Μουσουλμανικός εποικισμός αντί θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
«Ξυπνήστε, άνθρωποί μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι μια λανθασμένη έκφραση, γιατί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με μια ράτσα, μια φυλή, αλλά με μια θρησκεία), δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Τόσο τυφλωμένοι είστε από τη μυωπία και την ηλιθιότητα του Politically Correct, που δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι έχει αρχίσει να διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που ονομάζεται Τζιχάντ. Ένας πόλεμος που ίσως δεν στοχεύει στην κατάληψη των εδαφών μας (ίσως;), αλλά σίγουρα στοχεύει στην κατάληψη των ψυχών μας και στην εξαφάνιση της ελευθερίας μας» έγραφε η Ιταλίδα δημοσιογράφος,πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι στο βιβλίο της Οργή και Περηφάνια το 2003, αποτυπώνοντας μια παρηκμασμένη και εξισλαμισμένη Ευρώπη που αργά αλλά σταθερά μετατρεπόταν σε αραβική επαρχία.
Tα λόγια της Φαλάτσι είναι κάτι παραπάνω από προφητικά. Είναι λόγια που περιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια την Ευρώπη, Ευραμπία όπως την αποκαλούσε η ίδια, των επόμενων ετών και το ι«σχέδιο των μουσουλμάνων» να την κατακτήσουν μέσω της μετανάστευσης όπως είχε υποστηρίξει στα βιβλία της. «Οι γιοι του Αλλάχ ήσαν πάντοτε αξεπέραστοι στην τέχνη να εισβάλλουν, να κατακτούν, να υποτάσσουν. Κι η διακαώς ποθούμενη λεία τους ήταν πάντα η Ευρώπη, ο χριστιανικός κόσμος... Στην υποδουλωμένη Ευρώπη, το θέμα της ισλαμικής γονιμότητας έχει κηρυχθεί ταμπού, που κανείς δεν τολμά να θίξει... Κι αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπουμεντιέν (σ.σ. πρώην προέδρου της Αλγερίας) ενώπιον της Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1974: "Κάποια μέρα εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν, εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει τη νίκη"». Ενδεχομένως σε κάποιους οι απόψεις της σπουδαίας αυτής δημοσιογράφου να φανούν ακραίες, αρκεί όμως να κοιτάξει τί συμβαίνει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Χθες Πέμπτη, όπως πληροφορήθηκα από κάτοικο της Λέσβου, 13 βάρκες έφτασαν στην Σκάλα Συκαμιάς αποβιβάζοντας 546 άτομα και άλλες 3 βάρκες σε Θερμή, Σκάλα Μυστεγνών και περιοχής Λάμνας Μολύβου όπου αποβίβασαν 104 άτομα. Στο σύνολο χθες στη Λέσβο έφτασαν 650 άτομα. Το νησί έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Εκτός από τους μετανάστες που στοιβάζονται ήδη και εκτός από εκείνους τους οποίους έρχονται από την Τουρκία με την αρωγή και τις ευλογίες του νεο-Οθωμανού Ερντογάν. Πλέον ο Τούρκος πρόεδρος, που ευελπιστεί να μείνει στην ιστορία ως αντίστοιχη φιγούρα του Χαλίφη, δε χρειάζεται να οργανώσει θερμό επεισόδιο. Του αρκεί το άριστα ενορχηστρωμένο εποικιστικό του σχέδιο, δημιουργώντας μουσουλμανικό πληθυσμό και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως πατερούλης των απανταχού Μουσουλμάνων.
Το θέμα πλέον δεν αφορά την προσφυγική κρίση και ούτε είναι ανθρωπιστικό. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού πληθυσμού που δέχεται μια άνευ προηγουμένου υβριδική επίθεση ενώ η Ευρώπη κωφεύει κατά την πάγια τακτική της. Ας μη λησμονούμε ότι πάντοτε αυτός ήταν ο ρόλος της Ευρώπης, να παίζει τα ανθρωπιστικά χαρτιά της εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι υπάρχει το γεωγραφικό εμπόδιο της Ελλάδας. Εκτιμά ότι όπως ο γεωγραφικός ελληνικός χώρος αποτέλεσε ασφάλεια γι΄αυτήν με την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την είσοδο των Οθωμανών, ανάλογα και τώρα η Ελλάδα ως αποθήκη ψυχών θα θυσιαστεί για τη γηραιά ήπειρο.
Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι ήδη έχουν βιώσει μέσω της τρομοκρατίας και της επίκλησης Allahu Akbar των πόλεμων των πόλεων. Και θα ολοκληρώσω το σημερινό editorial με μια δυστοπική εικόνα από το βιβλίο Soumission (Υποταγή) του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία σχεδόν ταυτόχρονα με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.
«Γαλλία, 2022. Μετά από μια καθοριστική εκλογική αναμέτρηση στη χώρα κυριαρχούν η αβεβαιότητα και ο φόβος. Η κοινωνική βία εξαπλώνεται αλλά συγκαλύπτεται. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του παρά την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς.Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών τα παραδοσιακά κόμματα, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, καταποντίζονται. Στον δεύτερο (και τελικό) γύρο οι δύο βασικοί αντίπαλοι για την ανάληψη της εξουσίας είναι το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Μαρίν Λεπέν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Fraternité Musulmane), ένα μετριοπαθές (κατά τα φαινόμενα) ισλαμικό κόμμα υπό τη χαρισματική ηγεσία του Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Τότε συμβαίνει το εξής παράλογο. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί μαζί) συνασπίζονται εναντίον της Ακροδεξιάς και στηρίζουν τον μουσουλμάνο υποψήφιο, ο οποίος και κερδίζει τελικώς τις εκλογές! Ο μουσουλμάνος Πρόεδρος, αναλαμβάνοντας πλέον την εξουσία καταργεί την θρησκευτική ελευθερία και επιβάλλει ως υποχρεωτική την μαντήλα.»
Αυτό το φανταστικό σενάριο που περιγράφεται είναι άραγε το μέλλον που έρχεται ή ο φόβος του θα αποτελέσει το άλλοθι για κάτι πολύ χειρότερο;
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
«Ξυπνήστε, άνθρωποί μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι μια λανθασμένη έκφραση, γιατί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με μια ράτσα, μια φυλή, αλλά με μια θρησκεία), δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Τόσο τυφλωμένοι είστε από τη μυωπία και την ηλιθιότητα του Politically Correct, που δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι έχει αρχίσει να διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που ονομάζεται Τζιχάντ. Ένας πόλεμος που ίσως δεν στοχεύει στην κατάληψη των εδαφών μας (ίσως;), αλλά σίγουρα στοχεύει στην κατάληψη των ψυχών μας και στην εξαφάνιση της ελευθερίας μας» έγραφε η Ιταλίδα δημοσιογράφος,πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι στο βιβλίο της Οργή και Περηφάνια το 2003, αποτυπώνοντας μια παρηκμασμένη και εξισλαμισμένη Ευρώπη που αργά αλλά σταθερά μετατρεπόταν σε αραβική επαρχία.
Tα λόγια της Φαλάτσι είναι κάτι παραπάνω από προφητικά. Είναι λόγια που περιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια την Ευρώπη, Ευραμπία όπως την αποκαλούσε η ίδια, των επόμενων ετών και το ι«σχέδιο των μουσουλμάνων» να την κατακτήσουν μέσω της μετανάστευσης όπως είχε υποστηρίξει στα βιβλία της. «Οι γιοι του Αλλάχ ήσαν πάντοτε αξεπέραστοι στην τέχνη να εισβάλλουν, να κατακτούν, να υποτάσσουν. Κι η διακαώς ποθούμενη λεία τους ήταν πάντα η Ευρώπη, ο χριστιανικός κόσμος... Στην υποδουλωμένη Ευρώπη, το θέμα της ισλαμικής γονιμότητας έχει κηρυχθεί ταμπού, που κανείς δεν τολμά να θίξει... Κι αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπουμεντιέν (σ.σ. πρώην προέδρου της Αλγερίας) ενώπιον της Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1974: "Κάποια μέρα εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν, εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει τη νίκη"». Ενδεχομένως σε κάποιους οι απόψεις της σπουδαίας αυτής δημοσιογράφου να φανούν ακραίες, αρκεί όμως να κοιτάξει τί συμβαίνει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Χθες Πέμπτη, όπως πληροφορήθηκα από κάτοικο της Λέσβου, 13 βάρκες έφτασαν στην Σκάλα Συκαμιάς αποβιβάζοντας 546 άτομα και άλλες 3 βάρκες σε Θερμή, Σκάλα Μυστεγνών και περιοχής Λάμνας Μολύβου όπου αποβίβασαν 104 άτομα. Στο σύνολο χθες στη Λέσβο έφτασαν 650 άτομα. Το νησί έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Εκτός από τους μετανάστες που στοιβάζονται ήδη και εκτός από εκείνους τους οποίους έρχονται από την Τουρκία με την αρωγή και τις ευλογίες του νεο-Οθωμανού Ερντογάν. Πλέον ο Τούρκος πρόεδρος, που ευελπιστεί να μείνει στην ιστορία ως αντίστοιχη φιγούρα του Χαλίφη, δε χρειάζεται να οργανώσει θερμό επεισόδιο. Του αρκεί το άριστα ενορχηστρωμένο εποικιστικό του σχέδιο, δημιουργώντας μουσουλμανικό πληθυσμό και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως πατερούλης των απανταχού Μουσουλμάνων.
Το θέμα πλέον δεν αφορά την προσφυγική κρίση και ούτε είναι ανθρωπιστικό. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού πληθυσμού που δέχεται μια άνευ προηγουμένου υβριδική επίθεση ενώ η Ευρώπη κωφεύει κατά την πάγια τακτική της. Ας μη λησμονούμε ότι πάντοτε αυτός ήταν ο ρόλος της Ευρώπης, να παίζει τα ανθρωπιστικά χαρτιά της εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι υπάρχει το γεωγραφικό εμπόδιο της Ελλάδας. Εκτιμά ότι όπως ο γεωγραφικός ελληνικός χώρος αποτέλεσε ασφάλεια γι΄αυτήν με την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την είσοδο των Οθωμανών, ανάλογα και τώρα η Ελλάδα ως αποθήκη ψυχών θα θυσιαστεί για τη γηραιά ήπειρο.
Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι ήδη έχουν βιώσει μέσω της τρομοκρατίας και της επίκλησης Allahu Akbar των πόλεμων των πόλεων. Και θα ολοκληρώσω το σημερινό editorial με μια δυστοπική εικόνα από το βιβλίο Soumission (Υποταγή) του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία σχεδόν ταυτόχρονα με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.
«Γαλλία, 2022. Μετά από μια καθοριστική εκλογική αναμέτρηση στη χώρα κυριαρχούν η αβεβαιότητα και ο φόβος. Η κοινωνική βία εξαπλώνεται αλλά συγκαλύπτεται. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του παρά την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς.Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών τα παραδοσιακά κόμματα, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, καταποντίζονται. Στον δεύτερο (και τελικό) γύρο οι δύο βασικοί αντίπαλοι για την ανάληψη της εξουσίας είναι το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Μαρίν Λεπέν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Fraternité Musulmane), ένα μετριοπαθές (κατά τα φαινόμενα) ισλαμικό κόμμα υπό τη χαρισματική ηγεσία του Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Τότε συμβαίνει το εξής παράλογο. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί μαζί) συνασπίζονται εναντίον της Ακροδεξιάς και στηρίζουν τον μουσουλμάνο υποψήφιο, ο οποίος και κερδίζει τελικώς τις εκλογές! Ο μουσουλμάνος Πρόεδρος, αναλαμβάνοντας πλέον την εξουσία καταργεί την θρησκευτική ελευθερία και επιβάλλει ως υποχρεωτική την μαντήλα.»
Αυτό το φανταστικό σενάριο που περιγράφεται είναι άραγε το μέλλον που έρχεται ή ο φόβος του θα αποτελέσει το άλλοθι για κάτι πολύ χειρότερο;
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου