..Σοβαρα τωρα στην ευλογημένη χωρα μας φύονται χιλιάδες φυτά και εν πολλοις σπάνια[και τα παραπάνω,τα βρίσκουμε σε πολλες περιοχές..βεβαια προσωπικά εγω χρόνια εψαχνα το αγαποβότανο..αλλα ως λεγει το τραγουδι.."της αγάπης το βοτάνι,καθε τόπος δεν το βγάνει"]..ας αρχίσουμε λοιπόν μέ τον χιλιοτραγουδισμένο Αμάραντο...ΑΝ ΔΕΙς ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΑΜΑΡΑΝΤΟ ,ΛΕΝΕ ,ΚΙ ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟς ΘΑ ΓΙΑΤΡΕΥΤΕΙς...ΚΙ ΑΝ ΠΑς ΤΑΞΙΔΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙς ΚΑΛΑ..ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙς ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ..ΕΚΕΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΙΩΝΙΑ..Ο ΑΜΑΡΑΝΤΟς Η ΑΠΕΘΑΝΤΟς, Η ΑΓΑΥΗ,ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΗς ΕΛΛΑΔΑΣ..ΑΛΛΑ ΑΥΤΟς ΜΕ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΚΗΘΥΡΑ...ΣΤΑ ΣΛΑΒΙΚΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΜΙΛΙΑΝ..ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΤΕΣΛΑ,ΑΚΡΙΒΩς ΑΠΟ ΤΑ ΑΜΑΡΑΝΤΑ ΠΟΥ ΦΥΤΡΩΝΑΝ ΕΚΕΙ
Οικογένεια: AGAVACEAE
Κοινή ονομασία: Αθάνατος. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας φέρει ονόματα παρόμοια με το προηγούμενο.
Τοπική ονομασία: αθανασιά.
Περιγραφή: μεγάλα επιμήκη φύλλα με αγκάθια στα άκρα για περισσότερη προστασία. Τα φύλλα χρώματος γκρι-πράσινου φθάνουν το μήκος των 2 περίπου μέτρων. Για να αναπτυχθεί πλήρως χρειάζεται έκταση περίπου 7 τετρ. μέτρων. Μετά από 10 περίπου χρόνια, μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, από το κεντρικό στέλεχος του φυτού αναπτύσσεται ένας ισχυρός και ψιλός ανθοφόρος βλαστός, που ανάλογα με τις συνθήκες μπορεί να φθάσει σε ύψος από 8 μέχρι 15 μέτρα. Ο βλαστός αυτός μοιάζει με πολυέλαιο. Τα άνθη είναι κίτρινα, πολλά μαζί και συγκεντρώνονται στο ψηλότερο τμήμα του ανθοφόρου βλαστού. Μετά την άνθιση το φυτό ξεραίνεται αλλά ήδη στη βάση του έχουν αναπτυχθεί πολλά μικρά νέα φυτά που με αυτό τον τρόπο διαιωνίζουν το είδος. Αν κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του ανθοφόρου βλαστού κοπεί το κεντρικό στέλεχος, τότε το φυτό μπορεί να ζήσει πολλές επιπλέον δεκαετίες, γεγονός που του έδωσε το όνομα αθάνατος. Γενικά θεωρείται είδος μονοκαρπικό, ανθίζει δηλ. και καρποφορεί μια μόνο φορά κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Ο αθάνατος είναι φυτό με προέλευση τις ΝΔ ΗΠΑ και το Μεξικό. Τον 16ο αι. έφθασε στην Ευρώπη και έκτοτε εγκλιματίστηκε κυρίως στο μεσογειακό κλίμα σε τέτοιο βαθμό ώστε σήμερα να θεωρείται χαρακτηριστικό φυτό του μεσογειακού τοπίου.
Συναντάται σε: αμμώδη ή βραχώδη εδάφη συνήθως κοντά στις ακτές. Στην περιοχή του Δήμου Θιναλίων εκτός από την παραθαλάσσια ζώνη βρίσκεται και σε καλλιεργημένα χωράφια, σε ελαιώνες, κ.α.
Παράδοση-χρήσεις:ιερό φυτό των Αζτέκων, αρχαίου λαού του Μεξικού, καλλιεργήθηκε εντατικά για τροφή, παρασκευή ποτών (μεσκάλ, πούλκε) και ινών. Στη Σικελία μάλιστα πριν από πολλά χρόνια είχαν δημιουργηθεί τεράστιες φυτείες αγαύης για οικονομική εκμετάλλευση. Σήμερα η καλλιέργεια της αγαύης έχει εγκαταλειφθεί στην Ευρώπη, το φυτό όμως χρησιμοποιείται για την κατασκευή φυσικών φραχτών μεταξύ των χωραφιών αλλά και για διακοσμητικούς λόγους σε κήπους, αυλές, βραχόκηπους, κλπ.
Παρατηρήσεις: Εκτός από τη μονόχρωμη μορφή, υπάρχουν και δίχρωμες ποικιλίες με κίτρινες ραβδώσεις στα άκρα ή τη μέση των φύλλων. Αυτές κυρίως χρησιμοποιούνται για τη διακόσμηση κήπων...
·
1 σχόλιο:
Το φυτό με το κιτρινο λουλούδι ευδοκιμεί κατά κόρον στο ομώνυμο χωριό Αμάραντος Ηπείρου και δεν είναι μόνο στα Κηθυρα. Ειναι άσχημο να διαδίδονται ανακριβιες για λόγους...αδιευκρινηστους
Δημοσίευση σχολίου