Βασίλης Στοϊλόπουλος
Me Too εναντίον ….. «Γέρου και Ερωτευμένου».
Ακόμα και ο δημιουργός του Φάουστ και του Μεφιστοφελή, του Ερμάνου και του Βερθέρου, ο πνευματικός κινηματίας της οργισμένης εποχής του “Sturm und Drang” («Θύελλα και ορμή»), ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε (φ. 1), δεν κατάφερε τελικά να γλιτώσει από την μετανεωτερικό κανιβαλισμό και τον ηθικολογικό φασισμό των “Me Too”, των δήθεν «ποιητών του πλανητικού προοδευτισμού». Νεολαίοι μιας φεμινιστικής «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» από την Φρανκφούρτη επιτέθηκαν προχθές με καλυμμένο το πρόσωπο το σπίτι του Γκαίτε στη Βαϊμάρη (φ. 2), πετώντας στον κήπο ρολά από κ@@@χαρτα και ανεβάζοντας στο διαδίκτυο επικριτικά σχόλια για τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε σαν «η κορυφαία έκφραση του γερμανικού πνεύματος». Σκοπεύουν μάλιστα μεθαύριο, στις 28 Αυγούστου, επέτειο των 270 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή, να διοργανώσουν έκθεση με τον προβοκατόρικο τίτλο "LOLita".
Χρησιμοποιώντας τα «μέτρα και σταθμά» της σημερινής, φασιστοειδούς επέλασης του δικαιωματισμού και της τυραννίας της πολιτικής ορθότητας, 187 χρόνια από το θάνατό του, ο Γκαίτε κατηγορήθηκε ως «παλιόγερος σεξιστής» και για αντιφιμενιστικές ερωτικές μηχανορραφίες και φιλοφρονήσεις ……(των αρχών του 19ου αιώνα!) Η κατηγορία : Το έργο του «βρίθει ερωτικής ιεραρχίας σε βάρος των γυναικείων μορφών, που ενίοτε τις χαρακτηρίζει ναΐφ». Με την 14χρονη Γρέτχεν, τον πρώτο έρωτα του 15χρονου τότε Γκαίτε, στον Φάουστ να είναι το πιο διάσημο παράδειγμα. Η άλλη κατηγορία, που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι πως ο «αντιφατικός» Γκαίτε είχε άστατη και ουσιαστικά αδέσμευτη ερωτική ζωή, καλοέβλεπε τις όμορφες, και μάλιστα ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, αλλά και ότι ερωτεύονταν, παρότι γέρος, πολύ νεώτερές του.
«Λευκά είναι τα μαλλιά σου, κι όμως θ’ αγαπήσεις» έγραφε ο αισθησιακός ρομαντικός ποιητής, πολιτικός και διανοούμενος Γκαίτε. Είναι γνωστό όμως ότι για τις γυναίκες της εποχή του, όπως φαίνεται σε κείμενο του διαφωτιστή Georg Zimmermann από εκείνη την εποχή, ο Γκαίτε περνούσε παντού ως «ο ωραιότερος, ο πιο ζωντανός, ο πιο θερμός, ο πιο θυελλώδης, ο πιο γλυκύς, ο πιο αποπλανητικός» και βεβαίως «ο πιο επικίνδυνος άνδρας». Μάλιστα, η εκρηκτική 24χρονη Μπεττίνα Μπρεντάνο, το 1809, αν και παντρεμένη, είχε δηλώσει «με αναίδεια» : «Πρέπει ν’ αποκτήσω πάση θυσία ένα παιδί από τον Γκαίτε. Θα γεννηθεί ένας ημίθεος», προκαλώντας αλλεπάλληλα σκάνδαλα.
Περιμένει όμως κανείς οι επικριτές του της «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» να γνωρίζουν ότι ο Γκαίτε «αγαπούσε την αγάπη περισσότερο απ’ ότι τις γυναίκες» ; Ή ότι «η αγάπη ήταν το τελευταίο του στήριγμα, και τον απασχολούσε από την φοιτητική του ζωή μέχρι τα βαθειά του γεράματα» ; Και ότι «ο Γκαίτε αισθάνονταν και τραγουδούσε την κάθε του αγάπη, σαν να ήταν η τελευταία, η μοναδική» ; Αν και με διαφορετικά ονόματα : Γκρέτε, Μανταλλένα, Μαξιμιλιάνε, Λίλη, Κριστιάνε, Κορόνα, Λόττε, Σαρλόττε, Ουρλίκε… Καθόλου τυχαίο μάλιστα ότι στην πολύ «προχωρημένη» ηλικία των 74 ετών είχε την ιδέα να γράψει το ποίημα «Γέρος και ερωτευμένος» («Alt und verliebt», στο Elegie von Marienbad, Σεπτέμβριος 1823). Για τον βιογράφο του πάντως, «Οι γυναίκες (και νεαροί άνδρες;) ήταν μόνο αντικείμενα, πάνω στα οποία αποκαλύπτονταν αυτή η αγάπη στις διαφορετικές της μορφές (πνευματική, ψυχική, σωματική-ερωτική αγάπη). Αν δεν μπορούσε να συνεχίσει μια τέτοια αγάπη τότε γι αυτόν δεν έμπαινε θέμα ηθικής αναστολής, ούτε εγκατάλειψης, αλλά είχε να κάνει είτε με το ότι δεν έβρισκε πλέον την ποθητή μορφή αγάπης ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούσε το στενό δέσιμο, γιατί ο πόθος θα έφερνε πάθη.» Σε κάθε φάση της ζωής του «αποκαλύπτει σε όλους τη διπλή του προσωπικότητα: είναι Φάουστ και Μεφιστοφελής, μέσα στον απέραντο πλούτο των αντιθέσεων έχει τις «ρίζες» της η ποιητική του ευφορία. Εκφράζει το παν και το αντίθετο του παντός». Και όντως, στα 81 του ερωτεύτηκε την τελευταία του αγάπη, την 18χρονη Ουρλίκε φον Λέβετσωφ. «Είναι το τελειωτικό, είναι το ύστατο, είναι το αντίο στον έρωτα, σ΄ αυτό το πάθος που τον είχε εμπνεύσει, που σχεδόν στάθηκε οδηγός σ΄ ολόκληρη τη ζωή του ποιητή.»
Αν όλα αυτά είναι «σεξισμός» τότε απλά …….. αλλοίμονό μας !
Χρησιμοποιώντας τα «μέτρα και σταθμά» της σημερινής, φασιστοειδούς επέλασης του δικαιωματισμού και της τυραννίας της πολιτικής ορθότητας, 187 χρόνια από το θάνατό του, ο Γκαίτε κατηγορήθηκε ως «παλιόγερος σεξιστής» και για αντιφιμενιστικές ερωτικές μηχανορραφίες και φιλοφρονήσεις ……(των αρχών του 19ου αιώνα!) Η κατηγορία : Το έργο του «βρίθει ερωτικής ιεραρχίας σε βάρος των γυναικείων μορφών, που ενίοτε τις χαρακτηρίζει ναΐφ». Με την 14χρονη Γρέτχεν, τον πρώτο έρωτα του 15χρονου τότε Γκαίτε, στον Φάουστ να είναι το πιο διάσημο παράδειγμα. Η άλλη κατηγορία, που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι πως ο «αντιφατικός» Γκαίτε είχε άστατη και ουσιαστικά αδέσμευτη ερωτική ζωή, καλοέβλεπε τις όμορφες, και μάλιστα ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, αλλά και ότι ερωτεύονταν, παρότι γέρος, πολύ νεώτερές του.
«Λευκά είναι τα μαλλιά σου, κι όμως θ’ αγαπήσεις» έγραφε ο αισθησιακός ρομαντικός ποιητής, πολιτικός και διανοούμενος Γκαίτε. Είναι γνωστό όμως ότι για τις γυναίκες της εποχή του, όπως φαίνεται σε κείμενο του διαφωτιστή Georg Zimmermann από εκείνη την εποχή, ο Γκαίτε περνούσε παντού ως «ο ωραιότερος, ο πιο ζωντανός, ο πιο θερμός, ο πιο θυελλώδης, ο πιο γλυκύς, ο πιο αποπλανητικός» και βεβαίως «ο πιο επικίνδυνος άνδρας». Μάλιστα, η εκρηκτική 24χρονη Μπεττίνα Μπρεντάνο, το 1809, αν και παντρεμένη, είχε δηλώσει «με αναίδεια» : «Πρέπει ν’ αποκτήσω πάση θυσία ένα παιδί από τον Γκαίτε. Θα γεννηθεί ένας ημίθεος», προκαλώντας αλλεπάλληλα σκάνδαλα.
Περιμένει όμως κανείς οι επικριτές του της «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» να γνωρίζουν ότι ο Γκαίτε «αγαπούσε την αγάπη περισσότερο απ’ ότι τις γυναίκες» ; Ή ότι «η αγάπη ήταν το τελευταίο του στήριγμα, και τον απασχολούσε από την φοιτητική του ζωή μέχρι τα βαθειά του γεράματα» ; Και ότι «ο Γκαίτε αισθάνονταν και τραγουδούσε την κάθε του αγάπη, σαν να ήταν η τελευταία, η μοναδική» ; Αν και με διαφορετικά ονόματα : Γκρέτε, Μανταλλένα, Μαξιμιλιάνε, Λίλη, Κριστιάνε, Κορόνα, Λόττε, Σαρλόττε, Ουρλίκε… Καθόλου τυχαίο μάλιστα ότι στην πολύ «προχωρημένη» ηλικία των 74 ετών είχε την ιδέα να γράψει το ποίημα «Γέρος και ερωτευμένος» («Alt und verliebt», στο Elegie von Marienbad, Σεπτέμβριος 1823). Για τον βιογράφο του πάντως, «Οι γυναίκες (και νεαροί άνδρες;) ήταν μόνο αντικείμενα, πάνω στα οποία αποκαλύπτονταν αυτή η αγάπη στις διαφορετικές της μορφές (πνευματική, ψυχική, σωματική-ερωτική αγάπη). Αν δεν μπορούσε να συνεχίσει μια τέτοια αγάπη τότε γι αυτόν δεν έμπαινε θέμα ηθικής αναστολής, ούτε εγκατάλειψης, αλλά είχε να κάνει είτε με το ότι δεν έβρισκε πλέον την ποθητή μορφή αγάπης ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούσε το στενό δέσιμο, γιατί ο πόθος θα έφερνε πάθη.» Σε κάθε φάση της ζωής του «αποκαλύπτει σε όλους τη διπλή του προσωπικότητα: είναι Φάουστ και Μεφιστοφελής, μέσα στον απέραντο πλούτο των αντιθέσεων έχει τις «ρίζες» της η ποιητική του ευφορία. Εκφράζει το παν και το αντίθετο του παντός». Και όντως, στα 81 του ερωτεύτηκε την τελευταία του αγάπη, την 18χρονη Ουρλίκε φον Λέβετσωφ. «Είναι το τελειωτικό, είναι το ύστατο, είναι το αντίο στον έρωτα, σ΄ αυτό το πάθος που τον είχε εμπνεύσει, που σχεδόν στάθηκε οδηγός σ΄ ολόκληρη τη ζωή του ποιητή.»
Αν όλα αυτά είναι «σεξισμός» τότε απλά …….. αλλοίμονό μας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου