ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Γράφει η ΕΥΓΕΝΙΑ ΣΟΥΡΔΗ - ΖΑΧΑΡΗ .
Διδάσκειν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, καὶ τοῦτο πάνυ ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν τὰ ὀνόματα ἐπίστηται, ἐπίστασθαι καὶ τὰ πράγματα».[1]

 «Γνώμη μου εμένα Σωκράτη είναι ότι μας διδάσκουν κάτι που είναι εξαιρετικά απλό να το καταλάβουμε: ο γνωρίζων τα ονόματα γνωρίζει και τα πράγματα».

Γραμμική Α΄

Τα λόγια του Σωκράτη οδηγούν σε σκέψεις ότι το Ελληνικό Αλφάβητο είναι


Γραμμική Β

Ιδεογραμματικό στα κεφαλαία του γράμματα κι έτσι ας εξετάσουμε την πιθανότητα. Έναυσμα μού έδωσαν οι πολλές πινακίδες που έχουν σωθεί στους ιστορικούς μας τόπους και στα διάφορα μουσεία, οι οποίες είναι χαραγμένες μόνο με κεφαλαία γράμματα.
Υπάρχουν αρκετές έρευνες στο Ελληνικό Αλφάβητο και δεν θα προβούμε σε αυτό  το άρθρο σε μακροσκελείς αναφορές.[2] Επίσης υπάρχουν αρκετές πραγματείες που έχουν αφετηρία τη λεξαριθμική προσέγγιση του Eλληνικού Aλφαβήτου.
Πέραν αυτών όμως, η «ονομάτων επίσκεψίς»  μου –ή καλύτερα η «των γραμμάτων επίσκεψις»- ανοίγει τη γεωμετρική τους διάσταση, προσέγγιση που, αν μπορώ να την εκφράσω έτσι, είναι…«γεωμετρικά μεταφυσική».


Αρχαική γραφή

Ο Κύκλος, δηλαδή το Ο (Όμικρον), αντιπροσωπεύει το Πνεύμα, όπως μας παραδίδει και ο Δυτικός Εσωτερισμός:
«Από πού προέρχεται αυτό το παγκόσμιο σύμβολο; Το αυγό περιλαμβανόταν σαν ένα ιερό σύμβολο στην κοσμογονία όλων των λαών της Γης και ήταν σεβαστό τόσο εξαιτίας της μορφής του όσο και του εσωτερικού του μυστηρίου. Από την εποχή των πρώτων διανοητικών συλλήψεων του ανθρώπου ήταν γνωστό σαν  κάτι που αντιπροσώπευε πολύ πετυχημένα την καταγωγή και το μυστικό του όντος. Η βαθμιαία ανάπτυξη του ασύλληπτου σπέρματος μέσα στο κλειστό κέλυφος, η εσωτερική διεργασία –χωρίς την παρέμβαση καμίας φανερής εξωτερικής δύναμης- η οποία χωρίς να χρειάζεται τίποτα άλλο εκτός από θερμότητα, δημιουργούσε από ένα λανθάνον «τίποτα», ένα ενεργό «κάτι»...

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο διαλέχτηκε σαν μία συμβολική αναπαράσταση του Σύμπαντος και της γης μας ήταν το σχήμα του. Ήταν ένας κύκλος και μία σφαίρα».[3]

Εάν αυτός ο Κύκλος (Ο) γειωθεί ιδεογραμματικά, τότε σχηματίζεται το Ω (Ωμέγα) και οι πνευματικές ενέργειες περιορίζονται γήινα κάτω, χωρίς όμως με τη γείωση να χαθεί η επαφή μαζί τους γιατί η πνευματικότητα έχει τη δυνατότητα να τις αποδέχεται, συνεχώς, στους κόλπους της.

Αν διαχωρίσουμε τον Κύκλο με μία διάμετρο έχουμε το Θ (Θήτα). Δημιουργούμε, δηλαδή, αυτόματα το «κατ’εικόναν και ομοίωσιν» αν διπλώσουμε το ένα κομμάτι του μισού κύκλου επάνω στο άλλο. Καταβιβάζουμε με αυτόν τον τρόπον το Πνεύμα στην υλική Δημιουργία.
Το Α (Άλφα) είναι μία ανάπτυξη του Λ (Λάμδα), το οποίο Λ (Λάμδα), ιδεογραμματικά είναι η από ένα ανώτερο σημείο διαχεόμενη ενέργεια στη Γη, χωρίς να χαθεί το ελάχιστό της. Το ίδιο μας λέει και ο Σωκράτης στον Κρατύλο:

«Τὸ δὲ λάβδα τῷ λείῳ καὶ μαλακῷ καὶ οἷς νυνδὴ ἐλέγομεν;»[4]

Δηλαδή:«Το δε λάβδα μοιάζει με το λείο και το μαλακό και μ’όλα τ’άλλα που λέγαμε πριν λίγο;»

Η γραμμή τώρα που περιλαμβάνει εντός του το Λ (Λάμδα) μάς δημιουργεί το Α (Άλφα) και μας οριοθετεί το σημείο που έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε την άνωθεν διαχεόμενη ενέργεια, σύμφωνα με τις δικές μας ανθρώπινες δυνατότητες των άνωθεν και κάτωθεν ενεργειών μας. Αυτό εννοείται με την έκφραση « είμαι το Α (Άλφα) και το Ω (Ωμέγα)», δηλαδή είμαι η διαχεόμενη ενέργεια στη Γη η οποία, βάσει των δυνατοτήτων κι επιλογών, περιορίζεται πνευματικά στο αισθητό επίπεδο (Α), μεταβιβάζοντας όμως ταυτόχρονα και τις  εμπειρίες επάνω, επειδή τις συλλαμβάνει εντός της (Ω).

Όταν πλέον η γείωση είναι τελειοποιημένη τότε γίνεται Δ (Δέλτα) και φανερώνει τη Δύναμη που καλούμεθα να προβάλλουμε. Στον Κρατύλο το γράμμα Δ (Δέλτα) αναφέρεται ως ΔΕΣΜΟΣ.[5] Είναι ο Δεσμός που μας βοηθά να βρεθούμε μέσα στη διαχεόμενη ενέργεια (Λ), η οποία καλύπτει τη Γη, χωρίς να λαμβάνονται υπ’όψιν οι δικές μας δυνατότητες και επιλογές. Συνάδει με αυτόν τον τρόπο το Δ (Δέλτα) με την Ανάγκη στην οποία «και θεοί πείθονται».

Το επόμενο ιδεόγραμμα είναι το Ι (Γιώτα) το οποίο φανερώνει την καθαρή ενέργεια η οποία έρχεται απ’ευθείας από την άνωθεν ευρισκόμενη πηγή, χωρίς να φέρνει ο,τιδήποτε θετικό ή αρνητικό επάνω της.
«Τὸ δὲ αὖ ἰῶτα πρὸς τὰ λεπτὰ πάντα, ἃ δὴ μάλιστα διὰ πάντων ἴοι ἂν, διὰ ταῦτα τὸ «ἰέναι» καὶ τὸ «ἵεσθαι» διὰ τοῦ ἰῶτα ἀπομιμεῖται».[6]
Δηλαδή: « Το γράμμα γιώτα πάλι το έβαλε σε καθετί που είναι λεπτό, ιδιαίτερα δε σε εκείνα που έχουν την ιδιότητα να διαπερνούν τα πάντα. Γι’αυτό το λόγο το «ιέναι» και το «ίεσθαι» , το «κινούμαι» και το «ρίχνομαι» τα μιμήθηκε με το γιώτα (ο ονοματοθέτης)».
Σε συγκερασμό του Ι (Γιώτα) δηλαδή της άνωθεν ενέργειας με τον Κύκλο Ο (Όμικρον) της Πνευματικότητας παίρνουμε το Φ (Φι) που είναι το Πνεύμα πλέον γειωμένο (μορφοποιημένο), σαν Φάνης, Φως στη Γη μας.

Όταν θελήσουμε αυτήν την Ενέργεια Ι (Γιώτα) να την αποκόψουμε από την πηγή της θέτοντας μία περατή ευθεία επάνω της έχουμε το Γ (Γάμα) από το οποίο ξεκινούν οι τρεις λέξεις της παραγωγής όντων:

ΓΟΝΕΟ/ΠΟΙΗΣΗ: Επιλογή από την Ψυχή γονέων.

ΓΟΝΙΜΟ/ΠΟΙΗΣΗ: στην οποία δεν υπάρχει το Ε (Έψιλον) δηλαδή η Τριαδικότητα αλλά υπάρχει το Μ (Μι) σαν γείωση στη Μήτρα, Μητέρα: Συνεύρεση των γονέων για τη δημιουργία φορέα της Ψυχής.
ΓΩΝΙΟ/ΠΟΙΗΣΗ: Κάθοδος της Ψυχής στην αστρολογική της δόμηση, με το σχηματισμό Ω (Ωμέγα) κατά τον οποίο η διαχεόμενη ενέργεια μεταφέρεται στη Γη περιορίζοντας τις δυνατότητες και επιλογές στο γήινο επίπεδο μεταβιβάζοντας όμως ταυτόχρονα και τις εμπειρίες σε πνευματικό επίπεδο χωρίς πλέον Μ (Μι) Μήτρα, Μητέρα.
Όταν το Γ (Γάμα) γίνεται Τ (Ταυ) έχουμε την ένωση δύο Γ 

(Γάμα) για να μπορέσει η Ψυχή να πορευθεί στον εδώ βίο με τη δυαδικότητα των γωνιοποιημένων της εννοιών σε σχηματισμό 90^ο μοιρών. Στον Κρατύλο το Τ (Ταυ) δίνεται ως ΣΤΑΣΙΣ.[7]

Όταν τώρα, η Ενέργεια (Ι) γειώνεται ενούμενη με το Γ (Γάμα) σε μορφικό επίπεδο, σχηματίζεται το Κ (Κάπα) στο οποίο πλέον υπάρχουν δύο γωνίες 45^ο μοιρών έκαστη και μία ορθή γωνία 90^ο μοιρών. Εδώ αρχίζουν οι πιέσεις της ζωής  και το ψάξιμο επάνω σ’ αυτές γιατί και οι δύο όψεις (45^ο και 90^ο μοιρών) είναι θετικές στην αρχή για να γίνουν στη συνέχεια αρνητικές και να φέρουν το χάσιμο στις έντονες ενέργειές μας, εάν δεν τις χειριστούμε προσεκτικά, σε μελλοντικές κινήσεις.

                                                        45^ο

                                                    Κ   90^ο

                                                                      45^ο

Εάν, όμως αυτήν την Ενέργεια Ι (Γιώτα) την ενώσουμε με την Τριαδικότητα είτε αυτή λέγεται Νοητό, Νοερό, Αισθητό είτε Πατήρ, Μήτηρ, Απόγονος είτε αστρολογικά, Παρορμητική, Σταθερή και Μεταβλητή Συνειδησιακή Κατάσταση, τότε αυτόματα δημιουργείται το

= Ε (Έψιλον).

Στη συνέχεια όταν αυτήν την ενέργεια Ι (Γιώτα) την ενώσουμε με μια κυματοειδή   απεικόνιση ηλεκτρομαγνητικών ρευστών μάς αποδίδει το Μ (Μι), το οποίο πλέον έχει γειώσει σε αισθητό επίπεδο, με την στήριξή του στους δύο βραχίονές του, την Ι (Γιώτα) ενέργεια σε κυματική μορφή (ηλεκτρομαγνητική) πλέον στη Μήτρα, Μητέρα.

Εάν αυτή η Ενέργεια Μ (Μι) δεν είναι πλήρως γειωμένη (αισθητή) ακουμπώντας με τα δύο της πόδια στη Γη τότε γίνεται Ν (Νι) και η κατερχόμενη Ενέργεια ξαναγυρίζει πίσω στην πηγή της, σε μία συνεχή κίνηση.

Εάν επάνω στο Ι (Γιώτα) τοποθετήσουμε το μισό του Θ (Θήτα) δηλαδή το ημικύκλιο πλέον του «κατ’ εικόναν και ομοίωσιν» με πίεση στο κέντρο λαμβάνουμε το Β (Βήτα) το οποίο φανερώνει, στο ένα μόνον σκέλος του,  αδυναμία να εναρμονίσουμε την ενέργεια που κατέρχεται σε όλη της την πληρότητα σαν Θ (Θήτα), σε πνευματικό και υλιστικό επίπεδο, διαχωρίζοντάς την στο κέντρο του, σε σώμα και ψυχή, όχι την ψυχή σαν Ίπτα,[8] και γι’αυτό όχι τυχαία λέξεις όπως βάθος, βυθός, βάραθρο, δηλώνουν κατάβαση και βύθιση.

Το Η (Ήτα) ενώνει δύο ενέργειες Ι (Γιώτα):  (+) και (-), δηλαδή τη δυαδικότητα με μία ευθεία γραμμή η οποία τείνει να τις εξισορροπήσει και να τις συμφιλιώσει. Γι’ αυτό όχι άστοχα, η απεικόνιση του Η (Ήτα) θα μπορούσε να αποκαλεσθεί δαιμόνιος τόπος.

Όταν η γραμμή, αντί να συνενώσει τις δύο ενέργειες, τις οριοθετεί περιορίζοντάς τες με μία ευθεία γραμμή στο επάνω μέρος, τότε σχηματίζεται το Π (Πι) το οποίο πλέον είναι Πύλη μέσα από την οποία εισέρχεται η δυαδικότητα των ενεργειών (+) και (–) σε υλιστικό επίπεδο, παραμένοντας συνεχώς γειωμένη και περιορισμένη.

Αν στη συνέχεια οι δύο Ενέργειες ενωθούν σε σχήμα χιαστί δημιουργείται το Χ (Χι) το οποίο δεν έχει δυνατότητα επιλογής γιατί έχει γειωθεί πλήρως σε αισθητό επίπεδο με τους δύο άξονές του, όπως το Μ (Μι). Γι’αυτό αν το εγγράψουμε σ’έναν κύκλο ο οποίος όπως ανέφερα αποτελεί το Πνεύμα έχουμε αστρολογικά τον Κύκλο της Τύχης ή τον Κλήρο της Τύχης όπως τον γνωρίζουμε, ο οποίος αστρολογικά  δείχνει τον τομέα (οίκο) μέσα από τον οποίο ερχόμαστε να προσλάβουμε εμπειρίες, μέσω των ενεργειών του Ζωδίου στο οποίο βρίσκεται η ακμή του. Άλλωστε το σχήμα χιαστί έχει να κάνει με το οπτικό μας νεύρο και τη μορφοποίηση των εικόνων που προσλαμβάνουμε και ίσως έχει μία διασύνδεση με το έσοπτρον του Διονύσου:

«Πάλαι δὲ καὶ τοῖς θεολόγοις τὸ ἔσοπτρον ἐπιτηδειότητος παρείληπται σύμβολον πρὸς τὴν νοερὰν ἀποπλήρωσιν τοῦ παντός. Διὸ καὶ τὸν Ἥφαιστον ἔσοπτρόν φασι ποιῆσαι τῷ Διονύσῳ, εἰς ὃ ἐμβλέψας ὁ θεὸς καὶ εἴδωλον ἑαυτοῦ θεασάμενος προῆλθεν εἰς ὅλην τὴν μεριστὴν δημιουργίαν».[9]
«Από παλιά από τους θεολόγους έχει παραληφθεί το κάτοπτρο ως σύμβολο καταλληλότητος για τη νοητική συμπλήρωση του σύμπαντος γι’αυτό λένε ότι ο Ήφαιστος κατασκεύασε κάτοπτρο για το Διόνυσο, μέσα στο οποίο κοίταξε ο θεός και, αφού είδε το είδωλό του, προχώρησε στην καθολική επιμέρους δημιουργία».
Στο Υ (Ύψιλον) η διπλή Ενέργεια Ι (Γιώτα): (+) (-)  δύο αξόνων ενώνεται σε έναν κόμβο  και μετά την επιλογή του ενός εκ των δύο, γειώνεται στον πλανήτη μας σαν άξονας Καλού ή Κακού, σύμφωνα με τον άθλο του Ηρακλέους της Αρετής και της Κακίας.

 Τα υπόλοιπα γράμματα έχουν κεραύνια μορφή. Το Ζ (Ζήτα) στα αρχαία αγγεία δεν σχηματίζεται όπως σήμερα, αλλά είχε την μορφή κεραυνού, σε γωνιοποίηση 90^ο μοιρών, όπως και το τελικό σίγμα (ς) γι’αυτό με αυτά άρχιζε και τελείωνε η λέξη Ζευς.

                                                      ΕΥ      

Επίσης, τα δύο διπλά γράμματα Ξ (Ξι) και Ψ (Ψι) φανερώνουν:

το  Ξ = Κ+Σ =Ενέργεια γωνιοποιημένη στις 45^ο και 90^ο μοίρες Κ (Κάπα)  ενούμενη με κεραύνια ενέργεια και
το  Ψ = Π+Σ = Πύλη Π (Πι) κεραύνιας ενέργειας
Τέλος, το Ρ (Ρο) μας αποκρυπτογραφείται από τον Σωκράτη ο οποίος λέγει:
«…ὅτι τὸ ῥῶ τῇ φορᾷ καὶ κινήσει καὶ σκληρότητι προσέοικεν…».[10]
Δηλαδή: «…ότι το ρω μοιάζει με τη φορά και την κίνηση και την σκληρότητα…»,
άρα εμπεριέχει μέσα του φορά, κίνηση, σκληρότητα, ροή.
Στη συνέχεια ταυτίζει το Ρ (Ρο) και το τελικό Σίγμα (ς) αναφέροντας τα εξής:
ΣΩΚ: Οἶσθα οὖν ὅτι ἐπὶ τῷ αὐτῷ ἡμεῖς μέν φαμεν «σκληρότης», Ἐρετριῆς δὲ «σκληροτήρ»;

ΚΡ: Πάνυ γε.

ΣΩΚ: Πότερον οὖν τό τε ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα ἔοικεν ἀμφότερα τῷ αὐτῷ, καὶ δηλοῖ ἐκείνοις τε τὸ αὐτὸ τελευτὼντος τοῦ ῥῶ καὶ ἡμῖν τοῦ σῖγμα, ἢ τοῖς ἑτέροις ἡμῶν οὐ δηλοῖ;

ΚΡ: Δηλοῖ μὲν οὖν ἀμφοτέροις.

ΣΩΚ: Πότερον ᾗ ὅμοια τυγχάνει ὄντα τὸ ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα ἢ ᾗ μή;

ΚΡ: Ἧι ὅμοια».

ΣΩΚ: Ἦ οὖν ὅμοιά ἐστι πανταχῇ;

ΚΡ: Πρός γε τὸ ἴσως φορὰν δηλοῦν».[11]…………………………………………………………………ΣΩΚ: Γνωρίζεις επομένως ότι για το ίδιο πράγμα εμείς μεν λέμε «σκληρότης» , οι δε Ερετριείς λένε «σκληροτήρ»;

ΚΡ: Και πολύ καλά μάλιστα.

ΣΩΚ: Επειδή από κοινού τότε, το ρω και το σίγμα μοιάζουν στο ίδιο πράγμα στους μεν Ερετριείς δηλώνεται με καταληκτικό γράμμα το ρω και σ’εμάς με καταληκτικό γράμμα το σίγμα …ή μήπως έχεις τη γνώμη ότι ή εκεί ή εδώ το πράγμα δεν δηλώνεται;

ΚΡ: Μα, βεβαίως, δηλώνεται και εκεί και εδώ.

ΣΩΚ: Δηλώνεται, εφ’όσον το ρω και το σίγμα είναι όμοια ή εφ’όσον δεν είναι όμοια;

ΚΡ: Εφ’όσον είναι όμοια.

ΣΩΚ: Τί λες;…είναι όμοια σε όλα τους;

ΚΡ: Είναι όσο τουλάχιστον δηλώνουν τη φορά».Αυτό το απόσπασμα ταυτίζει το Ρ(ρω) και το τελικού Σίγμα (ς) σαν δηλωτικά  φοράς, στο Ρ(ΡΩ) δίνει φορά, κίνηση, σκληρότητα και στο τελικό Σίγμα (ς) ροή και κίνηση, όχι όμως σκληρότητα.Τα παραπάνω, αρχικές σκέψεις για τα ιδεογράμματα, στην πορεία μελλοντικής προσπάθειας αποσυμβολισμού υπέροχων κραδασμικών λέξεων, στοχεύουσες και ευχόμενες, διαβάζοντας το άρθρο, να θυμόμαστε:

«Κρατύλος: Ὅλῳ καὶ παντὶ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, τὸ ὁμοιώματι δηλοῦν ὅτι ἄν τις δηλοῖ ἀλλὰ μὴ τῷ ἐπιτυχόντι».[12]

«Κρατύλος: Σωκράτη μου, μεταξύ τού να δηλώνουμε ό,τι δηλώνουμε με το ομοίωμά του και τού να δηλώνουμε ό,τι δηλώνουμε μ’ό,τι μας τύχει, υπάρχει χαώδης διαφορά».

Ευγενία. http://ferolvios.blogspot.com/2012/01/blog-post_29.html