Μάτριξ καί πύλες – 2
ήπως, όμως, στο μακροκοσμικό επίπεδο τα πράγματα είναι καλύτερα; (Από πλευράς κατανοήσεως, εννοώ.) Σαφώς όχι, δεν είναι. Αφ’ ενός, δεν φτάσαμε στο τέρμα της κατανοήσεως της λειτουργίας του Σύμπαντος. Πάντα θα μένει καί κάτι, που θα βρίσκεται πέρα απ’ την εμβέλεια της νοητικής λαβής μας! Καί, λογικό· εφ’ όσον είμαστε όντα πεπερασμένα – ενώι το Σύμπαν άπειρο. Στο κάτω-κάτω, αν τερματίζαμε τις …πίστες στο παιχνίδι της γνώσεως, θα γινόμασταν αυτομάτως θεοί!!! (Προσέξτε: δεν εξετάζω το κατά πόσο αυτό είναι αδύνατον, ή εφικτό. Αλλά είναι φανερό πως …δεν είμαστε! Καί -κατά τα φαινόμενα- ούτε θα γίνουμε σύντομα.)
Αφ’ ετέρου, σκοπιμότητες / αδυναμίες χαρακτήρα / νοητικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ανοιχτή καί ειλικρινή έρευνα, ώστε να φτάσουμε ταχύτερα στην όποια αλήθεια μπορούμε τέλος πάντων. Ανακαλύψεις, που θα μπορούσαν να γίνουν αιώνες πρίν, ή άργησαν, ή δεν έγιναν ακόμη. (Αν θέλετε, κι επαν-ανακαλύψεις…)
Στα πλαίσια αυτά, στη σημερινή Φυσική δεν υφίσταται χώρος πχ γιά το στοιχείο του αιθέρα· αλλά, ενδεχομένως, καί γιά άλλου τύπου ενέργειες, μή γνωστές ακόμη στη σημερινή επιστήμη.
Εν πάσει περιπτώσει, πάμε να δούμε τί υλικό έχουμε – καί τί μπορούμε να κάνουμε με δαύτο.
ii-α. Κλασική Αστρολογία.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, η κλασική Αστρολογία -αν καί δεν είναι το απόλυτο «προβλεπτικό» εργαλείο- κρύβει αρκετό «ψωμί»· παρά το ότι έχει κατηγορηθεί πως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση. Όπως την ξέρουμε, συνίσταται σε δυό-τρία στάνταρ βασικά θέματα: στην μελέτη των θέσεων των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος (συν Ήλιου καί Σελήνης, καθ’ ό γεωκεντρική), καί των γωνιών μεταξύ τους. Οι θέσεις των αστρικών αυτών σωμάτων, πάλι, μελετώνται από δύο σκοπιές: από την καθαρή ουράνια (όπου θεωρούνται «μαθηματικά σημεία»), καί από την προβολή τους επάνω στη Γή. (Αυτό το τελευταίο είναι οι λεγόμενοι «οίκοι».)
Η κλασική Αστρολογία δεν είναι στατική γνώση, αλλά περιλαμβάνει μεγάλο πεδίο πειραματισμών. Πχ, ένα συγκεκριμένο προβολικό σύστημα («οίκων») απέκλειε το να γεννηθεί ένα παιδί στον Βόρειο Πόλο (διότι τσινούσαν τα Μαθηματικά των υπολογισμών – κάπου έβγαινε ένα μηδενικό στον παρονομαστή), οπότε έπρεπε να το διορθώσουν. (Μην ανησυχείτε! Το διορθώσανε ήδη, από τις αρχές του 20ου αιώνα! ) Ή, αν η ανθρωπότητα πάει κάποτε στον Άρη γιά κατοικία, είναι φανερό πως -προκειμένου γιά υπολογισμό γενεθλίων ωροσκοπίων- η Αστρολογία πρέπει ν’ αλλάξει ως προς το κεφάλαιο αυτό, αν θέλει να προσαρμοστεί στις γεννήσεις επάνω στον Άρη. (Θα πρέπει να μπεί η παρατήρηση της Γής στο ωροσκόπιο, καί να βγεί η παρατήρηση του Άρη.) Κτλ, κτλ.
Μπερδεγουέη: Τί γίνεται, αν κάποιος άνθρωπος γεννήθηκε στη Γή, αλλά κατοικεί στον Άρη; Με ποιό ωροσκόπιο υπολογίζουμε τα μελλούμενά του; το γήϊνο, ή το αρειανό; Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν, γιά τους μελετητές! Όμως, σας είπα: οι πειραματισμοί στην Αστρολογία συνεχίζονται – καί προφανώς θα συνεχιστούν γιά πολύ ακόμη.
Πάντως, κανείς (είτε συμβατικός επιστήμων, είτε «ανορθόδοξος» ερευνητής) δεν μιλάει γιά το τί πράγματι κρύβεται πίσω απ’ τους ισχυρισμούς της Αστρολογίας. (Το αιθερικό πεδίο είναι· μή σας μένει καμμία αμφιβολία. Αλλά, εφ’ όσον αυτό έχει φάει εξορία απ’ τη σημερινή Φυσική, μένουν οι αστρολογικοί ισχυρισμοί έωλοι. Κι όχι μόνον αυτοί.) Επίσης, η Αστρολογία τείνει ν’ αυτοπεριορίζεται σε γεννήσεις καί ζωές ατόμων. Σπάνια μελετάει κράτη ολόκληρα (δηλαδή, λαούς), ή γεγονότα.
Έ, λοιπόν, ακριβώς τα γεγονότα είναι που μας ενδιαφέρουν εδώ! Γι’ αυτά κάθησα κι έγραψα το παρόν κατεβατό!
ii-β. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 1
Η κλασική Αστρολογία μελετάει μέν τις θέσεις των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος, αλλά τις μελετάει χονδροειδώς. Πχ χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «ο Ουρανός στον Τοξότη». Εντάξει, αλλά ο Τοξότης καλύπτει ένα μεγάλο ουρανογραφικό πλάτος· θεωρητικά, τουλάχιστον, το ένα δωδέκατο του όλου ζωδιακού κύκλου. Ήτοι, 360/12 = 30 μοίρες.
[Στην πραγματικότητα, τα ζώδια είναι ή πλατύτερα από 30 μοίρες, ή στενώτερα. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κανένα τους με πλάτος ακριβώς τριάντα μοίρες. Ωστόσο, οι αστρολογικοί υπολογισμοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το γεγονός, αλλά την θεωρητική διαίρεση του ίσου ουρανογραφικού πλάτους.
Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη σοβαρή ένδειξη γιά ύπαρξη Μάτριξ στο μακροκοσμικό επίπεδο.]
Οι κάπως πιό σοβαροί αστρολόγοι, τώρα, μιλάνε γιά πχ «Διδύμους του πρώτου δεκαημέρου του ζωδίου τους», του δεύτερου, του τρίτου. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υποδιαίρεση είναι αρκετά χονδροειδής.
Οπότε, τί δεί πράξαι;
Αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας κατά μόνον ένα λογικό βήμα, συνειδητοποιούμε ότι οι αστερισμοί (καί οι ζωδιακοί) αποτελούνται από άστρα! Άρα, θα έπρεπε να μελετάμε τις θέσεις / σχέσεις των πλανητών σε σχέση με τουλάχιστον τα πιό ζωηρά απ’ αυτά! Να ψάχνουμε πχ τί γίνεται, όταν ο Ερμής βρίσκεται σε συζυγία με το Άλφα Παρθένου.
Τα συγκεκριμένα άστρα θεωρούνται «απλανείς αστέρες». Παναπεί, δεν αλλάζουν θέση γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όθεν, κάθε χρόνο (καί γι’ αρκετές γενιές) θα τα έχουμε στη διάθεσή μας σταθερώς, να μας βοηθάνε να φτιάχνουμε εκτεταμένο ωροσκόπιο.
Επειδή, τώρα, δεν θα βρούμε πουθενά τέτοια βιβλιογραφία έτοιμη, κάνουμε το δεύτερο λογικό βήμα: μελετάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ξέρουμε το γενέθλιο ωροσκόπιό τους – ώστε να (εγκαθιδρύσουμε καί να) εμπλουτίσουμε τη δική μας βιβλιογραφία, βρίσκοντας αντιστοιχίες με όσα είπαμε (πλανήτες σύν απλανείς). Καί, σε ιδανική περίπτωση, φτιάχνουμε μιά βάση δεδομένων με γεγονότα (αυτά μας καίνε, είπαμε!), καί μελετάμε ανάποδα: σε ποιές τέτοιες ουράνιες θέσεις αντιστοιχούν. Τιτάνιο έργο, διότι ποιός κάθεται να πληκτρολογεί!… Ολόκληρη πολυπληθής ομάδα χρειάζεται, ν’ αποδελτιώσει εφημερίδες κτλ. Παρά ταύτα, φαίνεται πως «κάποιοι» ήδη κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ καί καιρό· το Έφ-Μπή-Άη εδώ καί χρόνια έχει καταχωρήσει στους υπολογιστές του ιστορικές ημερομηνίες επετείων, ώστε (όπως απάνω-κάτω έλεγε η ανακοίνωσή του) «να προλάβει φανατικούς, που θα βιαιοπραγούσαν -με βόμβες, κτλ- σε κάποια επέτειο, εκδικούμενοι ποιός ξέρει ποιόν».
Μόνον ημερομηνίες έχει καταχωρήσει;… Τέλος πάντων. Όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, το θέμα δεν είναι τί κάνουν «αυτοί», αλλά τί κάνουμε (ή δεν κάνουμε) εμείς.
Τρίτο λογικό βήμα, είναι η συνειδητοποίηση πως η κλασική σημερινή Αστρολογία προφανέστατα είναι υποσύνολο μιάς ευρύτερης Αστρολογίας (που συνδυάζει καί τους απλανείς αστέρες). Καί πως το υπερσύνολο αυτό μάλλον το ξέρανε κάποτε οι αρχαίοι ημών – αν καί δεν το λέγανε. Όπως καταλαβαίνω, τό ‘χανε σεντουκιάσει ως καθαρά ιερατική γνώση.
Ακόμη ένα λογικό βήμα… Μήπως -πλήν απλανών- υπάρχουν κι άλλα ουράνια σώματα, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας γιά εκτεταμένο ωροσκόπιο;
Ναί, υπάρχουν.
ii-γ. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 2
Εκείνα που τραβούν αμέσως την προσοχή μας, είναι τα κομμάτια του πάλαι ποτέ Φαέθωνα. Οι αστεροειδείς της ζώνης αστεροειδών! (Καί λογικά· αν υπήρχε στην εποχή μας ο Φαέθων, θα τον λαμβάναμε υπ’ όψη μας στα ωροσκόπια. Εφ’ όσον, όμως, δεν υπάρχει, θ’ ανοίξουμε δοσοληψίες με τους «κληρονόμους» του!)
Εδώ κι αν έχουμε παρουσία του (μακροκοσμικού) Μάτριξ!… Βλέπετε, ενώ στα άλλα άστρα τα ονόματά τους καί οι ιδιότητές τους (πχ το ότι ο Δίας αντιπροσωπεύει το μεταφυσικό στοιχείο του πυρός καί κουμαντάρει τον Τοξότη) μελετήθηκαν / αποδόθηκαν σε διάστημα ίσως καί δεκάδων χιλιάδων ετών,…
…μ’ άλλα λόγια, προέκυψαν ως συμπεράσματα μακροχρονίων συμπεριφορικών παρατηρήσεων των ουρανίων φαινομένων,…
…τα ονόματα των αστεροειδών δεν ακολούθησαν τέτοια διαδικασία! Αντιθέτως, ο κάθε αστρονόμος από το 1801 καί μετά (έτος ανακάλυψης του πρώτου τους, της Δήμητρας), θεώρησε καλό να δίνει στους ανακαλυπτόμενους αστεροειδείς όποιο όνομα του κατέβαινε στη γκλάβα!
Τυχαία διαδικασία; Έμπνευση; Απόκρυφες γνώσεις σε απόκρυφα βιβλία σε απόκρυφα υπόγεια; (Ωραίο θά ‘ταν γιά μυθιστόρημα, αλλά δεν νομίζω. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν καί μερικά τέτοια βιβλία -σάμπως επισκέφθηκα ποτέ τέτοιες βιβλιοθήκες, γιά να ξέρω; -, αλλά, ακόμη κι αν υπάρχουν, έχω λόγους να μήν δέχομαι πως καλύπτουν πλήρως αυτό το γνωστικό πεδίο.)
Μπάααα, αδελφοί μου, τίποτε απ’ όλ’ αυτά! Καθαρό Μάτριξ, καί μόνον! Τα ονόματα των αστεροειδών προκύπτουν από τον -μή συνειδητώς συλλαμβανόμενο- μυστικό ψίθυρο του Μάτριξ στα ημίσοφα κεφάλια των αστρονόμων!
Πάντως, ο συφιλιδικός πόρδος Έλγιν δεν έχασε καιρό. Μόλις έμαθε την ύπαρξη των αστεροειδών (απ’ το φιλαράκι του τον Πιάτζι), τράβηξε γιά Ακρόπολη… καί κατέστρεψε την καρυάτιδα του Φαέθωνα με τα πριόνια καί τα σφυριά. (Δείγμα πως «κάτι» είχε διαβάσει απ’ τα απόκρυφα βιβλία, που είπαμε – αλλά δεν τον κάλυπτε πλήρως. Γι’ αυτό περίμενε την επιβεβαίωση του αστρονόμου φίλου του.)
iii-α. Ο συνδυασμός.
Πες ότι τα μελετάμε καλά όλα τα παραπάνω. Πες ότι τα καταλαβαίνουμε. Πες ότι πλακωνόμαστε στον προγραμματισμό, καί κατασκευάζουμε ένα υποδειγματικό αστρονομικό πρόγραμμα με απίθανες παραμέτρους αναζητήσεως, που δουλεύει με μιά τρομερή βιβλιοθήκη αποδελτιωμένων γεγονότων.
Ποιό το όφελος; Τί κερδίζουμε;
Στη δεύτερη περίπτωση, αφ’ ενός ρίχνουμε φώς στις σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, αφ’ ετέρου κάνουμε το ίδιο γιά τα ασαφή, ή σκοτεινά κίνητρα των ιστορικών προσώπων. Πχ βλέπουμε κάποιον βασιλιά να εκστρατεύει εναντίον κάποιου άλλου λαού τελείως ξαφνικά, καί χωρίς να υπάρχει αίτιο. Ή, μήπως, υπάρχει;
Αλλά το κίνητρό μας δεν είναι μονάχα η σοβαρή έρευνα της Ιστορίας καί η αποκατάσταση των χαμένων ψηφίδων της!
iii-β. Τα «καυτά» συμπεράσματα.
Η περιγραφή του προαναφερθέντος μηχανισμού, όπως τη διατυπώσαμε, δεν φανερώνει τη μεγάλη του δύναμη. Ποιά είν’ αυτή, τότε; Πού ελλοχεύει;
Κοιτάξτε! Αν ζητάμε να βρούμε πχ πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου (οποιουδήποτε είδους), δηλαδή πότε περνάει η Σελήνη μπροστά από τον Ήλιο, θα διαπιστώσουμε πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια. Δύο, ίσως τρία… Πάντως, αρκετά συχνά. Αν, όμως, ζητάμε να βρούμε συγκεκριμένα κάθε πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου πχ δίπλα στον Βασιλίσκο (καί δή, με απόκλιση πχ το πολύ δύο μοιρών – όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος των Ατλάντων εναντίον μας), τότε θα διαπιστώσουμε πως ίσως αυτό συμβαίνει κάθε σαράντα, ίσως πενήντα χιλιάδες χρόνια! Κι αν το εξειδικεύσουμε, καί ζητήσουμε πχ να δούμε πότε αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συγκεκριμένα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε ίσως οι υπολογισμοί μας να δώσουν περίοδο πχ μισού εκατομμυρίου ετών.
Δηλαδή, όσο περισσότερο εξειδικεύουμε την αναζήτησή μας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η χρονική περίοδος να επαναληφθεί το φαινόμενο που ζητάμε.
Καί λοιπόν;
Λοιπόν… Νομίζω ως απόλυτα λογική την υπόθεση, ότι πολύ αραιά επαναλαμβάνονται μονάχα τα μεγάλης σημασίας γεγονότα!
Ποιά μπορεί να είναι αυτά;
Τελείως πρόχειρα: γέννηση ιδρυτών θρησκειών, ίδρυση θρησκειών, γέννηση φυλών καί υποφυλών, θάνατος φυλών καί υποφυλών… κι ό,τι άλλο σχετικό βγάλει η λογική μας καί η φαντασία μας. Ώστε, αν ανακαλύψουμε τους αστρικούς συνδυασμούς που φέρνουν τέτοια γεγονότα, πιθανόν να τα προκαλέσουμε κιόλας! Ή να τ’ αποφύγουμε, αν δεν μας αρέσουν. (Η ελεύθερη βούληση, που λέγαμε.) Όπως καταλαβαίνετε, οι αστρικοί συσχετισμοί σε γεγονότα μεγάλης σημασίας είναι καί οι ίδιοι ισχυροί. Δηλαδή, «πύλες»!
Όπως καταλαβαίνετε, δίς, οι λάθος επιλογές σε τέτοια θέματα Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ο-ΝΤΑΙ διά ροπάλου!!!
Ή, μήπως, νομίζετε πως πχ ο Προμηθέας έφτιαξε τα βρωμοανθρωποειδή του, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του δεδομένα του τύπου που προεκθέσαμε;
iv. Καί τα Μαθηματικά.
Δεν είναι μόνο οι αστρικές θέσεις, που προσδιορίζουν το μακροκοσμικό Μάτριξ. Στο μοντέλο μας μπαίνουν καί κάποια Μαθηματικά. (Μας αρέσει-δέ μας αρέσει.) Δυστυχώς, όμως, η έρευνα επάνω σ’ αυτά είναι δυσχερέστερη από την αντίστοιχη των άστρων, διότι δεν έχουμε σταθερά σημεία ν’ αρχίσουμε. Να μετράμε χρονικές αποστάσεις καί τους λόγους (δηλ. τις αναλογίες) αυτών, ναί… αλλά ξεκινώντας από πού; καί γιατί απ’ το σημείο Α, κι όχι απ’ το σημείο Β; Καί γιατί να έχει κάποια σημασία (γιά την Ελλάδα, εννοείται) ξέρω ‘γώ ένας σεισμός στους ανθρωποφάγους της Βόρνεο, ο οποίος προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί 1.618 το διάστημα μεταξύ δύο Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;
Πολλά τα ερωτήματα.
Εν πάσει περιπτώσει, καί παρά το γεγονός ότι πρέπει να «θεσμοθετήσουμε» τα πάντα, ξεκινώντας από τα ίδια τα θεμέλια της έρευνάς μας, θεωρώ αυτό το πεδίο τρομερά ενδιαφέρον· καί πιστεύω πως, όταν δημιουργηθεί μιά κάποια σταθερή βάση δεδομένων, η πρόοδος από ‘κεί καί μετά θα είναι ταχύτατη.
Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εφαρμογής των «μυστηριωδών» αυτών Μαθηματικών, αναφέρω την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης – γιά την οποία είμαι σίγουρος: οι αρχαιολόγοι (γεωλόγοι, κτλ) την έχουν προσδιορίσει τώρα τελευταία ανάμεσα στο 1620 πΧ καί το 1630 πΧ, με πιθανώτερο έτος το 1627 πΧ. (Παλιότερα δίνανε απόκλιση πάνω από 50 χρόνια.) Όλοι αυτοί ψιλοπαραπονιούνται ότι ναί μέν, οι μέθοδοί τους (πχ δακτύλιοι δέντρων, γεωλογικά στρώματα, κτλ) έχουν ακρίβεια δεκαετίας, αλλά δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή χρονιά. Αντιθέτως, γιά μένα ο υπολογισμός είναι απλός: πρόκειται γιά το 1625 πΧ. Γιατί; Διότι στο πραγματικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, που είναι το 7 πΧ (μή ρωτάτε τώρα το γιατί), προσθέτουμε… καλύτερα, αφαιρούμε (μιά που πάμε προς το παρελθόν) 1000*φ έτη, δηλαδή 1618, καί φτάνουμε στο 1625 πΧ.
Γιά να κλείσουμε: στο πεδίο της μαθηματικής έρευνας των «τομών» του Μάτριξ στον χώρο καί τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτε ως οριστικό· η έρευνα θα συνεχιστεί γιά πολύ ακόμη. Κι ελπίζω όχι μονάχα από μένα!
