ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Θεοί της προιστορικής Αμερικής

Ο θεός Μποτσίκα

Ο θεός Μποτσίκα - Μπογκοτά

Ο Κοετζαλκοάτλ όπως είναι γνωστό λατρευόταν απο όλους τους λαούς της κεντρικής Αμερικής Ολμέκους, Τολτέκους και Αζτέκους, ήταν ο λευκός γενειοφόρος θεός που ήρθε απο τον Ατλαντικό με πλοίο στις αρχές του 4ου ηλίου την 3η χιλιετία π.χ. και έφυγε με τον ίδιο τρόπο στα τέλη του 4ου ηλίου με την υπόσχεση να επιστρέψει. Οι λαοί της Νότιας Αμερικής ειδικά ο πολιτισμός των Ίνκας,  που ήκμασε στα υψίπεδα του Περού και της Βολιβίας είχαν αντίστοιχα τον Βιρακότσα που σύμφωνα με την μυθολογία των Ίνκας όπως περιγράφεται απο τον Juan de Betanzos ήταν ο ύψιστος θεός δημιουργός του σύμπαντος και της ανθρωπότητας απο την λίμνη Τιτικάκα. Δημιούργησε αρχικά τον ήλιο και την σελήνη, στην συνέχεια την ανθρωπότητα σπάζοντας μεγάλες πέτρες δημιούργησε γίγαντες οι οποίοι σύντομα έγιναν επικίνδυνοι θέλοντας να εκθρονίσουν τον δημιουργό τους γι'αυτό ο Βιρακότσα τους κατέστρεψε με κατακλυσμό. Μετά τον κατακλυσμό ο θεός δημιούργησε για δεύτερη φορά την ανθρωπότητα με μικρότερες πέτρες ώστε να μήν μπορέσουν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι απέναντι του, δημιούργησε μαζί τα 4 ζεύγη των αδελφών Αγυάρ με προορισμό να βασιλεύσουν στην ανθρωπότητα. Περιγράφεται απο τους Ίνκας όπως ο Κοετζαλκοάτλ λευκός που φορούσε λευκό χιτώνα και είχε μακριά γενειάδα αλλά είναι διαφορετική περίπτωση δέν ταυτίζονται μεταξύ τους, όπως ο Κοετζαλκοάτλ έφυγε στα τέλη του 4ου ηλίου απο τον Ειρηνικό Ωκεανό με την υπόσχεση να επιστρέψει, έφυγε χωρίς πλοίο περπατώντας πάνω στην θάλασσα.


Αγγειοπλαστικές κατασκευές του πολιτισμού των Μότς με
παράσταση γενειοφόρων ανδρών

O Κοετζαλκοάτλ και ο Βιρακότσα δέν ήταν οι μοναδικοί λευκοί γενειοφόροι θεοί της Αμερικής, στην κεντρική Αμερική αντίστοιχα στην περιοχή που βρίσκονται σήμερα ο Παναμάς και η Κολομβία ζούσαν οι λαοί Τσίμπτσα που λάτρευαν τον θεό Μποτσίκα επίσης λευκός με μακριά γενειάδα που είχε έρθει με πλοίο απο την ανατολή. Ο Μποτσίκα βρήκε τους ανθρώπους πρωτόγονους τους έμαθε να ζούν σε κοινωνίες με νόμους, την καλλιέργεια της γής, την εξημέρωση των ζώων και την επεξεργασία των μετάλλων στην συνέχεια έφυγε δυτικά για να ζήσει σάν ασκητής. Σταδιακά οι άνθρωποι έγιναν κακοί και άδικοι ξεχνώντας τους νόμους του Μποτσίκα, τότε ένας κατακλυσμός κατέστρεψε την περιοχή την μεταμόρφωσε σε βάλτο, οι άνθρωποι μετανιωμένοι ζήτησαν απο τον Μποτσίκα να επιστρέψει ο ίδιος επανήλθε μέσω ενός ουρανίου τόξου. Ο Μποτσίκα μετά τον δεύτερο ερχομό του απελευθέρωσε την περιοχή απο τα λασπώδη νερά δημιουργώντας έναν καταρράκτη τον Τεκουεντάμα φόλ (Tequendama Falls) κατά μήκος του ποταμού Μπογκοτά, με αυτό τον τρόπο έσωσε για δεύτερη φορά την ανθρωπότητα. Yπήρχε τέλος και ο πολιτισμός του Μότς (Moche) που ήκμασε στην περιοχή του βόρειου Περού απο το 100 ως το 800 μ.χ. με περίφημες αγγειοπλαστικές κατασκευές οι οποίες απεικονίζουν γενειοφόρους άνδρες.

Οι προιστορικοί Ίνκας

Παράσταση του θεού Βιρακότσα με την διπλή
ηλεκτρική εκκένωση και το χρυσό τσεκούρι

 Η ιστορία των Ίνκας χωρίζεται στην προιστορία απο την εποχή της δημιουργίας του λαού απο τον Βιρακότσα ώς τον 11ο αιώνα και την ιστορική περίδο που ξεκινά τον 11ο αιώνα και περιλαμβάνει την δυναστεία που βασίλευσε τους 3 τελευταίους αιώνες ως την βίαιη κατάκτηση του λαού απο τον Ισπανό τυχοδιώκτη Πιζάρο. Οτι γνωρίζουμε σχετικά με τους Ίνκα προέρχονται απο τους Ισπανούς χρονικογράφους που ήρθαν οικειοθελώς στην περιοχή γι'αυτό τον σκοπό απο τον 16ο αιώνα μελετώντας προσεκτικά με πολύ κόπο όλα τα ελάχιστα διασωθέντα κείμενα των Ίνκας απο την καταστροφική μανία του Πιζάρο. Δέν διασώθηκαν γραπτά επειδή τις τελευταίους αιώνες επικρατούσε έντονος σκοταδισμός, δέν χρησιμοποιείτο η γραφή γι'αυτό οι Ισπανοί χρονικογράφοι πήραν τις περισσότερες πληροφορίες προφορικά απο τους σοφούς γέροντες που μιλούσαν τα Κετσούα την γλώσσα των Ίνκας η οποία διέφερε απο τα Νουάτλ την γλώσσα των λαών της Κεντρικής Αμερικής. Ο σημαντικότερος απο αυτούς ήταν ο Ισπανός Φερνάντο Μοντεσίνος που έφτασε στο Περού το 1628 μελέτησε για πολλά χρόνια τα έγγραφα καταγράφοντας όλα τα αποτελέσματα της μελέτης του στο βιβλίο "Αρχαίες και ιστορικές αναμνήσεις του Περού", οπου διαφοροποιεί τους προ - Ίνκας απο την τελευταία ιστορική δυναστεία. Στον πρόλογο του αναφέρει οτι το Περού είναι αναγραμματισμός της λέξης Οφίρ, ο βιβλικός Οφίρ ή Ουφείρ εγγονός του Έβερ (δισεγγόνου του Σήμ) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μετέφερε τον λαό του στην περιοχή, Οφίρ λεγόταν η μακρινή χώρα απο την οποία οι τεχνίτες έφεραν χρυσάφι για το κτίσιμο του ναού του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα. Πρώτος βασιλιάς, δημιουργός της πρωτεύουσας Κούσκο και ιδρυτής του βασιλείου των Ίνκας ήταν ο Μάνκο Καπάκ γιός ενός απο τα 4 ζεύγη Αγιάρ που δημιούργησε ο Βιρακότσα, αρχικά βασίλευσαν οι ίδιοι οι θεοί στην συνέχεια 16 ημίθεοι και 46 βασιλείς - ιερείς ώς την διάλυση του προιστορικού βασιλείου απο καταστροφές. Αρχή της βασιλείας καταγράφεται το 2400π.χ. περίπου 500 χρόνια μετά τον κατακλυσμό του 2900 π.χ. ήταν πιθανώς η εποχή άφιξης του Βιρακότσα στην Αμερική,  ήταν η ίδια εποχή στην οποία εξαντλήθηκαν τα ποσοστά του κασσίτερου στην Σουμερία αναζητώντας το μέταλλο σε μακρινές χώρες.


