Η ΣΜΥΡΝΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ....

Σαν σήμερα 27 Αυγούστου 1922: «Η Σμύρνη μάνα καίγεται»

 

 

27 Αυγούστου 1922 (8 Σεπτεμβρίου 1922 με το νέο ημερολόγιο) τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη. Στις 11:00 περίπου, ηεμπροσθοφυλακή του τουρκικού ιππικού, ένα τμήμα 400 ατάκτων ιππέων, εισέρχεται στην πόλη.
Λίγες ώρες αργότερα οι δυνάμεις ενισχύονται από μια μεραρχία πεζικού υπό την διοίκηση του αρχηγού της 1ης τουρκικής στρατιάς Νουρεντίν πασά

27 Αυγούστου: Οι Τούρκοι πυρπολούν την πόλη και προβαίνουν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της. Μεταξύ των σφαγιασθέντων είναι και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος.
Η πυρκαγιά θα συνεχιστεί έως τις 3 Σεπτεμβρίου, μεταβάλλοντας την πόλη σε σωρό ερειπίων.
Oι Τούρκοι μπαίνουν στην Σμύρνη
Το τι ακολούθησε το περιγράφουν με τις εξαιρετικές τους πένες τρεις συγγραφείς -δύο ξένοι και η Διδώ Σωτηρίου- κι ένας διπλωμάτης.

Το “Παρίσι της Μέσης Ανατολής” καταστράφηκε από τις ορδές των βαρβάρων του Κεμάλ…
Η κεμαλική τουρκική δημοκρατία “γεννιόταν” με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να “γεννηθεί”: με φρίκη και αίμα.Κι όπως γεννήθηκε έτσι συνεχίζει να πορεύεται στην περιοχή.Είτε με κεμαλιστές,είτε με ισλαμιστές…
Η “Γκιαούρ Ιζμίρ” καίγεται…
Στην απερίγραπτη σύγχυση και στον τρόμο που ήδη επικρατούσε είχε τώρα προστεθεί και η φρίκη της πυρκαγιάς που θρασομανούσε, μιας πυρκαγιάς που κατέτρωγε τα πάντα στο περάσμά της. Η Γκιαούρ Ιζμίρ, η «άπιστη» Σμύρνη, όπως την αποκαλούσαν οι Τούρκοι, ήταν καταδικασμένη.

Πριν και ύστερα από την κατάληψη, οι κάτοικοι της πόλης συσσωρεύονταν στη μακριά προκυμαία εκλιπαρώντας να επιβιβαστούν σε οποιοδήποτε πλεούμενο μπορούσε και ήθελε να τους πάρει.
Όμως, με την πόλη αγκαλιασμένη από τις φλόγες, η προκυμαία είχε πλημμυρίσει απ’ όλους όσοι είχαν μοναδική τους ελπίδα τη φυγή.
Είναι αδύνατον να αναφερθούν ακριβείς αριθμοί αναφορικά με την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά, διασταυρώνοντας τις πληροφορίες της μιας Αρχής με αυτές των άλλων, υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άτομα σφαγιάστηκαν, 280.000 είχαν συνωστισθεί στην προκυμαία ικετεύοντας για τη σωτηρία τους
και 160.000 ακόμα εκτοπίστηκαν από τους Τούρκους στο εσωτερικό για να μην ξαναφανούν ποτέ.
Οι λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτά είναι τόσο πολλές, ώστε κάθε περιγραφή θα ήταν ατελής. Είναι ένας πίνακας πολύ μεγάλος και πολύ φρικτός για να τον ζωγραφίσει κανείς.
Οι μαθήτριες του Αμερικανικού Κολεγιακού Ινστιτούτου κι εκείνες της Αρμενικής Σχολής Θηλέων, που βρισκόταν απέναντι, έπεσαν στα χέρια των Τούρκων.

Μαζί τους βρίσκονταν 1.300 πρόσφυγες, που είχαν καταφύγει στα κτίρια του κολεγίου.
Είναι πολύ οδυνηρό να αναλογίζεται κανείς την τύχη αυτών των κοριτσιών, που εκπαιδεύονταν σ’ ένα αμερικανικό ίδρυμα σύμφωνα με τα αμερικανικά ιδανικά
και τον αμερικανικό τρόπο σκέψης και βρέθηκαν στο έλεος ανθρώπων ανελέητων, που συνδύαζαν τη θηριωδία του Μογγόλου με την πανούργα σκληρότητα της κατώτερης ανατολίτικης κάστας.
Πηγή: ekklisiaonline.gr
Και το σχόλιο του μοναδικού Νίκος Σταθόπουλος

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΥΡΠΟΛΗΜΕΝΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ...αλλά οι "προοδευτικοί" μας, καταπόντισαν στη μαύρη λήθη τη συμφορά, και με τη χυδαιότητα του αργυραμοιβού, επέλεξαν "κατατρεγμένους", τους εξ Ανατολής "μετανάστες αδέλφια μας"..διότι κείνοι οι παλιοί είναι χρήσιμοι μόνο για να στηλιτευτεί ο "ελληνικός ρατσισμός" της εποχής, δηλαδή ο εκ των Ανακτόρων κατευθυνόμενος αντιπροσφυγισμός...στα αζήτητα η ιστορική καταστροφή και το πολιτικό έγκλημα, στις χωματερές η τραγική αλήθεια 1,5 εκατομμυρίου ξερ...ιζωμένων, αφού αν αυτά τεθούν, τότε θα έρθει με ανατριχιαστική γύμνια στο φως, ο φασίζων εθνικισμός των Τούρκων και η εξ αυτού εξουθενωτική τραγωδία εκείνων των πονεμένων ανθρώπων...ενώ με τους τωρινούς απόκληρους, και οι ιδεολογίστικες γενικότητες καλά δουλεύουν, και η νεοϊμπεριαλιστική γεωπολιτική προάγεται, και ο αντιεθνικισμός εμπεδώνεται ως δραστικός εθνομηδενισμός...μια τέλεια βρόμικη δουλειά, εις βάρος της ιστορικής αλήθειας και του ενδότατου ανθρωπισμού...βρόμικη δουλειά και με μπόλικο χρήμα, όπως, άλλωστε, και τότε, έκαναν πολλοί "βασταρόμελ", γνήσιοι παππούδες των παρόντων νεοκερδοσκόπων επί των ανθρώπινων δραμάτων...α να χαθείτε μίζεροι προδότες των πιο ιερών δεινών του λαού μας...