ήπως, όμως, στο μακροκοσμικό επίπεδο τα πράγματα είναι καλύτερα; (Από πλευράς κατανοήσεως, εννοώ.) Σαφώς όχι, δεν είναι. Αφ’ ενός, δεν φτάσαμε στο τέρμα της κατανοήσεως της λειτουργίας του Σύμπαντος. Πάντα θα μένει καί κάτι, που θα βρίσκεται πέρα απ’ την εμβέλεια της νοητικής λαβής μας! Καί, λογικό· εφ’ όσον είμαστε όντα πεπερασμένα – ενώι το Σύμπαν άπειρο. Στο κάτω-κάτω, αν τερματίζαμε τις …πίστες στο παιχνίδι της γνώσεως, θα γινόμασταν αυτομάτως θεοί!!! (Προσέξτε: δεν εξετάζω το κατά πόσο αυτό είναι αδύνατον, ή εφικτό. Αλλά είναι φανερό πως …δεν είμαστε! Καί -κατά τα φαινόμενα- ούτε θα γίνουμε σύντομα.)Αφ’ ετέρου, σκοπιμότητες / αδυναμίες χαρακτήρα / νοητικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ανοιχτή καί ειλικρινή έρευνα, ώστε να φτάσουμε ταχύτερα στην όποια αλήθεια μπορούμε τέλος πάντων. Ανακαλύψεις, που θα μπορούσαν να γίνουν αιώνες πρίν, ή άργησαν, ή δεν έγιναν ακόμη. (Αν θέλετε, κι επαν-ανακαλύψεις…)
Στα πλαίσια αυτά, στη σημερινή Φυσική δεν υφίσταται χώρος πχ γιά το στοιχείο του αιθέρα· αλλά, ενδεχομένως, καί γιά άλλου τύπου ενέργειες, μή γνωστές ακόμη στη σημερινή επιστήμη.
Εν πάσει περιπτώσει, πάμε να δούμε τί υλικό έχουμε – καί τί μπορούμε να κάνουμε με δαύτο.
ii-α. Κλασική Αστρολογία.
Επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, η κλασική Αστρολογία -αν καί δεν είναι το απόλυτο «προβλεπτικό» εργαλείο- κρύβει αρκετό «ψωμί»· παρά το ότι έχει κατηγορηθεί πως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση. Όπως την ξέρουμε, συνίσταται σε δυό-τρία στάνταρ βασικά θέματα: στην μελέτη των θέσεων των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος (συν Ήλιου καί Σελήνης, καθ’ ό γεωκεντρική), καί των γωνιών μεταξύ τους. Οι θέσεις των αστρικών αυτών σωμάτων, πάλι, μελετώνται από δύο σκοπιές: από την καθαρή ουράνια (όπου θεωρούνται «μαθηματικά σημεία»), καί από την προβολή τους επάνω στη Γή. (Αυτό το τελευταίο είναι οι λεγόμενοι «οίκοι».)
Η κλασική Αστρολογία δεν είναι στατική γνώση, αλλά περιλαμβάνει μεγάλο πεδίο πειραματισμών. Πχ, ένα συγκεκριμένο προβολικό σύστημα («οίκων») απέκλειε το να γεννηθεί ένα παιδί στον Βόρειο Πόλο (διότι τσινούσαν τα Μαθηματικά των υπολογισμών – κάπου έβγαινε ένα μηδενικό στον παρονομαστή), οπότε έπρεπε να το διορθώσουν. (Μην ανησυχείτε! Το διορθώσανε ήδη, από τις αρχές του 20ου αιώνα! ) Ή, αν η ανθρωπότητα πάει κάποτε στον Άρη γιά κατοικία, είναι φανερό πως -προκειμένου γιά υπολογισμό γενεθλίων ωροσκοπίων- η Αστρολογία πρέπει ν’ αλλάξει ως προς το κεφάλαιο αυτό, αν θέλει να προσαρμοστεί στις γεννήσεις επάνω στον Άρη. (Θα πρέπει να μπεί η παρατήρηση της Γής στο ωροσκόπιο, καί να βγεί η παρατήρηση του Άρη.) Κτλ, κτλ.
Μπερδεγουέη: Τί γίνεται, αν κάποιος άνθρωπος γεννήθηκε στη Γή, αλλά κατοικεί στον Άρη; Με ποιό ωροσκόπιο υπολογίζουμε τα μελλούμενά του; το γήϊνο, ή το αρειανό; Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν, γιά τους μελετητές! Όμως, σας είπα: οι πειραματισμοί στην Αστρολογία συνεχίζονται – καί προφανώς θα συνεχιστούν γιά πολύ ακόμη.
Πάντως, κανείς (είτε συμβατικός επιστήμων, είτε «ανορθόδοξος» ερευνητής) δεν μιλάει γιά το τί πράγματι κρύβεται πίσω απ’ τους ισχυρισμούς της Αστρολογίας. (Το αιθερικό πεδίο είναι· μή σας μένει καμμία αμφιβολία. Αλλά, εφ’ όσον αυτό έχει φάει εξορία απ’ τη σημερινή Φυσική, μένουν οι αστρολογικοί ισχυρισμοί έωλοι. Κι όχι μόνον αυτοί.) Επίσης, η Αστρολογία τείνει ν’ αυτοπεριορίζεται σε γεννήσεις καί ζωές ατόμων. Σπάνια μελετάει κράτη ολόκληρα (δηλαδή, λαούς), ή γεγονότα.
Έ, λοιπόν, ακριβώς τα γεγονότα είναι που μας ενδιαφέρουν εδώ! Γι’ αυτά κάθησα κι έγραψα το παρόν κατεβατό!
ii-β. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 1
Η κλασική Αστρολογία μελετάει μέν τις θέσεις των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος, αλλά τις μελετάει χονδροειδώς. Πχ χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «ο Ουρανός στον Τοξότη». Εντάξει, αλλά ο Τοξότης καλύπτει ένα μεγάλο ουρανογραφικό πλάτος· θεωρητικά, τουλάχιστον, το ένα δωδέκατο του όλου ζωδιακού κύκλου. Ήτοι, 360/12 = 30 μοίρες.
[Στην πραγματικότητα, τα ζώδια είναι ή πλατύτερα από 30 μοίρες, ή στενώτερα. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κανένα τους με πλάτος ακριβώς τριάντα μοίρες. Ωστόσο, οι αστρολογικοί υπολογισμοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το γεγονός, αλλά την θεωρητική διαίρεση του ίσου ουρανογραφικού πλάτους.
Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη σοβαρή ένδειξη γιά ύπαρξη Μάτριξ στο μακροκοσμικό επίπεδο.]
Οι κάπως πιό σοβαροί αστρολόγοι, τώρα, μιλάνε γιά πχ «Διδύμους του πρώτου δεκαημέρου του ζωδίου τους», του δεύτερου, του τρίτου. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υποδιαίρεση είναι αρκετά χονδροειδής.
Οπότε, τί δεί πράξαι;
Αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας κατά μόνον ένα λογικό βήμα, συνειδητοποιούμε ότι οι αστερισμοί (καί οι ζωδιακοί) αποτελούνται από άστρα! Άρα, θα έπρεπε να μελετάμε τις θέσεις / σχέσεις των πλανητών σε σχέση με τουλάχιστον τα πιό ζωηρά απ’ αυτά! Να ψάχνουμε πχ τί γίνεται, όταν ο Ερμής βρίσκεται σε συζυγία με το Άλφα Παρθένου.
Τα συγκεκριμένα άστρα θεωρούνται «απλανείς αστέρες». Παναπεί, δεν αλλάζουν θέση γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όθεν, κάθε χρόνο (καί γι’ αρκετές γενιές) θα τα έχουμε στη διάθεσή μας σταθερώς, να μας βοηθάνε να φτιάχνουμε εκτεταμένο ωροσκόπιο.
Επειδή, τώρα, δεν θα βρούμε πουθενά τέτοια βιβλιογραφία έτοιμη, κάνουμε το δεύτερο λογικό βήμα: μελετάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ξέρουμε το γενέθλιο ωροσκόπιό τους – ώστε να (εγκαθιδρύσουμε καί να) εμπλουτίσουμε τη δική μας βιβλιογραφία, βρίσκοντας αντιστοιχίες με όσα είπαμε (πλανήτες σύν απλανείς). Καί, σε ιδανική περίπτωση, φτιάχνουμε μιά βάση δεδομένων με γεγονότα (αυτά μας καίνε, είπαμε!), καί μελετάμε ανάποδα: σε ποιές τέτοιες ουράνιες θέσεις αντιστοιχούν. Τιτάνιο έργο, διότι ποιός κάθεται να πληκτρολογεί!… Ολόκληρη πολυπληθής ομάδα χρειάζεται, ν’ αποδελτιώσει εφημερίδες κτλ. Παρά ταύτα, φαίνεται πως «κάποιοι» ήδη κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ καί καιρό· το Έφ-Μπή-Άη εδώ καί χρόνια έχει καταχωρήσει στους υπολογιστές του ιστορικές ημερομηνίες επετείων, ώστε (όπως απάνω-κάτω έλεγε η ανακοίνωσή του) «να προλάβει φανατικούς, που θα βιαιοπραγούσαν -με βόμβες, κτλ- σε κάποια επέτειο, εκδικούμενοι ποιός ξέρει ποιόν».
Μόνον ημερομηνίες έχει καταχωρήσει;… Τέλος πάντων. Όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, το θέμα δεν είναι τί κάνουν «αυτοί», αλλά τί κάνουμε (ή δεν κάνουμε) εμείς.
Τρίτο λογικό βήμα, είναι η συνειδητοποίηση πως η κλασική σημερινή Αστρολογία προφανέστατα είναι υποσύνολο μιάς ευρύτερης Αστρολογίας (που συνδυάζει καί τους απλανείς αστέρες). Καί πως το υπερσύνολο αυτό μάλλον το ξέρανε κάποτε οι αρχαίοι ημών – αν καί δεν το λέγανε. Όπως καταλαβαίνω, τό ‘χανε σεντουκιάσει ως καθαρά ιερατική γνώση.
Ακόμη ένα λογικό βήμα… Μήπως -πλήν απλανών- υπάρχουν κι άλλα ουράνια σώματα, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας γιά εκτεταμένο ωροσκόπιο;
Ναί, υπάρχουν.
ii-γ. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 2
Εκείνα που τραβούν αμέσως την προσοχή μας, είναι τα κομμάτια του πάλαι ποτέ Φαέθωνα. Οι αστεροειδείς της ζώνης αστεροειδών! (Καί λογικά· αν υπήρχε στην εποχή μας ο Φαέθων, θα τον λαμβάναμε υπ’ όψη μας στα ωροσκόπια. Εφ’ όσον, όμως, δεν υπάρχει, θ’ ανοίξουμε δοσοληψίες με τους «κληρονόμους» του!)
Εδώ κι αν έχουμε παρουσία του (μακροκοσμικού) Μάτριξ!… Βλέπετε, ενώ στα άλλα άστρα τα ονόματά τους καί οι ιδιότητές τους (πχ το ότι ο Δίας αντιπροσωπεύει το μεταφυσικό στοιχείο του πυρός καί κουμαντάρει τον Τοξότη) μελετήθηκαν / αποδόθηκαν σε διάστημα ίσως καί δεκάδων χιλιάδων ετών,…
…μ’ άλλα λόγια, προέκυψαν ως συμπεράσματα μακροχρονίων συμπεριφορικών παρατηρήσεων των ουρανίων φαινομένων,…
…τα ονόματα των αστεροειδών δεν ακολούθησαν τέτοια διαδικασία! Αντιθέτως, ο κάθε αστρονόμος από το 1801 καί μετά (έτος ανακάλυψης του πρώτου τους, της Δήμητρας), θεώρησε καλό να δίνει στους ανακαλυπτόμενους αστεροειδείς όποιο όνομα του κατέβαινε στη γκλάβα!
Τυχαία διαδικασία; Έμπνευση; Απόκρυφες γνώσεις σε απόκρυφα βιβλία σε απόκρυφα υπόγεια; (Ωραίο θά ‘ταν γιά μυθιστόρημα, αλλά δεν νομίζω. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν καί μερικά τέτοια βιβλία -σάμπως επισκέφθηκα ποτέ τέτοιες βιβλιοθήκες, γιά να ξέρω; -, αλλά, ακόμη κι αν υπάρχουν, έχω λόγους να μήν δέχομαι πως καλύπτουν πλήρως αυτό το γνωστικό πεδίο.)
Μπάααα, αδελφοί μου, τίποτε απ’ όλ’ αυτά! Καθαρό Μάτριξ, καί μόνον! Τα ονόματα των αστεροειδών προκύπτουν από τον -μή συνειδητώς συλλαμβανόμενο- μυστικό ψίθυρο του Μάτριξ στα ημίσοφα κεφάλια των αστρονόμων!
Πάντως, ο συφιλιδικός πόρδος Έλγιν δεν έχασε καιρό. Μόλις έμαθε την ύπαρξη των αστεροειδών (απ’ το φιλαράκι του τον Πιάτζι), τράβηξε γιά Ακρόπολη… καί κατέστρεψε την καρυάτιδα του Φαέθωνα με τα πριόνια καί τα σφυριά. (Δείγμα πως «κάτι» είχε διαβάσει απ’ τα απόκρυφα βιβλία, που είπαμε – αλλά δεν τον κάλυπτε πλήρως. Γι’ αυτό περίμενε την επιβεβαίωση του αστρονόμου φίλου του.)
iii-α. Ο συνδυασμός.
Πες ότι τα μελετάμε καλά όλα τα παραπάνω. Πες ότι τα καταλαβαίνουμε. Πες ότι πλακωνόμαστε στον προγραμματισμό, καί κατασκευάζουμε ένα υποδειγματικό αστρονομικό πρόγραμμα με απίθανες παραμέτρους αναζητήσεως, που δουλεύει με μιά τρομερή βιβλιοθήκη αποδελτιωμένων γεγονότων.
Ποιό το όφελος; Τί κερδίζουμε;
- Πρώτον, το μέλλον δεν είναι καί τόσο …μέλλον.
- Δεύτερον, το σκοτεινό παρελθόν φωτίζεται.
Στη δεύτερη περίπτωση, αφ’ ενός ρίχνουμε φώς στις σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, αφ’ ετέρου κάνουμε το ίδιο γιά τα ασαφή, ή σκοτεινά κίνητρα των ιστορικών προσώπων. Πχ βλέπουμε κάποιον βασιλιά να εκστρατεύει εναντίον κάποιου άλλου λαού τελείως ξαφνικά, καί χωρίς να υπάρχει αίτιο. Ή, μήπως, υπάρχει;
Αλλά το κίνητρό μας δεν είναι μονάχα η σοβαρή έρευνα της Ιστορίας καί η αποκατάσταση των χαμένων ψηφίδων της!
iii-β. Τα «καυτά» συμπεράσματα.
Η περιγραφή του προαναφερθέντος μηχανισμού, όπως τη διατυπώσαμε, δεν φανερώνει τη μεγάλη του δύναμη. Ποιά είν’ αυτή, τότε; Πού ελλοχεύει;
Κοιτάξτε! Αν ζητάμε να βρούμε πχ πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου (οποιουδήποτε είδους), δηλαδή πότε περνάει η Σελήνη μπροστά από τον Ήλιο, θα διαπιστώσουμε πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια. Δύο, ίσως τρία… Πάντως, αρκετά συχνά. Αν, όμως, ζητάμε να βρούμε συγκεκριμένα κάθε πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου πχ δίπλα στον Βασιλίσκο (καί δή, με απόκλιση πχ το πολύ δύο μοιρών – όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος των Ατλάντων εναντίον μας), τότε θα διαπιστώσουμε πως ίσως αυτό συμβαίνει κάθε σαράντα, ίσως πενήντα χιλιάδες χρόνια! Κι αν το εξειδικεύσουμε, καί ζητήσουμε πχ να δούμε πότε αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συγκεκριμένα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε ίσως οι υπολογισμοί μας να δώσουν περίοδο πχ μισού εκατομμυρίου ετών.
Δηλαδή, όσο περισσότερο εξειδικεύουμε την αναζήτησή μας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η χρονική περίοδος να επαναληφθεί το φαινόμενο που ζητάμε.
Καί λοιπόν;
Λοιπόν… Νομίζω ως απόλυτα λογική την υπόθεση, ότι πολύ αραιά επαναλαμβάνονται μονάχα τα μεγάλης σημασίας γεγονότα!
Ποιά μπορεί να είναι αυτά;
Τελείως πρόχειρα: γέννηση ιδρυτών θρησκειών, ίδρυση θρησκειών, γέννηση φυλών καί υποφυλών, θάνατος φυλών καί υποφυλών… κι ό,τι άλλο σχετικό βγάλει η λογική μας καί η φαντασία μας. Ώστε, αν ανακαλύψουμε τους αστρικούς συνδυασμούς που φέρνουν τέτοια γεγονότα, πιθανόν να τα προκαλέσουμε κιόλας! Ή να τ’ αποφύγουμε, αν δεν μας αρέσουν. (Η ελεύθερη βούληση, που λέγαμε.) Όπως καταλαβαίνετε, οι αστρικοί συσχετισμοί σε γεγονότα μεγάλης σημασίας είναι καί οι ίδιοι ισχυροί. Δηλαδή, «πύλες»!
Όπως καταλαβαίνετε, δίς, οι λάθος επιλογές σε τέτοια θέματα Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ο-ΝΤΑΙ διά ροπάλου!!!
Ή, μήπως, νομίζετε πως πχ ο Προμηθέας έφτιαξε τα βρωμοανθρωποειδή του, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του δεδομένα του τύπου που προεκθέσαμε;
iv. Καί τα Μαθηματικά.
Δεν είναι μόνο οι αστρικές θέσεις, που προσδιορίζουν το μακροκοσμικό Μάτριξ. Στο μοντέλο μας μπαίνουν καί κάποια Μαθηματικά. (Μας αρέσει-δέ μας αρέσει.) Δυστυχώς, όμως, η έρευνα επάνω σ’ αυτά είναι δυσχερέστερη από την αντίστοιχη των άστρων, διότι δεν έχουμε σταθερά σημεία ν’ αρχίσουμε. Να μετράμε χρονικές αποστάσεις καί τους λόγους (δηλ. τις αναλογίες) αυτών, ναί… αλλά ξεκινώντας από πού; καί γιατί απ’ το σημείο Α, κι όχι απ’ το σημείο Β; Καί γιατί να έχει κάποια σημασία (γιά την Ελλάδα, εννοείται) ξέρω ‘γώ ένας σεισμός στους ανθρωποφάγους της Βόρνεο, ο οποίος προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί 1.618 το διάστημα μεταξύ δύο Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;
Πολλά τα ερωτήματα.
Εν πάσει περιπτώσει, καί παρά το γεγονός ότι πρέπει να «θεσμοθετήσουμε» τα πάντα, ξεκινώντας από τα ίδια τα θεμέλια της έρευνάς μας, θεωρώ αυτό το πεδίο τρομερά ενδιαφέρον· καί πιστεύω πως, όταν δημιουργηθεί μιά κάποια σταθερή βάση δεδομένων, η πρόοδος από ‘κεί καί μετά θα είναι ταχύτατη.
Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εφαρμογής των «μυστηριωδών» αυτών Μαθηματικών, αναφέρω την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης – γιά την οποία είμαι σίγουρος: οι αρχαιολόγοι (γεωλόγοι, κτλ) την έχουν προσδιορίσει τώρα τελευταία ανάμεσα στο 1620 πΧ καί το 1630 πΧ, με πιθανώτερο έτος το 1627 πΧ. (Παλιότερα δίνανε απόκλιση πάνω από 50 χρόνια.) Όλοι αυτοί ψιλοπαραπονιούνται ότι ναί μέν, οι μέθοδοί τους (πχ δακτύλιοι δέντρων, γεωλογικά στρώματα, κτλ) έχουν ακρίβεια δεκαετίας, αλλά δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή χρονιά. Αντιθέτως, γιά μένα ο υπολογισμός είναι απλός: πρόκειται γιά το 1625 πΧ. Γιατί; Διότι στο πραγματικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, που είναι το 7 πΧ (μή ρωτάτε τώρα το γιατί), προσθέτουμε… καλύτερα, αφαιρούμε (μιά που πάμε προς το παρελθόν) 1000*φ έτη, δηλαδή 1618, καί φτάνουμε στο 1625 πΧ.
Γιά να κλείσουμε: στο πεδίο της μαθηματικής έρευνας των «τομών» του Μάτριξ στον χώρο καί τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτε ως οριστικό· η έρευνα θα συνεχιστεί γιά πολύ ακόμη. Κι ελπίζω όχι μονάχα από μένα!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου