Γράφει ο Lo Pats
Η κιβωτός των πληροφοριών στην Ίριδα των 7 ακτίνων του οφθαλμού και το Δέπας των αγελάδων…
Λέγουν ότι αν εννοήσεις έναν μύθο τους εννοείς όλους, γιατί μοιράζονται την ίδια γεωμετρική δομή του εικοσαέδρου της καβαλιστικής τετρακτύος των πυθαγορείων, που ο Πλάτωνας στον Τίμαιο ονομάζει όραση ενώ οι ερμητικοί αλχημεία...
Στο συμπέρασμα αυτό ομοφωνούν οι φιλόσοφοι συγκρίνοντας τους αρχαίους μύθους που αφορούν την «ενόραση» στα πολλαπλά της ονόματα ως: Ευρώπη ή Ευρυδίκη ή Περσεφόνη ή Ελένη ή Ιοκάστη ή Ανδρομέδα… Που αναζητούμε στον νοητικό-πύρινο Άδη του πλούτου-Πλούτωνα των φυλετικών γνώσεων...
Το ενδιαφέρον του ζητήματος αρχίζει αν σκεφτούμε, ότι η Ευρώπη (κόρη του Φοίνικα) μεταφέρθηκε από τον Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο από την Φοινίκη. Ο Φοίνικας στην αλχημεία είναι το σύμβολο του κέντρου της κεφαλής. (Οπότε η Ευρώπη είναι η ευρεία όραση). Ο Δίας (στο ζώδιο του ταύρου) απέκτησε με την Ευρώπη τρία τουλάχιστον παιδιά: τον βασιλιά Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα ή Σέραπι. Αλλά ο Ιορδάνης ποταμός της Φοινίκης είναι αναγραμματισμός του Ηριδανού που ρέει από τον τόπο του κρανίου ή Ακρόπολη*… Σε αυτόν τον ποταμό έλαβαν χωρά τα Θεοφάνια δηλαδή η κατανόηση του ηλεκτρισμού που έρχεται από τις πλειάδες (βλ. Ηλέκτρα). Ενώ οι τρεις υιοί του Δία ίστανται κριτές στην άβυσσο που χωρίζει τον εκδηλωμένο κόσμο από τον άμορφο.
*Ο Ηρόδοτος αναγράφει, ότι οι εκβολές του Ηριδανού ήταν στον Ωκεανό, προς τη δυτική άκρα της Ευρώπης και ότι από αυτόν προερχόταν το «ήλεκτρον». Αυτό είναι μια νύξη για όσους δεν αντιλαμβάνονται την εσωτερική αιτία για την οποία ο μισός Παρθενώνας κατέληξε στο Λονδίνο, (οι Άγγλοι είναι κριοί, στο ίδιο ζώδιο με την Αθηνά), μαζί με την επανεφεύρεση του ηλεκτρισμού…
Όταν ο Δίας απήγαγε την Ευρώπη (ευρεία όραση), ο Κάδμος έψαξε για την αδερφή του, αλλά το Μαντείο των Δελφών του έδωσε διαταγή να σταματήσει το ψάξιμο και να ακολουθήσει μια αγελάδα που άλλαζε χρώματα κι όπου εκείνη σταματούσε, εκείνος έπρεπε να ιδρύει μια πόλη. Έτσι ιδρύθηκε από τον Κάδμο η πόλη των Θηβών. Ο Κάδμος σκότωσε ένα δράκοντα που φυλούσε μια πηγή γειτονικά της Θήβας (γεν. ‘όργανα). O Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια-σπέρματα του δράκου σε οργωμένο χωράφι (η προσωπικότητα) και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν και επέζησαν μόνο πέντε, που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. Ως ανταμοιβή ο θεός του έδωσε για σύζυγό του την κόρη του, Αρμονία.
Από την εξοικείωση μας με τους αλχημικούς μύθους, αντιλαμβανόμαστε ότι η αναζήτηση της Ευρώπης ή της Ελένης ή της Περσεφόνης… δηλ. του φωτός της ενόρασης. Περιλαμβάνει την μάχη με τα δόντια του δράκου (στο προαύλιο της Τροίας), δηλαδή των οξυγώνιων σπινθήρων του φωτός των παθών του στομάχου, τα οποία αλληλοεξοντώνονται καθώς εκδηλώνονται σε πολικά ζεύγη (βλ. σπατάλη και φιλαργυρία, πορνεία και παρθενία κλπ.) αποδίδοντας τις 5 ρίζες των στοιχείων που ευρίσκονται σε αρμονία… όπως τα ισόπλευρα τρίγωνα (οι Διόσκουροι) στο Ίλιον της καρδίας Ελένης-ενόρασης.
Ο Αδάμ-Κάδμος είναι η αλφάβητος επί του δένδρου (Ιδα=φυτό) των ιδεών, ενώ ο δεύτερος Αδάμ (ο Χρι-στός= Α και Ω) του πυρός είναι η επίγνωση αυτής της αλφαβήτου που εκδηλώνεται αντίστροφα ως νοητική
Τον μύθο της απαγωγής της Ευρώπης από τον ταύρο Δία τον ερμηνεύουν συνήθως ιστορικά ως μετοίκιση των Φοινίκων-Σημίτων δυτικά με την συνεισφορά των Ελληνικών φύλων της καρδιακής νόησης. Αλλά η ανάλυση του αρχαίου μύθου μετά τον χρησμό του Απόλλωνα στον αδελφό της Κάδμο, ότι για να την βρει θα πρέπει να ακολουθήσει μια αγελάδα (βουδική ουσία) που αλλάζει χρώματα, δείχνει ότι η ανεύρεση της Ευρώπης είναι ένα φιλοσοφικό αίτημα.
Με άλλα λόγια ειπώθηκε στον Αδάμ-Κάδμο, έναν Μανού-Γενάρχη της Λευκής ή Αδαμάντινης οικογένειας Χερουβικών Βουδών-Βοδιών, ο οποίος ενσωματώνει στην γεωμετρική φύση του Αδάμ-αντα (πλατωνικού εικοσαέδρου) το καθιερωμένο μοντέλο της μεταφυσικής του μόνιμου ατόμου ή φυλετικού δένδρου της ζωής. Να ξεκινήσει μια νέα πόλη-θρησκεία για την αναζήτηση της ενόρασης (δηλ. την μεταβολή των επιστημών του πολιτισμού σε θρησκευτική κουλτούρα) ή ευρείας όρασης ή Ευρώπης...
Εδώ έχει ιστορικό ενδιαφέρον να δούμε ότι πίσω από την τύχη των δύο μεγάλων ρευμάτων της μεταφυσικής στην Ευρώπη. Το ελληνικό- αιγυπτιακό το οποίο ενστερνίστηκαν οι Γάλλοι και το ινδοευρωπαϊκό που ενστερνίστηκαν οι Αγγλοσάξονες κρύβεται η αστρολογική διαμάχη Δία- Κρόνου, που διαχώρισε βίαια της σημιτικές φυλές (βλ. Ισαάκ-Ισμαήλ) στην εποχή της Ατλαντίδας... Έτσι τώρα αντιμετωπίζουμε και πάλι την αρχαία διαμάχη που οδήγησε στον παγκόσμιο πόλεμο του 20ου αιώνα να επαναλαμβάνεται με εικονοκλάστες τζιχαντιστές και εικονολάτρες οπαδούς του πολιτισμού τον 21ο…
Η μυθολογία των λαών της ανατολικής μεσογείου είναι κοινή. Οπότε δεν παραξενευόμαστε με την γνώμη του R. Guenon που εμβαθύνοντας στον μύθο του Αδάμ-Κάδμου ιδρυτή της πόλεως των Θηβών. Προσδιορίζει την ονομασία Θήβαι από την φοινικική/εβραϊκή Τεμπάχ = η Κιβωτός του κατακλυσμού.
1. Θήβος= Θαύμα (Ησίοδος) Θάμα το αξιο-θέατον επί γυναικός (βλ. Ευρώπη-όραση)
2. Ο Αδάμ-Κάδμος είναι ο πρώτος άνθρωπος (Αδάμας στην ελληνική μυθολογία) που μετά τον αιθερικό κατακλυσμό της Ατλαντίδας αναζητά σταθερό έδαφος για να εποικίσει την γη. Το σταθερό έδαφος βρίσκει στο όρος Παρνασσό, το ελληνικό Αραράτ…
3. Ο Απόλλων με τις 9 μούσες στον Παρνασσό είναι η αρχαιοελληνική εκδοχή των 9 καβαλιστικών Σεφιρώθ/Σφαιρών στο σώμα του Αδάμ-Κάδμου
3. Οι Θήβες υπήρξαν κέντρον λατρείας των Καβείρων. Τα Καβείρια μυστήρια σχετίζονται με την λατρεία του Ερμή-Υδραργύρου, της Δήμητρας-Περσεφόνης (Άλας) και του Πλούτωνα-Ηφαίστου (θείον). Πρόκειται για αντίστοιχη λατρεία του Ερμή ή Βούδα. Ο μύθος του Οιδίποδα είναι η μυθολογική προσέγγιση της αλχημείας στον θηβαϊκό κύκλο. Το σύμβολο του υδραργύρου είναι ο θυσιασμένος ταύρος επάνω στον σταυρό. Βόδια είναι οι βούδες/αιθέρας που αλλάζουν χρώματα όπως η αγελάδα που ακολουθούσε ο Κάδμος αναζητώντας την Ευρώπη/εύρος+οπή= ευρεία όραση. Πρόκειται για την λατρεία του αιγυπτιακού οφθαλμού/Ώρου εντός του οποίου μεταφέρονται οι αγελάδες/ουσίες (ζωικοί σπινθήρες) όπως στο Δέπας του Ηρακλή ή την κιβωτό του Νώε... Οι Θήβες επομένως είναι το δισκοπότηρο/Δέπας των σπερματικών ουσιών που μεταφέρονται από τον ένα αιθερικό δημιουργικό κύκλο στον επόμενο…
5. Ο μύθος της διάσωσης της Περσεφόνης είναι ίδιος λοιπόν με εκείνον του Περσέα που διασώζει την πριγκίπισσα-ψυχή των Φοινίκων Ανδρομέδα από το τέρας των υλικών αισθήσεων που ζητά να την καταβροχθίσει…
Οι γάμοι του φεγγαριού και η αγελάδα από το Λιόπεσι/Ελλοπία (Lopë=αγελάδα καί sy=μάτι στα ιλλυρικά ή αρβανίτικα, δηλαδή η Ευρώπη)
Η Ευρώπη λαμβάνοντας το όνομά της από τον σχετικό μύθο της απαγωγής της Φοινικικής πριγκίπισσας (βλ. και απαγωγή της Περσεφόνης) από τον ταύρο Δία προσδιορίζεται στον λαιμό του πλανητικού πνεύματος… ως σημιτική ευρώπη ereb=εσπερία (το έρεβος είναι συναφής έννοια που παραπέμπει επίσης στον Άδη της περιοχής του καβαλιστικού λαιμού).
Σύμφωνα με την απόκρυφη πλατωνική θεώρηση του Τίμαιου για την θηλυκή σοφία του δέρματος του ισθμού/λαιμού, εδώ βρίσκεται φυλακισμένη η Δέσποινα/Περσεφόνη (Δέσποινα είναι αναγραμματισμός του Ποσειδών = απρόσωπη ενόραση, όπως και η Ευρώπη=Ευρεία όραση) γνωστή και ως «λωτός της ψυχής» ή αλχημικό άλας.
Ο αντίστοιχος μύθος για την σχέση μορφής-ουσίας στην Αττική γη έγινε η αναζήτηση της Κόρης-Περσεφόνης. Στην Θήβα έγινε η αναζήτηση της Ευρώπης (ευρείας όρασης) και στην Λακωνική γη η αναζήτηση της ωραίας Ελένης…
Ο Σαρπηδών, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς υπήρξαν υιοί του Διός και της Ευρώπης (ευρείας όρασης) και δικαστές του κάτω κόσμου. Ο Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη, ο Ραδάμανθυς, καρπός του Δία και της Ευρώπης, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ στη διαιτησία του Μίνωα καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις μας πληροφορεί ο Πλάτωνας στον Γοργία. Ο Σαρπηδόνας-Σέραπις της Λυκίας μας εισάγει στα Ηλύσια πεδία (ανώτερο νοητικό)
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας, είναι πως πραγματώνει πάντα πρώτη τα ποιοτικά μεταμορφωτικά άλματα του πολιτισμού σε θρησκευτική κουλτούρα, εφόσον εδώ ευρίσκεται η δηλωμένη Απολλώνια πύλη… της Δήλου, στο μέσον της απόστασης Ρώμης (η μητέρα της Ευρώπης) με την Ιερουσαλήμ (επίγονο του χαμένου ασιατικού αιθερικού παραδείσου, ανάμεσα σε 4εις ποταμούς: Τίγρης Ευφράτης, Νείλος, Ινδός ).https://www.facebook.com/lo.pats?fref=ts
Στο συμπέρασμα αυτό ομοφωνούν οι φιλόσοφοι συγκρίνοντας τους αρχαίους μύθους που αφορούν την «ενόραση» στα πολλαπλά της ονόματα ως: Ευρώπη ή Ευρυδίκη ή Περσεφόνη ή Ελένη ή Ιοκάστη ή Ανδρομέδα… Που αναζητούμε στον νοητικό-πύρινο Άδη του πλούτου-Πλούτωνα των φυλετικών γνώσεων...
Το ενδιαφέρον του ζητήματος αρχίζει αν σκεφτούμε, ότι η Ευρώπη (κόρη του Φοίνικα) μεταφέρθηκε από τον Δία μεταμορφωμένο σε ταύρο από την Φοινίκη. Ο Φοίνικας στην αλχημεία είναι το σύμβολο του κέντρου της κεφαλής. (Οπότε η Ευρώπη είναι η ευρεία όραση). Ο Δίας (στο ζώδιο του ταύρου) απέκτησε με την Ευρώπη τρία τουλάχιστον παιδιά: τον βασιλιά Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα ή Σέραπι. Αλλά ο Ιορδάνης ποταμός της Φοινίκης είναι αναγραμματισμός του Ηριδανού που ρέει από τον τόπο του κρανίου ή Ακρόπολη*… Σε αυτόν τον ποταμό έλαβαν χωρά τα Θεοφάνια δηλαδή η κατανόηση του ηλεκτρισμού που έρχεται από τις πλειάδες (βλ. Ηλέκτρα). Ενώ οι τρεις υιοί του Δία ίστανται κριτές στην άβυσσο που χωρίζει τον εκδηλωμένο κόσμο από τον άμορφο.
*Ο Ηρόδοτος αναγράφει, ότι οι εκβολές του Ηριδανού ήταν στον Ωκεανό, προς τη δυτική άκρα της Ευρώπης και ότι από αυτόν προερχόταν το «ήλεκτρον». Αυτό είναι μια νύξη για όσους δεν αντιλαμβάνονται την εσωτερική αιτία για την οποία ο μισός Παρθενώνας κατέληξε στο Λονδίνο, (οι Άγγλοι είναι κριοί, στο ίδιο ζώδιο με την Αθηνά), μαζί με την επανεφεύρεση του ηλεκτρισμού…
Όταν ο Δίας απήγαγε την Ευρώπη (ευρεία όραση), ο Κάδμος έψαξε για την αδερφή του, αλλά το Μαντείο των Δελφών του έδωσε διαταγή να σταματήσει το ψάξιμο και να ακολουθήσει μια αγελάδα που άλλαζε χρώματα κι όπου εκείνη σταματούσε, εκείνος έπρεπε να ιδρύει μια πόλη. Έτσι ιδρύθηκε από τον Κάδμο η πόλη των Θηβών. Ο Κάδμος σκότωσε ένα δράκοντα που φυλούσε μια πηγή γειτονικά της Θήβας (γεν. ‘όργανα). O Κάδμος έσπειρε τα μισά δόντια-σπέρματα του δράκου σε οργωμένο χωράφι (η προσωπικότητα) και από τη γη φύτρωσαν άγριοι πολεμιστές που ονομάστηκαν Σπαρτοί. Με ένα έξυπνο σχέδιο του Κάδμου αυτοί αλληλοεξοντώθηκαν και επέζησαν μόνο πέντε, που αποτέλεσαν τους πρώτους πολίτες της Θήβας. Ως ανταμοιβή ο θεός του έδωσε για σύζυγό του την κόρη του, Αρμονία.
Από την εξοικείωση μας με τους αλχημικούς μύθους, αντιλαμβανόμαστε ότι η αναζήτηση της Ευρώπης ή της Ελένης ή της Περσεφόνης… δηλ. του φωτός της ενόρασης. Περιλαμβάνει την μάχη με τα δόντια του δράκου (στο προαύλιο της Τροίας), δηλαδή των οξυγώνιων σπινθήρων του φωτός των παθών του στομάχου, τα οποία αλληλοεξοντώνονται καθώς εκδηλώνονται σε πολικά ζεύγη (βλ. σπατάλη και φιλαργυρία, πορνεία και παρθενία κλπ.) αποδίδοντας τις 5 ρίζες των στοιχείων που ευρίσκονται σε αρμονία… όπως τα ισόπλευρα τρίγωνα (οι Διόσκουροι) στο Ίλιον της καρδίας Ελένης-ενόρασης.
Ο Αδάμ-Κάδμος είναι η αλφάβητος επί του δένδρου (Ιδα=φυτό) των ιδεών, ενώ ο δεύτερος Αδάμ (ο Χρι-στός= Α και Ω) του πυρός είναι η επίγνωση αυτής της αλφαβήτου που εκδηλώνεται αντίστροφα ως νοητική
Τον μύθο της απαγωγής της Ευρώπης από τον ταύρο Δία τον ερμηνεύουν συνήθως ιστορικά ως μετοίκιση των Φοινίκων-Σημίτων δυτικά με την συνεισφορά των Ελληνικών φύλων της καρδιακής νόησης. Αλλά η ανάλυση του αρχαίου μύθου μετά τον χρησμό του Απόλλωνα στον αδελφό της Κάδμο, ότι για να την βρει θα πρέπει να ακολουθήσει μια αγελάδα (βουδική ουσία) που αλλάζει χρώματα, δείχνει ότι η ανεύρεση της Ευρώπης είναι ένα φιλοσοφικό αίτημα.
Με άλλα λόγια ειπώθηκε στον Αδάμ-Κάδμο, έναν Μανού-Γενάρχη της Λευκής ή Αδαμάντινης οικογένειας Χερουβικών Βουδών-Βοδιών, ο οποίος ενσωματώνει στην γεωμετρική φύση του Αδάμ-αντα (πλατωνικού εικοσαέδρου) το καθιερωμένο μοντέλο της μεταφυσικής του μόνιμου ατόμου ή φυλετικού δένδρου της ζωής. Να ξεκινήσει μια νέα πόλη-θρησκεία για την αναζήτηση της ενόρασης (δηλ. την μεταβολή των επιστημών του πολιτισμού σε θρησκευτική κουλτούρα) ή ευρείας όρασης ή Ευρώπης...
Εδώ έχει ιστορικό ενδιαφέρον να δούμε ότι πίσω από την τύχη των δύο μεγάλων ρευμάτων της μεταφυσικής στην Ευρώπη. Το ελληνικό- αιγυπτιακό το οποίο ενστερνίστηκαν οι Γάλλοι και το ινδοευρωπαϊκό που ενστερνίστηκαν οι Αγγλοσάξονες κρύβεται η αστρολογική διαμάχη Δία- Κρόνου, που διαχώρισε βίαια της σημιτικές φυλές (βλ. Ισαάκ-Ισμαήλ) στην εποχή της Ατλαντίδας... Έτσι τώρα αντιμετωπίζουμε και πάλι την αρχαία διαμάχη που οδήγησε στον παγκόσμιο πόλεμο του 20ου αιώνα να επαναλαμβάνεται με εικονοκλάστες τζιχαντιστές και εικονολάτρες οπαδούς του πολιτισμού τον 21ο…
Η μυθολογία των λαών της ανατολικής μεσογείου είναι κοινή. Οπότε δεν παραξενευόμαστε με την γνώμη του R. Guenon που εμβαθύνοντας στον μύθο του Αδάμ-Κάδμου ιδρυτή της πόλεως των Θηβών. Προσδιορίζει την ονομασία Θήβαι από την φοινικική/εβραϊκή Τεμπάχ = η Κιβωτός του κατακλυσμού.
1. Θήβος= Θαύμα (Ησίοδος) Θάμα το αξιο-θέατον επί γυναικός (βλ. Ευρώπη-όραση)
2. Ο Αδάμ-Κάδμος είναι ο πρώτος άνθρωπος (Αδάμας στην ελληνική μυθολογία) που μετά τον αιθερικό κατακλυσμό της Ατλαντίδας αναζητά σταθερό έδαφος για να εποικίσει την γη. Το σταθερό έδαφος βρίσκει στο όρος Παρνασσό, το ελληνικό Αραράτ…
3. Ο Απόλλων με τις 9 μούσες στον Παρνασσό είναι η αρχαιοελληνική εκδοχή των 9 καβαλιστικών Σεφιρώθ/Σφαιρών στο σώμα του Αδάμ-Κάδμου
3. Οι Θήβες υπήρξαν κέντρον λατρείας των Καβείρων. Τα Καβείρια μυστήρια σχετίζονται με την λατρεία του Ερμή-Υδραργύρου, της Δήμητρας-Περσεφόνης (Άλας) και του Πλούτωνα-Ηφαίστου (θείον). Πρόκειται για αντίστοιχη λατρεία του Ερμή ή Βούδα. Ο μύθος του Οιδίποδα είναι η μυθολογική προσέγγιση της αλχημείας στον θηβαϊκό κύκλο. Το σύμβολο του υδραργύρου είναι ο θυσιασμένος ταύρος επάνω στον σταυρό. Βόδια είναι οι βούδες/αιθέρας που αλλάζουν χρώματα όπως η αγελάδα που ακολουθούσε ο Κάδμος αναζητώντας την Ευρώπη/εύρος+οπή= ευρεία όραση. Πρόκειται για την λατρεία του αιγυπτιακού οφθαλμού/Ώρου εντός του οποίου μεταφέρονται οι αγελάδες/ουσίες (ζωικοί σπινθήρες) όπως στο Δέπας του Ηρακλή ή την κιβωτό του Νώε... Οι Θήβες επομένως είναι το δισκοπότηρο/Δέπας των σπερματικών ουσιών που μεταφέρονται από τον ένα αιθερικό δημιουργικό κύκλο στον επόμενο…
5. Ο μύθος της διάσωσης της Περσεφόνης είναι ίδιος λοιπόν με εκείνον του Περσέα που διασώζει την πριγκίπισσα-ψυχή των Φοινίκων Ανδρομέδα από το τέρας των υλικών αισθήσεων που ζητά να την καταβροχθίσει…
Οι γάμοι του φεγγαριού και η αγελάδα από το Λιόπεσι/Ελλοπία (Lopë=αγελάδα καί sy=μάτι στα ιλλυρικά ή αρβανίτικα, δηλαδή η Ευρώπη)
Η Ευρώπη λαμβάνοντας το όνομά της από τον σχετικό μύθο της απαγωγής της Φοινικικής πριγκίπισσας (βλ. και απαγωγή της Περσεφόνης) από τον ταύρο Δία προσδιορίζεται στον λαιμό του πλανητικού πνεύματος… ως σημιτική ευρώπη ereb=εσπερία (το έρεβος είναι συναφής έννοια που παραπέμπει επίσης στον Άδη της περιοχής του καβαλιστικού λαιμού).
Σύμφωνα με την απόκρυφη πλατωνική θεώρηση του Τίμαιου για την θηλυκή σοφία του δέρματος του ισθμού/λαιμού, εδώ βρίσκεται φυλακισμένη η Δέσποινα/Περσεφόνη (Δέσποινα είναι αναγραμματισμός του Ποσειδών = απρόσωπη ενόραση, όπως και η Ευρώπη=Ευρεία όραση) γνωστή και ως «λωτός της ψυχής» ή αλχημικό άλας.
Ο αντίστοιχος μύθος για την σχέση μορφής-ουσίας στην Αττική γη έγινε η αναζήτηση της Κόρης-Περσεφόνης. Στην Θήβα έγινε η αναζήτηση της Ευρώπης (ευρείας όρασης) και στην Λακωνική γη η αναζήτηση της ωραίας Ελένης…
Ο Σαρπηδών, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς υπήρξαν υιοί του Διός και της Ευρώπης (ευρείας όρασης) και δικαστές του κάτω κόσμου. Ο Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη, ο Ραδάμανθυς, καρπός του Δία και της Ευρώπης, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ στη διαιτησία του Μίνωα καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις μας πληροφορεί ο Πλάτωνας στον Γοργία. Ο Σαρπηδόνας-Σέραπις της Λυκίας μας εισάγει στα Ηλύσια πεδία (ανώτερο νοητικό)
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν στην όμορφη και παράξενη πατρίδα μας, είναι πως πραγματώνει πάντα πρώτη τα ποιοτικά μεταμορφωτικά άλματα του πολιτισμού σε θρησκευτική κουλτούρα, εφόσον εδώ ευρίσκεται η δηλωμένη Απολλώνια πύλη… της Δήλου, στο μέσον της απόστασης Ρώμης (η μητέρα της Ευρώπης) με την Ιερουσαλήμ (επίγονο του χαμένου ασιατικού αιθερικού παραδείσου, ανάμεσα σε 4εις ποταμούς: Τίγρης Ευφράτης, Νείλος, Ινδός ).https://www.facebook.com/lo.pats?fref=ts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου