστες, που κοντεύουν να κάνουν …κωλοσκόπηση …στους ντόπιους γιατρούς!!!)
Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, λοιπόν, έγινε ( ; ) προτεστάντης ο παππούς του Τράμπ. (Διότι στις αρχές του 20ου αιώνα δεν είχαν οι τζιούζ το πάνω χέρι στις ηπαπάρα – ακόμη.)

Υπ’ αυτό το πρίσμα, λοιπόν, δεν είναι ν’ απορείς που αφ’ ενός οι τζιούζ τον γλύτωσαν απ’ τη χρεωκοπία αρκετές φορές (έξι, μονάχα μέσα στη δεκαετία του 1990, γράφει ο Μάρκο ντέ Σάντ – αν καί δεν μπορώ τώρα να εντοπίσω το σχετικό άρθρο), κι αφ’ ετέρου  ο Τράμπ προωθεί αγρίως την Τζερούσαλεμ ως πρωτεύουσα του Οξαποδουήλ (καί το χτίσιμο του «τρίτου ναού», κτλ κτλ).
Τα μόνα σίγουρα γι’ αυτόν, είναι πως: (α) δεν ενέδωσε στις πιέσεις του «βαθέως κράτους» των ηπαπάρα να κάνει πόλεμο, είτε με Ρωσσία, είτε με Ιράν (καί κατά τα φαινόμενα, ούτε θα ενδώσει), καί ότι: (β) ανήκει στην «Παλαιά Τάξη Πραγμάτων» (ΠΤΠ, σε συντομία). Ξέρετε, με τα εθνικά κράτη, με τον εθνικισμό, κτλ.

β. ΠΤΠ καί ΝΤΠ
Τ’ είν’ αυτά τα φρούτα, τώρα; καί ειδικά: πρέπει να χαιρόμαστε με την εκογή Τράμπ εμείς, ως Έλληνες; (Πολλοί δικοί μας ήδη χαίρονται.)
Ας αρχίσουμε με το δεύτερο: ΟΧΙ! Ένα «όχι», μεγαλύτερο απ’ το «Όχι!» του Μεταξά!
Διότι, απλούστατα, οι ηπαπάρα είναι παγκοσμίως κυριαρχικό κράτος· καί, ως τέτοιο, ΔΕΝ πρόκειται ΠΟΤΕ να κάνουν τα χατήρια της Ελλάδας, στον αιώνα τον άπαντα. Καί δεμπανάναι πρόεδρός τους όποιος θέλει! Αντιθέτως, εμείς θα καλούμαστε συνεχώς να κάνουμε τα δικά τους χατήρια. Θέλουμε-δέ θέλουμε.
Κι όσον αφορά την Τουρκία, οι ηπαπάρα την χαϊδεύουν μεν διαρκώς, αλλά όχι επειδή την αγαπάνε· γιά να εξοντώσει εμάς την έχουν τζοβαΐρι τους καί κορώνα στο κεφάλι τους, κι ύστερα θα έρθει η δική της η σειρά. Τά ‘παμε αυτά, η γεωπολιτική Ανατολικών τε καί Δυτικών περνάει απ’ την εξάλειψη Ελλάδας καί Τουρκίας – μ’ αυτήν ακριβώς τη χρονική σειρά.
Τώρα, βέβαια, ο Τράμπ είναι λιγάκι λιγώτερο κακός γιά μας, απ’ ό,τι θά ‘ταν πχ η Κλιντονίδα. Σωστό αυτό· απλώς, όμως, μ’ αυτόν κερδίζουμε λίγο χρόνο γιά εθνική ανασυγκρότηση (αν έχουμε μυαλό, να τον εκμεταλλευτούμε τον χρόνο). Όμως, τί είναι η ΠΤΠ (του Τράμπ καί του Πούτιν) καί η ΝΤΠ; μας συμφέρει εμάς η πρώτη, μιά που μιλάει γιά εθνικά κράτη;
Ας το δούμε.

Δεν θα μακρηγορήσω.
Η ΠΤΠ καί η ΝΤΠ είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα: η τελική παγκόσμια κυριαρχία των απογόνων των πάλαι ποτέ Ατλάντων.
Ίδιος τελικός στόχος, απλά διαφέρουν στον δρόμο που πορεύονται· στον τρόπο εφαρμογής.
Η ΝΤΠ λέει:
  • Να καταργηθούν όλα τα εθνικά σύνορα,
  • να γίνουν όλοι οι λαοί αχταρμάς (άνθρωποι καί πιθήκια μαζί),
  • ν’ αποβλακωθούν άπαντες,
  • να χάσουν τον μπούσουλα (καί …τον μπούτζον τους!    ) άπαντες,
  • κι όσοι επιμένουν παραδοσιακώς (σε παραδοσιακές αξίες, ιδέες, κτλ), να εξαγοραστούν (αφού το χρήμα, ως μαϊμούδικο πλέον, παράγεται από …φωτοτυπικά μηχανήματα), καί να το βουλώσουν. (Πχ στην Ελλάδα, είδατε διανοούμενο να διαμαρτύρεται γιά την καθημερινή κατρακύλα καί ξεφτίλα; )
Καί τούτα, επειδή αν εξαλειφθεί η «διαφορά δυναμικού», δεν θά ‘χουμε κεραυνούς (πολέμους, δηλαδή). Η ανθρωπότητα θα ζωοποιηθεί από μόνη της, καί θα πέσει στα χέρια της ΝΤΠ σαν ώριμο σύκο! Ας είν’ καλά ο καταναλωτισμός καί ο ηλεκτρονικός αυτισμός (κινητά, «κοινωνική δικτύωση», καί λοιπά εννιάμερα του πρωκτού).
Τώρα, βέβαια, επειδή πρέπει να βγάλουν κανα χαρτζηλίκι κι οι βιομηχανίες όπλων, τρώει πότε-πότε σφαλιάρες κανένας παρακατιανός (πχ Ιράκ). Αλλά η ΝΤΠ δεν θέλει πολέμους. Άλλως τε, περιμένετε εσείς στρατός με …γόβες γιά πεζοναύτες-αδερφές να κερδίσει πόλεμο; ούτε γιά σκιάχτρο δεν κάνει!
Με τη σειρά της, η ΠΤΠ λέει:
  • Επιστροφή πίσω στα εθνικά κράτη καί τα κλειστά σύνορα!
  • Πατρίδα, εθνικισμός… πόλεμος, αν χρειαστεί!
  • Καί, φυσικά, όλ’ αυτά ελεγχόμενα από μιά κεντρική «αρχή», από το παρασκήνιο. (Αυθόρμητα κι αδέσποτα εθνικιστικά κινήματα, ούτε γι’ αστείο!)
Διότι η ΠΤΠ δεν κοιτάζει να εξοντώσει τους ανθρώπους με λεφτά / καταναλωτισμό / ομογενοποίηση πληθυσμών (όπως η ΝΤΠ), αλλά με πόλεμο. Οπότε, πρέπει να τους δώσει καί κίνητρο προς τούτον! Αλλοιώς, ποιός θα πολεμήσει ποιόν, καί γιατί; ο κάτοχος Άϊ-φόουν τον κάτοχο Τσιαόμι με Αντρόϊντ; σοβαροί να είμαστε! Ενώι ο Έλληνας τον Τούρκο… έ;!

Σήμερα, φαίνεται πως η ΠΤΠ κερδίζει έδαφος σε σχέση με την ΝΤΠ. Καί όλες οι κινήσεις (καί) του Τράμπ δείχνουν πως συντείνουν σε μιά τέτοια κατεύθυνση.
Γιατί, όμως;
Διότι ο δρόμος της ΝΤΠ, που επικράτησε περίπου γιά μιά 30ετία (1989, πτώση Τείχους Βερολίνου – 2019), στην πράξη αποδεικνύεται αδιέξοδος. Βλέπετε, στην ομογενοποίηση / πολτοποίηση εθνών καί λαών αντιστέκονται ως αμετακίνητο, τρομερό εμπόδιο, οι εθνικισμοί εθνών, που:
  • Διαθέτουν ισχυρό φυλετικό ιερατείο.
  • Άρα, αδιαπραγμάτευτες παραδοσιακές αξίες.
  • Άρα, δεν μασάνε από φωτοτυπικό χρήμα, διείσδυση αλλοδαπών, καί τρισηλίθιες, παρανοϊκές ιδέες (πχ να βάλουν τους άντρες τους να κόψουν το πουλί τους, γιά να …μή θίγονται οι φεμινίστριες).
Αυτά, οι νεοταξίτες δεν τά ‘χαν υπολογίσει.
Καί ποιά είναι αυτά τα έθνη;
Μά, πρώτα καί κύρια οι Κινέζοι! Που είναι καί ο δυσκολώτερος στόχος των παιδιών της (κατά Φράνσις Μπέηκον) «Νέας Ατλαντίδας»!
Οπότε, μόνο με πόλεμο (καί υπεροπλία, εννοείται) μπορούν να τους κάνουν ζάφτι αυτουνούς!
Γι’ αυτό καί τώρα αναβιώνει παγκοσμίως σα φωτιά σε ξερόχορτα ο «ξεχασμένος» εθνικισμός παύλα πατριωτισμός. Βέβαια, με …απαραίτητη προϋπόθεση ν’ αναγνωρίζει ο κάθε εθνικιστής ηγέτης ( ; ) το Οξαποδουήλ ως σύγχρονο κράτος-πρότυπο, που βοηθάει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, κτλ κτλ θρίχες κομμωτηρίου. (Ξέρετε: το καπελλάκι στο κεφάλι ο «πατριώτης ηγέτης», καί προσκύνημα!) Καί τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Σε λίγα χρόνια, δεν θά ‘ναι καθόλου δύσκολο ν’ αναβιώσουν μέχρι κι ένοπλη σύρραξη οι έχθρες πχ Γερμανών καί Άγγλων. Πρόσω ολοταχώς γιά το 1940!!!
Καί στο τέλος, όποιος μείνει όρθιος…

Αντί επιλόγου
Αυτά.
Απέναντι σε Τράμπ, ΠΤΠ, ΝΤΠ, «πατριώτες ηγέτες» παραγωγής …με το καπελλάκι (όπως λέμε: «παγωτό με το κυπελλάκι» lol!!!), αλλά καί (πληρωμένους κι απλήρωτους) μπάχαλους, ο γράφων παραμένει παγερά αδιάφορος, έως απροκάλυπτα εχθρικός.
Το μόνο που θα σώσει το έθνος μας, είναι μία εθνική στρατηγική υλοποιήσεως των καθαρά εθνικών μας στόχων καί συμφερόντων.
Τίποτ’ άλλο.