ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ... ΜΕΡΟΣ Γ.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΗ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΙΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ RALEIGH

ΟΙ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΝΘΗ

Βαθιά μέσα στην καρδιά της γης βρίσκονται οι Αίθουσες του Αμένθη. Μακριά ανάμεσα στα νησιά της βυθισμένης Ατλαντίδας, οι Αίθουσες των Νεκρών και των ζωντανών, λουσμένες μέσα στη φωτιά του άπειρου ΟΛΟΥ.
Σε πολύ παλιές εποχές, χαμένα μέσα στο χωροχρόνο, τα Παιδιά του Φωτός κοίταξαν κάτω στον κόσμο. Είδαν τα παιδιά των ανθρώπων μέσα στα δεσμά τους, δεμένα από τη δύναμη που ήλθε από το επέκεινα. Γνώριζαν ότι μόνο με την ελευθερία από τα δεσμά του θα μπορούσε ποτέ ο Άνθρωπος να υψωθεί από τη γη στον Ήλιο.
Κατήλθαν λοιπόν και δημιούργησαν σώματα, λαμβάνοντας την όψη των ανθρώπων. Οι Δάσκαλοι των πάντων, μετά τη μορφοποίησή τους, είπαν :

«Είμαστε εκείνοι που σχηματίσθηκαν από τη σκόνη του διαστήματος, συμμετέχοντας στη ζωή από το άπειρο ΟΛΟ. Ζούμε μέσα στον κόσμο σαν παιδιά των ανθρώπων, όμοιοι και εντούτοις ανόμοιοι με τα παιδιά των ανθρώπων».

Τότε αποσκοπώντας να φτιάξουν το κατοικητήριό τους πέρα, κάτω από την επιφάνεια της γης, προκάλεσαν έκρηξη σε μεγάλους χώρους. Το έκαναν με τη δύναμή τους σε χώρους χωριστούς από τα παιδιά των ανθρώπων. Περιέβαλαν τις Αίθουσες των Νεκρών με δυνάμεις για να προστατεύονται από το κακό.
Τοποθέτησαν δίπλα – δίπλα άλλους χώρους, αφού τους γέμισαν πρώτα με Ζωή και Φως από πάνω. Έχτισαν τις Αίθουσες του Αμένθη για να μπορέσουν να κατοικήσουν εκεί αιώνια και να ζήσουν μέχρι το τέλος της αιωνιότητας.
Εκεί έμειναν τριάντα δύο από τα παιδιά, τους γιούς του Φωτός που είχαν έλθει ανάμεσα στους ανθρώπους, αναζητώντας να ελευθερώσουν από τα δεσμά του σκοταδιού εκείνους που ήταν δεσμευμένοι από τη δύναμη του επέκεινα.
Βαθιά μέσα στις Αίθουσες της Ζωής μεγάλωνε ένα λουλούδι, φλεγόμενο, διευρυνόμενο, που απωθούσε προς τα πίσω το σκοτάδι. Στο κέντρο του τοποθέτησαν μία ακτίνα μεγάλης δύναμης που έδινε Ζωή, που έδινε Φως και γέμιζε με δύναμη όλους όσους έρχονταν κοντά της. Γύρω του τοποθέτησαν θρόνους, τριάντα δύο, έναν για κάθε παιδί του Φωτός. Τους τοποθέτησαν έτσι ώστε να λούζονται από την ακτινοβολία, να γεμίζουν με τη Ζωή από το αιώνιο Φως. Εκεί με την πάροδο των εποχών τοποθέτησαν τα πρώτα δημιουργημένα σώματά τους έτσι ώστε να γεμίζουν με το Πνεύμα της Ζωής.
Κάθε χίλια χρόνια για μια εκατονταετηρίδα το Φως που παρέχει τη Ζωή πρέπει να ανάψει πάνω στα σώματά τους διεγείροντας, αφυπνίζοντας το Πνεύμα της Ζωής.
Εκεί σε ένα κύκλο από αιώνα σε αιώνα, κάθονται οι Μεγάλοι Δάσκαλοι, ζώντας μία ζωή άγνωστη στους ανθρώπους. Εκεί μέσα στις Αίθουσες της Ζωής κοιμούνται. Η ψυχή τους κυλάει ελεύθερη μέσα από τα σώματα των ανθρώπων. Τη μία εποχή μετά την άλλη, ενώ τα σώματά τους κοιμούνται, ενσαρκώνονται στα σώματα των ανθρώπων. Τους διδάσκουν και τους καθοδηγούν προς τα μπρος και προς τα πάνω, από το σκοτάδι στο φως. Εκεί στην Αίθουσα της Ζωής, γεμάτα από τη σοφία τους, άγνωστα στις φυλές των ανθρώπων, ζώντας παντοτινά κάτω από την κρύα φωτιά της ζωής, κάθονται τα Παιδιά του Φωτός. Έρχονται άλλοτε εποχές που αφυπνίζονται και βγαίνουν από τα βάθη για να γίνουν φώτα ανάμεσα στους ανθρώπους• άπειροι αυτοί ανάμεσα στους πεπερασμένους ανθρώπους.
Όποιος εξελίσσεται και βγαίνει από το σκοτάδι, όποιος έχει ανυψώσει τον εαυτό του από το σκοτάδι στο φως, είναι ελεύθερος από τις Αίθουσες του Αμένθη, ελεύθερος από το λουλούδι του Φωτός και της Ζωής. Τότε, καθοδηγούμενος από τη σοφία και τη γνώση, περνά από τους ανθρώπους στο Δάσκαλο της Ζωής. Εκεί μπορεί να κατοικεί σαν ένα με τους Δασκάλους, ελεύθερος από τα δεσμά του σκοταδιού της νύχτας.
Καθισμένοι μέσα στο λουλούδι της ακτινοβολίας κάθονται επτά Κύριοι από τους χωροχρόνους που είναι πάνω από εμάς, βοηθώντας και καθοδηγώντας με άπειρη Σοφία τα παιδιά των ανθρώπων στο μονοπάτι μέσα από το χρόνο. Είναι ισχυροί και παράξενοι, καλυμμένοι με τη δύναμή τους, σιωπηλοί, παντογνώστες. Ελκύουν τη δύναμη της Ζωής και είναι διαφορετικοί, αν και ένα με τα παιδιά των ανθρώπων• διαφορετικοί αν και ένα με τα παιδιά του Φωτός.
Είναι οι φύλακες και παρατηρητές της δύναμης των δεσμών του Ανθρώπου, έτοιμοι να τα λύσουν όταν το άτομο φθάσει στο φως. Πρώτος και ισχυρότερος, κάθεται η Καλυμμένη Παρουσία, ο Κύριος των Κυρίων. Μετά οι άπειροι Εννέα, πάνω από τους άλλους του κάθε Κοσμικού κύκλου, ζυγίζουν και παρατηρούν την πρόοδο των ανθρώπων.
Κάτω από ΕΚΕΙΝΟΝ, κάθονται οι Κύριοι των Κύκλων. Ο Τρίτος, ο Τέταρτος, ο Πέμπτος και ο Έκτος, ο Έβδομος και ο Όγδοος, ο καθένας με την αποστολή του, ο καθένας με τις δυνάμεις του, να καθοδηγεί και να κατευθύνει το πεπρωμένο του ανθρώπου. Εκεί κάθονται αυτοί, ισχυροί, ελεύθεροι από το χώρο και το χρόνο. Δεν είναι από αυτόν τον κόσμο κι όμως είναι συγγενείς του. Είναι οι Πρεσβύτεροι Αδελφοί των παιδιών των ανθρώπων. Με τη σοφία τους κρίνουν, ζυγίζουν και παρατηρούν την πρόοδο του Φωτός ανάμεσα στους ανθρώπους.
Εκεί μπροστά τους οδηγήθηκα από τον Ένοικο. Τον είσαι να αναμιγνύεται με το ΕΝΑ από τα πάνω. Τότε από ΕΚΕΙΝΟΝ ήλθε μία φωνή που έλεγε :

«Μεγάλος είσαι Θωθ, ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων. Ελεύθερος είσαι για αυτό το λόγο από τις Αίθουσες του Αμένθη, Δάσκαλος της Ζωής ανάμεσα στους ανθρώπους. Δε θα γευθείς το θάνατο εκτός και εάν το θελήσεις. Θα πίνεις από τη Ζωή μέχρι το τέλος της Αιωνιότητας. Για αυτό το λόγο υπάρχει για πάντα Ζωή, δική σου για να την πάρεις και θάνατος μόλις τον καλέσεις. Κατοίκησε εδώ ή φύγε από εδώ, όπου επιθυμείς. Ελεύθερος είναι ο Αμένθης στον Ήλιο του Ανθρώπου. Πρόσλαβε τη Ζωή με οποιαδήποτε μορφή επιθυμείς. Παιδί του Φωτός, που έχεις αναπτυχθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Διάλεξε το έργο σου, γιατί όλες οι Ψυχές πρέπει να εργάζονται και ποτέ να μην ξεφεύγουν από το μονοπάτι του Φωτός. Έχεις προχωρήσει ένα βήμα στο μακρύ ανοδικό μονοπάτι. Άπειρο είναι τώρα το βουνό του Φωτός. Κάθε βήμα που κάνεις ψηλώνει το βουνό. Ολόκληρη η πρόοδος δυο μακραίνει το σκοπό. Προσέγγιζε πάντα την άπειρη Σοφία, πάντα μπροστά σου θα ξεμακραίνει ο σκοπός. Ελευθερώθηκες πλέον από τις Αίθουσες του Αμένθη, για να περπατάς χέρι – χέρι με τους Κυρίους του Κόσμου. Να είστε ένα με ένα σκοπό, να εργάζεστε μαζί, φορείς του Φωτός στα παιδιά των ανθρώπων».

Τότε από το θρόνο του ήλθε ένας από τους Δασκάλους και παίρνοντάς με από το χέρι με οδήγησε μέσα από όλες τις Αίθουσες της βαθιάς κρυμμένης γης. Με οδήγησε μέσα από τις Αίθουσες του Αμένθη και μου έδειξε τα μυστήρια που δεν είναι γνωστά στον άνθρωπο. Με οδήγησε μέσα από το σκοτεινό πέρασμα προς τα κάτω μέσα στην Αίθουσα όπου κάθεται ο σκοτεινός Θάνατος. Απέραντη σαν το διάστημα στέκει μπροστά μου η μεγάλη Αίθουσα, περιστοιχισμένη από σκοτάδι αλλά συνάμα γεμάτη Φως.
Μπροστά μου υψωνόταν ένας μεγάλος θρόνος από σκοτάδι. Πάνω του καθόταν καλυμμένη μία μορφή από σκοτάδι. Σκοτεινότερη από το σκοτάδι καθόταν η μεγάλη μορφή, με μια σκοτεινιά που δεν ήταν της νύχτας. Μπροστά της σταμάτησε ο Δάσκαλος, εκφωνώντας τη Λέξη που φέρνει Ζωή, και είπε :

«Ω, δάσκαλε του σκοταδιού, καθοδήγησε το δρόμο από Ζωή σε Ζωή. Μπροστά σου φέρνω ένα Ήλιο του πρωινού. Μην τον αγγίξεις ποτέ με τη δύναμη της νύχτας, μην καλέσεις ποτέ τη φλόγα του στη σκοτεινιά της νύχτας. Γνώρισέ τον και δες τον. Είναι ένας από τους αδελφούς μας, που υψώθηκαν από το σκοτάδι στο Φως. Ελευθέρωσε τη φλόγα του από τα δεσμά της. Άφησέ την να καίει ελεύθερη στο σκοτάδι της νύχτας».

Η μορφή ύψωσε το χέρι της και πρόβαλε μία φλόγα που μεγάλωνε όλο και περισσότερο καθαρή και λαμπρή. Μετά τράβηξε γρήγορα την κουρτίνα του σκοταδιού και ξεσκέπασε την Αίθουσα από το σκοτάδι της νύχτας. Αυξήθηκε στο μεγάλο χώρο μπρος μου, μέσα από το πέπλο της νύχτας ξεπήδησε η μία φλόγα μετά την άλλη, αμέτρητες φλόγες. Μερικές έκαιγαν σαν πύρινα λουλούδια. Άλλες ακτινοβολούσαν σαν λουλούδια πύρινα, άλλες έφεγγαν αμυδρά και έλαμπαν ανεπαίσθητα εκεί έξω στη νύχτα. Μερικές εξαφανίζονταν γρήγορα, άλλες μεγάλωναν από μία μικρή σπίθα φωτός. Η καθεμιά από αυτές περιβαλλόταν από το αχνό πέπλο του σκοταδιού. Εντούτοις έκαιγαν με ένα φως άσβεστο. Έρχονταν και έφευγαν σαν πυγολαμπίδες της άνοιξης και γέμιζαν το χώρο με Φως και Ζωή.
Ακούστηκε μία φωνή, δυνατή και σεπτή, λέγοντας :

«Αυτά είναι φώτα, είναι ψυχές ανάμεσα στους ανθρώπους, που μεγαλώνουν και σβήνουν, που υπάρχουν παντοτινά, που αλλάζουν και όμως ζουν μέσα από το θάνατο στη ζωή. Όταν έχουν ανθίσει σε λουλούδι, φθάνουν στο ζενίθ της αύξησής τους στη ζωή τους. Τότε εγώ στέλνω γοργά το πέπλο της σκοτεινιάς μου τυλίγοντας και αλλάζοντας τις νέες μορφές της ζωής. Σταθερά προς τα πάνω μέσα στις εποχές, να αυξάνεται, να διευρύνεται σε ακόμη μεγαλύτερη φλόγα, να αστραποβολεί το σκοτάδι με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη σβησμένο και όμως άσβεστο από το πέπλο της νύχτας. Έτσι αυξάνεται η Ψυχή του ανθρώπου πάντα προς τα πάνω, σβησμένη και όμως άσβεστη από το σκοτάδι της νύχτας.
»Εγώ, ο Θάνατος, έρχομαι και όμως δεν παραμένω, γιατί μέσα στο όλο υπάρχει η αιώνια ζωή. Δεν είμαι παρά ένα εμπόδιο στο μονοπάτι, πρέπει να κατακτηθώ γρήγορα από το άπειρο φως. Αφυπνίσου, ω εσωτερική φλόγα που καις αιώνια, κάψε και κατάκτησε το πέπλο της νύχτας».

Τότε ανάμεσα από τις φλόγες που έκαιγαν στο σκοτάδι θέριεψε μία και απώθησε τη νύχτα. Φλεγόταν, διευρυνόταν, γινόταν όλο και περισσότερο λαμπερή, μέχρι που στο τέλος δεν ήταν τίποτα άλλο από Φως. Τότε μίλησε ο οδηγός μου, η φωνή του δασκάλου :

«Κοίτα τη δική σου Ψυχή όπως αυξάνεται στο φως, ελεύθερη τώρα για πάντα από τον Κύριο της νύχτας».

Με οδήγησε προς τα μπρος μέσα από πολλούς μεγάλους χώρους γεμάτους με τα μυστήρια των Παιδιών του Φωτός. Μυστήρια που ο άνθρωπος ίσως δε γνωρίσει ποτέ μέχρι που και ο ίδιος να γίνει ένας Ήλιος του Φωτός. Τότε ΕΚΕΙΝΟΣ με οδήγησε προς τα πίσω μέσα στο Φως της Αίθουσας του Φωτός. Εγώ γονάτισα μπροστά στους μεγάλους Δασκάλους, τους Κυρίους του ΟΛΟΥ από τους ανώτερους κύκλους.
ΕΚΕΙΝΟΣ μίλησε με λόγια μεγάλης δύναμης λέγοντας :

«Έχεις ελευθερωθεί πλέον από τις Αίθουσες του Αμένθη, διάλεξε το έργο σου ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων».

Απάντησα εγώ και είπα :

«Ω, μεγάλε δάσκαλε, επίτρεψέ μου να γίνω ένας δάσκαλος των ανθρώπων. Να τους οδηγώ προς τα μπρος και προς τα πάνω μέχρι να γίνουν και αυτοί φώτα ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Ελεύθεροι από το πέπλο της νύχτας που τους περιβάλλει, να φλέγονται με φως που θα λάμπει ανάμεσα στους ανθρώπους».

Κι η φωνή μού αποκρίθηκε :

«Πορεύσου σύμφωνα με τη θέλησή σου, έτσι είναι ορισμένο. Κυρίαρχος είσαι του πεπρωμένου σου, ελεύθερος να το αναλάβεις ή να το απορρίψεις σύμφωνα με τη βούλησή σου. Λάβε τη δύναμη, λάβε τη σοφία, λάμψε σαν φως ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων».

Κατόπιν ο Ένοικος με οδήγησε προς τα πάνω και ξανά κατοίκησα ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων, διδάσκοντας και παρουσιάζοντας μέρος από τη σοφία μου, Ήλιος του Φωτός, μια φωτιά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Τώρα ξανά ακολουθώ το μονοπάτι προς τα κάτω, αναζητώντας το φως στο σκοτάδι της νύχτας. Παρατήρησε, κράτησε και διατήρησε το αρχείο μου. Οδηγός ας είναι για τα παιδιά των ανθρώπων....
ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΛΙΓΟΥς ΣΤΙΧΟΥς ΑΠΟ ΤΗΝ 7η ΠΙΝΑΚΙΔΑ
"Ω άνθρωπε,
Θα ήθελες να αποκτήσεις σοφία;

Αναζητησέ την
στην καρδιά της φλόγας.

Θα ήθελες να αποκτήσεις
γνώση της δύναμης;

Αναζήτησέ την
στην καρδιά της φλόγας.

Θα ήθελες να είσαι
Ένα με την καρδιά της φλόγας;

Αναζήτησέ την
στην δική σου κρυμμένη φλόγα".

Πολλές ακόμη φορές μου μίλησαν
και μου δίδαξαν σοφία
όχι απο αυτόν τον κόσμο.

Μου έδειχναν πάντοτε
νέα μονοπάτια προς την λαμπρότητα.

Μου δίδαξαν την σοφία
που ερχόταν απο πάνω
και την γνώση
της λειτουργίας των πραγμάτων.

Μου έμαθαν τον ΝΟΜΟ,
την τάξη του ΟΛΟΥ.
.Σε προειδοποιώ.

Μην επιτρέπεις
στις σκέψεις σου να ξεστρατίζουν.

Γνώριζε
οτι η λαμπρότητα
κυλά μέσα απο το σώμα σου
για εσένα.

Μην στρέφεσαι
προς την ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ
που έρχεται απο τους ΜΑΥΡΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ,
αλλά κράτησε τα μάτια σου πάντοτε υψωμένα
και την Ψυχή σου
σε συντονισμό με το Φως.


Λάβε αυτή την σοφία
και ακολούθησέ την.

Άκουσε την Φωνή μου
και υπάκουσε.

Ακολούθησε το μονοπάτι
προς την λαμπρότητα
και θα είσαι ΕΝΑ με την οδό.


.....
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