ήτω το 1821 – κατά ξηράν καί θάλασσαν!






Ζήτω το Έθνος μας!
Καί σκατά στην ψυχή του Μιχαήλ Φελλού!
. . . . . . . .
Ως επίμετρον – σχεδόν αχρείαστο.
Αν βλέπετε ομοιότητες της καταστροφής του 1071 με το σήμερα… Αν, δηλαδή, καί τότε καί σήμερα είχαμε αρχιπροδόταρους (καί μάλιστα ανήκοντες σε μυστικές αδελφότητες), που ξεπουλούσαν / ξεπουλούν το Έθνος γιά τη ρημάδα την εξουσία καί την καρέκλα, βλέπετε μόνο τα μισά.
Ο Φελλός δεν ήταν μόνος του. Πήγαινε πακέτο μ’ ολόκληρη σχολή. (Προδοτών.)
Ο Ούγο ντέ Παγιέν (Ούγος των Παγανιστών – σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2), ένας από τους ιδρυτές του διαβόητου τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών, μαθήτευσε στη «σχολή» του Φελλού.
Επίσης, έναν χρόνο πρίν το 1071, ιδρύθηκε στην Τρουά της Καμπανίας (πατρίδα του ντέ Παγιέν) …Καμπαλλιστική σχολή!!!
Δηλαδή, το ροκάνισμα της Βυζαντινής Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που είχε φτάσει στο απόγειό της μισόν αιώνα πρίν (με τον Βασίλειο Β’), δεν ήταν τυχαία διαδικασία. Ούτε στιγμιαία έμπνευση του Φελλού.
Ήττα στο Μαντζικέρκειον, Σταυροφορίες… το ένα έφερε τ’ άλλο (όπως πχ το 1204)· καί μας πήρε καί μας σήκωσε.
Σήμερα, κοντεύοντας τα διακόσια χρόνια απ’ την Εθνεγερσία, δεν θα βάλουμε τσιρότα στα συμπτώματα. Πρέπει να ψάξουμε καί να καυτηριάσουμε -δίκην Ηρακλέους καί Ιολάου- τις ίδιες τις εστίες του κακού. Τους ίδιους τους κομμένους λαιμούς της Λερναίας Ύδρας. (Αφού τους κόψουμε πρώτα – εννοείται.) Τις αιτίες!
Όλο καί πιό πίσω στον χρόνο.
Όλο καί πιό πίσω.
Είναι βαθειές οι ρίζες του σχεδιαζομένου οριστικού θανάτου της Ελλάδας.
Εμείς, σήμερα, πατώντας πάνω στα όσα κατάφεραν οι πρόγονοι του 1821, πρέπει να προχωρήσουμε την Ελληνική Υπόθεση έστω κι ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός.
Την εποχή του Φελλού, υπήρχε λειψανδρία. Δεν βρέθηκε ένας άντρας, να χώσει το σπαθί του βαθειά στο χεσμένο ανθρωπάκι Φελλό, να ξεμαγαρίσει ο καλόγερος του διαβόλου. Καί να γλυτώσει η Ελλάδα αχρείαστες συμφορές γιά τα επόμενα 950 χρόνια.
Σήμερα;… Ένας; Έστω, ένας;

Υγ 1: Χρόνια πρίν, άρθρα «επιφυλλίδες» σε κάποιες Κυριακάτικες φυλλάδες (απ’ αυτές, που οι χορτάτοι κουλτουρίζοντες αστοί διάβαζαν τα μεσημέρια, μετά το ροσμπίφ της πεθεράς – πάνω στη χώνεψη καί τις κλανιές) εξυμνούσαν τον Φελλό. Γιατί; Διότι «…εμιμείτο επιτυχώς το χαρίεν Αττικόν ύφος!»
Μάλιστα!… Αυτή ακριβώς ήταν (κι υποθέτω ευλόγως, εξακολουθεί να είναι) η έγνοια κι η σκοτούρα της πανεπιστημιακής καθηγεσίας: το κατά πόσον ήταν επιτυχής ο Φελλός, ως …Αττικώς ψιττακός! Το ότι μας φόρεσε τους Τουρκαλάδες καπέλλο γιά μιά χιλιετία, εξυπηρετώντας ποιός ξέρει ποιά μακροχρόνια γεωπολιτικά σχέδια ποιανών, μπάαααα!!!… Πού να τους νοιάξουν τους προφεσσόρους τέτοιες λεπτομέρειες! Το Αττικόν ύφος καί η επιστολογραφία (του Φελλού) ως λογοτεχνικό είδος (που το ανέδειξε ο Συκουτρής) τους μάραναν! Το ότι, πάλι, οι επιστολές του αληταρά Φελλού προς τον τυφλωμένο κι ετοιμοθάνατο Ρωμανό Διογένη αποτελούν υπόδειγμα θράσους, κυνισμού, σαρκασμού, ποιός να το πεί καί ποιόν να νοιάξει! Το Αττικόν ύφος νά ‘ν’ καλά! (Έ, ναί. Καί τα γραπτά των ναζιστών αποτελούν υποδείγματα Γερμανικής γλώσσας.)
Θα με ρωτήσεις, τί σε κόφτ’ εσένα!
Με νοιάζει… αφού η καθηγεσία είναι εντελώς ανίκανη να ιεραρχήσει πρόσωπα / πράγματα / καταστάσεις κατ’ αξίαν καί σημασίαν, τότε τί να πεί κι ο απλός λαός!… Τον οποίο όλοι καθυβρίζουν ως ανόητο καί καναπεδάκια!
Τά ‘παμε:
Μόνοι μας εναντίον όλων, στον υπέρ πάντων αγώνα!
Υγ 2: Από το λήμμα της Γουΐκι: «Ο Ψελλός με τις παρατηρήσεις και τις εκθέσεις του άφησε ένα πλήρες αρχείο της σχέσης του με το χαλδαϊκό υλικό.»
Χαλδαϊκό;;;!!!  Όπερ έδει δείξαι!
Υγ 3: Αν υπάρχει κάποιος, που έζησε κατά γράμμα ως ορθόδοξος χριστιανός (συγχωρώντας τους σκατένιους εχθρούς του), αυτός είναι ο αυτοκράτωρ Ρωμανός Δ’ Διογένης. Όθεν, εντέλλεται η Εκκλησία να τσακιστεί να τον ανακηρύξει άγιο. Πολύ το άργησε!
Δεν μπορεί να είναι άγιος ο Ιουστινιανός, καί να μην είναι ο Ρωμανός Δ’!