Ο Μάνκο Κάπακ ή Ρόκα ιδρυτής του
βασιλείου των Ίνκας

 Ο 5ος βασιλιάς Καπάκ ξεκίνησε τον υπολογιμό του χρόνου καθιερώνοντας σαν μονάδα μέτρησης τα 1000 χρόνια, επί βασιλείας του 12ου Καπάκ επιτέθηκαν στην χώρα απο τον ωκεανό μεγαλόσωμοι γίγαντες όταν άρχισαν να ανεβαίνουν στα βουνά οι θεοί οργίστηκαν και τους κατέστρεψαν με κεραυνούς. Σταδιακά οι άνθρωποι έγιναν αμαρτωλοί έχασαν την πίστη στους θεούς τότε η ανθρωπότητα έπεσε στο σκοτάδι ο ήλιος δέν εμφανίστηκε για 24 ώρες την ίδια χρονιά στην οποία παρατηρήθηκε το αντίστοιχο φαινόμενο το οποίο περιγράφουν και οι Αζτέκοι με τους υπόλοιπους λαούς της Κεντρικής Αμερικής, ήταν το τέλος του 4ου ήλιου. Ύστερα απο 24 ώρες προσευχών και μετάνοιας ο ήλιος έκανε ξανά την εμφάνιση τουη πίστη τότε επέστρεψε στους ανθρώπους, ο 40ος Καπάκ έζησε περί το 400 π.χ. δηλαδή 2000 χρόνια μετά την αρχή της βασιλείας πήρε τον τίτλο του μεταρρυθμιστή επειδή αναμόρφωσε το ημερολόγιο. Καθιερώθηκε επί της βασιλείας του 40ου Καπάκ το έτος των 365 ημερών με μιά μέρα επιπλέον κάθε 4 χρόνια το δίσεκτο έτος δηλαδή, το ίδιο ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα είχε καθιερωθεί απο τους Ίνκας το 400 π.χ. Ο 58ος Καπάκ έζησε 2400 χρόνια μετά την αρχή της βασιλείας την εποχή που έζησε ο Ιησούς Χριστός, επί βασιλείας του 62ου Καπάκ τον 2ο αιώνα μ.χ. έγιναν πολλές φυσικές καταστροφές σεισμοί, πλημμύρες, πτώσεις κομητών και νέοι επικίνδυνοι εισβολείς ήλθαν απο τον ωκεανό. Οι περισσότεροι Ίνκας σκοτώθηκαν μαζί με αυτούς και ο βασιλιάς οι 500 περίπου που διασώθηκαν κατέφυγαν στο καταφύγιο του Τάμπου - Τόκο μαζί με τον ανήλικο γιό του νεκρού βασιλιά οπου εγκαταστάθηκαν για άλλους περίπου 9 αιώνες ώς την εποχή που άρχισε η ιστορική περίοδος. Μετά την εγκατάσταση στο Τάμπου - Τόκο σταδιακά η γνώση έσβησε η γραφή σταμάτησε επί 90ου Καπάκ γύρω στον 6ο αιώνα μ.χ. κάποιος ιερέας προσπάθησε να αναβιώσει την γραφή αλλά επειδή πίστευαν οτι είναι θέλημα θεών να μή ξαναχρησιμοποιήουν τα γράμματα για να αποφύγουν νέες συμφορές ο βασιλιάς την απαγόρευε με ποινή θανάτου. Η παρακμή τους επόμενους αιώνες έγινε ακόμα μεγαλύτερη το κράτος διαλύθηκε σε πλήρη αναρχία έως τον 11ο αιώνα οπου μιά πριγκήπισσα η Μάμα Σιμπόκα απόγονος των γιών του ηλίου δήλωσε οτι ο γιός της Ρόκα έχει απαχθεί απο τον ίδιο τον θεό ήλιο επειδή ήταν θέλημα του να γίνει βασιλιάς.

Το ιστορικό βασίλειο των Ίνκας

Πέρασαν 9 αιώνες μεγάλης παρακμής στους οποίους η πρωτεύουσα του βασιλείου βρισκόταν στο καταφύγιο του Τάμπου - Τόκο ενώ οι βασιλιάδες έκαναν επίσκεψη στο Κούσκο μόνο για να συμβουλευτούν τους θεικούς χρησμούς.


Αταχουάλπα

Τότε εμφανίστηκε μιά γυναίκα πριγκήπισσα η Μάμα Σιμπόκα δήλωσε οτι ο γιός της έχει απαχθεί απο τον ίδιο τον θεό του ηλίου ο οποίος είχε σκοπό να τον χρίσει νέο βασιλιά για να επαναφέρει την ευημερία στο βασίλειο των Ίνκας. Μερικές μέρες αργότερα εμφανίστηκε ο γιός της φορώντας χρυσά ρούχα δήλωσε οτι ο θεός είναι έτοιμος να βγάλει τους Ίνκας απο την παρακμή αρκεί να συμφωνήσει ο λαός να γίνει ο ίδιος βασιλιάς χρίζοντας διάδοχο του τον γιό που θα κάνει με την αδελφή του ακόμα και άν δέν είναι ο πρωτότοκος. Ο λαός δέχθηκε αλλά τί θυμίζει αυτό; Μήπως το τελετουργικό είναι όμοιο με αυτό των Αιγυπτίων φαραώ οι οποίοι λατρεύοντας τον θεό του ηλίου Ρά όπως και οι Ίνκας έχριζαν πάντα διάδοχο τον γιό που έκαναν με την αδελφή τους ακόμα και άν δέν ήταν ο πρωτότοκος; Υπήρχαν σίγουρα και επαφές με Αιγυπτίους οι οποίοι ξεκίνησαν τον πολιτισμό τους γύρω στο 3000 π.χ. την ίδια εποχή με τους Σουμερίους βασιζόμενοι και αυτοί στην επεξεργασία των μετάλλων. Ο νέος βασιλιάς πήρε επίσης το όνομα Μάνκο - Κάπακ κατά μίμηση του θρυλικού του προγόνου του πρώτου βασιλιά των προιστορικών Ίνκας γιό των Αγιάρ ακολούθησαν 14 βασιλείς ώς τον Ουάυνα Κάπακ που πέθανε λίγο πρίν την Ισπανική κατάκτηση του Πιζάρο. Τον Ουάυνα Κάπακ διαδέχθηκαν οι δύο μεγαλύτεροι γιοί του Αταχουάλπα (1497 - 1533) και Χουάσκαρ ξεκινώντας αμέσως σκληρός πόλεμος μεταξύ τους για την διαδοχή, ο Αταχουάλπα πήρε με την βία τον θρόνο φυλακίζοντας τον αδελφό του.
Εκείνη την εποχή εμφανίστηκε ο γνωστός Ισπανός τυχοδιώκτης Φραγκίσκος Πιζάρο (1471 - 1541) νόθος γιός Ισπανού βασιλικού αξιωματικού και ξάδελφος του Κορτέζ του κατακτητή του Μεξικού, συμμετείχε συνέχεια απο το 1509 σε υπερατλαντικές εξερευνητικές αποστολές στο όνομα του βασιλιά της Ισπανίας.


Φραγκίσκος Πιζάρο

Έκανε δύο απόπειρες (1524 , 1526) να καταλάβει το βασίλειο των Ίνκας αλλά απέτυχε, λίγο πρίν επιστρέψει στην Ισπανία ανακάλυψε οτι στο βόρειο Περού υπήρχαν κοιτάσματα χρυσού και πολύτιμων μετάλλων η ανακάλυψη ενθουσίασε τον βασιλιά της Ισπανίας Κάρολο 5ο Κουίντο ο οποίος του χρηματοδότησε και τρίτη αποστολή για την κατάληψη των Ίνκας (1531). Το βασίλειο των Ίνκας εκείνη την εποχή ήταν αχανές περιλαμβάνοντας σχεδόν ολόκληρη την Νότια Αμερική απο την Κολομβία μέχρι την Χιλή και την Αργεντινή, κατάφερε με δόλο να συλλάβει τον βασιλιά Αταχουάλπα  με 200 μόνο άντρες. Ο Αταχουάλπα πήγε αφελώς άοπλος να συναντηθεί με τον Πιζάρο νομίζοντας οτι είναι ο θεός Βιρακότσα κάτι που επιβεβαιώνουν πολλοί Ισπανοί χρονικογράφοι (Pedro de Geza Leon, Pedro Sarmiento de Gamboe) o Πιζάρο κατάφερε με δόλο να κερδίσει την υποστήριξη πολλών υποτελών λαών καταπιεζόμενων απο τους Ίνκας όπως και του ίδιου του αδελφού του Αταχουάλπα Χουάσκο. Ο Πιζάρο συνέλαβε και φυλάκισε τον Αταχουάλπα ξεκινώντας αμέτρητες σφαγές στους γηγενείς πληθυσμούς των Ίνκας κατάφερε σε ελάχιστα χρόνια να τους αφανίσει, ζήτησε εικονικά απο τον Αταχουάλπα δύο δωμάτια ένα απο χρυσάφι και ένα απο ασήμι με αντάλλαγμα την ελευθερία του. Ο Αταχουάλπα αφελώς του έδωσε ξανά οτι ζήτησε παρόλα αυτά ο Πιζάρο τον καταδίκασε σε θάνατο διά πυράς με τις κατηγορίες της ειδωλολατρίας και του σφετερισμού του θρόνου απο τον αδελφό του Χουάσκο, του πρότεινε μάλιστα να βαπτιστεί καθολικός για να υποστεί τον πιό ήπιο θάνατο μέσω του απαγχονισμού ο Αταχουάλπα το δέχθηκε και αυτό. Προσηλίτισε βίαια στον Καθολικισμό όλους τους λαούς της Νότιας Αμερικής με την απειλή του θανάτου σε όσους δέν υπακούσουν, ένας τρίτος αδελφός των Αταχουάλπα, Χουάσκο ο Κάπακ ξεκίνησε ανταρτοπόλεμο κατά των Ισπανών χωρίς να καταφέρουν να τον συλλάβουν ώς τον θάνατο του (1545). Η τύχη του άθλιου τυχοδιώκτη Πιζάρο δέν ήταν καλύτερη συγκρούστηκε με τον υπαρχηγό του Αλμάγκρο ο οποίος απαιτούσε μεγαλύτερα μερίδια και τον σκότωσε (1537) λίγο αργότερα δολοφονήθηκε και ο ίδιος ο Πιζάρο απο τους Ισπανούς οπαδούς του Αλμάγκρο που ζητούσαν εκδίκηση. Η πρωτεύουσα των Ίνκας Κούσκο εν τω μεταξύ είχε ερημωθεί και οι Ισπανοί εγκαταστάθηκαν σε μιά νέα πόλη την Λίμα την οποία ίδρυσε ο Πιζάρο στις 18/1/1535, η Λίμα θα γίνει η νέα πρωτεύουσα του Περού.

Η ερμηνεία του Σίτσιν

Ο γνωστός κορυφαίος Σουμεριολόγος και συγγραφέας Ζαχαρίας Σίτσιν (1920 - 2010) ο μεταφραστής των Σουμεριακών επιγραφών δίνει την δική του εξήγηση σχετικά με τους κορυφαίους προιστορικούς θεούς της Αμερικής Κοετζαλκοάτλ και Βιρακότσα.


Το σύμβολο του θεού Θώθ

Σύμφωνα με τον Σίτσιν ο Κοετζαλκοάτλ είναι ο θεός Ningishzidda των Σουμερίων ή ο Αιγύπτιος Θώθ θεός της σοφίας ή Ερμής ο Τρισμέγιστος που ταυτίζεται με τον θεό Ερμή των Ελλήνων, ο  Ningishzidda ήταν γιός του Εά/Ενκί μικρότερος αδελφός του Μαρδούκ το σύμβολο του είναι το διπλό φίδι. Στην ανθρώπινη μορφή του ο Ningishzidda εμφανίζεται με κέρατα φιδιού στους ώμους, οι Αιγύπτιοι τον παριστάνουν με κεφάλι πουλιού αντίστοιχα οι λαοί της κεντρικής Αμερικής παριστάνουν τον Κοετζαλκοάτλ ως φτερωτό ερπετό. Ο Βιρακότσα είναι ο Ισκούρ (Ishkur) θεός της βροχής και των καιρικών φαινομένων των Σουμερίων γιός του ηλιακού θεού Νανά και της Νινγκάλ ο οποίος έγινε αργότερα κύριος θεός των Σημιτικών λαών Ασσυρίων και Βαβυλώνιων ως Αντάντ (Adad), ήταν και ο μεγαλύτερος θεός των Χετταίων όπως είδαμε στο αντίστοιχο κεφάλαιο ως Τεσούμπ. Παριστάνεται καθισμένος στο ιερό ζώο του τον ταύρο κρατώντας μιά τρίαινα στο ένα χέρι και ένα σφυρί στο άλλο, ο θεός Βιρακότσα (Viracocha) κατά μία εκπληκτική ομοιότητα εμφανίζεται να κρατάει στο ένα χέρι του μιά διπλή ηλεκτρική εκκένωση και στο άλλο ένα χρυσό τσεκούρι.
Ο Ζαχαρίας Σίτσιν ξεκινά την θεική γενεαλογία απο τον μεγάλο κατακλυσμό του 11.000 π.χ. οπου ο Εά/Ενκί βοήθησε τον εκλεκτό του Ουσταναπιστίμ να διασωθεί βοηθώντας τον να κατασκευάσει μιά κιβωτό, μετά τον κατακλυσμό ο Ενλίλ δίνει στην ανθρωπότητα εργαλεία και σπόρους ενώ ο Ενκί εξημερώνει τα ζώα. Το 10500 π.χ. ο Νινουρτά γιός του Ενλίλ κατασκευάζει φράγματα στην Μεσοποταμία για να αδειάσει απο τα νερά και να γίνει κατοικήσιμη ενώ ο Εά/Ενκί διεκδικεί την κοιλάδα του Νείλου για λογαριασμό του μεγαλύτερου γιού του Μαρδούκ που έμεινε γνωστός στους Αιγυπτίους ως Ρά.


Παράσταση του θεού Ningishzidda/Θώθ/
Κοετζαλκοάτλ με τα φίδια στους ώμους

Το 9780 π.χ. ο Ρά/Μαρδούκ διαιρεί την Αίγυπτο στους γιούς του Οσίρη και Σέθ, ο Σέθ συλλαμβάνει και διαμελίζει τον Οσίρη (9330 π.χ.) κυριεύοντας ολόκληρη την κοιλάδα του Νείλου αργότερα ο Ώρος γιός του Οσίρη εκδικείται για λογαριασμό του πατέρα του διώχνοντας τον Σέθ (8970 π.χ.) ο οποίος δραπετεύοντας κυριεύει το Σινά και την Χαναάν. Το 8670 π.χ. ξεσπά δεύτερος πόλεμος μεταξύ των θεών ο Ενλίλ αποσπά την Αίγυπτο απο τους απογόνους του Μαρδούκ και την δίνει στον Θώθ/Ningishzidda μικρότερο αδελφό του Μαρδούκ ο Θώθ κυβέρνησε στην συνέχεια την Αίγυπτο για περισσότερες απο 5 χιλιετίες.
Το 3800 π.χ. ξεκινά ο Σουμεριακός αστικός πολιτισμός τότε έκανε ο Ανού ειρηνική επίσκεψη στην γή για να επιβλέψει ο ίδιος την εξόρυξη χρυσού προς τιμή του χτίστηκε η Ουρούκ, ο Ανού παραχώρησε την πόλη στην αγαπημένη εγγονή του Ινάννα και έφυγε επιστρέφοντας στον πλανήτη Νιμπιρού. Η Κίς ανακηρύσσεται το πρώτο βασίλειο υπο την επίβλεψη του Νινουρτά ενώ στην ιερή πόλη Νιππούρ ξεκινά το ημερολόγιο, ο Μαρδούκ κηρύσσει ξανά τον πόλεμο στους υπόλοιπους θεούς και την πόλη του Βαβυλώνα πύλη των θεών  ξεκινά την κατασκευή πύργου που θα έφτανε ως τον ουρανό αλλά ο Ενλίλ μπερδεύει τις γλώσσες των ανθρώπων. Στην συνέχεια ο Μαρδούκ καταλαμβάνει ξανά την Αίγυπτο διώχνοντας τον αδελφό του Θώθ/Ningishzidda  (3200/3150π.χ.) που τον είχε τοποθετήσει ο Ενλίλ, ο Θώθ με την συνοδεία πολλών Αφρικανών υποστηρικτών του στην συνέχεια καταφεύγει κάποιο διάστημα στην Αγγλία κτίζοντας τα μεγαθήρια του Στοόυνχετζ και στην συνέχεια πάει στην κεντρική Αμερική οπου εμφανίζεται ως Κοετζαλκοάτλ.


Ο κορυφαίος Σουμεριολόγος Ζαχαρίας Σίτσιν

Οι Αφρικάνοι που θα συνοδεύσουν τον Θώθ/Κοετζαλκοάτλ/Ningishzidda  στην κεντρική Αμερική θα δημιουργήσουν τον πρώτο πολιτισμό των Ολμέκων το ημερολόγιο τους ξεκινά το 3113 π.χ. όπως προφανώς φαίνεται αμέσως μετά την άφιξη τους μαζί με τον θεό στην Αμερική. Την ίδια εποχή δόθηκε στην Ινάννα η εξουσία στην τρίτη περιφέρεια της κοιλάδας του Ινδού, το 2371 π.χ. ερωτεύεται τον Σημίτη Σαργών βοηθώντας τον να ιδρύσει την Ακκαδική αυτοκρατορία στην συνέχεια η Ινάννα σφετερίζεται την εξουσία στην Μεσοποταμία με τον εκλεκτό της Σαργών (2255 π.χ.) και εισβάλλει στην Αίγυπτο.
Περαιτέρω σοβαρές ενδείξεις οτι ο Θώθ είναι ο Κοετζαλκοάτλ βρίσκονται στο ημερολόγιο των Ολμέκων χρησιμοποιούσαν δύο ημερολόγια το πρώτο το κλασσικό 365 ημερών και ένα άλλο το ιερό ημερολόγιο του Κοετζαλκοάτλ 260 ημερών, τα δύο ημερολόγια ολοκληρώνουν πλήρη κύκλο κάθε 52 χρόνια, ο αριθμός 52 ήταν ο ιερός αριθμός του Αιγυπτίου Θώθ.


Ο θεός Ισκούρ/Αντάντ με την τρίαινα και το
σφυρί όπως ο Βιρακότσα

Για τον Ισκούρ γιό του Νανά δέν υπάρχει αναφορά σχετικά με το πότε έφυγε απο την Αμερική αλλά και ούτε οι Ίνκας λένε πότε ή απο πού ήρθε άσχετα με το εάν τον περιγράφουν λευκό με μακριά γενειάδα, λένε απλά οτι γεννήθηκε μόνος του στην λίμνη Τιτικάκα στο ψηλότερο σημείο της Νοτίου Αμερικής σε απροσδιόριστη εποχή γύρω στο 2500π.χ. Η λατρεία του Βιρακότσα ξεκίνησε γύρω στο 2500 π.χ. με μιά διαφορά περίπου 800 χρόνια αργότερα σε σχέση με την άφιξη του Κοετζαλκοάτλ, την ίδια εποχή καθιερώθηκε η λατρεία του Ισκούρ/Αντάντ απο τους Ακκάδες του Σαργών σάν κορυφαίου θεού ενώ στους Σουμέριους ανήκε στους δευτερεύοντες. Οι ομοιότητες με τον Ισκούρ ή Αντάντ των Σημιτών ήταν εκπληκτικές, το όνομα του Ισκ-ούρ σημαίνει στα Ακκαδικά κύριος των βουνών (ISHA : Κύριος στα Ακκαδικά) ζούσε στα υψόμετρα του όρους Ζαγρός με ασχολία την εξόρυξη των μετάλλων. Την ίδια εποχή που ξεκίνησε η λατρεία του απο τους Ίνκας τα αποθέματα κασσιτέρου είχαν εξαντληθεί στο Ζάγρος και οι Ασιάτες αναζήτησαν τα νέα απποθέματα των πολύτιμων μετάλλων στα ύψη της λίμνης Τιτικάκα τότε μεταφέρθηκε και η λατρεία του στην Νότια Αμερική ως Βιρακότσα. Κρατούσε στο χέρι του ένα χρυσό τσεκούρι παρόμοιο με αυτό του Ισκούρ που είχε σχέση με την εξόρυξη χρυσού, το παρέδωσε στον πρώτο προιστορικό βασιλιά των Ίνκας Καπάκ να κτίσει την πρωτεύουσα του βασιλείου του εκεί που το τσεκούρι θα τρυπήσει το έδαφος αυτό έγινε στην πόλη Κούσκο. Αργότερα μετά απο 3 χιλιετίες ο Κάπακ ο ιδρυτής του νέου βασιλείου βασιλιάς Μάνκο Κάπακ ή Ρόκα τον 11ο μ.χ. αιώνα εμφανίζεται και αυτός με το χρυσό τσεκούρι του θεού Βιρακότσα σε μίμηση του μυθικού του προγόνου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ZECHARIA SITCHIN (Βιβλίο Πρώτο : Ο 12ος Πλανήτης)

ZECHARIA SITCHIN (Βιβλίο τέταρτο : Τα χαμένα βασίλεια)  πηγήabocanto.blogspot.com/