Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΠΕΦΤΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ.
Η Ελλάδα βρίσκεται από καιρό σε στασιμότητα. Ενώ το διεθνές σύστημα μετά το 1990 εισήλθε σε μια ταραχώδη μετάβαση από το διπολικό στο πολυπολικό διεθνές σύστημα η Ελλάδα αντί να ανασυνταχθεί, να εκμεταλλευτεί την θέση της στις Δυτικές Συμμαχίες (στις οποίες συμμετέχει δεν «ανήκει»!!). λικνίστηκε. Από την μια παγίδα έπεφτε μέσα στην άλλη και τα μνημόνια αποτέλεσαν την χαριστική παγιδευτική βολή. Οι παραλογισμοί και οι παρακρούσεις κυριάρχησαν:
• Αμέριμνος περίπατος μέσα στο ναρκοπέδιο της ανθόσπαρτης παγκοσμιοποίησης (όπου πλέον «το κράτος και η κρατική κυριαρχία δεν χρειάζονται» ενώ «ο πόλεμος τελείωσε», έγραψε πολιτικός που ανήλθε στο ανώτατο αξίωμα) [Πλανητικοποίηση και το ζήτημα της διεθνούς και ευρωπαϊκής διακυβέρνησης http://www.ifestosedu.gr/104PlanitikopoiisiEur.htm]
• Έπεσε μέσα στον λάκκο της ΟΝΕ με την αχρείαστη, άσκοπη και οπωσδήποτε άκαιρη και απροετοίμαστη ένταξη [ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS].
• Αντί τουλάχιστον με αφορμή αυτή την ένταξη μέσα σε ένα ανταγωνιστικό πεδίο τα "λαμπρά ελίτ" να σπεύσουν να καταστήσουν το κράτος ανταγωνιστικό, αντίθετα, επιδόθηκαν στο βάθεμα του πελατειακού κράτους, απέφυγαν κάθε εξορθολογισμό των θεσμών («edo Elladha» ακούστηκε στην Βουλή από πρωθυπουργικά χείλη), διασπάθισαν τον δημόσιο πλούτο διανέμοντάς τον σε παλιά και νέα τζάκια, έγιναν απίστευτα σκάνδαλα για τα οποία φυλακίστηκαν μόνο 1-2 (ως και να λειτουργούσαν στο κενό), επιδόθηκαν στην διεθνιστική και κοσμοπολίτικη ρητορεία που αποκοίμισε την κοινωνία εθνομηδενιστικά και ανατίναξαν την Ελλάδα στον αέρα που συνοψίζεται με τις γνωστές φράσεις «λεφτά υπάρχουν» και «όλοι μαζί τα φάγαμε». Στο τέλος, παρέδωσαν το κράτος και την κοινωνία χειροπόδαρα δεμένη στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους. [τα αίτια είναι πολλά, βλ. μεταξύ άλλων, «Ο ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΡΗΣ» https://wp.me/p3OlPy-1I0
• Έκτοτε αφού χωρίς διαπραγμάτευση έβαλαν την Ελλάδα μέσα σε μια σαπουνόφουσκα οι δράστες της μεταπολίτευσης μας απειλούν ότι αν φύγουν θα καταστραφούμε. Όμως, η αλήθεια είναι άλλη. Αν φύγουν, θα μπορούσε να υπάρξει ριζική πολιτική και θεσμική ανασύνταξη – συν έναρξη σοβαρών διαπραγματεύσεων με την κοινωνία συσπειρωμένη σαν μια γροθιά. Μας απειλούν πως «αν τους χάσουμε» με μια καρφίτσα θα σπάσουν την σαπουνόφουσκα που έφτιαξαν με τους τοκογλύφους και τους κερδοσκόπους. Όχι δεν θα καταστραφούν οι Έλληνες, μακάρι να σπάσουν την σαπουνόφουσκά τους. Θα προσγειωθούν, θα ανασυνταχθούν θεσμικά και πολιτικά, θα συσπειρωθούν, θα προσανατολιστούν στην διάσωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και θα πουν στους τοκογλύφους αρκετά δισεκατομμύρια αρπάξατε με ανακεφαλαιοποιήσεις, τώρα οι τράπεζες πάνε στα χέρια της κοινωνίας, γίνονται δημόσιο κτήμα και εντάσσονται σε μια λογική κοινωνικής συνοχής, διανεμητικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης. Στους συμμάχους κάποιοι άλλοι -και υπάρχουν πολλοί -, θα πουν, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, «είμαστε σύμμαχοι πλην δεν θα μας διατάζεται αλλά θα διαπραγματευόμαστε στην βάση συναλλαγών συμφερόντων» [«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο…
• Γνωρίζοντας «λίγο» τις Αμερικανικές στρατηγικές μεθοδεύσεις εάν κανείς κάνει μαζί τους συναλλαγές στην βάση συμφερόντων η υπόληψή τους για εμάς θα εκτιναχθεί στους ουρανούς. Οι μεγάλες δυνάμεις θεωρούν αξιόπιστα τα ισχυρά και σφριγηλά κράτη όσο μικρά και να είναι. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο, κάθε λέξη και κάθε θέση (τρανταχτό παράδειγμα οι ύβρεις για το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 4.2.2018) προδίδει αναξιοπιστία, περιφρόνηση στην κοινωνία που υποτίθεται ότι διακυβερνούν (ναι ασκούν εξουσία κατ' εντολή όμως ξένων) και εικόνα κράτους κατειλημμένου από ξένους πραιτοριανούς. Κατάλαβαν πως "εμείς" (δηλαδή το εξουσιαστικό σύστημα που καταστέλλει την νεοελληνική κοινωνία) θεωρούμε τους εαυτούς μας αναλώσιμους και λογικότατα, έτσι, μας εξαποστέλλουν από την μια Κλίνη του Προκρούστη στην άλλη.[«Πελατειακές σχέσεις» http://wp.me/p3OlPy-wB].
• Στην προβληματική των ορθολογιστικών σχέσεων με τα άλλα κράτη και ιδιαίτερα τις μεγάλες δυνάμεις, βέβαια, εμπίπτει και αυτό που συχνά γράφουμε, δηλαδή ότι τίποτα δεν γίνεται εάν δεν υπάρξει κρατική στρατηγική στα πεδία της διπλωματίας, εάν δεν υπάρξει ισχυρό κράτος και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Για την επιτελική οργάνωση του κράτους τους άριστους των αρίστων χρειαζόμαστε όχι τον κομματικό πελατειακό συρφετό και οι μισθοί αυτών των αρίστων δεν θα στοίχιζαν κάποιο τεράστιο ποσό. Οι δε ΕΔ χωρίς μίζες που επί δεκαετίες ακούμε με τα ίδια ποσά και με ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας θα μπορούσε να διαθέτει πολλαπλάσια ισχύ. [H «μυστήρια» επίσκεψη Ερντογάν, η Εθνική στρατηγική και η «Α έως Ω» Τουρκική απειλή https://wp.me/p3OlPy-1HO]. Μια εθνική στρατηγική όμως απαιτεί εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία, η οποία μετά το 2010 παραδόθηκαν στους ξένους. Ακόμη ένας λόγος ίσως ο σημαντικότερος γιατί είναι αναγκαία μια ριζική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα που θα διασφαλίσει δημοκρατικό προσανατολισμό και που θα στείλει τους εντολοδόχους των ξένων στα σπίτια τους.
• Δηλαδή, χρειαζόμαστε, επιτέλους, δύο αιώνες μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ισχυρό κράτος και εθνική στρατηγική, και αυτό απαιτεί δημοκρατία και πολιτική ελευθερία σύμφωνα με τις Ελληνικές πολιτικές παραδόσεις. Εάν αυτά δεν διασφαλίζονται και εάν δεν έχουμε εθνική στρατηγική είναι περίπου αστείο να μιλάμε για στρατηγικές κινήσεις πχ στο λεγόμενο Μακεδονικό. Ήδη από το 1992-4 γράφαμε ακριβώς αυτό υπογραμμίζοντας την σημασία της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής [βλ. Ολοταχώς στις Συμπληγάδες -
"Μακεδονικό" https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1506741529421391]. Εάν είχαμε ισχυρό κράτος με ισχυρή στρατηγική παρουσία στην περιφέρεια που ανήκει και με σωστές στρατηγικές συναλλαγές με τις μεγάλες δυνάμεις, το κρατίδιο των Σκοπίων (ναι για ένα υπό διάλυση κρατίδιο μιλάμε εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα) γονυπετές θα ξεπετούσε κάθε αστείο αλυτρωτισμό και θα επιδίωκε να έχει μαζί μας σωστές συναλλαγές και σχέσεις. Χωρίς μια τέτοια πολιτική, κρατική και στρατηγική δομή κάθε κίνηση θα είναι αναπόφευκτα κατευναστική μιας αδύναμης και φοβικής Ελλάδας που θα οδηγήσει τους αστείους αλυτρωτισμούς μέσα στην δίνη των καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων, θα τους αναμείξει με άλλους ή και νέους αλυτρωτισμούς και θα προκαλέσει ζημιές και ήττες πέραν κάθε φαντασίας. [ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT]
• Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να ειπωθεί, στα πιο πάνω προστίθεται ότι απαιτείται προσοχή για μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη για την οποία στο Ελλαδικό κράτος οι πλείστοι κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο. Στην Μεγαλόνησο Κύπρο τα ηγετικά στελέχη των δύο κομμάτων που είναι μορφικά διαφορετικά αλλά από άποψη περιεχομένου πανομοιότυπα εάν πάρουμε τοις μετρητοίς τις θέσεις τους (αλλά και τις θανατηφόρες προτάσεις της Ελβετίας που σύντομα «θα αρχίσουν από εκεί που μείνανε», όπως ήδη λέγεται), κινούνται προς κατάλυση της ΚΔ και τουρκική συγκυριαρχία (συνομοσπονδία ή ΔΔΟ είναι το όνομά της και ήταν πάγιος στόχος της Τουρκίας μετά το 1974 εάν όχι πολύ πιο πριν). Ταυτόχρονα στα αθέατα παρασκήνια ακούγονται ακραία επικίνδυνες φωνές κάποιων που ερασιτεχνικά παραμιλούν για … διχοτόμηση. Δηλαδή, πέραν της εφιαλτικής σκέψης να δοθεί Επικράτεια ενός κυρίαρχου κράτους σε ένα παράνομο εισβολέα, κάποιοι πιστεύουν πως αφού καταλυθεί η ΚΔ και αφού η Άγκυρα καταστεί συγκυρίαρχος, θα αφήσει ένα ανεξάρτητο Ελληνικό κομμάτι στην Κύπρο και δεν θα επιδιώξει να το Ιμβροποιήσει κτλ. Οι στρατηγικές συνέπειες για την Ελλάδα είναι αυτονόητα βαθύτατων προεκτάσεων [ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ; ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ; https://wp.me/p3OqMa-1s0] Η λογική αυτή εξάλλου, όπως συχνά συνέβη στην Ελληνική ιστορία, εκκολάπτει λεβαντίνους και ναινέκους μιας χρήσης [Προσδιορισμός όρων και εννοιών όπως Εφιάλτες, προδότες, «ένοχοι», «δράστες», «εσχάτη προδοσία» κτλ, υπό το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης. http://wp.me/p3OlPy-1wU και ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ http://wp.me/p3OqMa-1ld]. Τα παραμιλητά, σημειώνεται, συμπεριλαμβάνουν απίστευτα ερασιτεχνικές υποθέσεις για συνηγορία της Άγκυρας, "παραχωρήσεις" εδαφών από την Τουρκία, θυσίες στα περί αερίων και αγωγών (είναι γνωστές οι δηλώσεις που υπονόησαν ΑΟΖ των ... κατεχομένων) και συνηγορίες της … Ρωσίας για αυτά και πολλά άλλα [η συνοδευτική ανάρτηση υπεισέρχεται σε αυτή την θανάσιμα κρίσιμη πτυχή http://wp.me/p3OlPy-1ug]. Απογείωση δηλαδή του ερασιτεχνισμού μέσα σε ένα περιβάλλον καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων όπου στήνονται η μια Κλίνη του Προκρούστη μετά την άλλη. Κοντολογίς, πιάσαμε πάτο. Μια τέτοια στρατηγική παγίδευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που θα γίνουν όμηροι της Τουρκίας μαζί με τα υπόλοιπα στα Βαλκάνια και στο ανατολικό μέτωπο, δημιουργούν μια πολύ δύσκολη στρατηγική κατάσταση.
-----------------------------
Εδώ ένα απόσπασμα της προαναφερθείσης ανάρτησης:
[… ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug ….]
… Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε μια πρώτη δοκιμαστική εκτίμηση που αφορά την Ρωσία (και όχι μόνο): Ενώ δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι –σε αναφορά με πάγιες γεωπολιτικές σκοπιμότητες των ναυτικών δυνάμεων και για λόγους που αφορούν οικονομικά συμφέροντα και έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πόρων–, οι ΗΠΑ θα επιδιώκουν κυριαρχία στη περίμετρο της Ευρασίας, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιλογές με στόχο την ισορροπία ενδέχεται να απαιτούν ευκαιριακές τυπικές ή άτυπες συνεννοήσεις και συναλλαγές με άλλες μεγάλες δυνάμεις. Για παράδειγμα, η Ρωσία να διαδραματίζει κάποιο ρόλο σε κάποια σημεία της περιμέτρου της Ευρασίας που στο παρελθόν θα ήταν ακατανόητες.
Για την Ελλάδα το ζήτημα που τίθεται δεν είναι, αυτονόητα, οι μεγάλοι στρατηγικοί αναπροσανατολισμοί. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και στο πλαίσιο μιας πολύ μελετημένης και πολύ προσεκτικής – και εάν οι ΗΠΑ επανατοποθετήσουν την πολιτικής της απέναντι στην Ρωσία για κάποιο χρόνο με σκοπό μια καλύτερη ισορροπία στο πολυπολικό διεθνές σύστημα-, θα μπορούσε ως προς κάποια πράγματα να αποτελέσει και είδος περιφερειακής διπλωματικής γέφυρας. Απαράβατος όρος είναι να μην γίνουν μεγάλες στρατηγικές στροφές και κυρίως να μην εμφανιστεί η Ελλάδα ως προγεφύρωμα μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο (αυτή η επισήμανση αφορά με εξίσου σημαντικό τρόπο την Κυπριακή Δημοκρατία).
Πρωτίστως, ισχύουν τρία πράγματα:
1. Μετά από δεκαετίες ακινησίας -εάν όχι δύο αιώνες – απαιτείται να γίνουν πολλά για να μπορέσει η Ελλάδα να κάνει στρατηγικούς ελιγμούς. Ως κράτος από άποψη στρατηγικού σχεδιασμού και εφαρμογής στρατηγικής πάσχει. Η θεραπεία είναι επείγον ζήτημα πλην δεν αφορά πρόσωπα ή ακόμη και κόμματα αλλά την γενικότερη αντίληψη για το κράτος, την ισχύ του, την εθνική του στρατηγική και την θέση του στην διεθνή πολιτική, ιδιαίτερα στην περιφέρεια που ανήκει.
2. Θα αποτελέσει θανατηφόρα εξέλιξη εάν με σπασμωδικές και αδέξιες κινήσεις βρεθεί στις Συμπληγάδες των ηγεμονικών αντιπαραθέσεων. Αυτό μπορεί να γίνει τόσο με απρόσεκτους ελιγμούς όσο και με τυφλή υπακοή σε συμμαχικές χώρες, πχ όσον αφορά το Κυπριακό ζήτημα και το λεγόμενο «Μακεδονικό» ζήτημα. Πάγιες στάσεις των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ καταμαρτυρούν ότι όταν ένα κράτος είναι αδύναμο, ελλειμματικό πνευματικά και θεσμικά και αγόμενο και φερόμενο κατευναστικά, οδηγείται στην Κλίνη του Προκρούστη ως υποψήφιου για κατακερματισμό και εξανέμιση. Η διεθνής πολιτική είναι μια δίνη και οι μεταψυχροπολεμικές στρατηγικές ανακατατάξεις καταιγιστικές. Το ζήτημα με των σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις δεν είναι τυφλή υπακοή ή αναίτια εχθρότητα αλλά πελατειακές συναλλαγές [«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB ].
3. Κάθε στρατηγικό σχέδιο απαιτείται να συνδέει βάσιμα βραχυχρόνιες κινήσεις, μεσοπρόθεσμες εκτιμήσεις για το πως εξελίσσεται το πολυπολικό διεθνές σύστημα και μακροπρόθεσμους σκοπούς. Απαιτείται πρωτίστως να καταλάβει τις ανελέητες πρακτικές των ηγεμονικών δυνάμεων στις υπερπόντιες εξισορροπήσεις τους οι οποίες αλλάζουν φίλους και εχθρούς σύμφωνα με κριτήρια και εκτιμήσεις για τις αλληλένδετες κατανομές και ανακατανομές ισχύος τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά.. ...
[… ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug]
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Η Ελλάδα βρίσκεται από καιρό σε στασιμότητα. Ενώ το διεθνές σύστημα μετά το 1990 εισήλθε σε μια ταραχώδη μετάβαση από το διπολικό στο πολυπολικό διεθνές σύστημα η Ελλάδα αντί να ανασυνταχθεί, να εκμεταλλευτεί την θέση της στις Δυτικές Συμμαχίες (στις οποίες συμμετέχει δεν «ανήκει»!!). λικνίστηκε. Από την μια παγίδα έπεφτε μέσα στην άλλη και τα μνημόνια αποτέλεσαν την χαριστική παγιδευτική βολή. Οι παραλογισμοί και οι παρακρούσεις κυριάρχησαν:
• Αμέριμνος περίπατος μέσα στο ναρκοπέδιο της ανθόσπαρτης παγκοσμιοποίησης (όπου πλέον «το κράτος και η κρατική κυριαρχία δεν χρειάζονται» ενώ «ο πόλεμος τελείωσε», έγραψε πολιτικός που ανήλθε στο ανώτατο αξίωμα) [Πλανητικοποίηση και το ζήτημα της διεθνούς και ευρωπαϊκής διακυβέρνησης http://www.ifestosedu.gr/104PlanitikopoiisiEur.htm]
• Έπεσε μέσα στον λάκκο της ΟΝΕ με την αχρείαστη, άσκοπη και οπωσδήποτε άκαιρη και απροετοίμαστη ένταξη [ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS].
• Αντί τουλάχιστον με αφορμή αυτή την ένταξη μέσα σε ένα ανταγωνιστικό πεδίο τα "λαμπρά ελίτ" να σπεύσουν να καταστήσουν το κράτος ανταγωνιστικό, αντίθετα, επιδόθηκαν στο βάθεμα του πελατειακού κράτους, απέφυγαν κάθε εξορθολογισμό των θεσμών («edo Elladha» ακούστηκε στην Βουλή από πρωθυπουργικά χείλη), διασπάθισαν τον δημόσιο πλούτο διανέμοντάς τον σε παλιά και νέα τζάκια, έγιναν απίστευτα σκάνδαλα για τα οποία φυλακίστηκαν μόνο 1-2 (ως και να λειτουργούσαν στο κενό), επιδόθηκαν στην διεθνιστική και κοσμοπολίτικη ρητορεία που αποκοίμισε την κοινωνία εθνομηδενιστικά και ανατίναξαν την Ελλάδα στον αέρα που συνοψίζεται με τις γνωστές φράσεις «λεφτά υπάρχουν» και «όλοι μαζί τα φάγαμε». Στο τέλος, παρέδωσαν το κράτος και την κοινωνία χειροπόδαρα δεμένη στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους. [τα αίτια είναι πολλά, βλ. μεταξύ άλλων, «Ο ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΡΗΣ» https://wp.me/p3OlPy-1I0
• Έκτοτε αφού χωρίς διαπραγμάτευση έβαλαν την Ελλάδα μέσα σε μια σαπουνόφουσκα οι δράστες της μεταπολίτευσης μας απειλούν ότι αν φύγουν θα καταστραφούμε. Όμως, η αλήθεια είναι άλλη. Αν φύγουν, θα μπορούσε να υπάρξει ριζική πολιτική και θεσμική ανασύνταξη – συν έναρξη σοβαρών διαπραγματεύσεων με την κοινωνία συσπειρωμένη σαν μια γροθιά. Μας απειλούν πως «αν τους χάσουμε» με μια καρφίτσα θα σπάσουν την σαπουνόφουσκα που έφτιαξαν με τους τοκογλύφους και τους κερδοσκόπους. Όχι δεν θα καταστραφούν οι Έλληνες, μακάρι να σπάσουν την σαπουνόφουσκά τους. Θα προσγειωθούν, θα ανασυνταχθούν θεσμικά και πολιτικά, θα συσπειρωθούν, θα προσανατολιστούν στην διάσωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και θα πουν στους τοκογλύφους αρκετά δισεκατομμύρια αρπάξατε με ανακεφαλαιοποιήσεις, τώρα οι τράπεζες πάνε στα χέρια της κοινωνίας, γίνονται δημόσιο κτήμα και εντάσσονται σε μια λογική κοινωνικής συνοχής, διανεμητικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης. Στους συμμάχους κάποιοι άλλοι -και υπάρχουν πολλοί -, θα πουν, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, «είμαστε σύμμαχοι πλην δεν θα μας διατάζεται αλλά θα διαπραγματευόμαστε στην βάση συναλλαγών συμφερόντων» [«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο…
• Γνωρίζοντας «λίγο» τις Αμερικανικές στρατηγικές μεθοδεύσεις εάν κανείς κάνει μαζί τους συναλλαγές στην βάση συμφερόντων η υπόληψή τους για εμάς θα εκτιναχθεί στους ουρανούς. Οι μεγάλες δυνάμεις θεωρούν αξιόπιστα τα ισχυρά και σφριγηλά κράτη όσο μικρά και να είναι. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο, κάθε λέξη και κάθε θέση (τρανταχτό παράδειγμα οι ύβρεις για το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 4.2.2018) προδίδει αναξιοπιστία, περιφρόνηση στην κοινωνία που υποτίθεται ότι διακυβερνούν (ναι ασκούν εξουσία κατ' εντολή όμως ξένων) και εικόνα κράτους κατειλημμένου από ξένους πραιτοριανούς. Κατάλαβαν πως "εμείς" (δηλαδή το εξουσιαστικό σύστημα που καταστέλλει την νεοελληνική κοινωνία) θεωρούμε τους εαυτούς μας αναλώσιμους και λογικότατα, έτσι, μας εξαποστέλλουν από την μια Κλίνη του Προκρούστη στην άλλη.[«Πελατειακές σχέσεις» http://wp.me/p3OlPy-wB].
• Στην προβληματική των ορθολογιστικών σχέσεων με τα άλλα κράτη και ιδιαίτερα τις μεγάλες δυνάμεις, βέβαια, εμπίπτει και αυτό που συχνά γράφουμε, δηλαδή ότι τίποτα δεν γίνεται εάν δεν υπάρξει κρατική στρατηγική στα πεδία της διπλωματίας, εάν δεν υπάρξει ισχυρό κράτος και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Για την επιτελική οργάνωση του κράτους τους άριστους των αρίστων χρειαζόμαστε όχι τον κομματικό πελατειακό συρφετό και οι μισθοί αυτών των αρίστων δεν θα στοίχιζαν κάποιο τεράστιο ποσό. Οι δε ΕΔ χωρίς μίζες που επί δεκαετίες ακούμε με τα ίδια ποσά και με ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας θα μπορούσε να διαθέτει πολλαπλάσια ισχύ. [H «μυστήρια» επίσκεψη Ερντογάν, η Εθνική στρατηγική και η «Α έως Ω» Τουρκική απειλή https://wp.me/p3OlPy-1HO]. Μια εθνική στρατηγική όμως απαιτεί εθνική ανεξαρτησία, δηλαδή εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία, η οποία μετά το 2010 παραδόθηκαν στους ξένους. Ακόμη ένας λόγος ίσως ο σημαντικότερος γιατί είναι αναγκαία μια ριζική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα που θα διασφαλίσει δημοκρατικό προσανατολισμό και που θα στείλει τους εντολοδόχους των ξένων στα σπίτια τους.
• Δηλαδή, χρειαζόμαστε, επιτέλους, δύο αιώνες μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ισχυρό κράτος και εθνική στρατηγική, και αυτό απαιτεί δημοκρατία και πολιτική ελευθερία σύμφωνα με τις Ελληνικές πολιτικές παραδόσεις. Εάν αυτά δεν διασφαλίζονται και εάν δεν έχουμε εθνική στρατηγική είναι περίπου αστείο να μιλάμε για στρατηγικές κινήσεις πχ στο λεγόμενο Μακεδονικό. Ήδη από το 1992-4 γράφαμε ακριβώς αυτό υπογραμμίζοντας την σημασία της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής [βλ. Ολοταχώς στις Συμπληγάδες -
"Μακεδονικό" https://www.facebook.com/p.ifestos/posts/1506741529421391]. Εάν είχαμε ισχυρό κράτος με ισχυρή στρατηγική παρουσία στην περιφέρεια που ανήκει και με σωστές στρατηγικές συναλλαγές με τις μεγάλες δυνάμεις, το κρατίδιο των Σκοπίων (ναι για ένα υπό διάλυση κρατίδιο μιλάμε εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα) γονυπετές θα ξεπετούσε κάθε αστείο αλυτρωτισμό και θα επιδίωκε να έχει μαζί μας σωστές συναλλαγές και σχέσεις. Χωρίς μια τέτοια πολιτική, κρατική και στρατηγική δομή κάθε κίνηση θα είναι αναπόφευκτα κατευναστική μιας αδύναμης και φοβικής Ελλάδας που θα οδηγήσει τους αστείους αλυτρωτισμούς μέσα στην δίνη των καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων, θα τους αναμείξει με άλλους ή και νέους αλυτρωτισμούς και θα προκαλέσει ζημιές και ήττες πέραν κάθε φαντασίας. [ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ: ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΕΙΛΩΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ – ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ http://wp.me/p3OlPy-1rT]
• Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να ειπωθεί, στα πιο πάνω προστίθεται ότι απαιτείται προσοχή για μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη για την οποία στο Ελλαδικό κράτος οι πλείστοι κοιμούνται τον ύπνο τον αξύπνητο. Στην Μεγαλόνησο Κύπρο τα ηγετικά στελέχη των δύο κομμάτων που είναι μορφικά διαφορετικά αλλά από άποψη περιεχομένου πανομοιότυπα εάν πάρουμε τοις μετρητοίς τις θέσεις τους (αλλά και τις θανατηφόρες προτάσεις της Ελβετίας που σύντομα «θα αρχίσουν από εκεί που μείνανε», όπως ήδη λέγεται), κινούνται προς κατάλυση της ΚΔ και τουρκική συγκυριαρχία (συνομοσπονδία ή ΔΔΟ είναι το όνομά της και ήταν πάγιος στόχος της Τουρκίας μετά το 1974 εάν όχι πολύ πιο πριν). Ταυτόχρονα στα αθέατα παρασκήνια ακούγονται ακραία επικίνδυνες φωνές κάποιων που ερασιτεχνικά παραμιλούν για … διχοτόμηση. Δηλαδή, πέραν της εφιαλτικής σκέψης να δοθεί Επικράτεια ενός κυρίαρχου κράτους σε ένα παράνομο εισβολέα, κάποιοι πιστεύουν πως αφού καταλυθεί η ΚΔ και αφού η Άγκυρα καταστεί συγκυρίαρχος, θα αφήσει ένα ανεξάρτητο Ελληνικό κομμάτι στην Κύπρο και δεν θα επιδιώξει να το Ιμβροποιήσει κτλ. Οι στρατηγικές συνέπειες για την Ελλάδα είναι αυτονόητα βαθύτατων προεκτάσεων [ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ; ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ; https://wp.me/p3OqMa-1s0] Η λογική αυτή εξάλλου, όπως συχνά συνέβη στην Ελληνική ιστορία, εκκολάπτει λεβαντίνους και ναινέκους μιας χρήσης [Προσδιορισμός όρων και εννοιών όπως Εφιάλτες, προδότες, «ένοχοι», «δράστες», «εσχάτη προδοσία» κτλ, υπό το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης. http://wp.me/p3OlPy-1wU και ΛΕΒΑΝΤΙΝΟΙ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ http://wp.me/p3OqMa-1ld]. Τα παραμιλητά, σημειώνεται, συμπεριλαμβάνουν απίστευτα ερασιτεχνικές υποθέσεις για συνηγορία της Άγκυρας, "παραχωρήσεις" εδαφών από την Τουρκία, θυσίες στα περί αερίων και αγωγών (είναι γνωστές οι δηλώσεις που υπονόησαν ΑΟΖ των ... κατεχομένων) και συνηγορίες της … Ρωσίας για αυτά και πολλά άλλα [η συνοδευτική ανάρτηση υπεισέρχεται σε αυτή την θανάσιμα κρίσιμη πτυχή http://wp.me/p3OlPy-1ug]. Απογείωση δηλαδή του ερασιτεχνισμού μέσα σε ένα περιβάλλον καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων όπου στήνονται η μια Κλίνη του Προκρούστη μετά την άλλη. Κοντολογίς, πιάσαμε πάτο. Μια τέτοια στρατηγική παγίδευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που θα γίνουν όμηροι της Τουρκίας μαζί με τα υπόλοιπα στα Βαλκάνια και στο ανατολικό μέτωπο, δημιουργούν μια πολύ δύσκολη στρατηγική κατάσταση.
-----------------------------
Εδώ ένα απόσπασμα της προαναφερθείσης ανάρτησης:
[… ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug ….]
… Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε μια πρώτη δοκιμαστική εκτίμηση που αφορά την Ρωσία (και όχι μόνο): Ενώ δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι –σε αναφορά με πάγιες γεωπολιτικές σκοπιμότητες των ναυτικών δυνάμεων και για λόγους που αφορούν οικονομικά συμφέροντα και έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πόρων–, οι ΗΠΑ θα επιδιώκουν κυριαρχία στη περίμετρο της Ευρασίας, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιλογές με στόχο την ισορροπία ενδέχεται να απαιτούν ευκαιριακές τυπικές ή άτυπες συνεννοήσεις και συναλλαγές με άλλες μεγάλες δυνάμεις. Για παράδειγμα, η Ρωσία να διαδραματίζει κάποιο ρόλο σε κάποια σημεία της περιμέτρου της Ευρασίας που στο παρελθόν θα ήταν ακατανόητες.
Για την Ελλάδα το ζήτημα που τίθεται δεν είναι, αυτονόητα, οι μεγάλοι στρατηγικοί αναπροσανατολισμοί. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και στο πλαίσιο μιας πολύ μελετημένης και πολύ προσεκτικής – και εάν οι ΗΠΑ επανατοποθετήσουν την πολιτικής της απέναντι στην Ρωσία για κάποιο χρόνο με σκοπό μια καλύτερη ισορροπία στο πολυπολικό διεθνές σύστημα-, θα μπορούσε ως προς κάποια πράγματα να αποτελέσει και είδος περιφερειακής διπλωματικής γέφυρας. Απαράβατος όρος είναι να μην γίνουν μεγάλες στρατηγικές στροφές και κυρίως να μην εμφανιστεί η Ελλάδα ως προγεφύρωμα μεγάλων γεωπολιτικών αλλαγών στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο (αυτή η επισήμανση αφορά με εξίσου σημαντικό τρόπο την Κυπριακή Δημοκρατία).
Πρωτίστως, ισχύουν τρία πράγματα:
1. Μετά από δεκαετίες ακινησίας -εάν όχι δύο αιώνες – απαιτείται να γίνουν πολλά για να μπορέσει η Ελλάδα να κάνει στρατηγικούς ελιγμούς. Ως κράτος από άποψη στρατηγικού σχεδιασμού και εφαρμογής στρατηγικής πάσχει. Η θεραπεία είναι επείγον ζήτημα πλην δεν αφορά πρόσωπα ή ακόμη και κόμματα αλλά την γενικότερη αντίληψη για το κράτος, την ισχύ του, την εθνική του στρατηγική και την θέση του στην διεθνή πολιτική, ιδιαίτερα στην περιφέρεια που ανήκει.
2. Θα αποτελέσει θανατηφόρα εξέλιξη εάν με σπασμωδικές και αδέξιες κινήσεις βρεθεί στις Συμπληγάδες των ηγεμονικών αντιπαραθέσεων. Αυτό μπορεί να γίνει τόσο με απρόσεκτους ελιγμούς όσο και με τυφλή υπακοή σε συμμαχικές χώρες, πχ όσον αφορά το Κυπριακό ζήτημα και το λεγόμενο «Μακεδονικό» ζήτημα. Πάγιες στάσεις των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ καταμαρτυρούν ότι όταν ένα κράτος είναι αδύναμο, ελλειμματικό πνευματικά και θεσμικά και αγόμενο και φερόμενο κατευναστικά, οδηγείται στην Κλίνη του Προκρούστη ως υποψήφιου για κατακερματισμό και εξανέμιση. Η διεθνής πολιτική είναι μια δίνη και οι μεταψυχροπολεμικές στρατηγικές ανακατατάξεις καταιγιστικές. Το ζήτημα με των σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις δεν είναι τυφλή υπακοή ή αναίτια εχθρότητα αλλά πελατειακές συναλλαγές [«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB ].
3. Κάθε στρατηγικό σχέδιο απαιτείται να συνδέει βάσιμα βραχυχρόνιες κινήσεις, μεσοπρόθεσμες εκτιμήσεις για το πως εξελίσσεται το πολυπολικό διεθνές σύστημα και μακροπρόθεσμους σκοπούς. Απαιτείται πρωτίστως να καταλάβει τις ανελέητες πρακτικές των ηγεμονικών δυνάμεων στις υπερπόντιες εξισορροπήσεις τους οι οποίες αλλάζουν φίλους και εχθρούς σύμφωνα με κριτήρια και εκτιμήσεις για τις αλληλένδετες κατανομές και ανακατανομές ισχύος τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά.. ...
[… ΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΗΠΑ. ΡΕΥΣΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ, ΠΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ http://wp.me/p3OlPy-1ug]
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου