Τα ‘‘πανηγύρια’’
γεάφει ο Παλαιός
υτά… και άλλα πολλά και τραγελαφικά συμβαίνουν, όταν χαθεί ο νούς, όταν το μυαλό φυράνει, τα νοήματα ξεφτίσουν, και οι ευτέλειες και λοιπά «φαιδρά» αντικαταστήσουν τις αξίες.
Όταν χαθεί το νόημα, και δεν γνωρίζουμε πλέον πού αποτίουμε τιμές, τί εορτάζουμε, τί όρκο και ποιά υπόσχεση δίνουμε … τότε πλέον, ακολουθούν τα «πανηγύρια», όπου -αιρόμενοι και φερόμενοι- υποκλινόμεθα, παρελαύνουμε και γελοιοποιούμεθα έμπροσθεν «ξεγάνωτων ντενεκέδων», ουδόλως γιγνώσκοντες ότι τοιουτοτρόπως δηλούμε εκουσίως υποταγήν στα εν λόγω αχρειώδη κύμβαλα, ως άλλοτε παρά των «αχρείων» εκραυγάζετο το: «- Χαίρε, Μέγιστε Βασιλεύ! … οι υπήκοοι και δούλοι ΣΟΥ, σε χαιρετούν !!»
Όταν, εκεί που πρέπει ν’ αποτιθούν τιμές, κάποιοι γυρνούν και μοστράρουν τον κώλον τους, όταν τις τιμές, αντί των Δικαιούχων, λαμβάνουν οι «ντενεκέδες», όταν αντί του συντριπτικού αισθήματος της καταλειπομένης βαρείας υποχρεώσεως, εκδηλούται η πασαρέλα της προσωπικής εμφάνισης και προβολής, όταν … όταν …όταν … τότε αυτός ο λαός, αυτό το έθνος, έχει πλέον κτυπήσει τον πάτο του βόθρου, όποτε η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, και κάθε φαινόμενο όπως τα προχθεσινά (αλλά και πρότερον διαδραματισθέντα), αλλά και όσα βεβαίως θ’ ακολουθήσουν, είναι αναμενόμενα, και ουδόλως θα πρέπει να ξενίσουν τον οποιονδήποτε.
Οι παρελάσεις, της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και κάθε άλλη παρομοίας φύσεως, δεν γίνονται έμπροσθεν των όποιων ντενεκέδων αλλά γίνονται έμπροσθεν του ΜΝΗΜΕΙΟΥ των πεσόντων, και ΜΟΝΟ για να αποτίσουμε ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ σ’ αυτούς, καθώς επίσης, και για να επαναβεβαιώσουμε τον όρκο και την υπόσχεσή μας, να προστατεύσουμε ΑΥΤΟ για το οποίο εκείνοι θυσιάστηκαν – την ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Στις εν λόγω παρελάσεις, που κακώς ονομάζονται έτσι, διότι δεν είναι «παρελάσεις», αλλά ΑΠΟΤΙΣΗ ΤΙΜΩΝ – ενώ παρελάσεις έχουμε μόνο στα πανηγύρια, όπου κάνουν πασαρέλα (μαζί με τους γιούφτους) μαϊμούδες και αρκούδες, και βεβαίως, εκεί, πλασάρονται και εκτίθενται σε προσφορά διάφορα, εκεί πλέον ο κάθε βλάξ, παζαρεύοντας το τίμημα, μπορεί να εκθέτει πρός πώληση, αηδία ή τέρψη, μέχρι και τον κώλον του !
Όμως …
Στην Απότιση Τιμών, δεν περνάμε έμπροσθεν των ΜΝΗΜΕΙΩΝ, για να πούμε κάτι, ή να δείξουμε τον κώλο και τα μπράτσα μας, αλλά, εν στάσει, στρεφόμενοι πρός Αυτά, κλίνουμε την κεφαλή στην εκείνων θυσία !!
Όταν όμως, οι έννοιες έχουν χαθεί, και τα νοήματα έχουν ξεφτίσει, … τότε πλέον … τιμούμε ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΣ !!
Και μένουν, μόνο, κάποιοι φευγάτοι γραφικοί – να μιλούν γιά νοήματα κι εποχές αλλοτινές !!
Τα ‘‘πανηγύρια’’
…όταν οι αξίες, τα νοήματα κι ο νούς έχουν χαθεί !!
γεάφει ο Παλαιός
υτά… και άλλα πολλά και τραγελαφικά συμβαίνουν, όταν χαθεί ο νούς, όταν το μυαλό φυράνει, τα νοήματα ξεφτίσουν, και οι ευτέλειες και λοιπά «φαιδρά» αντικαταστήσουν τις αξίες.Όταν χαθεί το νόημα, και δεν γνωρίζουμε πλέον πού αποτίουμε τιμές, τί εορτάζουμε, τί όρκο και ποιά υπόσχεση δίνουμε … τότε πλέον, ακολουθούν τα «πανηγύρια», όπου -αιρόμενοι και φερόμενοι- υποκλινόμεθα, παρελαύνουμε και γελοιοποιούμεθα έμπροσθεν «ξεγάνωτων ντενεκέδων», ουδόλως γιγνώσκοντες ότι τοιουτοτρόπως δηλούμε εκουσίως υποταγήν στα εν λόγω αχρειώδη κύμβαλα, ως άλλοτε παρά των «αχρείων» εκραυγάζετο το: «- Χαίρε, Μέγιστε Βασιλεύ! … οι υπήκοοι και δούλοι ΣΟΥ, σε χαιρετούν !!»
Όταν, εκεί που πρέπει ν’ αποτιθούν τιμές, κάποιοι γυρνούν και μοστράρουν τον κώλον τους, όταν τις τιμές, αντί των Δικαιούχων, λαμβάνουν οι «ντενεκέδες», όταν αντί του συντριπτικού αισθήματος της καταλειπομένης βαρείας υποχρεώσεως, εκδηλούται η πασαρέλα της προσωπικής εμφάνισης και προβολής, όταν … όταν …όταν … τότε αυτός ο λαός, αυτό το έθνος, έχει πλέον κτυπήσει τον πάτο του βόθρου, όποτε η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, και κάθε φαινόμενο όπως τα προχθεσινά (αλλά και πρότερον διαδραματισθέντα), αλλά και όσα βεβαίως θ’ ακολουθήσουν, είναι αναμενόμενα, και ουδόλως θα πρέπει να ξενίσουν τον οποιονδήποτε.
Οι παρελάσεις, της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και κάθε άλλη παρομοίας φύσεως, δεν γίνονται έμπροσθεν των όποιων ντενεκέδων αλλά γίνονται έμπροσθεν του ΜΝΗΜΕΙΟΥ των πεσόντων, και ΜΟΝΟ για να αποτίσουμε ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ σ’ αυτούς, καθώς επίσης, και για να επαναβεβαιώσουμε τον όρκο και την υπόσχεσή μας, να προστατεύσουμε ΑΥΤΟ για το οποίο εκείνοι θυσιάστηκαν – την ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Στις εν λόγω παρελάσεις, που κακώς ονομάζονται έτσι, διότι δεν είναι «παρελάσεις», αλλά ΑΠΟΤΙΣΗ ΤΙΜΩΝ – ενώ παρελάσεις έχουμε μόνο στα πανηγύρια, όπου κάνουν πασαρέλα (μαζί με τους γιούφτους) μαϊμούδες και αρκούδες, και βεβαίως, εκεί, πλασάρονται και εκτίθενται σε προσφορά διάφορα, εκεί πλέον ο κάθε βλάξ, παζαρεύοντας το τίμημα, μπορεί να εκθέτει πρός πώληση, αηδία ή τέρψη, μέχρι και τον κώλον του !
Όμως …
Στην Απότιση Τιμών, δεν περνάμε έμπροσθεν των ΜΝΗΜΕΙΩΝ, για να πούμε κάτι, ή να δείξουμε τον κώλο και τα μπράτσα μας, αλλά, εν στάσει, στρεφόμενοι πρός Αυτά, κλίνουμε την κεφαλή στην εκείνων θυσία !!
Όταν όμως, οι έννοιες έχουν χαθεί, και τα νοήματα έχουν ξεφτίσει, … τότε πλέον … τιμούμε ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΣ !!
Και μένουν, μόνο, κάποιοι φευγάτοι γραφικοί – να μιλούν γιά νοήματα κι εποχές αλλοτινές !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου