[Και όταν βρέθηκα τέλος στην κεντρική αίθουσα του σπηλαίου, είδα μπροστά μου έναν γέροντα νάναι καθισμένος σ’ έναν χρυσό θρόνο. Στο ένα του χέρι κρατούσε τον σμαραγδένιο πίνακα, που είχε σκαλισμένα απάνω τα λόγια της αρχαίας σοφίας.
Και μου είπε ο γέροντας: «Δε μπορώ να σου δώσω τον πίνακα, μόνο αποστήθισε τα λόγια τα γραμμένα, και πάρτα μαζί σου χαραγμένα στη μνήμη. Ύστερα μελέτησε μόνος σου τη σοφία αυτών των λόγων, κι όταν νιώσεις έτοιμος, φύγε και περιπλανήσου σ’ όλη την οικουμένη, να την διδάξεις στους ανθρώπους, Αλλά να διδάξεις τη σοφία των λόγων αυτών, κι όχι τα ίδια τα λόγια. Διότι ο λόγος αυτός ο γραμμένος, είναι τέλειος στη διατύπωσή του, και αν ληφθεί κατά λέξιν και ως έχει, μπορεί να χρησιμεύσει τόσο για καλό, όσο και για το κακό. Άφησε λοιπόν τους ανθρώπους να φανταστούν όποια σοφία τους ταιριάζει, κι ας προκύψει από τον καθένα ένας δικός του ξεχωριστός σμαραγδένιος πίνακας, ένας δικός του νόμος και λόγος. Μόνο έτσι ο άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αποβάλει τον εγωϊσμό του, τις επιθυμίες για πλαστά δημιουργήματα, τη μανία για πλούτη κι εξουσία, τον πόλεμο και τις σφαγές. Μόνο έτσι θα ορίσει την ελευθερία του, αλλά και τα όρια αυτής της ελευθερίας που του ορίζει η κοινωνία μέσα στην οποία ζει. Διότι το μεγάλο έργο, δεν είναι της ύλης ή της ζωής, του σώματος ή της ψυχής. Το μεγάλο έργο βρίσκει την πραγμάτωσή του στο πνεύμα, το ενοποιητικό, το αρχέγονο, αυτό που δε μπορούμε ν’ αντιληφθούμε παρά μόνο με τα μάτια της ψυχής.»]
1. Ιδού, αληθώς λέγω, απολύτως και αναμφιβόλως.
2. Ό,τι είναι ορατό είναι αντικατοπτρισμός αυτού που είναι αόρατο, κι ό,τι είναι αόρατο πηγή αυτού που είναι ορατό.
3. Το αόρατο φάσμα εντός και εκτός, ανάμεσα και γύρω, είναι το εν το ενιαίο.
4. Πάντα τα διαχωρισμένα, ορατά και αόρατα, προέρχονται από το ένα, το αδιαχώρητο, το ενιαίο και το φάσμα του, κι αυτό το φάσμα γίνεται λογισμός.
5. Ο λογισμός, έχει τη φωτιά πατέρα και το ύδωρ μητέρα, ο αήρ το έσπειρε κι η γη το έθρεψε στο βυζί της.
6. Είναι ο δημιουργός όλων των θαυμαστών και της τελείωσης αυτού του κόσμου, και η δύναμή του ακεραία.
7. Η φωτιά να ξεχωρίσει από τη γη, το διακριτό από το αδιάκριτο.
8. Ανυψώνεται από το νερό στον αέρα, και αναδεικνύεται σε κυβερνήτη του αοράτου.
9. Μ’ αυτό τον τρόπο το φως θα διώξει το σκοτάδι, και το έργο του λογισμού γίνεται τέχνη.
10. Αυτή είναι η υπέρτατη δύναμη του λογισμού, γιατί ξεπερνάει το διακριτό και διεισδύει στο αδιάκριτο.
11. Έτσι μαθαίνει ο λογισμός πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, και με τον ίδιο τρόπο πορεύεται προς τη γνώση.
12. Αλλά η γνώση αυτή είναι τρισυπόστατη.>>
=====
Ο μύθος αναφέρει πως ο Θωθ ο Ατλάντειος, βασιλιάς - ιερέας της μυθικής Ατλαντίδας, ήταν εκείνος που ίδρυσε την πρώτη αποικία της χαμένης ηπείρου στη χώρα του Κεμ, την Αίγυπτο και την κυβέρνησε επί 16.000 χρόνια, υπερβαίνοντας το γήινο θάνατο. Η μεγάλη του σοφία και η φήμη απλώθηκε πέρα από την αφρικανική ήπειρο, στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Όταν έφτασε η εποχή να αφήσει την Αίγυπτο, ανέγειρε τη Μεγάλη Πυραμίδα πάνω από την είσοδο των Μεγάλων Αιθουσών του Αμένθη. Τοποθέτησε εκεί τα αρχεία του και όρισε φύλακες των μυστικών υψηλά εξελιγμένα άτομα της φυλής του. Οι απόγονοι των φυλάκων έγιναν ιερείς της πυραμίδας, ενώ ο Θωθ θεοποιήθηκε από εκείνους που έζησαν τις σκοτεινές εποχές μετά το πέρασμά του. Λέγεται πως στην τελευταία του ενσάρκωση έγινε γνωστός ως Ερμής ο Τρισμέγιστος, οπότε και άφησε τα κείμενα που γνωρίζουμε ως Σμαράγδινους Πίνακες. Στο παρόν βιβλίο παρατίθεται η μετάφραση των δέκα από τους δώδεκα πίνακες που υπήρχαν στη Μεγάλη Πυραμίδα και φυλάσσονταν από τους ιερείς. Η μελέτη τους είναι δυνατόν να προσφέρει εκλάμψεις ομορφιάς, αλλά και λεωφόρους σοφίας σε εκείνον που αναζητά το φως της αλήθειας, έτσι όπως παρουσιάζεται στο μυθολογικό υλικό της ανθρωπότητας, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας......Ο ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ, αν όντως υπήρξε, φαίνεται ως η κύρια πηγή επιρροής, πάρα πολλών κινημάτων και φιλοσοφικών θεωρήσεων (Αιγύπτιοι, Πλάτωνας, Χριστιανισμός, Γνωστικοί κ.α.). Το πρόβλημα με τον "Ερμή τον Τρισμέγιστο" είναι ότι όλες οι πληροφορίες που έχουμε είναι πολύ πρόσφατες σε σχέση με την φημολογούμενη παλαιότητά του.
Αναζητώντας πάντως κάποιο ίχνος αναφορικά σε αυτόν, μπορούμε να αναφέρουμε μια πινακίδα της Γραμμικής Β από την Πύλο, στην οποία υπάρχει αναφορά σε κάποια, θεότητα (ήρωα;) με το όνομα Τρισήρος (3 φορές ήρωας) και ξεχωριστή αναφορά σε κάποιον Ερμή "Άρειο" προφανώς "θεότητα" και ξεκάθαρα ανώτερο από τον "Τρισήρο". (Η συγκεκριμένη πινακίδα είναι από τις τελευταίες της Γραμμικής Β που γράφτηκαν ποτέ αφού γράφτηκε τις τελευταίες ώρες της Μυκηναϊκής Πύλου). Αναφορές στον Ερμή τον Τρισμέγιστο υπάρχουν και σε πινακίδες της Κνωσού, όχι όμως και αναφορές σε κάποιον Τρις-Ήρωα.
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν για τη Δύση ο ιδρυτής της Αλχημείας, γι αυτό και οι αλχημιστές αυτοαποκαλούνται "Ερμητιστές", ενώ αναφερόμενοι στο έργο τους το ονομάζουν "Ερμητική τέχνη". Στον Ερμή τον Τρισμέγιστο αποδίδονται τριάντα έξι χιλιάδες "γνήσια έργα"(!), με το πιο σημαντικό να είναι ο Σμαράγδινος Πίνακας. Είναι μικρότερο από μια σελίδα και αποτελείται από δεκατρείς σύντομες αινιγματικές εντολές που πρόσφεραν ανεξάντλητη έμπνευση στους μεταγενέστερους αλχημιστές. Οι θρύλοι για την καταγωγή του είναι πολλοί, διαφορετικοί και φαίνεται να απέχουν από την πραγματικότητα. (Λέγεται ότι ο τάφος του Ερμή ανακαλύφτηκε από τον Μ. Αλέξανδρο ο οποίος βρήκε εκεί και τον πίνακα γραμμένο στα φοινικικά.).
Σύμφωνα με τους μελετητές ο Ερμής Τρισμέγιστος είναι η ελληνική εκδοχή του αιγυπτιακού θεού Θωθ. Τα κείμενα τα αποκαλούμενα Ερμητικά όπως φαίνεται προέκυψαν την ελληνιστική εποχή, και μετά την μετάφραση αρχαίων Αιγυπτιακών κειμένων από τον Μανέθωνα κατόπιν εντολής του Πτολεμαίου.. Μετά την ελληνική μετάφραση των ιερών κειμένων του Θωθ προστέθηκαν στοιχεία από την ελληνική φιλοσοφία κυρίως τον Πλατωνισμό, τον Πυθαγορισμό (ας μην ξεχνάμε ότι την εποχή αυτή στην Αλεξάνδρεια αναβιώνει ο Νεοπλατωνισμός) την ιουδαϊκή παράδοση αλλά και από ανατολικές φιλοσοφίες, προέκυψαν τα πρώτα Ελληνικά Ερμητικά κείμενα που γνωρίζουμε σήμερα. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, τα Ερμητικά κείμενα αντικατοπτρίζουν την σοφία μίας πολύ παλαιάς εποχής αυτή της Ατλαντίδος. Ο Ατλάντιος Θωθ σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση έγραψε 42 τον αριθμό βιβλία των οποίων την φύλαξη έχει αναλάβει η λευκή αδελφότητα και τα οποία βρίσκονται κάπου κάτω από την Σφίγγα στην Αίγυπτο.
Η κυριότερη πηγή μελέτης της Αιγυπτιακής πίστης και σκέψης, για το σύγχρονο ερευνητή είναι χωρίς αμφιβολία "Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος". Λέγεται ότι τα γραπτά αυτά τα είχε υπαγορεύσει ο ίδιος ο Θωθ. Μία ερμηνεία της προσωνυμίας "Ερμής ο Τρισμέγιστος" είναι η σπουδαιότητα του αριθμού τρία, στην αριθμολογία. Ένα μεγάλο μέρος της Τρισμέγιστης φιλολογίας έχει παρθεί από αρχαία Ελληνικά κείμενα και αργότερα δέχθηκε επιδράσεις που ήταν τρεις, η Ελληνική, η Εβραϊκή και η Αιγυπτιακή. Η Ιουδαϊκή επίδραση ήταν η θεραπευτική που θεωρείται πιο πολύ Ελληνική παρά Εβραϊκή. Η σύζυγός του ήταν η NEHEMAUT που στους Αιγυπτίους ήταν γνωστή με το όνομα MEAT. Σαν σύμβολο ο Θωθ είχε ένα φτερό. Σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο υπήρχαν στα αιγυπτιακά μυστήρια, τρεις βαθμίδες.
α) Οι θνητοί. Εκείνοι που είχαν ήδη διδαχθεί αλλά δεν είχαν αποκτήσει ακόμη την εσωτερική ενόραση. β) Οι ευφυείς. Εκείνοι που η ενόραση τους βοήθησε να εναρμονιστούν με μορφές άλλης ζωής μέσα στο σύμπαν. γ) Πλάσματα του φωτός. Αυτοί που έγιναν ένα με το φως.
Η φημισμένη ibis του Θωθ βρίσκεται συχνά κάτω από εξονυχιστική αστρολογική έρευνα όσον αφορά το ζώδιο το οποίο αντιπροσωπεύει. Καθώς ήταν γνωστός σαν "κύκλος των ζώων" κανείς δε θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι τα ανθρώπινα σύμβολα που βλέπομε σήμερα, π.χ. οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Υδροχόος απεικονίζονταν πάντα με αυτόν τον τρόπο. Ο Θωθ, σαν θεϊκός δάσκαλος έχει εκ φύσεως πολλά κοινά σημεία με την Παρθένο. Και ο Υδροχόος όμως, ταιριάζει στη φύση του αν υπολογίσει κάποιος τα "νερά της γνώσης" που ρίχνει στους ανθρώπους. Ένα ακόμη ζώδιο που θα μπορούσε να τον αντιπροσωπεύει, είναι το ζώδιο του Ζυγού που υποδηλώνει την αμερόληπτη κρίση. Στη γνωστική φιλολογία ο Θωθ είναι ο καθοδηγητής της Ίσιδος και του Όσιρη. Συγκαταλέγεται, ανάμεσα στους ιερούς "οκτώ", τέσσερα ζευγάρια θεοτήτων που το καθένα από αυτά είναι συζυγία δύο δυνάμεων, αρσενικών-θηλυκών, θετικών-αρνητικών, ενεργητικών-παθητικών. Στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ, ο Θωθ αναφέρεται σαν "κύριος της αναπνοής του φυσικού σώματος". Έτσι με αυτόν τον τρόπο γίνεται φανερή η σύνδεσή του με τη μάτρα γιόγκα. Ο Θωθ, στις απεικονίσεις ακολουθείται από τον Ανούμπις ο οποίος του ανοίγει ασφαλή δρόμο διαμέσου του κάτω κόσμου. Η ιερή φύση του Θωθ - Ερμή, επιβεβαιώνεται σε πολλές προσευχές στον Τρισμέγιστο. " Εμφανίσου σε μένα, ω Κύριε, εσύ που έχεις εξουσία και δύναμη στη Φωτιά που ο θρόνος σου βρίσκεται στους επτά πόλους. Έλα εσύ που φοράς χρυσή κορώνα και στο χέρι σου βαστάς ραβδί που καθοδηγεί τους Θεούς". Το ραβδί της δύναμης που καθοδηγεί τους Θεούς, σημαίνει επίσης και τις επτά ακτίνες του Ήλιου. Η ελληνική επίδραση εδώ είναι φανερή, αλλά δε θα έπρεπε να επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του αιγυπτιακού μαγικού συστήματος που διδάσκεται σε αυτά τα έργα. Η καθαρή σκέψη της ελληνικής λογικής βοήθησε να απομακρυνθούν τα ξένα σώματα που μετά από χρόνια είχαν συσσωρευτεί στο αιγυπτιακό σύστημα.
Πηγές :
link: http://www.metafysiko.gr/forum
__ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...._______________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου