ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ
Την πρώτη Πέμπτη του Κριού
βγάζουν τον Μανδραγόρα
δένουν την ρίζα σε σκυλί
που την τραβά με φόρα
Λεν απ' τα χρόνια τα παλιά
πως φυλαχτό αν έχεις
ρίζα από τούτο το φυτό
στον έρωτα αντέχεις ]
Συμβουλή του Πυθαγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
κρύβει μυστικά και δώρα
Στη γη που κρέμασαν τρελό
ψάξε για Μανδραγόρα
τελώνια τον φυτεύουνε
στης λησμονιάς την χώρα
Λεν απ' τα χρόνια τα παλιά
πως αν τον ξεριζώσεις
φωνή θ' ακούσεις δυνατή
και θα το μετανιώσεις
Συμβουλή του Πυθαγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
κρύβει μυστικά και δώρα
[ΧΜΜΜΜ Ο ΤΡΕΛΟς;;;;ΠΟΛΛΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΣΤΙΧΟΥΡΓΟς Κ.ΖΗΚΑΣ.....]
Μανδραγόρας είναι
ποώδεις φυτό που το βρίσκουμε στις μεσογειακές χώρες με μεγάλα φύλλα και με ρίζα διχαλωτή που μοιάζει με ανοιχτά πόδια ανθρώπου που στέκεται όρθιος.
Ο θρύλος μιλάει για αυτοτιμωρία κάποιου άντρα που ερωτεύτηκε μια νεράιδα και όταν αυτή έχασε την ζωή της θέλησε να την ακολουθήσει και ζήτησε να τον θάψουν όρθιο δίπλα της και όταν κάποιος πάει να τον ξεριζώσει από δίπλα της αυτός βγάζει μια φωνή-στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα.
Από το φυτό αυτό κατασκευάζονται υπνωτικά και σπασμολυτικά φάρμακα.
Οι αρχαίοι είχαν μια έκφραση γι’αυτούς που κοιμόντουσαν βαθιά ή συμπεριφέρονταν σαν κοιμισμένοι αγνοώντας πασίγνωστα πράγματα
«υπό μανδραγόραν καθεύδειν» δηλαδή «κοιμάται κάτω από τον μανδραγόρα»!
Οι παλιότεροι στα χωριά έφτιαχναν από τον Μανδραγόρα αφού τον αποξηραίνανε μια σκόνη που την χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο και την ονόμαζαν «φιστουλόχορτο»
Άλλες παραδόσεις πιστεύουν ότι γιατρεύει τις στείρες γυναίκες!
Η φυτική του μορφή.
Το γένος του μανδραγόρα περιλαμβάνει φυτά πολυετή ενδημικά της Μεσογείου και των Ιμαλαΐων. Το πιο γνωστό είδος είναι το Mandragora officinalis. Ο μανδραγόρας έχει μια μακριά καφέ ρίζα σαν παντζάρι που μπορεί να φτάσει σε βάθος ένα μέτρο. Η ρίζα είναι μερικές φορές μονή και μερικές φορές διακλαδώνεται σε δύο ή τρεις βραχίονες. Ακριβώς από την κορυφή της ρίζας εμφανίζονται μερικά σκουροπράσινα φύλλα που αρχικά είναι όρθια αλλά όταν φτάσουν στο κανονικό τους μέγεθος (30 εκατοστά μήκος και 10 εκατοστά πλάτος) απλώνονται προς τα έξω και προς τα κάτω. Είναι μυτερά στις άκρες και έχουν μια δυσάρεστη οσμή. Μέσα από τα φύλλα ξεπετάγονται τα άνθη του φυτού το καθένα από ξεχωριστό μίσχο μεγέθους 8-10 εκατοστών. Στο σχήμα και στο μέγεθος μοιάζουν λιγάκι με τα άνθη της πρίμουλας και έχουν υπόλευκο χρώμα και αρκετές φορές με μοβ παραλλαγές.
Τα άνθη παράγουν ένα σφαιρικό λείο καρπό σαν μικρό μήλο που γίνεται κίτρινος όταν ωριμάσει. Η σάρκα του καρπού είναι γεμάτη και έχει ένα δυνατό άρωμα σαν του μήλου.
Ο μανδραγόρας είναι στα προνομιούχα καθώς οι άνθρωποι έχουν ασχοληθεί μαζί του
από την αρχαιότητα αποδίδοντας του εκπληκτικές ιδιότητες πραγματικές αλλά και φανταστικές
Τα σκίτσα του μανδραγόρα όλα έχουν αναπαράσταση ανθρώπου!
Ο μύθος και η μαγεία του!
Στους αρχαίους καιρούς πιστεύονταν ότι ο Μανδραγόρας είχε μαγικές δυνάμεις.
Η διχαλωτή ρίζα του παρομοιάζονταν με ανθρώπινο σώμα και πίστευαν ότι είχε δυνάμεις από τα σκοτεινά πνεύματα της γης. Για να ξεριζώσουν το μανδραγόρα έπρεπε να το κάνουν μόνο μεσάνυχτα και μετά από απαραίτητες προσευχές και τελετουργίες. Κάποιος ζωγράφιζε τρεις κύκλους γύρω από το φυτό με ένα μυτερό κλαδί ιτιάς και μετά έδεναν ένα μαύρο σκύλο στο φυτό με ένα σπάγκο. Ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με το φυτό. Πιστεύονταν πως όταν ο μανδραγόρας έβγαινε από το έδαφος έβγαζε μια στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα. Όταν το φυτό είχε πια αποκοπεί από την γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ευεργετικούς σκοπούς. Ακόμα από την εποχή της βίβλου στην Γένεση υπάρχουν αναφορές για την χρήση του Μανδραγόρα σαν αφροδισιακό και σαν βοτάνι για τεκνοποιία. Η Ραχήλ απελπισμένη που δεν έκανε παιδιά με τον Ιακώβ κατέφυγε στον μανδραγόρα για να γεννήσει τον Ιωσήφ.
Στο μεσαίωνα το φυτό ονομάζονταν “μήλο του σατανά” και πίστευαν ότι προκαλούσε τρέλα. Πίστευαν ότι κάτω από τα δέντρα που γίνονταν απαγχονισμοί φύτρωνε μανδραγόρας από το σπέρμα των κρεμασμένων. Ο μανδραγόρας ήταν βασικό συστατικό για τα μαντζούνια των μαγισσών της εποχής και το πιο κοινό παράδειγμα της κατάχρησης των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των φυτών από αυτούς που είχαν εμμονές με τις μαγικές και οργιαστικές τελετουργίες με τις οποίες μερικά παραισθησιογόνα ναρκωτικά φυτά είχαν στενά συνδεθεί. Ο μανδραγόρας συνδέθηκε στενά με τον μεσαίωνα και πλήθος προλήψεων και αναφορών σχετικά με τις δυνάμεις του φυτού υπάρχει από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.
Οι πραγματικές του ιδιότητες!
Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα και η τα φύλλα της κόκας.
Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό. Είναι έτσι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό αφροδισιακές ιδιότητες όπως και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που είχε συνδεθεί αρχικά με την τεκνοποιία. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας λήψη της ρίζας δεν συνιστάται. Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.
===========
Υ Σ Σ Ω Π Ο Σ
ΠΛΥΝΕΙς ΜΕ ΥΣΣΩΠΩ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΘΗΣΟΜΑΙ.....ΛΕΕΙ Ο ΨΑΛΜΟΔΟς
ΜΕ ΥΣΣΩΠΟ ΡΑΝΤΙΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΙς ΠΟΡΤΕς ΤΟΥς ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ..ΣΕ ΚΛΩΝΑΡΙ ΥΣΣΩΠΟΥ ΑΙΩΝΕς ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΘΑ ΕΒΑΖΑΝ ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ ΠΟΥ ΠΟΤΙΣΑΝ ΜΕ ΞΥΔΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ..ΥΣΣΩΠΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΛΑΟΙ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΣΗ ,ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΥΗΣΗ ΣΕ ΜΥΣΤΗΡΙΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ.
ΜΕ ΥΣΣΩΠΟ ΚΙ ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΙΚΗΣΕΙ ΤΙς ΕΝΟΧΕΣ ΤΟΥ.....
[
Ο Ύσσωπος είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε για την πλευρίτιδα και ο Διοσκορίδης το συνιστούσε για το άσθμα και τον καταρράκτη σε συνδυασμό με τον απήγανο.
[Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Hyssopus officinalis και για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα ξηρά αέρια μέρη. Η συλλογή του γίνεται τον Αύγουστο όπου μαζεύονται οι ανθοφόρες κορυφές του βοτάνου και ξηραίνονται στον ήλιο.
Περιέχει έως 1% πτητικό έλαιο, φλαβονοειδή, γλυκοσίδια, διοσμίνη και τανίνη.
Δρα ως αντισπασμωδικό, αποχρεμπτικό, εφιδρωτικό, ηρεμιστικό και άφυσο.
Ο Ύσσωπος έχει ένα ενδιαφέρον φάσμα εφαρμογών οι περισσότερες από τις οποίες οφείλονται στην αντισπασμωδική δράση του πτητικού ελαίου που περιέχει. Το χρησιμοποιούμε για τον βήχα, τη βρογχίτιδα και τη χρόνια καταρροή. Οι εφιδρωτικές ιδιότητες που έχει το κάνουν ωφέλιμο για το κοινό κρυολόγημα. Μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως νευροτονωτικό σε καταστάσεις ανησυχίας, υστερίας και μικρής επιληψίας.
Συνδυάζεται για τον βήχα και τη βρογχίτιδα με το Μαρρούβιο και το Βήχιο. Για το κοινό κρυολόγημα μπορούμε να το συνδυάσουμε με το Ευπατόριο το διατρητόφυλλο, τα άνθη Σαμπούκου και τη Μέντα.
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το ρόφημα το πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα. Αν χρησιμοποιήσουμε το βάμμα τότε παίρνουμε 1-4 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα. Το βάμμα μπορούμε να το συνδυάσουμε με άλλα αποχρεμπτικά βότανα όπως η Γλυκόρριζα, η Ινούλα και ο Άνηθος.
Για την βρογχίτιδα ή τα κρυολογήματα του στήθους μπορούμε να κάνουμε εντριβές διαλύοντας 10 σταγόνες ελαίου Υσσώπου σε 20 ml αμυγδαλέλαιου ή ηλιέλαιου. Συνδυάζεται καλά με το Θυμάρι και τον Ευκάλυπτο.
*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου