Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Λευτεριάς Ευαγγέλιο
Α Γ Γ Ε Λ Ο Σ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣ προγονόθεν
επέμφθη ειπείν τη ελευθερία το χαίρε.
...
Λευτεριάς Ευαγγέλιο
Α Γ Γ Ε Λ Ο Σ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣ προγονόθεν
επέμφθη ειπείν τη ελευθερία το χαίρε.
...
Ήταν 18χρονος, χιλιάδων ετών.
Τ’ όνομα αυτού, Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Του Μιλτιάδου και της Αφροδίτης.
Εκ Τσάδας Πάφου
και πανελληνίως έλκων την καταγωγή.
Πρόλαβε να πει παντοιοτρόπως στη λευτεριά το χαίρε:
- Με τις αντιβρετανικές διαδηλώσεις του από το 1953.
- Με τους στίχους των αθάνατων, έκτοτε, ποιημάτων του.
- Με το ντουφέκι του, αντάρτης της ΕΟΚΑ, από τα μισά της Στ΄ Γυμνασίου.
- Με το μέτωπο ψηλά σιδηροδέσμιος, με καθάρια ματιά ευθαρσώς, στα μούτρα του Εγγλέζου «ειδικού δικαστή» που όρισε δήμιό του ο Χάρντινγκ.
- Με τη ζωή του: Ανεβαίνοντας μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 13ης Μαρτίου 1957 στην Αγχόνη του Άγγλου δυνάστη.
Ε Υ Α Γ Ο Ρ Α Σ επέμφθη ειπείν τη ελευθερία το χαίρε.
Επέμφθη απ’ όλους τους προηγούμενους ελληνικούς αιώνες.
Για να το πει ψυχή τε και σώματι.
Παίρνοντας μιαν ανηφοριά, παίρνοντας μονοπάτια για να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Ακόμα και εκεί:
Στην φρικτή Κρεμάλα.
Για ν’ ακούγεται στεντόρειο κι ανόθευτο σε όλους τους επόμενους ελληνικούς αιώνες.
Και: Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
- Π ρ ο μ ε λ ε τ η μ έ ν α:
«Για σένα, Κύπρο αθάνατη, πατρίδα σκλαβωμένη, θα δώσω απ’ το αίμα μου κάθε σταλαγματιά. Για να σε δω ελεύθερη και χιλιοδοξασμένη δε θα διστάσω, Κύπρο μου, να πέσω στη φωτιά».
- Ε κ π ρ ο θ έ σ ε ω ς:
«Μπορεί σε κάποια μάχη, γραμμένο η μοίρα νάχη να μη γυρίσουμε. Μα πάμε με καμάρι και λέμε όποιον πάρει και θα νικήσουμε».
- Κ α ι ε ν π λ ή ρ η σ υ ν ε ι δ ή σ ε ι:
Τέσσερεις ώρες πριν τον κρεμάσουν. Στο κελλί του μελλοθανάτου ων, ώρα 7.30 μ.μ. της 13.3.57, όπου ‘γραψε το ύστατο προς την αδελφή του γράμμα: Για το «πεντασύλλαβο όνομα [που] να θυμίζει εκείνην, για την οποία ήρθα ως εδώ. Εκείνην για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του. ΕΚΕΙΝΗΝ, την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα. Κατάλαβες, αδελφή μου;» Γραμμένα απ’ το χέρι του όλα κεφαλαία στην 3η επανάληψη «εκείνης» για την οποία επέμφθη, θυσιαζόμενος να ευαγγελίζεται στους αιώνες το Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά.
Π Ε Μ Π Τ Η 14.3.57, πριν το χάραμα του φου,
τον θάψανε οι δήμιοι μυστικά.
Στον ίδιο τάφο που 10 μέρες πριν,
χώσανε το πυρπολημένο σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Στα εννέα Φυλακισμένα Μνήματα
των 13 αρχαγγέλων της λευτεριάς, ηρώων της ΕΟΚΑ:
«Των αθανάτων το κρασί
τόβρετε σεις και πίνετε.
Ζωή για σας ο θάνατος,
κι αθάνατοι θα μείνετε».
Ούς έκτοτε κι εσαεί
ημείς ζηλώσαντες…
Λάζαρος Μαύρος https://www.facebook.com/profile.php?id=100017626504575&h
Τ’ όνομα αυτού, Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Του Μιλτιάδου και της Αφροδίτης.
Εκ Τσάδας Πάφου
και πανελληνίως έλκων την καταγωγή.
Πρόλαβε να πει παντοιοτρόπως στη λευτεριά το χαίρε:
- Με τις αντιβρετανικές διαδηλώσεις του από το 1953.
- Με τους στίχους των αθάνατων, έκτοτε, ποιημάτων του.
- Με το ντουφέκι του, αντάρτης της ΕΟΚΑ, από τα μισά της Στ΄ Γυμνασίου.
- Με το μέτωπο ψηλά σιδηροδέσμιος, με καθάρια ματιά ευθαρσώς, στα μούτρα του Εγγλέζου «ειδικού δικαστή» που όρισε δήμιό του ο Χάρντινγκ.
- Με τη ζωή του: Ανεβαίνοντας μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 13ης Μαρτίου 1957 στην Αγχόνη του Άγγλου δυνάστη.
Ε Υ Α Γ Ο Ρ Α Σ επέμφθη ειπείν τη ελευθερία το χαίρε.
Επέμφθη απ’ όλους τους προηγούμενους ελληνικούς αιώνες.
Για να το πει ψυχή τε και σώματι.
Παίρνοντας μιαν ανηφοριά, παίρνοντας μονοπάτια για να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Ακόμα και εκεί:
Στην φρικτή Κρεμάλα.
Για ν’ ακούγεται στεντόρειο κι ανόθευτο σε όλους τους επόμενους ελληνικούς αιώνες.
Και: Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
- Π ρ ο μ ε λ ε τ η μ έ ν α:
«Για σένα, Κύπρο αθάνατη, πατρίδα σκλαβωμένη, θα δώσω απ’ το αίμα μου κάθε σταλαγματιά. Για να σε δω ελεύθερη και χιλιοδοξασμένη δε θα διστάσω, Κύπρο μου, να πέσω στη φωτιά».
- Ε κ π ρ ο θ έ σ ε ω ς:
«Μπορεί σε κάποια μάχη, γραμμένο η μοίρα νάχη να μη γυρίσουμε. Μα πάμε με καμάρι και λέμε όποιον πάρει και θα νικήσουμε».
- Κ α ι ε ν π λ ή ρ η σ υ ν ε ι δ ή σ ε ι:
Τέσσερεις ώρες πριν τον κρεμάσουν. Στο κελλί του μελλοθανάτου ων, ώρα 7.30 μ.μ. της 13.3.57, όπου ‘γραψε το ύστατο προς την αδελφή του γράμμα: Για το «πεντασύλλαβο όνομα [που] να θυμίζει εκείνην, για την οποία ήρθα ως εδώ. Εκείνην για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του. ΕΚΕΙΝΗΝ, την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα. Κατάλαβες, αδελφή μου;» Γραμμένα απ’ το χέρι του όλα κεφαλαία στην 3η επανάληψη «εκείνης» για την οποία επέμφθη, θυσιαζόμενος να ευαγγελίζεται στους αιώνες το Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά.
Π Ε Μ Π Τ Η 14.3.57, πριν το χάραμα του φου,
τον θάψανε οι δήμιοι μυστικά.
Στον ίδιο τάφο που 10 μέρες πριν,
χώσανε το πυρπολημένο σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Στα εννέα Φυλακισμένα Μνήματα
των 13 αρχαγγέλων της λευτεριάς, ηρώων της ΕΟΚΑ:
«Των αθανάτων το κρασί
τόβρετε σεις και πίνετε.
Ζωή για σας ο θάνατος,
κι αθάνατοι θα μείνετε».
Ούς έκτοτε κι εσαεί
ημείς ζηλώσαντες…
Λάζαρος Μαύρος https://www.facebook.com/profile.php?id=100017626504575&h
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου